Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Τρίτη 20 Αυγούστου 2019

ΚΛΗΡΩΣΗ 21/9/2019 - «ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ», της Kate Hamer (Εκδόσεις: ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ)

Το Σάββατο 21/9/2019 θα κληρώσουμε δύο (2) αντίτυπα του εξαιρετικού αστυνομικού μυθιστορήματος της Kate Hamer με τίτλο «ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ», προσφορά των αγαπημένων εκδόσεων Μεταίχμιο.

Για να είναι έγκυρες οι συμμετοχές σας ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:
(1) Εγγραφείτε, προαιρετικά, ως ΑΚΟΛΟΥΘΟΙ στο ιστολόγιό μας «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ», επιλέγοντας «Δημόσια Παρακολούθηση», ώστε να είστε ορατοί στους διαχειριστές. 
(2) Γράψτε μας, υποχρεωτικά, το ΣΧΟΛΙΟ σας στην αντίστοιχη ανάρτηση στην ομάδα μας «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ», το οποίο και θα αποτελέσει αποκλειστικά τη ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ σας στον διαγωνισμό μας.
(3) Πατήστε, υποχρεωτικά, «ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ» στη σελίδα μας «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» και στη σελίδα των εκδόσεων ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
(4) Κάνετε ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ της παρούσας ανάρτησης στο προφίλ σας, προαιρετικά, αν θέλετε να το δουν και οι φίλοι σας.
(5) Προσθέστε, προαιρετικά, στην ομάδα μας «ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ» όσους φίλους σας νομίζετε πως θα ήθελαν να λάβουν μέρος στον Διαγωνισμό μας.

Έγκυρα θεωρούνται τα σχόλια μόνο των συμμετεχόντων που έχουν ακολουθήσει όλα τα παραπάνω υποχρεωτικά βήματα συμμετοχής στο διαγωνισμό μας (εννοείται κάτοικοι Ελλάδος και με ένα ΜΟΝΟ σχόλιο ανά άτομο).
Ευχαριστούμε πολύ τις εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ για την προσφορά τους και ευχόμαστε σε όλους σας Καλή Επιτυχία!

Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 432
Τιμή με έκπτωση: 15,93€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η μοναδική Kate Hamer επιστρέφει με ένα σκοτεινό παραμύθι για το τέλος της αθωότητας – και τον τρόπο που το παρελθόν μας κρατά δέσμιούς του.

Με λένε Ρούμπι. Ζω με την Μπάρμπαρα και τον Μικ. Δεν είναι οι πραγματικοί μου γονείς, μου λένε όμως τι να κάνω και τι να πω. Πρέπει να λέω πως τις μελανιές στα μπράτσα μου και το μαυρισμένο μάτι μου τα έπαθα πέφτοντας απ’ τη σκάλα.
Είναι, όμως, και πράγματα που δεν λέω. Δεν θα τους πω ότι θα ψάξω τους πραγματικούς μου γονείς. Δεν θα βγάλω άχνα για τον Σκιά, που κάθεται στη σκάλα, ή την κυρία που είδα πηγαίνοντας για ύπνο.
Είπα στον Μικ για τη γυναίκα με το κίτρινο φόρεμα που είδα κρεμασμένη απ’ τη ζώνη ασφαλείας της βαθιά μέσα στο δάσος πίσω από το σπίτι μας. Του είπα ότι είδα τον θάνατο να βγαίνει από μέσα της. Μου είπε πως θα με παρασημοφορήσει για τα ψέματά μου.
Δεν έλεγα ψέματα. Είμαι κυνηγός χαμένων ψυχών και θα βρω την πραγματική μου οικογένεια.
Και δεν θα αφήσω τον Μικ να με σταματήσει.

Ένα μυθιστόρημα ενηλικίωσης, στην κόψη του μαγικού ρεαλισμού και του ψυχολογικού θρίλερ. Μια στοιχειωμένη ιστορία για τα φαντάσματα που κουβαλούν οι ζωντανοί• για την αγάπη και την απώλεια• για την οικογένεια και τη φιλία, ειπωμένη από την αέρινη Ρούμπι, μια έφηβη που κατοικεί τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν.

ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
Ένα ιδιαίτερο, υπέροχο βιβλίο… Θα σας αιχμαλωτίσει.
Rosamund Lupton, συγγραφέας

Χάρη στην αφηγηματική δεινότητα της Hamer, το διάβαζα σαν να εξαρτιόταν από τη δική μου ανάγνωση η τύχη της Ρούμπι.
Grazia

Ο ρυθμός της ιστορίας επιταχύνεται από σελίδα σε σελίδα και πιάνεις τον εαυτό σου να έχει καθηλωθεί από την παράξενη ατμόσφαιρα ως την τελευταία λέξη.
Financial Times

Η Hamer γράφει με μεγάλη επιδεξιότητα και συναισθηματικό βάθος για τη σύγχυση της εφηβείας και της ταυτότητας, τον δεσμό μεταξύ μητέρας και κόρης και τη λυτρωτική δύναμη της αγάπης.
Observer 

Τετάρτη 14 Αυγούστου 2019

«ΣΑΣΜΟΣ», του Σπύρου Πετρουλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΣΑΣΜΟΣ», του Σπύρου Πετρουλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 504
Τιμή με έκπτωση: 15,93€

          Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη, το έκτο κατά σειρά έκδοσης από τα έργα του για ενηλίκους, φέρει τον παράξενο τίτλο «Σασμό», μια λέξη που στους περισσότερους από εμάς –που δεν καταγόμαστε ή δεν έχουμε στενή σχέση με τη λεβεντογέννα Κρήτη και τους ιδιωματισμούς της– είναι άγνωστης σημασίας. Κάθε νέο πόνημα του συγγραφέα κινεί άμεσα το ενδιαφέρον μου, καθώς με κέρδισε οριστικά ως αναγνώστρια από το πρώτο δικό του μυθιστόρημα που διάβασα, την «Εξομολόγηση». Μετά ακολούθησαν όλα τα μεταγενέστερα βιβλία του, στα οποία διέκρινα κάθε φορά την εκπληκτική εξέλιξή του ως συγγραφέα, άσχετα εάν τα θέματά του σχετίζονταν με τον τόπο καταγωγής του, την Κρήτη, ή όχι. Αυτό όμως που μου κέντρισε την περιέργεια στο τελευταίο βιβλίο του, πολύ πριν το πάρω στα χέρια μου, ήταν η σημασία του τίτλου. Έψαξα στο διαδίκτυο και διαπίστωσα πως η λέξη «Σασμός» σημαίνει συμβιβασμός, συμφιλίωση και πιθανότατα προέρχεται από το ρήμα «σιάζω» ή «σάζω», δηλαδή φτιάχνω. Στην περίπτωσή μας, δε, είναι αυτό που ακολουθεί μία βεντέτα και σηματοδοτεί το λυτρωτικό τέλος της. Παρ’ όλο που υπάρχουν βεντέτες και σε άλλα μέρη της Ελλάδας και της Μεσογείου, όπως στη Μάνη ή στην Κορσική –ίσως και αλλού–, Κρήτη και βεντέτες είναι σχεδόν αλληλένδετες στο μυαλό των περισσοτέρων από εμάς. Αυτό, όμως, που δεν μπορούμε ποτέ να συνειδητοποιήσουμε είναι πόσο πολλά θύματα κρύβουν πίσω τους αυτές οι φονικές αντεκδικήσεις, οι οποίες δε θέλουν και πολύ για να ξεκινήσουν. Αρκεί μια παρεξήγηση, μια προσβολή, ένας ανεπιθύμητος έρωτας ή ένας δεσμός μη αποδεκτός από τους κοντινούς συγγενείς και τα όπλα έχουν τον πρώτο λόγο, σπέρνοντας συχνά αδιάκριτα και παράλογα τον θάνατο και το αίμα, ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες, ακόμα και γενιές, μέχρι να επέλθει –αν ποτέ συμβεί αυτό, βέβαια– η πολυπόθητη, ευεργετική συμφιλίωση, ο Σασμός. Κάποιοι πιο μυαλωμένοι και μετριοπαθείς, σεβαστά πρόσωπα από όλους, επιδιώκουν να συμβιβάσουν ανθρώπους και καταστάσεις, ώστε να σταματήσει να χύνεται άδικα αθώο αίμα, αφού αρκετά συχνά ο αρχικός λόγος μιας βεντέτας είναι τόσο παλιός που σχεδόν κανείς δεν τον θυμάται. Ποιος θα μπορούσε, λοιπόν, να μας περιγράψει καλύτερα την πορεία μιας φονικής βεντέτας –τα θύματα και τους θύτες της, αλλά και εκείνους τους γενναίους και λογικούς που καταφέρνουν να επιφέρουν τον πολύτιμο Σασμό–, από έναν Κρητικό και μάλιστα έναν τόσο χαρισματικό συγγραφέα σαν τον Σπύρο Πετρουλάκη;
          Η ιστορία μας ξεκινάει από την επαρχία Αμαρίου Ρεθύμνου και, συγκεκριμένα, από τη Μέση Ποριά. Ένας ντόπιος, ο Στεφανής, ξεκινάει αχάραγα μαζί με τον μικρό γιο του, τον Νικηφόρο, και τον συνομήλικο φίλο του, τον Μανόλη, να πάνε στο βουνό για να φροντίσουν τα πρόβατα της οικογένειας. Το πρωί προχωρά, οι δουλειές δρομολογούνται η μία μετά την άλλη και ο Νικηφόρος κάθεται για λίγο να ξαποστάσει και να καπνίσει ένα τσιγάρο. Τα δυο παιδιά απορροφημένα στο παιχνίδι με την μπάλα τους δεν πολυασχολούνται μαζί του, μέχρι που ο Μανόλης πηγαίνει να του ζητήσει λίγο νερό. Μαζί με τον μικρό όμως έρχεται και ο θάνατος για τον άτυχο Στεφανή, αφού του στήνουν καρτέρι και του φυτεύουν εφτά σφαίρες, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μικρού Μανόλη που βλέπει και αναγνωρίζει τον δολοφόνο. Μια βεντέτα που όλοι νόμιζαν ξεχασμένη αναζωπυρώθηκε με τον τραγικότερο τρόπο. Ο μοναδικός μάρτυρας δεν είναι διατεθειμένος να ανοίξει το στόμα του και να μιλήσει, καθώς τρέμει από τον φόβο του εξαιτίας της απειλής γι’ αντεκδίκηση σε αυτόν και την οικογένειά του. Ωστόσο, αυτό θα είναι ένα μυστικό που, όσον καιρό θα το κρατάει, θα τον καίει και θα τον βασανίζει. Οι συγχωριανοί και τα άτομα από τα διπλανά χωριά νομίζουν πως δε θα υπάρξει συνέχεια σε αυτό το άγριο φονικό, όμως κάνουν λάθος καθώς σύντομα θα ακολουθήσει κι άλλος φόνος, ακόμα τραγικότερος. Ένα κουβάρι γίνονται οι ζωντανοί με τους αδικοχαμένους, τα θύματα πληθαίνουν, οι έχθρες φουντώνουν, τα μίση δηλητηριάζουν τις ψυχές και ακόμη κι οι αθώοι μπαίνουν στο στόχαστρο, καθώς δεν μπορεί κανείς να διανοηθεί ποιος είναι αυτός που πραγματικά υποκίνησε την όλη βεντέτα. Μαζί με τους νεκρούς, όμως, υποφέρουν και οι ζωντανοί και μάλιστα αυτοί που δε φταίνε σε τίποτα. Μια μάνα με την κόρη της αναγκάζονται να ξεριζωθούν από τον τόπο τους για να γλιτώσουν την κατακραυγή των συγχωριανών τους και εν τέλει την ίδια τη ζωή τους. Από την Κρήτη μετοικούν σε ένα απομακρυσμένο χωριό των Ιωαννίνων, πιστεύοντας πως εκεί δε θα μπορέσουν να εντοπιστούν από κανέναν γνωστό τους. Η Μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια και το πεπρωμένο κανείς δεν μπορεί να το αποφύγει, έστω κι αν αυτό εξελιχθεί εντελώς διαφορετικά από ό,τι φαντάζονταν, μέχρι να επέλθει τελικά ο πολυπόθητος Σασμός.
          Ο συγγραφέας πλέκει με περίτεχνο τρόπο ένα πολυπρόσωπο γαϊτανάκι παίρνοντας πραγματικά γεγονότα από βεντέτες που συνέβησαν τα τελευταία εκατό χρόνια στην Κρήτη και τοποθετώντας τους φανταστικούς ήρωές του έτσι ώστε να μοιάζουν απόλυτα αληθινοί. Γνήσια κρητική ντοπιολαλιά, μαζί με ξεχωριστούς ολοζώντανους και γραφικούς χαρακτήρες –που άλλους λατρεύουμε λόγω του θάρρους, της γενναιότητας και της εντιμότητάς τους, άλλους αντιπαθούμε λόγω της ανηθικότητας, του εγωισμού και του γινατιού τους, ενώ άλλους συμπονούμε λόγω των παθημάτων και της δυστυχίας τους–, μάς παρασύρουν σε μία περιπέτεια που κόβει την ανάσα, με την καλοστημένη πλοκή της, τις συνεχείς ανατροπές και τους προσεχτικά καλυμμένους ενόχους, αλλά και με τα λυρικά «διαλείμματα» των αποσπασμάτων της «Ερωφίλης» του Χορτάτση, που πίσω τους κρύβουν τον πραγματικό ένοχο της τραγικής αυτής βεντέτας. Οφείλω για μία ακόμη φορά θερμά συγχαρητήρια στον εξαίρετο Σπύρο Πετρουλάκη για τον αριστουργηματικό «Σασμό» του και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να τον διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ο άντρας σηκώνει το χέρι του και σημαδεύει. Οι επτά πυροβολισμοί που ακούγονται ωχριούν μπροστά στην κραυγή του παιδιού: «Πατέρα…». Αλήθεια ή πλάνη; Τυχαίο γεγονός ή βεντέτα; Οι καταστάσεις περιπλέκονται και παίρνουν ανεξέλεγκτη τροπή.

Ακολουθεί δεύτερος θάνατος – αυτήν τη φορά μια γυναίκα. «Τις γυναίκες και τα κοπέλια δεν τα σκοτώνουν. Αλλού να ψάξετε για τον φονιά. Όχι στη βεντέτα…» Τα λόγια των μυστών ακούγονται ουτοπικά.

«Πάρε την κοπελιά μας και αλαργέψετε αμέσως από την Κρήτη. Δεν θα αργήσει να γίνει κι άλλο κακό. Φύγετε…» Μια μάνα μαζί με την κόρη της, εν μία νυκτί, εξαφανίζονται από προσώπου γης. Ένα κλειδί μένει κρεμασμένο στην πρόκα του τοίχου και μια μαντινάδα στέκει ατελείωτη.

Όρη και θάλασσες, τραγούδια και κατάρες, οργή και χάδι. Μέσα στις αντιθέσεις της φωτιάς, οι άνθρωποι χτίζουν τα όνειρά τους. Ωστόσο, η θέληση και το πάθος δεν αρκούν. Τα πάντα
μπορούν να ανατραπούν ακαριαία.

Ένας ατέρμονος κύκλος αίματος συνεχίζεται και η παλιά βεντέτα, σαν εφιάλτης, σκορπά τον τρόμο ανάμεσα σε δυο χωριά της Κρήτης. Οι λέξεις ποτέ δεν είχαν αρκετή δύναμη για να περιγράψουν τόσο ακραία συναισθήματα. Τι θα μπορούσε να επιφέρει τη συμφιλίωση, τον πολυπόθητο Σασμό;

Τρίτη 13 Αυγούστου 2019

«ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ», της Rachael Lippincott σε συνεργασία με τους Mikki Daughtry και Tobias Iaconis – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ», της Rachael Lippincott σε συνεργασία με τους Mikki Daughtry και Tobias Iaconis – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 280
Τιμή με έκπτωση: 12,51€

          Για τους περισσότερους από εμάς τα παιδικά-εφηβικά μας χρόνια είναι συνυφασμένα με ξέγνοιαστες στιγμές, αμέτρητα παιχνίδια με συνομηλίκους μας, εκδρομές και μπάνια στη θάλασσα, ένα όμορφο προστατευτικό οικογενειακό περιβάλλον γεμάτο θαλπωρή, ασφάλεια και οικείες αγαπημένες μυρωδιές, όπως τα γλυκά και τα φαγητά που φτιάχνει η μητέρα μας. Διότι νεότητα σημαίνει εξ ορισμού υγεία, δύναμη, διάθεση για να ζήσεις τη ζωή σε όλο της το μεγαλείο, γνωρίζοντας πως έχεις πάρα πολύ χρόνο μπροστά σου. Ο θάνατος μοιάζει με κάτι εξαιρετικά απόμακρο, σκοτεινό και τόσο απίθανο όσο και τα παραμύθια με τις κακές μάγισσες και τους δράκους που τον σπέρνουν σε ανυποψίαστα παιδιά, έτσι δεν είναι; Κι όμως, υπάρχουν κάποιες περιπτώσεις που ορισμένοι συνάνθρωποί μας στην ευαίσθητη παιδική και εφηβική ηλικία τους δε ζουν καθόλου τέτοιες ζωές, ούτε έχουν παρόμοιες αναμνήσεις. Η δική τους πραγματικότητα αρχίζει και τελειώνει μέσα στο αποστειρωμένο και ανοίκειο περιβάλλον ενός νοσοκομείου, με τη μυρωδιά των κάθε είδους αντισηπτικών να μοιάζει αποπνικτική, τις νοσοκόμες να προσπαθούν να γίνουν οι καλύτεροι φίλοι τους, τα παιχνίδια τους να είναι τα κάθε λογής φάρμακα και συσκευές που είναι υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν και τα όνειρά τους να περιορίζονται μόνο μέχρι τον επόμενο χρόνο ή την επόμενη πενταετία – εάν σταθούν τυχεροί και βρουν συμβατό δότη, ώστε να επιμηκύνουν για λίγο την έτσι κι αλλιώς εύθραυστη και καταδικασμένη ζωή τους. Το υπέροχο, συγκινητικό βιβλίο «Ένα βήμα πιο κοντά», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, πραγματεύεται ακριβώς αυτό: τη ζωή εκείνων των λιγότερο τυχερών που πάσχουν από κυστική ίνωση, μια σοβαρή κληρονομική νόσο που προσβάλλει συνηθέστερα τους πνεύμονες και για την οποία ακόμα δεν έχει βρεθεί θεραπεία.
          Η ιστορία μας ξεκινάει με τη δεκαεξάχρονη Στέλλα η οποία διαγνώστηκε με την παραπάνω ασθένεια πολύ νωρίς, έχοντας έτσι περάσει το μεγαλύτερο μέρος της σύντομης ζωής της μέσα σε νοσοκομεία, με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες να προσπαθούν να της προσφέρουν τις απαραίτητες ανάσες ανακούφισης, ώστε να συνεχίσει να ζει· και όταν λέμε «ανάσες» τις εννοούμε κυριολεκτικά. Οι πνεύμονες της Στέλλας, που αν ήταν υγιείς θα μπορούσε κάποιος να τους απεικονίσει τόσο όμορφους και ζωντανούς όσο αυτοί οι λουλουδιασμένοι στο εξώφυλλο του βιβλίου –κάτι που σκέφτηκε και έκανε η αδερφή της η Άμπι, η οποία ανέλαβε να ζήσει για εκείνη όσα η ίδια η Στέλλα δεν μπορεί–, υπολειτουργούν λόγω της κυστικής ίνωσης, αναγκάζοντας έτσι τη νεαρή κοπέλα να αγωνίζεται κυριολεκτικά για την κάθε ανάσα που παίρνει. Περιμένοντας να βρεθεί κάποιος συμβατός δότης, ώστε να καταστεί δυνατή η μεταμόσχευση πνευμόνων, που θα τη βοηθήσει να βιώσει μια υγιή ζωή για τουλάχιστον πέντε χρόνια, η ηρωίδα μας προσπαθεί να ζήσει όσο πιο φυσιολογικά γίνεται. Πηγαίνει στο σχολείο, διαβάζει λογοτεχνία, ακούει μουσική, έχει δύο υπέροχες κολλητές, χαζεύει τις φωτογραφίες που της έχει στείλει η αδερφή της από όλους τους τόπους που έχει επισκεφτεί και από όποιο τρελό σπορ έχει κάνει και προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορεί μέσα από το site της, όπου αναρτά οτιδήποτε αφορά στην ασθένεια από την οποία πάσχει. Δεν έχει ταξιδέψει ποτέ μακριά από την πόλη της, ενώ αντίθετα γνωρίζει κάθε σπιθαμή του νοσοκομείου όπου μπαινοβγαίνει από παιδί, όπως και το μόνιμο προσωπικό επίσης. Όσο όμως και αν έχει οργανώσει την ασθενική ζωή της η Στέλλα, δεν μπορεί να προβλέψει πως εκείνη θα ανατραπεί μέσα σε λίγα λεπτά, όταν απρόσμενα μια ημέρα νοσηλείας ρουτίνας θα γνωρίσει τον ατίθασο Γουίλ, ένα δεκαοχτάχρονο αγόρι το οποίο πάσχει από το επόμενο στάδιο της κυστικής ίνωσης, τη B. Cepacia, μια πάθηση που δε σηκώνει ούτε μεταμόσχευση ούτε κάποιο από τα γνωστά δοκιμασμένα φάρμακα. Εάν δε ο Γουίλ έρθει κοντά στη Στέλλα, περισσότερο από τα δύο μέτρα δηλαδή που επιτρέπεται, τότε θα της μεταφέρει την ασθένειά του, καταστρέφοντας μια για πάντα οποιαδήποτε πιθανότητα έχει η ίδια για να κάνει μεταμόσχευση πνευμόνων. Όμως ο έρωτας αποφασίζει διαφορετικά για τους δυο εφήβους και μέρα με τη μέρα θα έρθουν πιο κοντά, προσπαθώντας πάντα να διατηρούν την απόσταση ανάμεσά τους στα δύο ασφαλή μέτρα. Χρειάζεται άραγε η αγάπη και η έλξη την αυτούσια σωματική επαφή για να γιγαντωθεί και να ολοκληρωθεί ή τελικά οι ψυχές και τα συναισθήματα είναι εκείνα που μετράνε περισσότερο; Και τι θα γίνει όταν μια μέρα κατά τα άλλα υπέροχη, ο Γουίλ θα χρειαστεί να δώσει το φιλί της ζωής στην αγαπημένη του, μέχρι να την αναλάβουν οι γιατροί, ένα φιλί πολυπόθητο και ενδεχομένως φονικό μαζί;
          Στο οπισθόφυλλο γράφει πως όσοι αγάπησαν το «Λάθος Αστέρι» θα λατρέψουν το «Ένα Βήμα πιο Κοντά». Παρά το γεγονός ότι το πρώτο δεν το έχω διαβάσει ακόμα, το δεύτερο το λάτρεψα όσο λίγα. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ένα βιβλίο γεμάτο ανούσιες –για εμάς τους ενήλικους πάντα, που έχουμε ήδη ξεχάσει την εφηβεία μας– ανησυχίες, αλλά ένα μυθιστόρημα μεστό, γεμάτο από τη φρέσκια οπτική της πολύτιμης ζωής, μιας ζωής που δεν είναι για κανέναν μας δεδομένη. Όσοι έχετε κατά καιρούς νοσήσει από κάτι λιγότερο ή περισσότερο σοβαρό, μπορείτε να κατανοήσετε πόσο πιο δραματικό είναι αυτό όταν συμβαίνει στην ευαίσθητη εφηβεία μας, τότε που νομίζουμε πως είμαστε άτρωτοι, παντοδύναμοι και πως όλος ο κόσμος είναι απλωμένος στα πόδια μας για να τον αρπάξουμε και να τον απολαύσουμε όποτε θέλουμε. Η Στέλλα και ο Γουίλ θα σας αποδείξουν πως η ζωή είναι τόσο εύθραυστη όσο και τα πανέμορφα λουλούδια των πνευμόνων του εξωφύλλου, όμως η ευωδιά τους φτάνει για να μας κάνει ευτυχισμένους. Η αληθινή, ολοκληρωτική αγάπη αρκεί για να μας κάνει να νιώσουμε πλήρεις ακόμα και αν δεν αγγίξουμε ποτέ το αντικείμενο του έρωτά μας. Διαβάστε το, Φίλοι μου και θα αισθανθείτε «Ένα βήμα πιο κοντά» στο πραγματικό νόημα της ζωής!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Μπορείς να αγαπάς κάποιον που δεν μπορείς να αγγίξεις ποτέ;

Η Στέλλα περνά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της στο νοσοκομείο λόγω των αδύναμων πνευμόνων της. Πρέπει να μένει σε απόσταση ασφαλείας από οποιονδήποτε ή οτιδήποτε μπορεί να της μεταδώσει κάποια λοίμωξη. Δύο μέτρα μακριά, χωρίς εξαιρέσεις.

Ο Γουίλ θέλει να βγει από το νοσοκομείο. Δεν ενδιαφέρεται για τη θεραπεία του ή για τη δοκιμή ενός νέου φαρμάκου. Σύντομα θα γίνει δεκαοκτώ και ελπίζει να καταφέρει να δει τον κόσμο και όχι μόνο τα νοσοκομεία του. Είναι αυτός από τον οποίο πρέπει η Στέλλα να προστατευτεί. Αν την πλησιάσει, μπορεί ένας από τους δύο να πεθάνει. Ο μόνος τρόπος να μείνουν ζωντανοί είναι να έχουν μεταξύ τους δύο μέτρα απόσταση. Αυτό δεν είναι ασφάλεια αλλά τιμωρία.

Όμως για πόσο καιρό θα πρέπει να ζει κάποιος φοβούμενος όλα τα εάν... Η ψυχή δε γνωρίζει χρόνο.

Όσοι αγάπησαν το Λάθος Αστέρι θα λατρέψουν το Ένα Βήμα πιο Κοντά

«Για πρώτη φορά νιώθω το βάρος κάθε εκατοστού, κάθε χιλιοστού των δύο μέτρων που παρεμβάλλονται ανάμεσά μας. Τραβάω πάνω μου το φούτερ μου και προσπαθώ να αγνοήσω το γεγονός ότι αυτή η απόσταση θα υπάρχει πάντα».

Μετάφραση από τα αγγλικά: ΚΡΙΣΤΥ ΚΟΥΝΙΝΙΩΤΗ

Πέμπτη 8 Αυγούστου 2019

Συνέντευξη με τη ΘΕΟΦΑΝΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ-ΒΑΣΙΛΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη
          Τη Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη την πρωτογνώρισα συγγραφικά μέσα από το περσινό βιβλίο της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, το εκπληκτικό ιστορικό μυθιστόρημα «Η Υπηρέτρια της Δούκισσας». Το βιβλίο αυτό μού άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, καθώς συνδυάζει με εκπληκτικό τρόπο την ατόφια Ιστορία με την ευρηματική μυθοπλασία της συγγραφέως. Πραγματικά ιστορικά πρόσωπα, όπως η Δούκισσα της Πλακεντίας, ο Ιωάννης Καποδίστριας και πολλοί άλλοι, αλλά και αμέτρητοι φανταστικοί χαρακτήρες, που μοιάζουν ολοζώντανοι, μπλέκονται σε έναν αριστοτεχνικά πλεγμένο ιστό δράσης –που εκτείνεται από τις αρχές του 19ου αιώνα έως και τις μέρες μας–, καθηλώνοντάς μας από την αρχή έως το τέλος. Πολύ πρόσφατα διάβασα το αμέσως προηγούμενο κατά σειρά έκδοσης μυθιστόρημα της κ. Βασιλάκη, που κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις με τίτλο «Η Διαθήκη του Ζάνα», για το οποίο είχα ακούσει διθυραμβικά σχόλια. Δε θα σας εκθέσω εδώ την άποψή μου, καθώς θα ακολουθήσει εντός των ημερών εκτενής κριτική, απλά οφείλω να ομολογήσω πως όσα σχόλια και αν έχουν γραφτεί και ειπωθεί γι’ αυτό το βιβλίο απλά ωχριούν μπροστά σε αυτό που πραγματικά είναι: ένα ανεπανάληπτο ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα με πάμπολλα ιστορικά στοιχεία από τη δεκαετία του ’30 και μετά και με ήρωες που μένουν χαραγμένοι στη μνήμη του αναγνώστη, όπως ο πανέμορφος πρασινομάτης Ζάνας, τον οποίο κάποιες φορές μισείς και κάποιες άλλες λατρεύεις. Όπως και να έχει, όμως, δεν μπορείς να μην υποκύψεις στην αδιαμφισβήτητη γοητεία του. Φέτος, η χαρισματική συγγραφέας επιστρέφει με ένα ακόμη εξαιρετικά ενδιαφέρον ιστορικό μυθιστόρημα –και πάλι από τις ίδιες αγαπημένες εκδόσεις– με τίτλο «ΖΑΚΙΝΘΗ, Στο Άβατο του Κόντε». Με αφορμή, λοιπόν την έκδοση του νέου της βιβλίου, η αγαπητή κ. Βασιλάκη δέχτηκε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο της βιβλίο –αλλά και στο συνολικό συγγραφικό της έργο– και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη!

1) Αγαπητή κ. Βασιλάκη, τις θερμές μας ευχές για το νέο εξαιρετικό βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, με τίτλο «ΖΑΚΙΝΘΗ – Στο Άβατο του Κόντε». Ποιο ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Θα απαντήσω τετριμμένα, αλλά είναι η αλήθεια. Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Στην πρώτη γυμνασίου, η φιλόλογος μου, διαβάζοντας την έκθεση μου, μου είπε πως θα γίνω συγγραφέας. Προέβλεψε σωστά.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για τα μυθιστορήματά σας, αλλά και για τους ήρωές σας, και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες –όπου αυτές απαιτούνταν– ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία;

Όταν καταπιάνεται κανείς με το ιστορικό μυθιστόρημα, μπαίνει αυτόματα σε μια διαδικασία έρευνας. Για τη «Ζακίνθη» απαιτήθηκε πολύς χρόνος, πολλά βιβλία και πολλή έρευνα.

3) Στα βιβλία σας η μυθοπλασία πλαισιώνεται από εξαιρετικά σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Ποια θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, «πηγή ιδεών» για έναν συγγραφέα;

Θα μιλήσω για εμένα. Η πηγή ιδεών μου προκύπτει από ένα θέμα, μια ιστορική στιγμή, ένα πρόσωπο που θα μου τραβήξει το ενδιαφέρον και θα αρχίσω να ασχολούμαι μαζί του. Όπως με τη Δούκισσα της Πλακεντίας, της οποίας η ιστορία με συγκλόνισε και αποφάσισα να γράψω την «Υπηρέτρια της Δούκισσας».

4) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από τη συγγραφική τους ιδιότητα. Εάν αυτό ισχύει και στη δική σας περίπτωση, θα θέλατε να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Εγώ τελείωσα μια ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας και δούλευα και δουλεύω ως συντάκτης, οπότε δεν είμαι μακριά από το αντικείμενο μου όταν γράφω βιβλία. Δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, αλλά έχουν κάτι κοινό. Τη γραφή.

5) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι προσωπικές εμπειρίες του συγγραφέα;

Απαραίτητο δεν είναι, με την έννοια πως εγώ προσωπικά «σπουδάζω» μέσα από τα βιβλία μου. Για να γράψεις μια ιστορική περίοδο πρέπει να τη διαβάσεις, να τη μάθεις και να τη διασταυρώσεις ώστε να τη μεταφέρεις στο χαρτί. Έχω τη χαρά να δηλώνω πάντα πως δεν υπάρχει στα βιβλία μου το παραμικρό στοιχείο που δεν είναι αποτέλεσμα έρευνας.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας «επισκέπτεται» η συγγραφική σας έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση ή τόπος, ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε ή είναι κάτι που «ρέει» αβίαστα από μέσα σας διαρκώς;

Ξεκινά από το μυαλό μου μια ιστορία και επειδή τρέχει μόνη της από ένα σημείο και έπειτα, γράφω για να μην την ξεχάσω, για να μη μείνει τίποτε εκτός. Γράφω παντού. Ο υπολογιστής μου είναι πάντα μαζί μου και δεν τον αποχωρίζομαι ποτέ.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας, αρκείστε μόνο στη δική σας γνώμη και αξιολόγηση –πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του– ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Αυτό μου συνέβη στο πρώτο και το δεύτερο βιβλίο μου. Τώρα πια περιμένω τους αναγνώστες με αγωνία κάθε φορά που βγαίνει κάποιο στην αγορά. Οι άγνωστοι άνθρωποι, αυτοί που δεν έχουν καμία συναισθηματική επαφή με τον συγγραφέα, είναι οι πιο αντικειμενικοί κριτές.

8) Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα μυθιστορήματά σας και, γιατί όχι, την ιστορία «πίσω από την ιστορία» κάποιων από αυτά;

Διάβασε μια συνάδελφος μου τη «Ζακίνθη» και έγραψε ένα πολύ εύστοχο σχόλιο. Μίλησε για την αγάπη και την κτηνωδία της υποχρέωσης σε όλο της το μεγαλείο.

9) Η συγγραφέας Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη βρίσκει τον χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιο είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Έχω διαβάσει τόσα πολλά βιβλία στη ζωή μου που ανοίγω αύριο το πρωί ένα ολόκληρο βιβλιοπωλείο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο είδος. Τώρα τελευταία διάβασα τη «Θεραπεία» του Σεμπάστιαν Φίτζεκ, ένα ψυχολογικό θρίλερ που μου άρεσε πάρα πολύ.

10) Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας «παρέσυρε» στον κόσμο της λογοτεχνίας; Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Υπάρχει κάποιο απόφθεγμα από βιβλίο το οποίο να καθόρισε τη μετέπειτα ζωή σας; Έχετε δεχθεί κάποιες επιρροές από ομότεχνούς σας –Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς– στον δικό σας τρόπο γραφής, το ύφος ή τη θεματολογία;

Το πρώτο «ενήλικο» βιβλίο μου ήταν το «Άκου ανθρωπάκο» του Βίλχεμ Ράιχ. Μην τρομάζετε! Μετά από αυτό διάβασα από Άρλεκιν και βιβλία ψυχολογίας, μέχρι Αγκάθα Κρίστι και Τζέιν Ώστεν. Νομίζω πως τα βιβλία της Κρίστι και της Ώστεν με σημάδεψαν. Η κάθε μία με διαφορετικό τρόπο. Το κοινό τους είναι η αγγλική επαρχία την οποία έχω ερωτευτεί και επισκέπτομαι συχνά. Δεν είναι τυχαίο πως και στη «Διαθήκη του Ζάνα» και στην «Υπηρέτρια της Δούκισσας» διαδραματίζονται αρκετά κεφάλαια εκεί. Έχω επισκεφτεί ακόμη και το σπίτι της Τζέιν Ώστεν στο Μπαθ. Ελπίζω να πάω και στης Αγκάθα Κρίστι κάποια στιγμή. Το αγαπημένο απόφθεγμα είναι: «βάλε στόχο το φεγγάρι, και να αποτύχεις, το πολύ-πολύ να φτάσεις στα αστέρια».

11) Ο συγγραφέας οφείλει να ταξιδεύει –ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του– και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη, ιδιαίτερα στις μέρες μας, κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για τη «διεύρυνση των οριζόντων» του;

Έχω ταξιδέψει σε όλα τα μέρη για τα οποία έχω γράψει. Το χωριό «Μουρίτσα» στη «Διαθήκη του Ζάνα», είναι το δικό μου χωριό. Όπως προείπα, έχω ταξιδέψει πολύ στη Βρετανία, αλλά και στη Γαλλία όπου διαδραματίζονταν τα δυο προηγούμενα βιβλία μου. Στη Ζάκυνθο έχω σχεδόν μεγαλώσει, αλλά παρόλα αυτά το σκηνικό που «έστησα» το νεκροταφείο του Κόντε το φωτογράφισα, το ερεύνησα, έψαξα ακόμη και τα είδη των αγριόχορτων που φυτρώνουν στο Ακρωτήρι. Ήθελα να είναι απόλυτα αληθινό ακόμη και το τελευταίο πετραδάκι στο βιβλίο.

12) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να «πειραματίζεται» θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Βεβαιότατα. Εγώ ξεκίνησα με χιουμοριστικό βιβλίο, το «Δεσποινίς ετών 29 και κάτι ψιλά», έπειτα έγραψα το μεταφυσικό, «8 ψυχές που δεν έφυγαν», έπειτα τα δύο χιουμοριστικά σχέσεων, το «Ο κορσές της Σταχτοπούτας» και το «Γυναίκες στα πρόθυρα γάμου» και μετά τον «Ζάνα» μου που τα έχει όλα. Η «Δούκισσα» και η «Ζακίνθη» είναι ιστορικά μυθιστορήματα.
Εγώ προσωπικά πλήττω αφάνταστα να γράφω τα ίδια και τα ίδια, και δεν αποδίδω και σωστά. Θέλω να το διασκεδάζω όταν γράφω βιβλίο, να παθιάζομαι μαζί του.

13) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες «αφυπνίζοντας» τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός, χωρίς να προβληματίζει; Εσείς, ποια μηνύματα επιδιώκετε να «περάσετε» στους αναγνώστες σας και σε ποιο είδος αναγνωστικού κοινού απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Μιλώντας για εμένα πάντα, δεν μπορώ να γράψω κάτι που δεν φέρει ένα μήνυμα. Μεγαλώνοντας και αποκτώντας εμπειρίες από τους ανθρώπους, τη ζωή και εμένα την ίδια, το μόνο που επιζητώ είναι να μοιράζομαι όλα αυτά μέσα από τα βιβλία μου. Όπως και τις γνώσεις που αποκομίζω από την έρευνα μου.

14) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα, όπως οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η «φυγή» από αυτήν τη ζοφερή πραγματικότητα;

Το ζητούμενο είναι να καταλάβουμε όλοι το δώρο της ζωής και τη δυνατότητα του να αλλάζουμε τα πάντα όσο είμαστε ζωντανοί. Το πραγματικό νόημα που δεν βρίσκεται στα χρήματα, αλλά στην αγάπη και τη σύνδεση με τους άλλους.

15) Στη σύγχρονη καθημερινότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποια θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει, τελικά, το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τι θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και, ειδικότερα, στους νέους;

Παρόλο που λατρεύω να μυρίζω το χαρτί, να χαϊδεύω το εξώφυλλο και να το κουβαλώ μαζί μου, πιστεύω πως η λογοτεχνία μπορεί να προσαρμοστεί άνετα στην τεχνολογία μέσω των e-books και να απευθυνθεί στη νεολαία. Αν κάποιος μεγαλώνει κάνοντας τα πάντα μέσα από μια οθόνη, γιατί όχι και να διαβάζει λογοτεχνία;

16) Είχατε κάποιους «ενδοιασμούς» όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία του πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Στιγμές τραγωδίας! Είχα απίστευτες δυσκολίες μέχρι να εκδοθεί το πρώτο μου βιβλίο, μεγάλη αγωνία, κλάμα και στεναχώρια. Όταν έγινε μπεστ σέλερ ήταν από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής μου. Μιλώ για το «Δεσποινίς ετών 29 και κάτι ψιλά».

17) Εσείς, με την έως τώρα εμπειρία σας στον χώρο της συγγραφής, τι θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς –που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων– και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να πιστεύουν στον εαυτό τους και στο γραπτό τους. Από εκεί ξεκινούν όλα.

18) Κλείνοντας, και αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο σας μυθιστόρημα «ΖΑΚΙΝΘΗ – Στο Άβατο του Κόντε», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε. Έχω ξεκινήσει ήδη το επόμενο βιβλίο μου το οποίο είναι ένα ερωτικό, κοινωνικό θρίλερ! Εύχομαι καλές διακοπές σε όλους και όμορφες στιγμές μέσα από όμορφα βιβλία!

Βιογραφικό Σημείωμα Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη:

Η Θεοφανία Ανδρονίκου-Βασιλάκη εργάζεται ως δημοσιογράφος σε περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες, στον χώρο του καλλιτεχνικού και τηλεοπτικού ρεπορτάζ. Επίσης, έχει ασχοληθεί με την τηλεόραση, συμμετέχοντας ως κειμενογράφος σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές.

Ως συγγραφέας εμφανίστηκε το 2009 με το βιβλίο Δεσποινίς ετών 29… και κάτι ψιλά, από τις Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί, το οποίο έγινε μπεστ σέλερ.
Το 2012 κυκλοφόρησε το μεταφυσικό δράμα 8 ψυχές που δεν έφυγαν, από τις Εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί.
Από τις Εκδόσεις Ψυχογιός κυκλοφόρησαν τα μυθιστορήματα: Ο κορσές της Σταχτοπούτας, 2014 και Γυναίκες στα πρόθυρα… γάμου, 2015 και από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη τα μυθιστορήματα Η Διαθήκη του Ζάνα, 2017, Η Υπηρέτρια της Δούκισσας, 2018 και Ζακίνθη, Στο Άβατο του Κόντε, 2019.

Πρόσφατη εργογραφία Θεοφανίας Ανδρονίκου-Βασιλάκη:

Εκδόσεις: Χάρτινη Πόλη (2019)
Σελίδες: 544
Τιμή με έκπτωση: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ζάκυνθος 1860
Ένα νεαρό κορίτσι, με σκισμένα ρούχα και πόδια να αιμορραγούν από τις πληγές, τρέχει στο σκοτάδι και απελπισμένο προτιμά να βρει τον θάνατο στη θάλασσα παρά να πέσει στα αδίστακτα χέρια αυτών που την καταδιώκουν.
Βιέννη 1883
Η κόμισσα Άννα Μαρία, αφήνοντας την τελευταία της πνοή, εξομολογείται στον γιο της ένα τρομερό μυστικό. Συγκλονισμένος εκείνος αποφασίζει να εγκατασταθεί στη Ζάκυνθο για να ανακαλύψει την αλήθεια, την οποία δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στον χειρότερο εφιάλτη του.
Αθήνα 2018
Η Ανθή, απόγονος μιας ξεπεσμένης οικογένειας κόντηδων από τη Ζάκυνθο, έρχεται αντιμέτωπη με έναν από τους πιο ισχυρούς επιχειρηματίες του νησιού. Στόχος του είναι να απαλλοτριώσει το τελευταίο περιουσιακό της στοιχείο, το οικόπεδο με το νεκροταφείο των προγόνων της. Η επίμονη άρνησή της κινεί τις υποψίες και ενισχύει τις φήμες που θέλουν στο νεκροταφείο να είναι θαμμένα τρομακτικά μυστικά. Το παλιό σημειωματάριο που ανακαλύπτει η Ανθή σε έναν από τους πέτρινους τάφους είναι η αφορμή για να βρεθεί άθελά της στο επίκεντρο μιας συνταρακτικής περιπέτειας. Ξετυλίγοντας το κουβάρι της οικογενειακής της ιστορίας, εισχωρεί στο άβατο του πανίσχυρου κόντε ντι Αουγκούστο, εκεί όπου ζούσε και η πανέμορφη μοναχοκόρη του Ζακίνθη, τραγικό θύμα των καταστάσεων. Σελίδα με τη σελίδα, η Ανθή παρασύρεται στη δίνη μιας εποχής που χαρακτηρίζεται από αγνή, άδολη αγάπη, αξεπέραστες ταξικές διαφορές, αμέτρητα εγκλήματα και ακόμα περισσότερα σκοτεινά μυστικά. Οι συγκλονιστικές αποκαλύψεις με τις οποίες θα έρθει αντιμέτωπη, θα της αλλάξουν για πάντα τη ζωή.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που διαδραματίζεται στη Ζάκυνθο του 19ου αιώνα, πριν και μετά την ταραγμένη περίοδο της Ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα.

Εκδόσεις: Χάρτινη Πόλη (2018)
Σελίδες: 624
Τιμή με έκπτωση: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ναύπλιο, 1829
Η Δούκισσα της Πλακεντίας, έπειτα από πρόσκληση του Iωάννη Καποδίστρια, εγκαθίσταται στην Ελλάδα και η Μαντώ, ένα οχτάχρονο κορίτσι, μπαίνει στη δούλεψή της. Γίνεται η αφοσιωμένη της υπηρέτρια και μεγαλώνει στη σκιά της γυναίκας, που τόσο η προσωπικότητά της όσο και η συγκλονιστική της ιστορία σημάδεψαν την Ευρώπη του 19ου αιώνα. Από τις λάσπες στους δρόμους του Ναυπλίου, όπου έπαιζε ξυπόλυτη, μέχρι τα μεγαλύτερα σαλόνια στο Παρίσι και τα παλάτια του Αγγλικού Βασιλείου, η Μαντώ θα χαράξει έναν δρόμο φωτισμένο από το πάθος να βρεθεί στην αγκαλιά του άντρα που έκλεψε για πάντα την καρδιά της.
Αθήνα, 2017
Η Γιασεμή, έπειτα από άλλη μία αποτυχημένη απόπειρα αυτοκτονίας, βρίσκει έναν κατεστραμμένο πίνακα, στην κυριακάτικη βόλτα της στο Μοναστηράκι. Μαγεμένη από την εικόνα της πανέμορφης γυναίκας με το σμαραγδένιο κόσμημα, νιώθει την ανάγκη να ψάξει για το παρελθόν της και καταφέρνει να ανακαλύψει το ημερολόγιό της. Η ιστορία της υπηρέτριας της δούκισσας ξετυλίγεται μπροστά της. Όλο της το είναι απορροφάται από τη ζωή εκείνης της γυναίκας. Σα να χρειάζεται να μάθει την ιστορία της για να ξεχάσει τη δική της. Πού μπορεί να οδηγήσει μια γυναίκα ο έρωτας; Στον θάνατο ή στη ζωή; Στον παράδεισο ή στην κόλαση; Στην αλήθεια ή στο ψέμα;

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο των «Φίλων της Λογοτεχνίας»:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2018/12/blog-post.html

Εκδόσεις: Χάρτινη Πόλη (2017)
Σελίδες: 576
Τιμή: 13,41€

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Η Ζέτα, ο Έντουαρντ και η Ελένη, τρεις νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους, είναι οι κληρονόμοι της αμύθητης περιουσίας του πανίσχυρου επιχειρηματία, Ζάνα Αλεξάνδρου. Στη διαθήκη, όμως, υπάρχει ένας όρος: να εξιχνιάσουν τον φόνο της εγγονής του. Αυτό που αγνοούν είναι πως μόνο τυχαίο δεν ήταν το ότι αναφέρθηκαν στη διαθήκη. Αποδέχονται την πρόκληση και μετακομίζουν στο αρχοντικό του Ζάνα, στην Ήπειρο. Εκεί αρχίζουν, σιγά σιγά, να ξετυλίγουν το κουβάρι της ζωής του, προκειμένου να φτάσουν στον δολοφόνο της εγγονής του, της Αγγελικής. Η ανεξέλεγκτη πορεία του Ζάνα προς την επιτυχία και τον πλούτο, ξεκινά από τα βουνά του Πωγωνίου, όπου βρέθηκε εγκαταλειμμένος μικρό παιδί. Ο έρωτας που τον σημάδεψε, οι ψυχές που δεν ηρέμησαν και το αίμα που έβαψε τόσες ζωές, συνθέτουν όλη του τη ζωή. Με έδρα τους το αρχοντικό, ξεκινούν ένα οδοιπορικό που θα τους οδηγήσει ακόμα και σε ένα κάστρο στη νότια Αγγλία. Όμως, κάθε νέα ανακάλυψη ανατρέπει την προηγούμενη, κάθε καινούργιο στοιχείο αποτελεί και μία έκπληξη. Έρωτες, πάθη, προδοσίες, εκδίκηση και θάνατος τους περιμένουν σε κάθε τους βήμα. Όσο πιο βαθιά εισχωρούν στην ιστορία, τόσο πιο δύσκολο είναι να απεγκλωβιστούν από αυτήν. Τα μυστικά είναι πολλά και οι αποκαλύψεις συγκλονιστικές. Μέχρι πού μπορεί να φτάσει κάποιος όταν τον έχει τυφλώσει το μίσος και η απελπισία; Ο έρωτας λυτρώνει τις ψυχές ή τις καταδικάζει; Για να απαντήσουν οι ήρωες σε αυτά τα ερωτήματα, πρέπει ταυτόχρονα να εξερευνήσουν και το δικό τους παρελθόν. Αυτά που θα ανακαλύψουν, θα αλλάξουν ριζικά τις ζωές τους, ενώ ο έρωτας που γεννιέται περιπλέκει ακόμη περισσότερο την κατάσταση…