Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Τρίτη 2 Σεπτεμβρίου 2014

«ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ», της Χρυσηΐδας Δημουλίδου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ», της Χρυσηΐδας Δημουλίδου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 608
Τιμή: 16,92 €

            Δεν μπορώ να πω ότι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της αγαπητής συγγραφέως, όχι από επιλογή μου, αλλά επειδή δεν έτυχε. Αυτό που μπορώ να δηλώσω, όμως, με ειλικρίνεια, είναι ότι όλα τα βιβλία της που έχω διαβάσει, μου έχουν αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις. Είναι μυθιστορήματα που έχουν πρωτότυπες υποθέσεις, ενδιαφέρουσα πλοκή, ολοζώντανους χαρακτήρες και ποικιλία θεμάτων, καθώς η συγγραφέας δε διστάζει να ασχολείται κάθε φορά και με άλλο, τελείως διαφορετικό αντικείμενο, το ίδιο επιτυχημένα πάντοτε.
            Έτσι, και αυτή τη φορά, πήρα το τελευταίο της βιβλίο στα χέρια μου, «Το Κελάρι Της Ντροπής», με την βεβαιότητα ότι θα διάβαζα ένα ακόμα αξιόλογο και πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο δε θα μπορούσα να αφήσω εύκολα από τα χέρια μου. Οι προσδοκίες μου επαληθεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, καθώς το νέο μυθιστόρημα της Χρυσηΐδας Δημουλίδου είναι ένα άρτιο, δυνατό μυθιστόρημα με πολλές προεκτάσεις, το οποίο, κυρίως, δε στοχεύει τόσο στη ψυχαγωγία του αναγνωστικού κοινού, παρουσιάζοντάς του μια ενδιαφέρουσα κι ευχάριστη ιστορία, όσο στην αφύπνιση των ανίδεων και εφησυχασμένων συνειδήσεων σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία.
            Στο εισαγωγικό σημείωμα της συγγραφέως αναφέρεται η επιθυμία της να μην αποκαλύψουν οι αναγνώστες βασικά στοιχεία της υπόθεσης στις εκάστοτε κριτικές και σχολιασμούς τους. Θα σεβαστώ απόλυτα αυτή την λογική επιθυμία της και δε θα σας αποκαλύψω τίποτα από την υπόθεση. Άλλωστε, την βασική ιδέα σας την παρέχει η υπόθεση του οπισθόφυλλου, που σας παραθέτω παρακάτω. Θεωρώ ότι καλό θα ήταν να την ανακαλύψετε μόνοι σας διαβάζοντας αυτό το αξιόλογο βιβλίο. Αποκόμισα, όμως, πολλά συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ανάγνωσής του τα οποία θα ήθελα να σας εκφράσω, αλλά και ένα απόσπασμα το οποίο θεωρώ άξιο αναφοράς, καθώς εκφράζει, κατά τη γνώμη μου πάντα, τα κύρια μηνύματα και συναισθήματα που ήθελε να περάσει η συγγραφέας στους αναγνώστες, με ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο, γλαφυρό τρόπο.
            Αυτά που αισθάνθηκα διαβάζοντας «Το Κελάρι Της Ντροπής» κυμαίνονταν από την γνήσια περιέργεια για να μάθω την πλοκή και εξέλιξη του μυθιστορήματος, στην οργή και τον θυμό για όσα τραγικά διαδραματίζονταν, από την αγανάκτηση για όλα τα «αδικαιολόγητα» που προσπαθούσαν να δικαιολογηθούν από ανθρώπους άβουλους, απαίδευτους και, εν δυνάμει, επικίνδυνους και τέλος, στη απόλυτη δικαίωση διότι, κάποιες φορές, η δικαιοσύνη μπορεί να μην είναι τυφλή, αλλά πραγματικά αδέκαστη. Θεωρώ πως η συγγραφέας με το βιβλίο της αυτό έδωσε μια δυνατή «γροθιά», ένα ηχηρό μήνυμα στους εθελοτυφλούντες απέναντι στο πραγματικό και, δυστυχώς ακόμα και στην σύγχρονη, πολιτισμένη και απελευθερωμένη εποχή μας, υπαρκτό φαινόμενο της απαράδεκτης και αδικαιολόγητης ενδοοικογενειακής βίας, με όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται αυτή.
            Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για το συγκλονιστικό βιβλίο της, καθώς και για την πρωτοβουλία της να βοηθήσει τα θύματα αυτής της μορφής βίας, παραθέτοντας στο τέλος του βιβλίου λίστα με όλες τις αντίστοιχες υπηρεσίες και φορείς, όπου μπορούν να απευθυνθούν και να ζητήσουν βοήθεια. Ένα βιβλίο που, ειλικρινά, πρέπει να διαβάσετε.

Απόσπασμα - Σελίδες: 552 – 553 .

            «Ο χρόνος όλα τα μαλακώνει, τα κάνει να φαίνονται λιγότερο οδυνηρά. Όταν δε μαλακώνει, σημαίνει πως η πληγή ματώνει ακόμα κι ας φαίνεται επουλωμένη. Σαν τη σκαλίσεις λιγάκι αιμορραγεί, αφήνει τα ίχνη της, υπενθυμίζοντας πως εκεί κάποτε τραυματίστηκες, πόνεσες και συνεχίζεις να πονάς ακόμη.
Τα τραύματα της ψυχής που δεν τα χαϊδεύει η λήθη, δεν τα ξεκουράζει ο χρόνος, δεν τα αφανίζει το παρόν, φαντάσματα γίνονται να σε θωρούν καθώς στέκονται ακίνητα πάνω σ’ ερειπωμένα κάστρα ονείρων. Και καθώς οι αντηλιές του παρελθόντος τα φωτίζουν, χρωματίζονται κόκκινα, σαν το αίμα της πληγής που τρέχει. Καβαλάρηδες τα δάκρυα, προσπαθούν να ξεπλύνουν τον πόνο, να καθαρίσουν τα ίχνη του, μα δεν μπορούν.
Μέρες και νύχτες κεντούν με ήλιο τον σκοτεινό καμβά, μα άδικος ο κόπος. Κλειδωμένο το μυαλό και μέσα του η ψυχή φυλακισμένη. Δεν υπάρχουν λόγια, δεν υπάρχουν έργα. Μόνο πράξεις που έγιναν μαχαιριές…»
           
Υπόθεση οπισθόφυλλου:

«Δεκαετία του ’60. Σ’ ένα μικρό χωριό της Μεσσηνίας, τρεις αδελφές, η Δήμητρα, η Αναστασία και η Μυρτώ, μεγαλώνουν στη σκιά ενός πατέρα αφέντη και μιας μάνας που δεν έχει λόγο. Η μόνη έξοδός τους είναι κάθε Κυριακή για την εκκλησία και στο πανηγύρι του χωριού μία φορά τον χρόνο. Οι καιροί σκληροί, αλλά οι πράξεις σκληρότερες. 
Και μια μέρα ο πατέρας τις εγκαταλείπει και εξαφανίζεται. Το κοινωνικό στίγμα είναι βαρύ για την οικογένεια που άφησε πίσω του, όμως μαζί έρχεται και η λύτρωση από τους αυστηρούς κανόνες που έχει επιβάλει. Σταδιακά τα κορίτσια ξενιτεύονται σε τρεις διαφορετικές ηπείρους και με τον καιρό οι οικογενειακοί δεσμοί κόβονται. Σχεδόν τριάντα χρόνια αργότερα ένα τηλεφώνημα από την πατρίδα θα ταράξει τη μέχρι τότε ήρεμη ζωή τους. Η επιστροφή στο χωριό τους γίνεται επιτακτική και ο επικείμενος θάνατος της μάνας που άφησαν ολομόναχη χωρίς να ενδιαφερθούν γι’ αυτήν θα τις φέρει αντιμέτωπες με μυστικά και αλήθειες που απέκρυψαν. Το παρελθόν γυρίζει στο παρόν ζητώντας απαντήσεις. 
Τι συνέβη και τις παράτησε ο πατέρας τους; Γιατί εγκατέλειψαν τη μάνα τους στην τύχη της; Γιατί το πατρικό τους δεν πρέπει να φύγει από τα χέρια τους; Ποιο μυστικό κρύβει το κελάρι στο υπόγειο του σπιτιού; Οι τρεις αδελφές πάνω από την ετοιμοθάνατη μάνα κάνουν μόνο μια ερώτηση: «Μάνα, όλα αυτά τα χρόνια γιατί δεν καθάρισες την ντροπή;»

…και δυο λόγια από την συγγραφέα 

Το νέο μου βιβλίο, ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ, είναι αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που η βία σημάδεψε ή σημαδεύει τη ζωή τους. Αφιερωμένο σε όλα εκείνα τα πλάσματα που τα δάκρυα ράντισαν την ψυχή τους και ο τρόμος υπήρξε καθημερινός εφιάλτης. Αφιερωμένο σε όλες εκείνες τις γυναίκες που δεν τόλμησαν, που δεν τολμούν να υψώσουν φωνή οργής στον πόνο. Είθε αυτό το βιβλίο να τους δώσει τη δύναμη να το κάνουν. Γιατί η ανοχή, όταν μένει σιωπηλή και κρυμμένη στο σκοτάδι για καιρό, τότε μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνη…

Το μυθιστόρημα αυτό γράφτηκε με έναν σκοπό: να βοηθήσει. Όμως πέρα απ΄την οποιαδήποτε ψυχολογική ή ηθική στήριξη, αποφάσισα και πρότεινα στον εκδοτικό μου οίκο να προσφερθεί και οικονομική βοήθεια. Κι εκείνοι το δέχτηκαν με χαρά. Έτσι, ένα ποσοστό από τα έσοδα κάθε βιβλίου θα δοθεί σε ιδρύματα υπέρ της προστασίας της Κακοποιημένης Γυναίκας και του Παιδιού. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε όλοι μας, γιατί θα συμμετέχετε κι εσείς σ’ αυτό, που το θεωρώ πολύ σημαντικό, επειδή εκεί έξω υπάρχουν γυναίκες και παιδιά που βρίσκονται κυριολεκτικά στο έλεος του Θεού. Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν διευθύνσεις και τηλέφωνα, στα οποία θα μπορεί να καταφεύγει κάθε γυναίκα που νιώθει ότι κακοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο και από τον οποιονδήποτε. Σ’ ένα πολιτισμένο κράτος δικαίου και μόνο η λέξη κακοποίηση πρέπει να προκαλεί αποτροπιασμό και ντροπή. Μη διστάσετε να επικοινωνήσετε μαζί μου όταν νιώθετε ότι ο τρόμος είναι καθημερινός σας σύντροφος. Από την πλευρά μου, ως πολίτης αυτού του κράτους, άνθρωπος, συγγραφέας και γυναίκα, θα κάνω οτιδήποτε περνά από το χέρι μου να βοηθήσω και να σταματήσω αυτό τον τρόμο. Να θυμάστε πως ακόμη κι ένα λεπτό του ευρώ μπορεί να είναι πολύ σημαντικό για μια γυναίκα και ένα παιδί που βιώνουν τη βία. 
Καλή ανάγνωση,
     Χρυσηίδα Δημουλίδου


2 σχόλια:

  1. Εξαιρετικό βιβλίο Κλειώ! Η υπόθεση,τα μηνύματα και τα συναισθήματα που μου γεννήθηκαν θα μου μείνουν στο μυαλό! Αξίζει να διαβαστεί από όλο και περισσότερους. Από τα πιο δυνατά βιβλία που έχω διαβάσει! Συγχαρητήρια στην κα Δημουλιδου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως Δήμητρα, είναι ένα συγκλονιστικό βιβλίο και οφείλω κι εγώ πολλά συγχαρητήρια στην αγαπημένη συγγραφέα!!!

      Διαγραφή