«ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ», της Ειρήνης Βαρδάκη – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ», της Ειρήνης Βαρδάκη – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

Εκδόσεις: Bell

Σελίδες: 456

Τιμή με έκπτωση: 13,95€

Είναι γεγονός. Η εικονική πραγματικότητα έχει εισβάλλει στην καθημερινότητά μας. Αν θέλετε να δείτε ένα από τα πιο σκληρά της πρόσωπα, δεν έχετε παρά να διαβάσετε το συγκεκριμένο βιβλίο. Η «Τσιχλόφουσκα» της Ειρήνης Βαρδάκη συνιστά την άλλη όψη του νομίσματος και δεν θα σας αφήσει να πάρετε ανάσα.

Στο μικροσκόπιο της συγγραφέα μπαίνουν τρεις γυναίκες: μια influencer που θα κάνει τα πάντα ώστε να παραμείνει στο προσκήνιο, ειδικότερα όταν νιώσει ότι χάνει το κοινό της. Θυσιάζει προσωπική ζωή και ανέχεται κακοποίηση για να δείχνει το αρμόζον προφίλ. Επίσης, μια YouTuber που δίνει συμβουλές σε μαμάδες, αλλά η ίδια έχει χάσει προ πολλού την ισορροπία μέσα στο σπιτικό της. Τέλος, μια έφηβη που πέφτει θύμα ενός άγνωστου στο διαδίκτυο, αναζητώντας ενδιαφέρον και κατανόηση. Η Έμμα, η Φανή και η Χριστίνα είναι τα τρία πρόσωπα που θα πρέπει να σπάσουν τη βιτρίνα της ζωής και να βγουν αλώβητες.

Μέσα από αυτό το δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, γίνεται εμφανές ότι η ματαιοδοξία του ανθρώπου –όταν συνδυάζεται με το διαδίκτυο, που προσφέρει απλόχερα αναγνωρισιμότητα, και ταυτόχρονα ενέχει τον κίνδυνο της αποκαθήλωσης–, οδηγεί σε αδιέξοδα, εκπτώσεις και παραλήψεις. Η πιο σημαντική επίπτωση είναι η αλλοίωση της προσωπικότητας και η κατασκευή μιας επίπλαστης πραγματικότητας. Είναι δυνατόν η ψεύτικη ζωή που προβάλλεται στο διαδίκτυο να επιζητά κομμάτια ψυχής για να επικρατήσει;

Στον αντίποδα το διαδίκτυο γίνεται καταφύγιο για τις πιο αδύναμες ψυχές. Κάτι τέτοιο φυσικά κρύβει παγίδες Η παιδική ηλικία όχι μόνο  στιγματίζεται, αλλά δίνεται βορρά σε ανθρωπόμορφα κτήνη, την ώρα που οι διαπροσωπικές σχέσεις του θεσμού της οικογένειας περνούν τη δική τους κρίση στη σημερινή εποχή.

Με αυτόν τον φαινομενικά «ελαφρύ» τίτλο η συγγραφέας επιχειρεί να καταδείξει την επιπολαιότητα ενός μέσου που έχει γίνει αναπόσπαστο στοιχείο της καθημερινής ζωής. Επιθυμεί να προβληματίσει για τους ρόλους που διαλέγουμε να παίξουμε στη ζωή μας κι ίσως σε κάποιο βαθμό να μας αφυπνίσει.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Τι κοινό έχει μια γυναίκα που αγγίζει κάθε επιφάνεια στο μετρό της Αθήνας με τα απολυμαντικά της μαντιλάκια, με μιαν άλλη γυναίκα, που ακουμπά πάντα την πλάτη στον τοίχο από φόβο να μην πέσει στο κενό της αποβάθρας;

Έναν σκληρό διαδικτυακό εκβιασμό;

Την ακλόνητη πεποίθηση ότι οι ιντερνετικές ζωές τους μοιάζουν τραγικά με μια ροζ ζαχαρωμένη τσιχλόφουσκα, έτοιμη να σκάσει στο ρετουσαρισμένο τους πρόσωπο;

Προσοχή

Η Τσιχλόφουσκα δεν έχει δίχτυ ασφαλείας.

Η Τσιχλόφουσκα πρέπει να φυλάσσεται μακριά από εκείνους που φοβούνται υπερβολικά το κενό.

PLEASE, MIND THE GAP! PLEASE, MIND THE TRAP! PLEASE, MIND THE GAP! PLEASE, MIND THE TRAP!

«ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΕΙΔΑΡΙΕΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 472

Τιμή με έκπτωση: 15,60€

          Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα νέο βιβλίο του πολυαγαπημένου συγγραφέα Γιάννη Φιλιππίδη, αισθάνομαι ενθουσιασμό και απερίγραπτη προσμονή αφού είμαι πεπεισμένη πως θα με συνεπάρει και πάλι, όπως συμβαίνει πάντα. Κάθε φορά θεωρώ πως έχω διαβάσει το κορυφαίο δημιούργημά του, θεωρώντας πως τα έχει γράψει όλα και έχει ξεδιπλώσει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη όλο το συγγραφικό ταλέντο και την ανεξάντλητη έμπνευσή του μέσα από το προηγούμενο έργο του· και κάθε φορά πέφτω έξω στις προβλέψεις μου, καθώς τίποτα δεν με προετοιμάζει για όσα θα «ζήσω» διαβάζοντας το εκάστοτε νέο μυθιστόρημά του, καθώς πάντοτε και με εντυπωσιακή συνέπεια ο συγγραφέας αποδεικνύει την αστείρευτη ικανότητά του να δημιουργεί ένα ολόκληρο σύμπαν με ήρωες που λατρεύουμε ή μισούμε ή που δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι πώς αισθανόμαστε γι’ αυτούς, ενώ συνεχώς κατορθώνει να καταπιάνεται με ένα διαφορετικό και άκρως ενδιαφέρον θέμα. Αισθάνομαι δε ιδιαίτερη τιμή και ευγνωμοσύνη διότι ο συγγραφέας –όπως στο προηγούμενο βιβλίο του με τίτλο «Είχε λιακάδα σήμερα», έτσι και στο νέο του μυθιστόρημα «Το σπίτι με τις κλειδαριές», που κυκλοφορεί και αυτό από την Άνεμος Εκδοτική–, μου εμπιστεύεται τη διόρθωση του χειρογράφου του. Έτσι έχω το ανεκτίμητο προνόμιο να διαβάζω πρώτη κάθε του νέο πόνημα και ως αναγνώστρια και μόνο θα σας εκθέσω εδώ την άποψή μου γι’ αυτό το δωδέκατο έργο του, ένα βιβλίο ξεχωριστό που λάτρεψα και ειλικρινά θεωρώ πως είναι ένα από τα κορυφαία έργα του, έως τώρα πάντα γιατί το μέλλον είναι άδηλο και μπορεί ο συγγραφέας να μας επιφυλάσσει ακόμα καλύτερες εκπλήξεις.

          Αυτήν τη φορά ο χαρισματικός Γιάννης Φιλιππίδης μάς ταξιδεύει στα τέλη της δεκαετίας του ’50 στη Στυλίδα. Σε μια φτωχή αγροτική οικογένεια γεννιέται το τρίτο παιδί του Αρίστου και της Καλομοίρας, όμως η δύσκολη γέννα μαζί με μια επιλόχεια μόλυνση της λεχώνας, θα στερήσουν από το νεογέννητο τη μητρική στοργή και θαλπωρή. Έτσι, η μικρή Κατερίνα μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον αφιλόξενο και εχθρικό, δίπλα σε δύο μεγαλύτερα αδέρφια, τη Βαρβάρα και τον Δαμιανό –που διαρκώς της επιρρίπτουν άδικες ευθύνες και κατηγόριες για την πρόωρη απώλεια της μάνας τους–, και σε έναν πατέρα καταρρακωμένο από τον χαμό της λατρεμένης συντρόφου του –ο οποίος επιλέγει συνειδητά την επίπλαστη λήθη μέσα από το αλκοόλ–, στερώντας έτσι ασυνείδητα την προσοχή, την προστασία και την αγάπη που χρειάζεται το στερνοπούλι του. Μικρές εξαιρέσεις, οι στιγμές που ο Αρίστος είναι νηφάλιος και προσπαθεί να αποζημιώσει την αδικημένη κόρη του, χωρίς όμως αυτό να επουλώνει πραγματικά τις χρόνιες πληγές που έχουν χαραχτεί πάνω στην ευαίσθητη παιδική ψυχή από την κακομεταχείριση, την κατάφωρη αδικία, τον εκφοβισμό από όλο σχεδόν το περιβάλλον του χωριού και τις μόνιμες κατηγόριες από τα άσπλαχνα αδέρφια της.

          Τα χρόνια περνούν και η Κατερίνα μεγαλώνει και ανθίζει όπως ένα αγριολούλουδο, χωρίς καμιά φροντίδα και καμία συμπαράσταση, εκτός από την περιστασιακή υποστήριξη του γεννήτορά της. Ούτε όμως καν η ίδια, ή ακόμα και η πιο νοσηρή φαντασία, θα μπορούσε να διανοηθεί το διαβολικό σενάριο που υφαίνουν ο Δαμιανός και η Βαρβάρα για τη μικρή αδερφή τους. Άνθρωποι στεγνοί και οι δύο, χωρίς αισθήματα, με συσσωρευμένα απωθημένα, κακία, αδιαφορία και εγωισμό μέσα τους, αποφασίζουν να εκμεταλλευτούν τη νιότη και την αγνότητα της αδερφής τους κάνοντας μια ανίερη συμφωνία με αδίστακτους ανθρώπους του υποκόσμου, ώστε να κερδίσουν χρήματα και να εξασφαλίσουν την ακούσια –και εν αγνοία της ίδιας και του πατέρα τους– απομάκρυνση της ανεπιθύμητης Κατερίνας. Η κοπέλα θα οδηγηθεί σε ένα μεγαλοαστικό σπίτι της πρωτεύουσας, εντελώς διαφορετικό από το απλοϊκό δικό της. Ένα σπίτι όπου βασιλεύει ο πλούτος, η κοινωνική αποδοχή και καταξίωση, η ψυχική απομάκρυνση και το αψεγάδιαστο «φαίνεσθαι», ενώ απουσιάζει η ουσία, η αληθινή επικοινωνία, η αγάπη και η γονική στοργή. Ο νεαρός Παύλος, έχοντας μεγαλώσει κυριολεκτικά σε ένα σπίτι γεμάτο κλειδαριές, που τον εμποδίζουν να κυκλοφορήσει ελεύθερα στον κόσμο, περιορίζεται σε μία τυπική επικοινωνία με τους απομακρυσμένους και αδιάφορους γονείς του, προσπαθώντας να διαχειριστεί τα απρόσμενα και ενίοτε βίαια ξεσπάσματά του εξαιτίας του διπολικού ψυχισμού του. Η έλευση της Κατερίνας στη ζωή αυτής της τόσο αντιφατικής οικογένειας θα φέρει μια νέα, ζωογόνα πνοή και θα αλλάξει ανθρώπους, ισορροπίες, σχέσεις και συμπεριφορές, χωρίς κανείς να μπορεί να το αποτρέψει.

          «Το σπίτι με τις κλειδαριές» είναι ένα μυθιστόρημα μεστό και ταυτόχρονα λιτό, απέρριτο και συνάμα πλούσιο, συγκινητικό και την ίδια στιγμή χιουμοριστικό, ακατέργαστο και εξευγενισμένο, καθηλωτικό και ευαίσθητο, δουλεμένο πάντοτε στην εντέλεια, με τη γνωστή και αδιαμφισβήτητη μαεστρία του συγγραφέα που έχουμε αγαπήσει εδώ και χρόνια. Μας παρασύρει σε ένα αναγνωστικό ταξίδι στο πρόσφατο παρελθόν της χώρας μας, στα ταραγμένα χρόνια της χούντας των συνταγματαρχών και της άκρατης ασυδοσίας της μεταπολίτευσης. Μας ξεναγεί στις στενόμυαλες και συχνά άδικες συμπεριφορές της ελληνικής επαρχίας της ίδιας εποχής, που στιγμάτιζαν κάθε τι διαφορετικό ως κατακριτέο και απορριπτέο, τότε που ο εκφοβισμός υπήρχε και βασάνιζε ανθρώπινες ψυχές, αλλά δεν λεγόταν ακόμα «bullying», ίσως μόνο «τραμπουκισμός», αλλά ήταν το ίδιο βάναυσος και ασήκωτος για όποιον ήταν αναγκασμένος να τον υποστεί. Ο συγγραφέας, επίσης, καταπιάνεται με μία πολύ ιδιαίτερη ψυχική κατάσταση, αυτήν της διπολικής σχιζοφρένειας, με τρόπο ευαίσθητο και αβρό, προσπαθώντας να μας προϊδεάσει για όσα αυτή συνεπάγεται για τον ίδιο τον πάσχοντα και όσους τον συναναστρέφονται.

Μέσα από την καθηλωτική ιστορία των δύο νεαρών ηρώων, ο Γιάννης Φιλιππίδης μάς μιλάει για την αξία της αληθινής και χωρίς όρους αμοιβαίας αγάπης, για την αποδοχή, τη συγχώρεση, τη δικαίωση και τη λύτρωση, όπως και για τις απρόσμενες ευκαιρίες που μας προσφέρει η ίδια η ζωή δίνοντάς μας τα «κλειδιά» ώστε να «ξεκλειδώσουμε» το δικό μας, καλά φυλαγμένο, κομμάτι ευτυχίας. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον αγαπητό συγγραφέα για το νέο του μυθιστόρημα «Το σπίτι με τις κλειδαριές», το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Στην ελληνική επαρχία των τελών της δεκαετίας του ’50, γεννιέται η Κατερίνα σηματοδοτώντας ταυτόχρονα την απώλεια της μάνας της εξαιτίας της δύσκολης γέννας. Το άτυχο κορίτσι, έχοντας νιώσει μονάχα μια φορά τη θαλπωρή του μητρικού κόρφου, θα μεγαλώσει μέσα στην απόρριψη, την επίρριψη δυσανάλογων ευθυνών και τον εκφοβισμό όχι μόνο από τον κοινωνικό περίγυρο, αλλά και από την ίδια της την οικογένεια με εξαίρεση τον πατέρα της.

Στα χρόνια της δικτατορίας, σε μια καθεστωτική, μεγαλοαστική οικογένεια μεγαλώνει ο Παύλος, ένας έφηβος στερημένος από τη γονική στοργή, βυθισμένος στις αντιφάσεις και τα ξεσπάσματα του διπολικού χαρακτήρα του, περιορισμένος μέσα σ’ ένα σπίτι γεμάτο κλειδαριές, μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Όμως η ζωή που χαμογελάει μόνο στις φωτεινές ψυχές, θα οδηγήσει τις μοίρες των δύο εφήβων, ενώνοντάς τους με τρόπο απρόβλεπτο και ενάντια σε όλες τις πιθανότητες, ωθώντας τους να ερωτευτούν με απόλυτη σφοδρότητα, μέσα σε ένα απειλητικό περιβάλλον όπου ελλοχεύουν απρόβλεπτοι κίνδυνοι. Οι δυο τους θα χρειαστεί να παλέψουν με τα φαντάσματα του παρελθόντος για να δημιουργήσουν την κοινή ζωή που ονειρεύονται. Θα κατορθώσουν να λειάνουν τις παλιές προσωπικές τους πληγές και ν’ αφεθούν στο μέλλον που η καλή Μοίρα έχει ορίσει γι’ αυτούς;

Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα από τον Γιάννη Φιλιππίδη με εκρηκτικούς χαρακτήρες, καταιγιστική πλοκή, άφθονο σασπένς και καυστικό χιούμορ, που μένει αλησμόνητο.

«ΤΟ ΚΟΥΤΙ», του Γιώργου Γιώτσα – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΤΟ ΚΟΥΤΙ», του Γιώργου Γιώτσα – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

Εκδόσεις: Bell

Σελίδες: 272

Τιμή με έκπτωση: 11,97€

Βρισκόμαστε στον 21^ο αιώνα και αν σε κάποιους φαντάζει αδιανόητο να μιλάμε ακόμα για ρατσισμό, για κάποιους άλλους το πρόβλημα του εκφοβισμού παίρνει άλλες διαστάσεις. Το «Κουτί» εκδίδεται σε μια κρίσιμη περίοδο για να υπενθυμίσει την επιτακτική ανάγκη να παραμείνουμε όλοι ίσοι για να επιβιώσουμε.

Η Ζένια είναι μια νεαρή έφηβη που βιώνει την αδιαφορία των γονιών της, την αποξένωση και τη βία ανάμεσα τους. Ερχόμενη στο καινούριο σχολείο, αισθάνεται δακτυλοδεικτούμενη εξαιτίας της καταγωγής της, πράγμα που την οδηγεί να κατακρίνεται για κάθε της επιλογή και να ζει απομονωμένη. Σύντομα θα νιώσει ότι βρίσκεται απέναντι σε όλους. Και τότε θα γνωρίσει τον μεγάλο έρωτα. Αλλά φτιάχτηκε αυτός ο κόσμος στ’ αλήθεια για να μπορεί να τον εμπιστευτεί; Ακόμα, ένας πρόθυμος καθηγητής θα θελήσει να της συμπαρασταθεί. Θα αξίζει όμως τον κόπο; Μοναδική παρηγοριά της ηρωίδας είναι ο μικρός άρρωστος αδελφός της, στον οποίο αφοσιώνεται ολοκληρωτικά.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για όσους θέλουν να πουν κάτι και δεν λένε τίποτα, για όλα αυτά τα παιδιά που τους γυρίζουμε το βλέμμα μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικοί, χωρίς να γνωρίζουμε. Μα αλήθεια, πρέπει να γνωρίζουμε για να φερθούμε ανθρώπινα; Ο συγγραφέας μάς θυμίζει ότι ο κίνδυνος παραμονεύει στα πιο κατάλληλα σημεία και στοχεύει πάντα τους πιο αδύναμους. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, καταγγέλει την αλλοτρίωση των ενδοοικογενειακών σχέσεων και τη στείρα συγκατοίκηση μπροστά στο αναπάντεχο.

Το «Κουτί», διαφορετικό ίσως από τα προηγούμενα του ίδιου συγγραφέα, αποτελεί ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με αποχρώσεις ψυχολογικού θρίλερ. Αφήνεται στη δική σας φαντασία να διαπιστώσετε αν επέρχεται η κάθαρση ή η δικαιοσύνη. Δεν είναι από τα βιβλία για τα οποία μπορούν να ειπωθούν πολλά, γιατί κρύβουν έναν κυκεώνα συναισθημάτων συνυφασμένο με οργή κι αγανάκτηση. Γραμμένο σε ωμή γλώσσα καταφέρνει να συγκινεί και δεν εξωραΐζει το πρόβλημα.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Εσύ το φτιάχνεις, εσύ το καταστρέφεις…

Η Ζένια, μαθήτρια της δευτέρας λυκείου, βιώνει μια δυσβάσταχτη καθημερινότητα όπου έρχεται αντιμέτωπη με το ρατσισμό και το μπούλινγκ στη γειτονιά της και στο σχολείο. Μέλος μιας δυσλειτουργικής οικογένειας, με δυο γονείς που δείχνουν αδιάφοροι και επικίνδυνοι, η Ζένια δίνει όλη της τη φροντίδα και τη στοργή στον μικρό της αδερφό Νικόλα, που την έχει ανάγκη.

Το πάθος της για τη μουσική και η ανακάλυψη των αισθημάτων ενός συμμαθητή της για κείνη, θα δώσουν στην κοπέλα την ελπίδα και το κίνητρο που χρειάζεται για να προχωρήσει μπροστά. Μέχρι τη στιγμή που ένας καθηγητής της θα εισβάλει στη ζωή της, την ίδια περίοδο που ο αδερφός της αρρωσταίνει πολύ σοβαρά. Τότε εκείνη θα αρχίσει να γλιστράει στα σκοτάδια του μυαλού… και ο εφηβικός της θυμός θα εξαπλωθεί μέσα της όπως το μελάνι εξαπλώνεται στο καθαρό νερό.

Το Κουτί είναι ένα βιβλίο για τις φωτεινές αλλά και τις σκοτεινές πλευρές των ανθρώπων… Ένα σκληρό και ταυτόχρονα ευαίσθητο μυθιστόρημα για το θυμό, τα όνειρα, τη φιλία και την αγάπη. Μια συγκλονιστική ιστορία για το πώς η ελπίδα ενός νέου ανθρώπου αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα σε μια πραγματικότητα που του ζητάει να θυσιάσει ό,τι πιο πολύτιμο έχει.

«Ένα μυθιστόρημα που συγκλονίζει από την πρώτη κιόλας σελίδα. Ο Γιώργος Γιώτσας εξερευνά με οξυδέρκεια τα δύσβατα μονοπάτια της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας».

Νίκος Κουρμουλής, Τα Νέα

«O συγγραφέας ταξιδεύει στην “αβέβαιη θάλασσα του πιθανού” αλλά προκρίνει το απίθανο καθιστώντας μια ιστορία την ώρα που οδεύει –σε σελίδες τουλάχιστον– προς το τέλος, ξανά νέα και ανοιχτή. Προτείνει μια εναλλακτική οπτική πάνω στα θέματα της οικογένειας, της παρενόχλησης, της βίας, γνωρίζοντας, προφανώς, ότι οι ωραίες ιστορίες έχουν μέσα τους την ανατροπή και τη δύναμη να υποτάσσουν το πραγματικό στο απροσδόκητο».

Ελεωνόρα Ορφανίδου, αρχισυντάκτρια του πολιτιστικού τμήματος του Αθήνα 9.84

«ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΣΟΥ», του Χαρίτωνα Γιωτάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΣΚΛΗΡΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΦΙΛΙΟΥ ΣΟΥ», του Χαρίτωνα Γιωτάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Εκών

Σελίδες: 614

Τιμή με έκπτωση: 16,20€

          Τον εξαίρετο Χαρίτωνα Γιωτάκη τον πρωτογνώρισα συγγραφικά μέσα από το ιστορικό του μυθιστόρημα «Εμαυτόν και μετά απάντων», ένα έργο μνημειώδες που μόνο ως λογοτεχνικό άθλο μπορώ να το χαρακτηρίσω, όχι μόνο λόγω του μεγέθους του, που φτάνει τις 872 σελίδες, αλλά κυρίως λόγω της εμβριθούς ιστορικής έρευνας που προφανώς πραγματοποίησε ο συγγραφέας προτού αφοσιωθεί στη συγγραφή του. Γνωρίζοντας το συνολικό έργο του κ. Γιωτάκη, έχω κατανοήσει πως είναι μία ανήσυχη φύση που δεν επαναπαύεται ούτε στις δάφνες των προηγούμενων πονημάτων του ούτε περιορίζεται σε μία μόνο κατηγορία μυθιστορήματος. Με την ίδια ευκολία που επιδεικνύει αναβιώνοντας τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν και δόξασαν τη χώρα μας πριν από χιλιάδες χρόνια –όπως στο προαναφερόμενο πόνημά του αλλά και στο εξίσου αξιόλογο «Σπαρτιάτες, οι σκλάβοι του πολέμου»–, ο συγγραφέας έκανε μια επιτυχημένη στροφή στο σύγχρονο είδος της πολεμικής περιπέτειας, αν μπορούμε να περιοριστούμε σε αυτόν μόνο τον χαρακτηρισμό τους, των δύο βιβλίων του με ήρωα τον αινιγματικό Μάρωνα, τα οποία φέρουν τους τίτλους «Τιμωρία, η λέξη των θεών» και «Οι άγγελοι αγαπούν τους αμαρτωλούς». Με αυτά τα δύο έργα του μας απέδειξε περίτρανα πως η έμπνευσή του δεν χωράει σε καλούπια και νόρμες, ούτε έχει όρια και στεγανά. Και έρχεται το τελευταίο του μυθιστόρημα να μας δείξει πως δεν μπορούμε ποτέ να προβλέψουμε ποιο θα είναι το επόμενο θέμα του, αφού το νέο βιβλίο του με τίτλο «Το σκληρό άγγιγμα του φιλιού σου» είναι ένα ερωτικό μυθιστόρημα περιπέτειας και καταιγιστικής πλοκής.

          Εδώ θεωρώ αναγκαίο να ξεκαθαρίσω τη θέση μου: δεν συνηθίζω να διαβάζω ερωτική λογοτεχνία, όχι από σεμνοτυφία ή αιδώ –άλλωστε η ανθρώπινη ύπαρξή μας είναι αρχέγονα συνυφασμένη με το σεξουαλικό ένστικτο, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι–, αλλά επειδή προτιμώ άλλα είδη λογοτεχνίας. Σαφώς και το είδος αυτό έχει ένα ευρύτατο κοινό και σαφώς οι ρίζες του χάνονται στο μακρινό παρελθόν, μην ξεχνάμε τον Μαρκήσιο ντε Σαντ που έγινε ο «νονός» του σαδισμού... Οι απόπειρές μου για να διαβάσω κάτι ανάλογο περιορίζονται στον κλασικό «Εραστή της λαίδης Τσάτερλι» –που το βρήκα ιδιαίτερα ξεπερασμένο και γλυκανάλατο για τη σημερινή εποχή– και στις πασίγνωστες «Πενήντα αποχρώσεις του Γκρι» –που δεν άντεξα να τις διαβάσω μέχρι τέλους, καθώς η ηρωίδα είχε ξεπεράσει τα προσωπικά μου όρια ανοησίας και ανωριμότητας, αφού το μόνιμο σχόλιό της μετά από κάθε οργασμό –μια και είχε άπειρους τέτοιους, όσες ακριβώς και οι ερωτικές επαφές της–, ήταν το ανεκδιήγητο «Πω, πω!» – και ας με συγχωρήσουν οι απανταχού θαυμαστές του βιτσιόζου κυρίου Γκρέι, αλλά αυτή είναι η άποψή μου… Έχοντας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω στο μυαλό μου και επιλέγοντας πάντοτε άλλου είδους αναγνώσματα, ξαφνιάστηκα όταν πήρα στα χέρια μου το νέο βιβλίο του φίλτατου συγγραφέα. Δεν θα σας κρύψω ότι είχα τους ενδοιασμούς μου και τις αμφιβολίες μου πριν το ξεκινήσω, όμως για μία ακόμη φορά ο χαρισματικός κ. Γιωτάκης μού απέδειξε πως μπορεί να συνδυάσει κάθε λογοτεχνικό είδος στο οποίο έχει αποφασίσει να δοκιμαστεί και να το φέρει σε πέρας με τον πλέον επιτυχημένο τρόπο.

          Ο ήρωας του βιβλίου αυτού είναι ένας σκληροτράχηλος μεσήλικος τύπος με ένα αντιφατικό όνομα: Αγαθάγγελος Πέτροβας. Δεν γνωρίζω εάν ο συγγραφέας επέλεξε σκόπιμα αυτό το όνομα, όμως εγώ διαπίστωσα πως ίσως και να έκρυψε από πίσω κάποιους συμβολισμούς και μια κρυφή σάτιρα, καθώς ο συγκεκριμένος ήρωας δεν έχει τίποτα το αγαθό ούτε το αγγελικό, παρά μόνο τη σκληρότητα και την ψυχρότητα της πέτρας. Έχει μάθει να ζει μια διπλή ζωή, αφού η πραγματική του εργασία δεν έχει ουδεμία σχέση με την εξευγενισμένη εικόνα του υψηλόβαθμου στελέχους μεγάλης εταιρείας που φαινομενικά είναι. Ο Αγαθάγγελος ζει από τον κίνδυνο, αφού ανήκει σε μία επίλεκτη ομάδα εκτελεστών, με κωδικά ονόματα όπως Κλωθώ, Επιμηθέας, Μάρων και άλλα, που δρουν για διεθνή συμφέροντα ισχυρών, ενώ ταυτόχρονα επιδίδεται με πάθος στο αγαπημένο του χόμπι: το κυνήγι των θηλυκών υπάρξεων για τη σεξουαλική του ικανοποίηση και μόνο. Δεν τον εμποδίζει βέβαια το γεγονός πως είναι παντρεμένος με τη γοητευτικότατη Αντιόπη και έχει δύο κοριτσάκια, τα οποία πανηγυρίζουν κάθε φορά που τον βλέπουν να επιστρέφει σπίτι, μετά από τις «εξαντλητικές» ώρες εργασίας του. Εκείνος είναι αδιάκοπα ταγμένος στην κατάκτηση όποιας γυναίκας τού κινήσει το ερωτικό ενδιαφέρον, ασχέτως εάν θα επιτύχει τον σκοπό του ή όχι και ασχέτως εάν το αντικείμενο του πόθου του είναι δεσμευμένο ή όχι.

          Μέσα στο ατέρμονο κυνήγι της ηδονής, ο Πέτροβας θα συναντήσει μία γυναίκα καριέρας αινιγματική, γοητευτική και παντρεμένη, την Ελπίδα, η οποία αν και ανταποκρίνεται και τελικά ενδίδει στις ορέξεις του, τον «αναγκάζει» να αθετήσει τους προσωπικούς του κανόνες που τηρεί σχολαστικά σε όλες τις εξωσυζυγικές του εμπειρίες. Η Ελπίδα, έχοντας κι εκείνη τα δικά της επτασφράγιστα μυστικά και την εξίσου κρυφή και επικίνδυνη ζωή της, θα ξεπεράσει κάθε ενδοιασμό της και θα απολαύσει πρωτόγνωρες εμπειρίες με τον μυστηριώδη και αχαλίνωτο ερωτικό της σύντροφο. Οι δύο εραστές ψυχανεμίζονται ότι ο καθένας τους κρύβει πολλά μυστικά, που αδυνατούν να μοιραστούν μεταξύ τους. Το ίδιο και η σύζυγος του Αγαθάγγελου, η οποία αρχίζει να αναρωτιέται για την πραγματική ταυτότητα του άντρα της και όχι τόσο για τα ερωτικά του παραστρατήματα, τα οποία και θεωρεί δεδομένα. Οι δύο γυναίκες της ζωής του Πέτροβα, έχοντας και εκείνες τα δικά τους ένοχα μυστικά, αποφασίζουν να ψάξουν λίγο περισσότερο ώστε να ανακαλύψουν τι ακριβώς κρύβει ο ασυνήθιστος αυτός άντρας. Οι αποκαλύψεις και οι ανατροπές θα αλλάξουν όλα τα δεδομένα για αυτό το «αμαρτωλό» ερωτικό τρίγωνο και ο αναγνώστης παρακολουθεί ασθμαίνοντας τις καταιγιστικές εξελίξεις, χωρίς να μπορεί να προβλέψει το παραμικρό.

Την εξέλιξη της πλοκής αυτού του τόσο διαφορετικού και εξαιρετικά ενδιαφέροντος βιβλίου δεν μπορεί κανείς να τη φανταστεί, και σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να σας την αποκαλύψω εδώ. Ο Χαρίτωνας Γιωτάκης μάς εκπλήσσει με τη δεινή συγγραφική του ικανότητα να ελίσσεται και να μεταμορφώνεται, σαν άλλος χαμαιλέοντας, προσφέροντάς μας ερωτικές σκηνές ωμού ρεαλισμού, που φτάνουν στα όρια του σαδομαζοχισμού χωρίς να γίνονται χυδαίες, ενώ την ίδια στιγμή μάς παρασύρει σε μία εξαιρετικά πρωτότυπη περιπέτεια δράσης με μυστικές υπηρεσίες, εκτελεστές που δεν διστάζουν να ξεφορτώνονται ανθρώπους σαν ενοχλητικά έντομα, ενώ ταυτόχρονα αποτελούν και οι ίδιοι απλά «αναλώσιμα» για τους εκάστοτε εργοδότες τους, πιόνια σε ένα σκάκι διεθνών συμφερόντων και ασύλληπτων ραδιουργιών. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί τους ήρωές του όπως ακριβώς αυτοί θα έπρεπε να είναι, καθώς ζουν μια ζωή στα άκρα, με παντελή απουσία ρομαντισμού, συνείδησης και τύψεων. Απόλυτα συνεπείς με τα πλαίσια μέσα στα οποία αυτοί υπάρχουν και δραστηριοποιούνται, μας παρασύρουν σε ένα θανάσιμο παιχνίδι έρωτα, εξουσίας, επιβολής και πολέμου, από όπου υπάρχουν πάντοτε νικητές και ηττημένοι. Ο κ. Γιωτάκης, με την εμπνευσμένη πένα του, μας χαρίζει ένα ερωτικό και περιπετειώδες μυθιστόρημα διαφορετικό από τα άλλα, ικανό να ανατρέψει όσα νομίζαμε πως γνωρίζουμε μέχρι σήμερα, ενώ αποδεικνύει για μία ακόμη φορά πως καταφέρνει με απόλυτη επιτυχία οτιδήποτε βάλει στο μυαλό του. Τα θερμά μου συγχαρητήρια για το μυθιστόρημά του «Το σκληρό άγγιγμα του φιλιού σου» και αναμένω με μεγάλη ανυπομονησία το επόμενο βιβλίο του, έχοντας την πεποίθηση πως θα εκπλαγώ και πάλι!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ο Αγαθάγγελος Πέτροβας είναι ένας άνθρωπος με έντονα πάθη. Ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ανδρών, οι οποίοι λατρεύουν το γυναικείο κορμί και αρνούνται να φανταστούν τη ζωή τους χωρίς τη θηλυκή παρουσία. Παντρεμένος και σχετικώς ευκατάστατος, όταν δεν ασχολείται με την εργασία του, επιδίδεται με πάθος στο κυνήγι γυναικών. Αμέτρητες οι θηλυκές υπάρξεις που υπέκυψαν στις ψεύτικες υποσχέσεις του, όπως αμέτρητες και εκείνες που τον απέρριψαν. Το ασταμάτητο κυνήγι του έρωτα κάποια στιγμή ρίχνει στα δίχτυα του ακόμη μια παντρεμένη, όμως μοναδικής ιδιοσυγκρασίας γυναίκα, την Ελπίδα. Η φλογερή ένωσή τους θα τους οδηγήσει να βιώσουν μια απίστευτη ερωτική περιπέτεια, ανάγοντας τη σεξουαλική πράξη σε έναν μαγικό πόλεμο εξουσίας και υποταγής, στον οποίο όλα επιτρέπονται.

Ο Αγαθάγγελος, όμως, δεν είναι ένας συνηθισμένος άντρας. Ο κίνδυνος αποτελεί για εκείνον την πεμπτουσία της ζωής. Η πραγματική του ταυτότητα, καλά κρυμμένη, τον οδηγεί να ζει στην κόψη του ξυραφιού βιώνοντας την κορύφωση της απόλαυσης του κινδύνου. Η σύζυγος του Αγαθάγγελου αξιολογώντας για χρόνια τη συμπεριφορά του, αρχίζει να τον υποψιάζεται. Η Ελπίδα με την έμπειρη ματιά της θεωρεί ότι η ζωή του εραστή της είναι πολύ διαφορετική από εκείνη που ο ίδιος της παρουσιάζει. Όμως και οι δύο αυτές γυναίκες έχουν έναν τρομακτικό λόγο, ο οποίος τις ωθεί να εξετάσουν εσπευσμένα την ταυτότητα του Αγαθάγγελου. Έξαφνα, τα πρόσωπα της κρυφής ζωής του θα εμπλακούν δημιουργώντας δυσάρεστες ανατροπές, και οι αποκαλύψεις τις οποίες θα βιώσουν όλα τα μέλη αυτού του ετερόκλητου συνόλου, θα είναι πιο φρικαλέες απ’ όσο μπορούσαν να υποθέσουν...

«ΑΜΕΛΙΑ, Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης», της Γιούλας Γ. Κωνσταντοπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΑΜΕΛΙΑ, Ιχνηλατώντας μνήμες των Ρωμιών της Πόλης», της Γιούλας Γ. Κωνσταντοπούλου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 242

Τιμή με έκπτωση: 12,87€

          Πόλη, Κωνσταντινούπολη, Ιστανμπούλ, Βασιλεύουσα, Επτάλοφο, όπως και αν την αποκαλέσουμε, η πόλη αυτή πάντοτε θα μας συγκλονίζει και θα προκαλεί συγκίνηση το γεγονός ότι είναι συνυφασμένη με τη μακραίωνη ιστορία των Ελλήνων, έστω κι αν πέρασαν αιώνες από την Άλωσή της. Όταν δε υπάρχουν και κάποιοι πρόγονοί μας που κατάγονται από εκεί, τότε ο δεσμός αυτός που νιώθουμε μαζί της είναι άρρηκτος. Προσωπικά, αν και δεν την έχω επισκεφτεί ποτέ, η καταγωγή της συνονόματης γιαγιάς μου από το Πέραν της Πόλης έχει αφήσει έντονο το στίγμα της επάνω μου. Ενδιαφέρομαι να διαβάζω και να μαθαίνω ό,τι μπορώ για την εμβληματική αυτή μεγαλούπολη που ενώνει δύο τόσο διαφορετικές ηπείρους, την Ευρώπη με την Ασία, τη Δύση με την Ανατολή, τον πολιτισμό με την οπισθοδρόμηση, την Ιστορία με τη μεθοδευμένη προπαγάνδα.

          Έτσι, όταν έφτασε στα χέρια μου το χειρόγραφο της εξαίρετης Γιούλας Κωνσταντοπούλου, ο ενθουσιασμός και η συγκίνησή μου δεν περιγράφονταν. Η συγγραφέας, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα από τη ζωή της προγόνου της Αμέλιας, εμπνεύστηκε και συνέγραψε ένα πεζογράφημα-ντοκουμέντο, μία αληθινή μαρτυρία για τη ζωή μιας Πολίτισσας που είχε την τύχη και την ατυχία να γεννηθεί στην Επτάλοφο, όπως ήταν γνωστή η Πόλη κατά τη βυζαντινή περίοδο· η ηρωίδα έζησε σε μια εποχή με έντονες γεωπολιτικές αλλαγές, παγκόσμιους πολέμους, Καταστροφές, ανταλλαγές πληθυσμών και διωγμούς. Η Αμέλια, σε πολύ προχωρημένη ηλικία κι έχοντας εδώ και πολλά χρόνια μετεγκατασταθεί στην Ελλάδα μόνιμα, βρίσκεται πλέον αντιμέτωπη με το βιολογικό της τέλος. Έχοντας πλήρη επίγνωση ότι ο επίγειος χρόνος της τελειώνει, και με απόλυτη καθαρότητα πνεύματος, επιθυμεί να αφήσει ως προφορική κληρονομιά, στην αγαπημένη της ανιψιά και βαφτισιμιά, την προσωπική της ιστορία· μια αφήγηση που μέσα της περικλείει αυτούσια κομμάτια Ιστορίας, όπως την έζησε και την ένιωσε στο πετσί της η ίδια και όπως δεν θα μπορούσε κανένα στείρο ιστορικό πόνημα να μας τη μεταφέρει.

          Η διήγηση της Αμέλιας ξεκινάει από την Κωνσταντινούπολη του 1919, όταν εκείνη δούλευε ως μαθητευόμενη μοδίστρα στο ατελιέ της μαντάμ Ωρελί. Βρισκόμαστε συγκεκριμένα στην παραμονή της Πρωτοχρονιάς, όπου όλη η πολύβουη Πόλη ετοιμάζεται να υποδεχτεί πανηγυρικά το 1920. Οι συγκυρίες οδηγούν τη νεαρή Αμέλια στο αρχοντικό του Ουμπέρτο Ρεφόρτσο, για να παραδώσει μία βραδινή τουαλέτα στη μνηστή του Ερικαίτη. Όμως, η Μοίρα τής επιφυλάσσει ένα μέλλον πολύ διαφορετικό από ό,τι ονειρευόταν εκείνη έως τότε. Ο έμπειρος ιταλός γόης, μετά από έναν σοβαρό τσακωμό με τη δύστροπη μνηστή του, επικεντρώνει την προσοχή του στην άβγαλτη Αμέλια, την οποία και προσκαλεί να τον συνοδεύσει στο πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν. Θαμπωμένη η κοπέλα δέχεται και ένας ολοκαίνουργιος, λαμπερός και εντυπωσιακός κόσμος ανοίγεται μπροστά της. Η σχέση της με τον Ουμπέρτο ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς κι εκείνη μακαρίζει την καλή της τύχη που την οδήγησε κοντά του. Παντρεύονται με ορθόδοξο και με καθολικό γάμο και η Αμέλια ετοιμάζεται να ζήσει την ευτυχία που έχει ποθήσει στο πλευρό του γοητευτικού αγαπημένου της. Τίποτα, όμως, δεν μπορεί να την προετοιμάσει για όλα όσα θα ακολουθήσουν στα χρόνια που έπονται, ούτε για την κατάληξη του γάμου και της σχέσης της με τον Ουμπέρτο.

          Η συγγραφέας, μέσα από τα γεγονότα της ζωής της Αμέλιας, βρίσκει την ευκαιρία να μας παρασύρει σε ένα ολοζώντανο ταξίδι μνήμης σε ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τον Ελληνισμό, όχι μόνο της Κωνσταντινούπολης αλλά και των παραλίων της Μικρασίας. Βλέπουμε την Ιστορία όπως τη ζει η ίδια η ηρωίδα μας, χωρίς τη συχνά επίπλαστη απόχρωση που της προσδίδουν όσοι τη διηγούνται και την καταγράφουν επισήμως, αλλά μέσα από τα αληθινά βιώματα, τις χαίνουσες πληγές και την ωμή τραγικότητα που τη ζουν οι πολλοί και ανώνυμοι, οι οποίοι είναι πάντοτε ανίσχυρα έρμαιά της. Βλέπουμε την πολυπολιτισμική Κωνσταντινούπολη να συνταράζεται και να ζυμώνεται από τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο, από τη Μικρασιατική καταστροφή, από τις άδικες ανταλλαγές πληθυσμών και τέλος από τα Σεπτεμβριανά, ή την ελληνική «Νύχτα των Κρυστάλλων», όπως ονομάστηκε το ανθελληνικό πογκρόμ του φανατισμένου τουρκικού όχλου εναντίον της πολυπληθούς και ευημερούσας κοινότητας της Πόλης στις 6 και 7 Σεπτεμβρίου του 1955.

          Η Γιούλα Κωνσταντοπούλου έχει υφάνει ένα πεζογράφημα πολυδιάστατο, ανθρώπινο και τρυφερό, μα πάνω από όλα αληθινό, που μας εξιστορεί όχι μόνο όσα σημαντικότατα γεγονότα άλλαξαν για πάντα τις ισορροπίες και διαμόρφωσαν τις δυνάμεις σε αυτήν τη μεριά του πλανήτη, αλλά και όσα στιγμάτισαν για πάντα τη ζωή μιας αθώας και άπειρης νέας γυναίκας, η οποία συμμορφώθηκε με τους κανόνες και τα πρέπει της εποχής της, αγνοώντας και υποσκελίζοντας τις βαθύτερες επιθυμίες και τα θέλω της. Η Αμέλια αδικήθηκε κατάφωρα από εκείνους που αγάπησε και εμπιστεύτηκε, αποδέχτηκε μια ζωή ανέραστη, αδιάφορη και συμβιβασμένη, υποχωρώντας στα απανωτά και ύπουλα χτυπήματα, αλλά διατήρησε πάντοτε την καλοσύνη, την καθαρότητα της ψυχής, την έμφυτη ευγένεια και την αξιοπρέπειά της. Οφείλω θερμά συγχαρητήρια στην εξαίρετη συγγραφέα για το πόνημά της και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε την «Αμέλια»· είναι ένα συναρπαστικό ανάγνωσμα που θα κρατήσετε για πάντα καλά φυλαγμένο στη μνήμη σας!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η ηλικιωμένη Αμέλια, διαισθανόμενη το βιολογικό της τέλος, ανακαλεί μνήμες, ενθυμήματα και προσωπικές εμπειρίες αναπολώντας το παρελθόν της. Οι αναμνήσεις της, ενταγμένες στο κοινωνικό πλαίσιο μιας μακρινής εποχής, αποτελούν πτυχές της συλλογικής μνήμης του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης και της Ιωνίας.

Σημαντικότατα ιστορικά γεγονότα –όπως ο Α΄ Παγκόσμιος πόλεμος, η Μικρασιατική Καταστροφή, διεθνείς συμβάσεις κι ανταλλαγές πληθυσμών, καθώς και τα Σεπτεμβριανά του 1955– συμβαδίζουν με τη ζωή της Αμέλιας. Οι αναμνήσεις και οι προσωπικές της μαρτυρίες καθοδηγούν τον ιστό της εξιστόρησης που συνδέεται με κληρονομημένες μνήμες και αφηγήσεις ενός ολόκληρου έθνους.

Το τέλος του ταξιδιού της ζωής δεν είναι άλλο από την αφετηρία αφύπνισης της μνήμης για τον γενέθλιο τόπο, τους ανθρώπους και τα γεγονότα που τον στιγμάτισαν, όλα όψεις της ύπαρξης που την ξεθωριάζει η λήθη στο πέρασμα του χρόνου. Οι αναμνήσεις φωλεύουν σε παλιές φωτογραφίες, επιστολές και μικροαντικείμενα, σταθμεύουν σε παλιά σπίτια και σταθμούς τρένων, εκεί όπου η παρουσία των ανθρώπων άφησε ανεξίτηλα το στίγμα της γιατί έζησαν, ταξίδεψαν και βίωσαν τον έρωτα, τις ελπίδες, τις απογοητεύσεις, τις διαψεύσεις, τη δικαίωση ή την προδοσία τους.

Ένα καθηλωτικό οδοιπορικό στην ιστορία μιας γυναίκας και στην Ιστορία των προγόνων μας, που ιχνηλατεί μοναδικά τις μνήμες των Ελλήνων της Πόλης.

«ΞΕΝΟ ΔΕΡΜΑ», της Tana French – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΞΕΝΟ ΔΕΡΜΑ», της Tana French – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελίδες: 792

Τιμή με έκπτωση: 16,92€

          Οφείλω να ομολογήσω πως τα αστυνομικά δεν είναι συνήθως η κατηγορία βιβλίων που κυνηγώ φανατικά ως αναγνώστρια. Δεν ενθουσιάζομαι με κάθε νέο έργο των γνωστών και καταξιωμένων συγγραφέων του είδους, αφού κατά κύριο λόγο επιλέγω να διαβάζω άλλα είδη λογοτεχνίας, μιας και τα αστυνομικά προτιμώ να τα παρακολουθώ στη μεγάλη ή στη μικρή οθόνη. Όμως, η μεγάλη εξαίρεση για μένα είναι η Tana French, της οποίας έχω διαβάσει όλα τα μυθιστορήματα που κυκλοφορούν από τις αγαπημένες εκδόσεις Μεταίχμιο. Άρχισα την ανάγνωσή τους λίγο ανορθόδοξα, αφού δεν συμμορφώθηκα με τη χρονολογική σειρά που αυτά κυκλοφόρησαν, αλλά ξεκίνησα από τον «Τόπο των μυστικών», συνέχισα με τον «Τόπο των πιστών» και κατόπιν με το «Στο δάσος», μένοντας ενθουσιασμένη και από τα τρία τους, ενώ ανυπομονούσα να κυκλοφορήσει το επόμενο βιβλίο της με τίτλο «Ξένο δέρμα», το οποίο στην ουσία αποτελεί τη συνέχεια του πρώτου της μυθιστορήματος «Στο δάσος». Ομολογώ πως μετά την ανάγνωση και του τέταρτου έργου της French, δηλώνω γοητευμένη από τη γραφή της, τις γλαφυρές περιγραφές των υπέροχων όσο και βλοσυρών τοπίων της Ιρλανδίας, αλλά κυρίως την ικανότητά της να εμβαθύνει στον ανθρώπινο ψυχισμό και να χτίζει άρτια δομημένους χαρακτήρες, χωρίς αυτό να αποβαίνει σε βάρος της αστυνομικής πλοκής ούτε για μια στιγμή, ενώ καταφέρνει να δημιουργεί μια επιβλητική ατμόσφαιρα γεμάτη σασπένς και μυστήριο χωρίς ανώφελες και αποκρουστικές σκηνές.

          Η ηρωίδα του πρώτου της βιβλίου –που στη χώρα μας κυκλοφόρησε τρίτο κατά σειρά έκδοσης–, η ντετέκτιβ Κάσι Μάντοξ, μετατίθεται από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου στο Τμήμα Ενδοοικογενειακής Βίας. Εκεί αισθάνεται περισσότερο ασφαλής μακριά από τα τραγικά γεγονότα στο Νοκναρί, που τη σημάδεψαν, ενώ προσπαθεί να ισχυροποιήσει τη σχέση της με τον συνάδελφο και σύντροφό της Σαμ και να ξεχάσει οτιδήποτε την πλήγωσε στο παρελθόν. Όμως, ένα τηλεφώνημα από τον Φρανκ, τον πρώην συνεργάτη της την εποχή που η Κάσι δούλευε ως «μυστική», την αναγκάζει να εγκαταλείψει την τακτοποιημένη ζωή της. Η Κάσι, πηγαίνοντας εσπευσμένα σε μία σκηνή εγκλήματος, νιώθει σαν να κοιτάζει στον καθρέφτη μόλις αντικρίζει το άψυχο σώμα μιας δολοφονημένης κοπέλας σχεδόν στην ηλικία της. Η όλη κατάσταση γίνεται ακόμα πιο περίεργη όταν η Κάσι πληροφορείται το όνομα αυτής της γυναίκας, το οποίο δεν είναι άλλο από το ψευδώνυμο που είχε εμπνευστεί η ίδια και ο Φρανκ πριν από κάποια χρόνια, ενόσω εκείνη δούλευε ως μυστική σε μια υπόθεση ως Αλεξάντρα ή Λέξι Μάντισον…

          Οι αστυνομικές αρχές αποφασίζουν να κρατήσουν μυστικό το γεγονός ότι η άγνωστη κοπέλα πέθανε και χτίζουν έναν ολόκληρο μύθο του υποτιθέμενου σοβαρού τραυματισμού της, βασιζόμενοι στο γεγονός ότι η Κάσι είναι ολόιδια με τη νεκρή, ενώ γνωρίζει την ψεύτικη ταυτότητά της από την παλαιά υπόθεση πάνω στην οποία δούλευε. Έτσι, η Κάσι αναγκάζεται να μπει σε «ξένο δέρμα» λειτουργώντας για ακόμα μία φορά ως μυστική, παριστάνοντας την τραυματισμένη Λέξι και συμβιώνοντας με τους τέσσερις συγκατοίκους του θύματος. Ο δολοφόνος της κοπέλας μπορεί να είναι οποιοσδήποτε, είτε μέσα από το σπίτι όπου ζούσε η κοπέλα είτε έξω από αυτό. Η Κάσι «κολυμπάει» σε άγνωστα, αχαρτογράφητα νερά, ψάχνοντας οποιοδήποτε στοιχείο μπορεί να την οδηγήσει στον πραγματικό ένοχο, ενώ ταυτόχρονα φροντίζει να μπει στο «πετσί» της Λέξι πασχίζοντας να μην προδοθεί. Αυτό όμως που δεν μπορεί ποτέ να περιμένει η έμπειρη ντετέκτιβ είναι το ισχυρό δέσιμο και η φιλία που θα αναπτυχθεί με τους τέσσερις συγκατοίκους της, με τους οποίους ποτέ δεν γνωρίζει πού ακριβώς πατάει. Ο Ντάνιελ, ο Ρέιφ, ο Τζάστιν και η Άμπι είναι εντελώς ιδιόμορφοι, γοητευτικοί και καλλιεργημένοι, απρόσιτοι και ταυτόχρονα υπερπροστατευτικοί και φιλικοί απέναντί της, ενώ μοιάζουν σαν να έχουν έρθει από άλλη εποχή, τόσο που καταλήγει να ξεχάσει τα όσα έχει διδαχτεί σε όλα τα χρόνια της υπηρεσίας της και να πιστέψει πως ίσως και να μπορέσει να τα παρατήσει όλα και να ζήσει μαζί τους με μία νέα ταυτότητα, αυτήν του θύματος τη δολοφονία του οποίου προσπαθεί να εξιχνιάσει.

          Η συγγραφέας για μία ακόμη φορά δημιουργεί ένα ξεχωριστό, κατάδικό της σύμπαν, το οποίο μπορεί μεν να βρίσκεται στην Ιρλανδία και να περνούν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη πασίγνωστα μέρη, όπως το Δουβλίνο και το Κολλέγιο Τρίνιτι με την ξακουστή ανά τον κόσμο βιβλιοθήκη του, αλλά ταυτόχρονα μας ταξιδεύει σε μέρη δικής της επινόησης, όπως το παλιό, επιβλητικό ιρλανδέζικο αρχοντικό στην Ξαγκαθιά όπου διαμένουν οι πέντε βασικοί χαρακτήρες, τα πανέμορφα, γοητευτικά τοπία της γύρω εξοχής, οι μύθοι και οι θρύλοι που ζουν ακόμα και σήμερα και κυρίως τα μυστικά που κρύβουν όλοι, με πρώτη και κύρια τη νεκρή Λέξι, που η πραγματική ταυτότητά της είναι ένα μυστήριο. Η Κάσι θα δοκιμάσει τις αντοχές της, θα προσπαθήσει να εμβαθύνει στον ψυχισμό των συγκατοίκων της αλλά και του θύματος, ενώ ταυτόχρονα θα κινδυνεύσει όχι μόνο να χάσει τον προσανατολισμό και τους στόχους της, αλλά ακόμα και την ίδια τη ζωή της. Η Tana French για μία ακόμη φορά στάθηκε στο συγγραφικό της ύψος αφήνοντάς με πλήρως ικανοποιημένη, αφού δεν διάβασα μόνο ένα απλό αστυνομικό μυθιστόρημα, αλλά πολλά περισσότερα. Περιμένω εναγωνίως το επόμενο βιβλίο της με τίτλο «Σκοτεινός κήπος» που θα κυκλοφορήσει μέσα στον Νοέμβρη από τις εκδόσεις Μεταίχμιο και μέχρι τότε σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το συναρπαστικό «Ξένο δέρμα»!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η συγκλονιστική συνέχεια του πολυβραβευμένου μυθιστορήματος Στο δάσος

Έξι μήνες μετά τα τραγικά περιστατικά στο Νοκναρί που ανέτρεψαν όλες τις βεβαιότητες στη ζωή της, η Κάσι Μάντοξ έχει μετατεθεί από το Τμήμα Ανθρωποκτονιών του Δουβλίνου και δεν προτίθεται να επιστρέψει ως τη στιγμή που ένα επείγον τηλεφώνημα τη στέλνει σε μια σχεδόν απόκοσμη σκηνή εγκλήματος. Το θύμα μοιάζει τρομερά με την Κάσι, ενώ το όνομα της νεκρής γυναίκας, Αλεξάντρα Μάντισον, είναι ένα ψευδώνυμο που η νεαρή αστυνομικός χρησιμοποιούσε όταν δούλευε ως μυστική. Η Κάσι θα πρέπει για άλλη μια φορά να μπει σε ξένο δέρμα, προκειμένου να ανακαλύψει όχι μόνο ποιος σκότωσε αυτή την κοπέλα, αλλά και, το σημαντικότερο, ποια ήταν η πραγματική της ταυτότητα.

DUBLIN MURDERS: ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΣΕΙΡΑ ΤΟΥ BBC

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Δημιουργώντας μια δεύτερη ταυτότητα για την ντετέκτιβ της στο «Ξένο δέρμα», η Tana French παίζει με τη φαντασίωση κάθε μοναχικού παιδιού που θα ήθελε να ζήσει μια παράλληλη ζωή… Η Κάσι είναι το αιώνια χαμένο παιδί για το οποίο δεν μπορείς παρά να νοιάζεσαι πραγματικά.

New York Times Book Review

Ενσωματώνοντας με μαεστρία στοιχεία που φέρνουν στον νου τη Μυστική ιστορία της Donna Tartt, η Tana French σε ξελογιάζει από την πρώτη σελίδα… Μια έξοχη ιστορία για τη λαχτάρα να ανήκεις κάπου αλλά και ένα συγκλονιστικό θρίλερ.

Time Out

Η Tana French θριαμβεύει με το δεύτερο μυθιστόρημά της. Το «Ξένο δέρμα» αποτελεί την ιδανική συνέχεια του πρώτου της θρίλερ, «Στο δάσος».

Entertainment Weekly

Το να πούμε ότι η Tana French συγκαταλέγεται στους καλύτερους συγγραφείς αστυνομικής λογοτεχνίας είναι πραγματικά πολύ περιοριστικό. Καλύτερα να πούμε αυτό: είναι μια αληθινά μεγάλη συγγραφέας.

Gillian Flynn, συγγραφέας

«ΕΥΤΟΠΙΑ 3 – Η γέννηση ενός νέου κόσμου», της Άννης Παπαθεοδώρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΕΥΤΟΠΙΑ 3 – Η γέννηση ενός νέου κόσμου», της Άννης Παπαθεοδώρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 484

Τιμή με έκπτωση: 15,60€

          Πριν από δύο χρόνια πρωτογνώρισα αναγνωστικά την πολυαγαπημένη πλέον συγγραφέα Άννη Παπαθεοδώρου, μέσα από το πρώτο μέρος της επικής της τριλογίας –και, πιστέψτε με, δεν υπερβάλλω ούτε στο ελάχιστο με αυτόν τον χαρακτηρισμό– με τον τίτλο «Ευτοπία», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, ενώ πέρυσι κυκλοφόρησε το δεύτερο, εξίσου συναρπαστικό, μέρος της. Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για όλα όσα θα διάβαζα και για το πόσο πολύ θα μιλούσαν στην καρδιά μου, όπως και στην τετράγωνη λογική μου, αυτά τα δύο εξαιρετικά δυστοπικά μυθιστορήματα. Έτσι, όταν έφτασε η ώρα να εκδοθεί το τρίτο και τελευταίο μέρος της «Ευτοπίας», δεν υπήρχε καμία μεγαλύτερη τιμή για μένα από το αναλάβω την επιμέλειά του και να συνεργαστώ σε άλλο πλέον επίπεδο με μία πολύτιμη φίλη και έναν άνθρωπο ξεχωριστό και ιδιαίτερα χαρισματικό.

Το γεγονός δε ότι η όλη διαδικασία της έκδοσης του συγκεκριμένου βιβλίου συνέπεσε με την πανδημία του Covid-19, προσέδωσε άλλες διαστάσεις στην κατανόηση και συνολική εκτίμηση εκ μέρους μου του ξεχωριστού έργου της συγγραφέως. Πλέον, η «Ευτοπία» έπαψε να ανήκει στη σφαίρα της δυστοπικής φαντασίας, αφού πολλά από όσα εμπνεύστηκε η συγγραφέας, πολύ καιρό πριν, άρχισαν να πραγματοποιούνται όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και διεθνώς. Κατά συνέπεια, μονάχα ως προφητικό θα μπορούσα να χαρακτηρίσω το έργο της κ. Παπαθεοδώρου, αφού χρειάστηκε μία φονική πανδημία για να εφαρμοστούν ανήκουστα μέτρα από όλα σχεδόν τα κράτη, για να καταρρεύσουν οικονομίες σαν χάρτινοι πύργοι, για να σκορπίσει ο φόβος σαν ύπουλο δηλητήριο στην πλειοψηφία των ανθρώπων ανά τον κόσμο και για να δούμε φαινόμενα καμουφλαρισμένου «Καιαδισμού» –όπως το ανέφερε πρώτη η συγγραφέας από το αρχικό, κιόλας, μέρος της τριλογίας της–, αφού χώρες όπως η Αμερική, η Αγγλία, η Σουηδία και άλλες προτίμησαν να εφαρμόσουν τη μέθοδο της «ανοσίας της αγέλης», αντί να πάρουν τα ενδεδειγμένα προληπτικά μέτρα που θα έπλητταν τις ισχυρές οικονομίες τους. Συνεπώς, «ελαφρά τη καρδία» και με ανύπαρκτη την όποια συνείδηση, οι ηλικιωμένοι, οι ευπαθείς και οι ανήμποροι ας «πέσουν» στον Καιάδα, όπως έκαναν κάποιες χιλιάδες χρόνια πριν ορισμένοι αρχαίοι μας πρόγονοι…

Όπως και να έχει, ακόμα και πριν την εξάπλωση της πανδημίας, η διορατικότητα της συγγραφέως είναι πασιφανής και εντυπωσιακή, αφού κατάφερε να εμπνευστεί και να συγγράψει ένα εκτενέστατο έργο το οποίο αν και χαρακτηρίζεται ως δυστοπικό, τελικά είναι αναμφισβήτητα ρεαλιστικό. Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας της «Ευτοπίας» έχει τον υπότιτλο «Η γέννηση ενός νέου κόσμου» και αποτελεί την ιδανική ολοκλήρωση μιας σειράς βιβλίων που είναι μοναδικά στο είδος τους και τα οποία θα παραμείνουν επίκαιρα για πολλά ακόμα χρόνια.

          Μετά «Τα χρόνια του Μανιφέστου» και αφού άναψε «Η φλόγα της επανάστασης» μεταφερόμαστε σαράντα χρόνια αργότερα από την απαρχή της ιστορίας μας. Η εγκαθίδρυση και η ισχυροποίηση των αρχών του Μανιφέστου ανά την υφήλιο έχει αφήσει την ανεξίτηλη σφραγίδα του σε όλο τον κόσμο. Οι ιθύνοντες έχουν εφησυχάσει καθώς οι άνθρωποι πειθαρχούν σε κάθε μέτρο όσο παράλογο κι αν είναι αυτό, από τη στιγμή που γεννιούνται έως εκείνη που οδηγούνται στον θάνατο, «αποχωρώντας» μόλις συμπληρώσουν το συγκεκριμένο όριο ηλικίας. Η μόρφωσή τους, η εξέλιξή τους, η επιλογή επαγγέλματος, ακόμα και ο αριθμός των παιδιών που θα κάνουν όταν παντρευτούν, καθορίζονται από το Μανιφέστο. Καθώς όμως ο καιρός περνάει και οι ισχυροί ανά τον κόσμο αποθρασύνονται, θέτοντας τους εαυτούς τους και τους δικούς τους υπεράνω των νόμων και των κανόνων, ο απλός κόσμος αρχίζει να επαναστατεί βλέποντας τις αδικίες. Ορισμένοι από αυτούς δημιουργούν έναν μυστικό, αθέατο, υπόγειο κόσμο που τον ονομάζουν Ευτοπία, ενώ ένα άλλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ιδρύει τους Άλφα, μία ομάδα που επιλέγει να εναντιωθεί έμπρακτα στο ανάλγητο και άδικο Μανιφέστο. Καθώς τα χρόνια περνούν, ολοένα και περισσότεροι υπόγειοι κόσμοι δημιουργούνται και ολοένα και περισσότεροι Άλφα προσηλυτίζονται, βάζοντας ως στόχο τους κάθε σπίτι να έχει κι έναν Άλφα.

          Η συγγραφέας επικεντρώνει το ενδιαφέρον μας στη ζωή και τη δράση δύο οικογενειών στην Ελλάδα. Παρακολουθούμε από την αρχή της τριλογίας την εξέλιξή τους και όσο ο χρόνος περνάει τόσο αυτές διευρύνονται και μεταβάλλονται, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στα γεγονότα που θα οδηγήσουν στην επανάσταση ενάντια στο Μανιφέστο και τους υποστηρικτές του, όποιοι και αν είναι αυτοί και με οποιοδήποτε κόστος. Η πολύχρονη αντίσταση των Άλφα θα αποδώσει καρπούς, καθώς πλέον η πλειοψηφία των πολιτών θέλει να ξεσηκωθεί, να πολεμήσει και να διεκδικήσει όλα όσα στερήθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Το κατεστημένο όμως δεν θα παραδοθεί αμαχητί, ούτε θα αφήσει τους θώκους της εξουσίας χωρίς να παλέψει μέχρις εσχάτων. Έτσι, η σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη και θα είναι πιθανότατα αιματηρή. Το αν τελικά θα κατορθώσουν οι Άλφα να νικήσουν και να εξαφανίσουν το Μανιφέστο και όσους καταδυναστεύουν ολόκληρη την ανθρωπότητα, αλλά και με ποιο τίμημα, είναι κάτι που θα πρέπει να διαπιστώσετε μόνοι σας διαβάζοντας το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας της «Ευτοπίας».

          Η Άννη Παπαθεοδώρου κατόρθωσε να μας προσφέρει ένα μοναδικό λογοτεχνικό έργο, καταφέρνοντας να αναπαραστήσει την πραγματικότητα που ζούμε ήδη, αλλά σκιαγραφώντας και έναν πιστό αντικατοπτρισμό όσων θα μπορούσαν να συμβούν στο άμεσο μέλλον. Τα γεγονότα των τελευταίων μηνών μάς αποδεικνύουν πως όλα αυτά κάθε άλλο παρά εξωπραγματικά είναι. Η συγγραφέας, με την τριλογία της αυτή, μας έδωσε την ευκαιρία να κοιτάξουμε τον κόσμο μας με άλλο μάτι, να δούμε όλα τα αδιανόητα και απάνθρωπα που είναι ικανοί οι άνθρωποι να πράξουν σε βάρος των ανίσχυρων και ανήμπορων, αλλά ταυτόχρονα μας αποδεικνύει ότι το καλό εξακολουθεί να παραμένει μέσα στους ανθρώπους ολοζώντανο και δυνατό, όπως και η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο χωρίς ανηλεείς κανόνες, χωρίς μίσος και σκληρότητα, χωρίς επιθυμία για εξουσία και επιβολή επάνω στους ασθενέστερους. «Η γέννηση ενός νέου κόσμου» είναι ένα μυθιστόρημα όπου η δράση και ο πόλεμος συμβαδίζουν με την αγάπη και την αλληλεγγύη, το μίσος και η απανθρωπιά με τη συμφιλίωση και τη συγχώρεση, η απογοήτευση και η λιποψυχία με το θάρρος και τη γενναιότητα, ενώ τέλος η καταστροφή και ο θάνατος χάνουν κάθε σημασία τους μπροστά στη νεογέννητη ελπίδα και την προαιώνια λαχτάρα του ανθρώπου για ζωή και ελευθερία. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην εξαίρετη κ. Παπαθεοδώρου για το εμβληματικό αυτό έργο της, το οποίο θεωρώ πως πρέπει να ξεπεράσει τα στενά όρια της χώρας μας και να βρει την απήχηση και την αναγνώριση που του αξίζει, και το οποίο σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Σαράντα χρόνια μετά την εγκαθίδρυση του Μανιφέστου, ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά με την επιβολή παγκόσμιας διακυβέρνησης, το κλείσιμο των συνόρων, την απαγόρευση μετακινήσεων και επικοινωνιών, τη δημιουργία οικονομικών ζωνών σε κάθε χώρα, τον έλεγχο γεννήσεων και θανάτων και τον διαχωρισμό των ανθρώπων σε χρήσιμους και ακατάλληλους.

Ταυτόχρονα, κάποιοι πολίτες αντιστέκονται δημιουργώντας έναν μυστικό υπόγειο κόσμο, την Ευτοπία, ενώ άλλοι δημιουργούν τους Άλφα και την οργανωμένη και μεθοδευμένη αντίσταση ενάντια στους απάνθρωπους κανόνες του Μανιφέστου.

Δυο οικογένειες ακροβατούν ανάμεσα στην εξουσία και την επανάσταση, την επιλογή της συμμόρφωσης με τους ανηλεείς κανόνες ή την εξέγερση και τη διεκδίκηση ενός καλύτερου μέλλοντος.

Τα μέλη τους θα συνδεθούν με ακατάλυτους δεσμούς και θα βρεθούν αντιμέτωπα με τα μυστικά και τις ενοχές του παρελθόντος, που άλλοτε τους στοιχειώνουν και άλλοτε τους εξιλεώνουν και τους απελευθερώνουν.

Ο αγώνας έχει πλέον οργανωθεί παγκόσμια και η εξέγερση είναι προ των πυλών.

Θα βρουν οι άνθρωποι το θάρρος και τη θέληση να πολεμήσουν, να αντισταθούν, να θυσιαστούν και να ανατρέψουν μια για πάντα την κατάρα του Μανιφέστου;

Θα μπορέσει το όραμα των πολλών ανίσχυρων να επιβληθεί στους λίγους ισχυρούς και ο νέος κρυφός κόσμος να αναδυθεί για να δώσει ζωή στα όνειρα των ανθρώπων;