Συνέντευξη με την ΙΣΜΗΝΗ ΜΠΑΡΑΚΛΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Ισμήνη Χ. Μπάρακλη

            Με αφορμή το νέο μυθιστόρημα της κ. Ισμήνης Μπάρακλη που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ψυχογιός με τίτλο «Το Μυστικό Της Πεταλούδας» η αγαπητή συγγραφέας απάντησε στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο το εκπληκτικό νέο της βιβλίο και σας προσκαλώ να διαβάσετε τη συνέντευξή της ώστε να την γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα!

1) Αγαπητή κ. Μπάρακλη,  μας έχετε ήδη χαρίσει έξι εξαιρετικά μυθιστορήματα, τρία για ενηλίκους και τρία για παιδιά, με διαφορετική και πρωτότυπη θεματολογία, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο μυθιστόρημά σας με τίτλο «Το Μυστικό Της Πεταλούδας».  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Πολλές φορές αδυνατώ κι εγώ να κατανοήσω αλλαγές οι οποίες εισβάλλουν στη ζωή, απόρροια προφανώς εσωτερικών διεργασιών. Κι αδυνατώ, γιατί είναι μυστικές, ήσυχες, εσωτερικές, καμωμένες σίγουρα από καιρό, που περίμεναν καρτερικά την κατάλληλη στιγμή για να ευδοκιμήσουν. Δεν ξέρω τί ακριβώς με ώθησε στο να καταπιαστώ με τη γραφή, ξέρω όμως πως ήρθε αυθόρμητα, σε μια θλιμμένη περίοδο της ζωής μου και της ζωής της οικογένειάς μου, σαν εσωτερική ανάγκη που ζητούσε διέξοδο,  σαν ένα δώρο το οποίο τιμώ και σέβομαι.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Έμπνευση για εμένα είναι να εργάζομαι κοντά στην ύπαιθρο, αφού έχω αντλήσει πρώτα όλες τις πληροφορίες μου. Και αυτή είναι όλη η μαγεία, να συνδυάσεις ιστορία, λαογραφία και μύθο και να δέσεις την πλοκή με έναν ιδιαίτερο αφηγηματικό τρόπο. Αν επιτύχει ο συνδυασμός, έχεις δώσει σάρκα και οστά. Θέλει έρευνα, χρόνο, μελέτη, μεράκι, αλλά είναι πολύ δημιουργικό. Όταν έγραφα το «Λικέρ Τριαντάφυλλο» ερεύνησα μέχρι και τις εφημερίδες της Αργολίδας από το 1930,  για να πάρω το "άρωμα" της κοινωνίας και ήταν άκρως γοητευτικό.  «Το Μυστικό της Πεταλούδας» πάλι, περιέχει λαογραφικά στοιχεία. Η μητέρα του ήρωα μου, του Αυγουστή, κάποια στιγμή, έπειτα από συγκεκριμένο γεγονός, ανέπτυξε λανθάνουσες ψυχικές δυνάμεις, που εκφράστηκαν σαν μαντικές ικανότητες, πραγματικό γεγονός που αλίευσα από λαογραφικό βιβλίο του 20^ου αιώνα.  

3) Παρά το γεγονός ότι έχετε εργαστεί για χρόνια ως υπεύθυνη εκδηλώσεων και συνεδρίων σε μεγάλη οικονομική εφημερίδα, σας έχει κερδίσει ο κόσμος της συγγραφής. Κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Υπάρχουν σταθερές προτεραιότητες στη ζωή μου. Πρωταρχικός ρόλος είναι η μητρότητα. Από κει και πέρα η λογοτεχνία έχει φέρει αλλαγές αναφορικά με τον τρόπο σκέψης μου, τις επιθυμίες μου, τις συνήθειές μου, και πρωτίστως, τον τρόπο που διαχειρίζομαι το χρόνο μου.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Συμβαίνει συχνά, ίσως και ασυνείδητα, αλλά τίποτα στη λογοτεχνία δεν είναι επώδυνο, μόνο θεραπευτικό. Το κυριότερο όμως για μένα, είναι να υποδύεσαι όσα δεν έχεις ζήσει. Να μπαίνεις στο πετσί τους, να συμπάσχεις, να τα βιώνεις τη στιγμή που εκτυλίσσονται μπροστά στα μάτια σου με όλα σου τα συναισθήματα. Ένας συγγραφέας οφείλει να τα βιώνει όλα μέχρι να τα αποτυπώσει στο χαρτί.  Ειδάλλως η προσπάθεια είναι στείρα και οι λέξεις άψυχες και μονοδιάστατες.   

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, αλλά συνδυάζετε επιτυχημένα την παιδική με την λογοτεχνία ενηλίκων. Πόσο εύκολος θεωρείτε ότι είναι αυτός ο συνδυασμός;

Ακροβατείς σε ένα τεντωμένο σχοινί. Είναι λεπτές οι ισορροπίες. Το έργο του δημιουργού παιδικών βιβλίων είναι πολύ δύσκολο και ενέχει μεγάλη ευθύνη... να προσεγγίσει τον  ψυχισμό τους, να  κεντρίσει την φαντασία τους, να διαθέτει  χιούμορ και σπιρτάδα.  Τα παιδικά βιβλία ψυχαγωγούν και διασκεδάζουν. Πρέπει αφενός να είναι γραμμένα με τρόπο διασκεδαστικό για να  αγαπήσουν τα παιδιά το βιβλίο, και από την άλλη να μεταφέρουν όμορφα μηνύματα. Η λογοτεχνία ενηλίκων πάλι, έχει άλλες ιδιαιτερότητες και δυσκολίες. Ίσως στο μοναδικό σημείο που συγκλίνει η φιλοσοφία μου και για τα δυο είδη να είναι το εξής : Όταν το βιβλίο κλείνει, πρέπει να βρίσκεται σε εγρήγορση η συνείδηση.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Θα σας απαντήσω μέσα από μια εικόνα που μου τράβηξε την προσοχή ενός αυτοδίδακτου παιδιού που έπαιζε καταπληκτικό πιάνο. Μου έφερε στο νου το παθιασμένο, απελέκητο γράψιμο του Μακρυγιάννη. Πώς μπορείς να ερμηνεύσεις αυτό το πάθος;  Δεν υπάρχουν κανόνες στην τέχνη.  Αν προσπαθήσεις να την εντάξεις σε κανόνες και πλαίσια τη σκότωσες.   

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η γραφή είναι μια συστηματική και επίπονη προσπάθεια. Δεν συνηθίζω να περιμένω την έμπνευση γιατί είμαι της άποψης πως ο άνθρωπος πρέπει διαρκώς να μοχθεί, να κοπιάζει. Τίποτα δεν χαρίζεται, ούτε καν η έμπνευση.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Μου αρέσει τα κείμενά μου να διαβάζονται από ανθρώπους που αγαπούν τη λογοτεχνία και έχουν αυστηρά κριτήρια, κατά βάθος όμως πιστεύω πως ο δημιουργός γνωρίζει πολύ καλά την ποιότητα του γραπτού του. Ίσως, τις περισσότερες φορές όλο αυτό να εξυπηρετεί ψυχολογικούς παράγοντες.  

9) Από τα έξι μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Κάθε βιβλίο είναι μοναδικό και αντιπροσωπεύει μια δεδομένη στιγμή του δημιουργού. Η δημιουργία ενός βιβλίου είναι μια κατάθεση ψυχής, εκφράζει μια εσωτερική ανάγκη, ολοκληρώνεται από μια εξωτερική δύναμη. Κάθε βιβλίο είναι μια αγωνιώδης προσπάθεια, χρονοβόρα, κοπιαστική, ψυχοφθόρα και λυτρωτική μαζί, να εκφράσω σκέψεις, ιδέες, συναισθήματα, αλήθειες, που πιθανόν να προβληματίσουν, να ωφελήσουν τον αναγνώστη, να τον προχωρήσουν παραπέρα. Όλα μου τα βιβλία είναι πιστά σε αυτό το μοτίβο, είτε λοιπόν με εργαλείο το χιούμορ, είτε μέσω άλλων οδών, η τελική κατεύθυνση είναι πάντα η γαλήνη της ψυχής του ανθρώπου, της δικής μου, των αναγνωστών... Θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω λοιπόν κάποιο, το μόνο που ίσως θα μπορούσα να πω είναι πως για «Το Μυστικό της Πεταλούδας» εργάστηκα δυο ολόκληρα χρόνια, και ίσως αυτό να του προσδίδει κάποια ιδιαιτερότητα, καθώς είναι το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα που σκύβω πάνω σε ένα βιβλίο, ίσως η δυσκολία του θέματος, ίσως πολλά περισσότερα...

Αγαπώ τον «Λάμπη», τον μικρό «κακομαθημένο» μου ήρωα, γιατί είναι ένα ζωντανό παιδί.  Έχει στο μάτι τη σκανταλιά και στην καρδιά την αγνότητα κι αυτός ο συνδυασμός με συγκινεί πολύ.

Αγαπώ όμως και την Ιόλη, την ηρωίδα από το πρώτο μου μυθιστόρημα  «Από τα Gucci στο… ταγάρι» που είναι μια σύγχρονη γυναίκα, μοιρασμένη σε πολλούς και  διαφορετικούς ρόλους, γιατί έχει το χάρισμα της υπομονής και προσπαθεί με χιούμορ να νικήσει τα τρωτά της ζωής και του χαρακτήρα της και να περάσει σε άλλο επίπεδο. Αγαπώ βαθειά την Ασημίνα μου από το «Λικέρ Τριαντάφυλλο» γιατί μοιάζει στις μανάδες μας, στις γιαγιάδες μας, αντιμετωπίζει στωικά τη μοίρα της και μέσα από τη θλίψη και τους καημούς, ανακαλύπτει την τέχνη της ζωής:  «… να προχωράς εκεί που νομίζεις πως χάνεσαι, εκεί που πιστεύεις πως δεν υπάρχει πια καμία ελπίδα».  

Με τον Αυγουστή από «Το Μυστικό της Πεταλούδας» αναπτύξαμε μια άλλη σχέση, ίσως περισσότερο αλλόκοτη, αλληλεπιδράσαμε έντονα, καθώς ένιωσα να λυτρώνομαι κι εγώ μέσα από αυτή τη πορεία ζωής του, να συμπαρασύρομαι, να επηρεάζομαι από τα τελευταία χρόνια του, να μπουσουλάω  πίσω από τα βήματά του και αν δεν είναι ψευδαίσθησή μου, ένιωσα ο άνθρωπος αυτός να μου δίνει μια μικρή σπρωξιά και να τονώνει το βηματισμό μου στο δικό μου προσωπικό ταξίδι.

10) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Αγαπώ τα ταξίδια, μου αρέσει να γνωρίζω ανθρώπους, πολιτισμούς, να συλλέγω εικόνες, οσμές,  εμπειρίες,  να απλώνω τη σκέψη μου, να την βγάζω έξω από τον μικρόκοσμό της. Παρ όλα αυτά, εξακολουθώ να πιστεύω πως η έμπνευση είναι κάτι πολύ ανώτερο, μια μεγάλη βοήθεια, μια αλλόκοτη εξωτερική δύναμη που έρχεται να εκφράσει τη δική μου εσωτερική ανάγκη, είναι μια ευλογημένη σύλληψη που θα μετουσιώσει όλα αυτά σε λέξεις. 

11) Η συγγραφέας  Ισμήνη Μπάρακλη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Δεν μου αρέσει να κλείνω τον εαυτό μου σε πλαίσια. Τυχαίνει να έχω απολαύσει εξίσου ένα δοκίμιο με ένα μυθιστόρημα ή να γοητευτώ από ένα ιστορικό βιβλίο που το θεωρούσα μακριά από την ψυχοσύνθεσή μου. Να δοκιμάζουμε γεύσεις, να δοκιμάζουμε εμπειρίες, εκεί καταλήγω.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που  θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Θαυμάζω βιβλία, σε καμία περίπτωση όμως δεν θα τα ζήλευα. Κάθε βιβλίο αντιπροσωπεύει το δημιουργό του, είναι δικό του πνευματικό παιδί. Το βιβλίο είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, βαθιά εσωτερική, δεν έχει να κάνει μόνο με βιώματα, αφηγηματικό λόγο, φαντασία… κουβαλάει την ψυχή σου. Ποτέ κανένα βιβλίο δεν με θα με συναντήσει απόλυτα και καθ’ ολοκληρία εκτός από το δικό μου βιβλίο.  

13) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Είναι τόσοι πολλοί, για διάφορους λόγους και αντιφατικά στοιχεία που κουβαλάει η γραφή τους. Και είναι πραγματικά δύσκολο να ξεχωρίσεις κάτι και κάποιον. Πρόσφατα με προσκάλεσαν σε έναν εφηβικό διαγωνισμό για τη βράβευση κειμένων που διακρίθηκαν, και ειλικρινά διαβάζοντας τα κείμενα των παιδιών ένιωσα να καθαρίζει το μυαλό μου με τη φρεσκάδα και την αλήθεια τους. Πώς να ξεχωρίσεις κάτι; Γίνεσαι μαθήτρια της ζωής μέχρι την τελευταία στιγμή, ευαίσθητη και ανοιχτή σε νέες συγκινήσεις, γιατί πάντα, εκεί, μέσα στο "χυλό" της κοινωνίας, στη γενικευμένη πνευματική και ηθική κατάπτωση, θα συνεχίσουμε να βρίσκουμε φωτεινά κείμενα που θα ταιριάζουν με τη συνείδησή μας, θα μας καθαρίζουν το βλέμμα, θα μας ζεσταίνουν την καρδιά.  Σίγουρα επηρεαζόμαστε και είναι ανθρώπινο, ασυνείδητα πολλές φορές, όμως συμβαίνει. Μου έχει τύχει να διαβάζω  κάτι που με άγγιξε και να γράφω κάτι άλλο, το ένα φέρνει το άλλο, σα να παίρνεις μία ενέργεια και να θέλεις να τη διοχετεύσεις κάπου αλλού, γι αυτό πιστεύω πως ο δημιουργός πρέπει πρώτα να είναι αναγνώστης.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δεν υπάρχουν κανόνες. Είναι  πολύ προσωπικό θέμα του κάθε δημιουργού, πώς αισθάνεται και τί νιώθει. Η τέχνη ενέχει και διαίσθηση, σε σπρώχνει πολλές φορές από μόνη της εδώ κι εκεί. Προσωπικά, αφήνομαι.   

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Πιστεύω πως τούτη η τέχνη, είναι τέχνη μεγάλης ευθύνης. Λογοτεχνία, είναι να τρυπώνεις λάθρα στον ύπνο του άλλου και να γίνεσαι όνειρο. Κι αν είναι έτσι, αν το βιβλίο εισβάλει στο συνειδητό ή το ασυνείδητο του αναγνώστη, οφείλεις σε εκείνον σεβασμό, προσδοκάς  να επιφέρεις ουσιαστικό προβληματισμό, εξύψωση καρδιάς και νου. Επιθυμείς το όνειρο αυτό να είναι καρποφόρο, να τον ξυπνήσει γαληνεμένο, να διεγείρει φωτεινά συναισθήματα, αφήνοντας τη σφραγίδα του στο χρόνο και, ίσως ακόμα, μέσα στο όνειρο αυτό, κατορθώσει να ανακαλύψει δικά του μονοπάτια στο προσωπικό του ταξίδι...  Και αυτή θαρρώ πως πρέπει να είναι η σκοπιμότητα της λογοτεχνίας: η ημέρευση και η ανάταση της ψυχής.   Απευθύνομαι λοιπόν σε όλους του αναγνώστες, ανεξαιρέτου φύλλου και ηλικίας. Ο κεντρικός μου ήρωας στο «Μυστικό της Πεταλούδας» είναι άντρας. Καθόλου τυχαία η επιλογή μου.    

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Γοητεύομαι να γυρίζω πίσω στο χρόνο και να σκαλίζω εποχές που έχουν το άρωμα της νοσταλγίας. Έχω γράψει σύγχρονο μυθιστόρημα και ίσως πάλι να ασχοληθώ. Το παρελθόν όμως μου ασκεί μια ιδιαίτερη έλξη.

17) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να μην σταματούν να ονειρεύονται. Να γράφουν, να δημιουργούν, να λυτρώνονται μέσα από τις ιστορίες τους και το κυριότερο, να έχουν υπομονή. Η υπομονή είναι αρετή και η λογοτεχνία την ενέχει.   

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο ολοκαίνουριο  μυθιστόρημά σας «Το Μυστικό Της Πεταλούδας», και να σας ρωτήσω για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εύχομαι και ελπίζω, το επόμενο μυθιστόρημα και μακάρι η ζωή και ο χρόνος να φέρουν κι άλλα βιβλία για τους μικρούς αγαπημένους μου φίλους, τα παιδιά!

Βιογραφία Ισμήνης Μπάρακλη:

Η Ισμήνη Χ. Μπάρακλη κατάγεται από το Ναύπλιο. Φοίτησε στο St. George Commercial College και εργάστηκε επί σειρά ετών σε μεγάλη οικονομική εφημερίδα ως υπεύθυνη Εκδηλώσεων και Συνεδρίων. Είναι παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού. Γράφει για παιδιά και μεγάλους. «Το Μυστικό Της Πεταλούδας» είναι το έκτο κατά σειρά βιβλίο της, και το πρώτο που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα στο επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Ψυχογιός:

http://www.psichogios.gr/site/Authors/show/1002/ismhnh-x-mparaklh

Βιβλιογραφία Ισμήνης Μπάρακλη:

«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 344

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τιποτένιος ο άνθρωπος,

οσμή από χώμα, καρτερεί τα φτερά να πετάξει, 

να ξυπνήσει μια μέρα πεταλούδα. 

Μυστικός ο αγώνας, κρυφός, μόνο για κείνον».

«Τέσσερις γυναίκες στο χθες και το σήμερα ξεδιπλώνουν έναν τρισυπόστατο άντρα, ορίζοντας μοιραία και αμετάκλητα τη ζωή του, αυτή του Φραγκούλη του Ληστή, του Αυγουστή Παπαδάκη, του Γέροντα Ιωάννη∙ ενός επικίνδυνου ανθρώπου, ενός μοναδικά υπέροχου άντρα, ενός ταπεινού ασκητή… Ένας αόρατος διαβήτης χαράζει μοίρα προς μοίρα τον κύκλο της ζωής του, κεντώντας σταυροβελονιά παρόν με παρελθόν...

Ο ταραγμένος βίος ενός αμαρτωλού που τα βήματά του θα τον οδηγήσουν μέχρι τα πιο βαθιά μονοπάτια της αγάπης. Η παρανομία, τα πάθη, το έγκλημα θα συγκρουστούν με το βαθύτερο στοιχείο της ύπαρξης, τη συνείδηση. Κι ένας ισόβιος αγώνας ξεκινά, με τρόπαιο την κάθαρση και τίμημα τον αβάσταχτο έρωτα ανάμεσα σ’ έναν άντρα με σκοτεινό παρελθόν και μια γυναίκα με λαμπρό μέλλον… Πώς μπορεί ένας αδιέξοδος έρωτας να γεμίσει φως τις ζωές των ανθρώπων;»