Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016

«ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ», του Ιλδεφόνσο Φαλκόνες – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ», του Ιλδεφόνσο Φαλκόνες – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 976
Τιμή: 7,96 €

Το βιβλίο αυτό όπως λέει κι ο συγγραφέας του είναι αφιερωμένο στα παιδιά που υπέστησαν και υφίστανται τις συνέπειες ενός κόσμου που οι μεγάλοι είναι ανίκανοι να αλλάξουν. Μιλάμε για ένα "βιβλίο – έπος" κι όταν αναφέρεσαι σε ένα έπος βρίσκεις πολυεπίπεδα νοήματα και πολυδιάστατους χαρακτήρες. Μιλάμε για τον πιο διαβασμένο Ισπανό συγγραφέα και δικαίως. Ας προσπαθήσουμε μέσα από μια σύντομη κριτική να διεισδύσουμε σε έναν άλλον κόσμο. Επιτρέψτε μου να σας τον παρομοιάσω με τον κόσμο της δικής μας ομηρικής Οδύσσειας.
Ο Ερνάντο με μητέρα μουσουλμάνα και πατέρα ιερέα χριστιανό βιαστή προσπαθεί να επιβιώσει σε μια Ισπανία, που στα τέλη του 16ου αιώνα φλέγεται από συγκρούσεις. Οι χριστιανοί προσπαθούν με τη βία να εκχριστιανίσουν τους ισπανούς μορίσκο, ώσπου κάποια στιγμή εξεγείρονται. Ο ανώτερος σοφός της μουσουλμανικής πίστης εμπιστεύεται στον Ερνάντο το σπαθί του προφήτη κι εκείνος ορκίζεται να διατήρησει την πίστη του και να  πολεμήσει ενάντια στους εχθρούς. Σε μια εξέγερση, που στην πορεία της θα κατασταλεί, θα σώσει κατά λάθος κι έτσι θα γνωρίσει τη Φάτιμα, τη γυναίκα που θα τον στιγματίσει. Από εκείνη την στιγμή ξεκινά ο μακρύς του δρόμος με δύο παράλληλους στόχους: να ζήσει τον μοναδικό του έρωτα και να διατηρήσει τον μουσουλμανικό πολιτισμό στο εχθρικό έδαφος. Στην πορεία θα αναγκαστεί να θυσιάσει πολλά, να μπλεχτεί και να βρεθεί μέσα σε εκκλησιαστικούς κόλπους στο πλευρό της Ιεράς εξέτασης, θα χάσει πολλά και η ελπίδα του θα αναπτερωθεί με την εύρεση ενός απόκρυφου ευαγγελίου.
Ο Ερνάντο δεν είναι απλά ο πιστός "τυφλός" εκδικητικός μουσουλμάνος. Είναι πάνω από όλα άνθρωπος που καταγράφει αγριότητες κι από τις δύο πλευρές κι αναζητά μέσα του τον αληθινό Θεό. Η συνεχής διαμάχη μεταξύ δύο πολιτισμών που συγκρούονται στο ίδιο πρόσωπο τον κάνουν να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι πιστεύουν όλοι στον έναν και μοναδικό Θεό. Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι κι Εβραίοι προσκηνούν το Θεό του Αβράαμ αλλά τον ερμηνεύουν διαφορετικά. Καταντάει τραγική ειρωνία η εναλλαγή του από χριστιανό σε μουσουλμάνο προκειμένου να σώσει τη ζωή του. Σε όλο το βιβλίο παρακολουθοούμε την  πολιτισμική κραυγή αγωνίας ενός φυγά,  η οποία – ξέχωρα από το έθνος – είναι συνυφασμένη με τη θρησκεία. Η διαρκής πάλη του για διατήρηση της πίστης, μιας πίστης καθόλα αληθινής και απαλλαγμένης από φανατισμούς και μίση, και η απέχθειά του στον πόλεμο επί αδίκων δημιουργούν τα πιο έντονα και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα στον ήρωα.
Το χέρι της Φάτιμα, όπως και η ίδια η Φάτιμα, αποτελεί τον τυχερό μανδύα που θα προστατεύσει τον πρωταγωνιστή τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Είναι το σύμβολο πίστης που θα του υπενθυμίζει τις ιερές του υποχρεώσεις, όπως  και σε κάθε Μουσουλμάνο άλλωστε. Είναι όμως το ενωτικό στοιχείο που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Είναι η γυναίκα που θα σταθεί στον δρόμο του για να τον σώσει. Είναι ο έρωτας που θα τον "θρέψει" για να αντλήσει δύναμη. Είναι εκείνη η "θυσία" που θα τον ωθήσει προς την τελείωση.
Το «Χέρι της Φάτιμα» κι ο Ερνάντο είναι η απόδειξη ότι ο κόσμος αυτός χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να διαπράξει τις πιο διαστροφικές του επιθυμίες με πρόσχημα την πίστη. Μέσα από μια σειρά πραγματικών γεγονότων όπως βιασμοί, καύσεις αθώων και άλλες φρικτές δολοφονίες καταδεικνύεται η ξενοφοβία του ανθρώπου και η ανάγκη του να εξουσιάζει και να επαίρεται για τη φυλή και τη θρησκεία του. Ταυτόχρονα στέλνει το μήνυμα πως ακόμα και στις πιο άθλιες συνθήκες ο άνθρωπος δύναται να αφυπνίσει και να ανιχνεύσει την ανθρωπιά του και χάρη σε αυτή να επιβιώσει. Είναι η "ώρα μηδέν" που η ανθρωπότητα εκδικείται την ίδια της τη φύση και που ο άνθρωπος καλείται να επανενεργοποιήσει το ψυχικό του σθένος, να εξαντλήσει τις φοβίες του και να αναδείξει τη διαφορά του από τα υπόλοιπα ζώα.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στην κραταιά Κόρδοβα του δεύτερου μισού του 16ου αι., ένας νεαρός μουσουλμάνος της Ισπανίας, μοιρασμένος σε δύο πολιτισμούς και δύο αγάπες, ξεκινάει έναν φλογερό αγώνα για τη θρησκευτική ανοχή και τα δικαιώματα του λαού του.

Ανδαλουσία, 1568. Στις κοιλάδες και στα βουνά των Αλπουχάρρας, ξεσπάει η κραυγή της εξέγερσης: μπουχτισμένοι από αδικίες, καταλήστευση και ταπεινώσεις, οι μουσουλμάνοι της Ανδαλουσίας, που υποχρεώθηκαν να εκχριστιανιστούν, ξεσηκώνονται απέναντι στην ισπανική Ιερά Εξέταση σε έναν άνισο αγώνα, που θα τους οδηγήσει στην ήττα και στη διασπορά τους σε όλο το βασίλειο της Καστίλλης.
Ανάμεσα στους εξεγερμένους βρίσκεται ο νεαρός Ερνάντο, γιος μιας μουσουλμάνας κι ενός ιερέα που τη βίασε, τον οποίο απορρίπτουν οι μεν δικοί του για την καταγωγή του, οι δε χριστιανοί για τα ήθη και έθιμα της οικογένειάς του.
Κατά τον ξεσηκωμό γνωρίζει την κτηνωδία και την ωμότητα και των δυο πλευρών, αλλά βρίσκει, επίσης, τον έρωτα στο πρόσωπο της γενναίας Φάτιμα με τα μεγάλα μαύρα μάτια...
Μετά την ήττα, αναγκάζεται να ζήσει στην Κόρδοβα και μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινής επιβίωσης προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις ώστε ο πολιτισμός και η θρησκεία του, πολιτισμός και θρησκεία των νικημένων, να ανακτήσουν την αξιοπρέπεια και τον ρόλο που τους αξίζουν. Για τον σκοπό αυτό, δε διστάζει να διατρέξει κίνδυνους και ν αποτολμήσει πολύ απόκοτες και άκρως επικίνδυνες πρωτοβουλίες...»

Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

«ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΤΟΣΚΑΝΗΣ», της Belinda Alexandra – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΡΟΔΟ ΤΗΣ ΤΟΣΚΑΝΗΣ», της Belinda Alexandra – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Διόπτρα
Σελίδες: 720
Τιμή: 16,84 €

            Δεν γνωρίζω εάν συμβαίνει και σε άλλους αναγνώστες αυτό, αλλά κάποιες φορές υπάρχουν ορισμένα βιβλία τα οποία μου "μιλούν" από την πρώτη στιγμή που θα τα αντικρίσω ως εξώφυλλο, πριν ακόμα διαβάσω την υπόθεση του οπισθόφυλλου ώστε να μάθω τι πραγματεύονται. Συνήθως τα επιλέγω απλά και μόνο βασιζόμενη στην πρώτη αυτή εντύπωση, αγνοώντας υπόθεση, κριτικές ή γνώμες φίλων, επιμένοντας πεισματικά σε αυτό το επίμονο συναίσθημα που με παροτρύνει να τα διαβάσω πάραυτα. Μέχρι τώρα, έχω σταθεί τυχερή καθώς ποτέ δεν έχει διαψευσθεί αυτή η πρώτη μου εντύπωση. Το ίδιο συνέβη και με αυτό το υπέροχο, αριστουργηματικό βιβλίο της συγγραφέως Belinda Alexandra, το πρώτο δικό της που διαβάζω, με τίτλο «Το Ρόδο Της Τοσκάνης». Δε ξέρω εάν προτίθεται ο εκδοτικός οίκος να επανεκδώσει το εξαντλημένο στην Ελλάδα προηγούμενο μπεστ σέλλερ της συγγραφέως «Λευκή Γαρδένια», αλλά θα ήθελα πάρα πολύ να διαβάσω και αυτό το έργο της όποτε και αν αυτό καταστεί δυνατό. Όσο για το παρόν βιβλίο, συνδυάζει αριστοτεχνικά την ατόφια Ιστορία με την μυθοπλασία αλλά και το μεταφυσικό στοιχείο, έτσι  ώστε να αφήσει ικανοποιημένο και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη, καθώς μέσα σε αυτό το "χορταστικό" μυθιστόρημα των 720 σελίδων θα βρει όλα όσα αναζητά.
            Η ιστορία μας αρχίζει σε ένα μοναστήρι στην Φλωρεντία το 1914. Ένας άγνωστος αφήνει ένα βρέφος στην ηγουμένη της μονής Σάντο Σπίριτο χωρίς να αποκαλύψει τους γονείς του, για να το αναθρέψουν με τον αυστηρό, καθολικό τρόπο ως ορφανό, ή αλλιώς με τον χαρακτηρισμό που θα ακολουθήσει και θα στιγματίσει το νεογέννητο κοριτσάκι στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, αυτή του "αγνώστου πατρός". Ένα ασημένιο κλειδί παραχωμένο μέσα στα σπάργανα του βρέφους είναι το μοναδικό στοιχείο της ταυτότητάς της, η σημασία και χρήση του οποίου θα μας αποκαλυφθεί εν καιρώ από την συγγραφέα. Η μικρή ορφανή μεγαλώνει και ανθίζει μέσα στον περίβολο του μοναστηριού θεωρώντας την αδερφή Μανταλένα ό,τι πλησιέστερο μπορεί να φανταστεί στην άγνωστη γι’ αυτήν έννοια της μητέρας. Η νεαρή Ρόζα, με το συμβολικό επώνυμο Μπελόκι (όμορφα μάτια), δεν έχει άλλες φιλοδοξίες πέρα από τον μοναστηριακό βίο και την μουσική της αλλά η αδερφή Μανταλένα, διακρίνοντας πως δεν είναι αυτή κλίση της, αποφασίζει να την στείλει έξω στην πραγματική ζωή ως γκουβερνάντα και δασκάλα μουσικής της μικρής Κλημεντίνης, πλούσιας κόρης της μαρκησίας Σκαρφιότι.
            Από εκεί και έπειτα αρχίζει η μεγάλη περιπέτεια – κυριολεκτικά και μεταφορικά – για την αθώα και άβγαλτη Ρόζα η οποία έχει ένα εξαιρετικό χάρισμα, αυτό της ενόρασης, το οποίο "αφυπνίζεται" με την δραματική αλλαγή της ζωής της. Αλλαγή όχι μόνο στο περιβάλλον στο οποίο καλείται να προσαρμοστεί και να ζήσει η κοπέλα αλλά, κυρίως, στην αντιμετώπισή της από ανθρώπους αδίστακτους και σατανικούς οι οποίο δεν διστάζουν να επιβουλευτούν ακόμα και την ίδια της την ύπαρξη εφόσον αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Η ηρωίδα μας καλείται να αντιμετωπίσει τα κρυμμένα μυστικά της πλούσιας και ισχυρής οικογένειας Σκαρφιότι, αλλά και να πληρώσει άδικα για τα δικά τους ανομήματα. Οι δοκιμασίες στις οποίες θα υποβληθεί η όμορφη Ρόζα με τα μπλε μάτια θα αλλάξουν άρδην την ζωή της με τρόπο αμετάκλητο και η νεαρή γυναίκα θα αγωνιστεί να επιβιώσει από τα πάνδεινα και στιγματισμένη ανεπανόρθωτα, ενώ στην Ιταλία αρχίζει να γιγαντώνεται το τέρας του φασισμού με εκπρόσωπό του τον παρανοϊκό και μεγαλομανή Μουσολίνι.
            Η συγγραφέας, μέσα από τα όσα συμβαίνουν στην χαρισματική ηρωίδα της με τις τόσο ιδιαίτερες ικανότητες, κατορθώνει να συνυφάνει τα ιστορικά γεγονότα από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο έως και το τέλος του δεύτερου με μία μυθοπλασία που, όσο σκληρή, απίστευτη και δυσοίωνη αν φαίνεται κάποιες στιγμές, μοιάζει συγκλονιστικά αληθινή. Ο αναγνώστης παρακολουθεί συγκλονισμένος να συμβαίνουν τα γεγονότα της Ιστορίας παρασύροντας μέσα στη δίνη τους την Ρόζα και προκαλώντας της απανωτά πλήγματα, τα οποία ίσως να άφηναν ανήμπορο κάποιον άλλον άνθρωπο. Όχι όμως εκείνη που κρύβει μέσα της αξιοθαύμαστο σθένος, αστείρευτη ικανότητα για αγάπη και καλοσύνη, γνήσια ανθρωπιά και ικανότητα να μάχεται, ακόμα και αν η μάχη φαίνεται ολοκληρωτικά χαμένη. Ταυτόχρονα βλέπουμε την πανέμορφη Τοσκάνη και, γενικότερα, ολόκληρη την Ιταλία να "σείεται" συθέμελα από τους "τριγμούς" του νεοσύστατου φασισμού, της δικτατορίας και της φίμωσης της ελευθερίας, της προπαγάνδας και της αλλοτρίωσης των άλλοτε υψηλών ιδανικών σε φερέφωνα ενός παρανοϊκού και επικίνδυνου δικτάτορα – ανδρείκελου των Ναζί και τους Ιταλούς να κλυδωνίζονται ανάμεσα στην επιτακτική ανάγκη τους για επιβίωση εν μέσω του σαρωτικού φασιστικού κυκλώνα και της επιθυμίας τους για αντίσταση και ελευθερία, ισότητα, δικαιοσύνη, δημοκρατία αλλά και επανάκτηση όλων των αυτονόητων πανανθρώπινων δικαιωμάτων.
            «Το Ρόδο Της Τοσκάνης» είναι ένα πραγματικά μεγαλειώδες βιβλίο, ένα μυθιστόρημα αξέχαστο από αυτά που θα κρατήσετε για πάντα στην καρδιά και την βιβλιοθήκη σας και η Ρόζα μια ηρωίδα αλησμόνητη, καθώς μέσα από τις δικές της εμπειρίες και κακουχίες βλέπουμε την αντοχή, το σθένος και τη μεγαλοσύνη του ανθρώπου όταν αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για αγάπη, ειρήνη, δικαιοσύνη, ελευθερία, λύτρωση, δικαίωση και για ένα μέλλον καλύτερο από το παρελθόν του. Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Από τη συγγραφέα του διεθνούς best seller Λευκή Γαρδένια, που επιστρέφει με την πιο λαμπερή απ’ όλες τις ηρωίδες της μέχρι τώρα.

Ένας μυστηριώδης ξένος αφήνει ένα βρέφος στις μοναχές του Σάντο Σπίριτο. Ένα μικρό ασημένιο κλειδί κρυμμένο στα σπάργανα του κοριτσιού είναι το μόνο στοιχείο για την ταυτότητά της.
Η μοναδική οικογένεια που έχει γνωρίσει η Ρόζα είναι οι μοναχές που την ανέθρεψαν. Όταν γίνεται δεκαπέντε ετών, φεύγει από το μοναστήρι και πάει να εργαστεί ως γκουβερνάντα της κόρης ενός μαρκησίου και της αλλόκοτης, τρομακτικής συζύγου του. Το σπίτι τους είναι αριστοκρατικό, αλλά μια κατάρα βαραίνει πάνω του, και η Ρόζα διχάζεται ανάμεσα στην επιθυμία της να μάθει την αλήθεια και στο φόβο της για τον αντίκτυπο που αυτή η αλήθεια θα έχει στην ίδια.
Στο μεταξύ, το παγερό χέρι του φασισμού τυλίγεται γύρω από την Ιταλία. Κανείς δεν είναι πια ασφαλής. Η Ρόζα θα βρεθεί αντιμέτωπη με απερίγραπτη σκληρότητα. Μοναδικά της όπλα για να επιβιώσει είναι η ευφυΐα της, η αποφασιστικότητά της... και η τόσο ιδιαίτερη ικανότητά της να αγαπά.

Ένα μυθιστόρημα για τη θυσία και την ανταμοιβή, για την ομορφιά και τον κίνδυνο – και για τη λύτρωση, τελικά, με τον τρόπο που μόνο η Belinda Alexandra μπορεί να κατορθώσει.

Μια υπέροχη αφήγηση. Η Belinda Alexandra δημιούργησε με επιτυχία έναν περίτεχνο κόσμο μέσα στον οποίο μπορεί να χαθεί ο αναγνώστης.»

Συνέντευξη με τον ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΑΝΤΑ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Γιώργος Γιαντάς
        Η πρώτη μου αναγνωστική επαφή με το έργο του αγαπητού συγγραφέα Γιώργου Γιαντά έγινε μέσα από το πιο πρόσφατο βιβλίο του με τίτλο «Αύριο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Η χαρά και η έκπληξή μου ήταν μεγάλη καθώς διαβάζοντας την βιογραφία του συγγραφέα διαπίστωσα πως είμαστε κατά το ήμισυ συμπατριώτες. Ο ενθουσιασμός μου, όμως, μεγάλωσε ακόμα περισσότερο καθώς, προχωρώντας στην ανάγνωση του βιβλίου του, ανακάλυψα έναν χαρισματικό και αξιόλογο συγγραφέα. Υπέροχη και πρωτότυπη γραφή με γλωσσοπλαστικές τάσεις, πλοκή ευρηματική και ενδιαφέρουσα, ήρωες άρτια σκιαγραφημένοι και μηνύματα, πάμπολλα, ποικίλα και επίκαιρα μηνύματα προς τους αναγνώστες, που σκοπό έχουν να τους "αφυπνίσουν" ενόσω τους ψυχαγωγούν. Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή, λοιπόν, η φιλοξενία του αγαπητού συγγραφέα στους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» και οι περιεκτικές, καίριες, κατασταλαγμένες και πολύ ενδιαφέρουσες απαντήσεις του στο αντίστοιχο ερωτηματολόγιο.
Ευχαριστώ θερμά τον Γιώργο Γιαντά για τον χρόνο που διέθεσε, του εύχομαι κάθε επιτυχία στο αξιόλογο έργο του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τη συνέντευξή του, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον αγαπητό συγγραφέα.

1) Αγαπητέ κ. Γιαντά, μας έχετε ήδη χαρίσει τέσσερα εξαιρετικά μυθιστορήματα, με διαφορετική και πρωτότυπη θεματολογία το καθένα, με πιο πρόσφατο το εξαιρετικό βιβλίο σας «Αύριο».  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Χρονική αφετηρία υπήρξε μια περίοδος κατά την οποία κατοικούσα σε μια απομακρυσμένη και κάπως απομονωμένη περιοχή. Η συγγραφή ήρθε εκεί αβίαστα, αυθόρμητα, χωρίς κάποια εξωτερική παρότρυνση ή επίδραση κάποιου προσώπου ή κατάστασης. Αν μπορεί να θεωρηθεί κατάλληλη η λέξη, η ενασχόληση αυτή ξεκίνησε "ενστικτωδώς". Υπήρχαν απεικονίσεις, ιδέες, φαντασία, πράγματα τα οποία με κατέκλυζαν και που δεν αισθανόμουν άνετα να κουβεντιάσω απλά με κάποιον. Προέκυψε μια ανάγκη να γράψω, αυτή ήταν και παραμένει μέχρι και σήμερα η μοναδική εμπειρία της συγγραφής, η οποία αποτελεί συνδυαστικά με την όμορφη αίσθηση της δημιουργίας, την ηθική ικανοποίηση του να αφήνεις κάτι πίσω σου, ένα προσωπικό στίγμα στην απεραντοσύνη του χρόνου και της φθοράς. Σε όλα αυτά τα χρόνια από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε αυτή η διαδικασία, μεσολάβησαν χαρές ή απογοητεύσεις, ωστόσο συγκρατώ την "πηγαία" της μορφή ως ένα στήριγμα: εννοώ πως αυτό το ένστικτο που τότε προέκυψε, το εμπιστεύομαι, δεν ήταν μια περιστασιακή διάθεση, κάτι το τυχαίο ή παροδικό. Ήθελα πιεστικά σχεδόν να γράψω και αυτή η ανάγκη με κυριεύει ακόμη και μετά από τόσα χρόνια.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη πηγή έμπνευσης. Υπάρχουν μάλλον ερεθίσματα, αμυδρές εικόνες που σχηματοποιούνται, ωριμάζουν και την κατάλληλη στιγμή εξωτερικεύονται με τη συγγραφή. Εξωτερικά ερεθίσματα μπορούν να αποτελέσουν απλές συζητήσεις, μια μαρτυρία γεγονότος που μου προκάλεσε εντύπωση, αλλά κι ένα γεγονός που με ταρακούνησε ή με προβλημάτισε. Από τις απλούστερες εκφάνσεις της καθημερινής ζωής μπορεί να προκύψει η ιδέα για ένα έργο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους χαρακτήρες. Ακόμη και οι πιο συνηθισμένοι άνθρωποι, η συναναστροφή, οι αντιλήψεις, οι κώδικες συμπεριφοράς, μπορούν να προσφέρουν ιδέες για τον ήρωα κάποιας μυθοπλασίας. Το ζήτημα της συγκέντρωσης επιπρόσθετων πληροφοριών –όπως τα ιστορικά γεγονότα που λέτε– απαιτεί ίσως περισσότερη προσοχή και υπευθυνότητα στο χειρισμό παρά κόπο στην αναζήτηση. Θεωρώ πως χρειάζεται ενδελεχής μελέτη κάθε ιστορικής πτυχής, προκειμένου να υπάρξει μια κατά το δυνατόν ολοκληρωμένη εικόνα του θέματος που προσεγγίζεται. Η πρόκληση επομένως, έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αξιοποιείς το υλικό, όσο και όποιο κι αν είναι αυτό και, σαφέστατα, στην προσωπική σου τοποθέτηση, ακόμη και αν αυτή είναι του "ουδέτερου παρατηρητή". Περισσότερο δύσκολη από την πρόσβαση σε πληροφορίες, θεωρώ επίσης το συνδυασμό της μυθοπλασίας με το υλικό. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα, όση και αν είναι η βιβλιογραφία πίσω του, εξακολουθεί να είναι μυθιστόρημα. Αυτό σημαίνει πως εξακολουθεί να απαιτεί δεξιοτεχνία στην ανάπτυξη, σωστή δομή, λογοτεχνικό ύφος δίχως ελλείψεις, και μια ενδιαφέρουσα πλοκή. Ο συνδυασμός είναι ασφαλώς δύσκολος, αποτελεί όμως και μια μεγάλη πρόκληση για κάθε δημιουργό.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Αρχικά να αναφέρω πως το επάγγελμα μου περιλαμβάνει δυσκολίες και ζητήματα τα οποία δεν έχουν κάποια άμεση σχέση με το αντικείμενο της λογοτεχνίας. Υπάρχουν όμως εμπειρίες και επαφές με καταστάσεις και πρόσωπα, οι οποίες δύνανται να προσφέρουν ερεθίσματα ή ακόμη και ιδέες. Από την άλλη πλευρά, οι σπουδές μου, στο ανθρωπιστικό τους πεδίο, μου έχουν προσφέρει αρκετά χρήσιμα στοιχεία – εφόδια για την ενασχόληση με τη συγγραφή, οπωσδήποτε χρήσιμα και αξιοποιήσιμα. Σε κάθε περίπτωση, η εναρμόνιση των παραπάνω είναι περισσότερο πρακτικό θέμα, εννοώ υπόθεση χρόνου, ο οποίος δύσκολα επαρκεί. Πρακτικά, διαχωρίζω τη συγγραφή από κάθε άλλη δραστηριότητα, υπό την έννοια του ότι είναι ένας διαφορετικός "κόσμος" για μένα, μια απόδραση από την καθημερινότητα και τη ρουτίνα. Αλληλεπίδραση λοιπόν της ενασχόλησης αυτής με τα υπόλοιπα, υπάρχει ως ένα βαθμό και στο πλαίσιο που ανέφερα. Ένας λόγος λοιπόν που αποφεύγω να δημοσιοποιώ τις υπόλοιπες δραστηριότητες – ιδιότητες μου, είναι αυτή ακριβώς η μοναδικότητα που προσδίδω στη λογοτεχνία και η προσοχή που επιθυμώ να στρέφεται πάνω της. Δίνω προτεραιότητα στις ιδέες, τις πιστεύω κι επιθυμώ να στρέφω το βλέμμα και το νου προς αυτές, όπως και σε κάθε έργο και προσπάθεια. Από εκεί κι έπειτα, η ζωή μου βαδίζει σε μια απλή καθημερινότητα, όπως των υπολοίπων ανθρώπων.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Υπάρχουν σημεία σε βιβλία που μπορεί να απορρέουν από προσωπικά βιώματα. Όχι τόσο από την ανάγκη να εξωτερικεύσω κάτι προσωπικό, όσο από την προσπάθεια να προσεγγίσω ρεαλιστικά μια κατάσταση, στην οποία εκτίθεται ένας ήρωας. Αυτό δεν παύει βέβαια να αποτελεί μια υποκειμενική σκοπιά, ωστόσο παραμένει ένας τρόπος να προσδώσω ζωηράδα στην πλοκή. Θα ήταν επώδυνο αν γινόταν απροκάλυπτα, αν ας πούμε δημοσίευα τη ζωή μου γνωστοποιώντας επί της ουσίας πως «τα γράφω γιατί τα έχω ζήσει». Νομίζω όμως πως χάνεται έτσι και μία μαγεία σε αυτό που ονομάζουμε μυθιστόρημα. Προτιμώ και αγαπώ πραγματικά να κρύβομαι ανάμεσα στους ήρωες, να περιφέρομαι σαν απλός κομπάρσος, να μη φαίνομαι πουθενά και την ίδια στιγμή να βρίσκομαι παντού. Από το να εκθέτω λοιπόν προσωπικά βιώματα, προτιμώ το μυστήριο, με τον τρόπο που ο Flaubert διατύπωσε τόσο εύστοχα: να είσαι πανταχού παρών και πανταχού αόρατος

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, από την επιστημονική φαντασία μέχρι τα ιστορικά γεγονότα. Θεωρείτε, ίσως, ότι η ζωή ξεπερνά συχνά και την πιο ζωηρή φαντασία, άρα αποτελεί και μια ανεξάντλητη "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Κατά τη γνώμη μου η ζωή χαρακτηρίζεται από μια πεζότητα, ιδιαίτερα η σύγχρονη ζωή της "εικόνας" και του αδυσώπητου ορθολογισμού. Κάποιος θα υποστήριζε (ο Fukuyama το διαπίστωσε μάλιστα!) πως διανύουμε απλά το τέλος της ιστορίας, στην εποχή που όλες οι ιστορίες έχουν ειπωθεί και όλοι οι στίχοι πλέον γράφτηκαν. Με μια καλύτερη ματιά όμως, η αέναη ροή του κόσμου συνεχίζεται μέσα από ένα ποτάμι που οι όχθες του συχνά υπερχειλίζουν με συμβάντα που κεντρίζουν την προσοχή. Πράγματι, η ζωή συχνά βρίσκει τρόπους να ξεπερνά τη φαντασία, ενώ άλλοτε πάλι χρειάζεται να εμπλουτιστεί με φαντασία, για να τονιστούν οι πτυχές που ένας δημιουργός προσπαθεί να καταδείξει.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Το επιστημονικό υπόβαθρο προφανώς ωφελεί όταν πρόκειται για τη συγγραφή μιας ιστορίας που θα συμπεριλαμβάνει και σχετικά στοιχεία. Επιπρόσθετα αποτελεί ακριβώς ένα εφόδιο, μία καλλιέργεια, εάν ασφαλώς μπορεί να συσχετιστεί κατά κάποιο τρόπο με τη συγγραφή και ειδικότερα με τη μυθοπλασία. Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν πιστεύω πως μπορεί να υποκαταστήσει τη φυσική κλίση ή τη δυνατότητα μιας καλής γραφής. Όπως σωστά αναφέρεις στην ερώτηση, τόσο το ταλέντο όσο και η φαντασία μα και τα βιώματα κάποιου, αποτελούν τα πρωταρχικά συστατικά, μια καλή και ουσιαστική βάση για μια αξιόλογη δημιουργία.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Προσωπικά, μπορώ να παρατηρήσω πως δεν υπάρχει κάποια «μαγική» στιγμή που η έμπνευση έρχεται, ούτε κάποια συγκεκριμένη ώρα ή τόπος που την ευνοεί. Δεν την έχω ταυτίσει με κάποια διάθεση ή δραστηριότητα, ας πούμε με το άκουσμα μιας αγαπημένης μουσικής. Οι στιγμές που παρουσιάζεται έμπνευση είναι εντελώς απρόβλεπτες, ασύνδετες χώρο-χρονικά, κάτι που σημαίνει πως ακόμη και τη στιγμή μιας κοινωνικής συναναστροφής ή ενός διαλόγου, μπορεί να παρουσιαστεί. Δεν υπάρχει μια "διαρκής, αβίαστη ροή", ωστόσο υπάρχουν εξωτερικά ερεθίσματα που λειτουργούν υποσυνείδητα, όπως υπάρχουν ερεθίσματα και σε μοναχικές στιγμές ηρεμίας. Οπωσδήποτε εκείνο που διαπιστώνω και μπορώ με βεβαιότητα να πω, είναι πως μια καλή ιδέα εμφανίζεται αρχικά αμυδρά, επανέρχεται κατόπιν εντονότερα και σιγά σιγά σχηματοποιείται παίρνει μια βασική μορφή από την οποία μπορώ να ξεκινήσω. Πρόκειται για αποσπασματική διαδικασία, συνήθως, που ξεκινά με μια αφηρημένη σκέψη, που έχει όμως ενδιαφέρον, με ελκύει, καταλαβαίνω απευθείας πως είναι μια καλή ιδέα, ένα επαρκές πρωτογενές υλικό, πάνω στο οποίο μπορεί να δομηθεί κάτι.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Υπάρχουν ορισμένες φορές σημεία για τα οποία αναζητώ τη γνώμη στενού οικογενειακού προσώπου. Ένας λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι λόγω παρουσίας τμημάτων στο κείμενο, τα οποία μπορεί να εξωτερικευτούν πάνω σε μια ένταση της στιγμής, ενώ ουσιαστικά δε συνάδουν με το υπόλοιπο γραπτό, οπότε μπορεί και να υποβαθμίζουν ή να αδικούν το σύνολο. Η συναισθηματική φόρτιση είναι ένα δίκοπο μαχαίρι, μπορεί να αποφέρει κάτι καλαίσθητο, όπως μπορεί να οδηγήσει σε κάτι άκομψο ή παράταιρο. Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις αναζητώ και την άποψη ενός πρόσωπου που εμπιστεύομαι.

9) Από τα τέσσερα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Δεν ξεχωρίζω κάποιο, ούτε αισθάνομαι πως διακρίνω κάποιο έναντι των υπολοίπων. Πρωτίστως γιατί πρόκειται για εντελώς διαφορετικά βιβλία μεταξύ τους, ιδίως στη θεματολογία, τη δομή, την αφήγηση, τους ήρωες, το περιβάλλον όπου εξελίσσονται. Ένα αξιοσημείωτο παρασκηνιακό γεγονός είναι πως από τη στιγμή που άρχισα να δουλεύω στο ογκοδέστερο, εννοώ το «Ως την τελευταία πνοή» και μέχρι την ολοκλήρωση του, μεσολάβησαν τρεις μετακομίσεις, που ωστόσο, ευτυχώς, δεν επηρέασαν τη διαδρομή της γραφής!  Πίσω από τη μελλοντική «Mindland» και το δυστοπικό της μέλλον, βρίσκεται μια σύλληψη, για την οποία με ενέπνευσε η ζωή στη μεγαλούπολη κι η αποξένωση των ανθρώπων. Σε ότι αφορά το «Θίασο της Μαριάννας Μαλτέ», χρειάστηκε να ανατρέξω όχι μόνο σε ιστορικά γεγονότα της περιόδου της κατοχής, αλλά και σε βιβλιογραφία που αφορούσε το θέατρο της εποχής εκείνης, την ηθοποιία γενικότερα, τις αντιλήψεις του κοινού για τις παραστάσεις. Επιπρόσθετα, κάθε φορά που άνοιγα τις σελίδες του για να προχωρήσω παρακάτω τη συγγραφή, χρειαζόταν κι εγώ με τη σειρά μου να μπω στο πετσί του "ρόλου" της πρωταγωνίστριας, να κοιτάω διαρκώς δηλαδή το περιβάλλον μέσα από τα μάτια μιας γυναίκας, μέσα από τον ψυχισμό και τις αγωνίες της. Κι ασφαλώς, την ίδια στιγμή να "επιτηρώ" όλο το περιβάλλον, που ήταν πλασμένο με πρώτο το (ανύπαρκτο) χωριό της, το Στεφάνι, κάπου στην περιοχή του Κορωπίου. Τέλος, για το τελευταίο και πιο πρόσφατο δημιούργημα, το «Αύριο», είχα σκεφτεί να συνδυάσω μέσω των κεφαλαίων, εναλλάξ το παρόν με το παρελθόν. Ο στόχος ήταν να τονίσω κάποιες αντιθέσεις αλλά και χαρακτηριστικά που αφορούν τις ανθρώπινες επιδιώξεις και τις οποίες επισήμανες πολύ εύστοχα Κλειώ, στο κείμενο που έγραψες για το βιβλίο. Πίσω λοιπόν από την ιστορία και των τεσσάρων, υπάρχει ένα κοινό γνώρισμα, εμφανές πλέον, μια πρόθεση αυθόρμητη, να δημιουργώ κάθε φορά κάτι διαφορετικό, τόσο θεματολογικά όσο και υφολογικά.

10) Ο συγγραφέας  Γιώργος Γιαντάς βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Αυτό είναι ένα καίριο ερώτημα, τη στιγμή που η συγγραφή απαιτεί τεράστια δαπάνη χρόνου, που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες δραστηριότητες της ζωής, αφήνει ελάχιστα περιθώρια για διάβασμα. Καθώς όμως είμαι πρώτα από όλα αναγνώστης, επιδιώκω  να εξοικονομώ χρόνο για ανάγνωση, κάτι που συνήθως καταφέρνω καλύτερα στην "ανάπαυλα", ύστερα από την ολοκλήρωση ενός έργου ή κατά τα διαστήματα των διακοπών. Προτιμώ βιβλία με καταβολές από την κλασσική λογοτεχνία, χωρίς να αποκλείω ευρύτερης κλίμακας αναγνώσματα. Πιο ειδικά, είμαι λάτρης των μπαρόκ έργων, ενθουσιάζομαι συχνά με γκροτέσκους χαρακτήρες, με περιγραφές που σε βάζουν κυριολεκτικά στο περιβάλλον του βιβλίου, ενώ πάντοτε αναζητώ την ατμόσφαιρα, τις επιτυχείς περιγραφές, τη γραφή που ρέει. Με λίγα λόγια, ενδιαφέρομαι για κάθε "μεγάλο", "δουλεμένο" έργο και ο λόγος δεν είναι μόνο η τέρψη της ανάγνωσης, αλλά και το γεγονός πως σε τέτοια βιβλία είναι δυνατό να αναζητήσεις νοήματα, αξίες, το καλό ή το κακό που μας περιβάλλει, τη γενικότητα αυτού του κόσμου. Η λογοτεχνία οφείλει να ψηλαφίζει τις πιο ευαίσθητες, κρυφές ή φανερές  πτυχές της ζωής και της ψυχής, και αυτή είναι η προσέγγιση που προτιμώ συνήθως.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Υπάρχουν πολλά βιβλία που αγάπησα, τόσο από την ξένη όσο και την εγχώρια λογοτεχνία. Πιστεύω πως σε ένα βαθμό έχω επηρεαστεί από ξένους δημιουργούς, το αναφέρω όμως με επιφύλαξη, δεδομένου πως κατά τη συγγραφή, πολλές φορές οι επιρροές που θεωρούμε πως υπάρχουν, μένουν στην πραγματικότητα αφανείς. Ίσως το ύφος και ο τρόπος γραφής κάποιων συγγραφέων είναι δύσκολο ακόμη και να προσεγγιστεί ή να εξωτερικευτεί ως "επιρροή". Είναι όμως και ένας καλός τρόπος, μια καλή αφετηρία για καλλιέργεια και πρόοδο προς την ανάπτυξη ενός προσωπικού ύφους και στυλ.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που  θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Δεν έχω ονειρευτεί να είχα γράψει κάποιο συγκεκριμένο έργο. Υπάρχουν όμως τόσα που έχω "ζηλέψει" υπό την εξής έννοια: για τον τρόπο, τη δεξιοτεχνία την εκπληκτική προσπάθεια που έχουν καταβάλλει οι δημιουργοί τους. Υπάρχουν έργα τέχνης που ζηλεύεις και μόνο διαπιστώνοντας την υπερφυσική προσπάθεια που κρύβεται πίσω τους. Αυτό από μόνο του αποτελεί και ένα καλό κίνητρο για την επιδίωξη του καλύτερου, μια υπενθύμιση για διαρκή αυτοβελτίωση και σχολαστικότητα.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Τα ταξίδια είναι μια καλή αφορμή για εφόδια, για μυρωδιές, για την ανίχνευση μιας άλλης κουλτούρας. Αν αυτό είναι δυνατό, τότε οπωσδήποτε αποτελεί μιας πρώτης τάξης δυνατότητα πρόσβασης σε νέες εικόνες και νέο υλικό. Σε κάθε περίπτωση πάντως, η μελέτη γύρω από χώρες ή τοποθεσίες είναι μάλλον αναγκαία επιλογή και όχι μια επικουρική διαδικασία. Θεωρώ λοιπόν πως το ταξίδι διευρύνει τους ορίζοντες, όμως για τη μελέτη και την εμβάθυνση κάθε νέου στοιχείου, τα βιβλία εξακολουθούν να είναι αναγκαία.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δεν υπερασπίζομαι την προσέγγιση διαφορετικών ειδών στη λογοτεχνία, παρόλο που στη δική μου περίπτωση είναι κάτι που συμβαίνει κατ΄ εξακολούθηση. Προφανώς γίνεται διακριτή εδώ μια σχετικότητα αναφορικά με τους θεματολογικούς πειραματισμούς. Αν υποθέσουμε πως ένας δημιουργός είναι σε θέση να συνεπαίρνει τους αναγνώστες, γράφοντας διαρκώς ιστορικά μυθιστορήματα, τότε δε βρίσκω το λόγο για τον οποίο θα έπρεπε να στραφεί σε κάτι διαφορετικό. Το ζητούμενο είναι κατά πόσο θα εξακολουθεί να κεντρίζει το ενδιαφέρον εμμένοντας στο ίδιο είδος λογοτεχνίας. Θέλω να πω πως το ρίσκο με το αναγνωστικό κοινό, δεν προκύπτει μόνο εξαιτίας πιθανών πειραματισμών, αλλά και σε περιπτώσεις που στην ίδια διαρκώς θεματολογία, παρουσιαστεί μια φθορά, μια επανάληψη, ένας κορεσμός. Προσωπικά, θαυμάζω τη δυνατότητα όποιου μπορεί να καταπιάνεται με διαφορετικά είδη. Με γοητεύει ως ικανότητα και με κάνει να αναρωτιέμαι για το πώς επιτυγχάνει τέτοια πολύπλευρη δυναμική, όσο και για την ίδια την προσωπικότητα του.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Μάλλον ο σκοπός των βιβλίων θα πρέπει να είναι ψυχαγωγικός, κεντρίζοντας την ίδια στιγμή τη σκέψη του αναγνώστη, Αυτό αποζητώ κι εγώ ως αναγνώστης και αυτός προφανώς είναι και ο προορισμός της καλής λογοτεχνίας. Στη δική μου περίπτωση υπάρχουν μηνύματα που ποικίλουν, από το ανθρώπινο ενδιαφέρον για το περιβάλλον ως τα όρια του νεοφιλελευθερισμού στην οικονομία ή τη θέση της ηθικής στον υλιστικό μας κόσμο. Συχνά παρουσιάζω σημεία της καθημερινότητας με τη φυσική τους όψη, με καθαρά νατουραλιστική διάθεση, επιθυμώντας να αφήσω τον αναγνώστη να κρίνει, να προβληματιστεί, να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Ασφαλώς και μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και μάλιστα με αρκετές κοινωνικές, πολιτικές ή και φιλοσοφικές προεκτάσεις. Η γενικότερη ευημερία των προηγούμενων ετών, η κρίση του 2008 με τα επακόλουθα της, η απογύμνωση των πραγματικών προβλημάτων μιας ολόκληρης κοινωνίας. Εγείρουν τόσα ερωτήματα που, αναμφίβολα, πολλοί μπορεί να μην επιθυμούν να συζητούν πλέον. Είμαι της άποψης πως τα καυτά ερωτήματα παραμένουν, ενδιαφέρουν άμεσα και, καθώς περνά ο καιρός όλο κι περισσότερο ερχόμαστε κοντά σε ωμές αλήθειες, σε πραγματικές απαντήσεις γύρω από σκέψεις όπως: ποιοι έφταιξαν για όλο αυτό; Η πολιτική κακοδιαχείριση; Η γενικότερη νοοτροπία; Ποιοί τελικά φέρουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για όλα αυτά τα προβλήματα; Έρχομαι λοιπόν τώρα στο «Αύριο» το οποίο αν και αισθηματικό-κοινωνικό μυθιστόρημα, κινείται στο τοπίο μιας Ελλάδας λίγο πριν το σκάσιμο της οικονομικής φούσκας. Με μια αντεστραμμένη οπτική, η πρωταγωνίστρια ζει μέσα στη χλιδή, μα και πάλι, αναζητείται η "φυγή" από την πραγματικότητα, ένα καλύτερο Αύριο, μια γνήσια νότα ευτυχίας, έστω και αν αυτό προϋποθέτει να ανατραπούν όλα. Αυτός είναι και ο λόγος που συμπεριέλαβα ένα αισιόδοξο τέλος, με το Αύριο μιας φυγής… Υπάρχουν συνεπώς τρόποι να κοιτάξουμε κατάματα την αλήθεια της κρίσης, μιας και μόνο στην ουσία της βρίσκεται η δυνατότητα να δραπετεύσουμε. Εκτός και αν ο πλούτος καθορίζει την ευτυχία.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Έχω εργαστεί εντατικά και με μεράκι, τόσο στο πρώτο όσο και στα υπόλοιπα μυθιστορήματα. Οι ενδοιασμοί μου αφορούσαν περισσότερο το βιβλίο καθαυτό και αν ως σύνολο καταφέρνει να εξαλείψει τυχόν αδυναμίες ή κενά. Ολοκληρώνοντας το, πίστευα πλέον σε αυτό, έχοντας οδηγό τη σκέψη πως κρατάω στα χέρια μου κάτι "καλό". Οι ενδοιασμοί υπάρχουν πάντα, μιας και το δυσκολότερο για κάποιον που συγγράφει είναι να κρίνει αντικειμενικά το γραπτό του. Επειδή αυτή η αξιολόγηση είναι όντως δύσκολη, μια καλή οδός είναι εκείνη της μεθοδικής δουλειάς, της σοβαρότητας, της οργανωμένης προσπάθειας. Ακόμη και αν δεν τύχει της αναμενόμενης αποδοχής το γραπτό, είναι σημαντικό να υπάρχει συναίσθηση του κατά πόσο υπήρξε κανείς αυστηρός ή όχι με τον εαυτό του.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Θα ήθελα αρχικά να ξεκαθαρίσω πως δεν αισθάνομαι "πετυχημένος", "ολοκληρωμένος", πως εγώ έφτασα "κάπου" ώστε να είμαι σε θέση να παρέχω συμβουλές σε νέους συγγραφείς. Αυτή η ανολοκλήρωτη αγωνία ίσως και να λειτουργεί ως τροφοδοτικό εργαλείο για την προσπάθεια, τη ζωτικότητα, την καλλιέργεια της γραφής. Από τα χρόνια πάντως που πέρασα με αυτή την ενασχόληση μπορώ να μοιραστώ κάποιες διαπιστώσεις μου: Αρχικά, χρειάζεται πίστη στο γραπτό, εννοώ ισχυρή πίστη, πράγμα το οποίο δε μπορεί να σχετίζεται με την άποψη ενός εκδότη γι’ αυτό. Ενδεικτικά θα αναφέρω πως για το ίδιο χειρόγραφο, υπήρξε εκδότης που έκανε απογοητευτικά σχόλια όταν του ζητήθηκε, ενώ υπήρξε άλλος που το επαίνεσε και ενδιαφέρθηκε γι’ αυτό. Αποτελεί, ίσως, καθαρά υποκειμενικό θέμα. Ο μόνος που μπορεί να συντηρήσει τον ενθουσιασμό και την πίστη, είναι ο ίδιος ο εαυτός μας, εφόσον, όπως ήδη αναφέρθηκε, υπήρξαμε αυστηροί κριτές μαζί του. Στη συνέχεια, οι απορριπτικές επιστολές είναι μόλις μια αφετηρία και όχι το τέλος. Καθώς θα καταφτάνουν οι πρώτες αρνήσεις θα είναι και μια καλή στιγμή για αισιόδοξες σκέψεις, μιας και έτσι σηματοδοτείται και το ξεκίνημα. Πράγματι, η συγκυρία λόγω της κρίσης είναι εξαιρετικά δύσκολη, ωστόσο χρειάζεται να θυμόμαστε πως καταξιωμένοι συγγραφείς και ποιητές, δεν εγκατέλειψαν την προσπάθεια ακόμη και εν μέσω κατοχής και πολέμου. Ο Γ. Θεοτοκάς για παράδειγμα, παρόλο που έζησε τη δύσκολο περίοδο του 1941-44 συμβούλευσε σε κάποιο του βιβλίο: να σχεδιάζεις σα να έχεις μακρύ ορίζοντα μπροστά σου… Επιπρόσθετα, χρειάζεται τιτάνια υπομονή σε πολλά επίπεδα, εξάλλου στη συγγραφή, τον περισσότερο χρόνο περιμένεις. Τέλος, θα ήθελα να παρατηρήσω πως συνολικά, ο κόσμος μας λειτουργεί με μια ελκτική δύναμη που μαγνητίζει το καθετί προς τη στάθμη του μετρίου. Αυτό θα πρέπει να το έχουμε υπόψη ώστε να ρυθμίζουμε τη δική μας πυξίδα προς το βορρά της προσωπικής μας υπέρβασης, αυτής που οδηγεί στα καλά αποτελέσματα και κάποτε, στα εξαιρετικά μυθιστορήματα. Και εκείνα τα εξαιρετικά γραπτά είναι που πάντοτε, ανεξαρτήτως συγκυριών, τα επιθυμούμε, τα προσμένουμε να τα διαβάσουμε, τα χρειαζόμαστε.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο ολοκαίνουριο εκπληκτικό  μυθιστόρημά σας «Αύριο», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Έχω ολοκληρώσει μια μυθοπλασία συνοδευόμενη από πλούσια βιβλιογραφία, περί τα 90 με 100 βιβλία, η οποία και πάλι θα αποτελεί κάτι διαφορετικό από τα προηγούμενα τέσσερα μυθιστορήματα.
Κλειώ, σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία στους Φίλους της Λογοτεχνίας και εύχομαι καλή δύναμη και καλά αναγνώσματα.
 
Βιογραφία Γιώργου Γιαντά:

Ο Γιώργος Γιαντάς κατάγεται από τη Μυτιλήνη της Λέσβου.
Από τις Εκδόσεις Λιβάνη έχουν κυκλοφορήσει τα μυθιστορήματά του «Ως την Τελευταία Πνοή» (2011), «Mindland» (2012), «O Θίασος της Μαριάννας Μαλτέ» (2014) και «Αύριο» (2016).

Επικοινωνείστε με το συγγραφέα μέσα από το προσωπικό του blog στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://giorgogianta.blogspot.gr/.

Βιβλιογραφία Γιώργου Γιαντά:

«ΑΥΡΙΟ»
Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)
Σελίδες: 288
Τιμή: 11,61 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τους ένωνε η άχρονη ξαναγέννηση της πρώτης αγάπης κι έπαιρναν όρκους στο όνομά της.
Ένα βράδυ του φθινοπώρου, αγκαλιασμένοι φιλήθηκαν στη μέση της κεντρικής πλατείας της πόλης, κάτω από μια σφοδρή νεροποντή, που έκανε τους περαστικούς να σκορπίσουν βιαστικά προς διάφορες κατευθύνσεις.
Ήταν τόσο ραγδαία η βροχή, που έσταζε από τα πιγούνια και τις βλεφαρίδες τους.
Μα εκείνοι την ένιωθαν σύμμαχο, πως η φύση όλη ήταν με το μέρος τους.
Όπως εκείνες οι φεγγαράδες, όταν περνούσαν αγκαλιασμένοι κάτω από τα εκατομμύρια αστέρια που θαμποπαίζανε. Σαν τα δροσόθρεπτα απογεύματα, που με το δίκυκλό του έφταναν μέχρι το χωριό, κι έκαναν στάση στην πηγή, για να επιστρέψουν με το σούρουπο. Κυνηγιόντουσαν εκεί, κάτω από τα λιόδεντρα, γύρω από τις μηλιές, και στον κορμό της γέρικης καρυδιάς είχαν χαράξει τα ονόματά τους: «Άγγελος - Άννα Μαρία. Μαζί. Για πάντα».


«Τους ένωνε μια μυστήρια, μια εφηβική χημεία, ένα ανόθευτο κοινό συναίσθημα, που λες κι έτρεχε στο βάθος των χρόνων, ερχόμενο ταχύτατα από το παρελθόν, με μόνο προορισμό να καλύψει τα κενά και τους σταθμούς μιας ζωής που δεν έζησαν.
Τα βαγόνια του έφερναν μαζί και τον πόθο, τον ξεχασμένο πίσω από πληγές.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο «Αύριο» στον ακόλουθο σύνδεσμο:

«Ο ΘΙΑΣΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΝΝΑΣ ΜΑΛΤΕ»
Εκδόσεις: Λιβάνη (2014)
Σελίδες: 368
Τιμή: 13,35 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μα µου φαίνεται θέλεις να σου πω για την κατοχή...
Ξέρεις πώς ήτανε για µας τις γυναίκες τότε; Ένα κακό όνειρο, µια εποχή που δεν άφηνε ούτε ένα ξεροκόµµατο ευτυχίας να περισσέψει. Άµα αρπάξεις από τα χέρια του ανθρώπου τα χρειαζούµενα για να ζει, τότε τον κάνεις δυστυχισµένο.
Μονάχα που κι η δυστυχία έχει τα όριά της, µια αρχή κι ένα τέλος. Μπορεί όχι για όλους, θα µου πεις. Ναι, κάποιοι δε βγαίνουνε ποτέ από αυτήν. Μα είναι τέτοιο πλάσµα ο άνθρωπος, που και σε µια τρύπα στη γης να τον παραχώσουνε, θα βρει, άµα το θέλει, το άνοιγµα που αχτιδοβολά ο ήλιος. Κι από κει θα ξεµυτίσει και πάλι, όπως ο µέρµηγκας. Καµιά κατοχή, καµιά σκλαβιά δε µας αποτελειώνει, γιατί τούτες τις φτιάχνουνε οι άνθρωποι και τις προορίζουνε για τους ανθρώπους. Μα η ελευθερία και το δικαίωµα για µια ζωή µε αξιοπρέπεια είναι αγαθά που µονάχα ο Θεός ο ίδιος µπορεί να τα στερήσει...
Τούτα µου τα δίδαξε η ζωή. Τα χρόνια που γείρανε στη ράχη µου. Μη νοµίζεις, λοιπόν, πως εγώ δεν αναζήτησα κατά πού έπεφτε ο ήλιος εκείνα τα χρόνια. Τον αναζήτησα. Λοιπόν, το δικό µου το λαµπερό αχτιδοβόληµα ήτανε το θέατρο του Ζαµπάκη.
Από αυτό πήρα κουράγιο και ζωή. Μα µη νοµίζεις πως ήταν εύκολο για µένα. Για κανέναν δεν ήτανε. Με κυνήγησε ο χρόνος. Έπαιξε παιχνίδια στη ράχη µου, από κείνα που άλλοτε θαρρείς κρατάνε αιώνια κι άλλοτε ζητούν να αποφασίσεις, να πάρεις γενναίες αποφάσεις σε µονάχα µια στιγµή.»

«MINDLAND»
Εκδόσεις: Λιβάνη (2012)
Σελίδες: 302
Τιμή: 8,96 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αφήστε να σας αφηγηθώ πώς έγιναν όλα. Χώρισαν την κοινωνία σε δύο όχθες, μία για την ελίτ και μία για τους φτωχούς και εξαθλιωμένους. Το όπιο αυτού του λαού υπήρξε η Mindland, μια απέραντη διαδικτυακή πολιτεία. Όχι σαν εκείνες που γνωρίζετε εσείς. Ξεχάστε το Facebook και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σ’ αυτήν, καθένας από μας, κρυμμένος πίσω από ένα προφίλ, μπορούσε με τον εξοπλισμό του να τρέξει, να περπατήσει, να συναναστραφεί, να διασκεδάσει, να συνευρεθεί μέσα στον εικονικό της παράδεισο, ανάμεσα σε άλλα προφίλ χρηστών, που ποτέ δεν αντίκρισε τα πραγματικά τους πρόσωπα. Κλεισμένος καθένας στην κατοικία του, δίχως ανάγκη για μετακίνηση, μπορούσε να ζήσει όπως παλιά, να συνάψει εικονικές σχέσεις, εικονικούς γάμους, να νοικιάσει φίλους, να αμπαρωθεί ολότελα στην ιδιωτική μοναξιά της προσομοίωσης. Η γενιά μου, δυστυχώς, μεγάλωσε αγνοώντας τη ζεστασιά της αγάπης, της ευαισθησίας, της αληθινής φιλίας, μιας ζεστής χειρονομίας, της απλής αγκαλιάς!
Δε φταίξαμε εμείς όμως. Αφήσαμε να μας οδηγήσουν σ’ αυτό. Εκείνοι που με την απληστία και την απανθρωπιά τους έφτασαν τον πλανήτη στον πυρηνικό όλεθρο και στις “πόλεις-γυάλες”. Εξακολουθούν να παρακολουθούν, να ελέγχουν, συνεχίζουν τα κρυφά πειράματα. Κρύβουν ασύλληπτο σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, Πιθανόν ανάμεσά σας να υπάρχουν ήδη κάμποσοι από αυτούς. Μην επαναπαύεστε. Εσείς προλαβαίνετε. Έχετε τουλάχιστον ακόμη ουρανό! Η εποχή μου ίσως είναι μακριά από τη δική σας. Ίσως και όχι…»
Μπρεντ 


«ΩΣ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΝΟΗ»
Εκδόσεις: Λιβάνη (2011)
Σελίδες: 639
Τιμή: 16,12 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τέλη του 1916 ήτανε που έφτασα στη Σμύρνη να βρω μια καλύτερη τύχη. Όσα ακολούθησαν από κει κι ύστερα δύσκολα τα χωρά ο νους. Λέω, τα ’ζησα; Kι όμως τα ’ζησα… Το τέλος του Μεγάλου Πολέμου της Ευρώπης, το όραμα του Βενιζέλου, τις εθνικές μας προσδοκίες, αλλά και τα συμφέροντα, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τον άσβεστο διχασμό και την καταστροφή. Πολέμησα, έζησα τον έρωτα, πλήγωσα, αγάπησα. Το ριζικό σου όμως θα το διαβαίνει πάντα η τύχη; Κι η αγάπη; Θα σε περιμένει για πάντα; Δεν είναι γραμμένα εδώ μέσα μονάχα όσα είδα, μα είναι κρυμμένη κι η ζεστή αγκαλιά Εκείνης. Γι’ αυτήν έτρεξα να προλάβω τη φωτιά. Αυτή είναι η ιστορία μου…»

Σάββατο 26 Μαρτίου 2016

«ΜΑΡΓΩ Φως και Φωτιά», του Φώτη Κατσιμπούρη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΑΡΓΩ Φως και Φωτιά», του Φώτη Κατσιμπούρη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 432
Τιμή: 13,50 €

Το πρώτο μυθιστόρημα του Φώτη Κατσιμπούρη που διάβασα ήταν ο αξέχαστος «Όρκος», ένα μυθιστόρημα φαντασίας βασισμένο στην παραλογή του "Νεκρού Αδερφού", το οποίο έμεινε για πάντα χαραγμένο στη μνήμη μου και δεν θα πάψω να το μνημονεύω ως ένα από τα κορυφαία έργα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας και δη της φανταστικής. Δεν περίμενα, λοιπόν, τίποτα λιγότερο από το νέο βιβλίο του συγγραφέα, δεδομένου επιπλέον ότι πρόκειται και πάλι για λογοτεχνία φαντασίας.
Ο μυστηριώδης τίτλος, το σαγηνευτικό, απόκοσμο, πανέμορφο εξώφυλλο και η πολλά υποσχόμενη υπόθεση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου με προετοίμασαν για ένα ακόμα μεγαλειώδες έργο του συγγραφέα και ομολογώ πως οι προσδοκίες μου επαληθεύτηκαν στο έπακρο. Το μυθιστόρημα «Μάργω Φως και Φωτιά» είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα φαντασίας το οποίο παρασύρει τον αναγνώστη μέσα από τις σελίδες του σε έναν κόσμο άγνωστο, μαγευτικό, ενίοτε τρομακτικό, αλλά ταυτόχρονα ακριβοδίκαιο και λυτρωτικό, αιχμαλωτίζοντάς τον σε μια περιπέτεια πέρα από κάθε φαντασία, από την οποία δεν είναι βέβαιος αν θέλει να ξεφύγει ή να παραμείνει για πάντα εκεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο κάθε αναγνώστης, όπως κι εγώ, δεν μπορεί να σταματήσει να γυρνά τη μία σελίδα μετά την άλλη, ανυπομονώντας να μάθει τί συμβαίνει παρακάτω, αλλά την ίδια στιγμή στενοχωριέται και αγωνιά καθώς βλέπει να πλησιάζει το αναπόφευκτο τέλος της ανάγνωσης και ο μοιραίος "αποχωρισμός" του από το υπέροχο αυτό βιβλίο.
Η ηρωίδα μας, η Μάργω, είναι ένα πλάσμα αιθέριο, πανέμορφο και μυστηριώδες, μια μάγισσα, μια ιέρεια, μια δρυΐδα ή αμαδρυάδα, μια νύμφη του βουνού, μια ύπαρξη μακραίωνη όσο και η μεγάλη Βελανιδιά, απόκοσμα όμορφη και μοιραία σαγηνευτική. Η πορεία και ο βίος αυτής της γυναίκας – αινίγματος διασταυρώνεται μεταξύ πολλών άλλων, με αυτήν του Στέφανου, ενός φιλόλογου και συγγραφέα, αλλά και της Μαρίας με την ασυνήθιστη ιδιότητα της ιατροδικαστού. Οι συνέπειες και τα αποτελέσματα αυτής της απρόσμενης συνάντησης θα φανούν σταδιακά, όπως και η σύνδεση του παρόντος με το προαιώνιο παρελθόν και το εγγύς μέλλον, μέσα από την αποσπασματική και έντεχνη αποκάλυψή τους από τον συγγραφέα. Κάποιες στιγμές ο αναγνώστης αισθάνεται ότι διαβάζει καθαρά λογοτεχνία φαντασίας με αποχρώσεις θρίλερ, άλλοτε ιστορικό μυθιστόρημα και άλλες φορές ένα καλοστημένο αστυνομικό μυθιστόρημα, όπου το μυστήριο και οι συνδέσεις των ηρώων μεταξύ τους, αλλά και ο πραγματικός τους ρόλος στην πλοκή και την εξέλιξη της υπόθεσης, αποκαλύπτονται κάθε φορά και λίγο περισσότερο ώστε η αγωνία να κορυφώνεται συνεχώς καθώς προχωρά η ανάγνωση.
Ο Φώτης Κατσιμπούρης μέσα από το συναρπαστικό αυτό νέο μυθιστόρημά του μας αποκαλύπτει το εξαίρετο ταλέντο και την βαθιά γνώση του στη συγγραφή λογοτεχνίας φαντασίας, στην οποία συνδυάζονται η αυτούσια ιστορική πραγματικότητα, κυρίως της βυζαντινής περιόδου, με την ανθρωπολογία, την φιλοσοφία και την αρχαία και μεσαιωνική θρησκευτική λατρεία. Το εγχείρημά του, αν και δύσκολο για κάποιον με λιγότερη πείρα και έμπνευση, στην «Μάργω» πετυχαίνει απόλυτα, καθώς ο αναγνώστης μεταφέρεται από το πεζό συνήθως παρόν σε κόσμους αλλοτινούς μέσα από τις περασμένες ζωές της μυστηριώδους ηρωίδας, βιώνει την μόνιμη και αέναη μάχη των φωτεινών και ειρηνικών δυνάμεων της Φύσης με τις σκοτεινές, αδυσώπητες δυνάμεις του Σκότους. Κατ’ επέκταση, διαισθάνομαι πως η επιλογή του συγγραφέα της γυναίκας Μάργως για ηγέτιδα των πρώτων και του Νικάνορα για ηγέτη των δεύτερων, δεν είναι τυχαία. Ίσως γιατί στο πέρασμα των αιώνων της ανθρώπινης παρουσίας πάνω σε αυτή την ταλαίπωρη Γη η Ιστορία μας έχει αποδείξει πως η Γυναίκα είναι αυτή που γεννά, δημιουργεί ζωή και προστατεύει κάθε εύθραυστη, πολύτιμη και ευαίσθητη ύπαρξη, αλλά και συμβιώνει αρμονικότερα μέσα στη φύση και τα αναρίθμητα πλάσματά της, ενώ ο Άνδρας, από τη φύση του πιο δυνατός και πολεμοχαρής, είναι αυτός που προκαλεί τις μεγάλες αλλαγές, συχνά πολεμώντας ώστε να επιβληθεί σε κράτη, σε ανθρώπους, σε γη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες αυτής της πρακτικής του στο φυσικό περιβάλλον και τις επερχόμενες γενιές. Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει πως είναι διαφορετικά τα πράγματα, όμως μια ματιά στην Ιστορία είναι ικανή να πείσει και τον πιο δύσπιστο αμφισβητία.
Ο συγγραφέας, λοιπόν, μέσα από το νέο αυτό μυθιστόρημά του "στήνει" ένα μαγευτικό σκηνικό όπου οι ήρωές του, καλοί και δίκαιοι ή υποχθόνιοι και σατανικοί, αγωνίζονται να επιτύχουν τους στόχους τους. Οι πρώτοι θέλουν να υπερασπίσουν την Μητέρα Φύση και τις προστάτιδές της από τους δεύτερους που επιβουλεύονται τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε και την εύθραυστη ισορροπία του. Το αποτέλεσμα είναι ένα μυθιστόρημα που δικαιώνει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη, ο οποίος δεν θα κατορθώσει να το αφήσει από τα χέρια του παρά μόνο μια – δυο μέρες αφότου το πρωτοξεκινήσει, ενώ θα χαραχτεί για πάντα στη μνήμη του. Πολλά συγχαρητήρια στον Φώτη Κατσιμπούρη για το νέο του βιβλίο «Μάργω Φως και Φωτιά» και σας προτείνω να το διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα ερωτικό και μυστηριακό μυθιστόρημα τρόμου και φαντασίας, που θα σας συναρπάσει...

Φθινόπωρο... Ενώ κάνει τον βραδινό του περίπατο σ ένα τοπίο χαμένο στην καταχνιά, ο Στέφανος συναντά απρόσμενα τη Μάργω, μια μυστηριώδη γυναίκα που διεγείρει νου και σώμα πέρα από τα όρια. Θύμα της ανδρικής βίας σε χρόνους χαμένους στη λήθη -αλλά και ιδανική ερωμένη, πριν από αιώνες, ενός νεαρού μοναχού με τον οποίο γνώρισε τον αληθινό έρωτα- η Μάργω ακολουθεί μια παράξενη μοίρα που ορίζει τον ρόλο της στον κόσμο.

Ποια είναι στ αλήθεια; Νύμφη του βουνού; Μάγισσα των σκοτεινών χρόνων; Ή μήπως μια απολύτως πραγματική γυναίκα που ζει ανυπόταχτη, έξω από τις συμβάσεις κάθε εποχής; Ίσως ένα υψηλό πρότυπο, το ιερό θηλυκό, πανίσχυρο, ελεύθερο και συγχρόνως μητρικό και τρυφερό, Φως και Φωτιά του κόσμου προσωποποιημένη.

Η σύγκρουση με μια σκοτεινή σέχτα που θέλει να εξοντώσει τη Μάργω είναι αναπόφευκτη... Η εμπλοκή του Στέφανου, όπως και άλλων ανθρώπων που μοιάζουν αθώοι, θα οδηγήσει όλους τους ήρωες σε μια αναμέτρηση μπροστά στην πανάρχαια Δρυ. Άραγε, το παρελθόν επαναλαμβάνεται στο παρόν; Και πόσο επιθυμητό είναι να στοιχειώσει το μέλλον;

Ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα, με ανθρωπολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, στο οποίο το φυσικό και το μεταφυσικό εμπλέκονται αλλόκοτα κάτω από τη μαγική παρουσία και την επιρροή της Μάργως.»

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016

Συνέντευξη με την ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Δήμητρα Ιωάννου
            Την αγαπητή συγγραφέα κ. Δήμητρα Ιωάννου την γνώρισα μέσα από το κοινωνικό δίκτυο του Facebook και ομολογώ πως με εντυπωσίασε με την θεματολογία των μυθιστορημάτων της και την έμφυτη γλυκύτητα και αμεσότητα με την οποία επικοινωνεί με τους ανθρώπους. Με αφορμή, λοιπόν, την έκδοση του τρίτου και ήδη πολύ επιτυχημένου βιβλίου της  από τις εκδόσεις Ψυχογιός, «ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ – Η Γητεύτρα Των Αθηνών», είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, απαντώντας στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά γι’ αυτό, της εύχομαι καλή επιτυχία στην πορεία του νέου πονήματός της και σας προσκαλώ να  την διαβάσετε ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο την ταλαντούχα συγγραφέα.  

1) Αγαπητή κ. Ιωάννου, μας έχετε ήδη χαρίσει δύο εξαιρετικά μυθιστορήματα, με διαφορετική και πρωτότυπη θεματολογία το καθένα, ενώ σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο πολυαναμενόμενο μυθιστόρημά σας με τίτλο «Βαλεντίνα – Η Γητεύτρα Των Αθηνών».  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Πολύ συχνά εμείς οι άνθρωποι λαμβάνουμε όμορφα δώρα σε άσχημο περιτύλιγμα. Αναφέρομαι σε περίπλοκες καταστάσεις που μας ωθούν να δοκιμάσουμε τον εαυτό και τα όριά μας και να βρούμε εναλλακτικές διεξόδους και νέους τρόπους έκφρασης. Κάτι τέτοιο συνέβη και σε μένα. Μια ιδιαίτερα πιεστική και φορτισμένη με πολλές υποχρεώσεις περίοδος ήταν το έναυσμα για τη στροφή μου στη συγγραφή. Διαπιστώνοντας πως έλειπαν παντελώς τα χρώματα από την καθημερινότητά μου, ανέλαβα η ίδια να δημιουργήσω μια πραγματικότητα που θα μου γλύκαινε την ψυχή. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο ευεργετικό, τόσο αποφορτιστικό και ψυχοθεραπευτικό, ώστε η συγγραφή όχι μόνο εντάχθηκε μόνιμα στη ζωή μου αλλά κι εξελίχθηκε σε άσβεστο έρωτα. 

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Κάθε ενδιαφέρον ερέθισμα, κάθε συναίσθημα, κάθε σκέψη, κάθε αντίδραση, ακόμη και κάθε τραύμα ή αρνητική εμπειρία αποθηκεύονται στο υποσυνείδητό μας. Βιώνω το υποσυνείδητο ως μια απέραντη πολύτιμη δεξαμενή εμπειριών, συμβόλων και ιδεών, τα οποία με το κατάλληλο κάλεσμα θα ανασυρθούν και θα κάνουν αισθητή την παρουσία τους για να δομήσουν χαρακτήρες, να προσδώσουν ιδιαίτερες πινελιές και να γεμίσουν κενά. Μια οποιαδήποτε εικόνα, μια φράση, ένα βλέμμα ή μια χειρονομία μπορεί να πυροδοτήσει τη διαδικασία της ανάσυρσης τους.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που θα αποφασίσω να ασχοληθώ με κάποια συγκεκριμένη εποχή ή με έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα αρχίζω και αναζητώ τις πηγές μου. Ένα πολύτιμο εργαλείο βρίσκεται στη διάθεση των σύγχρονων δημιουργών και προσωπικά το χρησιμοποιώ στο έπακρο: Το διαδίκτυο. Συγκεντρώνω πληροφορίες και βρίσκω τίτλους βιβλίων για να εμβαθύνω τη μελέτη μου. Κατόπιν αφιερώνω χρόνο στην ανάγνωση αυτών των βιβλίων, κρατώντας τις απαραίτητες σημειώσεις. Είναι μια διαδικασία χρονοβόρα αλλά μαγική, που την απολαμβάνω στο έπακρο.

3) Έχετε τελειώσει την Φιλοσοφική, ασχολείστε επαγγελματικά με την Σωματική Ψυχοθεραπεία και την Βιοανάδραση και με δεδομένη την πολύ επιτυχημένη συγγραφική σας πορεία, σας έχει κερδίσει ο κόσμος της συγγραφής. Πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Κομμάτι της δουλειάς μου είναι να μελετώ τα ανθρώπινα συναισθήματα και παράλληλα και τον τρόπο που αυτά αποτυπώνονται και επηρεάζουν το φυσικό μας σώμα. Αυτόματα παρατηρώ τη στάση, την αναπνοή, την γρήγορη ή την πιο αργή κινησιολογία, την έκταση ή τη σύσπαση των μυών και το συνολικό μυϊκό τόνο. Αυτή η εμπειρία με έχει βοηθήσει να κατανοώ βαθιά τις ανθρώπινες αντιδράσεις και με έχει εκπαιδεύσει να διακρίνω το κρυμμένο συναίσθημα πίσω από την κίνηση ή την ακινησία. Όλα τα παραπάνω έχουν αποδειχτεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τη δόμηση ρεαλιστικών χαρακτήρων. Δε χρειάζεται να πεις πολλά για να καταλάβει ο αναγνώστης την υφή του συναισθήματος του ήρωα, χρειάζεται να του δώσεις μόνο τα κατάλληλα κλειδιά για να ξεκλειδώσει ο ίδιος την εικόνα και να νιώσει το βίωμα πίσω από αυτήν.  

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Όπως είπαμε παραπάνω, όταν συλλαμβάνω την ιδέα ενός χαρακτήρα, αυτόματα ανασύρεται υλικό από το χωνευτήρι του υποσυνειδήτου μου. Εκεί δεν υπάρχουν μόνο δικά μου βιώματα αλλά οι συνολικότερες προσλαμβάνουσες από τη διάδραση μου με το περιβάλλον και τους άλλους, καθώς και τα συμπεράσματα – αποτελέσματα της παρατήρησης. Δομώντας ένα χαρακτήρα, χρησιμοποιώ όλο το παραπάνω υλικό που έχω στη διάθεσή μου χωρίς διαχωρισμούς. Συνειδητά δε νιώθω την ανάγκη να φτιάξω έναν ήρωα που να καθρεφτίζει τη δική μου ψυχοσύνθεση για να μιλήσω για τα δικά μου βιώματα. Οπωσδήποτε, όμως, όσοι διαβάζουν τα κείμενά μου και με γνωρίζουν προσωπικά συχνά αναγνωρίζουν πινελιές και δικά μου κομμάτια. Είναι αναπόφευκτο το πόνημα να έχει κάτι από την πνοή του δημιουργού του.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, αλλά συχνά και με το "ταξίδι" από το παρόν στο παρελθόν, δίνοντας στα βιβλία σας και μια μεταφυσική "απόχρωση". Ποια η γνώμη σας για την μετεμψύχωση και τον καθορισμό της μοίρας μας από προηγούμενες, ίσως, ζωές μας;

Δυστυχώς, δε μπορώ να απαντήσω αν πιστεύω ή όχι στην μετεμψύχωση, γιατί κανείς μας δε γνωρίζει με βεβαιότητα τί πραγματικά συμβαίνει μετά θάνατον. Αυτό όμως που σίγουρα μπορώ να πω είναι πως γοητεύομαι από την ιδέα των ψυχών που ξαναβρίσκονται σε διαφορετικούς χωροχρόνους και διορθώνουν τα λάθη του παρελθόντος. Είναι μια διαδικασία υπερβατικής κάθαρσης που με συγκινεί και με ανακουφίζει. Είναι μαγικό να σκέφτομαι ότι ψυχές άρρηκτα συνδεδεμένες μεταξύ τους δε χωρίζουν για πάντα και πως δυνατές αγάπες δε χάνονται με το θάνατο. Αντιθέτως τον νικούν και γιορτάζουν αγκαλιασμένες την επανασύνδεσή τους. Πραγματικά μαγικό…

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Επειδή η περίπτωση κάθε δημιουργού είναι μοναδική και ανεπανάληπτη δε μπορώ να μιλήσω γενικά. Στη δική μου περίπτωση νιώθω πως οι σπουδές μου μού εξασφάλισαν έναν πιο άρτιο χειρισμό της γλώσσας και μου έδωσαν τη δυνατότητα να δημιουργήσω μια πιο στέρεη γέφυρα ανάμεσα στη σκέψη και στην έκφραση.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Πάντα ένα κομμάτι μου βρίσκεται αποσυρμένο στη δική του διάσταση και φτιάχνει ιστορίες. Ένα κομμάτι αεικίνητο και αυτεξούσιο που σφύζει από ζωή και δημιουργικότητα και δε σταματά ποτέ. Από παιδί διέθετα αστείρευτη φαντασία που τότε δεν μπορούσα να κατανοήσω ή να τιθασεύσω απόλυτα. Σήμερα όμως είμαι πολύ χαρούμενη που τελικά βρήκε διέξοδο και έκφραση μέσα από τις ιστορίες μου.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Έχω την αίσθηση πως ο δημιουργός, όταν ολοκληρώνει ένα έργο, βαθιά μέσα στην καρδιά του γνωρίζει αν έχει δομήσει κάτι πραγματικά καλό. Είναι μια βαθύτερη αίσθηση ανάτασης, χαράς και βαθιάς ικανοποίησης, ένας αλάνθαστος δείκτης που καταδεικνύει πόσο έφτασε κοντά στο στόχο του… την ποιότητα. Φυσικά, κατόπιν έρχονται οι γνώμες των πρώτων αναγνωστών που καθρεφτίζουν την αντίδραση του περιβάλλοντος. Είναι κι αυτές απαραίτητες. Πρώτος μου αναγνώστης είναι η μητέρα μου που αγαπά πολύ το διάβασμα και είναι οπαδός της μεσότητας, ενοχλείται δηλαδή από τις άσκοπες και άστοχες υπερβολές, επαναλήψεις και τραβήγματα της ιστορίας. Η γνώμη της είναι ένας δεύτερος εξαιρετικός δείκτης για μένα.

9) Από τα τρία μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Η αλήθεια είναι πως τις αγαπώ εξίσου και τις τρεις!
Δημιουργώντας το χαρακτήρα της «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ» ήθελα να απεικονίσω τον υψηλοδονούμενο άνθρωπο που διαθέτει πολύ λεπτόρρευστες ποιότητες, αρετές και συμπεριφορές. Η γυναίκα αυτή κατέχει την τέχνη της θεραπείας και έχει αφιερώσει τον εαυτό της στην ίαση του ανθρώπινου πόνου. Επειδή είναι εξελιγμένη οι γύρω της ούτε την κατανοούν ούτε την αποδέχονται. Τη φοβούνται και την αποκαλούν μάγισσα. Έτσι περνά τις μέρες της στη φύση παρέα με τα αγαπημένα της ζώα, μέχρι που βρίσκει μια πιστή φίλη ζωής στο πρόσωπο της Σαπφώς.
Η «ΑΝΝΕΤΑ» από την άλλη είναι η νεότητα, η γλυκύτητα, η αθωότητα, ο αυθορμητισμός. Απαλλαγμένη από τη θολότητα ζοφερών συναισθημάτων, αγαπά βαθιά και ειλικρινά την οικογένειά της και το Μέλιο. Μέσα στη διαφάνειά της δε διαθέτει τα κατάλληλα όπλα για να πολεμήσει τη ζήλεια, το φθόνο, την κακία, και τη λαγνεία και τελικά υποφέρει για την αγάπη. Μια αγάπη που όμως δεν τη σταματά ο χρόνος και που βρίσκει τον τρόπο να εκφραστεί ξανά και να βγει νικήτρια.
Η «ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ» είναι το σύμβολο του ανθρώπινου ψυχικού σθένους. Ένα κορίτσι που γεννιέται όταν οι οιωνοί είναι ενάντιοι και το μέλλον της διαγράφεται ζοφερό. Μεγαλώνοντας δε λαμβάνει βοήθεια ούτε ενθάρρυνση από πουθενά, όμως δεν το βάζει κάτω, ούτε υποτάσσεται στην άχαρη μοίρα που φαίνεται να της έχει ταχθεί. Αντιδρά, πολεμά, υπομένει, επιμένει, πέφτει, ξανασηκώνεται αλλά τελικά επιτυγχάνει το στόχο της και στέφεται νικήτρια.

10) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Οπωσδήποτε η ατόφια ενέργεια ενός τόπου, όπως θα την προσλάβουν οι πέντε αισθήσεις μας, είναι πολύτιμη και βρίσκει ένα μαγικό τρόπο να αποτυπώνεται ανάγλυφα στο χαρτί, δίνοντας ιδιαίτερο χρώμα κι άλλη αίσθηση στην ιστορία. Αν υπάρχει η δυνατότητα, η προσωπική εποπτεία είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο, όμως αυτό δεν είναι πάντοτε εφικτό. Έτσι ο δημιουργός καλείται να βιώσει την ενέργεια ενός τόπου με άλλους τρόπους. Θεωρώ πως ένα καλό μέσο μετά το προσωπικό βίωμα είναι το διαδίκτυο. Μπορείς να δεις μέρη, να συλλέξεις πολύτιμες πληροφορίες και να ανακαλύψεις λεπτομέρειες. Πρέπει όμως να εργαστείς και να επιμείνεις μέχρι να νιώσεις το συγκεκριμένο μέρος "να σου μιλάει". Διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος οι περιγραφές να αποδοθούν λίγο "άγευστες" κι αμήχανες.

11) Η συγγραφέας  Δήμητρα Ιωάννου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Συχνότατα παραπονούμαι τώρα τελευταία πως η μέρα έχει μόνο 24 ώρες. Παρόλα αυτά θα βρω την ευκαιρία να χαθώ λίγο στις σελίδες ενός βιβλίου. Η απόλαυση του διαβάσματος είναι κάτι που αρνούμαι να στερηθώ. Δεν αυτοπεριορίζομαι σε ένα συγκεκριμένο λογοτεχνικό είδος, καθώς οι ανάγκες μου είναι κάθε φορά διαφορετικές. Αν θέλω να ξεκουραστώ, διαλέγω κάτι ευεργετικά εύπεπτο, ανάλαφρο ή χιουμοριστικό. Αν θέλω να εμβαθύνω ή να προβληματιστώ σχετικά με κάποιο συγκεκριμένο θέμα, πάλι θα διαλέξω βιβλίο με ανάλογο περιεχόμενο. Ανάλογα θα πράξω αν επιθυμήσω μια ιστορία με έντονο συναίσθημα, ή μια πιο σκοτεινή ατμόσφαιρα κι ένα ενδεχόμενο μυστήριο.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που  θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Αυτή είναι μια εξαιρετική ερώτηση και η απάντηση είναι αρνητική. Κάθε έργο είναι ο καθρέφτης της ψυχής του δημιουργού του. Είναι ζυμωμένο με τα βιώματά του, τις αξίες του, το συναίσθημά του, τις σκέψεις του. Δημιούργημα και δημιουργός είναι τόσο άρρηκτα συνδεδεμένοι, ώστε κανείς άλλος δε θα μπορούσε να έχει υλοποιήσει το συγκεκριμένο έργο πέρα από τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Θαυμάζω απεριόριστα, πολλές φορές μέχρι δέους, πάμπολλα λογοτεχνικά διαμάντια, αλλά θα ήταν αδύνατον να μπω ανάμεσα σε εκείνα και το δημιουργό τους. Αρκούμαι στο ρόλο του ευτυχούς και τυχερού αναγνώστη που τα απολαμβάνει.

13) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Επειδή, όταν γράφω, αφήνομαι στη ροή και κρατώ τη γεύση που αφήνει στην ψυχή μου το συναίσθημα του έργου, ειλικρινά ποτέ δεν έχω καθίσει να σκεφτώ λογικά και να αναζητήσω τις επιρροές που έχω δεχθεί. Θα έπρεπε να αναλύσω λογικά και κριτικά το κείμενο και σε αυτήν την περίπτωση νιώθω πως θα έχανα τη μαγεία. Στην ουσία η ανάλυση δεν είναι για μένα το ζητούμενο, ούτε είναι αυτός ο ρόλος μου. Οπωσδήποτε έχω επηρεαστεί, όλοι μας επηρεαζόμαστε σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό από οτιδήποτε βιώνουμε, πόσο μάλλον από τη δύναμη του έργου κάποιου ή κάποιων λογοτεχνικών κολοσσών που θαυμάζουμε. Είναι μια διαδικασία αυτόματη και υποσυνείδητη.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Διαφορετικοί άνθρωποι, διαφορετικές αντιδράσεις. Σέβομαι όποιον εμμένει στην ασφάλεια του αναγνωρισμένου είδους, αρκεί να προσφέρει στο κοινό του κάτι ποιοτικό και να μην επιφέρει κόπωση. Σέβομαι επίσης αυτόν που βουτάει στα βαθιά και πειραματίζεται με νέα στοιχεία, δοκιμάζοντας τα όριά του. Νομίζω πως συνολικότερα δεν υπάρχουν νόρμες όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Έχω διαβάσει εύπεπτα βιβλία τα οποία με έχουν βοηθήσει πολύ σε διάφορες φάσεις τις ζωής μου, με έχουν ξεκουράσει, ανανεώσει, ευθυμήσει. Λατρεύω τα εύπεπτα βιβλία. Είναι τόσο αποφορτιστικά κι ένας Θεός ξέρει πόσο το χρειαζόμαστε αυτό! Από την άλλη λατρεύω και τα βιβλία που εμπεριέχουν βαθιά νοήματα που συγκλονίζουν, προσφέρουν τροφή για σκέψη κι ευκαιρία για συναισθηματική εξέλιξη κι αυτογνωσία. Κάθε στιγμή και κάθε περίοδος της ζωής μας δεν είναι η ίδια, οπότε χρειάζεται να καλύπτουμε διαφορετικές ανάγκες. Το αδιαπραγμάτευτο είναι να υπάρχει ποιότητα στο κάθε είδος. Όσον αφορά τα "μηνύματα", επηρεασμένη ίσως από τη δουλειά μου έχω πάντα την τάση να διερευνώ τους χαρακτήρες… Με ενδιαφέρουν τα συναισθήματα, οι αντιδράσεις, τα τραύματα κι ακόμα περισσότερο η δομή των ανθρωπίνων σχέσεων και οι ισορροπίες τους.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Και πάλι είναι θέμα δημιουργού και αναγνώστη. Φυσικά η σύγχρονη πραγματικότητα αποτελεί μια μέγγενη που δεν έχουμε βιώσει στο παρελθόν κι οπωσδήποτε  ωθεί αρκετούς να μιλήσουν και να ασχοληθούν με αυτήν. Κάποιοι άλλοι θα αποφασίσουν να δώσουν στον κόσμο μια ανακούφιση, μια απόδραση από το ήδη υπάρχον βάρος. Ομολογώ ότι ανήκω στους δεύτερους, όμως σέβομαι και τις δύο πλευρές. Επίσης, είναι θέμα αναγνώστη η θεματολογία που θα επιλέξει. Είναι απόλυτα σεβαστό αν έχει την ανάγκη να εμβαθύνει στο πρόβλημα ή να αποδράσει για λίγο από αυτό.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Έχω ξαναπεί πως όταν έγραφα την «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ» δεν είχα καμία απολύτως φιλοδοξία να τη δω να εκδίδεται. Έστειλα το χειρόγραφο μόνο μετά από πίεση των ανθρώπων που τη διάβασαν και την αγάπησαν. Για αυτό νιώθω απίστευτη ευγνωμοσύνη για τον εκδοτικό μου οίκο που με εμπιστεύτηκε κι έκανε αυτό το ταξίδι πραγματικότητα. Έχει φέρει στη ζωή μου μεγάλα δώρα και πάνω από όλα υπέροχους ανθρώπους… τους αναγνώστες. Γνωρίζοντας τους, κατάλαβα ότι είναι άνθρωποι σαν κι εμένα που το μόνο που θέλουν είναι να ταξιδέψουν με το βιβλίο. Έτσι η σχέση μαζί τους ποτέ δε με γέμισε άγχος μόνο αγάπη, δέσιμο και ζεστή επικοινωνία. 
Όσον αφορά τη θεματολογία, τείνω να πιστεύω ότι ο σημερινός αναγνώστης είναι πολυσύνθετος και αρέσκεται στα αναγνώσματα που αγγίζουν περισσότερα από ένα θέματα. Επειδή είμαι κι εγώ μία από τους αναγνώστες μας, στην ουσία γράφω ότι θα μου άρεσε να διαβάζω. Ανθρώπινες σχέσεις, συναίσθημα, κοινωνικά ζητήματα, μυστήριο, λαογραφικά στοιχεία, όλα συνταιριασμένα σε σωστές αναλογίες για να τέρπουν αλλά να μη "μπουκώνουν".

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να αγαπούν με πάθος το γράψιμο κι αυτή η αγάπη να είναι η κινητήρια δύναμή τους. Επίσης να ασχολούνται με εκείνες τις ιστορίες που είναι "καρφί" στο μυαλό τους. Που τους βασανίζουν νύχτα μέρα και δεν τους αφήνουν να ησυχάσουν. Πιστεύω πως έτσι αναδεύεται η ψυχή και κινητοποιούνται δυναμικά οι ικανότητες ενός δημιουργού.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο ολοκαίνουριο  μυθιστόρημά σας «Βαλεντίνα – Η Γητεύτρα Των Αθηνών», και να σας ρωτήσω για τα επόμενα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Η ιδιότητα της ψυχοθεραπεύτριας με καλεί να διερευνήσω και να γράψω κάτι που να έχει σχέση με τις σχέσεις των μελών μιας οικογένειας. Στο μυαλό μου ήδη διερευνώ μια ιστορία που λαμβάνει χώρα σε ένα ονειρικό περιβάλλον που όλοι θα αγαπήσουν. Μια πλοκή με πολύ συναίσθημα, κοινωνικούς προβληματισμούς, ίντριγκες, δράση, ανατροπές αλλά και μυστήριο.

Κλείνοντας, αγαπημένη μου Κλειώ, θέλω να σε ευχαριστήσω κι εγώ για την εξαιρετική δουλειά που κάνεις στο blog σου «Φίλοι Της Λογοτεχνίας» καθώς και στις ομώνυμες ομάδες στο facebook. Νομίζω πως τώρα περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε ανθρώπους που να ασχολούνται, να αγαπούν και να σέβονται τη γλώσσα μας και να προβάλουν με ήθος κι ευγένεια τη λογοτεχνική παραγωγή της.

Βιογραφία Δήμητρας Ιωάννου:

Η Δήμητρα Ιωάννου σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με τη Σωματική Ψυχοθεραπεία και τη Βιοανάδραση. Η μελέτη των ανθρώπινων σχέσεων, συμπεριφορών και διαδράσεων ανέκαθεν τη γοήτευε, ενώ το γράψιμο είναι το μεγάλο της πάθος. Η αγάπη της για την Ελλάδα είναι ριζωμένη βαθιά, γι’ αυτό και ερευνά επίμονα τη λαογραφία και τα μυστικά κάθε γωνιάς της. Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της «ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ – Το Μυστικό Της Μάγισσας» (2013), «ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΕΤΑΣ» (2014) και «ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ – Η Γητεύτρα Των Αθηνών» (2016).

Βιβλιογραφία Δήμητρας Ιωάννου:

«ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ – Η Γητεύτρα Των Αθηνών»
Εκδόσεις: Ψυχογιός (2016)
Σελίδες: 464
Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ποια είναι η μυστηριώδης Αγγελική και γιατί το όνομά της ταράζει τη ζωή της διάσημης Βαλεντίνας, της μεγαλύτερης Ελληνίδας ηθοποιού στην Ωραία Εποχή των Αθηνών; 

Η συγκινητική ιστορία μιας μικρής υπηρέτριας που πάλεψε με νύχια και με δόντια για να επιβιώσει κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες. Κακοποιημένη, διωγμένη από την οικογένειά της και κατηγορούμενη για ένα έγκλημα που δεν έκανε, το σκάει μεταμφιεσμένη στην πρωτεύουσα. Διανύοντας με πείσμα την απόσταση από τα κακοτράχαλα μονοπάτια της ελληνικής υπαίθρου ως τα κομψά αθηναϊκά σαλόνια της υψηλής κοινωνίας και από τα κακόφημα καφέ σαντάν του Ιλισού ως τα μεγαλύτερα θέατρα της Μπελ Επόκ, καταφέρνει να ξεδιπλώσει το πηγαίο ταλέντο της και να βγει νικήτρια.

Γοητευτικές φιγούρες στο πολυκύμαντο ταξίδι της, η πονόψυχη Αιμιλία, ο λουστράκος Λουκίλης, η καλοαναθρεμμένη Βιργινία, ο κούτσαβος Τσατσαρώνης, η έμπιστη Μπέτυ, ο ιδιόρρυθμος ποιητής Ιάκωβος και πάνω από όλους ο άρχοντας Σέργιος Σγουρός που θα της διδάξει την αγάπη. Μια αγάπη τόσο δυνατή, που θα αλλάξει τη ζωή της για πάντα!

Η Βαλεντίνα επιστρέφει έπειτα από χρόνια στη γη των προγόνων της. Μια μεγάλη ανατροπή συγκλονίζει το είναι της, ενώ ζοφερές σκιές παραμονεύουν ύπουλα μέσα στο σκοτάδι, ζητώντας εκδίκηση…

Ένα μαγευτικό οδοιπορικό στην Μπελ Επόκ, την πιο γοητευτική εποχή των Αθηνών, γεμάτο ονειρικές εικόνες και καταιγιστικά συναισθήματα.»

«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΕΤΑΣ»
Εκδόσεις: Ψυχογιός (2014)
Σελίδες: 464
Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, σήμερα 
Η Άννα παντρεύεται τον επιχειρηματία Ανάργυρο Σοφιανό, βασικό μέτοχο ενός υπερσύγχρονου ιδιωτικού νοσοκομείου, ενώ παράλληλα αντιστέκεται στην έντονη έλξη που της ασκεί ο γοητευτικός Μενέλαος. Εγκλωβισμένη σε έναν κακό γάμο, ξαφνικά αρρωσταίνει βαριά, πράγμα που προβληματίζει τον περίγυρό της. Η Άννα, ο Μενέλαος κι οι φίλοι τους έρχονται αντιμέτωποι με έναν ιατρικό κολοσσό που περιφρουρεί καλά τα μυστικά του. Κι αν οι υποψίες τους είναι αληθινές, τότε ίσως όλοι κινδυνεύουν άμεσα, μπλεγμένοι σε ένα κύκλωμα που ξεπερνά και την πιο στρεβλή φαντασία. 
Επτάνησα, 17ος αιώνας 
Ο Μέλιος Ρενέσης ερωτεύεται παράφορα την κοντεσίνα Αννέτα Οριφερίνα, όμως ο κόντες Νικηφόρος Τεμπέστας, εκβιάζοντας τον πατέρα της, καταφέρνει να τους χωρίσει. Κι ενώ οι δυο νέοι σχεδιάζουν κρυφά μια νέα ζωή μακριά, το νησί πλήττεται από μια σειρά άγριων δολοφονιών, που σπέρνουν τον τρόμο στους κατοίκους του. Ποιος είναι στ’ αλήθεια ο μυστηριώδης φονιάς και τι τον συνδέει μαζί τους; Θα καταφέρουν οι δυο νέοι να τον ξεσκεπάσουν ή θα τους σταματήσει η ζοφερή παρουσία του; Ποια είναι αυτά τα πρόσωπα από το παρελθόν που κάνουν επίμονα την εμφάνισή τους στα όνειρα της Άννας; Θα μπορέσουν να τη βοηθήσουν και να της δώσουν τις απαντήσεις που αναζητά; 
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και έρωτα, ζυμωμένο σελίδα σελίδα με τις μαγικές νότες μιας μελωδίας, που τραγουδά γλυκά τον πόνο της αλύτρωτης αγάπης.»

«ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ – Το Μυστικό Της Μάγισσας»
Εκδόσεις: Ψυχογιός (2013)
Σελίδες: 488
Τιμή: 14,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Πρέβεζα 1767
Η Σαπφώ γνωρίζει την Κασσάνδρα, την Κόρη του Δάσους, που τη σώζει από βέβαιο θάνατο και μεταξύ τους αναπτύσσεται μια βαθιά φιλία. Καθώς τα χρόνια περνούν, οι δυο γυναίκες εξελίσσονται σε μεγάλες θεραπεύτριες και δίνουν ανακούφιση σε κάθε ανθρώπινο πόνο και αρρώστια. Ταυτόχρονα είναι οι μόνες που τολμούν να αντισταθούν στη φριχτή πραγματικότητα που έχει υφάνει η σκοτεινή προσωπικότητα του Αλή Πασά Τεπελενλή στην Ήπειρο, αλλά και στην τρομοκρατία του συνεργάτη του, Κωσταντή Σπαθιά. Ώσπου ένα φοβερό φονικό διαλύει τις ευαίσθητες ισορροπίες και τα πάντα ανατρέπονται…  
Αθήνα 2008
Η Έλενα Βενιέρη καταλήγει στη φυλακή μετά από μια σειρά ανεξήγητων αποτρόπαιων δολοφονιών. Εκεί τη γνωρίζει και την ερωτεύεται παράφορα ο γνωστός δημοσιογράφος Άρης Κομνηνός, που θα κάνει τα πάντα για να αποδείξει την αθωότητά της. Είναι στ’ αλήθεια η Έλενα θύμα των περιστάσεων ή είναι όντως μια σατανική δολοφόνος, που έχει παρασύρει τον Άρη στα δίχτυα της;

Ο Άρης μπλέκεται σε ένα τρελό γαϊτανάκι μυστηρίου και υποψιών, προσπαθώντας να εξακριβώσει αν οι φόνοι έχουν τη ρίζα τους στο παρελθόν που εκδικείται ή στο παρόν που στιγματίζεται από τη ζοφερή δράση του υπόκοσμου.»