Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

«ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ», της Μαίρης Κόντζογλου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ», της Μαίρης Κόντζογλου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Λιβάνη
Σελίδες: 646
Τιμή: 6,93 €

Ένα βιβλίο που ξαναδιάβασα μέσα ένα χρόνο! Είναι το πρώτο βιβλίο που διάβασα της αγαπημένης πλέον Μαίρης Κόντζογλου και θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου! Το "Περπάτα Με Τον Άγγελό Σου" είναι ένα βιβλίο-οδηγός για όλους εμάς που θέλουμε να αλλάξουμε κάποια κακώς κείμενα στη ζωή μας και που πιστεύουμε πως δεν έχουμε τη δύναμη. Λοιπόν, είτε δέχεστε την ύπαρξη του φύλακα-Άγγελου, είτε όχι, ένα είναι αδιαμφισβήτητο: όλοι διαθέτουμε την ψυχική δύναμη να αλλάξουμε αυτά που μας ενοχλούν, να διώξουμε αυτούς που μας απομυζούν ενέργεια και καλή διάθεση, να προσελκύσουμε ανθρώπους που μας ταιριάζουν και μας κάνουν να αισθανόμαστε σημαντικοί και αξιαγάπητοι και τέλος να αλλάξουμε τον τρόπο που μας βλέπουν όλοι γύρω μας. Αρκεί να πιστέψουμε στον εαυτό μας, να τον αγαπήσουμε με όλες τις ατέλειές του και να πάρουμε το τιμόνι της ζωής μας στα χέρια μας. Εάν δεν αφήσουμε πλέον τους άλλους να μας "κουμαντάρουν" όπως αυτοί θέλουν, αλλά αποφασίσουμε να κάνουμε αυτό που ευχαριστεί εμάς, τα αποτελέσματα και οι αλλαγές που θα δούμε να μας συμβαίνουν, θα είναι συγκλονιστικές! 
Η ηρωΐδα του βιβλίου το κατάφερε και μάλιστα στο μέγιστο βαθμό! Βέβαια είχε βοηθό σταλμένο εξ ουρανού από τον Μεγάλο! Ο φύλακας-Άγγελός της γκαφατζής και επαναστάτης, συχνά δεν ακολουθούσε τη θεωρία αλλά έκανε δική του πράξη τις ανορθόδοξες μεθόδους του! 
Οι άνθρωποι-χαρακτήρες που πλαισιώνουν την Αρετή πολλοί και ετερόκλητοι, ο καθένας με τις δικές του αρετές και ελαττώματα, αλλά όσο κι αν τους κατακρίνει κανείς στην αρχή, η συγγραφέας με εξαιρετική μαεστρία μας προτρέπει να τους δούμε με άλλο μάτι. Να γνωρίσουμε σε βάθος την προσωπικότητα και τα βιώματα του καθενός και να αποφασίσουμε μόνοι μας εάν θα τους αγαπήσουμε ή θα τους μισήσουμε! Εγώ προσωπικά, εκτός από τον ίδιο τον Φύλακα-Άγγελο της Αρετής, τον Παραδεισάκη που θα τον θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή, τους αγάπησα όλους τους ήρωες, ακόμα και τη Στέλλα. Πρώτο και καλύτερο όμως θα ξεχωρίσω το λατρεμένο Αζόρ, το σκύλο της Αρετής!!!
Ένα βιβλίο που θα το θυμάστε σε όλη σας τη ζωή και κάθε φορά που θα το σκέφτεστε θα χαμογελάτε! 

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Η Αρετή, ένας άνθρωπος «κανονικός», ζει μια ζωή επίπεδη, ολιγαρκή, χωρίς εξάρσεις. Η πρώτη νιότη της κύλησε χωρίς να το καταλάβει, και απέμεινε να τραγουδάει, σε λάθος τέμπο, για έναν έρωτα ανεκπλήρωτο. Στο πλευρό της βρίσκονται οι μικροί μαθητές της και οι ενήλικοι συμμαθητές της από τη «Σαπφώ», τη χορωδία της. Απέναντί της στέκονται όσοι δεν την κατάλαβαν ποτέ: οικογένεια, φίλοι, πρώην, η μοίρα της η ίδια. Όλα αυτά, μέχρι τη στιγμή που Εκεί Πάνω, ένας νεοφώτιστος, φιλόδοξος άγγελος αναλαμβάνει την προστασία της. Αυθόρμητος, άπειρος και γκαφατζής, ο φύλακας άγγελος παρακολουθεί έκπληκτος τις ραγδαίες αλλαγές στην προστατευόμενή του. Το ίδιο και όσοι δεν έχαναν ως τότε την ευκαιρία να τη μειώσουν και να την πληγώσουν. Με μια Αρετή καινούρια, αποφασισμένη να προχωρήσει, όλα αλλάζουν: η πραγματικότητα διαδέχεται το θαύμα και τα Αστέρια δεν είναι πια τόσο μακρινά. Στην κυριολεξία. . ."

«ΕΡΕΒΟΣ-ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΙΒ'», της Βίβιαν Φόρτη - Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ


«ΕΡΕΒΟΣ-ΤΡΙΛΟΓΙΑ ΙΒ'», της Βίβιαν Φόρτη
Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ
Εκδόσεις: Momentum Books.
Σελίδες: 552
Τιμή: 15,21 €


Μετά το Μύθο το Έρεβος. 
Ένα βιβλίο πιο σκοτεινό και τρομακτικό απο το πρώτο. 
Στην αρχή μας παρουσιάζει την αγάπη και την υπέροχη οικογένεια που έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν η Δάφνη και ο Απόλλωνας. Εκεί που πιστεύουμε ότι θα μείνουμε ήρεμοι, ίσως με μικρές αναταραχές, γίνεται η απαγωγή. 
Όλα και όλοι καταστρέφονται.
Δεν επηρεάζεται μόνο η δική τους οικογένεια αλλά και η οικογένεια της Δάφνη. Σε κάθε καλό βιβλίο όμως ο συγγραφέας γνωρίζει ότι πρέπει να σκοτώσει έναν ήρωα που είναι αγαπητός. Η κυρά - Λένη ήταν μια φιγούρα σταθμός και χάθηκε. Πληγώθηκα που χάθηκε και δε θα δούμε ξανά άλλο τις γλυκές της ατάκες και τη ζεστή ανιδιοτελή αγάπη της.
Μια άλλη οικογένεια όμως ενώνεται. Οι Ολύμπιοι.
Με δόλο ο Φοίβος την μεταφέρει στην υπερβόρεια για να την προστατέψει. Κάτι που η Δάφνη δε θεωρεί, στην αρχή τουλάχιστον σωστό.
Η πρώτη συνάντηση της με τη Λητώ μου άρεσε. Το ψυχρό ύφος μια μοναχικής βασίλισσας.
Οι επόμενες όμως εμφανίσεις της με απογοήτευσαν. Απέδειξαν μόνο ότι ήταν μια εγωίστρια που ήθελε τα πάντα να περιστρέφονται γύρω της. Ήθελε ακόμα να πάρει τα παιδιά, κατά τη δική μου άποψη διότι ποτέ της δε μεγάλωσε τα δικά της.
Αυτό όμως που με ενόχλησε περισσότερο ήταν η συμπεριφορά της απέναντι στην Ήρα. Όμως όπως κάθε ερωμένη ρίχνει φταίξιμο στη γυναίκα και όχι, στον άντρα ή στον εαυτό της.
Για όλα όμως κατά τη γνώμη μου έφταιγε ο Δίας. Η αχαλίνωτη όρεξη του να κάνει κάθε θηλυκό δικό του. Η άρνηση της Δάφνης ήταν υπέροχη. Να το πω και λαϊκά "η χυλόπιτα εύχομαι να του καθίσει βαριά στο στομάχι"
Λάτρεψα την ιδέα του Φοίβου σαν ιερωμένο. ήταν ένα τέλειο πλάνο για να διεισδύσει άνετα μέσα στο σπίτι ενός έμπορου ναρκωτικών, με βαθιά πίστη στον καθολικισμό. Πόσο ειρωνικό.
Η εξήγηση της υποβολής υπέροχη. Πόσες λίγες, ελάχιστες, να πω καλύτερα φορές αντιλαμβανόμαστε τη δύναμη της υποβολής από τους άλλους. Διότι η υποβολή δεν έχει μόνο ένα πρόσωπο αλλά 4.
Η Υπερβόρεια είναι ένα μέρος που δεν γνωρίζω αν ήθελα να ζήσω. Θα ήθελα όμως να είχα τη τιμή να γνωρίζω τον Άβαρι.
Μια φιγούρα απλή λυτή, με τη δύναμη όμως να δείχνει με μια ή δυο λέξεις, τη δύναμη της σοφίας του.
Βγάζω το καπέλο στο Δάφνη διότι μπόρεσε, αν και δεν ήταν εύκολο να αποχωριστεί την οικογένεια της. Η σκέψη τριγυρνάει ακόμα στο μυαλό μου αν θα μπορούσα εγώ. Δε γνωρίζω αν θα είχα τη δύναμη.
Το έρεβος έρχεται να μας δηλώσει ότι βάζει τα δικά του θεμέλια για τη συνέχεια, όχι, μόνο ενός ακόμα βιβλίου της σειράς Δώδεκα αλλά πολλών ακόμα.
Συγχαρητήρια.
Βίβιαν Φόρτη - Στεφάνου, συνέχισε με τον ίδιο τρόπο να μας καθηλώνεις με τα βιβλία σου.


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"«Έλα, μακάριε Λυτρωτή, εξολοθρευτή του Τιτυού, Φοίβε Λυκωρέα…
Εσύ που έχεις χρυσή λύρα, γονιμοποιέ και προστάτη των γεωργών, Πύθιε, Τιτάνα… Άγριε, πνεύμα του φωτός, αγαπημένε, δόξα της νιότης...»
Ο Φοίβος έχει επιτέλους βρει δίπλα στη Δάφνη, τη γαλήνη και την ευτυχία που αναζητούσε αιώνες. Η αποδοχή και η προστασία του αδιαφιλονίκητου ηγέτη των Δώδεκα, τους προσφέρει ασφάλεια. Έτσι τουλάχιστον, πιστεύουν…
Όμως, οι αρχαίοι εχθροί του Φωτός εισβάλλουν στη σύγχρονη εποχή, χρησιμοποιώντας συμμάχους ισχυρότατους και ικανούς.
Εκεί που τελειώνει ο Μύθος, η Δάφνη θα συναντήσει το Έρεβος. Και ο Απόλλων θα πολεμήσει εναντίον του, με τον τρόπο που μόνο ένας από τους Δώδεκα μπορεί."
Έγραψαν για το Μύθo:
Ελευθεροτυπία
«Συνδυάζοντας την ελληνική μυθολογία, το μυστήριο και τον “ευνόητο’’ παράτολμο έρωτα μιας φοιτήτριας για τον καθηγητή της, η καθηγήτρια γαλλικής φιλολογίας Βίβιαν Φόρτη, γεφυρώνει το φανταστικό με το αναμενόμενο, το απογειωμένο με το ευπώλητο, σε καινοφανή συνδυασμό».
Κωνσταντίνος Mπούρας.
Diavasame.gr
«Η Βίβιαν Φόρτη εντάσσει, με μια πρωτότυπη ιστορία αγάπης, τη μυθολογία στη σύγχρονη εποχή»..
Ευμορφία Ζήση.
Artistbook.gr
«Χαλαρωτικό, αισθηματικό, περιπετειώδες, διασκεδαστικό… Ένα ευχάριστο ταξίδι για τον αναγνώστη και η αρχή μιας δημιουργικής και ανοδικής συγγραφικής πορείας για τη Βίβιαν Φόρτη».
Μαρία Κατσοπούλου.
Περιοδικό Olympic Air “On Air”,
«Μία ιστορία αγάπης, πλεγμένη στον άκρως γοητευτικό ιστό της ελληνικής μυθολογίας».
Δημήτρης Φαλλιέρος.
Greekbooks.gr
«Η ελληνική φανταστική λογοτεχνία έχει πια την κορωνίδα της και τη συγγραφέα που μπορεί και δίνει το σήμα... να ακολουθήσουν και άλλοι στον δύσκολο δρόμο της φανταστικής λογοτεχνίας».
Τζένη Κόκκαλη, συγγραφέας. 

«ΒΟΛΕΓΚΑΡΟΙ», της Ευρυδίκης Μαντέλη - Γράφει η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΠΑΛΟΠΗΤΟΥ

«ΒΟΛΕΓΚΑΡΟΙ», της Ευρυδίκης Μαντέλη
Γράφει η ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΜΠΑΛΟΠΗΤΟΥ
Εκδόσεις: i-Write.gr
Σελίδες: 686
Τιμή: 19 €

Οι Βολέγκαροι είναι ένα πρωτότυπο, συναρπαστικό μυθιστόρημα, με έντονη δράση, κινηματογραφική γραφή και φανταστικές προεκτάσεις για το οποίο πληροφορήθηκα σχετικά πρόσφατα, διαβάζοντας δύο συνεντεύξεις της πρωτοεμφανιζόμενης συγγραφέας του, αρχικά σε ένα φοιτητικό site που ενδιαφέρεται για τη λογοτεχνία του φανταστικού και έπειτα σε ένα γνωστό, εβδομαδιαίο περιοδικό που έχει ως αντικείμενο το ανεξήγητο και τα φαινόμενα του. Η ιστορία ξεκινάει, αρκετά χρόνια πριν την βασική πλοκή, σε ένα απομακρυσμένο, ορεινό χωριό της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με έναν ντόπιο άντρα να στέκεται μαζί με τον ανήλικο γιο του, έξω από μία σκοτεινή πύλη που το εσωτερικό της κρύβει, ίσως τα πιο περίεργα, τρομακτικά και θανατηφόρα πλάσματα που έχει αντικρίσει ποτέ άνθρωπος κι είναι γνωστά με το όνομα Βολέγκαροι. Μπαίνοντας μέσα σε αυτήν την πύλη, ο μυστήριος άντρας, δεν χάνει χρόνο, προσφέροντας κρέας στα πλάσματα αυτά για να τα καθησυχάσει, ενώ παράλληλα προσπαθεί να μυήσει τον φοβισμένο γιο του στα μυστήρια της σπηλιάς, αρχής γενομένης από την γνωριμία του παιδιού, με τους ανατριχιαστικούς φύλακές της. 
Μετά τον σύντομο αυτόν πρόλογο που μας προϊδεάζει για τα όσα θα ακολουθήσουν στις επόμενες σελίδες, μεταφερόμαστε στο 2013, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα και σε ένα διαμέρισμα στο βροχερό, ομιχλώδες και παγωμένο Λονδίνο. Εκεί γνωρίζουμε έναν φωτογράφο άγριας ζωής, τον Ντέιαν Γιάνκοβιτς, που μόλις έχει χωρίσει από την διάσημη γυναίκα του και νιώθει την ζωή στο διαμέρισμα του πιο βαρετή, ανιαρή και στενάχωρη από ποτέ. Μέχρι που ένα τηλεφώνημα από τον εργοδότη του, που υπό άλλες πιο ευχάριστες συνθήκες θα τον είχε δυσαρεστήσει, τον βγάζει από την μιζέρια του, στέλνοντάς τον σε μία αρχαιολογική αποστολή στην μείον βαθμούς κελσίου κατά την περίοδο του χειμερινού ηλιοστασίου Σερβία, για να φωτογραφήσει μία προχριστιανική σπηλιά, το εσωτερικό της οποίας κρύβει μία ορθόδοξη εκκλησία που ανακαλύφθηκε σχετικά πρόσφατα και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον σε μία ελληνική αποστολή. Στην αποστολή αυτή, θα δεχθεί να τον συνοδέψει η συνάδελφός του Λίντα Μίλτον, η οποία έχει εμπειρία από αμφιλεγόμενα θέματα όπως για παράδειγμα η μαύρη μαγεία, με σκοπό να γράψει ένα άρθρο για τον χώρο που θα επισκεφθούν και θέλοντας να ξεφύγει κι αυτή για λίγο από την δύσκολη, βαρετή και προβληματική ζωή της. 
Φτάνοντας στο χιονισμένο, κρύο, απομακρυσμένο και ορεινό χωριό Βελέσοβο της Σερβίας, οι δύο συνεργάτες θα γνωρίσουν και τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής, με επικεφαλή την Ελληνίδα αρχαιολόγο Μαρίνα Νικηφόρου αλλά και τα σκυθρωπά πρόσωπα των ντόπιων κατοίκων, που τους αποφεύγουν και δείχνουν να σφύζουν από υγεία ανεξαρτήτως ηλικίας, κοιτώντας τους με βλοσυρό και άγριο βλέμμα. Σύντομα θα μεταφερθούν μαζί με τους άλλους της αρχαιολογικής έρευνας στη σπηλιά και στο εσωτερικό της, εντυπωσιασμένοι από τα σύμβολα, τα σκαλίσματα, τις λέξεις σε διάφορες αρχαίες γλώσσες, τα σκοτεινά και άγρια εικονίσματα των αγίων και τα ψηφιδωτά της παλιάς ορθόδοξης εκκλησίας, που σύμφωνα με την Μαρίνα είναι πιο παλιά και από την άφιξη των Σλαβικών λαών στην Ευρώπη, δηλαδή πριν και από τον μακρινό 6ο αιώνα μ.Χ. Όλα τα παραπάνω θα γίνουν αφορμή για να μάθουμε την ιστορία των δύο βασικών χθόνιων Θεών του Σλαβικού πάνθεον, του Πέρουν, του Θεού δηλαδή που αντιπροσωπεύει το αρσενικό, το φως, την φωτιά, τον κεραυνό και του Βέλες, του Θεού εκείνου, που κυριαρχεί στο σκοτάδι και αντιπροσωπεύει το θηλυκό στοιχείο, την μουσική και το νερό. 
Και αφού, οι εξιστορήσεις σχετικά με τους αρχαίους και τους τωρινούς Θεούς, τις ομοιότητές τους και τα ασαφή όρια που διαχωρίζουν το καλό με το κακό μάς έχουν κεντρίσει για τα καλά το ενδιαφέρον, ένα εξάγωνο αστέρι, όμοιο με αυτά που υπάρχουν ζωγραφισμένα στις πόρτες των σπιτιών των κατοίκων για να χαρίζουν προστασία από τα όσα σύμφωνα με προειδοποιήσεις τρομερά διαδραματίζονται εκείνες τις κρύες νύχτες του Χειμώνα στο χωριό, ζωγραφισμένο στο πάτωμα της εκκλησίας, θα προκαλέσει εκ νέου το ενδιαφέρον, αποκαλύπτοντας ένα άνοιγμα και μερικά κακοτράχαλα σκαλοπάτια, που οδηγούν σε μία δεύτερη υπόγεια πιο σκοτεινή, δυσοίωνη και ανεξερεύνητη όπως φαίνεται, πανάρχαια σπηλιά. 
Οι ήρωες θα κληθούν να την κατέβουν και να βρεθούν μπροστά σε μία δεύτερη πύλη, με ένα κερασφόρο κεφάλι στην κορυφή της, που θυμίζει τον Θεό Πάνα ή και τον ίδιο τον διάβολο, η είσοδος της οποίας, βρίσκεται κατεστραμμένη. Από την οπτική επαφή με την προαναφερόμενη πύλη, αυτή που θα επηρεαστεί περισσότερο είναι η Λίντα γιατί αυτομάτως θα της θυμίσει την ίδια εκείνη πύλη που έβλεπε συστηματικά στους εφιάλτες της τα προηγούμενα βράδια και ενώ βρισκόταν ακόμη στην Αγγλία. Από αυτό το σημείο κι έπειτα και αφού οι ήρωες μας, έχουν βρει ένα μικρό πέρασμα για να ανακαλύψουν τι κρύβει το εσωτερικό της δεύτερης πύλης, ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση και οι καταιγιστικές εξελίξεις διαδέχονται η μία την άλλη ! 
Το δέος που νιώθουν οι πρωταγωνιστές μπροστά στην νέα τους ανακάλυψη, γρήγορα αντικαθίσταται από ανησυχίες που τους προκαλούν νέα πρόσωπα που άλλοτε εμφανίζονται για να τους βοηθήσουν με την σπηλιά κι άλλες φορές για να τους απομακρύνουν, απειλώντας τους ακόμη και με όπλο ! Η μόνη που φαίνεται να τους πλησιάζει ειλικρινά είναι μία ηλικιωμένη γυναίκα και ένας άντρας που ερευνά χρόνια την σπηλιά και βρίσκεται στο Βελέσοβο, με σκοπό να τους ενημερώσει για τα όσα μυστήρια την αφορούν. Η γριά γυναίκα, που από μόνη της δέχεται να μιλήσει στην Λίντα, η οποία από τη στιγμή που βρέθηκε στον αρχαιολογικό χώρο, βλέπει οράματα και ακούει φωνές που δεν θα έπρεπε φυσιολογικά να ακούει, εμφανίζεται κι αυτή με σκοπό να προειδοποιήσει εκείνη και τους συνεργάτες της για τα τρομακτικά πλάσματα που βρίσκονται στα βάθη της υπόγειας σπηλιάς και μπορούν να φέρουν είτε την αναγέννηση, σε αυτούς που φροντίζουν να μένουν μακριά, προφυλάσσοντας τους εαυτούς τους με τα κατάλληλα μέτρα και δείχνοντας τους τον απαιτούμενο σεβασμό, είτε τον θάνατο σε αυτούς που θα δείξουν άγνοια, θα ακούσουν το ανατριχιαστικό ουρλιαχτό τους και θα βρεθούν τυχαία ή μη στο δρόμο τους. Παράλληλα όμως, θα γνωρίσουμε και τον αινιγματικό, γοητευτικό φύλακα της σπηλιάς, τον Σρέτσκο Πέτροβιτς, που παρουσιάζεται ευγενικός και διατεθειμένος να απαντήσει στις όποιες απορίες των ξένων που φιλοξενεί το χωριό του αλλά που όσο προχωράει η πλοκή, θα ανακαλύψουμε ότι κρύβει περισσότερα απ' όσα νομίζουμε, καθιστώντας τον χαρακτήρα του, έναν από τους πιο μυστήριους και ενδιαφέροντες που έχω συναντήσει σε λογοτεχνικό βιβλίο. 
Σημαντικό κομμάτι του βιβλίου είναι και η έννοια της μοίρας και πόσο αυτή είναι προκαθορισμένη να ακολουθήσει ένα συγκεκριμένο μονοπάτι ή πόσο επηρεάζεται από τις επιλογές και τις αποφάσεις των ανθρώπων. Επίσης, το παρελθόν είναι άλλος ένας σημαντικός παράγοντας του μυθιστορήματος, καθώς με σύντομα φλας μπακ, ενημερωνόμαστε για περιστατικά που επηρέασαν τις προσωπικότητες και τις ζωές των ηρώων, ενώ παράλληλα καταλαβαίνουμε ότι όσο και να προσπαθούμε να ξεφύγουμε από αυτό, αυτό θα είναι εκεί να μας υπενθυμίζει τη παρουσία του και τη δυναμική του. 
Τα συναισθήματα που αποκόμισα διαβάζοντας την παραπάνω ιστορία ήταν ποικίλα και έντονα. Ένιωσα ενθουσιασμό μαθαίνοντας πληροφορίες για Θεούς που δεν γνώριζα, για θρησκευτικές ομοιότητες, που αν και είχα κάποια ιδέα, ποτέ μέχρι τότε δεν είχα ενημερωθεί περισσότερο, τρόμο και δέος, όποτε οι πρωταγωνιστές βρίσκονταν μέσα σε μία ή και στις δύο σπηλιές και ακόμη περισσότερο τρόμο στις σκηνές δράσης με τα τρομακτικά και θανατηφόρα πλάσματα του Βελέσοβο, αδρεναλίνη και αγωνία τις στιγμές εκείνες που κάποιος από τους ήρωες ή όλοι μαζί έπρεπε να έρθουν αντιμέτωποι με τους Βολέγκαρους, συμπάθεια και απέχθεια ταυτόχρονα για κάποιο από τα πρόσωπα, εκνευρισμό με τις κινήσεις κάποιων άλλων και νεύρα για τις υπερβολικά ορθολογικές σκέψεις μίας συγκεκριμένης ηρωίδας, που αν και κάποια πράγματα συνέβησαν ακριβώς μπροστά της, προσπαθούσε να απορρίψει το ανεξήγητο της ιστορίας και χαρά που φτάνοντας στην τελευταία σελίδα και κλείνοντας το βιβλίο, αισθάνθηκα πλήρης με αυτό που διάβασα. 
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ και στο ρομαντικό κομμάτι, που γίνεται '' ορατό '' και σαφή, μόλις στις τελευταίες σελίδες, κάτι που με ξάφνιασε και με χαροποίησε ιδιαίτερα γιατί η πλοκή του βιβλίου είναι τέτοια, που το αντίθετο θα φάνταζε υπερβολικό. Και για να μην παρεξηγηθώ, κι εμένα μ' αρέσει το συναίσθημα αλλά το να παρακολουθώ μία μεγάλη ιστορία αγάπης, παράλληλα με τα όσα μυστήρια και επικίνδυνα συμβαίνουν στις σελίδες του βιβλίου, θα με ξένιζε ενώ αντίθετα, μ' άρεσε που η συγγραφέας αποφάσισε να δώσει χώρο και χρόνο στους πρωταγωνιστές να συνειδητοποιήσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματά τους, αφού έχουν αποφύγει τον κίνδυνο, καθιστώντας την ιστορία της πιο αληθοφανή. Εξάλλου, απ' ότι έχω ενημερωθεί, θα υπάρξει και συνέχεια για την οποία ανυπομονώ από τώρα!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Δύο δημοσιογράφοι από την Αγγλία ταξιδεύουν στη Σερβία για να καλύψουν μια ελληνική αρχαιολογική αποστολή. Προορισμός τους, μια παλιά ερειπωμένη ορθόδοξη εκκλησία που σχετίζεται με μια σειρά από θρύλους και περίεργα περιστατικά. Οι ντόπιοι ισχυρίζονται ότι κάθε χρόνο, κατά τη διάρκεια του χειμερινού ηλιοστασίου, από την εκκλησία αυτή βγαίνουν οι μυστηριώδεις Βολέγκαροι, οι απεσταλμένοι του Αγίου Βλάσιου, που φέρνουν τον θάνατο και την αναγέννηση. Καθώς οι ήρωες επιχειρούν να ρίξουν φως στην υπόθεση των περίεργων αυτών πλασμάτων, παλιά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια, που τους αναγκάζουν να αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους και όλα εκείνα που προσπαθούσαν να αποφύγουν μια ολόκληρη ζωή."

Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

«ΜΗ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ», της Γιώτας Παπαδημακοπούλου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΗ ΜΕ ΞΕΧΑΣΕΙΣ»,
της Γιώτας Παπαδημακοπούλου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις Μάτι.
Σελίδες: 408 και Τιμή: 14,38 €

Πριν από λίγες ημέρες τελείωσα την ανάγνωση του νέου βιβλίου της Γιώτας Παπαδημακοπούλου.
Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση, από τη στιγμή που είδα την πρώτη ανάρτησή της για το νέο της βιβλίο, ήταν το πανέμορφο, νοσταλγικό και ρομαντικό εξώφυλλό του. Από τα πολύ εντυπωσιακά εξώφυλλα που , χωρίς να έχουν κάτι το εξεζητημένο, σε "προσελκύουν" να πάρεις το βιβλίο στα χέρια σου, να το "χαζέψεις", νοσταλγώντας ίσως και τη δική σου παιδική ηλικία και μετά να το διαβάσεις.
Δε μπορούσα εύκολα να το αφήσω εύκολα από τα χέρια μου και το διάβαζα παράλληλα με κάποιο άλλο, κάτι που δε συνηθίζω. Πολύ πρωτότυπο το εγχείρημα της συγγραφέως να γράψει σε πρώτο πρόσωπο την αφήγηση της ιστορίας ενός... άνδρα! Και όχι μόνο πέτυχε το εγχείρημά της, αλλά "μπήκε στο πετσί" του αφηγητή απόλυτα.
Ο ήρωάς μας ο Ανδρέας έρχεται αντιμέτωπος με τα συναισθήματά του,
τις φοβίες του, το παρελθόν του και τον εαυτό του τον ίδιο, όταν η παιδική του φίλη Αλεξάνδρα επιστρέφει από την Ισπανία μαζί με τον μέλλοντα σύζυγό της. Βλέποντας να χάνει πλέον οριστικά τον άνθρωπο που αγαπάει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του, καλείται να αποφασίσει εάν θα παλέψει για να την κερδίσει, ή αν θα την αφήσει να ακολουθήσει τον άντρα που εκείνη έχει αποφασίσει να παντρευτεί.
Η Γιώτα Παπαδημακοπούλου μας "βάζει" μέσα στον ψυχισμό του νεαρού άνδρα ο οποίος ταλανίζεται συναισθηματικά, καθώς προσπαθεί να βρει την αποφασιστικότητα που ποτέ του δεν είχε, ώστε να διεκδικήσει την Αλεξάνδρα. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται η συγγραφέας ψυχογραφεί τους δύο κεντρικούς ήρωές της σε βάθος και παράλληλα μας παρουσιάζει σαν φλασμπάκ, μέσα από τις αναμνήσεις του Ανδρέα από την μακρόχρονη φιλική σχέση με την παιδική του φίλη, κάθε σημαντικό γεγονός της κοινής τους ζωής.
Βλέπουμε, πως πάντα υπάρχει παρόν και αδιαμφισβήτητο το ερωτικό στοιχείο μεταξύ ενός άντρα και μιας γυναίκας, ακόμα και αν γνωρίζονται και συνδέονται με βαθιά φιλία από παιδιά. Χρειάζεται μια αφορμή για να μετατραπεί αυτή η φιλική σχέση σε ερωτική και να συνειδητοποιήσουν και οι δύο ήρωές μας τη σημασία του ενός για τον άλλο.
Η συγγραφέας εκτυλίσσει την ιστορία με γρήγορους ρυθμούς κι εμείς παρακολουθούμε τις εξελίξεις μέσα από τα μάτια και τη ψυχοσύνθεση του αφηγητή μας Ανδρέα. Εκεί που πιστεύουμε πως τα έχουμε όλα ξεκαθαρισμένα στο μυαλό μας εμφανίζεται μία ανατροπή, αρκετά ευρηματική, που μας κάνει να δούμε όλα τα γεγονότα από διαφορετική οπτική γωνία.
Ένα πολύ όμορφο και τρυφερό μυθιστόρημα, με αρκετό χιούμορ για το οποίο οφείλω θερμά συγχαρητήρια στη Γιώτα Παπαδημακοπούλου!
Διαβάστε το Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Είμαι εγωκεντρικός, κρύβομαι πίσω από άνοστα αστεία, και παράλληλα αδυνατώ να πάρω αποφάσεις. Στα είκοσι έξι χρόνια της ζωής μου, έχω κάνει πολλά πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει. Περισσότερο απ' όλα, όμως, που δεν υπήρξα αρκετά τολμηρός, για να διεκδικήσω το
κορίτσι που αγάπησα όσο κανένα άλλο. Τον πρώτο μου έρωτα... το μοναδικό μου έρωτα... την Αλεξάνδρα... την Άλεξ μου... την καλύτερή μου φίλη. Πάντα πίστευα πως υπήρχε χρόνος. Πως όσα λάθη κι αν έκανα, θα ερχόταν η στιγμή που, επιτέλους, θα έβρισκα το κουράγιο να της μιλήσω με ειλικρίνεια, να της εκφράσω όλα όσα ένιωθα για εκείνην. Και όμως... ο χρόνος δεν είναι πάντα σύμμαχός μας. Καμιά φορά γίνεται πολέμιος των θέλω μας, τιμωρώντας μας με τον πιο σκληρό τρόπο.
Η Αλεξάνδρα παντρεύεται! Κι έχω μόνο μία εβδομάδα... μία εβδομάδα μέσα στην οποία καλούμαι να επανεξετάσω τη ζωή μου και να αναζητήσω τα λάθη μου, ακόμα κι αν δεν μπορώ να τα διορθώσω. Μία εβδομάδα για να καταλάβω τι πήγε στραβά. Πότε έγινα ο άντρας που είμαι σήμερα. Ο άντρας που δεν θα αποκτήσει ποτέ αυτό που πραγματικά ήθελε. Ναι... αυτή είναι η τιμωρία μου... και είναι μεγαλύτερη απ' όσο μπορώ ν' αντέξω. Γιατί, ο μεγαλύτερός μου φόβος κινδυνεύει να γίνει πραγματικότητα. Γιατί, μια ολόκληρη ζωή, αυτό που φοβόμουν περισσότερο από κάθε τι άλλο ήταν ότι μπορεί να την έχανα... να έφευγε... να με ξέχναγε... Με λένε Ανδρέα, και αυτή είναι η ιστορία μου..."

Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

"Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ", του Μάρκους Ζούσακ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΚΛΕΦΤΡΑ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΩΝ», του Μάρκους Ζούσακ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 616
Τιμή: 14,94 ευρώ

Παρά το γεγονός ότι τέλειωσα πρόσφατα την ανάγνωση του βιβλίου του Μάρκους Ζούσακ, λίγο πριν βγει η μεταφορά του στον κινηματογράφο, και ήμουν πραγματικά συγκλονισμένη, δεν περίμενα ότι η ταινία θα με ενθουσιάσει το ίδιο... Κι όμως, η ταινία, πέραν του ότι ήταν μια εξαιρετική μεταφορά του εξαιρετικού αυτού βιβλίου στη μεγάλη οθόνη με ελάχιστες, ανεπαίσθητες αλλαγές, με συγκλόνισε εκ νέου!
Όσοι δε γνωρίζετε το θέμα, πρόκειται για την ιστορία της δεκάχρονης Λίζελ Μέμινγκερ, κόρης κομμουνιστή στην αντικομμουνιστική και φασιστική Γερμανία του 1939. Μετά το θάνατο του αδερφού της, η εξαθλιωμένη και κυνηγημένη μητέρα της τη δίνει προς υιοθεσία σε ανάδοχους γονείς, για να τη σώσει από την πείνα και τον βέβαιο θάνατο. Η οικογένεια των Χανς και Ρόζας Χούμπερμαν αναλαμβάνει την κηδεμονία του μικρού κοριτσιού, που θα γίνει μάρτυρας μιας από τις πιο ζοφερές και ντροπιαστικές περιόδους της Γερμανίας, αλλά και ολόκληρου του κόσμου.
Δύο είναι τα πολύ πρωτότυπα χαρακτηριστικά αυτής της ταινίας-βιβλίου, από ένα πλήθος άλλων εντυπωσιακών ιδιομορφιών... 
1) Η μικρή ηρωΐδα μας, η Λίζελ, κλέβει βιβλία, στην αρχή χωρίς καν να ξέρει γραφή και ανάγνωση, ενώ στη συνέχεια για να  διευρύνει τους ορίζοντες της σκέψης και των συναισθημάτων της, για να συνεφέρει έναν ετοιμοθάνατο Εβραίο που 'φιλοξενούν' στο υπόγειο του σπιτιού της και για να ηρεμήσει τους τρομοκρατημένους γείτονές της στο καταφύγιο, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Μόλχινγκ από τους συμμάχους. Αρκεί να σας πω πως το πρώτο βιβλίο που κλέβει η Λίζελ έχει τον τίτλο "Το Εγχειρίδιο Του Νεκροθάφτη"...!
2) Ο αφηγητής της ιστορίας της κλέφτρας των βιβλίων δεν είναι άλλος από τον ίδιο το Θάνατο...! Τα ελάχιστα, αλλά πολύ σημαντικά σε σχέση με την πλοκή, κομμάτια της αφήγησής του μας καθηλώνουν. Φράσεις του όπως ότι ο πόλεμος είναι ο πιο σκληρός και απαιτητικός εργοδότης του, ή ότι οι άνθρωποι τον 'στοιχειώνουν', μένουν χαραγμένες μέσα μας για πολύ καιρό αφότου δούμε την ταινία.
Η επιλογή των ηθοποιών ήταν εκπληκτική, κατά τη γνώμη μου, με κορυφαία όλων τη 13χρονη Σόφι Νέλις ως Λίζελ-Κλέφτρα και αξεπέραστους όπως πάντα τον Τζέφρι Ρας, στο ρόλο του Χανς Χούμπερμαν, του θετού πατέρα της Λίζελ και την 'Εμιλυ Γουάτσον στο ρόλο της θετής μητέρας της, ως Ρόζα Χούμπερμαν. Υπέροχος και ο Μπεν Σνέτζερ, ο ηθοποιός που έπαιζε τον Μαξ, έναν Εβραίο φυγά που φιλοξενούσε η οικογένεια Χούμπερμαν στο υπόγειο του σπιτιού της για 2 ολόκληρα χρόνια.
Φυσικά υπήρχε πάντα και παντού παρών ο Θάνατος, έστω και σαν μια μαυροντυμένη σκιώδη φιγούρα με καμπαρτίνα και καπέλο, με την ιδιότητα του αφηγητή της ιστορίας της Κλέφτρας Των Βιβλίων, από την πρώτη στιγμή που την αντίκρυσε στο τρένο με τη μητέρα της και το νεκρό της αδερφό, έως και τον θάνατό της πολλά χρόνια μετά.
Η σκηνοθεσία άψογη και απόλυτα πιστή στο κλίμα και τις εικόνες του βιβλίου του Ζούσακ. Η διάρκεια της ταινίας δύο γεμάτες ώρες, που όμως δεν καταλάβαινες πότε περνούσαν.
Στα διαφημιστικά τρέϊλερ των ταινιών προσεχώς, είδα πολλές καλές ταινίες που "έρχονται"... Καμία όμως, δε νομίζω ότι θα μπορέσει να ξεπεράσει την αίσθηση που μου άφησε αυτή η ταινία... Μπορώ μόνο να τη συγκρίνω με το "Η Ζωή Είναι Ωραία", του Μπενίνι... 
Και φυσικά, σε εμάς τους βιβλιοσκώληκες, προσφέρει μερικές φευγαλέες εικόνες από το δικό μας "παράδεισο", την υπέροχη βιβλιοθήκη του Δημάρχου, από όπου έκλεβε βιβλία η "Κλέφτρα Των Βιβλίων", αλλά και την "κόλαση", όταν οι Ναζί έκαιγαν σε τεράστιες υπαίθριες φωτιές όσα βιβλία έκριναν πως αποτελούσαν απειλή για τον 'εθνοσοσιαλιστικό' καθεστώς της Άριας φυλής τους.

Απλά Φίλοι μου,  ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ!!!!

"ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ", της Ιωάννας Μπουκουβάλα-Αναγνώστου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΜΑΣΚΑ», της Ιωάννας Μπουκουβάλα-Αναγνώστου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις Άγκυρα
Σελίδες: 256
Τιμή: 5 ευρώ

Η Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου, μία εξαίρετη συγγραφέας , θεωρείται η πολυγραφότερη ελληνίδα λογοτέχνις με 225 πρωτότυπα μυθιστορήματα στο ενεργητικό της! Μπόρεσα να βρω μόνο τέσσερα βιβλία της και ένα από αυτά, το δεύτερο που έχω διαβάσει δικό της, είναι και το "Κάτω Από Τη Μάσκα". 

Το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε και δημοσιεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50. Η υπόθεσή του, αντίθετα με κάποια άλλα δικά της, διαδραματίζεται στην σύγχρονη με την έκδοσή του εποχή. Όμως, δε θα μπορούσε να είναι πιο σύγχρονο από τα τωρινά σύγχρονα βιβλία. Αυτό αποδεικνύει ότι η συγγραφέας ήταν πολύ 'μπροστά' από την εποχή της και ότι τα βιβλία της είναι διαχρονικά.
Η πρώτη μου εντύπωση διαβάζοντας την υπόθεση του οπισθόφυλλου ήταν ότι επρόκειτο για μία ερωτική ιστορία γραμμένη με την χαρισματική πένα της Μπουκουβάλα. Ξεκινώντας να το διαβάζω όμως συνειδητοποίησα το μέγεθος της λογοτεχνικής της δεινότητας και το πόσο πολυεπίπεδο είναι το μυθιστόρημα αυτό! Από την πρώτη σελίδα αιχμαλωτίστηκα στην υπόθεση του βιβλίου αυτού που κρατάει αμείωτο και ζωηρό το ενδιαφέρον του αναγνώστη μέχρι το τέλος.
Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες, η Θάλεια και ο Αργύρης αποτελούν ένα ζευγάρι που θα μπορούσε να είναι από τα πιο ευτυχισμένα και αρμονικά που έχουν υπάρξει ποτέ. Όμως, συνήθως τα φαινόμενα απατούν και ένα τόσο ρεαλιστικό μυθιστόρημα δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.
Ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό του συγκεκριμένου μυθιστορήματος είναι ότι ξεκινάει από το τέλος της υπόθεσης, το οποίο είναι και ιδιαίτερα δραματικό και αμετάκλητο, και μετά η συγγραφέας μας ταξιδεύει πίσω στο χρόνο, ώστε να πάρουμε το 'νήμα' της υπόθεσης από την αρχή.
Κάποιοι άνθρωποι είναι πλασμένοι για να χαίρονται  με την ίδια τη ζωή, με τα απλά και τα ουσιαστικά πράγματα της καθημερινότητας. Βλέπουν την ομορφιά, την αρμονία και την πληρότητα μέσα στο άνθισμα ενός λουλουδιού, μέσα σε ένα χωριάτικο σπίτι, μέσα στο χαμόγελο ενός μικρού παιδιού. Τους αρκεί να βρουν το ταίρι τους, να ζήσουν μια ήσυχη και δημιουργική ζωή μαζί του, χωρίς να επιζητούν την αναγνώριση κανενός. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει η ηρωΐδα μας η Θάλεια.
Κάποιοι άλλοι άνθρωποι δε μπορούν να νιώσουν ευτυχισμένοι αν δεν αναγνωριστούν ως επιτυχημένοι, αν δεν ακούσουν τα κούφια, ανυπόστατα και ψεύτικα λόγια των ατόμων που ο μόνος σκοπός τους είναι να τους κολακεύσουν για να επιτύχουν το σκοπό τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν πρόκειται ποτέ να ησυχάσουν και να νιώσουν ικανοποιημένοι από τον εαυτό τους και τους γύρω τους γιατί πάντα θα βρίσκουν κάτι, ή κάποιον, να ζηλεύουν και ποτέ δε θα αρκούνται σε όσα έχουν. Δε σταματάνε μπροστά σε τίποτα και σε κανέναν προκειμένου να επιτύχουν το στόχο τους, το ιδανικό τους. Τέτοιο άτομο είναι ο ήρωάς μας ο Αργύρης.
Γύρω από αυτούς τους δύο ήρωες η συγγραφέας 'πλέκει' την πλοκή του μυθιστορήματός της, αλλά και τους υπόλοιπους, εξίσου ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Το βιβλίο αυτό βρίθει από τους προβληματισμούς της ίδιας σε σχέση με τις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές και μη, με την κοινωνία και τον πολιτικό κόσμο, με την επαρχία και την αστυφιλία, με την αλόγιστη καταστροφή του περιβάλλοντος στο βωμό του εύκολου κέρδους και με τη θυσία της ουσιαστικής ευτυχίας για την επίτευξη ανούσιων στόχων.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του βιβλίου αυτού συνειδητοποίησα πόσο ανόητοι μπορεί να είμαστε εμείς οι άνθρωποι αγνοώντας το χειροπιαστό και σταθερό που βρίσκεται μπροστά μας και κυνηγώντας 'χίμαιρες' που ποτέ δεν πρόκειται να φτάσουμε. 
Επίσης, συνειδητοποίησα πως η Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου ήταν μια χαρισματική και εμπνευσμένη συγγραφέας που κατέχει επάξια μια αξιοζήλευτη θέση στο Πάνθεον των ελλήνων συγγραφέων-ορόσημα της ελληνικής λογοτεχνίας. 

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Όταν η Θάλεια ερωτεύεται και παντρεύεται τον Αργύρη, αισθάνεται η πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου. Όμως, γρήγορα τα πράγματα αλλάζουν - ο Αργύρης, ζηλεύοντας την επιτυχία του μεγαλύτερου αδερφού του, του Κωνσταντή, αποφασίζει πως ο ορίζοντας της επαρχιακής πόλης είναι πολύ στενός για να χωρέσει τα όνειρα 

και τις φιλοδοξίες του. Έτσι, αρχίζει πια η αντίστροφη μέτρηση. 
Τούτο το κλασικό, αλλά πιο σύγχρονο από πάρα πολλά "σύγχρονα", μυθιστόρημα, επιβεβαιώνει πως η Ιωάννα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου ήταν μια διαχρονική συγγραφέας, μια δημιουργός που έβλεπε πολύ πιο μπροστά από την εποχή της..."

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

"ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ", της Χρυσηΐδας Δημουλίδου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΣΚΙΩΝ», της Χρυσηΐδας Δημουλίδου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις Ψυχογιός
Σελίδες: 592
Τιμή: 16,92 ευρώ

Το πρώτο βιβλίο της αγαπημένης πλέον συγγραφέως που διάβασα ήταν το πασίγνωστο "Σταυροδρόμι Των Ψυχών". Αυτό το βιβλίο ήταν αρκετό για να λατρέψω τον τρόπο γραφής της Χρυσηΐδας Δημουλίδου, την ικανότητά της να κρατάει καθηλωμένο τον αναγνώστη από την πρώτη έως και την τελευταία σελίδα με την πλοκή του κάθε μυθιστορήματός της, τις ολοζώντανες περιγραφές, τους άρτιους χαρακτήρες, τις σχεδόν κινηματογραφικές εικόνες και την αστείρευτη φαντασία της, ώστε να μπορεί με μεγάλη μαεστρία να 'μεταπηδάει' από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο.
Έτσι, όταν πήρα και αυτό το βιβλίο της στα χέρια μου δεν περίμενα τίποτα λιγότερο. Η τελική εντύπωσή μου όμως ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Στα χέρια μου είχα δύο ξέχωρα βιβλία μιας διλογίας σε έναν τόμο, όπως μας ενημερώνει και η συγγραφέας στο εισαγωγικό της σημείωμα προς τους αναγνώστες. 
Δύο βιβλία που χρίζουν ξεχωριστού σχολιασμού, καθώς είναι δύο διαφορετικές εποχές, δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο διαφορετικές πραγματικότητες, που όμως, σαν μια πραγματική διλογία, το ένα αποτελεί τη συνέχεια του άλλου, το ένα πηγάζει μέσα από το άλλο, ώστε στο τέλος να φτάσουμε στην ολοκλήρωση ενός πραγματικά κορυφαίου μυθιστορήματος.
Στο πρώτο βιβλίο η συγγραφέας μας μεταφέρει με περίσσια ευκολία στην Αθήνα πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σε μια κοινωνία όπου επικρατούσαν η ηθική, οι αρχές , η πραγματική αγάπη και η τιμή, ενώ πλανιόταν από πάνω τους η σκιά της ατιμίας, των κοινωνικών διακρίσεων, των δολοπλοκιών και του 'καθωσπρεπισμού'.
Οι ήρωες του πρώτου αυτού μυθιστορήματος, η Ειρήνη, ο Κωνσταντίνος, ο Αγγελής, ο Μιχαήλ και η έπαυλις 'Αύρα', μπλέκονται σε ένα γαϊτανάκι το οποίο θα αλλάξει τη μοίρα του καθένα τους για πάντα. Τα φαινόμενα απατούν και καμιά φορά η δυστυχία έρχεται όταν αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι στο απόγειο της ευτυχίας. 
Η συγγραφέας μας παρασύρει σε έναν κόσμο απόλυτα πραγματικό, όπου παρακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις, μην πιστεύοντας στα μάτια μας! Μέσα σε όλο αυτό τον κυκεώνα καταιγιστικών γεγονότων κάνουν αισθητή την παρουσία τους και τα κοσμοϊστορικά γεγονότα της εποχής, τα οποία συνταράσσουν, όχι μόνο τη χώρα μας, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.
Ολοκληρώνοντας την ανάγνωση του πρώτου βιβλίου του "Σπιτιού Των Σκιών", αισθάνθηκα ότι διάβασα ένα ολοκληρωμένο, καταπληκτικό μυθιστόρημα που μου άφησε πολλά ανάμικτα συναισθήματα. Οι ήρωες έγιναν πρόσωπα τα οποία θα θυμάμαι για καιρό και οι εξελίξεις στο μεγαλύτερο μέρος τους με δικαίωσαν. Θα μπορούσε να σταθεί άνετα ως ένα αυτόνομο ξεχωριστό βιβλίο και να περιμένουμε μέχρι να βγει το δεύτερο μέρος της 'διλογίας'. Όμως, το αίσθημα ότι το μυστήριο του πρώτου βιβλίου έπρεπε να λυθεί ήταν απίστευτα έντονο και επιτακτικό και ένιωθα ότι δε θα μπορούσα να περιμένω ούτε στιγμή μέχρι να μου αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια. 
Υποθέτω, πως και η συγγραφέας ένιωσε τα ίδια συναισθήματα γράφοντάς το και για αυτό μας έδωσε άμεσα τη συνέχειά του. Πραγματικά, το δεύτερο βιβλίο μας παρασύρει ακόμα πιο μακριά, σε μια άλλη σύγχρονη πλέον πραγματικότητα, με άλλα πρόσωπα και τις δικές τους ιστορίες. 
Οι νέοι ήρωες, η Ελεονόρα, ο Ίαν, η Τζέσικα, η Θάλεια, ο Γιώργος, ο Αγγελής, η Τίνα και το παλιό αρχοντικό στην Κηφισιά μας μαγεύουν εκ νέου, με τους άρτια δομημένους χαρακτήρες τους, τις περιγραφές των καταστάσεων που ζουν, το πώς συνδέονται μεταξύ τους και πώς εξελίσσεται η ζωή και η πορεία του καθενός.
Και εκεί που ο αναγνώστης αρχίζει να 'βυθίζεται' ολοένα και περισσότερο στην υπόθεση του δεύτερου βιβλίου της συγγραφέως, η Χρυσηΐδα Δημουλίδου αρχίζει σιγά-σιγά να ενώνει τα κομμάτια της παλιάς και της νέας ιστορίας, του παρελθόντος και του παρόντος, του τότε και του τώρα. Οι εξελίξεις στις ζωές όλων των ηρώων είναι καταιγιστικές, οι εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια του αναγνώστη συγκλονιστικές και η περιέργεια φτάνει στο αποκορύφωμά της. Δε σας κρύβω ότι ξενύχτησα αρκετές φορές μη μπορώντας να κλείσω το βιβλίο και να κοιμηθώ όπως όφειλα, έστω και αν η μέρα κόντευε να ξημερώσει...
Μέχρι τις τελευταίες σελίδες η πλοκή είναι τόσο έντεχνα δομημένη, ώστε δε μπορεί εύκολα ο αναγνώστης να την μαντέψει. Την ανακαλύπτουμε μαζί με τους έκπληκτους, σοκαρισμένους, αδικημένους και τραγικούς ήρωες και των δύο βιβλίων. Το ένα μετά το άλλο, τα κομμάτια ενός τεράστιου 'παζλ' μπαίνουν στη θέση τους αποκαλύπτοντάς μας τη γενική και ολοκληρωμένη εικόνα, που μόνο έκθαμβους μπορεί να μας αφήσει.
Θεωρώ ότι δεν πρέπει να σας αποκαλύψω τίποτε άλλο από τη βασική υπόθεση και των δύο αυτών βιβλίων τα οποία αποτελούν το νέο εκπληκτικό μυθιστόρημα της αγαπημένης συγγραφέως. Η μαγεία έγκειται στην ανάγνωσή του, χωρίς να γνωρίζετε τίποτα περισσότερο από την υπόθεση του οπισθόφυλλου. 
Εγώ, από την πλευρά μου δηλώνω για μία ακόμη φορά πιστή και ένθερμη αναγνώστρια της Χρυσηΐδας Δημουλίδου, την ευχαριστώ για αυτό το μοναδικό 'ταξίδι' που μου χάρισε για μία ακόμη φορά μέσα από τις σελίδες του νέου της βιβλίου και σας το προτείνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Αθήνα, Πρωτοχρονιά του 1938. Μέσα στη μεγάλη σάλα χορού, ένας κεραυνοβόλος έρωτας ανάβει φωτιά στις καρδιές της δεκαοκτάχρονης Ειρήνης και του Κωνσταντίνου, μοναδικού γόνου της πάμπλουτης οικογένειας Μποτέλη. Ενάντια σε όλα τα εμπόδια που δεν τους θέλουν μαζί, οι δύο νέοι ετοιμάζονται να παντρευτούν. Ωστόσο, την ημέρα του γάμου τους ένα φρικτό γεγονός ανατρέπει τα πάντα και η Ειρήνη, καταρρέοντας ψυχολογικά, λίγους μήνες προτού ξεσπάσει ο Ελληνοϊταλικός Πόλεμος, φυγαδεύεται στον Καναδά, αφήνοντας πίσω της τον έρωτα και τα όνειρά της να γίνουν στάχτη και φωτιά, όπως και η πατρίδα της.
Σχεδόν εξήντα χρόνια αργότερα, η Ελεονόρα Ντάγκλας, μια πλούσια Αμερικανίδα με ελληνικές ρίζες, έρχεται για διακοπές στην Ελλάδα προσπαθώντας να ξεπεράσει ένα προσωπικό δράμα. Μια καινούργια γνωριμία θα την πείσει να μείνει στην Αθήνα. Ανακαλύπτει τυχαία μια παλαιά κι εγκαταλειμμένη έπαυλη που τη μαγνητίζει τόσο, ώστε αποφασίζει να την αγοράσει. Καθώς την ανακαινίζει, αποκαλύπτεται κάτω από μια ταπετσαρία η τοιχογραφία ενός νεαρού ζευγαριού∙ η κοπέλα τής μοιάζει πολύ και η Ελεονόρα το θεωρεί καλό οιωνό.
Όμως λίγο καιρό μετά την εγκατάστασή της αρχίζουν να συμβαίνουν περίεργα πράγματα, που, ενώ την τρομάζουν, παράλληλα την προκαλούν να ερευνήσει την ταυτότητα του ζευγαριού, νιώθοντας πως εκεί κρύβεται η απάντηση και ο λόγος που εκείνος τα βράδια περιφέρεται στα δωμάτια διεκδικώντας την…"

"ΣΒΗΣΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ" της Γιώτας Φώτου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη


«ΣΒΗΣΜΕΝΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ», της Γιώτας Φώτου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις Ψυχογιός.
Σελίδες: 392  
Τιμή: 13,92 ευρώ

Ένα υπέροχο βιβλίο που τελείωσα μέσα σε λίγες μέρες, καθώς μου κέντρισε το ενδιαφέρον από τις πρώτες του σελίδες! 

Μια υπόθεση πρωτότυπη, με μυστήριο και πολλές ανατροπές, με πλοκή που δε μπορείς εύκολα να προβλέψεις, ούτε καν να υποψιαστείς!!!
Για όσο διάστημα το διάβαζα, μεταφέρθηκα νοερά στα ήθη και στα έθιμα της ελληνικής επαρχίας. Η συγγραφέας μας μεταφέρει με μεγάλη μαεστρία στην ατμόσφαιρα ενός χωριού, με κλειστό κοινωνικό περίγυρο, με ήθη και έθιμα που, πλέον, φαντάζουν μακρινά και ακατανόητα σε εμάς και μας ξετυλίγει λίγο-λίγο το μυστήριο της ζωής των κατοίκων του. Κυρίαρχο πρόσωπο μια νέα γυναίκα, η Μηλίτσα, η οποία εμφανίζεται στο χωριό αυτό, με αδιευκρίνιστες προθέσεις όπως και παρελθόν.
Σιγά-σιγά, ανακαλύπτουμε, σελίδα τη σελίδα, τα γεγονότα του παρελθόντος που κρατήθηκαν μυστικά για πολλά χρόνια, με ανυπολόγιστο κόστος στις ζωές όλων των ηρώων. Η Μηλίτσα, θα αποτελέσει τη Νέμεση για πολλούς από τους κατοίκους του ορεινού χωριού και θα αλλάξει τη ζωή τους με απρόσμενο τρόπο.
Τα θερμά μου συγχαρητήρια στη συγγραφέα, για ένα ακόμα πανέμορφο και άκρως ενδιαφέρον μυθιστόρημα! 
Φίλοι μου, ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ!!! 

(Πασχαλία Τραυλού, συγγραφέας - Κριτική)

"Ιδιαίτερα επιδέξια η Γιώτα Φώτου στο στήσιμο μυστηριωδών καταστάσεων, όπως έχει αποδείξει και στο παρελθόν με ΤΑ ΒΙΟΛΙΑ ΤΗΣ ΧΑΡΑΔΡΑΣ και ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ, σε ετούτο το βιβλίο καταφέρνει να χειριστεί αριστοτεχνικά τις σιωπές και τις ενοχές των ηρώων της καθηλώνοντας τον αναγνώστη. Η γλώσσα είναι ρέουσα και λιτή. Δίχως λογοτεχνικές εξάρσεις και λεκτικούς ακροβατισμούς κερδίζει τις εντυπώσεις και την αμείωτη προσήλωση του αναγνώστη. Με λιτές περιγραφές η Γιώτα Φώτου καταφέρνει το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα συναισθηματικής έντασης του αναγνώστη. Με ύλη την ηθική σήψη των κατ' επίφασιν ηθικών, η συγγραφέας κατάφερε να στήσει τον μυθιστορηματικό της ιστό και να μας χαρίσει ένα έργο που γράφτηκε για να αποτυπωθεί με ανεξίτηλα γράμματα στις συνειδήσεις μας.
Θεωρώντας ότι η Γιώτα Φώτου μάς προσέφερε ακόμη ένα λογοτεχνικό διαμάντι, σας προτρέπω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε." 

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"«Για μεγάλο διάστημα μετρούσα τα χρόνια με σβησμένα φεγγάρια, ελπίζοντας παράλληλα για το φωτεινό πρόσωπο της ζωής.  Οι δικές μου μέρες έλαμψαν όταν γνώρισα την αληθινή αγάπη. Όσα πέρασα στο παρελθόν με έκαναν δυνατή, ανθεκτική στον πόνο. Τον δύσκολο δρόμο δεν τον φοβάμαι. Το σκοτάδι δεν αντέχω, αυτό που με αποπροσανατολίζει από τον προορισμό μου. Και είμαι έτοιμη να κάνω ό,τι χρειαστεί για να φέρω πάλι το φεγγάρι ολόγιομο στον δικό μου ουρανό».

Η ξαφνική εμφάνιση της Μηλίτσας Χαριτίδη σ’ ένα μικρό χωριό το Νοέμβρη του 1958 ταράζει τα νερά της κλειστής κοινωνίας. Ο Νάκος Παπαχρήστος και ο Μενέλαος Παρίσης, δύο άντρες που τους ενώνει ένα σκοτεινό παρελθόν, την ερωτεύονται παράφορα. Η κοπέλα παίζει μαζί τους, ενώ παράλληλα στρέφεται στη Φιλιώ, την κόρη του Νάκου, και κερδίζει τη συμπάθειά της.  Οι δύο γυναίκες εκμυστηρεύονται η μία στην άλλη τα τραγικά γεγονότα που τις σημάδεψαν. Και όταν σταδιακά αποκαλύπτεται η ζωή τους, έρχεται στο φως ένα συγκλονιστικό μυστικό που θα τις ενώσει για πάντα.
Η ιστορία μιας κοπέλας που τόλμησε να αψηφήσει τα σκοτάδια της ζωής της και να κατακτήσει το φως της αλήθειας."

ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ - Τα Μυθιστορήματά Της - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Με αφορμή την παρουσίαση του  βιβλίου της αγαπημένης Πασχαλίας Τραυλού "ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ", στην οποία παραβρέθηκα στις 8/11/2013 στη Λέσχη Ανάγνωσης του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουτρακίου, αποφάσισα να σας παρουσιάσω το συνολικό, έως τώρα, έργο της.
Σας παραθέτω αποσπάσματα από τη σύντομη προσφώνηση που είχα την τιμή να της απευθύνω, καθώς περιλαμβάνουν στοιχεία από την υπόθεση κάθε βιβλίου, τη χρονολογική σειρά τους, αλλά και την προσωπική μου άποψη για το έργο μιας συγγραφέως την οποία εκτιμώ απεριόριστα!
Ελπίζω να σας φανεί ενδιαφέρουσα αυτή η ανάρτηση, όπως επίσης ελπίζω να ενημερώσω και κάποιους αναγνώστες οι οποίοι, ίσως, δε γνωρίζουν ολοκληρωμένο το έργο της.

Βιογραφία Πασχαλίας Τραυλού:



Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Τα παιδικά της χρόνια άλλαζε συχνά τόπο διαμονής, λόγω των μεταθέσεων του στρατιωτικού πατέρα της. Από νωρίς ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη μουσική και τον γραπτό λόγο. Το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου σπούδασε ελληνική κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Τότε έκανε τις πρώτες συγγραφικές της απόπειρες με μικρά διηγήματα που δημοσιεύονταν σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Αργότερα, παρακολούθησε διετή κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών για τη λατινική ποίηση Ορατίου και Βιργιλίου, ενώ προσφάτως ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο «Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην κοινωνία της Πληροφορίας», με ειδικότητα σε ζητήματα ενδυμασίας και εργασιακού χώρου. Είναι μέλος της Eταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και εργάζεται στο Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές.


Προσφώνηση της συγγραφέως:


"Θα μου επιτρέψετε να κάνω μία σύντομη αναδρομή στην πλούσια βιβλιογραφία της Πασχαλίας Τραυλού από το 2002 έως και σήμερα. Τα βιβλία, που μας έχει χαρίσει, πολλά και αξιόλογα, τα οποία έχουν αφήσει σίγουρα το στίγμα τους στην ελληνική λογοτεχνία, όπως και σε μένα προσωπικά.



 Η πρώτη μου ‘γνωριμία’ με την Πασχαλία Τραυλού έγινε μέσα από το δεύτερο βιβλίο της «Ήθελα Μόνο Ένα Αντίο», το 2003. Η πρώτη εντύπωση που μου δημιουργήθηκε από την υπόθεση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ήταν εξαιρετική. Ο έρωτας ανάμεσα σε μια Ελληνίδα και έναν Τούρκο με φόντο τη Μικρασιατική Καταστροφή, είναι μόνο ένα μέρος του βιβλίου. Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας μας δίνονται μέσα από την ιστορία των δύο νέων, της Ισμήνης και του Οσμάν, που ερωτεύονται παράφορα αλλά σε λάθος χρόνο και τόπο. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις τους προλαβαίνουν και βλέπουμε την ξεχωριστή πορεία τους μέσα από το πρίσμα του ξεριζωμού των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία, τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, την Αντίσταση, τη Μεταπολίτευση και την Κατοχή της Κύπρου.

 Το βιβλίο αυτό έμελλε να γίνει το έναυσμα για να στραφώ στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, καθώς έμεινε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου και μου δημιούργησε την ανάγκη να διαβάσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως. Ο τρόπος γραφής της με είχε μαγνητίσει και με είχε κατακτήσει για πάντα. 


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Σπασμένη γέφυρα ο χρόνος, αφότου ο άγριος πόλεμος χώρισε τον Οσμάν και την Ισμήνη. Ο απαγορευμένος τους έρωτας γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν γραφτό να σβήσει το Σεπτέμβρη του 1922. Τότε που η Ισμήνη έφυγε για την Ελλάδα με το παράπονο ενός αντίο που δεν ειπώθηκε και ένα δαχτυλίδι, κειμήλιο της αγάπης που εναπόθεσε στα σπλάχνα της ένα μυστικό. Της αγάπης που απόμεινε μέσα της σαν ματωμένη σκιά που την έκαιγε παρότι η ζωή της γέμισε ανθρώπους και εμπειρίες που τη σημάδεψαν. Κατοχή, Αντίσταση, Μεταπολίτευση, το μελάνωμα της Κύπρου. Και μέσα σε όλα αυτά άλλες σκιές ανθρώπων, ο Χριστόφορος, η Ρεβέκκα, ο Φραντς, η Ειρήνη. Ο νέος της κόσμος. Εβδομήντα επτά χρόνια μετά, η εγγονή της η Άννα μαθαίνει την αλήθεια την ώρα που προσπαθεί να βγει από τον προσωπικό της λαβύρινθο. Μόνο που το μυστικό της Ισμήνης της στήνει μιαν αναπόδραστη παγίδα που, αντί για την κάθαρση, την οδηγεί σε μια οδυνηρή αυτογνωσία."



 Η Πασχαλία Τραυλού έχει ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, καθώς δεν περιορίζει τον λογοτεχνικό της ορίζοντα σε ένα θέμα, αλλά κάθε φορά καταπιάνεται και με κάτι διαφορετικό. Παρατηρώντας κανείς τα πολυάριθμα βιβλία της, γεγονός ιδιαίτερα εντυπωσιακό για μια τόσο νέα σε ηλικία συγγραφέα, μπορεί να το καταλάβει.







 Στο προηγούμενο και πρώτο βιβλίο της, «Με Μπαλαντέρ Τη Μοναξιά», το κύριο θέμα είναι η μοναξιά σε όλες τις εκδοχές και τα προσωπεία της, ενώ πλέκει τον ιστό της γύρω από επτά φίλους, παλιούς συμφοιτητές, όταν πλέον αυτοί φτάνουν την κρίσιμη καμπή των τριάντα χρόνων. Ένα καθαρά κοινωνικό βιβλίο, που μας προβληματίζει, μας συγκινεί, μας παρασύρει και μας εξιλεώνει, μέσα από τα βιώματα των ηρώων του.



Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Υπάρχουν φορές που έχεις ανάγκη να κάνεις ένα καινούργιο ξεκίνημα… Που νομίζεις ότι τα λάθη σου σε κυνηγούν ανελέητα… Που προσπαθείς να γλιτώσεις από τις αδυναμίες και τη μοναξιά σου… Τότε… Αποφασίζεις να ορίσεις καινούργιους νόμους στη ζωή σου.

Επτά φίλοι, παλιοί συμφοιτητές, πρωταγωνιστούν σ’ αυτό το φιλόδοξο βιβλίο. Ιδιαίτερα ευαίσθητοι, βρίσκονται όλοι στην καθοριστική καμπή των τριάντα και συλλαμβάνουν μηνύματα τα οποία είναι υποχρεωμένοι να αποκωδικοποιήσουν. Η επιστροφή του ενός θα σημάνει τελικά συναγερμό. Παλιοί έρωτες, μυστικά, προδοσίες, παλιές και καινούργιες αγωνίες έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Η Ειρήνη, ο Νικηφόρος, ο Θάνος, η Φαίδρα, η Νίνα, η Ζωή, ο Στράτος, όλοι βρίσκουν μιαν άκρη στη ζωή τους. Άλλοι ανοίγουν μια πόρτα στο μέλλον πληρώνοντας το τίμημα και άλλοι συμβιβάζονται φθάνοντας στα άκρα. Σε όλες, όμως, τις περιπτώσεις, η μοναξιά είναι ο καταλύτης. Κινητήριος δύναμη, ερέθισμα ή λύση, είναι εκείνο που καθορίζει την έκβαση του παιχνιδιού."




«Η Ματζίκα Της Αγάπης», είναι ένα ακόμα μεγαλειώδες βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού, το τρίτο χρονολογικά, που μας μεταφέρει στην εποχή του Μεσοπολέμου σε έναν μαγικό και μυστηριακό κόσμο, αυτό των τσιγγάνων, μέσα από τα μάτια της χαρισματικής Ζαφείρας.  Οι καταβολές και οι επιταγές της φυλής της, η ικανότητά της να οραματίζεται τις ζωές και τα πεπρωμένα των άλλων και το δίλημμά της μπροστά στην αγάπη, θα καθορίσουν και θα σφραγίσουν τη μοίρα της.



Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Γενάρης του ‘30, σε ένα αφιλόξενο σκοτάδι, με μια μελωδία τσιγγάνικου βιολιού να ηρεμεί τους φόβους του πατέρα μου και δυο γυναίκες να στοχάζονται αν θα ‘χα το χάρισμα που έλεγε ο θρύλος. Η Ζαφείρα ψάχνει τον εαυτό της μέσα στις ρίζες της φυλής της και στα οράματα που βλέπει για τα ξένα πεπρωμένα. Η αγάπη όμως την παρασύρει αλλού και της ανοίγει ένα δρόμο που δεν είχε ονειρευτεί ποτέ. Στους κύκλους του καιρού, αντίπαλος και σύντροφος συνάμα ο παπα-Ισίδωρος. Μα εκείνη τι ήθελε στ’ αλήθεια; Το γύρεψε μια ολόκληρη ζωή μέσα στην αριθμητική των φεγγαριών. Σωστό ή λάθος, διάλεξε να γίνει η ματζίκα της αγάπης."








 Ακολουθεί το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο της  «Κλειδωμένο Συρτάρι». Ένα βιβλίο που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, εξαιρετικά σχόλια και ευχαριστίες από τους αναγνώστες και, πραγματικά, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του σε όσους τυχερούς αναγνώστες το διάβασαν. Ένα ακόμα δείγμα ατόφιας καλής λογοτεχνίας από την Πασχαλία Τραυλού. Η υπόθεση μας μεταφέρει από την πολυθρύλητη Μάνη, στην ταραγμένη Αθήνα της δικτατορίας έως την αιματοβαμμένη Κύπρο μετά την εισβολή του Αττίλα. Μέσα από τα μάτια του Έκτορα αντιμετωπίζουμε το δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στην αγάπη και το χρέος και την εκδήλωση γενναιότητας και αγάπης μέσα από τη θυσία. 


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Η δημοφιλής συγγραφέας των μπεστ σέλερ ξεκλειδώνει με τη γνωστή της δεξιοτεχνία ένα μυστικό συρτάρι γεμάτο με αποκαλυπτικά γράμματα που θα σταθούν η αφορμή για να περιηγηθεί ο αναγνώστης στην πολυθρύλητη Μάνη και να εισέλθει στα άδυτα μιας τρομερής βεντέτας. Κάθε νέο βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού είναι ένα λογοτεχνικό γεγονός."





 Επόμενο και πέμπτο βιβλίο της, το «Φτερά Από Μετάξι».   
Το θέμα του ιδιαίτερα ευαίσθητο, καθώς επικεντρώνεται στη ζωή μιας  κοπέλας που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι από την ηλικία των δέκα ετών. Η συγγραφέας χειρίζεται με μεγάλη ευαισθησία ένα τόσο δύσκολο θέμα, καθώς μας αναγκάζει να παραγκωνίσουμε τον όποιο οίκτο μπορεί να νιώθουμε, εμείς οι αρτιμελείς, απέναντι στους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται «άτομα με ειδικές ανάγκες», και να σκύψουμε με ενδιαφέρον πάνω στα γεγονότα της ζωής της ηρωΐδας της. 


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Έβγαινε εκείνη από το ασανσέρ πάνω στο αναπηρικό της καροτσάκι κι έμπαινε ο έρωτας μ’ ένα τσιγάρο αναμμένο στα χείλη, θυμίζοντάς της αυτόματα μια αφίσα του Τζέιμς Ντιν που είχε κρεμασμένη αντίκρυ στο κρεβάτι της. Φαρδύ στέρνο σ’ ένα κορμί λιγνό σαν μίσχος, ίδιο με χορευτή μπαλέτου, πουκάμισο λευκό, λινό, και δυο μάτια κάρβουνα, με βλέμμα που, όταν βυθίστηκε στη σμαραγδένια θάλασσα της ματιάς της, έκανε την κοπέλα να αναριγήσει. Με κοίταξε σαν να είμαι ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα, σκεφτόταν, κι από εκείνη τη συνάντηση ένιωσε αυτό που χρόνια γύρευε έπειτα από το καταραμένο ατύχημα: να την κοιτάξει ένας άντρας απλώς ως γυναίκα, χωρίς ίχνος οίκτου στο βλέμμα του, και να κοιτάξει κι αυτή το μέλλον χωρίς να σκοντάφτει πάντα στο παρελθόν… Μα πάνω που χάραζε, μια βροχή έσταξε το βαρύ της δάκρυ, λες και ήξερε κάτι σκληρό που το κορίτσι αγνοούσε. Ευτυχώς, ο φύλακας άγγελός της με τα φτερά από μετάξι ήταν εκεί…"




Ακολουθεί το εξαιρετικό έκτο μυθιστόρημά της «Έστω Μια Φορά»
με την Πασχαλία Τραυλού να επιβεβαιώνεται πλέον στην καρδιά όλων, και ειδικά όσων την ακολουθούμε πιστά σε κάθε βιβλίο της, ως τη συγγραφέα που μπορεί να μας ταξιδεύει σε ένα τελείως διαφορετικό λογοτεχνικό σύμπαν κάθε φορά. Στο βιβλίο αυτό μεταφερόμαστε στις αρχοντικές Σπέτσες και, μέσα από τις ζωές των ηρώων του, ανακαλύπτουμε πολλά και βαθιά νοήματα, μαζί με την πλοκή που ξετυλίγεται σιγά-σιγά, για να μας επιβεβαιώσει πως, αν και  ο έρωτας είναι ο ‘συνήθης ύποπτος’ για τα μεγάλα λάθη και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα, πρέπει να τον ζήσουμε έστω μια φορά!


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"H καρδιά μου κάτι περιμένει και δε λέει να ‘ρθει. Μαραίνεται σαν λουλούδι που γερνάει προτού προφτάσει ο άνεμος να αγγίξει τη γύρη του… Ώσπου ήρθε ο έρωτας… Και είναι ένας έρωτας σαν αρπακτικό… Που αν τον δεις να έρχεται καταπάνω σου, νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν γιατί φοβάσαι την επίθεσή του και ξέρεις ότι δε θα του γλιτώσεις αν πέσεις στα νύχια του…

Άνθιμος, Κυβέλη, Ορφέας, Περσεφόνη, Λάζαρος, Ευρυδίκη, Ορέστης… Πρόσωπα που κρύβουν ζοφερά μυστικά, παίζουν με το μύθο και την αλήθεια, και συνθέτουν ένα περίεργο ερωτικό γαϊτανάκι που δοκιμάζεται στη φωτιά του χρόνου. Με φόντο τις Σπέτσες και με αφορμή μια δολοφονία, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως ο συνήθης ύποπτος για τα μεγάλα λάθη και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα είναι ο απόλυτος, αναρχικός και αδίστακτος έρωτας."

 Το επόμενο μυθιστόρημα της αγαπημένης συγγραφέως, το έβδομο κατά σειρά, «Η Γυναίκα Του Φάρου», είναι και πάλι κάτι τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Δεν παύει, όμως, να είναι ένα ακόμη λογοτεχνικό επίτευγμα, που εντυπωσιάζει με το μεταφυσικό θέμα του και τις διαφορετικές ζωές που έχουν ζήσει οι ίδιοι ήρωες. Το σκηνικό, ιδιαίτερα ξεχωριστό και εντυπωσιακό, μας μεταφέρει σε διαφορετικές εποχές και χρονολογίες, όμως τα συναισθήματα και ο έρωτας μεταξύ των δύο κεντρικών ηρώων παραμένει το ίδιο δυνατός και εντυπωσιακός. 


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Μόνο ο Άρης Μαυροειδής μπόρεσε να καταλάβει ποια ήταν πραγματικά η γυναίκα του φάρου... Εκείνος αναγνώρισε στο πρόσωπο της άλαλης Αυγής το πρόσωπο της σκιάς που είχε στοιχειώσει το νου του. Και μόνο εκείνος έμαθε ότι το κορίτσι που απαρνήθηκε τη γλώσσα των ανθρώπων, προτιμώντας να αφουγκράζεται τη γλώσσα των πουλιών, ήταν το ίδιο κορίτσι που τριγυρνούσε στο Μοναστήρι της Παναγίας της Φολεγάνδρου το 1978 και στο φάρο της Ασπρόπουντας το 1715, περιμένοντας αιώνες την αγάπη να επιστρέψει... Από το μυστικό μιας φωτογραφίας στο μυστικό ενός κελαριού κι έπειτα στο μυστήριο της Χρυσοσπηλιάς, από το παρόν στο παρελθόν και από την προδοσία στην προσμονή, η γυναίκα του φάρου ψάχνει μια απάντηση στο ερώτημα της μετά θάνατον ζωής μέσα από ιστορίες στις οποίες εναλλάσσονται οι εποχές, όχι όμως και οι πρωταγωνιστές, που παραμένουν ίδιοι, παραβιάζοντας τα σύνορα του χρόνου στο όνομα της αγάπης..."






 Το να εκδώσει ένας συγγραφέας ένα βιβλίο με σκέψεις, στοχασμούς, συμβουλές και καθοδήγηση προς όλους εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να συγγράψουν, δεν είναι κάτι που βλέπουμε συχνά. Και όμως… η Πασχαλία Τραυλού μας εκπλήσσει, ακόμα μία φορά ευχάριστα, με το βιβλίο της «Εραστές Της Γραφής»! Ένα βιβλίο – έκπληξη, γενικών γνώσεων και όχι μυθιστόρημα, που έχει όμως τη δυνατότητα να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τις γνώσεις και τα συναισθήματα που μοιράζεται μαζί του η συγγραφέας.


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Εραστής της γραφής είναι αυτός που περπατάει συνομιλώντας με τον ήρωά του, εκείνος που κρατάει συνεχώς σημειώσεις στο κουτί των τσιγάρων του, εκείνος που, ατενίζοντας τον ορίζοντα, βλέπει όχι ό,τι υπάρχει στην ευθεία των ματιών του, αλλά ό,τι εκτυλίσσεται στα άδυτα της ψυχής του. Τα ψέματα και οι αλήθειες, τα προσωπεία των ηρώων και των δημιουργών, οι συνειρμοί και τα σύμβολα, οι πληγές και τα οράματα, το φως και το σκότος, οι ιδέες που γίνονται λέξεις και οι λέξεις που φιλοτεχνούν «κοστούμια» ιδεών παίρνουν μια θέση στη χορεία αυτών των στοχασμών, προκειμένου να δώσουν κάποια εξήγηση για τον μεγαλειώδη όσο και ψυχοφθόρο έρωτα της γραφής. Μια χαρτογράφηση των σκοπέλων της δημιουργικής διαδικασίας. Ένα οδοιπορικό στην ψυχή του εραστή της γραφής."






 Το επόμενο αριστούργημα της συγγραφέως, είναι το ένατο βιβλίο της, «Τα Ρόδα Της Σιωπής». Δε θα μπορέσω ποτέ να βρω αρκετά λόγια για αυτό το εκπληκτικό βιβλίο, που με ταξίδεψε σε εποχές ταραγμένες, αυτές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της επέλασης του Γ’ Ράϊχ, στο Άουσβιτς αλλά και το Μεταπολεμικό Βερολίνο. Παρακολουθούμε δύο ιστορίες, εκείνη του γλύπτη Καρλ Λούντβιχ στο Βερολίνο, που ζει μέσα από τα αγάλματά του και εκείνη του παλιού εαυτού του, του Ναζί αξιωματικού Καρλ Σβάϊτς, που κατάφερε μέσα στη λαίλαπα του πολέμου να γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο της Ελληνίδας Άννας. Για να δανειστώ ακριβώς τα λόγια της συγγραφέως, μια και είναι τα καταλληλότερα…: ‘Είναι μια ιστορία για όσους, κάτω απ’ τη λαίλαπα του Γ’ Ράιχ, απέτυχαν να γίνουν «πολεμάνθρωποι» παραμένοντας απλώς άνθρωποι…’



Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"«Λάθος, λάθρα, όλεθρος…» Ένα σφάλμα, ένα μυστικό, μια καταστροφή. Το λάθος της Άννας να παντρευτεί τον Λουκά, η κρυφή ενοχή του Καρλ Λούντβιχ, η αμαρτία των γονέων που παίδεψε αδυσώπητα τον Σπύρο, η φυλάκιση που γίνεται λύτρωση... Ο γλύπτης Καρλ Λούντβιχ ανασταίνει τις μνήμες του με τη σμίλη του πάνω στην πέτρα, ξορκίζοντας τον παλιό του εαυτό, τον Καρλ Σβάιτς, εκείνον που έσβησε μέσα στις εικόνες του Άουσβιτς, εκείνον που άφησε ενθύμιο στην αγκαλιά της Άννας. Μια αγαλμάτινη γυναίκα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια του καλλιτέχνη, ατενίζει με άδειο βλέμμα το μεταπολεμικό Βερολίνο, ενώ το μοντέλο του αναλογίζεται, στον κήπο με τα ρόδα της σιωπής, τα χαμένα του χρόνια.

Μια ιστορία για όσους κάτω απ’ τη λαίλαπα του Γ’ Ράιχ απέτυχαν να γίνουν «πολεμάνθρωποι» παραμένοντας απλώς άνθρωποι…"


 Μέσα από αυτό τον μακρύ κατάλογο των μοναδικών βιβλίων της Πασχαλίας Τραυλού, φτάνουμε στο  δέκατο βιβλίο της, τον «Γυάλινο Χρόνο». Θα μπορούσα να σας πω πολλά για αυτό το βιβλίο, όπως ότι πρόκειται για ακόμα ένα εξαιρετικό και πολύ πρωτότυπο βιβλίο, βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο, που μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή με άλλα μάτια. 


Υπόθεση Οπισθόφυλλου:



"Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται το χρόνο της στοιβαγμένο δίπλα στις άλλες αποσκευές της. «Προσοχή: εύθραυστον», γράφει έξω από το κουτί του. Μέσα δεν κρύβει τίποτα... Μόνο ένα όνειρο αντηχεί στο κενό...

Η συγγραφέας Βερονίκη Δελένδα παλεύει να σπάσει το φράγμα του χρόνου: μέσα σε τέσσερις μήνες πρέπει να γράψει δώδεκα βιβλία, να βρει έναν τρόπο να υπομείνει την απουσία της κόρης της, να ανακαλύψει ένα οικογενειακό μυστικό και να ζήσει τον έρωτα.
Ο ψυχολόγος Αλέξανδρος Φιλίππου συναντά τη Βερονίκη μέσα από τα γραπτά της. Ακολουθώντας τα χνάρια της, σπάζει το κέλυφος του ορθολογισμού του. Θα καταφέρει να τη συναντήσει λίγο πριν αδειάσει η κλεψύδρα. Και οι δυο πιστεύουν ότι είναι ωραίο να περιμένεις ένα θαύμα.
Η γιαγιά Εργινούσα-«Ερεβούσα», ένας θυμόσοφος γέροντας και η θάλασσα των μυστικών του, ένας νεαρός δημοσιογράφος-Ιούδας, μια αόρατη γάτα και ένα σταματημένο ρολόι, που ρίχνει τη σκιά του σε ένα τέλος που εξελίσσεται σε αρχή με θέα την καλδέρα της Σαντορίνης, υφαίνουν τον ιστό μιας απίστευτης ιστορίας. Και μια βάρκα, που τη λένε Ζωή...
Ένα βιβλίο για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης."


«Η ΜΗΔΕΙΑ ΔΕ ΧΟΡΕΨΕ ΠΟΤΕ», της Πασχαλίας Τραυλού
Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:


"Η σύγχρονη Μήδεια του βιβλίου, η κατά κόσμον Αιμιλία Στρατάκη, πλαισιώνεται από τέσσερις ακόμα ήρωες. Τον ψυχολόγο Νικήτα, τον ζωγράφο Αλέξανδρο, τη συγγραφέα Έλλη Ευριπίδου και τον μποέμ δικηγόρο Μίνωα, καθένας εκ των οποίων ζει τη ζωή του υπό τη σκιά μιας Μήδειας συζύγου ή μητέρας ενόσω παλεύουν να διεισδύσουν στην ψυχή της κατηγορουμένης και να αποσπάσουν το μυστικό της.


Η κάθαρση έρχεται για όλους μέσα από ανατρεπτικές αλήθειες, θαμμένα μυστικά και σκοτεινούς έρωτες, από εκείνους που άλλοτε καθαγιάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και άλλοτε αποδεικνύουν τα ανεξέλεγκτα όριά της.

Η Αιμιλία, ο Αχιλλέας και η Έλλη, ο Μίνωας, η Ροδή και η Τάνια, ο Αλέξανδρος, η Σεβαστή και ο Ανέστης, εναλλάσσουν συνεχώς τους ρόλους του θύτη και του θύματος, ώσπου να οδηγηθούν στο συναρπαστικό φινάλε μιας ιστορίας που κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει."

Ως αναγνώστρια,  θα ήθελα να την ευχαριστήσω θερμά για όλα αυτά τα λογοτεχνικά αριστουργήματα που μας έχει χαρίσει στο πέρασμα των χρόνων, για τις ατέλειωτες ονειροπολήσεις που μας προσφέρει μέσα από τις μαγικές σελίδες των βιβλίων της, για τις πολλαπλές και εντελώς διαφορετικές ζωές που μας δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε μέσα από κάθε ξεχωριστό μυθιστόρημά της.
Την ευχαριστώ, ακόμα, για την ελπιδοφόρα και πολύ ποιοτική πνοή που έχει προσδώσει στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, της οποίας την θεωρώ μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της.
Γνωρίζω ότι η Πασχαλία Τραυλού είναι μία συγγραφέας που έχει αφήσει ήδη το στίγμα της στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, αλλά διαισθάνομαι ότι έχει ακόμα πολλά να μας δώσει, καθώς η ‘πένα’ της είναι ξεχωριστή, η γραφή της ποιοτική και σαγηνευτική, η φαντασία και η πρωτοτυπία της ανεξάντλητη και η ικανότητά της να καθηλώνει και να ‘μαγεύει’ τους αναγνώστες δεδομένη!
Της εύχομαι καλή επιτυχία  στο τελευταίο πόνημά της, αλλά και σε όλα όσα μας έχει ήδη χαρίσει. Να είναι βέβαιη ότι κάθε ένα βιβλίο της παραμένει ξεχωριστό και διαχρονικό  και αξίζει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη και την καρδιά κάθε απαιτητικού αναγνώστη!"