«ΤΟ ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΤΟΥΛΙ», της Έλενας Ακρίτα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΣΚΙΣΜΕΝΟ ΤΟΥΛΙ»,  της Έλενας Ακρίτα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 408
Τιμή με έκπτωση: 14,94€
 
          Παρά το γεγονός ότι διάβαζα για χρόνια άρθρα της αγαπημένης Έλενας Ακρίτα στον Τύπο, το πρώτο δικό της βιβλίο που ανάγνωσα ήταν το εξαιρετικό και βραβευμένο «Τα τάπερ της Αλίκης». Για κείνο έχω γράψει παλαιότερα αναλυτικά την άποψή μου και είναι οπωσδήποτε ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί. Πριν από λίγο καιρό όμως, στην εκπνοή της δύσκολης χρονιάς που πέρασε και τόσο μας ταλαιπώρησε, ξεκίνησα να διαβάζω το νέο βιβλίο της με τίτλο «Το σκισμένο τούλι», που κυκλοφορεί και αυτό από τις εκδόσεις Διόπτρα. Με καθήλωσε από την πρώτη σελίδα του η γνωστή χειμαρρώδης, σατιρική, καυστική γραφή της συγγραφέως, που πάντα λέει και γράφει τα πράγματα με το όνομά τους χωρίς να χαρίζεται σε κανέναν και χωρίς να δειλιάζει ή να φοβάται, ενώ δεν διστάζει να αλλάξει πορεία «πλεύσης» όποτε νιώθει πως οι αρχές της καταστρατηγούνται. Μακάρι περισσότεροι από εμάς να είχαν το δικό της σθένος και θάρρος, και ίσως ο κόσμος μας να ήταν λίγο πιο αληθινός.
        Όπως και να έχει, το νέο μυθιστόρημά της με κέρδισε με τις αμασκάρευτες αλήθειες του, με την πιστή απεικόνιση χαρακτήρων και καταστάσεων και με την καθηλωτική και καταιγιστική πλοκή του. Βεβαίως, δεν περίμενα τίποτε λιγότερο από τη χαρισματική συγγραφέα, αυτό όμως που δεν περίμενα ήταν πόσο πολύ επίκαιρο θα αποδεικνυόταν το βιβλίο της ετούτο λίγες μέρες αργότερα –και συγκεκριμένα από τη στιγμή της εξομολόγησης της ολυμπιονίκη μας Σοφίας Μπεκατώρου για τον προ ετών βιασμό της από αθλητικό παράγοντα–, αφού μία από τις πιο αλησμόνητες ηρωίδες του, η Μάρω, αντιμετωπίζει την ίδια τραυματική εμπειρία. Δεν έχει σημασία πότε αποφασίζει το εκάστοτε θύμα να μιλήσει και να καταγγείλει τους θύτες του για τη σεξουαλική του κακοποίηση, ούτε έχει σημασία αν εκείνο ήταν ντυμένο προκλητικά ή κυκλοφορούσε μόνο του ή είχε σχέση με τον δράστη ή οποιοδήποτε άλλο «ελαφρυντικό» χρησιμοποιεί ο κάθε ανεγκέφαλος μισογύνης –που δυστυχώς, σε κάποιες περιπτώσεις, τυγχάνει να είναι ακόμα και γυναίκα– για να μειώσει τη σοβαρότητα του εν λόγω εγκλήματος. Γιατί, ειλικρινά τώρα, ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και ας μη «στρουθοκαμηλίζουμε»: ο βιασμός είναι έγκλημα όχι μόνο στο ανθρώπινο σώμα αλλά και στην ψυχή, από όπου είναι πολύ πιο δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να σβήσουν τα ίχνη του ολότελα.
        Παρ’ όλα αυτά, το νέο μυθιστόρημα της κ. Ακρίτα όχι μόνο θίγει αυτό το τόσο σοβαρό και επίκαιρο θέμα, αλλά καταπιάνεται και με πολλά άλλα εξίσου ενδιαφέροντα θέματα της ζωής. Εκτυλίσσεται στην Αθήνα του σήμερα και μας ξεναγεί στις ζωές πέντε διαφορετικών γυναικών. Η Νένα, που δουλεύει σε ένα συνοικιακό κομμωτήριο και δικαίως τη θεωρούν «το πρώτο πιστολάκι», έρχεται σε επαφή καθημερινά με πολλές γυναίκες κάθε τύπου και ηλικίας. Το μάτι της έχει πια εξασκηθεί ώστε να διακρίνει ποιες από τις πελάτισσές της έχουν ευτυχισμένους γάμους και ποιες έχουν «σκισμένο τούλι». Η Μάρω, μια νέα γυναίκα με ευτυχισμένο γάμο, πέφτει θύμα βιασμού και ο κόσμος της αναποδογυρίζεται, ενώ η απρόσμενη εμφάνιση της Χαράς θα αναπτερώσει τις ελπίδες της για δικαίωση. Η Σολφέζ, παλαίμαχη κομμώτρια –που το πρώην αφεντικό της, ο Εμανουέλ, τη βάφτισε από Κούλα Σολάνζ, όμως ήταν δύσκολη η προφορά του από τις «μεγαλοκυρίες» πελάτισσες και μετονομάστηκε σε Σολφέζ– αγωνίζεται για να απολαύσει τη ζωή που πλέον δικαιούται, με τον άνθρωπο που έχει επιλέξει κόντρα σε κατεστημένο και προκαταλήψεις. Η Μιράντα, πάλαι ποτέ πρώτο όνομα στις λαϊκές πίστες, εκμεταλλεύτηκε σοφά το πολύτιμο μέταλλο της φωνής της και έβγαλε παράδες με το τσουβάλι, που τώρα απολαμβάνει για όσο της είναι γραμμένο. Και, τέλος, η ώριμη Ιοκάστη που, παρά την αναμενόμενη παραίτηση από τη ζωή που επέρχεται με το πέρασμα των χρόνων, δεν λέει να το βάλει οριστικά κάτω, αλλά αφήνεται σε έναν σαρωτικό όψιμο έρωτα που μπαίνει απρόσκλητος στη ζωή της για να πρωταγωνιστήσει.
        Αυτές οι πέντε διαφορετικές γυναίκες συνδέονται άλλοτε με δεσμούς αίματος, άλλοτε με δεσμούς φιλίας κι άλλοτε με δεσμούς έρωτα. Όλες τους διεκδικούν το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην ευτυχία, στην αγάπη, στην αλληλεγγύη και στη δικαίωση, παλεύοντας με τις καταστάσεις, με τις προκαταλήψεις, με τη βία, με το κατεστημένο, ακόμα και με τον ίδιο τους τον εαυτό. Σκοντάφτουν, πέφτουν, καταρρακώνονται, εξοργίζονται, απογοητεύονται, ανασκουμπώνονται, δεν συμβιβάζονται με ημίμετρα και συνεχίζουν να παλεύουν για να ακουστεί δυνατά η φωνή και τα θέλω τους, όσο κι αν η κοινωνία, τα ταμπού και οι αδικίες τούς βάζουν συνεχώς εμπόδια. Έχουν καταλάβει πως η ζωή μας είναι μία και σύντομη, γι’ αυτό οφείλουμε να τη ζήσουμε όπως εμείς οι ίδιοι επιθυμούμε και όχι όπως μας επιβάλλουν οι άλλοι.
        Η Έλενα Ακρίτα, με το καθηλωτικό νέο της μυθιστόρημα «Το σκισμένο τούλι», αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ψυχής μας και απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους με καθαρή συνείδηση, ευγενικά ένστικτα και ανοιχτό μυαλό. Μας μιλάει για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση και στον έρωτα –όπως ο καθένας από εμάς το ορίζει–, για την ανάγκη καταπολέμησης σεξιστικών και μισογυνιστικών συμπεριφορών –απ’ όπου κι αν προέρχονται αυτές–, για την αντιμετώπιση της βίας –όποια μορφή κι αν παίρνει αυτή– και κυρίως για το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην ευτυχία – όσο αργά κι αν τη βρίσκει, όσο διαφορετική κι φαίνεται, όσο δύσκολη κι αν μοιάζει η εξασφάλισή της. Είναι ένα βιβλίο αληθινό, εμπνευσμένο, χιουμοριστικό, συγκινητικό, ελπιδοφόρο και εμψυχωτικό, αφού μας αποδεικνύει πως ποτέ δεν είναι αργά για να κυνηγήσουμε τα όνειρά μας. Οφείλω θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το νέο της πόνημα και σας συστήνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
«Κι όταν πια ξέφτισαν τα νυφικά και μαράθηκαν τα άνθη λεμονιάς, βρέθηκαν πεταμένες, κλεισμένες σε ένα κουτί παπουτσιών, φορώντας ακόμα το νυφικό με τις φθαρμένες δαντέλες».
 
Λάθος νύφες σε λάθος γάμο. «Σκισμένα τούλια» τις αποκαλούσε η Νένα, το πρώτο πιστολάκι του συνοικιακού κομμωτηρίου, τις γυναίκες αυτές. «Πάει, σκίστηκε κι αυτηνής το τούλι», σκεφτόταν όταν έβλεπε στον λουτήρα πελάτισσα να ξεφυλλίζει περιοδικά σιγοκλαίγοντας τον άντρα που της βγήκε σκάρτος.
 
Στην Αθήνα του σήμερα, πέντε γυναίκες ενώνουν τις τεθλασμένες γραμμές τους και σχηματίζουν μια ραγισμένη καρδιά. Η Νένα θα γνωρίσει τον άντρα της ζωής της τη μέρα που παντρεύεται έναν άλλον. Ο βιασμός της Μάρως οδηγεί σε μια πολύκροτη δικαστική διαμάχη που θ’ αφήσει εποχή. Η Σολφέζ και η Μιράντα θα περάσουν από φωτιά και σίδερο μέχρι να βγουν στο φως. Η Ιοκάστη στα χρόνια της δύσης της θα ζήσει έναν εφηβικά παράφορο έρωτα.
Πέντε γυναίκες προχωρούν πιασμένες χέρι χέρι αδιαφορώντας για ηλικίες, τάξεις και γενιές. Πέντε γυναίκες πετάνε τα σκισμένα τούλια από πάνω τους και διεκδικούν τη ζωή τους από την αρχή. Πέντε γυναίκες μέσα από την αγάπη, τη βία, το γέλιο και το δάκρυ αγωνίζονται για το δικό τους «μαζί».
 
Σε μια εποχή που τα ανθρώπινα δικαιώματα πνίγονται στις κραυγές των αρνητών τους, η Έλενα Ακρίτα με χιούμορ και συγκίνηση αφηγείται μια δυνατή ιστορία, ενώ η πένα της γίνεται αγωγός για να ακουστεί η κρυφή φωνή που ξεκινάει από μέσα μας.
 
Βραβεία - Διακρίσεις
Βραβείο Κοινού στην κατηγορία Ελληνικό Μυθιστόρημα για το βιβλίο «Τα τάπερ της Αλίκης» Public Awards 2020

«ΠΑΡΣΑ», παρουσιάζει η Κωνσταντίνα Λαψάτη - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

        Κάθε ένθερμος φιλαναγνώστης είναι γεγονός πως ονειρεύεται να νιώσει μια δυνατή συγκίνηση διαβάζοντας ένα νέο βιβλίο, ενώ νομίζω πως όλοι εμείς που αγαπάμε τη Λογοτεχνία έχουμε μία ασίγαστη επιθυμία για να ανακαλύπτουμε ολοένα και περισσότερα καινούργια συγγραφικά ταλέντα. Προσωπικά, ένιωσα μία τέτοια δυνατή συγκίνηση όταν ανακάλυψα πριν από κάποια χρόνια τη συγγραφέα Κωνσταντίνα Λαψάτη, μέσα από το πρώτο της πόνημα με τίτλο «Οι γεύσεις της Νέμεσης», ενώ η δίψα μου για νέο συγγραφικό «αίμα» ικανοποιήθηκε με τον καλύτερο τρόπο αφού ανακάλυψα ένα ασύγκριτο συγγραφικό ταλέντο, που από το πρώτο κιόλας εκδοθέν έργο της απέδειξε περίτρανα πως ήρθε για να μείνει. Η πορεία της αγαπημένης Κωνσταντίνας Λαψάτη αποδεικνύει διαρκώς τα παραπάνω, ιδιαίτερα εφόσον η ίδια δεν διστάζει να δοκιμάζεται σε διαφορετικά λογοτεχνικά είδη, με την ίδια πάντα επιτυχία, αν και για μένα το ταλέντο της στο απαιτητικό είδος της ιστορικής μυθοπλασίας είναι αδιαμφισβήτητο.
        Για του λόγου το αληθές, η εξαίρετη συγγραφέας δέχτηκε να μας παρουσιάσει το πιο πρόσφατο ιστορικό της μυθιστόρημα με τίτλο «Πάρσα», με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Αν και ακόμα δεν έχω ολοκληρώσει την ανάγνωση του συγκεκριμένου έργου της, μπορώ να δηλώσω με βεβαιότητα πως πρόκειται για ένα συγκλονιστικό «μεγαθήριο» του είδους, αφού όχι μόνο η ενδιαφέρουσα πλοκή, οι αλησμόνητοι χαρακτήρες –ιστορικοί και μη– αλλά και η ολοφάνερη και σε βάθος ιστορική έρευνα που έχει πραγματοποιήσει η συγγραφέας, ώστε να ολοκληρώσει το συγκεκριμένο βιβλίο, μας αποδεικνύουν πως πρόκειται για ένα μυθιστόρημα από εκείνα τα σπάνια που αξίζουν περίοπτη θέση στη βιβλιοθήκη κάθε αναγνώστη ο οποίος σέβεται τον εαυτό του. Όσοι τυχόν δεν γνωρίζετε ακόμα τη χαρισματική συγγραφέα, είναι ευκαιρία να τη μάθετε μέσα από τη μοναδική «Πάρσα» της και μετά να προχωρήσετε στην ανάγνωση όλων των υπολοίπων έργων της.
        Ευχαριστώ θερμά την εξαίρετη Κωνσταντίνα Λαψάτη για τον χρόνο που μου διέθεσε ώστε να παρουσιάσει στους «Φίλους της Λογοτεχνίας» το νέο ιστορικό μυθιστόρημά της, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο σύνολο του συγγραφικού της έργου και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα έχει να μας εκμυστηρευτεί, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την «Πάρσα» της.
 
        Η Κωνσταντίνα Λαψάτη λέει για την «Πάρσα» πως…
 
        …Η «Πάρσα» στην αρχή δεν ήταν βιβλίο, αλλά μια σφοδρή επιθυμία να γράψω για έναν μεγαλοπρεπή έρωτα που ενώνει δύο πολιτισμούς.
Ως ψιλά γράμματα πληροφοριών αναφέρω πως μ’ επηρέασε ο Γκαίτε, που μέσα από τον Φάουστ θέλησε να ενώσει τη Δύση με την Ανατολή. Αν, όμως, δεν υπάρχει η ικανότητα και η πειθαρχία να μελετήσεις σε βάθος τις βιβλιογραφικές πηγές και να ξεχωρίσεις αυτές που θα σε βοηθήσουν στη μυθοπλασία, ένας έρωτας σ’ ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όπως είναι η «Πάρσα», μπορεί άνετα να καταλήξει σε κωμωδία.
        Ωστόσο, όσο την έγραφα, είχα πολλές κωμικές στιγμές και μία που μου έρχεται τώρα στο μυαλό είναι πως όταν ο Αρταξέρξης έμαθε ότι η Δάειρα είχε αποφασίσει να τον εγκαταλείψει και να φύγει από την περσική πρωτεύουσα, το ηχοσύστημα του σπιτιού άρχισε να παίζει Νίκο Οικονομόπουλο… Περιττό να πω ότι έγραψα όλη αυτήν τη σκηνή με στίχους του στυλ: Για κάποιο λόγο γίναν’ όλα, ήταν φαίνεται μοιραίο να μ’ αφήσεις, σε αγάπησα για να με τραυματίσεις και στη γη να με γκρεμίσεις, Ουρανέ. Βέβαια, καθ’ όλη τη διάρκεια της συγγραφής της «Πάρσα», έγραφα με ορχηστρική, επική, ηλεκτρονική μουσική, ωστόσο, το πενταπλό σύστημα Cd του στερεοφωνικού είχε άλλη γνώμη εκείνο το βράδυ και, βυθισμένη καθώς ήμουν στην ένταση της σκηνής, δεν κατάλαβα πότε πέρασε στον επόμενο ψηφιακό δίσκο, που είχε το συγκεκριμένο τραγούδι του αξιόλογου νεαρού Έλληνα αοιδού. Πάντως, με Atom Music Audio έγραψα την κάθετη επιγραφή του εξωφύλλου στη σφηνοειδή γραφή, πράγμα που μου πήρε δυόμισι βασανιστικές μεταμεσονύκτιες ώρες, όσο κι αν μελετούσα καιρό την αρχαία περσική γραφή ώστε να έχω τις κατάλληλες γνώσεις για τις ανάγκες του βιβλίου. Όπως καταλαβαίνετε, δεν πρόκειται να γίνω ποτέ δασκάλα αρχαίων περσικών.
        Άλλο ένα θέμα –που για όποιον θα με άκουγε για πρώτη φορά, θα νόμιζε ότι η μόνη λέξη που ήξερα να λέω ήταν «Απίστευτο! Απίστευτο!»– ήταν οι συμπτώσεις. Ήθελα να βάλω ένα άγαλμα της Ουράνιας Αφροδίτης που να το ’χε φτιάξει ο Φειδίας από μάρμαρο Πάρου και να μην έχει διατηρηθεί μέχρι τις μέρες μας; Ως εκ θαύματος έβρισκα στον Παυσανία, αν θυμάμαι τώρα καλά, ότι υπήρχε ένα τέτοιο άγαλμα που τηρούσε όλες τις προϋποθέσεις της φαντασίας μου. Ήθελα να έχει νόθο γιο ο Αρταξέρξης που να τον αγαπά πολύ και να τον ορίσει διάδοχό του; Στον Πλούταρχο (τον παλιό, που δεν τραγουδούσε) έβρισκα πως είχε, και μάλιστα τον αγαπούσε τόσο που ήθελε να τον κάνει διάδοχό του. Ήθελα σκουλαρίκια που να κουδουνίζουν σαν μικρά καμπανάκια; Έβρισκα αρχαιολογικά ευρήματα στις Πασαργάδες, όπου τα σκουλαρίκια ήταν ακριβώς τα ίδια που είχα φανταστεί. Αυτές είναι τρεις μόνο από τις δεκάδες συμπτώσεις, όπου η μυθοπλασία που δημιουργούσα κατά τη διάρκεια της συγγραφής του βιβλίου συγχρονιζόταν με την καταγεγραμμένη ιστορία και τις πηγές που μελετούσα.
        Όπως κάνω τώρα εδώ που δεν φοβάμαι να αποκαλύψω λίγα από τα μυστικά της συγγραφής της «Πάρσα»· όταν γράφεις για μεγέθη που ξεπερνούν τις αγκυλώσεις της εκάστοτε εποχής, δεν πρέπει να φοβάσαι να διατυπώνεις γραπτώς τις αισθήσεις σου. Δεν φοβάμαι τις λέξεις ούτε τις ντρέπομαι κι αυτό αποτυπώνεται ως απόδειξη της δήλωσης αυτής στα βιβλία μου. Μου έχουν πει ότι γράφω καλές ερωτικές σκηνές, στις οποίες δεν υπάρχει τίποτε πρόστυχο, ένα κράμα του «τα λέω όλα και είναι σαν να μην δείχνω τίποτε· κι αυτό μ’ αρέσει…» Τους πιστεύω, γιατί όταν τις διαβάζω και εγώ μετά από καιρό, με συνεπαίρνει ο ερωτισμός των ηρώων και –ευτυχώς– ξεχνώ πως τις έγραψα εγώ. Επειδή όμως θα ξεχάσω να αναφέρω κάποια πράγματα για την πλοκή του βιβλίου, θα ξεκινήσω τώρα αμέσως.
        Η ιστορία της «Πάρσα» ξεκινά το 387 π. Χ. όταν ένα χαρισματικό κορίτσι από την Επίδαυρο, η Δάειρα, σπουδάζει φαρμακολογία στην Κωπαΐδα. Θα την παρακολουθήσουμε να μεγαλώνει και να ταξιδεύει στην πρώτη πρωτεύουσα των Αχαιμενιδών, την Περσέπολη ή Πάρσα στην αρχαία περσική γλώσσα, για να υπηρετήσει, με τις γνώσεις της στα βότανα και τα δηλητήρια, τον Μεγάλο Βασιλέα Αρταξέρξη. Παράλληλα, θα γνωρίσει έναν νεαρό αριστοκράτη Ασσύριο, τον Σένααρ. Το πεπρωμένο της Δάειρας, όμως, την οδηγεί σ’ ένα λάθος κι αυτό, με τη σειρά του, σε μια έκρηξη που αλλάζει τη ζωή των ηρώων αλλά και την ιστορία της ίδιας της περσικής αυτοκρατορίας. Στα είκοσι χρόνια που εκτυλίσσεται η πλοκή του βιβλίου, οι ήρωες μάς ψιθυρίζουν παιγνιδιάρικα: γύρισε κι άλλη σελίδα, και θα σου αποκαλύψω πώς αγαπούσαν τότε που ο έρωτας δεν ήταν ντροπή αλλά ανάγκη, έλα, και θα δείξω ότι ο πόλεμος είναι ο πατέρας των πάντων.
        Αυτό το δίπολο «Έρωτας/Πόλεμος» είναι που κινεί την ιστορία, και εμένα φυσικά, σε όλη τη διάρκεια της συγγραφικής μου πορείας, μαζί με το εξίσου δύσκολο «Έρωτας/Θάνατος», καθώς ο ένας ήρωας εχθρεύεται τον άλλον που κι αυτός, με τη σειρά του, ερωτεύεται εκείνον που μισεί. (Αξέχαστη θα μου μείνει η κόντρα του Σπαρτιάτη πολέμαρχου Λίβυ, πατέρα της Δάειρας, με τον Πέρση Βασιλέα των Βασιλέων Αρταξέρξη, που έχει ερωτευθεί τη Δάειρα). Οι δύο πολιτισμοί εχθρεύονται, χτυπιούνται και ερωτεύονται και νικητής, τελικά, είναι ο αετός.
        Ο αετός εμφανίζεται στη αρχή, στη μέση και στο τέλος του βιβλίου, και αγκαλιάζει με τα φτερά του τη μοίρα των ηρώων του βιβλίου. Όσοι με ρωτούσαν για ποιον λόγο επέλεξα ένα τέτοιο εξώφυλλο που απεικονίζει τον βασιλαετό σε προφίλ και ανφάς (και όχι κάποια κοπέλα να περπατά στην παραποτάμια όχθη του Ευφράτη), όταν διάβασαν την «Πάρσα», κατάλαβαν ότι κανένα άλλο εξώφυλλο δεν θα έδειχνε ποιος είναι ο πραγματικός ήρωας. Και θα μου πείτε, μα ήρωας ο αετός; Και θα σας πω, πάνω από τους ανθρώπους είναι τα σύμβολα που ορίζουν τη μοίρα αυτών και των πολιτισμών τους. Ο αετός είμαι εγώ, εσύ, εμείς. Κι όσες απώλειες και αν υποστούμε, οφείλουμε να κάνουμε κτήμα τη σοφία της φύσης του και να σηκωθούμε όρθιοι. Να γίνουμε και οι ίδιοι σύμβολα.
        Αν θα με ρωτούσε κάποιος λοιπόν, πρώτον, τι είναι η «Πάρσα» και, δεύτερον, γιατί την έγραψα, η απάντηση στην πρώτη ερώτηση θα ήταν πως είναι η Ιστορία που επαναλαμβάνεται και στη δεύτερη, ότι την έγραψα για να καταλάβουμε πως οι πολιτισμοί αλλάζουν μόνο τα χαρακτηριστικά τους, ενώ οι προθέσεις των ανθρώπων παραμένουν ίδιες. Ίσως την έγραψα ακόμη για να δείξω πως αυτό το χαμένο παρελθόν, που έχει σωθεί μέσα από υλικά και πνευματικά σπαράγματα, δεν ήταν και τόσο βάρβαρο όσο θέλουμε σήμερα να πιστεύουμε.
        Πιθανότατα όμως και να την έγραψα, επειδή η «Πάρσα» στην αρχή δεν ήταν βιβλίο, αλλά μια σφοδρή επιθυμία να γράψω για έναν μεγαλοπρεπή έρωτα που ενώνει δύο πολιτισμούς…

Κωνσταντίνα Λαψάτη

 
Βιογραφικό Κωνσταντίνας Λαψάτη:

 
        Κατάγομαι από τη Νότια Εύβοια και κατοικώ στον Πειραιά. Αν και σπούδασα Ανθοκομία/Αρχιτεκτονική τοπίου, ερευνώ από μικρή την κοινωνική ανθρωπογεωγραφία και τους πολιτισμούς των ανθρώπων διά μέσου της Ιστορίας.
        Μελετώ και συγκεντρώνω λαογραφικές αφηγήσεις από την Ελλάδα και άλλες χώρες του κόσμου μας. Γράφω περιηγητικά κείμενα και ασχολούμαι με την ερασιτεχνική αστρονομία. Μου αρέσουν τα  κάστρα, οι γρίφοι, τα παζλ και το μπιλιάρδο· γενικώς, λατρεύω τη στρατηγική που προέρχεται από τη γνώση. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν χορεύω σαν παιδί, αφού ζω απλά και δωρικά την όμορφη, απαιτητική καθημερινότητά μου.
        Επιλέγω να ασχολούμαι με πολλά είδη λογοτεχνίας, επειδή θέλω τον εαυτό μου ελεύθερο να εκφράζεται μέσα από περισσότερα του ενός είδη, όπως ο ηθοποιός στα διαφορετικά έργα που καλείται να αποδώσει στη σκηνή.
        Για τις ανάγκες μελέτης των έργων που γράφω, εμβαθύνω στις μητρικές γλώσσες των πολιτισμών που ερευνώ. Έχω ασχοληθεί επί τρία χρόνια με τη Σκοτική Γαελική, ενώ πρόσφατα μελέτησα την αρχαία Περσική για να γράψω το ιστορικό μυθιστόρημα «Πάρσα». Αργότερα, θα πάω πιο ανατολικά, αφού τα Σανσκριτικά αφορούν άλλο ένα από τα ιστορικά μυθιστορήματά μου.
        Τα βιβλία που έχω γράψει είναι πολλά και οι ιδέες δεν σταματούν ποτέ. Ξεπερνούν τα τριάντα τον αριθμό και έχει έρθει πλέον ο χρόνος να κυκλοφορήσουν επιλεκτικά, ιεραρχώντας τη ροή της ετερόκλητης θεματολογίας τους προς τους αναγνώστες. Αυτά τα λίγα που μέχρι τώρα έχουν κυκλοφορήσει, είναι:
 
«Οι γεύσεις της Νέμεσης» (2009)
«Έμπονυ Βάργκας – Νυχτερινοί ψίθυροι» (2012)
«Έμπονυ Βάργκας – Σκοτεινό Κάλεσμα» (2017)
«Πάρσα» (2019)
«Χίλιες και Μία Γάτες», (2020)
Πρόκειται για μια τρυφερή ανθρώπινη ιστορία που θα μας ταξιδέψει στη σύγχρονη Ν. Υόρκη. Μαζί με τη μικρή Λίλι, θα ταυτιστούμε με την πορεία του στοιχήματος που έχει βάλει με τον Θεό, με στόχο να κερδίσει τη ζωή της.
 
Σύντομα πρόκειται να κυκλοφορήσει άλλο ένα βιβλίο μου:
Το «Αιώνια μαζί σου», μια σύγχρονη, μεταφυσική ιστορία έρωτα που μας φέρνει στις σελίδες του τις δοξασίες και τις παραδόσεις της Σκοτίας.
 
Μπορείτε να με βρείτε εδώ:
1.       Προσωπικό προφίλ FB: https://www.facebook.com/constance.lapsati
2.       Προσωπική σελίδα FB: https://www.facebook.com/theArt.of.Writing.by.Constance.Lapsati
3.       Ιστολόγιο http://konstantinalapsati.blogspot.com/
 
Εργογραφία Κωνσταντίνας Λαψάτη:
 
«Χίλιες και Μία Γάτες»

Έτος κυκλοφορίας: 2020
Σελίδες: 341
 
Υπόθεση οπισθόφυλλου:
 
Η δεκατριάχρονη Λίλι γράφει ιστορίες με γάτες. Αλλά η Λίλι έχει λίγους μόνο μήνες ζωής.
Όταν αποφασίζει να μοιραστεί με τους κατοίκους της Νέας Υόρκης τις ιστορίες της, το συγγραφικό ταλέντο της Σεχραγάτ και των 1001 Γατών, κατακτά την πόλη. Κανείς δεν ξέρει ποιος κρύβεται πίσω από το ψευδώνυμο και τις σκιτσαρισμένες ιστορίες και όλοι περιμένουν ανυπόμονα τις μηνιαίες εκδόσεις που έχει αναλάβει ένας από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους της Αμερικής.
Η Άριελ, η μητέρα της Λίλι, γνωρίζει τυχαία τον ανταγωνιστή του εκδότη της κόρης της, τον επίσης μεγαλοεκδότη Ράιαν Ρέιμοντ Ριντ. Αν και του κρύβει ότι πίσω από το ψευδώνυμο της Σεχραγάτ και την επιτυχία των χιλιάδων πωλήσεων κρύβεται η Λίλι, ο έρωτας που γεννιέται ανάμεσά τους δείχνει ικανός να νικήσει κάθε εμπόδιο.
Όμως, οι εννιά μήνες περνούν γρήγορα. Η Λίλι γράφει ασταμάτητα για να φτάσει στην τελευταία ιστορία ώστε να μιλήσει για τον εαυτό της και να προσπαθήσει να πείσει τον Θεό να της χαρίσει τη ζωή.
Η 1000 γατοεξιστόρηση θα κυκλοφορήσει τα Χριστούγεννα πριν την εκπνοή του χρόνου, πριν η Λίλι μείνει στη μνήμη των ανθρώπων σαν το παιδί εκείνο που κατάφερε έναν άθλο. Και η 1001 θα είναι το δώρο που θα δώσει μόνο σε έναν.
Αν θα νικήσει το έπαθλο, που δεν είναι άλλο από την ίδια της τη ζωή, θα το διαβάσετε στις σελίδες του ρομαντικού αυτού μυθιστορήματος.
 
«Πάρσα»

Έτος Κυκλοφορίας: 2019
Σελίδες: 671
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Η Ουράνια Αφροδίτη. Ντάρια,
μια Ελληνίδα θεραπεύτρια.
Η Πόλη. Πάρσα,
το κέντρο μιας αυτοκρατορίας.
Ο Βασιλέας των Βασιλέων. Αρταξέρξης ο Μνήμων,
ένας σοφός βάρβαρος.
Ο έρωτας που ζουν δείχνει να είναι ικανός
να ενώσει την Ανατολή με τη Δύση.
 
Η ιστορία της Δάειρας ξεκινά το 387 π. Χ. όταν το κορίτσι με τα παράξενα μαλλιά μαθητεύει στη σχολή φαρμακοποιίας της Κωπαΐδας.
Η αποστολή της είναι να ταξιδέψει στην Περσέπολη, όπου θα προσφέρει τις υπηρεσίες της στον Μεγάλο Βασιλέα της Περσίας.
Εκεί, θα συναντήσει το πεπρωμένο της, θα ζήσει τον έρωτα, τις συνωμοσίες, τον θάνατο και θα έρθει αντιμέτωπη με τη μοίρα της περσικής αυτοκρατορίας.

 
«Έμπονυ Βάργκας – Σκοτεινό Κάλεσμα»

Έτος κυκλοφορίας: 2017
Σελίδες: 310
 
Υπόθεση οπισθόφυλλου:
 
Μια νέα ζωή ξεκινά για την Έμπονυ Βάργκας.
Όμως, όπου κι αν πάει, με όποιον κι αν αναμετρηθεί, απ' όποιον κι αν χάσει, όποιον κι αν νικήσει, το παρελθόν συνεχίζει να τη στοιχειώνει.
Θα παραμείνει η σκοτεινή, απέθαντη ύπαρξη που για τέσσερις αιώνες αναζητά τη λησμονιά ή θα κόψει το νήμα της αθανασίας, συναντώντας την πολυπόθητη λήθη;

 

«Έμπονυ Βάργκας – Νυχτερινοί ψίθυροι»

Έτος κυκλοφορίας: 2012
Σελίδες: 513
 
Υπόθεση οπισθόφυλλου:
 
Η Έμπονυ Βάργκας είναι πουθενά και παντού. Αόρατη από τους περισσότερους, αλλά τόσο κοντά σε αυτούς. Έχει μνήμες, έχει ιστορία, έχει παρελθόν. Όπως όλοι. Είναι μια αριστοκρατική, γοητευτική φιγούρα του σκότους που ξέρει να κρύβεται καλά, καθώς η αγέρωχη σκιά της βρίσκει πάντα τον τρόπο να σκαρφαλώνει στους τοίχους του δικού μας θνητού κόσμου.

 
«Οι γεύσεις της Νέμεσης»

Έτος κυκλοφορίας: 2009
Σελίδες: 700
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «Φίλους της Λογοτεχνίας» στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://filoithslogotexnias.blogspot.com/2014/02/blog-post_8.html
 
Υπόθεση οπισθόφυλλου:
 
Αθήνα, 404 π. Χ.
Η χαριτωμένη Ζηναΐς εργάζεται στην πόλη της Παλλάδος Αθηνάς σαν μαγείρισσα, στο σπίτι του Αθηναίου στρατηγού Δείναρχου. Το τρυφερό ειδύλλιο που αναπτύσσεται ανάμεσα σ’ αυτήν και στον γοητευτικό αφέντη της, την βοηθούν να ξεπεράσει τον άτυχο έρωτά της με τον Σπαρτιάτη οπλίτη Λίβυ, τον αδελφό του νικητή στους Αιγός Ποταμούς, Λύσανδρου.
Όμως στην Αθήνα των Τριάκοντα Τυράννων ο Δείναρχος κινδυνεύει λόγω των δημοκρατικών του φρονημάτων και η ερωτευμένη Ζηναΐς κάνει ό,τι μπορεί για να τον προστατέψει...
Οι σκευωρίες που υφαίνονται εις βάρος της, σημαδεύουν ανεξίτηλα την ζωή της. Αποφασίζει να φύγει για την Έφεσο, ακολουθώντας το στράτευμα της Σπάρτης που κινεί εκστρατεία εναντίον των Περσών για να απελευθερώσει τις ελληνικές πόλεις της Μικράς Ασίας. Όμως η Λάχεσις έχει άλλα σχέδια γι αυτήν.
Εκεί θα συναντήσει ξανά τους δύο μοιραίους άνδρες της ζωής της, και τώρα πια θα πρέπει να επιλέξει έναν απ’ τους δυο...

«ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ», παρουσιάζει η Μάγια Γεωργαντοπούλου - Φιλιππίδη - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

           Την εξαίρετη Μάγια Γεωργαντοπούλου – Φιλιππίδη είχα τη χαρά να τη γνωρίσω μέσα από το πρόσφατο μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική με τίτλο «Το χρώμα της αλήθειας». Με εντυπωσίασε η ευφάνταστη υπόθεσή του, οι ανθρώπινοι και άρτια σκιαγραφημένοι ήρωές του και η λιτή, περιεκτική και απέριττη γραφή της χαρισματικής συγγραφέως που, συγγράφοντας ένα βιβλίο σχεδόν τριακοσίων σελίδων, κατόρθωσε να συμπεριλάβει πλοκή, χαρακτήρες, εξελίξεις, ανατροπές και αλλαγές σκηνικών για τα οποία άλλοι ομότεχνοί της θα χρειάζονταν τουλάχιστον τριπλάσιου μεγέθους βιβλίο. Γράφοντας, λοιπόν, «συμπυκνωμένα» και χωρίς πλατειασμούς, αλλά και δρομολογώντας με ταλέντο τα γεγονότα και τις πορείες των ηρώων της, η συγγραφέας μάς παρασύρει σε ένα καθηλωτικό ταξίδι σε χώρες κοντινές ή πιο μακρινές, εξωτικές ή ευρωπαϊκές και οικείες, διατηρώντας άσβεστο το ενδιαφέρον μας από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Την ευχαριστώ ολόψυχα για τον χρόνο που μου διέθεσε ώστε να μας παρουσιάσει η ίδια το εξαιρετικό βιβλίο της, της εύχομαι καλή επιτυχία στο συνολικό συγγραφικό της έργο, όπως και αστείρευτη έμπνευση για πολλά, αξιόλογα, μελλοντικά λογοτεχνικά ταξίδια, και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα μας λέει η ίδια για το βιβλίο της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα το καθηλωτικό «Χρώμα της αλήθειας» της!
 
        Ζούμε την εποχή της ανεπτυγμένης τεχνολογίας και των γρήγορων αλλαγών. Όλα

γίνονται με ένα απλό πάτημα στα πλήκτρα των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Αγοράζουμε, πουλάμε, κάνουμε κριτική σ’ ό,τι μας αφορά, αναπτύσσουμε άποψη για ό,τι μας ενδιαφέρει. Αυτή η επανάσταση στην επικοινωνία και στη ζωή μας έχει ανατρέψει πολλές ισορροπίες. Δεν αφήνει χώρο για ρομαντισμό και σηματοδοτεί τον επικίνδυνο περιορισμό του συναισθήματος. Μέσα σ’ αυτή την εποχή ζει και κινείται η ηρωίδα μας η Δάφνη. Και μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον οι ιστορίες και τα ακούσματα από τις ζωές των προηγούμενων γενεών έρχονται να προστεθούν στον ψυχισμό της και να την κάνουν να δώσει προτεραιότητα στη λογική παραμερίζοντας ευαισθησίες και συναίσθημα.
        Η λέξη «γάμος» φαντάζει μπροστά της απαγορευμένη λέξη και η απαγωγή της σε νεαρή ηλικία από ανθρώπους της νύχτας, με αφορμή την αλλαγή μιας δικαστικής απόφασης όπου εμπλέκεται ο πατέρας της, σκληραίνουν τον χαρακτήρα της και επιβεβαιώνουν τις επιλογές της. Σπουδάζει, στηρίζεται στις δυνάμεις της, πιστεύει μόνο ό,τι μπορεί να αποδείξει και όταν αργότερα, φοιτήτρια στο τρίτο έτος, μένει έγκυος από μια περαστική αγάπη, δημιουργεί χωρίς δεύτερη σκέψη τη μονογονεϊκή οικογένειά της. Μια φωτογραφία που ανακαλύπτει τυχαία σ’ ένα οικογενειακό μπαούλο θα της αποκαλύψει καλοκρυμμένα μυστικά και σαν εργαζόμενη πια θα αποφασίσει να αλλάξει χώρα κατοικίας. Στην απόφαση αυτή θα παίξει ρόλο η συνάντησή της με τον ριψοκίνδυνο Οδυσσέα, η σχέση που θα αναπτύξει μαζί του, αλλά και η απρόσμενη απειλή που σηματοδοτεί η παρουσία του στη ζωή της.
        Με σκηνές από την πανέμορφη Βαρκελώνη όπου εγκαθίσταται η Δάφνη με τον έφηβο γιο της, τη Σιέρα Λεόνε των ματωμένων διαμαντιών όπου αναπτύσσει τις δραστηριότητές του ο Οδυσσέας και, τέλος, τη Βενεζουέλα των αντιθέσεων και των ταξικών συγκρούσεων όπου εξελίσσεται η ιστορία μας, οι εξελίξεις στη ζωή τους θα σηματοδοτήσουν αλλαγές μέχρι οι ήρωες να βρουν τις νέες τους ισορροπίες. Στο κυνήγι για την αποκάλυψη της πολυπόθητης αλήθειας ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, όμως αυτή είναι η επιλογή των ηρώων μας. Ακόμη κι η γνωριμία της με τον Ρικάρντο θα τη φέρει μπροστά σε νέα διλήμματα.
        Θα καταφέρει άραγε η Δάφνη να ζήσει μ’ όλη της την ύπαρξη και να απαλλαγεί από άγχη, φόβους και ερωτηματικά; Τι χρώμα θα έχουν τελικά οι αλήθειες που καταφέρνει να αποκαλύψει; Σίγουρα περισσότερα από ένα, αφού η κάθε αλήθεια παίρνει χρώμα ανάλογα με τα συναισθήματα που μας προκαλεί.
        Ένα ταξίδι γύρω από τις παγίδες της ζωής, τον έρωτα και τις ανθρώπινες σχέσεις που άλλοτε φωτίζουν κι άλλοτε σκοτεινιάζουν το χρώμα της αλήθειας.

Μάγια Γεωργαντοπούλου –Φιλιππίδη

 
Βιογραφικό Μάγιας Γεωργαντοπούλου - Φιλιππίδη:

 
Η Μάγια Γεωργαντοπούλου-Φιλιππίδη γεννήθηκε στον Πειραιά. Είναι παντρεμένη και μητέρα δυο παιδιών.
Έχει αποφοιτήσει από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και έχει μετεκπαιδευτεί σε θέματα Ευρωπαϊκού Δικαίου. Στα πλαίσια της συνεργασίας της με το Υπουργείο Οικονομικών, ασχολήθηκε με θέματα ευρωπαϊκών και διεθνών σχέσεων. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και γερμανικά.
 
Εργογραφία:
«Ο Τεχνίτης Της Θάλασσας», εκδόσεις Σοκόλη, 2008.
«Passo Doble», εκδόσεις Σοκόλη, 2010.
«Koρίνα», εκδόσεις Σοκόλη, 2012.
«Απόπειρα Ζωής», εκδόσεις Περίπλους, 2016
 
Πρόσφατη εργογραφία Μάγιας Γεωργαντοπούλου - Φιλιππίδη:
 
«ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ»

Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 296
Τιμή με έκπτωση: 13,50€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στους «Φίλους της Λογοτεχνίας» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2020/09/blog-post_28.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Η Δάφνη είναι μια σύγχρονη, ανεξάρτητη κοπέλα που προσπαθεί να ερμηνεύσει τον κόσμο με τη λογική και την αλήθεια, παραμερίζοντας το συναίσθημα. Ένα παλιό οικογενειακό μπαούλο και μια καταχωνιασμένη φωτογραφία θα σταθούν οι αφορμές για να ανακαλύψει μυστικά κρυμμένα από καιρό και συγκλονιστικές αλήθειες. Θα αναγκαστεί να έρθει αντιμέτωπη με γεγονότα του παρελθόντος και με νέα δεδομένα στη ζωή της.
Οι κρυφές πτυχές της πορείας των προγόνων της προβάλουν περισσότερο σαν παραδείγματα προς αποφυγή παρά προς μίμηση. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις –η σχέση της με τον ριψοκίνδυνο Οδυσσέα, αλλά και κάποιοι αστάθμητοι παράγοντες που απειλούν την οικογενειακή της γαλήνη– θα την ωθήσουν να αφήσει την καλά τακτοποιημένη ζωή της στην Ελλάδα και, μαζί με τον έφηβο γιο της, να αναζητήσει μια δεύτερη ευκαιρία στη γραφική Βαρκελώνη.
Θα μπορέσει άραγε η Δάφνη να παραμερίσει τις σκιές του παρελθόντος –όπως και τις προσωπικές της ανασφάλειες και προκαταλήψεις– ώστε να χαράξει έναν νέο δρόμο, ιχνηλατώντας πάνω στα πατήματα των προηγούμενων γενεών, ή θα αναζητήσει τις αποχρώσεις της πολυπόθητης αλήθειας της με κάθε κόστος αντιμετωπίζοντας τις παγίδες του μέλλοντος;
 
Ένα χειμαρρώδες μυθιστόρημα γύρω από τη ζωή, τον έρωτα, την αγάπη και τις ανθρώπινες σχέσεις, που άλλοτε φωτίζουν κι άλλοτε σκοτεινιάζουν το πραγματικό χρώμα της αλήθειας.

«ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ», παρουσιάζει η Βάσω Ζαφειροπούλου - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

           Την εξαίρετη Βάσω Ζαφειροπούλου τη γνώρισα συγγραφικά μέσα από το πρώτο της βιβλίο που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άνεμος με τίτλο «Η τελευταία στάση». Με κατέκτησε τόσο η συγκροτημένη, παραστατική, απέριττη και γοητευτική γραφή της, όσο και η ενδιαφέρουσα υπόθεσή του. Ακολούθησε το καθηλωτικό μυθιστόρημά της «Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα», μια δυνατή ιστορία εμπνευσμένη από πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα και, τέλος, το νέο βιβλίο της με τίτλο «Στο αρχοντικό της λεωφόρου», για το οποίο τα λόγια δεν μπορούν πραγματικά να περιγράψουν πόσο πολύ το αγάπησα, πόσο μάλλον αφού μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω στη διαδικασία επιμέλειάς του. Ευχαριστώ θερμά τη συγγραφέα για τον χρόνο που μου διέθεσε ώστε να μας παρουσιάσει η ίδια το καινούργιο μυθιστόρημά της, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο συνολικό της συγγραφικό έργο, όπως και στο τελευταίο ξεχωριστό πόνημά της, και σας προσκαλώ να διαβάσετε τα όσα μας λέει με τον δικό της τρόπο, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα το αλησμόνητο «Αρχοντικό της λεωφόρου» της Βάσως Ζαφειροπούλου!
 
        Το «Αρχοντικό της λεωφόρου» είναι το πέμπτο μου μυθιστόρημα. Mία ιστορία γραμμένη με αγάπη και κουράγιο. Αυτό το λέω γιατί ένα κοινωνικό μυθιστόρημα που αγγίζει πολλές πτυχές, λεπτές και περίπλοκες, της ζωής προϋποθέτει μεγάλη προσοχή και αφάνταστη πίστη και αφοσίωση στους ήρωές του, που δεν σ’ αφήνουν, ούτε στιγμή, σε ησυχία με τις καλές και δυσάρεστες στιγμές τους· κι εσύ οφείλεις να τους αφουγκράζεσαι ακατάπαυστα και να τους αφήνεις να σε οδηγούν εκεί όπου η επιθυμία τους τούς καλεί. Εσύ, εντούτοις, περίεργος, γοητευμένος ή και μαγεμένος, πολλές φορές, από την προσωπικότητα του ήρωα, αισθάνεσαι και δρας αναλόγως, κινδυνεύοντας να παρασυρθείς σε υπερβολές! Να, γιατί η ένταση είναι αυξημένη, αν δεν θέλεις να «ξεχειλώσεις» τον ήρωά σου και να τον εμφανίσεις αναξιόπιστο!
        Σ’ αυτό μου το μυθιστόρημα, ο χρόνος κυλάει γρήγορα, οι διαφορετικοί μεταξύ τους χαρακτήρες επηρεάζουν ο ένας τον άλλον καταλυτικά, οι ανατροπές είναι συνεχείς, όπως άλλωστε και η ζωή μας η καθημερινή, τα συναισθήματα εναλλασσόμενα, οι εκπλήξεις, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες, συχνές, ώστε ο αναγνώστης να μη βαριέται καθόλου.
        Το «Αρχοντικό» μου έχει κατασκευαστεί στα προπολεμικά χρόνια, με άριστα υλικά και αρχιτεκτονικό σχέδιο που δεν αφήνει κανέναν διαβάτη ασυγκίνητο. Λευκό μάρμαρο, καλλιτεχνικό κιγκλίδωμα, βεράντες, ταράτσα με στηθαίο, μαρτυρούν το μεράκι και το πάθος του ιδιοκτήτη για το τέλειο! Ο ιδιοκτήτης του –ναύαρχος– δεν λυπήθηκε το χρήμα. Ξόδεψε τεράστια ποσά για τη διώροφη κατοικία του, ώστε η ποιότητά της να αντέξει στον χρόνο και τις ιδιοτροπίες του. Το εσωτερικό του πάλι επιβλητικό, με τα πολλά ψηλοτάβανα δωμάτια, τους ιδιαίτερους χώρους για τις ανάγκες επίσημων εκδηλώσεων –δεξιώσεων, χορών, χαρτοπαιξίας– ήταν απαίτηση της γυναίκας του, της Μαντάμ Μπαζίλικα, μιας πλούσιας, επίσης, νέας, αθηναίας καλλονής, η οποία επιθυμούσε να ζήσει «βασιλικά»!
        Μέσα σ’ αυτό το αρχοντόσπιτο που γρήγορα βρήκε τη θέση του στην προπολεμική Αθήνα, η ζωή του ερωτευμένου ζευγαριού κύλησε λαμπρή κι ευτυχισμένη – στο μέτρο του δυνατού. Παιδιά δεν απέκτησαν και, με τα χρόνια, η οικοδέσποινα Μπαζίλικα αποφάσισε να δεχτεί τη βαφτισιμιά της, τη Δάφνη, το κοριτσάκι του επιστάτη των κτημάτων της στο χωριό, που είχε χάσει τη μητέρα της, σαν καμαριέρα της, σαν dame de compagnie! Στο μικρό παλάτι αυτό, έρχονται να μείνουν, επίσης, ο ανιψιός του ναυάρχου, με τη γυναίκα του και τον μικρό γιο τους. Ψυχή του σπιτικού είναι η οικονόμος, η Μάχη, μια νεαρή γυναίκα από την επαρχία, που με την πάροδο του χρόνου και κυρίως, μετά τον θάνατο του αφεντικού της, παίρνει ουσιαστικά την υπόθεση του σπιτιού απάνω της, μιας κι οι άλλοι αποδεικνύονται άχρηστοι· λύνει και δένει κι αποδεικνύεται ένας φωτεινός φάρος μέσα στη σκοτεινιά.
        Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγαλώνει ευχάριστα η ηρωίδα μου, η Δάφνη. Τα παιδικά της μάτια αιχμαλωτίζονται συχνά απ’ την εκθαμβωτική λάμψη της αριστοκρατικής προπολεμικής Αθήνας, όπως αυτή παρελαύνει μέσα στο αρχοντικό και τα  όνειρά της χρυσώνονται. Μετά τον θάνατο, όμως, του νονού της, οπότε το αρχοντικό σιγά σιγά πέφτει σε μαρασμό, νιώθει έντονα την επιβολή της νονάς της, η οποία συχνά την τυραννάει με τη δεσποτική συμπεριφορά της. Ενώ σπουδάζει, γνωρίζει τον μέλλοντα σύζυγό της, παντρεύεται και κάνει ένα κοριτσάκι. Η ζωή της πολύ γρήγορα αρχίζει να βάφεται με χρώματα σκοτεινά, οπότε αναγκάζεται να πάρει δραστικές αποφάσεις που την οδηγούν άλλοτε σε σωστές λύσεις και συχνά σε αδιέξοδα. Μέσα απ’ τη δουλειά της, που είναι τα ταξίδια, γνωρίζει χώρες και λαούς, που την κάνουν πλούσια σε εμπειρίες και συναισθήματα κι επομένως πιο δυνατή για ν’ αντιμετωπίσει ένα μέλλον αναπάντεχο, που δεν αργεί να την πολιορκήσει βάναυσα. Οι πικρές μέρες της δεν αντιμετωπίζονται εύκολα. Ο πόνος αλλοιώνει τον χαρακτήρα τους… Ωστόσο, φίλοι και γνωστοί τής απλώνουν το χέρι με αλληλεγγύη κι αγάπη… Θα μπορέσει, άραγε, να ξαναδεθεί με τη ζωή; Και πώς;
        Αυτό θα το ανακαλύψετε μέσα απ’ τις σελίδες του βιβλίου που θα σας ρίχνουν απ’ τη μια ανατροπή στην άλλη! Το αξιοσημείωτο πάντως είναι πως, όσο σκληρή κι αν παρουσιάζεται για τους ήρωές μου η ζωή, κανείς τους δεν το βάζει κάτω. Για λίγο ξαποσταίνουν και μετά σηκώνουν τα μανίκια και ρίχνονται μπροστά. Κι αν κάποιος απ’ όλους λιποψυχήσει, φροντίζουν οι άλλοι να τον τραβήξουν έξω απ’ το τέλμα, να του συμπαρασταθούν με λόγια ή έργα.
        Οι άνθρωποι του «Αρχοντικού» μου, στα χρόνια της πτώσης, αισθάνονται πλέον σαν μια ιδιότυπη «οικογένεια». Οι καθημερινές ανάγκες, η ανέχεια, η κακοδαιμονία, τα άσπρα τους μαλλιά τους συνδέουν μεταξύ τους με δεσμούς σχεδόν άρρηκτους που το συνειδητοποιούν σε κάθε τους ενέργεια! Η δύναμη της ανάγκης κυριαρχεί σε κάθε τους βήμα και προσδιορίζει τις πράξεις τους!

Βάσω Ζαφειροπούλου

 
Βιογραφικό συγγραφέως:

 
Η Βάσω Ζαφειροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου και ζει μόνιμα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, δημοσιογραφία στη σχολή «Όμηρος», γαλλικά στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών και γερμανικά στο Ινστιτούτο Γκαίτε. Εργάστηκε ως φιλόλογος σε ιδιωτικά και δημόσια σχολεία, καθώς και σε φροντιστήρια. Τα τελευταία δέκα χρόνια δίδασκε στο 26ο Λύκειο Αθηνών (Μαράσλειο).
Κείμενά της έχουν επίσης δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά και ιστοσελίδες.
 
Εργογραφία:
«Ο πατέρας αφέντης», Μπουκουμάνης, 1997.
«Παράξενη ζωή», Μπουκουμάνης, 2002.
«Η τελευταία στάση», Άνεμος εκδοτική, 2016.
«Τα κορίτσια πίσω από τη χαραμάδα», Άνεμος εκδοτική, 2018.

 

Πρόσφατη εργογραφία Βάσως Ζαφειροπούλου:
 
«ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ»

Εκδόσεις: Άνεμος (2020)
Σελίδες: 406
Τιμή με έκπτωση: 14,80€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2020/12/blog-post_18.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Ένας αισθαντικός περίπατος στον ψυχισμό παράταιρων ανθρώπων, που η Mοίρα τούς όρισε να ζουν κάτω απ’ την ίδια στέγη ή λίγο μακρύτερα απ’ αυτήν.
Μια αρχόντισσα άλλης εποχής, προπολεμικής, που αναθυμάται και «ζει» μέσα απ’ το λαμπρό παρελθόν της, ένας ξεπεσμένος αριστοκράτης που δεν έμαθε ποτέ να δουλεύει, μια γυναίκα οικονομικά κατεστραμμένη που πιστεύει πως βρήκε τη Γη της Επαγγελίας, ένα κορίτσι που μεγαλώνει κάτω απ’ την επιρροή της γερασμένης αριστοκρατίας αλλά και μέσα στη ζεστή αγκαλιά μιας λαϊκής γυναίκας, ένας αδίστακτος αριβίστας που αναζητάει την τύχη του σ’ έναν πλούσιο γάμο, μια άτυχη κοπέλα, που συναντά τον αληθινό έρωτα στο πρόσωπο ενός νεαρού Γάλλου, και σημαδεύεται από το σκοτεινό της πεπρωμένο.
Άνθρωποι αναγκεμένοι απ’ τη ζωή, που συνδέονται με μια αόρατη κλωστή. Πώς τους παρασύρει η ανάγκη στα απατηλά της δίχτυα και τους δένει άρρηκτα μεταξύ τους; Θα καταφέρουν να κρατήσουν το τιμόνι σαν καλοί καραβοκύρηδες; Ποια θέση έχει η σκληρή πραγματικότητα, ο έρωτας, ο θάνατος, το χρήμα και η παραβατικότητα στην ψυχή τους;
Μια δύσκολη εξίσωση που ζητάει άμεσες λύσεις.
 
Η αγαπημένη συγγραφέας, με τη λυρική και παραστατική γραφή της, μας ξεναγεί σε ένα αρχοντικό γεμάτο με αλησμόνητους ήρωες και τις καθηλωτικές ιστορίες τους.
 
«ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑΜΑΔΑ»

Εκδόσεις: Άνεμος (2018)
Σελίδες: 348
Τιμή με έκπτωση: 13,80€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2019/04/blog-post_26.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
«Τι παγωμένο σπίτι!» έλεγε με απόγνωση η μικρή Μαρίνα, που ζούσε παρά τη θέλησή της στην Πύλη του Ουρανού.
Ποια είναι η Πύλη του Ουρανού; Ποιοι καθορίζουν τις τύχες των μικρών παιδιών; Τι ένοχα μυστικά κρύβουν; Αυτά ακριβώς θα μας αποκαλύψει η ηρωίδα μας, που εξαιτίας τής ορφάνιας της έζησε εκεί μέσα, κάτω από τις διαταγές άγνωστων σε εκείνη ανθρώπων. Θα μας εξομολογηθεί με ανοιχτή καρδιά τα βιώματά της, θα μας μιλήσει για καλούς κι αγαπημένους ανθρώπους που τη βοήθησαν να καλλιεργεί το όνειρό της για μια καλύτερη ζωή, αλλά και για άλλους που έχασαν τον δρόμο τους κι αποδείχτηκαν εγκληματικά ανάξιοι να αγγίζουν τις παιδικές ψυχές.
«Ποιος θα σταθεί ικανός να σου αναπληρώσει την αναντικατάστατη γονεϊκή αγάπη;» αναρωτιέται συχνά με βαθύ παράπονο, κυρίως όταν ο τρόμος και η απελπισία τη λυγίζουν.
Μπορούν άραγε τα διάφορα ιδρύματα να καλύψουν τα κενά που αφήνει στην παιδική ψυχή η απώλεια των γονιών; Πόσο βασανίζεται ένα τρυφερό πλάσμα που ψάχνει απεγνωσμένα να μάθει ποιος είναι ο πατέρας της;
Και πώς αντιδρά όταν επιτέλους μαθαίνει την αλήθεια;
 
Μια αφήγηση που βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα και που μας ρίχνει σε βαθύ προβληματισμό για τη λειτουργία των κοινωνικών δομών, αλλά και που μας οδηγεί αναπόφευκτα στην ανάγκη να αλλάξει ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε όλοι μας την παιδική αθωότητα.
 
«Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΑΣΗ»

Εκδόσεις: Άνεμος (2016)
Σελίδες: 320
Τιμή με έκπτωση: 11,80€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.com/2017/04/blog-post_14.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Μια νέα γυναίκα απολαμβάνει ανέμελη τις διακοπές της σε μια πόλη που την έχει γοητέψει, όταν η ξαφνική κι αναπάντεχη εμφάνιση ενός άντρα απ’ το παρελθόν τής ανατρέπει τη ζωή. Εκείνος! «Περίμενέ με» της είχε πει τότε. «Θα σε περιμένω» του είχε φωνάξει. Κι απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, οι καταχωνιασμένες βαθιά μέσα της μνήμες ορμάνε να την ξαναβυθίσουν στα σκοτάδια μιας κόλασης, απ’ όπου πίστευε πως είχε αναδυθεί μια για πάντα.
 
Η νοερή της συντροφιά γίνεται μεμιάς σκόνη. Όσα πίστευε για τον έρωτα, την πίστη, την απιστία, την αφοσίωση, την ειλικρίνεια, τη συνέπεια, τα δυνατά αισθήματα, οι αξίες δηλαδή που πάνω τους είχε χτίσει τον μικρόκοσμό της, χάνουν τη λάμψη τους, θολώνουν επικίνδυνα.
 
Πού θα την οδηγήσει άραγε αυτή η ανατροπή; Πόσο θα επηρεάσει τη σχέση της με τον καινούργιο άνθρωπο που εισβάλλει παράλληλα στη ζωή της; Θα μπορέσει να αφεθεί στον έρωτα του άντρα που την πολιορκεί, αποφασισμένος να την κερδίσει; Θα καμφθούν οι αντιστάσεις της; Θα αντέξει στις δύσκολες δοκιμασίες που η νέα σχέση απαιτεί;
 
Σε τι απρόβλεπτες περιπέτειες θα οδηγηθούν οι τρεις αυτοί άνθρωποι, που η ζωή τούς έφερε απροειδοποίητα κοντά;