«ΕΥΤΟΠΙΑ 1 – Τα Χρόνια Του Μανιφέστου», της Άννης Παπαθεοδώρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΕΥΤΟΠΙΑ 1 – Τα Χρόνια Του Μανιφέστου», της Άννης Παπαθεοδώρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 484

Τιμή με έκπτωση: 14,40€ 

          Τα τελευταία χρόνια εμφανίζονται στην παγκόσμια λογοτεχνία ολοένα και περισσότερα "δυστοπικά" μυθιστορήματα, δηλαδή μυθιστορήματα που αναφέρονται σε έναν λιγότερο ή περισσότερο μακρινό, μελλοντικό κόσμο όπου επικρατεί η δυστυχία, η καταστροφή, η απόγνωση και όπου μοιάζουν να επιβεβαιώνονται όλες οι δυσοίωνες προβλέψεις των περισσοτέρων τωρινών "καταστροφολόγων". Είναι, φυσικά, εξαιρετικά ενδιαφέρον να τα διαβάζουμε όλα αυτά, να "βλέπουμε" μια δυστοπική μελλοντική εκδοχή της πραγματικότητας, ακόμα και αν αυτή μαστίζεται από "αγώνες πείνας", από "κουρδιστούς πρίγκιπες" ή "θανάσιμα εργαλεία", από "πόλεις των οστών" και αιμοδιψείς νεκροζώντανους, όμως πόσο αλήθεια μπορούμε να ταυτιστούμε με τέτοιες εξωπραγματικές καταστάσεις; Θα πρέπει να παραδεχτούμε πως, όσο "γοητευτικές" και αν μας φαίνονται τέτοιες πιθανές εκδοχές ενός μελλοντικού κόσμου, θα παραμένουν πάντα στη σφαίρα της φαντασίας ως ανέφικτες, απίθανες, σουρεαλιστικές και γι’ αυτό ακριβώς ακίνδυνες, αφού σύμφωνα με τη δική μας πραγματικότητα είναι αντικειμενικά αδύνατο να συμβούν. Πόσο, όμως, διαφορετικά θα αισθανθούμε όταν έρθει στα χέρια μας ένα αντίστοιχο βιβλίο, και μάλιστα από ελληνίδα συγγραφέα, τοποθετημένο στη χώρα μας και, αν και κατά κανόνα δυστοπικό, μας δώσει μια απολύτως εφικτή και αληθοφανή μελλοντική εκδοχή της δικής μας πραγματικότητας;   

Η εξαίρετη συγγραφέας Άννη Παπαθεοδώρου με το νέο της μυθιστόρημα «Ευτοπία 1 – Τα Χρόνια Του Μανιφέστου», που κυκλοφορεί από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική, κάνει ακριβώς αυτό! Μας παρουσιάζει μία δυσοίωνη εκδοχή της πραγματικότητάς μας μετά από σχεδόν σαράντα χρόνια. Μόνο που αυτή η μελλοντική εκδοχή φαντάζει ανατριχιαστικά ρεαλιστική και καθόλα πιθανή να συμβεί. Φανταστείτε την κρίση που μαστίζει όχι μόνο την οικονομία μας την τελευταία δεκαετία αλλά και την κοινωνία μας και τις αξίες και τον πολιτισμό μας. Υποθέστε πως αυτό επικρατεί σε όλες σχεδόν τις χώρες, με διαφορετική ένταση και συνέπειες, φυσικά, στην κάθε μία και δεχτείτε ότι ο υπερπληθυσμός, η μετανάστευση, η φτώχεια, η εξαθλίωση, η εγκληματικότητα, η αδιαφορία και η έλλειψη αντίδρασης των λαών, η παγκοσμιοποίηση, ο εθνικισμός που λαμβάνει "αποχρώσεις" φασισμού και η τρομοκρατία σε κάθε της έκφανση έχουν οδηγήσει την ανθρωπότητα σε απόγνωση. Αν τα παραπάνω σας θυμίζουν πολύ έντονα όλα όσα ζούμε στο παρόν, τότε μάλλον βρίσκεστε σε καλό δρόμο και έχετε πολλές πιθανότητες να ταυτιστείτε με το συγκεκριμένο μυθιστόρημα και να το θεωρήσετε ένα από τα πιο πραγματικά και ρεαλιστικά δυστοπικά βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ.

Οι δύο κεντρικοί ήρωές μας, ο Μάνος και η Άννα βρίσκονται περίπου στη φάση στην οποία βρισκόμαστε κι εμείς αυτή τη στιγμή. Εν μέσω της κρίσης και της εμφάνισης όλων των παραπάνω καταστροφικών κοινωνικών "παθογενειών", το ζευγάρι αποφασίζει να ξεκινήσει την κοινή ζωή του. Δημιουργούν την οικογένειά τους, κάνουν δύο κόρες τη Γιολάντα και τη Χαρά και "συμμορφώνονται" στο Μανιφέστο το οποίο θέσπισαν οι "Σοφοί" όλου του κόσμου, επιδιώκοντας την εξομάλυνση της παγκόσμιας κρίσης και των αρνητικών επιπτώσεών της. Στους ήρωές μας φαίνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα που λαμβάνονται απολύτως ορθολογικά και απαραίτητα, αναγκαία ώστε να εκλείψουν όλα τα παραπάνω αρνητικά φαινόμενα που μαστίζουν όλο τον κόσμο και τη χώρα μας μαζί. Θεωρούν, δηλαδή, απολύτως "φυσιολογική" και "αναγκαία" την παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και τη θέσπιση κανόνων και ρυθμίσεων από κοινού για όλες τις χώρες. Θεωρούν "αναγκαίο" το κλείσιμο των συνόρων και την επιστροφή όλων των μεταναστών στον τόπο από όπου προέρχονται, καθώς αυτό θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα μειώσει την ανεργία που μαστίζει τη χώρα για χρόνια, όπως και την εγκληματικότητα. Θεωρούν "αναγκαίο κακό" τον έλεγχο των γεννήσεων και των θανάτων, όπως επίσης και το ότι όσα άτομα δεν μπορούν να συνεισφέρουν στο κοινωνικό σύνολο, είτε με την εργασία τους είτε με το εισόδημά τους, θα πρέπει να "απαλλάσσουν" τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας από την παρουσία τους αποχωρώντας. Θεωρούν "λογικό" το γεγονός ότι η νέα κοινωνία χωρίζεται σε ταξικές και επαγγελματικές ζώνες, ενώ τα άτομα περιορίζονται από τον τόπο γέννησής τους, την καταγωγή τους και το επάγγελμά τους, όπως αυτό καθορίζεται από τη Χάρτα Επαγγελμάτων.    

Οι ήρωές μας, ίσως επειδή ανήκουν στην προνομιούχα κοινωνική τάξη της νέας ελληνικής κοινωνίας, δεν αντιδρούν σε όλα αυτά τα ακραία αλλά απολύτως "απαραίτητα" μέτρα, σύμφωνα πάντα με τους ιθύνοντες. Ίσως επειδή δεν έχουν θιγεί τα συμφέροντά τους ακόμα, ίσως επειδή είναι όλοι τους αρτιμελείς και υγιείς και ικανοί να συνεισφέρουν τα αναμενόμενα στο κοινωνικό σύνολο, άρα δεν κινδυνεύουν από υποβίβασή τους σε χαμηλότερη κοινωνική κλίμακα. Στην αστική ζώνη όπου βρίσκονται, τα πράγματα δεν είναι και τόσο άσχημα. Και οι δύο κόρες του Μάνου και της Άννας δουλεύουν, σύμφωνα με το επάγγελμα που τους επέτρεψε η Χάρτα να ακολουθήσουν, και οι άντρες τους έχουν ο καθένας τη δική του καλή δουλειά. Τι κι αν πλέον, τριάντα χρόνια μετά την εκπόνηση και παγκόσμια εγκαθίδρυση του Μανιφέστου, οι άνθρωποι "αποχωρούν" μόλις φτάσουν στην ηλικία των ογδόντα χρόνων και μάλιστα είναι και οι ίδιοι παρόντες στην τελετή αποχώρησής τους; Διότι το Μανιφέστο μετονόμασε τον θάνατο σε "αποχώρηση", τις ταξικές διακρίσεις σε "ζώνες" και την ανελευθερία σε "συμμόρφωση με τους κανόνες" που θέσπισαν οι Σοφοί και συμφώνησαν να τηρούν όλες ανεξαιρέτως οι χώρες.  

Η συγγραφέας υφαίνει ένα εκπληκτικό, καθηλωτικό μυθιστόρημα, όπου οι καταστάσεις που μας περιγράφει φαντάζουν εξαιρετικά αληθοφανείς και γι’ αυτό περισσότερο τρομακτικές. Μία προσεκτική παρατήρηση όλων όσων συμβαίνουν σήμερα διεθνώς, μπορεί να μας οδηγήσει στα ίδια συμπεράσματα με τους πολυάριθμους ήρωές μας, που ο καθένας τους μας αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή, την πορεία και τις επιλογές του αλλά και όλα όσα φτάνουν να συνειδητοποιήσουν, άλλοι νωρίτερα και άλλοι αργότερα. Ένας νοήμων άνθρωπος μπορεί να καταλάβει, για παράδειγμα, πως δεν ευθύνεται ο υπερπληθυσμός για την φτώχεια και την εξαθλίωση του μεγαλύτερου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού, αλλά η παράλογη και άδικη συγκέντρωση του μεγαλύτερου μέρους του παγκόσμιου πλούτου σε μια πολύ μικρή ελίτ ορισμένων βαθύπλουτων και η κατασπατάληση και αλόγιστη χρήση των παραγωγικών πόρων. Δεν ευθύνονται οι ίδιοι οι οικονομικοί μετανάστες που ψάχνουν να βρουν μια νέα ευκαιρία σε μια ξένη χώρα ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν ούτε οι πρόσφυγες που εγκαταλείπουν σωρηδόν τις πατρίδες τους προσπαθώντας να επιζήσουν, αλλά εκείνοι που δημιούργησαν τις οικονομικές κρίσεις με τις λανθασμένες επιλογές και χειρισμούς τους καθώς και εκείνοι που προκαλούν τους πολέμους, με βασικό κίνητρο και στις δύο περιπτώσεις το ίδιον όφελος ή αλλιώς τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους. Δεν ευθύνεται η ίδια η τεχνολογία που δημιουργούνται γενιές ολόκληρες από μη σκεπτόμενους ανθρώπους, αλλά η κακή χρήση της και η εσφαλμένη και ελλιπής διαπαιδαγώγηση από τους γονείς των νέων παιδιών.  

Είναι άραγε ποτέ δυνατόν μέσα από τους λίγους σκεπτόμενους ανθρώπους να υπάρξει μια συστηματική και οργανωμένη αντίδραση και πόσο εύκολο είναι να αντιδράσει κάποιος αν πρώτα δε θιγούν τα δικά του συμφέροντα; Μπορεί μέσα από ένα δυστοπικό μέλλον που κατασκευάζει ανθρώπους "πανομοιότυπους", σαν αυτούς του εκπληκτικού εξωφύλλου του βιβλίου, που έχουν μάθει να ζουν μέσα στα χρυσά "κλουβιά" των κανόνων ενός παγκόσμιου Μανιφέστου, να υπάρξει κάποια αισθητή διαφοροποίηση και να επιχειρήσουν κάποιοι να σπάσουν τα αόρατα δεσμά τους; Είναι δυνατόν μέσα από μία ζοφερή, σκοτεινή και δυσοίωνη πραγματικότητα, μια "δυστοπία", να υπάρξει μια φωτεινή αναλαμπή, σαν ένα άλλο ξημέρωμα, που να οδηγήσει την ανθρωπότητα σε ένα καλύτερο, "φωτεινότερο", πιο αισιόδοξο και ευοίωνο μέλλον, σε μια "ευτοπία"; Δε θα σας αποκαλύψω τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά, καθώς θα τις ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας αυτό το εκπληκτικό μυθιστόρημα της Άννης Παπαθεοδώρου, στην οποία αξίζουν πολλά και θερμά συγχαρητήρια! Είναι ένα βιβλίο που θα σας καθηλώσει με την πρωτοτυπία και την ευρηματικότητά του, με τις πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις των πολυάριθμων ηρώων του και τις απρόσμενες ανατροπές στη μοναδική πλοκή του. Πάνω απ’ όλα όμως, η «Ευτοπία 1 – Τα Χρόνια Του Μανιφέστου» θα σας αγγίξει με την αληθοφάνειά της και με την κρυμμένη αισιοδοξία της για ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που ήδη προδιαγράφεται για την ανθρωπότητα, ένα μέλλον που πρέπει να διεκδικήσουμε, όπως και οι ήρωες του βιβλίου, και που μας αξίζει! Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Μάνος και η Άννα ξεκινούν τη ζωή τους στην κρίση.

Υπερπληθυσμός, μετανάστευση, φτώχεια κι εξαθλίωση, εγκληματικότητα, εθνικισμός και τρομοκρατία είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο δημιουργούν την οικογένειά τους και χτίζουν τη ζωή τους.

Δεν αντιδρούν όταν πρέπει. Κανείς δεν αντιδρά. Θα εναντιωθούν ποτέ και με ποιον τρόπο;

Έτος 2057. Παγκοσμιοποιημένη οικονομία και διακυβέρνηση με κλειστά σύνορα. Απομονωτισμός, τοπικής εμβέλειας διαδίκτυο και μέσα ενημέρωσης. Έλεγχος των γεννήσεων και των θανάτων. Ταξικές κι επαγγελματικές ζώνες ασφυκτικά κλειστές. Όποιος δεν ανταποκρίνεται επαρκώς στις υποχρεώσεις που του έχουν ανατεθεί από τους ιθύνοντες ολισθαίνει σε κατώτερη κοινωνική κλίμακα.

Η κρίση και η μετά κρίση περίοδος, σε μια ακραία εκδοχή της, οδηγούν στον θάνατο των ανθρώπων και του πολιτισμού, ή μήπως στην αφύπνιση και στο ξημέρωμα μιας καλύτερης εποχής;

Ένας μυστικός αθέατος κόσμος που αναπτύσσεται θα κατορθώσει να παίξει ρόλο στο παρόν και στο μέλλον;»