«ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ», του Αντόνιο Σκάρμετα – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΙΟΥ ΤΟΞΟΥ», του Αντόνιο Σκάρμετα – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 231
Τιμή με έκπτωση: 13,95€
 
    Ο βραβευμένος στη χώρα του, χιλιανός συγγραφέας, Αντόνιο Σκάρμετα, προσφέρει στο αναγνωστικό κοινό ένα μυθιστόρημα που ανασύρει αναπόφευκτα μνήμες σε όποιον πολίτη έχει, και όχι μόνο, ευαίσθητες πολιτικά κεραίες. Ως γνήσιος απόγονος του μαγικού ρεαλισμού που δεσπόζει στη λατινική Αμερική, ο ίδιος επινοεί το εύρημα να διαπεράσει όχι τα μεταφυσικά όρια, αλλά τις ιστορικές γραμμές. Εν προκειμένω, ένα ιστορικό γεγονός μπολιάζεται στη μυθοπλασία και καθορίζεται από φανταστικούς ήρωες.
    Βρισκόμαστε στο 1988, όπου ο Πινοτσέτ αποφασίζει να κάνει δημοψήφισμα και να δώσει στον λαό την επιλογή να διαλέξει ανάμεσα στο «Ναι», που σημαίνει ότι επιθυμεί τη συνέχιση της κυβέρνησης του δικτάτορα, και του «Όχι», που θα προμηνύει το τέλος της χούντας και την άμεση προκήρυξη εκλογών. Το κάνει, μάλιστα, προσφέροντας δημοκρατικές, ασφαλιστικές δικλείδες. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα στην αντιπολίτευση να έχει το δικό της δεκαπεντάλεπτο στην εθνική τηλεόραση, για να παρουσιάσει τις ιδέες της. Με αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, περνάμε στις μέρες του ουράνιου τόξου, που τιτλοφορείται κιόλας το βιβλίο.
    Σε αυτό το πλαίσιο παρακολουθούμε δύο παράλληλες ιστορίες. Από τη μία, ο Νίκο, του οποίου το όνομα καθόλου τυχαία παράγεται από το Νικόμαχος, βλέπει μπροστά στα μάτια του τον πατέρα του και καθηγητή του να απάγεται από το καθεστώς μέσα από την τάξη. Αιτία στάθηκε ο επικίνδυνος παραλληλισμός του καθηγητή της δικτατορίας του Πινοτσέτ με την αλληγορία του σπηλαίου του Πλάτωνα. Έτσι, ο Νίκο, με ένα προκαθορισμένο σχέδιο που είχαν καταστρώσει μαζί με τον πατέρα του, ξεκινά μια αγωνιώδη προσπάθεια να τον σώσει. Σιωπηλά και πιο έντονα στην πορεία, όλη η ιστορία αυτού του ήρωα, σε αντίθεση με τη δεύτερη που θα δούμε παρακάτω, είναι γραμμένη σε πρώτο πρόσωπο. Κάπως έτσι ο συγγραφέας εμποτίζει στον νου του αναγνώστη ότι το παρόν και το μέλλον, επί της ουσίας, καθορίζεται από τη νέα γενιά.
    Στον αντίποδα, και σε τριτοπρόσωπη αφήγηση επομένως, βλέπουμε τον πατέρα της κοπέλας του Νίκο, Αντριά, και καλύτερο διαφημιστή της χώρας, αρχικά, αν και έχει εκδιωχθεί από τη χούντα του Πινοτσέτ, να καλείται, ωστόσο, από τον υπουργό να αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια του «Ναι». Έρχεται σε δύσκολη θέση, καταφέρνει και αρνείται αναίμακτα, αλλά την ίδια πρόταση και επιπλέον πίεση δέχεται και από την αντιπολίτευση. Δεν μπορεί να αντισταθεί και πέφτει σε έναν αγώνα δρόμου να εφεύρει αυτό το σποτ, αυτήν τη λέξη, που θα κατορθώσει να αφυπνίσει τους συμπολίτες του. Τα χρόνια είναι πολλά, ο χρόνος λίγος, ο εχθρός ένας και μοναδικός, οι σύμμαχοι πολλοί και διαφορετικοί.
    Ο Σκάρμετα χρησιμοποιεί απλοϊκή γραφή. Διαβάζοντας το συγκεκριμένο μυθιστόρημα μπορούμε να διακρίνουμε μια διάχυτη ελαφρότητα. Αυτό ενδεχομένως οφείλεται στη θέση των ηρώων που παίρνουν απέναντι στα πράγματα. Δεκαπέντε χρόνια τώρα έχουν βολευτεί, έχουν ξεχάσει, έχουν συνηθίσει, βλέπουν πια φυσιολογική, θα λέγαμε, μια δικτατορία. Αυτό ακριβώς είναι και το στοίχημα που πρέπει να κερδίσει ο ήρωάς μας. Φήμες λένε για εκατοντάδες νεκρούς, εξαφανισμένους, βασανιστήρια κι εξορία. Κι όμως, η λύση διαφαίνεται να είναι άλλη. Η ελπίδα για επικράτηση του «Όχι» στις εκλογές θα έρθει μέσα από τη χαρά, την έμπνευση για δημιουργικότητα, τη θέληση για αλλαγή, το ουράνιο τόξο. Μέσω ενός ευκολοδιάβαστου βιβλίου, αναδύονται τόσα βαθιά νοήματα κι αυτό είναι που κάνει ένα μυθιστόρημα σπουδαίο.
    Η ιστορία του ουράνιου τόξου καθώς και η επικράτηση του «Όχι» τελικά, είναι γνωστά. Ο συγγραφέας δεν θριαμβεύει με τη σιγουριά της αλλαγής, αλλά επιλέγει να κλείσει με την αμφιβολία. Αυτή εντοπίζεται στο αν ένας ολόκληρος λαός και ένα πολιτικό σύστημα θα καταφέρουν να ξεπεράσουν παγιωμένες κουλτούρες, να υπερκεράσουν τον διπολισμό και να νικήσουν πραγματικά. Η Ιστορία θα δείξει, όπως και οι άνθρωποί της.
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία πίσω από τη διαφημιστική καμπάνια που συνέβαλε στην πτώση του Πινοτσέτ.
 
Ο Νίκο βλέπει τον πατέρα του, τον καθηγητή Φιλοσοφίας Ροδρίγο Σάντος, να συλλαμβάνεται εν ώρα μαθήματος μπροστά σε όλη την τάξη και συνειδητοποιεί ότι κύρια αποστολή του από εδώ και στο εξής είναι να καταφέρει να τον σώσει. Η αγαπημένη του, Πατρίσια Μπετίνι, τον συντροφεύει σε όλο αυτό και μαζί θα αυτοσχεδιάσουν γεμάτοι χιούμορ και φαντασία, ανοίγοντας μια δίοδο ελευθερίας σε μια χώρα βυθισμένη στη δικτατορία και τη σιωπή.
 
Ένα μυθιστόρημα για πατέρες και γιους, για δασκάλους και μαθητές, που θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε να επιστρέψουν στην γκρίζα πρωτεύουσα τα χρώματα και η μουσική. Με δεξιοτεχνική πρόζα, ο Αντόνιο Σκάρμετα και η φωνή τού έφηβου πρωταγωνιστή του μας αφηγούνται μια πραγματική ιστορία γεμάτη προσδοκία και ελπίδα σε δύσκολους καιρούς. Οι μέρες του ουράνιου τόξου είναι το επίκεντρο της αφήγησης του Αδύνατου· του πώς, την 5η Οκτωβρίου 1988 στη Χιλή, δεκαπέντε λεπτά διαφημιστικού χρόνου στάθηκαν αρκετά για να βάλουν τέλος σε δεκαπέντε χρόνια μιας από τις σκαιότερες δικτατορίες στον κόσμο, αυτής του Αουγκούστο Πινοτσέτ.
 
Ο Antonio Skármeta είναι ο συγγραφέας του βιβλίου El cartero de Neruda στο οποίο βασίστηκε η πολυβραβευμένη ταινία Il postino (Ο ταχυδρόμος).
Το έργο του έχει τιμηθεί με τα βραβεία Prix Médicis, Grinzane Cavour, Elsa Morante, Boccaccio Internacional, Medalla Goethe και το Εθνικό Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας της Unesco.
Το μυθιστόρημα Οι μέρες του ουράνιου τόξου τιμήθηκε το 2011 με το Βραβείο Ιβηροαμερικανικής Πεζογραφίας Premio Planeta – Casa de América.
 
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέα:
 
Ο Αντόνιο Σκάρμετα γεννήθηκε το 1940 στη Χιλή και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής. Σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στη Χιλή και τη Νέα Υόρκη και δίδαξε λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Χιλής μέχρι το 1973. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από είκοσι γλώσσες. Διετέλεσε πρέσβης της Χιλής στη Γερμανία και σήμερα ζει στη χώρα του, αφοσιωμένος αποκλειστικά στη λογοτεχνία.