Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Συνέντευξη με την ΑΝΝΑ ΓΑΛΑΝΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Άννα Γαλανού
          Το νέο βιβλίο της εξαίρετης Άννας Γαλανού με τίτλο «Θυσία» κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες από τις αγαπημένες εκδόσεις Διόπτρα και αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας της με ιστορικό φόντο και τον υπέρτιτλο «Οι Δρόμοι Της Καταιγίδας». Αποτελεί το έβδομο κατά σειρά μυθιστόρημά της και τοποθετείται ιστορικά στην εποχή της Ενετοκρατίας και της Τουρκοκρατίας μεταξύ του 1550 και 1570, ενώ μας παρασύρει μαζί του σε ένα μαγευτικό ταξίδι από τον Χάνδακα στην Κωνσταντινούπολη, στην Αδριανούπολη, στο Ρέθυμνο και ξανά στον Χάνδακα. Ιστορικά γεγονότα μιας ιδιαίτερα ταραγμένης περιόδου συνδέονται με την ευρηματική μυθοπλασία της συγγραφέως και μας προσφέρουν ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα εποχής. Ευχαριστώ θερμά την αγαπητή συγγραφέα για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο μυθιστόρημά της και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την Άννα Γαλανού.

1) Αγαπητή κ. Γαλανού, τις θερμές ευχές μας για το νέο μυθιστόρημά σας, που αποτελεί το πρώτο μέρος της τριλογίας σας «Οι Δρόμοι Της Καταιγίδας» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Θυσία». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Σας ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας. Εύχομαι υγεία και καλή δύναμη να συνεχίζετε με διάθεση και πραγματική αγάπη το έργο σας. Όσον αφορά το ερώτημά σας. Από πολύ μικρή ηλικία, εξομολογούσα τον εαυτό μου, παρατηρώντας τον και γράφοντας τις σκέψεις μου σε τρίτο πρόσωπο. Σαν να ήμουν προσωπικός αφηγητής κάποιου άλλου. Έτσι ξεκίνησε η επαφή μου με την λευκή σελίδα, και το καλά ξυσμένο μολύβι.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Έμπνευση για μένα σημαίνει να ανακαλύψω τον μύθο γύρω από τον οποίο θα στήσω την ιστορία για την οποία θέλω να γράψω. Στην συνέχεια προχωρώ στην δόμησή της και εφόσον περιέχει ιστορικές περιόδους στις οποίες θα πρέπει να αναφερθώ ξεκινώ το διάβασμα. Άλλωστε τα πάω πολύ καλά με την ιστορία, αφού ανέκαθεν ήταν το πιο αγαπημένο μου μάθημα. Σε πολλές περιπτώσεις, όπως και στο συγκεκριμένο βιβλίο που αναφερόμαστε, ταξίδεψα μέχρι την Αδριανούπολη για να επισκεφτώ το καραβανσαράι του Ρουστέμ πασά, που τώρα λειτουργεί σαν ξενοδοχείο.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Να σας πω την αλήθεια δεν με έχει απασχολήσει και αν με ρωτήσετε μπορώ να σας μιλώ για ώρες για συγγραφείς και βιβλία που αγαπώ, όμως δεν ξέρω τι επάγγελμα και τι σπουδές είχαν κάνει οι συγγραφείς τους. Το να μπορείς να γράφεις, είναι θείο δώρο, εγώ έτσι το βλέπω, δεν μπορεί να διδαχτεί. Μπορεί να μάθεις να χρησιμοποιείς σωστά την γλώσσα, να παραθέτεις τα γεγονότα, όμως τον λυγμό, γενικά τα συναισθήματα, δεν μπορεί να στα διδάξει κανένα Πανεπιστήμιο. 

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Εάν έχει συμβεί αυτό ποτέ, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Ποτέ ως τώρα δεν έχω χρησιμοποιήσει στοιχεία από την προσωπική μου ζωή σε βιβλία μου. Ίσως κάποια στιγμή γίνει, τίποτα δεν αποκλείω. Όμως μου αρέσει να σχεδιάζω ιστορίες με το μυαλό μου, δεν με ιντριγκάρει να πω την δική  μου ή κάποια άλλη που μου έχουν αφηγηθεί.

5) Στο νέο σας μυθιστόρημα, το οποίο διαδραματίζεται επί Τουρκοκρατίας και Ενετοκρατίας, έχετε βασιστεί στην Ιστορία και σε ιστορικά γεγονότα της εποχής τα οποία αποτελούν το φόντο της μυθοπλασίας σας. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Το λέω χρόνια και θα συνεχίσω να το λέω, το διάβασμα. Αυτό θεωρώ ως την πλέον ανεξάντλητη πηγή ιδεών. Ο  συγγραφέας οφείλει να διαβάζει, να παρακολουθεί και να αφουγκράζεται. Ενίοτε και να σωπαίνει.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Ανέφερα παραπάνω πως η συγγραφή είναι θείο δώρο. Αυτό πιστεύω σε γενικές γραμμές. Φυσικά εξαιρώ τις περιπτώσεις των ειδικών βιβλίων, ιατρικών και επιστημονικών συγγραμμάτων, τεχνολογίας, μαθηματικών και γενικά βιβλίων που απαιτούν ιδιαίτερες και ειδικευμένες γνώσεις.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Συνήθως γράφω καλοκαίρια, μου αρέσει να κλείνω τον ήλιο έξω από την πόρτα και να βγαίνω βόλτες τα βράδια με την δροσιά.  Ξεκινώ να γράφω συνήθως αρκετά πρωί, γύρω στις πέντε και όσο αντέξω. Κάνω κάποιο διάλλειμα για να πάω θάλασσα ή να φάω κάτι και συνεχίζω. Μου αρέσει να γράφω τα καλοκαίρια.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Ο πρώτος αναγνώστης των βιβλίων μου είναι εξαρχής ο σύζυγός μου. Είναι γιατρός, καρδιολόγος, όμως τον εμπιστεύομαι για δύο λόγους. Πρώτον διαβάζει πάρα πολύ, όλων των ειδών τα βιβλία και δεύτερον είναι πολύ αυστηρός μαζί μου. Συνήθως ακούω τις προτροπές και τις παρατηρήσεις του.

9) Από τα βιβλία σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά;

Ναι, υπάρχει ένα που το ξεχωρίζω. Κάποτε θα πω ποιο είναι, όμως όχι ακόμη. Θα μπορούσα να σας πω πολλά, στο δεύτερο σκέλος της ερώτησής σας, όμως θα χρειαζόμαστε πολλές σελίδες. Θέλω να σταθώ σε κάτι που θεωρώ σημαντικό. Η δική μου έμπνευση για να ξεκινήσω να σχεδιάζω την ιστορία μου, έγκειται στην παρατήρηση των προσώπων. Από κει ξεκινώ πάντα. Οι ήρωες μου είναι πρόσωπα που έχω συναντήσει, σε διάφορες στιγμές της ζωής και της καθημερινότητάς μου, άνθρωποι τελείως ξένοι, που τους είδα, μόνο μία φορά. Ήταν όμως αρκετή!

10) Η συγγραφέας Άννα Γαλανού βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Διαβάζω πάρα πολύ, δεν μπορώ να ζήσω χωρίς βιβλία. Γι’ αυτό πρωτίστως θεωρώ τον εαυτό μου αναγνώστρια. Διαβάζω πολλά είδη βιβλίων, μεγάλη θεματολογία, έλληνες και ξένους συγγραφείς. Προτιμώ την κλασσική λογοτεχνία, αυτή την εποχή, ξαναδιαβάζω το «Ταπεινωμένοι και καταφρονεμένοι» του Ντοστογιέφσκι. Επίσης διαβάζω πολύ ποίηση, κατά προτίμηση Ελύτη, είναι ο πιο αγαπημένος μου. Διαβάζω Καζαντζάκη, Γιώργο Ιωάννου και από τους πιο σύγχρονους τον Γιάννη Ξανθούλη, τον Ισίδωρο Ζουργό, τον Γιάννη Καλπούζο και την αγαπημένη μου Ρέα Γαλανάκη.  

11) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Ναι, σαφώς και θα έχω, με τόσα βιβλία τους που έχω διαβάσει και όχι μία και δύο φορές, μα πολύ περισσότερες. Όταν όμως εγώ ξεκινώ να γράφω, κρατώ ίσως μόνο εικόνες, δεν θυμάμαι πρόσωπα, ιστορίες ή συναισθήματα. Βγαίνουν στην επιφάνεια τα δικά μου. Το πρώτο μου ανάγνωσμα ήταν ένα βιβλίο του Νασρεντίν Χότζα, που μου είχαν κάνει δώρο. Μου άρεσε ο γραφικός παππούς με τα κατάλευκα μαλλιά πάνω στον γάιδαρο. Το είχα διαβάσει τόσες φορές που το είχα μάθει απ’ έξω. Ακολούθησε το «Χωρίς Οικογένεια»… κι από κει και μετά η αλυσίδα είναι ατέλειωτη. 

12) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Ναι, υπάρχει και όχι μόνο ένα. Υπάρχουν πολύ περισσότερα, όπως και οι συγγραφείς που αγαπώ και διαβάζω, δεν είναι μόνο οι τρεις, τέσσερις πιο αγαπημένοι μου, που ανέφερα σε προηγούμενη σας ερώτηση. «Το ταγκό της παλιάς φρουράς» π.χ. του Αρτούρο Περέθ Ρεβέρτε, το λάτρεψα και το ζήλεψα. Μια απλή ιστορία, την έκανε μύθο. Κάποιος άλλος ίσως θα την έκανε τελείως επίπεδη. Αυτό είναι το πραγματικό ταλέντο, γιατί πραγματικά η ιστορία, αρχικά, μοιάζει σαν ένα φτηνό ρομάντζο και όμως η πένα του Ρεβέρτε την τίναξε στα ύψη. Είναι ένα από τα βιβλία που έχω ζηλέψει πολύ.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Ναι, το πιστεύω απόλυτα. Αν περιγράφεις μια χώρα ή μια πόλη που δεν έχεις πάει, πρέπει να πας. Δεν μπορείς να πιάσεις τον ρυθμό της από το google earth, όσο κι αν μοιάζει τόσο ιδανικό. Πρέπει να αφουγκραστείς τους ήχους της, να νιώσεις την μυρωδιά της, να ακούσεις τις φωνές των ανθρώπων της, να μπεις στα μαγαζιά της, να χαμογελάσεις στις ανατολές της. Μπορεί τελικά να μην σου πηγαίνει. Έτσι δεν μπορείς να βάλεις την ιστορία σου μέσα σε τέτοια σύνορα. Θα είναι αποτυχία.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας να χάσει το ήδη υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Σαν χαρακτήρας, μου αρέσει η σταθερότητα και διατηρώ μακρόχρονες και στενές σχέσεις με ανθρώπους που σέβομαι και αγαπώ.  Η τέχνη όμως δεν έχει περιορισμό. Δεν μπαίνει σε λογικές και σε καλούπια. Έτσι, σαν συγγραφέας σας απαντώ ότι ναι, μπορώ να γράψω, πολλά και διαφορετικά είδη πεζογραφίας, χωρίς να σκεφτώ κανένα κόστος. Προσωπικά έχω γράψει. Δεν έχουν ακόμη εκδοθεί. Όμως θα έρθει και η σειρά τους, ο σωστός χρόνος και είμαι σίγουρη πως το κοινό θα θέλει κι αυτό το ίδιο πράγμα με μένα.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Πιστεύω ότι δεν μπορείς να γράφεις για ψυχαγωγία και μόνο. Προσωπικά εγώ δεν γράφω έτσι. Η ζωή μας έχει πολλά συναισθήματα. Χαμόγελο, γέλιο, κλάμα, συγκίνηση, δάκρια χαράς ή λύπης, λυγμό, θλίψη, ζήλεια, οργή, θυμό και πόσα άλλα ακόμη. Έτσι είναι και τα βιβλία. Τίποτα δεν είναι μονοσήμαντο στην ζωή, στην τέχνη, στην δημιουργία. Μηνύματα δικαιοσύνης προσπαθώ να περάσω σε όλα μου τα βιβλία. Εκείνο που δεν συγχωρώ ποτέ είναι η αχαριστία και η αδικία.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Σαν έθνος ζήσαμε πολύ χειρότερα. Να μην πάμε πολύ μακριά. Ακόμη τα προσφυγικά στον Πειραιά στέκουν εκεί. Ζήσαμε προσφυγιά, πολέμους, εμφύλιο, μετανάστευση, δικτατορίες, χρηματιστήρια και ειδικά δικαστήρια και αντέξαμε και αντέχουμε. Η δύσκολη πράγματι εποχή που βιώνουμε δεν αφορά μόνο εμάς τους Έλληνες. Εμείς έχουμε κι έναν ελπιδοφόρο ήλιο να ζεσταίνει τις καρδιές μας, εκείνοι εκεί στον Βορρά, δεν έχουν ούτε αυτόν. Ίσως κάποια περισσότερα μηδενικά σε κλειστές καταθέσεις. Δεν θα τους σώσουν με τίποτα αυτά.

17) Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Περνάει κρίση το μυαλό των ανθρώπων, με όλες αυτές τις πληροφορίες που εισπράττει καθημερινά από παντού. Εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Η κρεατομηχανή που υπάρχει στην βεβιασμένη μας καθημερινότητα. Εμείς οι συγγραφείς οφείλουμε να σεβόμαστε τους αναγνώστες μας, υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνουμε αυτό. Ο αναγνώστης δεν μπορεί να θεωρείται πελάτης, γιατί κάτι τέτοιο πάει να διαμορφωθεί τελευταία και με θλίβει πολύ. Είμαι υπέρ της διασποράς της γνώσης. Προσωπικά δίνω πολλά βιβλία σε βιβλιοθήκες, φυλακές και σε όσους μου ζητούν. Δεν χάνω τίποτα, κερδίζω ανθρώπινα χαμόγελα, και αυτό δεν μετριέται με τίποτα.

18) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Κάποια στιγμή, ξεπέρασα τις αναστολές μου και έστειλα ένα από τα βιβλία μου σε πέντε εκδοτικούς οίκους. Έγινε δεκτό από τους τέσσερις, ένας δεν μου απάντησε. Έτσι απλά. Κοίταξα μια μέρα τα συρτάρια μου, μια τεράστια κούτα και ένα μικρό μπαούλο και είπα έφθασε η ώρα να βγείτε στο φως. Από κείνη την μέρα αποφάσισα να ασχοληθώ αποκλειστικά με τα βιβλία μου. Ήταν συσσώρευση μιας μεγάλης προσπάθειας χρόνων, γνώσης και ενίοτε πολλών δακρύων.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να μην βιάζονται και να διαβάζουν. Να συνεχίζουν να γράφουν και να μην απογοητεύονται. Υπάρχουν πολλά νέα παιδιά, που γράφουν αληθινά διαμαντάκια, όμως οι εκδοτικοί τους κλείνουν κατάμουτρα την πόρτα, γιατί θέλουν ονόματα ή έτοιμους συγγραφείς. Ό,τι αξίζει θα επικρατήσει. Οι διάττοντες αστέρες χάνονται ύστερα από ένα διάστημα. Όσοι λοιπόν πιστεύουν σ’ αυτό που κάνουν και δεν θέλουν να γίνουν εφήμεροι σταρ στις προθήκες, να μάθουν να περιμένουν και να συνεχίζουν να γράφουν.

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Οι Δρόμοι Της Καταιγίδας 1 – ΘΥΣΙΑ», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Δεν κάνω ποτέ μακροχρόνια σχέδια. Εκείνο που περιμένουμε είναι το δεύτερο βιβλίο της τριλογίας, που δεν θ’ αργήσει πολύ να εκδοθεί.
Θέλω να σας ευχαριστήσω, τόσο για τις ευχές σας, όσο και για τον χρόνο που μου αφιερώσατε με τις τόσο διορατικές και επίκαιρες ερωτήσεις σας.

Βιογραφία της Άννας Γαλανού:

Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη διαφήμιση και τον σχεδιασμό εντύπων. Πήρε πρώτο βραβείο για το διήγημα Με αντίπαλο τη ζωή, δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα για το έργο Το τέλος μιας κωμωδίας, δεύτερο βραβείο για το ποίημα Άδειος κόσμος και δύο σημαντικές διακρίσεις για τη μελέτη της στο έργο του Νίκου Καζαντζάκη. Γράφει μυθιστορήματα, διηγήματα, ποίηση, παραμύθια. Από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα εκδόθηκαν «Οι τρεις φωτιές» (2013), «Το παράπονό μου μια κραυγή» (2012), «Αντιμέτωποι με το χθες» (2011). Από τις Εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν: «Όταν φεύγουν τα σύννεφα» (2016), «Σμαράγδι στη βροχή» (2015), «Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί» (2014) και τρία παραμύθια από την παιδική σειρά «Λόκο».
Επικοινωνία με τη συγγραφέα:

Εργογραφία της Άννας Γαλανού:

«Οι Δρόμοι Της Καταιγίδας 1 – ΘΥΣΙΑ» (2017)
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 536
Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα σε ιστορικό φόντο (Τουρκοκρατία και Ενετοκρατία) με μοναδική ατμόσφαιρα εποχής. Ακολουθήστε τη Ρούσσα, μια όμορφη αρχοντοπούλα της Κρήτης, σε ένα ταξίδι αλλοτινών εποχών γεμάτο ίντριγκες και πάθη. Ένα ταξίδι σε σοκάκια αλλοτινών καιρών...
Η Ρούσσα, μια όμορφη αρχοντοπούλα της Κρήτης, εκτοπίζεται από τους Ενετούς, όταν ο πατέρας της αρνείται να υποταχτεί στην εξουσία τους και επαναστατεί. Η γαλέρα που τη μεταφέρει στην εξορία πέφτει στα χέρια Οθωμανών κουρσάρων και μαζί με άλλες γυναίκες οδηγείται στο σκλαβοπάζαρο της Κωνσταντινούπολης. Αγοράζεται σαν δούλα σ’ ένα καραβανσαράι της Αδριανούπολης, όπου οι συνθήκες διαβίωσής της είναι δραματικές. Ένα βήμα πριν τον θάνατο τη σώζει ένας όμορφος Θρακιώτης, ο Σεκίρ, και ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους είναι φλογερός.

Όμως και πάλι, η καινούρια αρχή στη ζωή της είναι γεμάτη ερωτηματικά.
- Γιατί ακολουθεί την εκστρατεία του σουλτάνου Σουλεϊμάν;
- Ποιος είναι ο ρόλος του Αχμέτ πασά;
- Ποιος είναι ο Ιωάννης και πόσο επηρεάζει τη ζωή της;
- Ο άνθρωπος-αίνιγμα; Μέχρι πού μπορεί να φτάσει;

Χάνδακας – Κωνσταντινούπολη – Αδριανούπολη – Ρέθυμνο – Χάνδακας
Τα ιστορικά γεγονότα της περιόδου 1550-1570 δένονται άρρηκτα με τη μυθοπλασία και συνθέτουν μια μοναδική ατμόσφαιρα εποχής. Ευγενείς, σκλάβοι, αλήθειες, ψέματα, πασάδες, δούκες, έρωτες, πάθη, ίντριγκες, σωματέμποροι, αλογάρηδες, πειρατές ζωντανεύουν στη Θυσία, το πρώτο βιβλίο της τριλογίας Οι δρόμοι της καταιγίδας.»

«ΟΤΑΝ ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ» (2016)
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 552
Τιμή: 15,93 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένας πετυχημένος και ζηλευτός γάμος θα καταλήξει σε εφιάλτη.
Χριστίνα και Αλέξης. Εκείνη, πασίγνωστη τηλεπαρουσιάστρια, εκείνος, πλούσιος επιχειρηματίας. Η ευτυχία αποτελεί κενό γράμμα στη σχέση τους και οι διαδρομές τους ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις. Ένα ζευγάρι με πολλά μυστικά. Καθένας τους κουβαλά το δικό του σκοτεινό παρελθόν. Αρκεί μια στροφή της μοίρας για να τους φέρει αντιμέτωπους με το πεπρωμένο τους.
Κώστας. Τρυφερός, ρομαντικός και βαθιά ερωτευμένος με τη Χριστίνα. Ένας από επιλογή μοναχικός άνθρωπος με μεγάλες ευαισθησίες, που ψάχνει την αληθινή αγάπη. Ένας άντρας που οι περιστασιακοί έρωτες δεν τον αφορούν.
Ελίνα. Η γυναίκα που κάνει τη μεγάλη ανατροπή στην πλοκή της ιστορίας. Όταν εμφανίζεται στο προσκήνιο, όλα αλλάζουν αμέσως.
Φανή. Η μητέρα της Χριστίνας και λυδία λίθος της ιστορίας.

Άραγε κάποια πράγματα έρχονται τυχαία στη ζωή μας ή μια ανώτερη δύναμη τα φέρνει στον δρόμο μας; Μπορεί το πεπρωμένο να κινεί τα νήματα του σύμπαντος, να καθοδηγεί τις ζωές μας και να χαράζει το μέλλον μας; Πόσο δύσκολο είναι να του ξεφύγει κανείς; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν διεκδικεί την αληθινή αγάπη;

Οι πέντε ήρωες του βιβλίου ακολουθούν μονοπάτια που ποτέ δεν είχαν φανταστεί. Όλοι γράφουν τις ιστορίες τους, σε πρώτο πλάνο, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα.»

«ΣΜΑΡΑΓΔΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ» (2015)
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 536
Τιμή: 15,86 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Νάντια είναι μια όμορφη λαϊκή τραγουδίστρια που εμφανίζεται ξαφνικά και ταράζει τα νερά της νυχτερινής Αθήνας του ’60.
Ο κόσμος τη λατρεύει, την αποθεώνει, όμως κανείς πραγματικά δεν ξέρει τίποτα για το παρελθόν της.
Ποια είναι στ’ αλήθεια;

Πίσω από τη μαγική παρουσία της κρύβεται μια τραγική διαδρομή, μεγάλα μυστικά, ανείπωτες αλήθειες κι ένας μεγάλος έρωτας, ένα πάθος χωρίς προηγούμενο.
Ποια είναι η σχέση της με τη Σμαράγδα, που για χρόνια περιπλανιέται στους δρόμους μιας χαμένης μνήμης κι ενός τραγικού παρελθόντος αναζητώντας την ταυτότητά της;
Τι ρόλο παίζει στη ζωή της η Ελμά, μια από τις πιο διάσημες ρεμπέτισσες του Πειραιά;
Ο Άλκης, ο Ζαννής και ο Μενέλαος είναι οι άντρες που κρατούν όλα τα κλειδιά για να ανοίξουν το παράθυρο της μνήμης και την πόρτα της ζωής της.

Από τον Πειραιά της δεκαετίας του ’40 και του ’50 στη λαϊκή Θεσσαλονίκη και στην αστική Αθήνα του ’60.

Μια τραγική ιστορία και μια διαδρομή γεμάτη ανατροπές, αλλά κι ένας μεγάλος έρωτας που παλεύει για να βγει κερδισμένος μέσα από τη λύτρωση ενός πικρού παρελθόντος.»

«ΤΟΤΕ ΠΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΟΥΣΑΝ ΟΙ ΘΕΟΙ» (2014)
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 448
Τιμή: 9,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στο τέταρτο βιβλίο της Άννας Γαλανού, μια γυναίκα αναγεννιέται στη φλόγα της απόλυτης αγάπης, ανακαλύπτοντας ένα συγκλονιστικό μυστικό.
Η Λένια και ο Φίλιππος είναι δυο μικροί θεοί, όπως όλοι μας άλλωστε. Καθένας τους μέσα του κουβαλά διαφορετικά θραύσματα της ανθρωπότητας. Μιας ανθρωπότητας πιστής στο κοινωνικό κατεστημένο και στις ταξικές διαφορές. Όταν, όμως, έρχεται η αγάπη, χρειάζεται μια στιγμή για να κυριαρχήσει ολοκληρωτικά στην ύπαρξή τους.
Μέσα σε μια κοινωνία που η Λένια ορίζεται από τις προκαταλήψεις και ζει μια καλοκουρδισμένη ζωή, θα γνωρίσει τον Φίλιππο, που έχει βιώσει το χειρότερο πρόσωπο των ανθρώπων.
Λόγια πνιγμένα σε φιλιά, σώματα που προδίδουν, ασφυκτικά άδεια δωμάτια, ένταση που φέρνει δάκρυα και πολλές άγρυπνες νύχτες αφηγούνται την ιστορία τους.
Εκείνη, σε μια προσπάθεια να πνίξει τον έρωτά τους κι ενώ κρατιέται απ’ την ανάμνηση των τελευταίων ευτυχισμένων στιγμών τους, θα καταλήξει στο νησί της και θα ανακαλύψει στις σελίδες ενός ξεθωριασμένου τετραδίου μια συγκλονιστική αλήθεια.
Η αποκάλυψη αυτή θα την απελευθερώσει και ακολουθώντας το τραγούδι της ψυχής της θα θέσει νέες βάσεις στη σχέση της με τον Φίλιππο, ο οποίος με τα χρώματα του έρωτά τους θα ζωγραφίσει το ωραιότερο ηλιοβασίλεμα στον καμβά της ζωής.» 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου