Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Κυριακή 31 Μαΐου 2015

Συνέντευξη με την ΧΡΥΣΗΙΔΑ ΔΗΜΟΥΛΙΔΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

            Η πρώτη μου αναγνωστική επαφή με το έργο της κ. Δημουλίδου έγινε πριν από λίγα χρόνια με το αλησμόνητο «Σταυροδρόμι Των Ψυχών», ένα βιβλίο που θα παραμείνει χαραγμένο στη μνήμη μου όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσα βιβλία κι αν διαβάσω. Η γραφή της με εντυπωσίασε, η θεματολογία της με ξάφνιασε και η έμπνευσή της με καθήλωσε. Δε νομίζω ότι απαιτείται κάτι περισσότερο για να θεωρηθεί ένας συγγραφέας χαρισματικός και άξιος λόγου. Έκτοτε, αποφάσισα να παρακολουθώ τη συγγραφική της πορεία μια και κέρδισε δικαιωματικά την αμέριστη προσοχή μου.
            Προηγήθηκαν και ακολούθησαν πολλά έργα της συγγραφέως με διαφορετική θεματολογία, ύφος, αντικείμενο και στυλ. Δεν μπόρεσα ακόμα να τα διαβάσω όλα, αλλά τα περισσότερα, όχι επειδή δεν το επιθυμούσα αλλά διότι ο χρόνος μου μοιράζεται ανάμεσα σε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Κάθε βιβλίο όμως, της Χρυσηίδας Δημουλίδου είναι και ένα μικρό, διαφορετικό σύμπαν από μόνο του. Άλλοτε μας μεταφέρει στο παρελθόν, άλλοτε στο μέλλον, άλλοτε σε καθαρά αστυνομικό μυθιστόρημα και άλλοτε σε μεταφυσικό, ερωτικό, επιστημονικής φαντασίας, ή ακόμα και παιδική λογοτεχνία, και το κάνει χωρίς καμία απολύτως δυσκολία. Πάντοτε προσπαθεί να ψυχαγωγήσει, να προβληματίσει, να ευαισθητοποιήσει και να ‘ταξιδέψει’ τους πάμπολλους και διαφορετικούς αναγνώστες της με όχημα τις πρωτότυπες και ευρηματικές πλοκές των βιβλίων της.
            Με αφορμή το τελευταίο, πρόσφατο μυθιστόρημά της, «Το Μάτι Του Βοριά» η Χρυσηίδα Δημουλίδου ταράζει για μια ακόμα φορά τα ‘συγγραφικά νερά’ χαρίζοντάς μας ένα μυθιστόρημα ανατρεπτικό, σοκαριστικό, σαγηνευτικό και συνταρακτικό, το οποίο θα συζητιέται και θα διαβάζεται για χρόνια. Θέλω να την ευχαριστήσω θερμά που αφιέρωσε  στους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» λίγο από τον πολύτιμο χρόνο της για να απαντήσει στο ερωτηματολόγιό μου και να της ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία και σε αυτό το έργο της!

1) Αγαπητή κ. Δημουλίδου, μας έχετε ‘δώσει’ τριάντα τρία  πολύ αξιόλογα έργα, διαφορετικά μεταξύ τους σε ύφος, στυλ γραφής και θέμα. Πότε αισθανθήκατε την ανάγκη, ή την παρόρμηση να συγγράψετε και γιατί;

Πριν ξεκινήσω με τις απαντήσεις  θέλω να διευκρινίσω πως από τα 33 έργα μου τα 10 είναι παιδικά παραμύθια. Η ανάγκη μου για συγγραφή εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς με μια ευχέρεια στο γράψιμο όμως, καθώς φαίνεται, υπήρχε πάντα και ξεκίνησε σαν  ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, όταν ήμουν γεμάτη γνώσεις και εμπειρίες. Συγγραφέας χωρίς αυτά τα εφόδια δεν θα προχωρήσει πολύ κι αν προχωρήσει θα είναι επαναλαμβανόμενος, προβλέψιμος και κουραστικός.

2) Κάποια από τα μυθιστορήματά σας, όπως ενδεικτικά «Το Σταυροδρόμι Των Ψυχών», «Το Σπίτι Των Σκιών», «Ο Λύκος Της Μοναξιάς», «Οι Τρεις Υποσχέσεις», «Οι Αγγελιαφόροι Του Πεπρωμένου» , το «Μην Πυροβολείτε τη Νύφη»  και «Το Κελάρι Της Ντροπής» είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους με θέματα που ποικίλουν από ερωτικά με μεταφυσικές προεκτάσεις, αστυνομικά, εμπνευσμένα από ιστορικά γεγονότα, ακόμα και επιστημονικής φαντασίας, δραματικά κοινωνικού περιεχομένου,  παιδική λογοτεχνία,  ποίηση, ή χιουμοριστικού περιεχομένου. Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε νέο σας έργο;

Όπως προανέφερα, είμαι γεμάτη από εμπειρίες γιατί είχα μια γεμάτη και πλούσια από εικόνες και γεγονότα ζωή. Ύστερα γεννήθηκα και με το χάρισμα της  εύκολης μυθοπλασίας. Το ένα ‘κούμπωσε’ πάνω στο άλλο και η συμφωνία με την πένα έκλεισε  ξαφνικά μια μέρα,  πάνω από τον Ατλαντικό ωκεανό ενώ πετούσα για την Νέα Υόρκη. Εκεί, μέσα στο αεροπλάνο γράφτηκαν οι πρώτες σελίδες του πρώτου βιβλίου μου.

3) Τι είδους έρευνα κάνετε πριν και κατά τη συγγραφή των βιβλίων σας, ειδικότερα όσων βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα; Επικεντρώνεστε στη συλλογή πληροφοριών και την παρατήρηση, ή σε προσωπικά σας βιώματα και εμπειρίες τα οποία ενσωματώνετε στη μυθοπλασία σας;

Όταν πρόκειται για ιστορικά γεγονότα βαδίζω βάσει των γνώσεων που έχω, ή των πληροφοριών  που αντλώ από το ίντερνετ. Όταν πρόκειται για μια απλή ιστορία τότε προχωρώ βάσει αυτών που μου ‘ψιθυρίζουν’ οι ήρωες στο αυτί, γιατί αυτοί μου τα ‘λένε’ κι εγώ απλώς τα γράφω. Αν τώρα υπάρχουν και προσωπικά βιώματα που θα βοηθήσουν στη  εξέλιξη μιας ιστορίας ακόμη καλύτερα. Φυσικά εννοώ, όχι να γράψω την ζωή μου, αλλά να δώσω ένταση σ’ ένα γεγονός, ή ένα συναίσθημα που βίωσα και βιώνει και ο ήρωάς μου. Π.χ. αν δεν έχεις πονέσει  για  έναν χωρισμό πώς θα τον αποδώσεις στο μάξιμουμ αν δεν γνωρίζεις τί ακριβώς βιώνει το σώμα και η ψυχή σου;

4) Πότε, πού και πώς προτιμάτε να συγγράφετε; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος που να σας προδιαθέτει, να σας εμπνέει  να γράψετε, ή είναι κάτι που ‘ρέει’ αβίαστα από μέσα σας συνέχεια; Αισθάνεστε, ίσως, την ανάγκη κάποιες φορές να καταγράφετε άμεσα σκέψεις ή εμπνεύσεις σας ώστε να τις μετουσιώσετε αργότερα σε μυθιστορήματα;

Σε μένα δεν υπάρχει μέρα και ώρα, υπάρχει περίοδος οίστρου. Και έρχεται σαν γρίπη. Με γυροφέρνει λίγο πιο πριν, νοιώθω πως θα αρρωστήσω και μετά με κλείνει στο σπίτι για τα καλά. Είμαι ‘άρρωστη’ εκείνη την περίοδο, όσο κρατήσει. Και  το εννοώ αυτό. Όταν δεν σε απασχολεί τίποτε άλλο, ακόμη  και το να φας, για να βρίσκεσαι μέσα στην ιστορία, ζεις και αναπνέεις με τους ήρωες, μιλάς μαζί τους, κλαις , γελάς συμπάσχεις, τότε  σίγουρα δεν είσαι στα καλά σου. Κάποιες φορές τρομάζω και η ίδια με την κατάσταση μου.

5) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο στη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο; Ποια η γνώμη σας για τις σχολές και τα σεμινάρια ‘δημιουργικής γραφής’ που γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή; Είναι δυνατόν κάποιος να ‘μετεκπαιδευτεί’ σε συγγραφέα, ή θα πρέπει να έχει γεννηθεί με το συγκεκριμένο χάρισμα;

Συγγραφέας γεννιέσαι, δε γίνεσαι. Τί θα πει  επιστημονικό υπόβαθρο; Η συγγραφή δεν διδάσκεται. Ίσως, μόνο το τεχνικό της μέρος, κι αυτό σε αρχάριους στον τομέα γραφής για να παρουσιάζουν καλύτερα τα γραπτά τους κείμενα.  Ένας blogger, ένας δημοσιογράφος, ένας φιλόλογος π.χ. ξέρουν να γράφουν  πολύ καλά όμως, αυτό δε σημαίνει πως μπορούν να γράψουν ένα βιβλίο πλάθοντας μια ιστορία. Οι σχολές αυτές είναι απάτη. Το ταλέντο δεν φτιάχνεται αν δεν υπάρχει,  οι εμπειρίες δεν αποκτούνται  με κάποια μαθήματα σε σχολές. Εγώ δεν πήγα σε καμιά σχολή, ξεκίνησα βασιζόμενη στο ένστικτό μου και με τα χρόνια βελτιώθηκα. Όλοι αυτοί οι μεγάλοι κλασσικοί, ή σύγχρονοι  συγγραφείς πήγαν σε σχολές; Η συγγραφή είναι κατάθεση ψυχής, εμπειριών και γνώσεων. Κι αυτά δεν αποκτούνται, όσα και να πληρώσεις.

6) Κατά τη γνώμη σας, οι συγγραφείς θα έπρεπε να προβληματίζουν τους αναγνώστες ‘κεντρίζοντας’ τη σκέψη τους, δηλαδή θα έπρεπε τα βιβλία να αποτελούν «τροφή για σκέψη», ή ο σκοπός των έργων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός;

Βιβλίο που δεν περνά μηνύματα, ή ηθικά διδάγματα, που δεν βοηθά να καλυτερεύσεις σαν προσωπικότητα και σαν άνθρωπος, που δεν βάζει σε λειτουργία τον εσωτερισμό σου  και δεν σε προβληματίζει, δεν είναι βιβλίο. Παράλληλα όμως, πρέπει και να σε ψυχαγωγεί με την έννοια να περνάς ευχάριστα τον χρόνο σου.

7) Μέσα από τα βιβλία σας, υπάρχουν κάποια μηνύματα που επιδιώκετε να ‘περάσετε’ στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το έργο σας;

Δεν υπάρχει βιβλίο μου που δεν περνά μηνύματα και αυτός είναι ο σκοπός μου. Γράφοντας μια ιστορία να αφήσω και ένα δίδαγμα. Απευθύνομαι σε όλους ανεξάρτητα φύλου, ηλικίας και σεξουαλικής προτίμησης. Απευθύνομαι στον άνθρωπο.  Και αυτός ο άνθρωπος θέλω να είναι θετικός, χρήσιμος, καλός, τίμιος, ειλικρινής  και πάνω από όλα να ξέρει να αγαπάει και να δίνει.

8) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα έπρεπε να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό αλλά στοχεύοντας και σε νέο, ή θα πρέπει να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δεν είναι απαραίτητο να δοκιμάζεται σε διαφορετικά είδη   αν είναι καλός στον τομέα του. Η Αγκάθα  Κρίστι που ήταν κορυφή στο αστυνομικό, ο Κίνγκ  στο μεταφυσικό θρίλερ,  γιατί να γράψουν ρομαντικά, ερωτικά μυθιστορήματα; Εξάλλου, δεν είναι και εύκολο να είσαι πολυδιάστατος και παράλληλα  εξίσου καλός παντού. Αν φυσικά μπορείς να το κάνεις, τότε κανένα πρόβλημα, το κοινό σου θα σε ακολουθήσει  και θα κερδίζεις και  διαφορετικούς μεταξύ τους αναγνώστες.

9) Η συγγραφέας Χρυσηίδα Δημουλίδου είναι και αναγνώστρια; Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους στο δικό σας τρόπο γραφής, ή θεματολογίας;

Έχω διαβάσει τόσα πολλά και αγαπημένα βιβλία στην ζωή μου κι έχω τόση μεγάλη βιβλιοθήκη που, πλέον, δεν χωρούν  άλλα. Τώρα διαβάζω πολύ επιλεκτικά. Δεν έχω δεχτεί καμία επιρροή από κανέναν,  έχω τον δικό μου τρόπο γραφής.  Θαυμάζω πολύ  τους δύσκολους θεματολογικά συγγραφείς, ή εκείνους που γράφουν τα πιο απρόσμενα αστυνομικά, ή θρίλερ, ή πολιτικά βιβλία, ή απίστευτες κωμωδίες, ή εκείνους που χειρίζονται την γλώσσα με μοναδική μαεστρία και έχουν πλούσιο λεξιλόγιο.  Δεν μπορώ να τους φτάσω. Είμαι πολύ λίγη.

10) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο «ζηλεύετε» και θα θέλατε να έχετε συγγράψει εσείς;

Θα ήθελα να είχα γράψει «Το Δεύτερο Φύλο» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ,  ή το «Όσα Παίρνει Ο Άνεμος» της Μάργκαρετ Μίτσελ, ή τα «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της Έμιλυ Μπροντέ. Υπάρχουν τόσα, μα τόσα πολλά και υπέροχα κλασικά αναγνώσματα, από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Υπάρχουν, πραγματικά, πάμπολλα θαυμάσια βιβλία,  πνευματικοί θησαυροί που θα διαβάζονται για πάντα.

11) Είχατε κάποιους ‘ενδοιασμούς’ όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό;

Μπα… το πήρα πολύ χαλαρά. Έδωσα το βιβλίο και το ξέχασα, όπως πίστεψα ότι με ξέχασαν κι εκείνοι.  Εξεπλάγην όταν μετά από 8 μήνες με ειδοποίησαν  να πάω για τα συμβόλαια. Επίσης, δεν αγωνιούσα για την αποδοχή του κοινού  γιατί περίμενα πως θα περάσω απαρατήρητη. Ούτε μία στο εκατομμύριο δεν φαντάστηκα τον δρόμο που με περίμενε. Αδιαφόρησα παντελώς, μου αρκούσε που υπήρχε στα βιβλιοπωλεία. Τώρα όμως, με ενδιαφέρει πάρα πολύ η αποδοχή και η γνώμη του κόσμου και αγωνιώ.

12) Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους νέους επίδοξους συγγραφείς που φιλοδοξούν να δουν ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Να μην έχουν φιλοδοξίες αλλά πείσμα και αγάπη σ’ αυτό που κάνουν. Να  καθίσουν να   γράψουν με την ψυχή τους και χωρίς να αγωνιούν. Γιατί, αν έρθει η επιτυχία μετά θα αγωνιούν συνεχώς. Το θέμα δεν είναι να φτάσεις στην κορυφή, αλλά να παραμείνεις εκεί. Και ξέρετε πόσο δυνατά ‘φυσάει’ εκεί πάνω; Χώρια την μοναξιά…

13) Υπάρχει κάποιο είδος λογοτεχνίας το οποίο προτιμάτε να διαβάζετε ή να συγγράφετε περισσότερο από τα άλλα και γιατί;

 Μου αρέσει να διαβάζω βιβλία που μου βγάζουν πολύ δυνατά συναισθήματα ή κρύβουν μεγάλα μυστικά, βιογραφίες, ιστορικά. Προσωπικά, μου αρέσει να γράφω αστυνομικά  όμως,  είναι πολύ δύσκολο είδος, ή βιβλία που θίγουν ταμπού για τα οποία δε μιλά κανείς. Το ερωτικό μυθιστόρημα έρχεται τελευταίο, όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο. Όσο μεγαλώνω, τόσο πιο ωμή θέλω την πένα μου. Ειδικά στο «Μάτι Του Βοριά» νομίζω ότι ξεπέρασα κάθε προσδοκία μου. Ή μήπως όχι;

14) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω πολύ για την τιμή που μου κάνατε  παραχωρώντας μου αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο βιβλίο σας, το «Μάτι Του Βοριά», αλλά και στις επανεκδόσεις των παλαιότερων βιβλίων σας.

Ευχαριστώ πολύ και εύχομαι στις σελίδες σας να είναι πάντα τόσο αξιόλογες, τις θεωρώ από τις αξιολογότερες στον χώρο αυτό γιατί σέβονται τον συγγραφέα και το έργο του.

Βιογραφία Χρυσηΐδας Δημουλίδου:

Η Χρυσηίδα Δημουλίδου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες. Μόλις αποφοίτησε, ήρθε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Σχολή Αεροσυνοδών, την Α.S.T. Αμέσως μετά προσελήφθη στην Ολυμπιακή Αεροπορία ως ιπτάμενη συνοδός. Παράλληλα με τη δουλειά της, συνεργάστηκε για κάποιο διάστημα ως δημοσιογράφος με το περιοδικό Discomoda In, κάνοντας ρεπορτάζ σε όλο τον κόσμο.
Το 1997 εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο από τις Εκδόσεις Λιβάνη, στις οποίες μέχρι το 2008 εξέδωσε 18 έργα. Από το 2009 μέχρι σήμερα συνεργάζεται με τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, όπου έχει εκδώσει συνολικά 14 έργα. Από το 2013 ξεκίνησε συνεργασία με τις Εκδόσεις Διάπλαση για την έκδοση παραμυθιών. Όλα της τα βιβλία έχουν γίνει μπεστ σέλερ. Ακούραστη, αστείρευτη και αγιάτρευτα ερωτευμένη με την πένα, όπως δηλώνει η ίδια, ζει πλέον για να γράφει.
Για το βιβλίο της ΜΗΝ ΠΥΡΟΒΟΛΕΙΤΕ ΤΗ ΝΥΦΗ πήρε το Πρώτο Βραβείο Αναγνωστικού Κοινού στην Κύπρο, ενώ παράλληλα ήταν υποψήφια για το ίδιο βραβείο και στην Ελλάδα. Για τρεις συνεχόμενες χρονιές ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς» του περιοδικού Life & Style. Το 2004 βραβεύτηκε από το ΠΟΛΚΕΟΑ, το Πολιτιστικό Κέντρο Εργαζομένων της Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το 2011 βραβεύτηκε από τη γενέτειρά της, τις Σέρρες, για την προσφορά της στα γράμματα. Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2014, βραβεύτηκε από το λογοτεχνικό τμήμα της πρώην Ολυμπιακής Αεροπορίας. Το βιβλίο της ΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ μεταφράστηκε στα αγγλικά και το ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ στα βραζιλιάνικα και τσέχικα, ενώ ΤΟ ΚΕΛΑΡΙ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ θα κυκλοφορήσει σύντομα στα τουρκικά.
Έχει παρακολουθήσει μαθήματα σεναρίου και σεμινάρια φιλοσοφίας, γράφει σενάρια και στίχους και φέτος έγραψε τα δύο πρώτα της θεατρικά έργα: Για ένα μπουκάλι φθηνό κρασί και Ποτέ δεν είναι αργά για την αγάπη. Άνθρωπος προσιτός και ιδιαίτερα κοινωνικός, έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και της αρέσει πολύ το διάβασμα και η έρευνα. Είναι φανατική φιλόζωη και οικολόγος και θεωρεί ότι τα παιδιά είναι η μοναδική ελπίδα για ένα ειρηνικό αύριο, αρκεί να γαλουχηθούν σωστά.
Μότο της: σπίτι χωρίς βιβλία, δωμάτιο δίχως παράθυρα.
Στόχος της: να γράφει βιβλία που θα αγαπηθούν.
Όνειρό της: να υπάρξει αγάπη και δικαιωμένοι άνθρωποι.
Ευχή της: να υπάρχουν ευτυχισμένα και χαρούμενα παιδιά.
Ουτοπία της: να μπορούσε να γυρίσει πίσω τον χρόνο και να πετάξει ξανά με στολή, με τα φτερά της Ολυμπιακής, δίπλα στους παλιούς συναδέλφους της…

Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα και την βιβλιογραφία της στο επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Ψυχογιός στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://www.psichogios.gr/site/Authors/show/537/xryshida-dhmoylidoy

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

«ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ», της Θεοδώρας Τζόκα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΔΟΚΙΑΣ», της Θεοδώρας Τζόκα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 400
Τιμή: 15,66 €

            Υπάρχουν κάποιες φορές που όταν τελειώνω την ανάγνωση ενός βιβλίου αισθάνομαι ότι έχασα ένα προσφιλές πρόσωπό μου, ότι ολοκληρώθηκε ένας κύκλος στη ζωή μου που δεν ήθελα να κλείσει και ότι θα πρέπει αναγκαστικά να το αφήσω από τα χέρια μου, καθώς δεν υπάρχουν άλλα μυστικά του για να ανακαλύψω. Αυτά ακριβώς ένιωσα ολοκληρώνοντας την ανάγνωση αυτού του εκπληκτικού, συνταρακτικού μυθιστορήματος την οποία έκανα κυριολεκτικά ασθμαίνοντας, καθώς δεν μπορούσα να το αφήσω έστω και για λίγο και αγωνιούσα, αγχωνόμουν να διαβάσω ακόμα μια σελίδα, ακόμα ένα κεφάλαιο…
            Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα - χρονικό πολυπρόσωπο που ‘ταξιδεύει’ τον αναγνώστη με διαφορετικά είδη αφήγησης σε διαφορετικούς τόπους, χρόνους και γεγονότα. Χωρίζεται σε δύο άνισα μέρη εκ των οποίων το πρώτο και μικρότερο μέρος αποτελείται από τις αφηγήσεις σε πρώτο πρόσωπο των δύο βασικών χαρακτήρων της ιστορίας μας, της Ευαγγελίας και του Αριστείδη, αλλά και της ίδιας της Ευδοκίας, μέσα από τις εκμυστηρεύσεις της στο ‘βιβλίο της’, δηλαδή το ημερολόγιό της. Το δεύτερο και μεγαλύτερο μέρος του μυθιστορήματος αποτελείται από εισαγωγικά αποσπάσματα του ημερολογίου της Ευδοκίας σε κάθε κεφάλαιο και αντίστοιχη αφήγηση των γεγονότων που αναφέρονται από την ηρωΐδα μας σε τρίτο πρόσωπο. Απόλυτα ευφυές το ‘στήσιμο’ του βιβλίου της συγγραφέως με αυτόν τον πρωτότυπο τρόπο, καθώς δίνει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να παρακολουθεί βήμα – βήμα την εξέλιξη της ιστορίας και να αισθάνεται ότι κρατά ο ίδιος το «Βιβλίο Της Ευδοκίας», το διαβάζει ανά ημέρα και κατόπιν βλέπει να ζωντανεύουν τα γεγονότα που καταγράφει η ηρωΐδα μας στη χάρτινη ‘φιλενάδα της’, ώστε να ξεθυμάνει τις ‘θύελλες’ που μαίνονται μέσα της.
            Η Θεοδώρα Τζόκα μας διηγείται μία συγκλονιστική ιστορία η οποία ξεκινά από το τέλος της ζωής της ηρωΐδας της όπου ο οριστικός, πρώιμος και τραγικός θάνατός της γίνεται η αιτία να βρει η κόρη της, η Ευαγγελία, ένα μικρό μαύρο βιβλιαράκι, το ημερολόγιό της. Μέσα σε αυτό το βιβλίο της Ευδοκίας χωρούν όλα τα συνταρακτικά και αναρίθμητα γεγονότα της ζωής της, αυτά που επέλεξε η ίδια να συμβούν, αυτά που της όρισε η Μοίρα να ζήσει και αυτά που της επέβαλαν οι προσωπικοί της ‘δαίμονες’ να υποστεί.
Το πέρασμα της Ευδοκίας από τη ζωή ξεκινάει από ένα μικρό χωριό στην Ελλάδα του μεσοπολέμου. Η ζωή σκληρή απαιτεί τον διαρκή αγώνα των ανθρώπων για να επιζήσουν με ελάχιστα, όμως υπάρχει χώρος για έρωτα, για αγάπη, για οικογένεια, για όνειρα. Όταν ξεσπά ο πόλεμος με τους Ιταλούς και κατόπιν η Κατοχή από τους βαρβαρότερους και ανάλγητους Γερμανούς, τα όνειρα των ανθρώπων αρχίζουν να ξεθωριάζουν και οι ελπίδες τους να χάνονται. Όμως η ηρωΐδα μας κατορθώνει να βρει τον έρωτα, τη μία και μοναδική αληθινή και αμοιβαία αγάπη που σπάνια κατορθώνουν να βιώσουν οι περισσότεροι άνθρωποι, μεσούντος του πολέμου και από τον πλέον απρόσμενο και ακατάλληλο, για τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής, άνθρωπο. Οι καταστάσεις όμως και οι άνθρωποι, οι οποίοι επιβουλεύονται τη ζωή και το μέλλον της, οδηγούν την Ευδοκία σε άλλες επικίνδυνες ατραπούς στα πέρατα του κόσμου. Το μέλλον της φαντάζει δυσοίωνο και αβέβαιο, ενώ η ίδια αναγκάζεται να καταπνίξει τα συναισθήματά της αλλά και την αλήθεια, που ασφυκτιά μέσα της, για να μην ντροπιάσει την οικογένειά της και στιγματιστεί η ίδια μέσα στο στενόμυαλο και καχύποπτο περιβάλλον της ελληνική επαρχίας. Η μετανάστευση στην Αμερική, τη γη της Επαγγελίας για τους βασανισμένους από την Κατοχή και τον Εμφύλιο έλληνες φαντάζει ως ‘σανίδα σωτηρίας’ και μοναδική λύση.
Η συγγραφέας εμπνεύστηκε μια πλοκή καταιγιστική, όπου κινεί τα νήματα έτσι ώστε οι ήρωές της να μας αποκαλύπτουν σταδιακά τα καλά κρυμμένα μυστικά τους, τα συναισθήματά τους, την ψυχολογία και τα κίνητρά τους, που τους ωθούν πολλές φορές σε βάναυσες, θανατηφόρες ή αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές, οι οποίες συνδέονται άμεσα με το πεπρωμένο και την τύχη των υπολοίπων. Η ιστορία του «Βιβλίου Της Ευδοκίας» είναι ένα πολυσύνθετο, μαγευτικό μωσαϊκό χαρακτήρων, καταστάσεων, συναισθημάτων, παθών και μισών, αλλά, πάνω απ’ όλα, αληθινής και ανεπιφύλακτης αγάπης, άλλοτε αμοιβαίας και άλλοτε μονομερούς, μεταξύ γυναικών και ανδρών, γονιών και παιδιών, φίλων και γειτόνων. Η τελική κάθαρση έχει πολλές μορφές και επηρεάζει όλους τους ήρωες του συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος, άλλοτε άμεσα και άλλοτε έμμεσα, μέχρι την τελική εξιλέωση.
Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στη Θεοδώρα Τζόκα για ένα μυθιστόρημα αξιέπαινο και αξιομνημόνευτο, που είμαι βέβαιη πως θα διαβάζεται για πολλά πολλά χρόνια! Ανακαλύψτε το Φίλοι μου, αξίζει!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τη μάνα μου τη λέγανε Ευδοκία κι αυτή είναι η ιστορία της καθώς και η ιστορία των ανθρώπων που την πλαισίωναν στο τόσο σύντομο αλλά και τόσο τραγικό πέρασμά της από τον κόσμο. Αν μου ζητούσατε να περιγράψω το βλέμμα της μάνας μου με μία μόνο λέξη, αυτή που αβίαστα έρχεται στο νου μου είναι η λέξη «αντάρα». Έτσι τη θυμάμαι, ως μια μεσογειακή λυγερόκορμη καλλονή, με βλέμμα θεοσκότεινο, ανταριασμένο σαν την γκριζόμαυρη θάλασσα που μας ταξίδεψε στην Αμερική το φθινόπωρο του 1950.
Φεύγοντας, άφηνε πίσω της τα πάντα: τη μάνα της, τα δύο αδέρφια της, το σπίτι της και μια χώρα ρημαγμένη και εξαθλιωμένη από έναν παγκόσμιο πόλεμο και μια εμφύλια σύρραξη χειρότερη από τη φασιστική λαίλαπα που σάρωσε όλη την Ευρώπη. Ακολούθησε το πεπρωμένο της, που ζητούσε εκδίκηση.
Σύντομα οι πρώτες θύελλες των ανέμων που σπάρθηκαν στην Ελλάδα θα ξεσπάσουν στη Γη της Επαγγελίας, απαιτώντας αιματηρές ανθρωποθυσίες για να κοπάσει η οργή τους και να επέλθει η νηνεμία.

Όταν η Ευδοκία παντρεύτηκε τον Αριστείδη, κανείς στο χωριό δεν μπορούσε να πιστέψει πως ένα κορίτσι μόλις δεκαεννιά χρονών κι από το γάργαρο νερό γαργαρότερο δόθηκε στο μαυραγορίτη Αριστείδη.
Η αλήθεια, όμως, είναι πως η μάνα μου συναίνεσε σ’ αυτή την παράταιρη ένωση. Όταν κάποτε, μικρό κοριτσάκι και γεμάτο περιέργεια όπως όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, τη ρώτησα αν αγαπούσε τον μπαμπά, εκείνη είχε πει ένα ξερό «όχι», κι όταν επέμεινα να μάθω γιατί τότε τον παντρεύτηκε, αρκέστηκε σε ένα εξίσου ξερό «έτσι».
Είχα την εντύπωση πως πίσω από αυτή τη λακωνική απάντηση κρυβόταν μια μεγάλη ιστορία που δεν ήθελε να τη μοιραστεί με κανέναν.» 
 

Πέμπτη 28 Μαΐου 2015

«ΜΕΡΤΖΑΝΗ – Το Δάκρυ Της Θράκης», της Μάρθας Πατλάκουτζα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη



«ΜΕΡΤΖΑΝΗ – Το Δάκρυ Της Θράκης», της Μάρθας Πατλάκουτζα – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Έξη
Σελίδες: 496
Τιμή: 14,40 €

          Η «Μερτζανή» είναι το πρώτο βιβλίο της Μάρθας Πατλάκουτζα, το δεύτερο κατά σειρά εκδοθέντων έργων της, που διάβασα και ειλικρινά κατενθουσιάστηκα. Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία, τη ζωή της γιαγιάς της συγγραφέως με το ασυνήθιστο όνομα Μερτζανή, που σημαίνει το σπάνιο κόκκινο κοράλλι της Μαύρης Θάλασσας. Η γραφή της συγγραφέως με «αιχμαλώτισε» από την πρώτη σελίδα έως την τελευταία, καθώς η διήγηση ενός οικογενειακού έπους –σε συνδυασμό με τα πολλά και καθοριστικά ιστορικά γεγονότα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα– ήταν συναρπαστική και καθηλωτική.
          Μπορεί στο σχολείο να διδασκόμαστε Ιστορία, υπό την έννοια μιας άνυδρης, ανούσιας και πεζής απαρίθμησης εκατοντάδων ημερομηνιών και ιστορικών γεγονότων τα οποία αναγκαστικά αποστηθίζουμε, όμως πέρα από τα πολύ βασικά και επαναλαμβανόμενα γνωστότερα συμβάντα, δε νομίζω ότι μαθαίνουμε ούτε συνειδητοποιούμε πολλά για τις πραγματικές κοινωνικές συνέπειες των γεγονότων αυτών στον εκάστοτε λαό. Άλλωστε, η πραγματική ιστορία ενός τόπου κι ενός λαού δε γίνεται γνωστή μόνο μέσα από την παράθεση ψυχρών συμβάντων, αλλά μέσα από τις προσωπικές ιστορίες και τις εξιστορήσεις των βιωμάτων των απλών ανθρώπων και των μαρτυριών τους οι οποίες κληροδοτούνται από γενιά σε γενιά.
Η Μάρθα Πατλάκουτζα κατάφερε να συνταιριάξει ευρηματικά την προσωπική ιστορία και τις διηγήσεις της προγόνου της με τα συγκλονιστικά γεγονότα του πρώτου μισού του πιο πολυκύμαντου, ίσως, αιώνα της ανθρωπότητας, δεδομένου ότι μέσα στον εικοστό αιώνα συνέβησαν δύο παγκόσμιοι πόλεμοι, αμέτρητες καταστροφές και πολεμικές συρράξεις, αλλά και απίστευτη εξέλιξη στην τεχνολογία και τις εφευρέσεις. Ακόμα και στο φεγγάρι πάτησε ο άνθρωπος στο δεύτερο μισό αυτού του αιώνα! Η χώρα μας βρέθηκε στο «μάτι του κυκλώνα» ουκ ολίγες φορές και, ίσως, τα πιο χιλιοειπωμένα και χιλιοδιαβασμένα ιστορικά γεγονότα που μας αφορούν είναι η καταστροφή της Σμύρνης και ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Αυτό, όμως, που δε συνηθίζεται είναι να ασχολείται κάποιος, ιστορικός ή μη, με τα γεγονότα της Ανατολικής Θράκης και της αναγκαστικής μετακίνησης, στην ουσία του ξεριζωμού, των Ελλήνων Θρακιωτών προς τη δυτική Θράκη και την υπόλοιπη Ελλάδα.
Η συγγραφέας κατάφερε να ρίξει άπλετο φως όχι μόνο στην αυτούσια ζωή της πολυβασανισμένης Μερτζανής, αλλά και στα αυτούσια γεγονότα, καθώς και τις βαθύτερες αιτίες τους, που ξερίζωσαν χιλιάδες φιλήσυχους κατοίκους από τα πατρογονικά σπίτια και τις περιουσίες τους στην Ανατολική Θράκη και τους οδήγησαν στην προσφυγιά προς τη «Μητέρα Ελλάδα». Δυστυχώς αυτούς τους Θρακιώτες, παρά το γεγονός ότι βαθιά μέσα τους αισθάνονταν και ήταν Έλληνες, δεν τους καλοδέχτηκαν ούτε στη γενέτειρά τους οι Νεότουρκοι, ούτε στον τόπο καταγωγής τους οι ίδιοι οι Έλληνες. Στην πρώτη περίπτωση τους κυνηγούσαν και τους θανάτωναν ως ανεπιθύμητους «γκιαούρηδες» και στη δεύτερη τους περιθωριοποιούσαν και τους απέρριπταν ως ξενόφερτους «τουρκόσπορους»!
Η ζωή της ηρωίδας μας, αν και πραγματική, είναι ένα «παραμύθι» για ενήλικες, με συνταρακτικά γεγονότα, ανείπωτη δυστυχία και αβάσταχτα τραγικά πλήγματα, τα οποία μόνο μια ισχυρή προσωπικότητα με αδαμάντινο χαρακτήρα σαν τη Μερτζανή θα μπορούσε να αντέξει χωρίς να λυγίσει, χωρίς να μισήσει, χωρίς να υποπέσει στις πάμπολλες παγίδες που η σκληρή Μοίρα τής έστηνε συνεχώς. Αντίθετα εκείνη, επιδεικνύοντας απίστευτη δύναμη ψυχής, άντεξε και διατήρησε αμείωτο σθένος και αξιοπρέπεια, υπερπηδώντας κάθε ανυπέρβλητο εμπόδιο και προσαρμόζοντας τον τρόπο ζωής της στις εκάστοτε απάνθρωπες, συχνά, συνθήκες. Δεν έχασε στιγμή την ανθρωπιά και την ευγένεια της ψυχής της, αν και συχνά κι απρόσμενα έχασε τους αγαπημένους της ανθρώπους, ακόμα και τον λόγο της ίδιας της ύπαρξής της.
Η Μάρθα Πατλάκουτζα με τη «Μερτζανή» της μας χάρισε ένα μυθιστόρημα πολυεπίπεδο, συγκλονιστικό, βαθιά ανθρώπινο, τραγικό αλλά και ελπιδοφόρο, ένα βιβλίο–μάθημα ζωής, το οποίο μένει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη του αναγνώστη για πάντα. Είναι ένα βιβλίο για το οποίο αξίζουν θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα και το οποίο σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Οκτώβρης 1922... Στις όχθες του ποταμού Έβρου στέκει ένα νεαρό κορίτσι με βρόμικα ρούχα και πρόσωπο βουτηγμένο στην απόγνωση. Νιώθει το βάρος της ευθύνης να συνθλίβει τους μικροκαμωμένους ώμους της... Πρέπει να διασχίσει το ποτάμι μαζί με την αδερφή της, το κάρο και τα ζωντανά.

Ορφανή από μητέρα, ξεριζωμένη από πατρίδα, η Μερτζανή δεν σταματά να αγωνίζεται και να ξεπερνάει τον εαυτό της.

Ποιος τη στηρίζει στα χίλια βάσανα, στον θάνατο, στον αβάσταχτο πόνο; Μονάχα μια φωνούλα μέσα της, μια γλυκιά φωνή που δε σιωπά ποτέ, μια διακριτική λάμψη που δεν την αφήνει να παραδοθεί, όσο κι αν λυγίζει. Και η Μερτζανή θα λυγίσει πολλές φορές. Χάνει το στήριγμά της ξανά και ξανά, χάνει τις μεγάλες της αγάπες, χάνει κάθε δύναμη…

Η συγκλονιστική ιστορία μιας αξιοθαύμαστης γυναίκας που δεν έχασε ποτέ την αξιοπρέπειά της και την τόλμη της.

Μερτζανή… κοράλλι σπάνιο, όπως και η ψυχή της. Μια ψυχή που συνεχώς διώκεται… ένας διωγμός που τέλος δεν έχει… Αυτή είναι η ιστορία της.»

Τρίτη 26 Μαΐου 2015

«ΜΙΚΡΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ – ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ», των εκδόσεων Πάπυρος – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΙΚΡΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ – ΜΕΓΑΛΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ», των εκδόσεων Πάπυρος – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

            Η παιδική λογοτεχνία, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα πολύ δύσκολο λογοτεχνικό είδος. Τα παιδιά νιώθουν πρώτα με την όραση, μετά με την αφή και τέλος με το συναίσθημα. Επίσης, εάν σεβαστούμε τη γνωστή λαϊκή ρήση «από μικρό κι από τρελό μαθαίνεις την αλήθεια», τότε καταλαβαίνουμε πως στην καρδιά των παιδιών ‘μιλάει’ η αλήθεια. Η νέα σειρά της παιδικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Πάπυρος, με τον πολύ συμβολικό τίτλο «Μικροί Αναγνώστες – Μεγάλοι Συγγραφείς» ικανοποιεί όλες τις παραπάνω ανάγκες των παιδιών με τον ιδανικότερο τρόπο.
            Μέσα σε μια εποχή που κατακλύζεται από ρυθμούς υψηλών ταχυτήτων, από ωμή και απρόκλητη βία, από βλαβερή συνεχή επαφή με την τεχνολογία και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, αυτά τα παιδικά βιβλία είναι μια ‘όαση’ μέσα σ’ έναν κατακλυσμό από ανούσια και ανόητα παραμυθάκια που στερούνται σκοπού και στόχου. Διότι, εάν δεν φροντίσουμε ώστε τα παιδιά μας να γαλουχηθούν με υψηλά ιδανικά και κύριο γνώμονα την καλοσύνη, την ελπίδα και την ηθική, τότε δε θα μπορέσουμε να τα εφοδιάσουμε με όλες τις απαραίτητες άμυνες για να αντισταθούν σε ένα κόσμο που, κατά κύριο λόγο, στερείται όλων των παραπάνω.
            Αυτά τα παραμύθια είναι γραμμένα από μεγάλους συγγραφείς, βραβευμένους και αναγνωρισμένους παγκοσμίως για τα έργα τους για ενηλίκους, ακόμα και από μέλος πασίγνωστου μουσικού συγκροτήματος, και αυτό τα κάνει άκρως ενδιαφέροντα. Να είστε βέβαιοι ότι έχω διαβάσει κάθε ένα από τα παρακάτω παραμύθια με την ίδια ανυπομονησία και τον ίδιο ενθουσιασμό που θα διάβαζα ένα αντίστοιχο βιβλίο των συγγραφέων για ενηλίκους, οπότε η άποψη που καταθέτω εδώ είναι ‘από πρώτο χέρι’. Όλοι κρύβουμε ένα παιδί μέσα μας και όταν μπορούμε να ξεκλέψουμε μια στιγμή μονάχα και να επιστρέψουμε στην ανεμελιά και την αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας, όπου όλα μας φαίνονταν μαγικά, πιστέψτε με, θα το κάνουμε.
            Κάθε ένα παραμύθι ταξιδεύει τον μικρό αναγνώστη σε μέρη μαγικά, δίνοντάς του τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει όλα όσα δε θα μπορούσε ποτέ να πραγματοποιήσει. Να μπορέσει να ζήσει στη θάλασσα με συντροφιά αμέτρητα πανέμορφα πλάσματα του βυθού και να νιώσει την απόλυτη γαλήνη, μακριά από κάθε έγνοια. Να κλέψει ένα αστέρι από το νυχτερινό ουρανό και να το πάρει μαζί του στο σπίτι του. Να εμφυσήσει ζωή σε ένα πουλί που ήταν νεκρό με μόνο όπλο του την αγάπη. Να γίνει σύννεφο και να ταξιδέψει στον ουρανό μαζί με την Κυρά του Ανέμου. Και, τέλος, να μάθει κανόνες γελώντας οι οποίοι  οριοθετούν την πρέπουσα για μικρά κορίτσια συμπεριφορά, με μόνο σκοπό να τους παραβαίνει κάποιες φορές…
            Τα βιβλία αυτά απευθύνονται σε μικρά παιδιά, αλλά με σκοπό να τους τα διαβάσουν πρώτα οι ενήλικες, ώστε να τους εξηγήσουν τα πολλά κρυμμένα βαθύτερα νοήματα. Η ματιά των παιδιών είναι βέβαιο ότι θα αιχμαλωτιστεί από τις πανέμορφες εικονογραφήσεις, που έχουν γίνει από διαφορετικούς ταλαντούχους καλλιτέχνες. Ένα είναι βέβαιο… Αυτά τα παραμύθια θα τα θυμούνται όχι μόνο τα παιδιά αλλά και όλοι όσοι μπορούν να αντιληφθούν τη μαγική διάσταση του κόσμου!
Φίλοι μου, κάντε λίγο πιο ‘μαγικό’ τον κόσμο των παιδιών σας! Το αξίζουν!

«Ο ΧΤΑΠΟΔΟΚΗΠΟΣ», του Ρίνγκο Σταρ των Beatles.
Σελίδες: 32 + CD & Τιμή: 13,80 €

«Ένα από τα πιο χαρούμενα τραγούδια των θρυλικών Beatles, το «The Octopus’ Garden», ο «Χταποδόκηπος», γραμμένο από τον Ringo Starr, γίνεται παιδικό βιβλίο!
Το όνειρο ενός παιδιού, να ζει σε έναν χταπο­δόκηπο στο βυθό, κάτω απ’ τα κύματα, και να ’ρθουν εκεί κι οι φίλοι του για να χαρούν μαζί του την ανέμελη ζωή στον πολύχρω­μο κόσμο της θάλασσας, παίρνει σχήμα και μορφή από την πένα του εικονογράφου Ben Cort· με την πανδαισία των χρωμάτων του και την αφοπλιστική αθωότητα των σχεδίων του o εικονογράφος αποτυπώνει στο χαρτί όλη την ομορφιά ενός τραγουδιού ύμνου στη χαρά της ζωής.
Ξεχωριστό είναι όμως και το CD που συνοδεύει το βιβλίο: ο ίδιος ο Ringo Starr συστή­νεται στους μικρούς ακροατές και αναγνώστες, τραγουδάει ειδικά για την έκδοση το «The Octopus’ Garden», απαγγέλλει ύστερα τους στίχους χωρίς μουσική, και στο τέλος προσφέρει και μια εκτέλεση του κομματιού χωρίς τους στίχους, ώστε τη μουσική να τη συνοδέψουν τραγουδώντας τα ίδια τα παιδιά!»
Το βιβλίο αυτό εγκαινιάζει τη σειρά του Eκδοτικού Οργανισμού Πάπυρος
ΜΙΚΡΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ - ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ.

«ΩΔΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ», του Πάμπλο Νερούδα
Σελίδες: 26 & Τιμή: 10 €

«Η "Ωδή σε ένα αστέρι" είναι ένα ποίημα που δημοσίευσε ο μεγάλος Χιλιανός ποιητής Πάμπλο Νερούδα στο "Τρίτο βιβλίο των Ωδών" (1957). Μιλάει για την ιστορία ενός ανθρώπου που ανεβαίνει στην ταράτσα ενός ψηλού κτιρίου, κλέβει ένα αστέρι από τον ουρανό της νύχτας και το κρύβει στο σπίτι του (τι θαυμάσιο να έχεις ένα αστέρι ολόδικό σου!). Αυτό όμως θα τον βάλει σε περιπέτειες. Δεν είναι εύκολο να κρατάς στο σπίτι σου ένα αστέρι... Πώς να αιχμαλωτίσεις το φως;... Ο άνθρωπος αυτός κλέβει το αστέρι σπρωγμένος από την ακατανίκητη αγάπη του γι’ αυτό· στο τέλος όμως θα καταλάβει ότι μερικές φορές, την αγάπη μας σε κάτι λατρευτό, πολύτιμο, τη δείχνουμε όταν του δίνουμε την ελευθερία του...

Η ποίηση του Πάμπλο Νερούδα είναι μαγική: με μετρημένες λέξεις, κατορθώνει να φτιάξει έναν ολόκληρο κόσμο συναισθημάτων και εικόνων. Και αυτή η μαγεία αποτυπώνεται σε τούτο το παιδικό -τυπικά τουλάχιστον- βιβλίο, με τα χρώματα και τα σχέδια της εικονογράφου Elena Odriozola: προσεγγίζει το ποίημα του μεγάλου ποιητή με την ίδια αυτοσυγκράτηση, με απαλά παστέλ χρώματα, με σχέδια λιτά, ενεργοποιώντας τη φαντασία του μικρού αναγνώστη.

Η "Ωδή σε ένα αστέρι" είναι ένα βιβλίο για παιδιά, αλλά και για όσους μπορούν ακόμα να δουν τη μαγική διάσταση του κόσμου. Ένα βιβλίο που εξοικειώνει με τον πιο αβίαστο τρόπο τον μικρό αναγνώστη με τον λόγο ενός μεγάλου ποιητή.

«Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΓΑΛΟΥ», του Εδουάρδο Γκαλεάνο
Σελίδες: 28 & Τιμή: 8 €

«Η "Ανάσταση του παπαγάλου" είναι μια μικρή ιστορία που πρωτοδημοσιεύτηκε από τον μεγάλο Ουρουγουανό συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο στο βιβλίο του "Οι λέξεις ταξιδεύουν" (στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Πάπυρος 2013). 
Με τον δικό του, μοναδικό τρόπο, να λέει πολλά με λίγα λόγια, ο Γκαλεάνο αφηγείται την ιστορία ενός παπαγάλου που πέφτει σε μια χύτρα και πεθαίνει, μα που ένας αγγειοπλάστης τον ανασταίνει, με υλικά το συναίσθημα, την αγάπη. 
Ο ταπεινός αγγειοπλάστης φτιάχνει εντέλει ένα πλάσμα πολύχρωμο, και η ιστορία του γίνεται ένας ύμνος στη ζωή, στην ανθρώπινη δημιουργικότητα, που με την απλότητα και την αμεσότητά του μαγεύει τους μικρούς και μεγάλους αναγνώστες.»

«Η ΣΥΝΝΕΦΟΥΛΑ ΚΑΙ Η ΚΥΡΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ», των Τόνι & Σλέϊντ Μόρρισον
Σελίδες: 32 & Τιμή: 9 €


«Ενώ τα σύννεφα μαζεύονται στον ουρανό για να χτυπήσουν τη γη με μια σφοδρή καταιγίδα, μια μικρή Συννεφούλα αποφασίζει να μην πάει μαζί τους, γιατί την αγαπάει τη γη, τα χρώματά της, τα σχήματά της, το παιχνίδισμα που κάνει το φως με τους αφρούς των κυμάτων... Μόνη όμως φοβάται μέσα στην απεραντοσύνη του ουρανού. Εμφανίζεται λοιπόν τη νύχτα η Κυρά του Ανέμου, που την παίρνει στην ασφαλή και στοργική της αγκαλιά, την προστατεύει από την καταιγίδα και, το πρωί, της δείχνει όλη τη μαγεία του κόσμου...

Η μεγάλη Αμερικανίδα συγγραφέας Τόνι Μόρισον (Νομπέλ Λογοτεχνίας), σε συνεργασία με τον γιο της Σλέιντ, γράφει μια τρυφερή ιστορία για να πει στα παιδιά, με τον δικό της μοναδικό τρόπο, ότι όλοι μας έχουμε ο καθένας τη δική του ξεχωριστή θέση σε τούτο τον κόσμο, μα και ότι για να ανακαλύψουμε τη γλυκύτητα του κόσμου αυτού πρέπει να βρεθούμε μαζί με τους άλλους.

Η εικονογράφηση του πολυβραβευμένου Αφροαμερικανού καλλιτέχνη Sean Qualls αποδίδει με την πλούσια παλέτα των χρωμάτων της την υφή των στοιχείων της φύσης, τη δροσιά του πρωινού, τη θέρμη του ήλιου και των χρωμάτων της γης, μα και την ένταση και την οργή της καταιγίδας,
την κίνηση του ανέμου και των σύννεφων.

«ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ», του Μάρκ Τουέϊν
Σελίδες: 28 & Τιμή: 9 €


«Ο Μαρκ Τουέιν, ο συγγραφέας του περίφημου "Χάκμπερι Φιν", υπήρξε ίσως ένα από τα πιο σπινθηροβόλα πνεύματα που συναντάμε στην παγκόσμια λογοτεχνία τους δύο τελευταίους αιώνες, κυρίως για την ανατρεπτική, χιουμοριστική ματιά με την οποία προσέγγιζε την πραγματικότητα. Το 1865, σε μια εποχή όπου στο παιδικό βιβλίο οι ήρωες ήταν υποδειγματικά, καθωσπρέπει κορίτσια και αγόρια, ο Τουέιν, έχοντας σίγουρα προσέξει, ίσως από τη δική του οικογένεια, πώς τα παιδιά αντιμετωπίζουν τον ποταμό των νουθεσιών που τους δίνουν οι μεγάλοι, γράφει αυτό το φαινομενικά "δασκαλίστικο" κείμενο συμβουλών προς τις μικρές κυρίες, που με το υποδόριο χιούμορ του, τον σαρκασμό του, ουσιαστικά φέρνει στην επιφάνεια τις στρατηγικές με τις οποίες τα παιδιά, μεγαλώνοντας, προσπαθούν να δικαιολογήσουν τη σκανταλιά τους. Οι γονείς που θα διαβάσουν το βιβλίο μαζί με τα παιδιά τους -αυτό συστήνεται, γιατί το κείμενο δεν απευθύνεται μόνο σε παιδιά, αλλά και γιατί με τον τρόπο αυτό τα παιδιά θα μπορέσουν να αντιληφθούν καλύτερα τη λεπτή ειρωνεία του κειμένου- θα το κάνουν χαμογελώντας, μια και σίγουρα θα τους θυμίζει τον εαυτό τους κάποιες δεκαετίες πριν.
Το πνεύμα του συγγραφέα το ακολουθεί και η "αντισυμβατική" εικονογράφηση του βιβλίου. Ο Βλαντίμιρ Ραντούνσκι σχεδίασε το βιβλίο και εικονογράφησε αριστουργηματικά το κείμενο, δημιουργώντας την εικαστική εντύπωση που δίνει το κλασικό παιδικό λεύκωμα, όπου το παιδί σχεδιάζει, σημειώνει, χαράζει, ή κολλάει, χωρίς αυστηρή τάξη, ό,τι του κινεί το ενδιαφέρον ή ό,τι του περνάει από το μυαλό.

Οι "Συμβουλές για μικρά κορίτσια" συγκαταλέγονται στα 13 καλύτερα εικονογραφημένα βιβλία του 2013 (Brain Pickings’ Top 13 Children’s, Illustrated, and Picture Books of 2013).»
 

Παρασκευή 15 Μαΐου 2015

«ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, Σ’ ΑΓΑΠΩ», της Ιωάννας Νοταρά – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, Σ’ ΑΓΑΠΩ», της Ιωάννας Νοταρά – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 496
Τιμή: 14,85 €

            Αυτό είναι το τέταρτο βιβλίο της συγγραφέως που διάβασα και, ειλικρινά, εξακολουθώ να νιώθω το ίδιο ενθουσιασμένη, όπως όταν πήρα στα χέρια μου το πρώτο της εκπληκτικό μυθιστόρημα, τις «Χαμένες Αγάπες». Ακολούθησε το δεύτερο μυθιστόρημά της, το συνταρακτικό «Στη Σκιά Του Πάθους», έπειτα το εξαιρετικό «Μια Συγγνώμη Για Την Εύα» και τώρα το συγκλονιστικό και, ίσως, ωριμότερο και πιο επίκαιρο απ’ όλα, το «Ψηλά Τα Χέρια, Σ’ Αγαπώ». Ενθουσιασμός είναι ένας μόνο χαρακτηρισμός, για να εκφράσω κάποια από τα συναισθήματα που αισθάνομαι κάθε φορά που ξεκινώ ένα βιβλίο της Ιωάννας Νοταρά. Περιέργεια, ανυπομονησία, έκπληξη, συμπόνια, αγανάκτηση, συγκίνηση, δικαίωση και λύτρωση είναι τα συναισθήματα που με κατακλύζουν στη συνέχεια. Επομένως, θεώρησα ιδιαίτερη χαρά και τιμή τη συμμετοχή μου στην πρώτη επίσημη και κεντρική παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα, στις 13 Μαΐου, στο Public Συντάγματος.
Το «Ψηλά Τα Χέρια, Σ’ Αγαπώ» είναι ένα ακόμα πρωτότυπο, ευρηματικό και άκρως ενδιαφέρον βιβλίο από τη συγγραφέα που μας έχει συνηθίσει σε πλοκές ασυνήθιστες, με καταιγιστική δράση και έντονο το στοιχείο του έρωτα αλλά και του προβληματισμού, καθώς σε κάθε ένα μυθιστόρημά της η Ιωάννα Νοταρά καταπιάνεται και με ένα τελείως διαφορετικό θέμα. Έτσι, στο νέο αυτό βιβλίο της τα συναισθήματα του αναγνώστη συνάδουν απόλυτα με τον τίτλο του, καθώς σηκώνουμε τα χέρια ψηλά και παραδινόμαστε αμαχητί σε ένα αξέχαστο λογοτεχνικό ταξίδι.
            Η υπόθεση τοποθετείται στο παρόν, στην Ελλάδα της κρίσης, της απόγνωσης και των αδιεξόδων, των χαμένων ευκαιριών και της βίαιης ματαίωσης ελπίδων και σχεδίων,  όπου εμπλέκονται οι ζωές των ηρώων μας με τρόπο απρόσμενο και ασυνήθιστο. Η ιδέα που συνέλαβε η συγγραφέας είναι εντελώς πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα και, ειλικρινά, πιστεύω πως θα αγγίξει πολλούς αναγνώστες όπως άγγιξε και μένα. Θα προσπαθήσω να σας περιγράψω κάποια από τα κύρια πρόσωπα του μυθιστορήματος χωρίς να διακινδυνέψω την αποκάλυψη της πλοκής, την οποία αξίζει να ανακαλύψετε μόνοι σας, διαβάζοντάς το.
            Κατ’ αρχάς, ο κύριος ήρωας, αν και «ομιχλώδης» αφού δεν υπάρχει ακριβής περιγραφή του από τις επίσημες πηγές, είναι ο «μοναχικός ληστής», ένας αδίστακτος άνθρωπος, που πιθανολογείται ότι είναι κάποιος γνωστός τρομοκράτης, ο οποίος έχει αναστατώσει όλη την ελληνική κοινωνία με τις απανωτές ληστείες τραπεζών που διαπράττει. Είναι ο μόνιμος «πονοκέφαλος» για τους τραπεζικούς, καθώς απεύχονται κάθε συνάντηση μαζί του στο χώρο εργασίας τους, αλλά αποτελεί και το «μήλον της Έριδος» για την αστυνομία και τους δημοσιογράφους. Η μεν αστυνομία, πασχίζει να καλύψει την ανικανότητα της, καθώς δεν μπορεί να βρει κάποιο ικανό στοιχείο για να ενοχοποιήσει κάποιον, με συνέπεια κάθε νέο «χτύπημα» του ληστή να αποδεικνύει πόσο αναποτελεσματική είναι. Οι δε δημοσιογράφοι, έχοντας βρει άφθονη τροφή για να καλύπτουν τα ρεπορτάζ, τα δελτία ειδήσεων και τις στήλες τους στον Τύπο, ανυπομονούν για το επόμενο «χτύπημα» του ληστή και αναμεταδίδουν οτιδήποτε αληθές ή ψευδές πέφτει στην αντίληψή τους.
            Η Λήδα Αργυρίου είναι μια ανερχόμενη νεαρή δημοσιογράφος, που πασχίζει να εδραιωθεί και να διακριθεί σε έναν επαγγελματικό χώρο δύσκολο, απαιτητικό και αδυσώπητο, προσπαθώντας να αποτινάξει τις οικογενειακές της καταβολές που την ώθησαν στο συγκεκριμένο κλάδο, αλλά και να ξεπεράσει το βαθύ ψυχικό τραύμα που της προκάλεσε η εγκατάλειψη της μητέρας της. Καλείται πολύ συχνά να αποδείξει την πραγματική της αξία, ακόμα και σε ανθρώπους που πραγματικά δεν έχει κανένα λόγο να το κάνει, απλά και μόνο επειδή έχει σταθεί, ερήμην της, πιο καλότυχη από αυτούς.
            Ο Χάρης Μπάλτσας είναι ένας φιλόδοξος και ικανός νέος άντρας, ο οποίος βασιζόμενος αποκλειστικά στις δικές του δυνάμεις και στην «ευχή της μάνας του», κατορθώνει να σπάσει τα δεσμά του στενού και φτωχικού περιβάλλοντος του χωριού του στην Αργολίδα και να κατακτήσει τον ανώτερο πανεπιστημιακό τίτλο στον τομέα του, το διδακτορικό στις οικονομικές επιστήμες. Η ζωή ανοίγεται μπροστά του πολλά υποσχόμενη, με αισιόδοξες προοπτικές και φιλόδοξα σχέδια, όμως, όπως πάντα, του επιφυλάσσει πολλές και δυσάρεστες εκπλήξεις, ανακόπτοντας την έως τότε ανέφελη πορεία του και ανατρέποντας τα σχέδιά του.
            Ο νεαρός Αριστείδης Γκίκας γεννιέται στην Βραζιλία από έλληνες γονείς, όμως προσπαθώντας να ξεπεράσει το γεμάτο οδυνηρές μνήμες οικογενειακό του παρελθόν θα επιστρέψει στην Ελλάδα. Αγωνίζεται και προσπαθεί καθημερινά να επιβιώσει αξιοπρεπώς, ενώ ταυτόχρονα πασχίζει να βρει τις ρίζες του και να αισθανθεί ότι πραγματικά ανήκει κάπου, όπου τον αποδέχονται ακριβώς γι’ αυτό που είναι.
            Υπάρχουν αρκετοί ακόμη ήρωες που είναι αναπόσπαστα δεμένοι με την πρωτότυπη και ευφάνταστη πλοκή του μυθιστορήματος, τους οποίους όμως θεωρώ σωστό να ανακαλύψετε εσείς μόνοι σας στην πορεία της ανάγνωσης. Η Ιωάννα Νοταρά υφαίνει προσεχτικά, ψυχολογημένα και απολύτως τεκμηριωμένα τους δεσμούς μεταξύ των ηρώων της, αποκαλύπτοντάς μας σιγά σιγά μια εξέλιξη που κόβει την ανάσα. Έρωτες γεννιούνται, μίση και προσποιήσεις ξεσκεπάζονται, παλιά κρυμμένα μυστικά αποκαλύπτονται επηρεάζοντας συθέμελα και ανεπανόρθωτα τις ζωές όλων τους.
Κάποιοι από τους ήρωές μας θα βρουν την πραγματική αγάπη, αποδοχή και ασφάλεια που τους αξίζει. Κάποιοι θα γνωρίσουν τον αληθινό έρωτα και θα χτίσουν πάνω του τη ζωή και το μέλλον που ονειρεύονταν, έστω κι αν πρώτα θα πρέπει να ανέβουν τον δικό τους μαρτυρικό Γολγοθά. Κάποιοι θα νιώσουν την απόλυτη νηνεμία μετά από ένα παρελθόν γεμάτο απογοητεύσεις και τρικυμίες και κάποιοι θα γίνουν αποδέκτες της δικής τους εκδικητικής μανίας και απαξίωσης, καθώς η ζωή τους πληρώνει πάντα με το ίδιο νόμισμα.  
            Το «Ψηλά Τα Χέρια, Σ’ Αγαπώ» είναι ένα μυθιστόρημα τόσο ζωντανό και αληθοφανές που αναρωτιέται κανείς πού σταματά η αλήθεια και πού ξεκινά η φαντασία. Είναι γεγονός όμως, ότι η ζωή συχνά ξεπερνά και την πιο αστείρευτη φαντασία. Οπότε, πιστεύω πως συχνά θα αναρωτηθείτε κι εσείς, όπως κι εγώ, αν πράγματι κάπου δίπλα σας συνέβησαν όλα αυτά που διαβάσατε και δεν αποτελούν μόνο προϊόν της φαντασίας της συγγραφέως. Και αν ναι, θα ήταν δυνατόν να εξελιχθούν διαφορετικά τα γεγονότα και οι καταστάσεις; Προσωπικά, δεν θα επιθυμούσα να υπάρξει η παραμικρή διαφοροποίηση, καθώς το βιβλίο αυτό με συνεπήρε από την πρώτη έως την τελευταία του σελίδα και με συντάραξε, καθώς συμπόνεσα τους ήρωές του και ένιωσα αγωνία και θλίψη για τα παθήματά τους. Αισθάνθηκα, τέλος, γαληνεμένη καθώς, μέσα από όλο αυτόν τον κυκεώνα που βίωσαν και βιώνουμε, και που ήταν το πραγματικό υπόβαθρο του βιβλίου, πίστεψα πως πάντα υπάρχει ελπίδα και αγάπη, ικανές να ανατρέψουν ακόμα και τα πιο δυσοίωνα προγνωστικά. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην αγαπημένη συγγραφέα για το νέο υπέροχο βιβλίο της, για την πορεία του οποίου της εύχομαι κάθε επιτυχία, και που σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!      

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ποιος είναι ο «μοναχικός ληστής» που αναστατώνει την ελληνική κοινωνία; Είναι πράγματι ο γνωστός τρομοκράτης; Η ανερχόμενη δημοσιογράφος Λήδα Αργυρίου, τη ζωή της οποίας σκιάζει η εγκατάλειψη της μητέρας της, καλείται να λύσει το μυστήριο μέσα από το ρεπορτάζ της. Άθελά της όμως θα βρεθεί μπλεγμένη στα δίχτυα της ιστορίας που η ίδια ψάχνει…

Ο φιλόδοξος Χάρης Μπάλτσας, ξεκινώντας από ένα χωριό της Αργολίδας, θα αποσπάσει τον τίτλο του διδάκτορα των οικονομικών. Όμως, δυσάρεστες εκπλήξεις θα ανατρέψουν τα σχέδιά του, ταράζοντας τη μέχρι τότε ομαλή πορεία, τόσο τη δική του όσο και της δημοσιογράφου. Ο νεαρός Αριστείδης Γκίκας θα επιστρέψει από τη μακρινή Βραζιλία στην Ελλάδα. Η παρουσία του θα συγκλονίσει την οικογένεια της Λήδας, την ίδια στιγμή που η δημοσιογράφος συγκρούεται μετωπικά με την Εριέττα, μια γυναίκα που ζει κλέβοντας τις ζωές των άλλων.

Ποιο δρόμο όμως θα ακολουθήσει ο έρωτας στις ζωές τους και πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν σε μια χώρα που μέρα με τη μέρα αλλάζει;

Ένα μυθιστόρημα μήνυμα αισιοδοξίας, που θα φωτίσει τα αδιέξοδα και θα ζεστάνει τις παγωμένες καρδιές.»

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

«ΧΩΡΙΣ ΑΕΡΟΣΑΚΟ», του Γαβριήλ Αλεξάνδρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΧΩΡΙΣ ΑΕΡΟΣΑΚΟ», του Γαβριήλ Αλεξάνδρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ιωλκός
Σελίδες: 336
Τιμή: 13,50 €

            Αισθάνομαι πολύ τυχερή και ευγνωμονώ την μοίρα, την τύχη μου ή το Θεό, όπως θέλετε πέστε το, που ήρθε εντελώς απρόσμενα αυτό το βιβλίο στα χέρια μου. Και μόνο κοιτώντας το υπέροχο «ταξιδιάρικο» εξώφυλλό του γοητεύτηκα, όμως είχα κάποιες επιφυλάξεις, μια και η αυτοβιογραφία είναι ένα πολύ δύσκολο είδος πεζογραφίας, κατά τη γνώμη μου. Πώς μπορεί ένας συγγραφέας να γράψει ένα βιογραφικό μυθιστόρημα χωρίς να υποπέσει στις παγίδες της υποκειμενικότητας και χωρίς να επιδείξει εγωιστικές ή μεροληπτικές τάσεις; Κι όμως, διαβάζοντας αυτό το μικρό «διαμαντάκι» του Γαβριήλ Αλεξάνδρου, διαπίστωσα ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο και μάλιστα με τον πιο όμορφο, γοητευτικό και αντικειμενικό τρόπο.
            Το «Χωρίς Αερόσακο» είναι ένα βιβλίο που δεν μπορείς να αφήσεις από τα χέρια σου άπαξ και το ξεκινήσεις. Χωρίς μεγαλεπήβολες και φανταχτερές εκφράσεις, με λόγο λιτό, μεστό, γεμάτο χιούμορ και ολοζώντανο ο συγγραφέας μας «ταξιδεύει» στη γεμάτη και περιπετειώδη ζωή του Αλέξανδρου στη γενέτειρά του Αθήνα και κατόπιν στην απέραντη, πολύβουη γη των ευκαιριών και των μεταναστών Αμερική. Παρακολουθούμε με ζωηρό και αμείωτο ενδιαφέρον την πορεία και την εξέλιξη του μικρού Αλέξανδρου, των γονιών του Δέσποινας και Μάνθου αλλά και πολλών άλλων χαρακτήρων, που αν και δεν είναι οι κεντρικοί ήρωες στο μυθιστόρημα είναι οι αδιαμφισβήτητοι ήρωες – φύλακες άγγελοι του νεαρού έλληνα. Και ο χαρακτηρισμός «έλληνας» είναι χωρίς αμφιβολία ο κυριότερος και ισχυρότερος χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να προσδώσω στον ήρωα αυτού του βιβλίου Αλέξανδρο, καθώς η υπερηφάνεια για την ελληνική καταγωγή του έχει, δικαίως, διαποτίσει κάθε σελίδα αυτού του πανέμορφου βιβλίου.
            Ο ήρωάς μας, αν και δεν ξεκινάει τη ζωή του στο ιδανικότερο οικογενειακό περιβάλλον, κατορθώνει να ξεπεράσει τα όποια εμπόδια, παρ’ όλο που αυτά είναι πολλά, και μεταναστεύει στην Αμερική μαζί με έναν δύσκολο και απόμακρο πατέρα, που δεν αποκαλύπτει το παραμικρό για το παρελθόν του, και μια υπέροχη μητέρα, που αναγκαστικά βρίσκεται δίπλα του μόνο κατά διαστήματα. Όμως, ο νεαρός Αλέξανδρος «βγάζει επιδεικτικά τη γλώσσα» στις αμέτρητες τρικλοποδιές που η μοίρα του βάζει και αποφασίζει να αξιοποιήσει το αεικίνητο και πολυμήχανο μυαλό του, την εργατικότητά του και την έφεσή του στις φυσικές επιστήμες. Το αποτέλεσμα είναι να τελειώσει το σχολείο στην Αμερική, να τελειώσει το Πανεπιστήμιο ως Χημικός, να συνεχίσει τις σπουδές του αποκτώντας μεταπτυχιακό στην ειδικότητά του και να εξακολουθήσει με το αντίστοιχο διδακτορικό. Βεβαίως, η ζωή πάντα μας επιφυλάσσει εκπλήξεις και ανατροπές και ο ήρωάς μας δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Έτσι, όταν κληθεί να αποφασίσει εάν θα ακολουθήσει την προδιαγεγραμμένη από τον πατέρα του σταδιοδρομία ή τις προσωπικές του επιθυμίες και ταλέντα, όπως η έμφυτη αγάπη του για τη μουσική και το θείο χάρισμα της υπέροχης φωνής, θα έχει το θάρρος και το σθένος να διαλέξει και να  πράξει ανάλογα.
Το αξιοθαύμαστο βεβαίως, δεν είναι ότι κατόρθωσε να κάνει όλες αυτές τις σπουδές όντας μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πολλοί πανέξυπνοι έλληνες σπουδάζουν στο εξωτερικό και κατορθώνουν να αποκτούν έδρα σε κάποιο πανεπιστήμιο, ή να πετυχαίνουν ως επιχειρηματίες. Ως λαός, συνήθως διακρινόμαστε για τα λαμπρά ‘μυαλά μας’ που μεγαλουργούν όταν βρεθούν στο εξωτερικό, αλλά αλληλοσπαράσσονται και απαξιώνονται στο εσωτερικό. Το αξιοθαύμαστο της περίπτωσης του Αλέξανδρου είναι ότι κατάφερε να «ανέβει» όλα αυτά τα σκαλοπάτια της καταξίωσης στο χώρο των επιστημών, και όχι μόνο, κυριολεκτικά ολομόναχος, χωρίς καμία χρηματική υποστήριξη από την οικογένειά του. Βασίστηκε στην δική του επιμονή, την ηθική υποστήριξη των δικών του ανθρώπων, οικογένειας και ανεκτίμητων φίλων, και τη σκληρή και συνεχή προσήλωση και θέλησή του για μια αξιοπρεπή επιβίωση και επίτευξη των στόχων του, βασιζόμενος μόνο στις δικές του δυνάμεις.
Ο συγγραφέας, λοιπόν, μας κάνει κοινωνούς σε μια ζωή σαν παραμύθι, γεμάτη από αγάπη και έρωτα, θέληση και πείσμα, ηθικές αξίες και ελληνικό δαιμόνιο, εμπειρίες και ταξίδια! Ο ήρωάς μας Αλέξανδρος ζει μια ζωή περιπετειώδη που από τα δεκαοκτώ του κιόλας, και ύστερα από την απόρριψη και το διωγμό από τον ανάλγητο πατέρα του, αναγκάζεται να ορθοποδήσει και να ζήσει μόνος του. Αρωγοί σε αυτοί την προσπάθειά του θα σταθούν άνθρωποι που ήρθαν τυχαία στο δρόμο του προσφέροντάς του αφειδώς την πολυπόθητη στήριξη, την αγάπη αλλά και την έμπνευση για να διαλέξει τελικά τον δρόμο που επιθυμούσε η ψυχή του. Από την πρώτη κιόλας σελίδα του βιβλίου, ο συγγραφέας μας κεντρίζει το ενδιαφέρον σχετικά με το επώνυμο και την καταγωγή του πατέρα του ήρωά του, κάτι το οποίο αποκαλύπτεται μόνο προς το ανατρεπτικό τέλος του βιβλίου, μέσα από μια συγκλονιστική διήγηση για αναμνήσεις και εποχές μακρινές και επιμελώς κρυμμένες, καταχωνιασμένες στη λήθη του χρόνου.
Σε όλη αυτή την πολυκύμαντη πορεία του, που εμένα προσωπικά μου θύμισε ένα ποιοτικό και νοσταλγικό road movie με όχημα την αγαπημένη ‘Σοκολάτα’, ο Αλέξανδρος δε λησμόνησε ούτε λεπτό την καταγωγή του, τις ελληνικές ρίζες του και την αγάπη του για την ιδιαίτερη πατρίδα του. Πώς άλλωστε θα μπορούσε να λησμονήσει την Ελλάδα όταν σε όλη την Αμερική αλλά και πιο μακριά, όπου κι αν ταξίδεψε, παντού βρισκόταν ένας Έλληνας, μια «ντάϊνα», μια καντίνα που ονομαζόταν Παρθενώνας ή Ζορμπάς κι ένας πατριώτης του, με πολλές «περγαμηνές» ή απλά ελληνικά ανεκτίμητα «κότσια» και «φιλότιμο», που του παραστάθηκε και τον στήριξε ηθικά ώστε να προχωρήσει ένα βήμα ακόμα παραπέρα.
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στο συγγραφέα για το αξιόλογο, αξιοπρεπές και γοητευτικό βιβλίο του «Χωρίς Αερόσακο» και ειλικρινά ανυπομονούμε για το επόμενό του! Η προτροπή μου; Απλά, ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Φίλοι μου!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στην Αμερική ο Αλέξανδρος γνώρισε το διωγμό στα δεκαοκτώ του όταν ένα παγωμένο βράδυ του Νοέμβρη βρέθηκε στο δρόμο. Μετά από βάναυσες δυσκολίες θα κατάφερνε, όχι μόνο να βγει αλώβητος, αλλά και να πετύχει.
Μια μοιραία γνωριμία τον έσπρωξε στον κόσμο της μουσικής. Εκεί θα τον περίμεναν απίστευτες διαδρομές που θα του αποδείκνυαν ότι ήταν ένας ευλογημένος άνθρωπος, που στις πιο αντίξοες στιγμές του, μπορούσε να βρίσκει από μηχανής θεούς που θα του συμπαραστέκονταν, αναπληρώνοντας το κενό ενός ανύπαρκτου πατέρα.
Μετά από χρόνια, πριν τα 30 του, κι ένα χρόνο μετά από τον ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, θα ανακάλυπτε και τη φριχτή, πικρή αλήθεια πίσω από το επίθετό του…
Ο Γαβριήλ Αλεξάνδρου στο βιογραφικό μυθιστόρημα «Χωρίς αερόσακο» (εκδόσεις Ιωλκός, 2014) ταξιδεύει τους αναγνώστες με ασφαλιστικές δικλείδες, πολύτιμες εμπειρίες, έρωτα, ακραία συναισθήματα, μεθυστικές μυρωδιές, ανεξίτηλα σημάδια, που κάνουν τη ζωή το συναρπαστικότερο ταξίδι…»