Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015

«ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΑΜΑ», της Νία Βαρντάλος – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΑΜΑ», της Νία Βαρντάλος – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 376
Τιμή: 12,24 €

            Τη γλυκύτατη Ελληνίδα, αν και με Καναδική υπηκοότητα, ηθοποιό και σεναριογράφο Νία Βαρντάλος την πρωτοέμαθα από την απίστευτα επιτυχημένη, αστεία και τρυφερή ταινία της «Γάμος αλά… Ελληνικά». Την λάτρεψα τόσο, και την ταινία και την ίδια, που δεν κουράζομαι να την παρακολουθώ ξανά και ξανά, με κάθε ευκαιρία που μου δίνεται. Στην προσωπική συλλογή μου ταινιών θα βρείτε όλες της τις ταινίες, μέχρι και την ομώνυμη σειρά, με διαφορετικό όμως συμπρωταγωνιστή. Βλέποντας λοιπόν, το βιβλίο της που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τον τίτλο «Και Ξαφνικά Μαμά» ενθουσιάστηκα, όχι τόσο για την υπόθεση, όσο για την ευκαιρία να διαβάσω κάτι δικό της. Πραγματικά, η επιλογή μου με δικαίωσε απόλυτα, καθώς δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου, αλλά ούτε και να σταματήσω να χαμογελάω με το πηγαίο χιούμορ της, τους πανέξυπνους διαλόγους μεταξύ της ίδιας και όσων την περιτριγυρίζουν, αλλά κυρίως με την μοναδική ικανότητά της να διακωμωδεί τα πάντα, από τις καταστάσεις τις οποίες βιώνει μέχρι και τον ίδιο τον εαυτό της.
            Το θέμα, όπως υποδηλώνει και ο ίδιος ο τίτλος είναι η νεοαποκτηθείσα ιδιότητα της συγγραφέως, αυτή της μητρότητας, η οποία δεν προέκυψε με τον φυσιολογικό και αναμενόμενο τρόπο της τεκνοποίησης, αλλά με αυτόν της υιοθεσίας. Όπως δηλώνει και η ίδια, προσπάθησε πολύ, απίστευτα πολύ για να αποκτήσει ένα παιδί με τον φυσιολογικό τρόπο, ξοδεύοντας πολύ από τον χρόνο της, τα χρήματά της, την υγεία και την ψυχική της ηρεμία, όταν συνειδητοποίησε – και πολύ σωστά κατά την προσωπική μου άποψη – πως γονιός δεν γίνεται κανείς μόνο αν γεννήσει ο ίδιος ένα παιδί, αλλά και αν επιλέξει να υιοθετήσει κάποιο. Άλλωστε λένε, και τείνω να συμφωνήσω μαζί τους, πως «γονιός είναι αυτός που μεγαλώνει ένα παιδί και όχι αυτός που το γεννάει».
            Η αγαπημένη ηθοποιός λοιπόν, παίρνοντας αυτή τη φορά το ρόλο της συγγραφέως μας περιγράφει όλη την ιστορία σχεδόν της ζωής της, όχι μόνο από την στιγμή που αποφάσισε να δημιουργήσει μια διαφορετική οικογένεια μέσω της υιοθεσίας, αλλά και από την στιγμή που άρχισε να συνειδητοποιεί τον εαυτό της, τα όνειρά της και τους στόχους της. Πολύτιμος συμπαραστάτης στη ζωή της, αφενός η ‘τεράστια’ και γνήσια ελληνική οικογένειά της, που στέκεται συνεχώς δίπλα της από τη στιγμή της γέννησής της, και αφετέρου ο σύντροφος και σύζυγός της, ο επίσης γνωστός ηθοποιός Ίαν Γκόμεζ. Έτσι, το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο δεν πραγματεύεται μόνο το, ίσως για κάποιους, αδιάφορο θέμα της απόκτησης ενός παιδιού – άλλωστε δεν είμαστε όλοι προορισμένοι για να γίνουμε γονείς όπως γράφει και η ίδια, χωρίς αυτό να μας κάνει χειρότερους ανθρώπους από άλλους – αλλά και κυρίως τα όνειρα που έκανε η Νία Βαρντάλος, κόντρα σε κάθε πρόβλεψη και ενάντια σε όσους παράγοντες προσπάθησαν να της τα στερήσουν.
            Ένα απόφθεγμα του λατρεμένου συγγραφέα Πάουλο Κοέλο από τον «Αλχημιστή» λέει: «όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, τότε ολόκληρο το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το αποκτήσεις»!  Η ζωντανή απόδειξη ότι αυτό ισχύει είναι η ζωή της αγαπημένης ηθοποιού, καθώς, βοηθώντας φυσικά κι εκείνη τον εαυτό της και παίρνοντας την τύχη της στα χέρια της, κατόρθωσε να κάνει τα όνειρά της πραγματικότητα. Όχι μόνο κατόρθωσε να υπερνικήσει το αδηφάγο και συχνά απάνθρωπο σύστημα του Χόλυγουντ και να επιβιώσει μέσα σε αυτό, επιβάλλοντας τον διαφορετικό, άκρως ελληνικό εαυτό της, αλλά έκανε και μια επιτυχημένη καριέρα ως ηθοποιός και σεναριογράφος. Όταν αυτό το κομμάτι επιτεύχθηκε τότε θεώρησε πως έπρεπε να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα διανθίζοντας την προσωπική της ευτυχία με ένα παιδί.  Περιγράφοντας λοιπόν, τις καταστάσεις που βίωσε από τις απορρίψεις των διαφόρων ατζέντηδων μέχρι τα τραγικά λάθη των γιατρών στις κλινικές γονιμότητας, από τις υστερικές μαμάδες που βάζουν δεκαπενταετές πλάνο στο σχεδιασμό του αυστηρά προδιαγεγραμμένου μέλλοντος των βλασταριών τους μέχρι τις υστερικές αντιδράσεις δοκιμασίας των νέων γονιών της από την τρίχρονη Ιλάρια, η συγγραφέας μας κρατά ‘δέσμιους’ της ανάγνωσης του βιβλίου της, από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα του.
            Βλέπουμε πως μπορούν να υπάρξουν πολλά και διαφορετικά είδη οικογένειας, από την πολυπληθή και φασαριόζικη ελληνική οικογένεια, όπου οι γονείς ακολουθούν παντού την κόρη τους και σύσσωμη η οικογένεια αναλαμβάνει και ρόλους κομπάρσων σε κάθε της ταινία, μέχρι την οικογένεια ενός ενήλικου (στα χαρτιά μόνο) ζευγαριού και ενός τρίχρονου κοριτσιού που έχει πλήρη συνείδηση της έλλειψης των φυσικών γονιών της, φοβάται την εγκατάλειψη και θεωρεί πως πρέπει να ‘δοκιμάσει’ τους επίδοξους νέους γονείς της – κυριολεκτικά με νύχια, δόντια, μπουνιές και κλωτσιές – μέχρι αυτοί να αποδειχτούν άξιοι της απόλυτης εμπιστοσύνης της.
            Το «Και Ξαφνικά Μαμά» είναι μια υπέροχα αστεία και αληθινή αυτοβιογραφία, όπου η Νία Βαρντάλος κατορθώνει μέσα από την διακωμώδηση των πάντων να μας δώσει την πραγματική αλήθεια της ζωής, καθώς αν πιστέψουμε αρκετά στα όνειρά μας και παλέψουμε σκληρά για να τα αποκτήσουμε, μπορεί να γίνει πραγματικά ονειρεμένη! Διαβάστε το Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Διαβάστε το ξεκαρδιστικό και ταυτόχρονα βαθιά συγκινητικό χρονικό της προσπάθειας της Νία Βαρντάλος να γίνει μητέρα.


Η διάσημη πρωταγωνίστρια και σεναριογράφος της επιτυχημένης ταινίας "Γάμος... αλά ελληνικά" ήταν πάντα ένας δυναμικός άνθρωπος· μια γυναίκα με πείσμα και θράσος που, ό,τι έβαζε στο μυαλό της, το κατάφερνε. Μέχρι που... αποφάσισε να γίνει μητέρα.

Αν και προσπαθούσε για περίπου δέκα χρόνια, ούτε η Μητέρα Φύση ούτε η σύγχρονη ιατρική της έκαναν το χατίρι... Έτσι, πήρε μια απόφαση που σόκαρε τους φίλους, την οικογένειά της, ακόμα και την ίδια: Υιοθέτησε ένα νήπιο. Και, ξαφνικά, έγινε μαμά ενός τρίχρονου κοριτσιού.

Με το γνωστό χιούμορ και την ευθύτητα που τη χαρακτηρίζει, η Νία Βαρντάλος μιλάει για τα πάντα:

- Περιγράφει τον δύσκολο -ψυχολογικά και σωματικά- δρόμο που διένυσε μαζί με τον σύζυγό της, Ίαν Γκόμεζ, ώσπου να γίνουν γονείς· τις αμέτρητες εξωσωματικές· το πώς βρήκαν την κόρη τους, και όλα όσα ακολούθησαν.

- Περιγράφει τις προκλήσεις που αντιμετώπισε υιοθετώντας ένα νήπιο τριών ετών και τις ξεκαρδιστικές αλλά και συγκινητικές αντιδράσεις της οικογένειας και των φίλων της.

- Προτείνει τολμηρές λύσεις για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν όλες οι νέες μαμάδες, από την έλλειψη ύπνου μέχρι την απουσία ελεύθερου χρόνου για να περιποιηθούν τον εαυτό τους, και, το σημαντικότερο ίσως, μας δείχνει ότι η μητρότητα μπορεί να επιτευχθεί με πολλούς τρόπους - ακόμα και ξαφνικά!»

«ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ», του Κωνσταντίνου Κέλλη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΝΕΚΡΗ ΓΡΑΜΜΗ», του Κωνσταντίνου Κέλλη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 472
Τιμή: 12,51 €

            Τον Κωνσταντίνο Κέλλη τον ‘πρωτοσυνάντησα’ μέσα από το πρώτο του βιβλίο «Το Φως  Μέσα Μου», μια εκπληκτική συλλογή δεκατριών βραβευμένων διηγημάτων τρόμου, που κυκλοφόρησε το 2013 από τις εκδόσεις Momentum. Εντυπωσιάστηκα πραγματικά με το ταλέντο του νέου συγγραφέα στο να δημιουργεί ολοζώντανες εικόνες χρησιμοποιώντας τους χειρότερους εφιάλτες μας, αλλά και τα πιο απίθανα σενάρια φαντασίας. Κάθε μία από αυτές τις απολύτως σκοτεινές και στοιχειωτικές ιστορίες θα άξιζε να γίνει ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα και αυτό ακριβώς ευχόμουν διαβάζοντας το πρώτο πόνημα του συγγραφέα. Να διαβάσω ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα είτε βασισμένο σε κάποια από αυτές τις ιστορίες, είτε κάτι εντελώς νέο.
Η ευχή μου δεν άργησε να πραγματοποιηθεί, μια κι εδώ έχουμε μία εντελώς πρωτότυπη ιστορία. Έτσι, πριν από λίγο καιρό πήρα στα χέρια μου το δεύτερο βιβλίο, αλλά το πρώτο μυθιστόρημά του, με τον σημαδιακό τίτλο «Νεκρή Γραμμή». Ένα βιβλίο που σου κεντρίζει το ενδιαφέρον ακόμα και μόνο από το εξώφυλλο, τον τίτλο και τις τρεις λέξεις κλειδιά που υπάρχουν πάνω από αυτόν: «Ειρήνη, Εξιλέωση, Εκδίκηση». Τρεις λέξεις που πηγάζουν από την σφιχτοδεμένη πλοκή και που είναι απολύτως συνδεδεμένες και καθοριστικές της εξέλιξης. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα λογοτεχνίας τρόμου, ένα θρίλερ που κόβει την ανάσα, καθώς ο ικανότατος και ευρηματικός συγγραφέας απευθύνεται στα πιο σκοτεινά ανθρώπινα ένστικτα, έχοντας ως εφαλτήριο όλα εκείνα που αισθανόμαστε και φοβόμαστε, αλλά αδυνατούμε να αγγίξουμε, ή να δούμε στην καθημερινή μας ζωή, τους ίδιους μας τους εφιάλτες και τον τρόμο μας για τη «ζωή μετά».
Δεν ξέρω εάν πιστεύετε στη ζωή μετά θάνατον, όμως πιστεύω πως είναι μία αρχέγονη ανάγκη του ανθρώπου να πιστεύει πως κάτι υπάρχει μετά το πέρασμά μας από αυτή την τόσο σύντομη ζωή, ώστε να μην θεωρούνται τα πάντα μάταια και χωρίς σκοπό. Ο συγγραφέας λοιπόν, εκμεταλλευόμενος αυτήν ακριβώς την ανάγκη μας, ίσως και τη δική του αντίστοιχη πεποίθηση, φτιάχνει ένα μυθιστόρημα σκοτεινό και αγωνιώδες, με υποβλητική ατμόσφαιρα και πολλές σκηνές τρόμου, όπου οι ήρωες δεν είναι πάντοτε φυσικά, ζωντανά πλάσματα, αλλά συχνά νεκροί, οι οποίοι αποζητούν κάποια από τις τρεις λέξεις – κλειδιά  που σας ανέφερα παραπάνω, ενίοτε και τις τρεις. Τρομαχτικό; Φυσικά! Καθηλωτικό; Οπωσδήποτε! Στοιχειωτικό; Απόλυτα και αδιαμφισβήτητα!
Οι ήρωές μας είναι αρκετοί και κάποιοι από αυτούς ανήκουν στον κόσμο των ζωντανών, ενώ κάποιοι άλλοι στον κόσμο των νεκρών. Ο Ιεροκλής, ο Σταμάτης, ο Φίλιππος, η Ράνια και η Ιωάννα έχουν τις προσωπικές ιστορίες τους, τα λάθη τους, τις αμαρτίες τους και η ζωή, ή μάλλον η φαντασία του συγγραφέα, τα φέρνει έτσι ώστε να εμπλακούν στις ζωές αλλήλων, ζητώντας άλλοτε εκδίκηση, άλλοτε βοήθεια και άλλοτε εξιλέωση. Ο τόπος που διαδραματίζονται όλα είναι η ατμοσφαιρική και ομιχλώδης Θεσσαλονίκη η οποία, μην αμφιβάλλετε λεπτό, μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα τρομαχτικό τοπίο, όπου πολλοί κίνδυνοι υπερφυσικοί και μη, ελλοχεύουν για να κλέψουν όχι μόνο τη ζωή των ηρώων μας αλλά και την ίδια την ψυχή τους. Δεν είναι όμως μόνον ο τόπος αλλά και τα ίδια τα μέσα που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας για να μας καθηλώσει και να μας προκαλέσει συνεχόμενες ανατριχίλες, όπως την παλιά τηλεφωνική συσκευή του εξωφύλλου, ή κάποιους πίνακες ζωγραφικής, ή καθρέφτες, με αποτέλεσμα οι τρίχες στο σβέρκο μας να ορθώνονται συνεχώς και σε ανύποπτο χρόνο, καθώς προχωρούμε την ανάγνωση αυτού του ατμοσφαιρικού βιβλίου.
Το νέο μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Κέλλη είναι ένα συναρπαστικό θρίλερ τρόμου, με καταστάσεις αφύσικες, μυστικά κρυμμένα αλλά όχι ξεχασμένα, με ψυχές που ζητούν απεγνωσμένα εκδίκηση και με ήρωες που προσπαθούν να ξεχάσουν τα λάθη τους και να προχωρήσουν τις ζωές τους, πολεμώντας ταυτόχρονα με ζωντανούς και με νεκρούς. Οι σκηνές που στήνει ο συγγραφέας θα ικανοποιήσουν και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη του είδους αν και, ενίοτε, απαιτούν πολύ γερό στομάχι, ειδικά από το γυναικείο αναγνωστικό κοινό που, ίσως, διαθέτει πιο ευαίσθητη πέψη…! Όμως, αξίζει να ‘ταξιδέψετε’ στο σκοτεινό, τρομαχτικό κόσμο αυτού του βιβλίου, όπου το μεταφυσικό συναντά το αστυνομικό, το μυστήριο το δράμα, η φαντασία τον ερωτισμό και το αποτέλεσμα ‘στοιχειώνει’ και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη του είδους. Πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα και αναμένουμε με αγωνία το επόμενο βιβλίο του!

Υπόθεση οπισθόφυλλου:

«Ένα μεταφυσικό θρίλερ που κόβει την ανάσα και ανεβάζει την αγωνία έως την τελική του κορύφωση.

Ο Σταμάτης Κόκκινος σκότωσε τη γυναίκα της ζωής του. Η σκέψη αυτή τον βασανίζει κάθε μέρα μετά το τροχαίο που την πήρε μακριά του και άφησε πίσω εκείνον.
Οι μέρες του κυλάνε χωρίς νόημα μέσα σ’ ένα άδειο διαμέρισμα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μόνη του λύτρωση, τα τελευταία λόγια της Ιωάννας στον τηλεφωνητή του.

Ωστόσο, όλα όσα πίστευε ο πρώην αστυνομικός θα ανατραπούν όταν γνωρίσει τον Ιεροκλή, έναν αλλόκοτο ιδιωτικό ντετέκτιβ που ξέρει για εκείνον περισσότερα απ’ όσα θα ’πρεπε.

Μυστικά του παρελθόντος που αρνούνται να παραμείνουν θαμμένα. Αμαρτίες που θα πρέπει να πληρωθούν με το μέγιστο τίμημα. Και στη μέση όλων, ένα παλιό τηλέφωνο που χτυπάει τις νύχτες, με φωνές νεκρών στην άλλη άκρη της γραμμής. Που ζητούν… τι; Ειρήνη, εξιλέωση, εκδίκηση…

Ένα μυθιστόρημα που συνδυάζει άψογα την αστυνομική πλοκή με τον μεταφυσικό τρόμο!»

Ο Κωνσταντίνος Κέλλης γεννήθηκε στην Ξάνθη και σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και Δημιουργική Γραφή σε δυο πόλεις γεμάτες φαντάσματα, τη Θεσσαλονίκη και το Εδιμβούργο. Η αγάπη του για τη Λογοτεχνία του Φανταστικού τον οδήγησε στη συγγραφή ιστοριών τρόμου και μυστηρίου. Η δουλειά του έχει διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, ενώ διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό. «Το φως μέσα μου», η πρώτη του συλλογή βραβευμένων διηγημάτων τρόμου, κυκλοφόρησε το 2013. Η «Νεκρή γραμμή» είναι το πρώτο του μυθιστόρημα.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015

«50 ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΓΚΡΗ», του Νάσου Λαναρά – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«50 ΝΕΥΡΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΓΚΡΗ», του Νάσου Λαναρά – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 168
Τιμή: 6,80 €

            Στην εποχή που διανύουμε, με τα αναρίθμητα προβλήματα που μας απασχολούν, τις αφόρητα πιεστικές καταστάσεις που βιώνουμε και τις άκρως δυσοίωνες προβλέψεις κάποιων για τη χώρα και το μέλλον μας, νομίζω πως η ανάγνωση ενός τέτοιου βιβλίου είναι πραγματική πανάκεια! Και μόνον ο τίτλος, σατιρική εκδοχή της πασίγνωστης τριλογίας ξένης συγγραφέως, μας προϊδεάζει για το χιουμοριστικό θέμα του βιβλίου. Όμως, πιστέψτε με, η μόνη ομοιότητα με το ξένο, υπερεκτιμημένο ανάγνωσμα είναι ο συγκεκριμένος αριθμός στην αρχή του τίτλου και η κατάληξη του επιθέτου της εξωφρενικής οικογένειας των Φα-γκρή! Διότι,  εδώ έχουμε έναν χειμαρρώδη συγγραφέα, με γραφή καυστική, αιχμηρή και άκρως χιουμοριστική, πολιτικά συνειδητοποιημένη αλλά ταυτόχρονα και απολύτως κατασταλαγμένη, που δε χαρίζεται σε κανέναν! Ούτε ακόμα και στους ίδιους τους ήρωές του!
            Ο συγγραφέας,  πέρα από τον οφθαλμοφανή στόχο του να μας προσφέρει ένα σατιρικό, ξεκαρδιστικά αστείο ανάγνωσμα, κατορθώνει πολύ περισσότερα. Κατορθώνει να διακωμωδήσει την ελληνική κοινωνία και τη διαχρονική παρακμή της, τον εκφυλισμό της πολιτικής και των αντιπροσώπων της του τελευταίου μισού αιώνα, τον υπερκαταναλωτισμό, την ξενομανία, τον μιμητισμό, τον εκχυδαϊσμό της ελληνικής τηλεόρασης, την οικονομική κρίση και τις συνέπειές της σε όλο το ηλικιακό φάσμα των ανθρώπων, αλλά κυρίως κατορθώνει να μας κάνει να χαμογελάμε γυρνώντας τις σελίδες του βιβλίου του και σε κάποια σημεία να ξεσπάμε σε πηγαίο, αυθόρμητο και τρανταχτό γέλιο με τα πρόσωπα και τις καταστάσεις που συναντούμε μέσα σε αυτό.
            Ο κύριος ήρωας των «50 Νευρώσεων Των Φαγκρή» είναι ο δεκάχρονος, πανέξυπνος σε σημείο ιδιοφυΐας, γιος της οικογένειας, ο Κορνήλιος Φαγκρής. Ο μικρός έχοντας την οξύνοια και την κοφτερή κριτική ματιά σωστού ενήλικα, δεν αφήνει τίποτα ασχολίαστο, ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ανταπεξέλθει και στα καθημερινά σχολικά του καθήκοντα. Όταν δεν μπορεί να σχολιάσει τα ευτράπελα που συμβαίνουν στην κάπως "αντισυμβατική" οικογένειά του με τον φίλο του το Νικολάκη, τότε καταφεύγει στο ημερολόγιό του, όπως όταν θα βρεθεί χωρίς καμιά επικοινωνία με τον έξω πολιτισμένο κόσμο στο χωριό της θείας Λούλας, το Κάτω Μαυρολιθάρι! Ο μικρός έχοντας λεξιλόγιο και γούστα ταιριαστά με το I.Q του που φτάνει το 160, δεν αφήνει τίποτα να "πέσει κάτω", από τους έρωτες της γιαγιάς του Μερόπης – γιατί ερωτεύεται συχνά η θερμόαιμη υπερήλικας – και  την αντιζηλία της με την γειτόνισσα Ευανθία για τα τσακίρικα αν και "καταρρακτώδη" μάτια του Αγησίλαου, μέχρι τις "λαμογιές" του θείου του Μπάμπη, που εκμεταλλεύτηκε πρόσωπα και πολιτικές καταστάσεις για να γεμίσει τις τσέπες του, όπως η πλειοψηφία άλλωστε των έως τώρα πολιτικών και μη προσώπων σε θέσεις εξουσίας. Ο Κορνήλιος, έχοντας μία αδερφή που το μυαλό της έχει υποστεί μεγαλύτερη ζημιά από το υπέρ-ντεκαπαζαρισμένο μαλλί της λόγω της φτηνής και ανούσιας "τηλεόρασης" και των μηνυμάτων της που ακολουθεί πιστά, σχολιάζει τα πάντα με τον κολλητό του το Νικολάκη. Από το "πονηρό" βίντεο της Τζούλιας Αλεξανδράτου μέχρι τον "χακαρισμένο" λογαριασμό του απερχόμενου πρωθυπουργού και τις υπενθυμίσεις του προς τον εαυτό του πριν αποχωρήσει κακήν κακώς από το Μέγαρο Μαξίμου…!
            Ο Νάσος Λαναράς με απίστευτη ευστροφία, ευρηματικότητα και πρωτοτυπία θα σας κάνει να χαμογελάτε για πολύ καιρό μετά την ανάγνωση αυτού του μικρού διαμαντιού, όπου οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα και καταστάσεις είναι απολύτως εσκεμμένη και διόλου συμπτωματική! Το πιο εξωφρενικό αλλά και ευρηματικό στοιχείο του βιβλίου είναι το τέλος του! Όχι, μην κάνετε το λάθος να πάτε κατευθείαν στις πίσω σελίδες και να "υποκλέψετε" την απίθανη κατάληξη των ηρώων, γιατί αξίζει να ακολουθήσετε τα βήματα που τους οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Θα το διασκεδάσετε απίστευτα, πιστέψτε με! Προσωπικά ενθουσιάστηκα, καθώς λατρεύω το συγκεκριμένο υπαρκτό πρόσωπο το οποίο χρησιμοποιεί ονομαστικά και "συγγραφική αδεία" ο συγγραφέας, αλλά και για τα μηνύματα που θέλει να περάσει σε εμάς τους αναγνώστες. Αυτά που εξέλαβα εγώ ήταν ότι τα χρήματα δεν μπορούν να αγοράσουν την ευτυχία, ούτε τη νεότητα και την ομορφιά, ούτε όμως και την αγάπη, ενώ η ζωή ανταμείβει τελικά όσους έχουν τα κότσια, το θάρρος, την τόλμη ή το θράσος να την αρπάξουν ‘από τα κέρατα’, και γιατί όχι, ακόμα και να της δώσουν ένα ‘χέρι ξύλο’!
Πολλά συγχαρητήρια στο Νάσο Λαναρά για το πρωτότυπο, υπέροχο αυτό χιουμοριστικό μυθιστόρημα, το οποίο σας εγγυώμαι πως θα απολαύσετε από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα! Διαβάστε το Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η "Άνεμος εκδοτική" σας προσκαλεί σε μια... θεραπεία γέλιου, με τις "50 νευρώσεις των Φαγκρή".
Το ανατρεπτικό ευθυμογράφημα του Νάσου Λαναρά που δεν αφήνει τον αναγνώστη να πάρει ανάσα, με τις σουρεαλιστικές περιπέτειες της οικογένειας Φαγκρή.
Ο νεοπλουτισμός, ο επαρχιωτισμός, ο μικροαστισμός, η πολιτική παρακμή, τα οικονομικά μέτρα, τα λαμόγια και φυσικά η τηλεόραση, περνούν από μια χιουμοριστική "ακτινογραφία". Όσα συμβαίνουν στο "Φαγκρέικο" γίνονται αφορμή για να σχολιαστούν, επί της ουσίας, πραγματικά γεγονότα, που μας απασχόλησαν τα τελευταία "μνημονιακά" χρόνια. Σύγχρονη γλώσσα, ξεκαρδιστικές ατάκες και αιχμηρή σάτιρα, μέσα από καταιγιστικούς ρυθμούς, με τελείως "σχιζοφρενικούς" διαλόγους, που μας ξανασυστήνουν την ελληνική κοινωνία χωρίς ίχνος μακιγιάζ.»

Μπες στο θέμα!
«Μια δημοσίευση αστρολογικών προβλέψεων στην ιστοσελίδα διάσημης αστρολόγου γίνεται αφορμή για μια σειρά εξελίξεων στη μικροαστική οικογένεια Φαγκρή. Ο Κορνήλιος, ένα εντεκάχρονο παιδί-θαύμα με IQ 160 -γεγονός που του δίνει τη δυνατότητα να αντιλαμβάνεται ως ώριμος την πραγματικότητα, να την περιγράφει και να την διαχειρίζεται ως ενήλικος-, μας αφηγείται τις ανατροπές που συντελούνται στην οικογένειά του, με φόντο ένα ερωτικό τρίγωνο, τριών υπερηλίκων, τελείως αντικομφορμιστικό και σουρεαλιστικό: της γιαγιάς Μερόπης, της πλούσιας υπερφίαλης γειτόνισσας Ευανθίας και του απόστρατου ταξίαρχου Αγησίλαου, που τον διεκδικούν και οι δύο με ό,τι όπλα διαθέτουν.
Η πλοκή εξελίσσεται στη διάρκεια των μνημονίων και πρωταγωνιστούν όλοι οι χαρακτήρες της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας. Ο εργαζόμενος χαμηλόμισθος μπαμπάς Μενέλαος, η απελπισμένη νοικοκυρά μαμά Καλλιόπη, ο πανέξυπνος γιος Κορνήλιος, ο συμμαθητής Νικολάκης, η "ξανθιά" έφηβη κόρη Ξανθίππη με τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις, το λαμόγιο θείος Μπάμπης, η νεόπλουτη βλάχα θεία Λούλα και το... τρίο ραμολί που αναφέρθηκε ήδη και μπλέκεται συνέχεια σε περιπέτειες. Όλα οδηγούν σε ένα απολύτως απρόβλεπτο, εντυπωσιακό φινάλε, κυριολεκτικά στην τελευταία σελίδα.»

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

«ΕΦΙΑΛΤΕΣ Ι – Συμβόλαιο Ψυχής», της Άρτεμης Βελούδου – Γράφει η Αργυρώ Χαρίτου

«ΕΦΙΑΛΤΕΣ  Ι – Συμβόλαιο Ψυχής», της Άρτεμης Βελούδου – Γράφει η Αργυρώ Χαρίτου

Εκδόσεις: i-Write.gr
Σελίδες: 670
Τιμή: 15,40 €            

Όταν ακούμε τη λέξη «ΕΦΙΑΛΤΕΣ» αμέσως στο νου μας  συμβαδίζει με κάτι το οποίο είναι κακό, από όλες τις απόψεις. Είτε ψυχικό. Είτε σωματικό. Είτε ονειρικό.
            Γενικότερα, είμαι από τους ανθρώπους που έχουν δυνατή φαντασία. Ναι μεν, είναι καλό όταν σου περιγράφει κάποιος κάτι για να μπορείς να το φανταστείς, αλλά και όταν θες εσύ να περιγράψεις κάτι. Όμως στην περίπτωση του οποιουδήποτε Εφιάλτη είναι απλά κακό. Πολύ κακό.
            Το βιβλίο «Εφιάλτες» μου το σύστησε μια φίλη την οποία εμπιστεύομαι. Για αυτό το λόγο, αν και από τον τίτλο φοβήθηκα ότι μπορεί να έχανα για μερικές μέρες τον ύπνο μου, ή να φοβόμουν να περπατήσω μέσα στο σπίτι μου αν αυτό ήταν σκοτεινό, το τόλμησα. Τελικά, είχε δίκιο ότι θα με συντάραζε συναισθηματικά και όχι, εξαιτίας των εφιαλτών.
            Δεν έχασα τον ύπνο μου (πέραν από μια μέρα). Με καθήλωσε για πολλές ώρες. Είχα  συνέχεια την επιθυμία ‘ακόμα μια σελίδα, ακόμα μια σελίδα, ακόμα μια σελίδα’.
            Ακόμα και όταν είχαμε διακοπή ρεύματος για αρκετές ώρες, διάβαζα το βιβλίο υπό το φως των κεριών, στη 1 το βράδυ, διότι μου είχαν μείνει μόνο 20 σελίδες και δεν μου επέτρεπε η αγωγή μου να το εγκαταλείψω, τώρα που ήταν έτοιμο να μου αποκαλύψει το τέλος του.
            Το βιβλίο «Εφιάλτες» πραγματεύεται τη ζωή ενός πλούσιου αγοριού, το οποίο συμπεριφέρεται χωρίς να αναλογίζεται τη ζωή του, χωρίς να εκτιμάει τίποτα και να τα θεωρεί όλα δεδομένα. Χωρίς να νοιάζεται για τίποτα, επέλεξε τον εύκολο δρόμο για να ξεχάσει τα προβλήματα του. Ο Ρέιμοντ, που είναι και ο ήρωας μας, κατέληξε στο Ντάνγουϊτς, εκεί που κατοικούσαν οι παππούδες του, λόγω όλων των λανθασμένων επιλογών που είχε κάνει.
             Το όλο ψυχολογικό προφίλ του Ρέιμοντ, αλλά και της οικογένειας του, παρουσιάστηκε, εκδηλώθηκε, εμφανίστηκε, μέσα από τα μάτια του. Η μεταμόρφωση του από ένα άτομο, εγωιστικό σε ανιδιοτελές, με προκάλεσε να πω πολλές φορές ‘μπράβο’ στη συγγραφέα για τον τρόπο που παρουσίασε το ταξίδι του και την μεταμόρφωση του. Ναι, πολλοί θα πούνε ότι το βιβλίο λέγεται «Εφιάλτες» και το μισό βιβλίο μιλάει, δείχνει, αποκαλύπτει τον ψυχικό θάνατο και την ψυχική ανάταση αυτού του αγοριού, αλλά και των γύρω του. Είναι όμως σημαντικό. Επιβάλλεται για το δεύτερο μέρος που στη ζωή του εμφανίζεται η Ονόρα.
            Η Ονόρα είναι η κοπέλα που δουλεύει μαζί του στην πανσιόν. Η πανσιόν ανήκει στους παππούδες του. Όπως είναι λογικό, ο Ρέιμοντ προσπαθεί να δεχτεί τη νέα του ζωή. Όπως και τη νέα του δουλειά. Όταν συναντάει την Ονόρα, η πρώτη  λέξη που εμφανίζεται στον εγκέφαλο, αλλά και στα χείλη του, είναι ΦΡΙΚΙΟ. Για μένα είναι μια άσχημη λέξη και με θύμωνε που την  ανάφερε σε κάθε ευκαιρία.
            Να, όμως, που τελικά η ζωή έχει ένα δικό της μοτίβο για να σου επιδεικνύει τη δύναμη της και καταλήγεις να τον ερωτευτείς, να τον αγαπήσεις, αλλά να φτάσεις το σημείο να δώσεις και τη ζωή σου για εκείνον.
            Αχ, είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σας αποκαλύψω αλλά δεν μπορώ. Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι από εδώ και πέρα ξεκινάνε οι ‘Εφιάλτες’. Είτε αυτοί είναι ονειρικοί, είτε είναι πραγματικοί, με σάρκα και οστά μπροστά τους.
            Ο Ρέιμοντ μαζί με την Ονόρα μπλέκουν σε μια κατάσταση, φουτουριστική. Παλεύουν με πλάσματα από άλλες διαστάσεις ώσπου να εμφανιστεί μια γυναίκα, αν είναι γυναίκα βασικά, έτσι υποψιαζόμαστε, η  οποία θα βοηθήσει το ζευγάρι μας να διώξει μακριά του αυτή την κατάρα που τους τυραννάει.
            Δεν μπορώ να αποκαλύψω περισσότερα ούτε για την κατάρα, αλλά ούτε για το ποιές αποφάσεις έπρεπε να παρθούν για να μπορούν να τη σπάσουν. Μια κατάρα που υφίσταται εδώ και μερικούς αιώνες.
            Αλλά μπορώ να πω ότι με έβαλε σε σκέψεις όπως, θα έδινες τη ζωή σου όντως για κάποιον που αγαπάς; Θα πολεμούσες πλάσματα άυλα, μόνο με τη δύναμη ενός φυλαχτού; Θα τρελαινόσουν; Θα μπορούσες να κοιμηθείς ήσυχα τα βράδια, όσο κουρασμένος και αν ήσουν και ας είχες στην αγκαλιά σου το άλλο σου μισό; Θα κλονιζόταν η σκέψη σου  μήπως έχεις τρελαθεί;
            Πολλές ερωτήσεις σου προκαλεί το βιβλίο. Γιατί μπορεί οι εφιάλτες να είναι των ηρώων μας όμως, μας βάζει στη θέση και μας να ζήσουμε τις αγωνίες τους, σαν να είναι δικές μας και αν θα μπορούσαμε να τις αντιμετωπίσουμε.
            Υπήρξαν στιγμές που τρόμαξα, υπήρξαν στιγμές που θύμωσα, υπήρξαν στιγμές που έβρισα την συγγραφέα, γιατί ήθελα να κοιμηθώ αλλά λόγω των τεράστιων κεφαλαίων δεν μου το επέτρεπε. (Δεν επιτρέπεται να αφήνω κεφάλαιο στη μέση. Το θεωρώ ιεροσυλία!). Και το τέλος. Αχ, το τέλος…! Απλά έπεσα στο κρεβάτι με μια θλίψη στο πρόσωπο μου, προκαλώντας την ανησυχία του άντρα μου. Πληγώθηκα και ένιωσα τον πόνο των ηρώων μου.
            Ένα μεγάλο μπράβο σε αυτό το νέο κορίτσι που η γραφή της είναι ώριμη. Χωρίς να σε κουράζει με περιττές περιγραφές. Με όχι, και τόσο συνηθισμένο λεξιλόγιο. Όχι, τρομακτικό. Αλλά έντονο, ώστε να σε τοποθετήσει στη θέση των ηρώων του.
            Δε θέλω να σας κουράσω. Ελπίζω να σας μετέφερα έστω και λίγο τα συναισθήματα, τις σκέψεις που μου προκάλεσε αυτό το βιβλίο.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Ρέιμοντ ήταν επικίνδυνος. Τουλάχιστον ως τέτοιον τον αντιμετώπιζαν όλοι γύρω του. Ο ίδιος θεωρούσε τη ζωή του τέλεια έτσι όπως ζούσε στα άκρα, χωρίς περιορισμούς και απαγορεύσεις. Όταν όμως έφτασε στο κατώφλι του θανάτου μια μοιραία νύχτα, ανέλαβε η οικογένεια του τα ηνία. Έπειτα από τον αγώνα της απεξάρτησης βρέθηκε εξορισμένος σ ένα ζοφερό χωριό, υπό την κηδεμονία των παππούδων του.

Εγκλωβισμένος στο Ντάνγουϊτς, ξεκινάει πάλι από την αρχή. Αλλάζοντας τον τρόπο ζωής του, οδηγείται σταδιακά στο να αλλάξει τον ίδιο του τον εαυτό. Η Ονόρα, ένα μυστήριο κορίτσι, εισβάλλει στη ζωή και το μυαλό του. Για κάποιο λόγο νιώθει να τη μισεί, αλλά σύντομα του γίνεται εμμονή καθώς προσπαθεί να σηκώσει το πέπλο της μυστικοπάθειας της, και να ανακαλύψει την αλήθεια για τη ζωή της. Ανεξήγητα γεγονότα προηγούνται πάντα της παρουσίας της, και ο Ρέιμοντ ήθελε πάση θυσία να ικανοποιήσει την περιέργεια του. Πλησιάζοντας την όμως εμπλέκεται σε έναν συναισθηματικό πόλεμο, που αντιστρέφει τους όρους της γνωριμίας τους και τα κίνητρα της αναζήτησης του.

Στη νέα αυτή διαδρομή, θρύλοι και μύθοι αποδεικνύονται αληθινοί, η ομίχλη δεν είναι πάντα τόσο αθώα, και τα φαινόμενα μονίμως απατούν την αντίληψη. Ο Ρέιμοντ έμπλεξε σε μια περιπέτεια η οποία τον ταξίδεψε σ έναν κόσμο που ποτέ δεν φανταζόταν ότι υπάρχει, και δεν χρειάστηκε να κάνει βήμα παραπέρα από τον δικό μας για να τον αντικρύσει. Έμαθε με τον χειρότερο τρόπο ότι δεν υπάρχουν όρια σ αυτά που μπορείς να κάνεις, για να σώσεις αυτόν που αγαπάς. Και ανακάλυψε πως ο καθρέφτης της ψυχής μας, είναι εκείνος που μας κάνει να δούμε τη ζωή με άλλο μάτι.

Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

Συνέντευξη με την Σοφία Βόϊκου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

         Την αγαπητή Σοφία Βόϊκου τη γνώρισα μέσα από το πολύ αγαπημένο μου μυθιστόρημά της «Το Ταξίδι Της Φωτιάς», ένα βιβλίο συναρπαστικό που ταξιδεύει τον αναγνώστη σε κόσμους και χρόνους διαφορετικούς, ανάμεσα στην πραγματικότητα και τον θρύλο, τα σύγχρονα επιστημονικά δεδομένα και τις δοξασίες. Όμως, η συγγραφέας έχει γράψει πέντε συνολικά έως τώρα μυθιστορήματα, με διαφορετικό θέμα κάθε φορά, αλλά την ίδια ποιοτική γραφή, την ευρηματικότητα στην πλοκή και την ζωντάνια των διαλόγων και των περιγραφών διαφορετικών τόπων, εποχών και χαρακτήρων. Χαίρομαι δε ιδιαίτερα που μας εκμυστηρεύτηκε το γεγονός ότι η ίδια είναι δεινή αναγνώστρια, όπως κάθε αξιόλογος συγγραφέας οφείλει να είναι!
            Με φόντο το πιο πρόσφατο βιβλίο της κ. Βόϊκου, «Το Μυστικό Της Καταιγίδας» και με ορίζοντα το νέο μυθιστόρημά της που συγγράφει τώρα, αλλά δεν μας το αποκάλυψε, την ευχαριστώ ιδιαίτερα που με τίμησε παραχωρώντας μου την ακόλουθη πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» και της εύχομαι καλές εμπνεύσεις και κάθε επιτυχία στο αξιολογότατο έργο της.

1) Αγαπητή κ. Βόϊκου, μας έχετε ήδη χαρίσει πέντε εξαιρετικά μυθιστορήματα με διαφορετική θεματολογία το καθένα. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Γράφω και διαβάζω λογοτεχνία από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου... Ήμουν και ίσως να είμαι ακόμα “κλειστός” χαρακτήρας οπότε το διάβασμα και η γραφή ήταν ο δικός μου τρόπος για να εκφράσω τα συναισθήματά μου. Βέβαια ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως θα γινόμουν συγγραφέας. Οι συγγραφείς για μένα ήταν κάτι άπιαστο, φάνταζαν άνθρωποι υπερφυσικοί, άνθρωποι που δεν κατοικούσαν στον κόσμο τούτο. Κάποια στιγμή, πιεσμένη από τις υποχρεώσεις της εργασίας και της οικογένειας, ψάχνοντας τρόπους για να “αποφορτιστώ”, ασχολήθηκα με τη συγγραφή του πρώτου μου βιβλίου. Όταν το έγραφα δεν πίστευα πως θα εκδιδόταν ποτέ, ήταν μια προσωπική διέξοδος. Όταν ωστόσο τελείωσε, θεώρησα πως μπορούσα να δοκιμάσω αν άρεσε και σε άλλους ανθρώπους, πέρα από τα άτομα της οικογένειας μου ή τους στενούς μου φίλους. Κι έτσι αποφάσισα, να δοκιμάσω την τύχη μου, στέλνοντας το πρωτότυπο σε εκδοτικούς οίκους. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία...

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία;

Η έμπνευση δεν έχει χρόνο, δεν έχει τόπο, δεν έχει πατρίδα... Την ζητάς απεγνωσμένα και δεν έρχεται κι όταν δεν την ζητάς γιατί θέλεις ν' ασχοληθείς με κάτι άλλο, έρχεται και τρώει όλο σου το χρόνο. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σ' εμένα. Οπότε, έχω μάθει και δεν την κυνηγάω. Την περιμένω να έρθει όποτε η ίδια θελήσει. Προσωπικά δεν μπορώ να εκβιάσω την έμπνευσή μου γιατί τότε ξέρω πως αυτό που θα γράψω δεν θα έχει κάτι από την ψυχή μου. Θα είναι μία καταναγκαστική πράξη ενώ εγώ θέλω η γραφή να είναι η οδός προς την ελευθερία κι όχι ένα ακόμη “πρέπει” στην καθημερινότητά μου. Γι' αυτό και δεν θέλω να είμαι επαγγελματίας συγγραφέας. Μέχρι στιγμής η έμπνευση έχει έρθει από τα πιο παράδοξα πράγματα: από ένα μεταμεσονύκτιο ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση, από ένα λάτιν πάρτι σ' ένα μπαράκι στη Χαλκιδική, από την τραγική ζωή μιας καλλιτέχνιδας που λάτρεψα...
Όσον αφορά στη συλλογή των ιστορικών και των διάφορων πολιτισμικών στοιχείων που απαιτείται για τη συγγραφή ενός βιβλίου, σαφώς μου τρώει πολύ χρόνο, ορισμένες φορές περισσότερο χρόνο κι από τη συγγραφή του ίδιου του βιβλίου. Ωστόσο είναι μία διαδικασία που στην κυριολεξία την λατρεύω. Ίσως είναι το απωθημένο μου που δεν πέρασα στο ιστορικό – αρχαιολογικό. Έτσι, όλη αυτή την έρευνα που φανταζόμουν στην εφηβεία μου, την βγάζω τώρα στα βιβλία μου. Μου αρέσει όλο αυτό το ψάξιμο... Μαθαίνω συνεχώς νέα πράγματα... Άλλα ψάχνεις, άλλα ανακαλύπτεις... Ω! Ναι! Είναι μία υπέροχη μοναδική διεργασία...

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες τις οποίες περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας;

Πιστεύω γενικά πως όχι μόνο ο συγγραφέας αλλά κάθε άνθρωπος θα πρέπει να ταξιδεύει. Είναι ο μοναδικός τρόπος να γνωρίσει άλλους ανθρώπους, άλλους πολιτισμούς, άλλες θρησκείες, να δραπετεύσει από το μικρόκοσμό του και να ξεφύγει από τη δικτατορία του “εγώ” και να πάει στο “εμείς”. Μόνο με τα ταξίδια ο άνθρωπος μπορεί να σταματήσει να φοβάται το “διαφορετικό” κι έτσι να λυθούν πολλά προβλήματα.
Τώρα όσον αφορά στο συγγραφέα και στα βιβλία του, σαφώς μπορείς να περιγράψεις πολύ καλύτερα τόπους τους οποίους έχεις επισκεφθεί, που έχεις αφεθεί στις μυρωδιές και στις γεύσεις του. Στα μέτρα του δυνατού, προσπαθώ να επισκεφθώ τους τόπους που περιγράφω. Π.χ. Στο “Ταξίδι της φωτιάς” που το μεγαλύτερο μέρος του διαδραματίζεται στο Μεσαίωνα, επισκέφτηκα μεσαιωνικά φεστιβάλ που γίνονται στην Κεντρική Ευρώπη και που απεικονίζουν πλήρως τη ζωή στο Μεσαίωνα. Αντίστοιχα έχω επισκεφθεί το Παρίσι, την Ονφλέρ, τη Νίκαια, τη Νίσυρο, το Λιδωρίκι και διάφορες άλλες πόλεις τις οποίες περιγράφω κατά καιρούς στα βιβλία μου. Ωστόσο, στάθηκε αδύνατο να επισκεφθώ το Γκέρλιτς ή το Ζγκόρζελετς, αν και το ήθελα πάρα πολύ όταν έγραφα το “Πικρό Γλυκό Λεμόνι”. Η αλήθεια είναι πως σ' αυτό το σημείο, το ίντερνετ έχει κάνει τον κόσμο πολύ πιο μικρό κι έχει φέρει τόπους μακρινούς σχεδόν δίπλα μας.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Κατ' αρχήν δεν έχω γράψει κανένα αυτοβιογραφικό βιβλίο. Αναμφισβήτητα υπάρχουν κάποια προσωπικά βιώματα στις πράξεις ορισμένων ηρώων αλλά είναι αποσπασματικά. Ακόμα και τώρα δεν ξέρω αν εγώ χρησιμοποίησα τους συγκεκριμένους ήρωες για να επουλώσω δικά μου ψυχικά τραύματα ή αν ήρωες χρησιμοποίησαν εμένα για να εκφράσουν καλύτερα την κατάστασή τους στον αναγνώστη. Σαφώς και δεν μπορεί να υπάρξει αντικειμενική περιγραφή.
Τώρα αν ήταν εύκολο ή όχι... άλλες φορές ήταν ανώδυνο – πράγμα που εξέπληξε κι εμένα την ίδια – κι άλλες φορές ιδιαίτερα επώδυνο. Όλες τις φορές ωστόσο ήταν καθαρτικό.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με ποικίλα θέματα κοινωνικού, ιστορικού, μεταφυσικού και ερωτικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο;

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να απαντήσω... Εξαρτάται... Αυτό που είναι σίγουρα απαραίτητο είναι ο συγγραφέας να είναι “φανατικός αναγνώστης λογοτεχνίας”. Δεν μπορείς να γράψεις αν δεν έχεις διαβάσει πολύ κι αν δεν συνεχίζεις να διαβάζεις πολύ. Και να έχεις πειθαρχία. Κανένα βιβλίο δεν μπορεί να βγει, αν δεν υπάρχει αυτοπειθαρχία.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας «επισκέπτεται» η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που ‘ρέει’ αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Όχι... είμαι τελείως απρόβλεπτη. Όταν έχω έμπνευση μπορώ να γράψω οπουδήποτε και  οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Στο σπίτι, στη δουλειά, σε σπίτια φιλικά, σε καφετερίες... Δεν χρειάζομαι κάποιο ιδιαίτερο χώρο, αρκεί να έχω το laptop μαζί μου. Δεν με ενοχλεί η φασαρία – ίσα ίσα πολλές φορές την επιζητώ κιόλας. Δεν μπορώ να λειτουργήσω καλά στην απόλυτη ησυχία. Δεν είμαι μοναχικά δημιουργική. Δημιουργώ καλύτερα όταν έχω κόσμο γύρω μου. Έχω βέβαια μια μικρή αδυναμία στις απογευματινές ώρες... αλλά μικρή,  όχι μεγάλη αδυναμία...

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα τη γνώμη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Πρώτος αναγνώστης μου είναι πάντα ο σύζυγος μου. Εμπιστεύομαι σχεδόν απόλυτα την κρίση του γιατί ξέρω πως ούτε θα μου χαϊδέψει τ' αυτιά αλλά ούτε και θα μου κάνει εμπαθή κριτική. Διαβάζει κάθε μυθιστόρημά μου εν τη γενέσει του, κεφάλαιο – κεφάλαιο, και κάνει τα σχόλια του. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε “μαλώσει” γιατί δεν δέχομαι την κριτική του, αλλά όταν ηρεμώ και αποστασιοποιούμαι, αντιλαμβάνομαι ότι τις περισσότερες φορές τα σχόλια του είναι σωστά και φροντίζω να τα ενσωματώνω στο έργο μου. Ο αμέσως επόμενος αναγνώστης μου είναι η κυρία Αγγέλα Σωτηρίου, η υπεύθυνη των εκδόσεων “Ψυχογιός” που διαβάζει πλέον ολοκληρωμένο το εκάστοτε μυθιστόρημα.

8) Από τα πέντε μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία ‘πίσω από την ιστορία’ του καθενός;

Αν και ως δημιουργός αγαπώ όλα τα “πνευματικά μου παιδιά”, ομολογώ πως μια μικρή αδυναμία έχω στο “Ταξίδι της φωτιάς” γιατί είναι ένα βιβλίο που έχω γράψει σε μια δύσκολη περίοδο για μένα και κρύβει την περισσότερη “Σοφία” μέσα του. Ήταν ένα προσωπικό ταξίδι αυτογνωσίας, με φόντο το γαλλικό Μεσαίωνα.
Λίγα λόγια για την ιστορία του καθενός, λοιπόν.
Ας ξεκινήσουμε από το 'πρωτάκι' μου το “Κόκκινο σημάδι”. Η γραφή του ήταν ένα μέσο για να ξεφεύγω τότε από τις πιέσεις της δουλειάς και της οικογένειας. Έμπνευση, μια γυναίκα που υπήρξε μούσα των Γάλλων σουρεαλιστών, που συμμετείχε σχεδόν σε όλες τους τις μαζώξεις και που η πραγματική της ταυτότητα παραμένει ένα μυστήριο μέχρι και σήμερα.
“Το ταξίδι της φωτιάς” κινείται σε δύο χρονικούς άξονες: στο Γαλλικό Μεσαίωνα και στο σήμερα. Πρόκειται για ένα εσωτερικό ταξίδι αυτογνωσίας και η αφορμή για τη συγγραφή του ήταν ακριβώς η ανάγκη μου να γνωρίσω τον εαυτό μου και να συμφιλιωθώ με κάποια προσωπικά μου τραύματα.
Το “Πικρό Γλυκό Λεμόνι” ξεπήδησε από ένα μεταμεσονύκτιο ντοκιμαντέρ όπου αναφερόταν στα γεγονότα του Γκέρλιτς. Μου φάνηκε τόσο περίεργη και συναρπαστική η ιστορία που ξεκίνησα την έρευνα για να μάθω περισσότερα. Η ιστορία της Ασημούλας όπως την είχε πλάσει το μυαλό μου, ζητούσε επειγόντως να αποτυπωθεί στο χαρτί.
Έμπνευση για το “Στη σκιά του Αυγερινού” υπήρξε η ταραχώδης ζωή της γλύπτριας Καμίλ Κλωντέλ και του Αύγουστου Ροντέν και κυρίως το 'μυστικό' ότι πολλά από τα διάσημα γλυπτά του Ροντέν τα είχε φιλοτεχνήσει η Καμίλ χωρίς ποτέ να αναγνωριστεί η καλλιτεχνική της αξία.
Τέλος, “Το μυστικό της καταιγίδας” είναι ένας προσωπικός φόρος τιμής στη δεκαετία του ογδόντα, τη δεκαετία της ανέμελης εφηβείας μου. Είναι ένα βιβλίο στο οποίο ήθελα να δώσω μια νότα δροσιάς. Συνηθίζω να το χαρακτηρίζω “τραγικά αισιόδοξο” κι “αισιόδοξα τραγικό”.

9) Η συγγραφέας  Σοφία Βόϊκου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Φυσικά και βρίσκω χρόνο. Λατρεύω το διάβασμα. Είμαι φανατική αναγνώστρια και διαβάζω ακατάπαυστα ακόμα κι όταν τυγχάνει να γράφω κάποιο δικό μου βιβλίο. Λατρεύω τα ιστορικά και τα ψυχολογικά μυθιστορήματα. Ωστόσο, υπάρχουν περίοδοι της ζωής μου που διαβάζω σαν μανιακή και αστυνομική λογοτεχνία. Τελικά, νομίζω ότι διαβάζω τα πάντα ανάλογα με τη διάθεση της στιγμής.

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Σίγουρα έχω επηρεαστεί από τα αναγνώσματά μου, όμως δεν μπορώ να πω ότι έχω ακολουθήσει το ύφος κάποιου συγγραφέα ή κάποιας σχολής.
Τώρα αγαπημένοι πολλοί... Θα αναφέρω ενδεικτικά ονόματα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν λατρεύω κι άλλους... Καζαντζάκης, Τολστόι, Γιάλομ, Καμύ, Σεντ – Εξυπερί... Α! Όχι, δεν τα πάω καθόλου καλά με τις λίστες... αδικώ πολλούς... 

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο «ζηλεύετε» ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε να έχετε συγγράψει εσείς;

Έχω λατρέψει πολλά τόσο από την παγκόσμια όσο και από την ελληνική λογοτεχνία... δεν έχω ζηλέψει όμως κάποιο. Κάθε συγγραφέας γράφει ανάλογα με τα προσωπικά του βιώματα, τις προσωπικές του επιθυμίες, έχει τις δικές του προσδοκίες, οπότε κάθε έργο είναι μοναδικό ως προς το δημιουργό του. Όχι, ο καθένας δημιουργεί αυτό που “πρέπει” να δημιουργήσει. Γενικώς, θεωρώ τη ζήλεια ένα συναίσθημα που δείχνει πως δεν τα έχεις βρει καθόλου με τον εαυτό σου και πιστέψτε με, έχω κάνει πολύ μεγάλο αγώνα για να τα βρω με τον εαυτό μου...

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς θα έπρεπε να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να ‘περάσετε’ στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Δεν υπάρχει “πρέπει” στην τέχνη. Ο κάθε δημιουργός γράφει ό,τι νομίζει. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Μ' αυτή τη λογική κι εγώ όταν γράφω, δεν έχω στο μυαλό πως πρέπει να προβληματίσω ή να ψυχαγωγήσω. Εκείνη την στιγμή, υπάρχει μια ιστορία στο μυαλό μου που ζητά επίμονα να βγει. Πολλές φορές μαζί με την ιστορία βγαίνουν και κάποια μηνύματα, όπως π.χ. ο σεβασμός στη διαφορετικότητα στο “Ταξίδι της φωτιάς”. Δεν γίνεται όμως εσκεμμένα. Είναι απόψεις που πολλές φορές υποσυνείδητα αποτυπώνονται στο χαρτί. Αυτή είναι και η μαγεία της γραφής εξάλλου...

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Προσωπικά πιστεύω πως ο δημιουργός, πρώτα απ' όλα, δημιουργεί για τον ίδιο τον εαυτό του και στη συνέχεια για το αναγνωστικό του κοινό. Γιατί αλλιώς δεν είναι δημιουργός είναι απλώς “έμπορος της τέχνης”. Εάν λοιπόν ο δημιουργός αισθάνεται την ανάγκη να πειραματιστεί θεματολογικά, οφείλει να το κάνει. Εάν τον “κυνηγά” εμμονικά ένα θέμα, οφείλει επίσης να σεβαστεί αυτή του την εμμονή. Όσον αφορά εμένα, πιστεύω πως ανήκω σ' εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που πειραματίζεται κι αλλάζει θεματολογία γιατί αυτή είναι η προσωπική μου ανάγκη.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό;

Όταν αποφάσισα να δώσω το πρώτο μου βιβλίο προς έκδοση, δεν το είχα σκεφτεί ιδιαίτερα σοβαρά. Επίσης δεν είχα ιδέα πως λειτουργούσε όλο το σύστημα, οπότε δεν αγωνιούσα καθόλου για την αποδοχή του από το αναγνωστικό κοινό. Εκείνη τη στιγμή, το μόνο που μ' ενδιέφερε ήταν η έκδοσή του. Μεγαλύτερο άγχος είχα για την αποδοχή στο δεύτερο βιβλίο μου... Μετά το “Πικρό Γλυκό Λεμόνι” όμως, το άγχος αυτό έχει γίνει δημιουργικό. Ακούω τα σχόλια των αναγνωστών αλλά ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν γράφω ποτέ έχοντας υπ' όψη μου τι θα αρέσει ενδεχομένως στο αναγνωστικό κοινό. Τότε το έχεις χάσει το παιχνίδι. Γιατί αυτό που προσφέρεις δεν είσαι εσύ και ο ευαίσθητος αναγνώστης το αναγνωρίζει αυτό. Σημασία έχει να ξέρεις για ποιο λόγο γράφεις... Το ξέρω πως θ' ακουστεί λίγο εγωιστικό αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Πρώτα γράφω για τον εαυτό μου και μετά για τους αναγνώστες. Εννοείται φυσικά πως αν εκείνο που έχω γράψει έχει αγγίξει και κάποιους ανθρώπους, αυτό με γεμίζει με ιδιαίτερη χαρά.

15) Παρακολούθησα με μεγάλο ενδιαφέρον τις σύντομες ιστορίες – διηγήματά σας με κεντρικό άξονα τις αναμονές στις ουρές των ΑΤΜ. Διασκέδασα, έκλαψα, γέλασα μέχρι δακρύων! Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Υπάρχει κάποια σκέψη σας για συγκέντρωση, ή επέκταση αυτών των διηγημάτων σας σε ένα βιβλίο, ώστε να εκδοθούν αυτούσιες, ή με τη μορφή μυθιστορήματος ίσως;

Ποτέ δεν ξέρει κανείς τι μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για ένα συγγραφέα... είναι εκείνο το μαγικό “κλικ” που δεν έχει χρόνο, δεν έχει τόπο. Μ' αυτή τη λογική, φυσικά και η σκληρή πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης τόσο σκληρών όσο και ανάλαφρων μυθιστορημάτων.
Tις ιστορίες των ΑΤΜ, δεν έχω σκοπό ούτε να τις εκδώσω ούτε να τις κάνω κάποιο βιβλίο. Ήταν αυθόρμητες ιστορίες γραφής που είχαν σκοπό να ελαφρύνουν κάπως την βαριά ατμόσφαιρα εκείνων των ημερών. Εάν κάποιος θέλει, να τις διαβάσει όλες μαζί μπορεί να τις βρει στο blog των εκδόσεων “Ψυχογιός”.

16) Εσείς, με  την πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Δεν είμαι άνθρωπος των συμβουλών, ωστόσο θα τολμήσω να δώσω δυο συμβουλές:
1. Να διαβάζουν, να διαβάζουν, να διαβάζουν...
2. Να πιστεύουν στο όνειρο

17) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας, «Το Μυστικό Της Καταιγίδας», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ.
Όσο για τα μελλοντικά μου σχέδια, έχω κάτι στα σκαριά αλλά θα μου επιτρέψετε να μην κάνω άλλες αποκαλύψεις γιατί είμαι λίγο προληπτική σ' αυτά τα θέματα. Να είστε σίγουρη πάντως ότι θα σας ενημερώσω όταν κυκλοφορήσει κάτι καινούριο!

Βιογραφικό Σοφίας Βόϊκου:

Η ΣΟΦΙΑ ΒΟΪΚΟΥ γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε γαλλική φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Sophia Antipolis της Νίκαιας, στη Γαλλία, στον τομέα της Επικοινωνίας και του Πολιτισμού των χωρών της Μεσογείου. Σπούδασε επίσης Ιστορία της Τέχνης στην École du Louvre στη Γαλλία. Έχει διδάξει Θεωρία της Επικοινωνίας και Ιστορία της Τέχνης στην ιδιωτική εκπαίδευση, ενώ για χρόνια διατηρούσε μόνιμη στήλη για τα εικαστικά δρώμενα σε διάφορα πολιτιστικά περιοδικά της Θεσσαλονίκης. Έχει ασχοληθεί με τη μετάφραση βιβλίων και έχει γράψει δύο παραμύθια για παιδιά, ενώ από το 1997 δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο χώρο της διαφήμισης και επικοινωνίας. Έχοντας περάσει από τη θέση της κειμενογράφου και καταλήγοντας διευθύντρια δημιουργικού, πολλές διαφημιστικές καμπάνιες φέρουν την υπογραφή της. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ισπανικά. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της «ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ», «ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ», «ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ», «ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ» και «ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ».

Βιβλιογραφία Σοφίας Βόϊκου:

«ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΣΗΜΑΔΙ»
Σελίδες: 464
Τιμή: 12,39 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Το κόκκινο σημάδι που έχει η Αργυρώ στο κορμί της από γεννησιμιού της είναι ένας οιωνός. Στο εξής θα καθορίζει τα βήματά της και θα χαράζει την πορεία της στη ζωή. Από την καταστροφή της Σμύρνης και την απώλεια των γονιών της θα βρεθεί στη Θεσσαλονίκη και θα ζήσει την προσφυγιά, για να καταλήξει σε οίκο ανοχής στην Αθήνα. Η γνωριμία της με τον κόμη Φαμπιέν ντε Φοντέν θα την οδηγήσει στο Παρίσι του Μεσοπολέμου, όπου θα γίνει η μούσα όλων των μεγάλων καλλιτεχνών της εποχής: Πάμπλο Πικάσο, Σαλβαδόρ Νταλί, Αντρέ Μπρετόν, Χένρι Μίλερ. Ακόμα και ο φλεγματικός Τζέιμς Τζόις θα υποκύψει στη γοητεία της. Θα ακολουθήσει η μεταπολεμική Νέα Υόρκη όπου η Αργυρώ, ως διάσημη γκαλερίστα, θα αναδείξει τους καλλιτέχνες που θα σφραγίσουν το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα. Το κόκκινο σημάδι θα συνεχίσει να της στέλνει μηνύματα. Μια πρόσκληση εγκαινίων, μια χαμένη φωτογραφία, μια απρόσμενη συνάντηση, και η Αργυρώ θα ’ρθει αντιμέτωπη με κομμάτια της ύπαρξής της που και η ίδια αγνοούσε.»

«ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»
Σελίδες: 512
Τιμή: 12,39 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«ΓΑΛΛΙΑ 1506
Ο Μιχαήλ ακολούθησε γοργά τα βήματά της…
«Ποιος άγιος άραγε να γιόρταζε κι είχαν τέτοιο πανηγύρι σ’ εκείνον τον τόπο; Οι φλόγες ήταν ψηλές και θα πρέπει να έψησαν δεκάδες ελάφια κι άλλα τόσα ζαρκάδια κι αντιλόπες…»
«Έκαψαν τη μητέρα μου», απάντησε η Νηρηίς και συνέχισε να περπατά χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει πίσω.
ΣΗΜΕΡΑ
Η Νεφέλη, διακεκριμένη βοτανολόγος, δέχεται μιαν απρόσμενη επαγγελματική πρόταση τη στιγμή που η προσωπική της ζωή έχει γίνει στάχτη. Ο Νικολά Σαντέρ, ιστορικός και αρχαιολόγος, καλείται να φέρει στο φως ένα μεσαιωνικό χωριό, ενώ στην πραγματικότητα αποκαλύπτει κομμάτια του εαυτού του που ακόμη και ο ίδιος αγνοούσε την ύπαρξή τους. Ένα παλιό χειρόγραφο για βότανα και ρίζες κι ένα φιαλίδιο μ’ ένα μυστηριώδες περιεχόμενο θα τους φέρουν αντιμέτωπους μ’ ένα τρομερό μυστικό που χάνεται πίσω στο χρόνο, στη βόρεια Γαλλία του 1506.
Ένα μυθιστόρημα γεμάτο περιπέτεια και πάθη, όπου μεσαιωνικοί θρύλοι και δοξασίες αναβιώνουν σήμερα μέσα από το επίπονο ταξίδι για την αναζήτηση της αυτογνωσίας, το ταξίδι της φωτιάς.»

«ΠΙΚΡΟ ΓΛΥΚΟ ΛΕΜΟΝΙ»
Σελίδες: 464
Τιμή: 12,39 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Νόμιζα ότι τα είχα αφήσει όλα πίσω μου: τους ανθρώπους που μ’ ανάθρεψαν, τον τόπο όπου γεννήθηκα, το στεφάνι που φόρεσα…
Λένε πως η ανθρώπινη μνήμη είναι επιλεκτική… Μέχρι τη στιγμή που ένα γλυκό λεμονάκι θα την ξυπνήσει και θα τα θυμηθεί όλα…

Λιδωρίκι 1913. Η Ασημούλα κι ο Κωνσταντής παντρεύονται από έρωτα. Η απρόσμενη στρατολόγηση του Κωσταντή θα τον απομακρύνει από τη γυναίκα του και το παιδί που περιμένουν.
1914. Ξεσπάει ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος. Στην Ελλάδα, το μίσος βενιζελικών και βασιλικών κι ο επερχόμενος Εθνικός Διχασμός θα φέρουν μαύρα σύννεφα όχι μόνο στον τόπο αλλά και στη ζωή των δύο νέων.
1916. Έξι χιλιάδες στρατιώτες, ανάμεσά τους κι ο Κωσταντής, μεταφέρονται μυστικά από την Καβάλα στη Γερμανία του Κάιζερ. Μέσα από τις στάχτες του πολέμου, θα γεννηθεί ένας καινούργιος έρωτας.
1944. Το Λιδωρίκι καίγεται. Ένας Γερμανός στρατιώτης θα σώσει από την πύρινη λαίλαπα δύο ψυχές που η ζωή θα φέρει στο δρόμο του μέσα από ένα παράξενο παιχνίδι της μοίρας.
Δύο εποχές, δύο πόλεις σε δύο διαφορετικές χώρες, δύο γυναίκες, μια φοβερή αποκάλυψη…»

Ένα μυθιστόρημα βασισμένο σε αληθινά γεγονότα που φέρνει στο φως μία από τις άγνωστες πτυχές της ελληνικής ιστορίας. 

«ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ»
Σελίδες: 432
Τιμή: 11,62 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Πίσω από κάθε μεγάλο άντρα κρύβεται συνήθως μια μεγάλη γυναίκα. Όλα όμως ανατρέπονται όταν η Τερέζα Βολάνη, μαθήτρια, μοντέλο και ερωμένη του διάσημου γλύπτη Άγγελου Αυγερινού, μεταμορφώνεται σ’ ένα λαμπερό και αυτόφωτο αστέρι. Ο δάσκαλος αισθάνεται πως χάνει το βάθρο του. Ο εγωισμός τον τυφλώνει. Η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη παρόλο που τα έργα, που είναι στην πραγματικότητα γλυπτά της μαθήτριάς του, φέρουν τη δική του υπογραφή. Με φόντο την Αθήνα του Μεσοπολέμου και την παρακμιακή ελευθεριότητα των καμπαρέ όπου όλα επιτρέπονται, μία θυελλώδης ερωτική σχέση που ξεπερνάει τα σύνορα της Ελλάδας οδηγεί τους ήρωες σε μια πολυτάραχη ζωή. Από τα διθυραμβικά σχόλια και την αποθέωση στη δίνη της φλόγας και της καταστροφής. Δίπλα στον Αυγερινό και την Τερέζα, η ανδρόγυνη Καλυψώ, η άνευρη Άννα, ο φοβισμένος Θεμιστοκλής θα προσπαθήσουν ν’ αδράξουν την ευτυχία. Άραγε το αστέρι της Τερέζας Βολάνη θα ανατείλει κάτω από τη σκιά του Αυγερινού;»

«ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ»
Σελίδες: 496
Τιμή: 15,86 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα νησί στο Αιγαίο, ένα σβησμένο ηφαίστειο, μια απρόσμενη καταιγίδα, ένα μεγάλο μυστικό… 
Η μυστηριώδης Κατερίνα βλέπει τον κόσμο μέσα από τα σφραγισμένα παράθυρα του καπετανόσπιτού της. 
Ένας Ιταλός καπετάνιος, φορτωμένος πάθη κι ενοχές, προσαράζει με τέσσερις ψυχές σ’ έναν καταραμένο όρμο. 
Ο Λογγίνος, ο καμπούρης καντηλανάφτης, κουβαλάει στην πλάτη του τις αμαρτίες του νησιού κρύβοντας ένα επτασφράγιστο μυστικό. 
Κι ένας ξένος που εμφανίζεται αναπάντεχα σαράντα χρόνια αργότερα, για να αναζητήσει τα ίχνη της χαμένης του αγάπης. 
Η ξαφνική καταιγίδα που θα σαρώσει το νησί θα ξεπλύνει κρίματα και αμαρτίες, θα ξεκλειδώσει συνειδήσεις, θα ζωντανέψει έρωτες ανεκπλήρωτους κι αγάπες ξεχασμένες. 
Από τα ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα και τη γερμανική Κατοχή στην ξεγνοιασιά της δεκαετίας του ’80… 
Ένα βιβλίο-ύμνος στη χαρά της ζωής και στη δύναμη του έρωτα.