«ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;», παρουσιάζει η Δήμητρα Φραγκούλη - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

          Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου μυθιστορήματος της Δήμητρας Φραγκούλη από τις αγαπημένες εκδόσεις Ωκεανός, με τίτλο «Το περίμενες;», η εξαίρετη συγγραφέας είχε την καλοσύνη να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μου για να παρουσιάσει η ίδια το βιβλίο της στους «Φίλους της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο συγγραφικό της πόνημα και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα η ίδια η συγγραφέας θέλησε να μας εκμυστηρευτεί, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα το συναρπαστικό, διασκεδαστικό και απρόσμενο μυθιστόρημα «Το περίμενες;»!
 
Το πριν:
 
    Βρισκόμαστε περί τα τέλη του 2015. Η οικονομική κρίση είναι πλέον καθημερινότητα και αποτελεί κύριο θέμα στις συζητήσεις μας. Ανασφαλή βλέμματα και αναστεναγμοί αβεβαιότητας για ένα μέλλον που μοιάζει αμφίβολο. Εγώ μόλις έχω εκδώσει το πρώτο μου βιβλίο και, μετά από την απαραίτητη για μένα περίοδο απομάκρυνσης από καθετί γραπτό, αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το θέμα του επόμενου βιβλίου. Η απόφαση έρχεται τυχαία ένα απόγευμα… στο μανάβικο! Η ευγενέστατη μανάβισσα, καθώς τοποθετεί μερικά καρότα και κάτι ζουμερά ροδάκινα στη σακούλα, μου λέει κάτι ενδιαφέρον: «Γιατί δεν γράφεις κάτι αστείο, κάτι να μας κάνεις να γελάσουμε, να ξεχαστούμε;» Η πρώτη μου αντίδραση είναι η άρνηση. Η κωμική γραφή είναι δύσκολη και απαιτεί δεξιοτεχνία, λέω από μέσα μου. Ύστερα όμως το ξανασκέφτομαι. Γιατί όχι; Το πολύ πολύ να μη βγει αστείο, αλλά στο μεταξύ τι έχω να χάσω;
 
Κατά τη διάρκεια:
 
    Και έκατσα μπροστά από τον παλιό, ταλαιπωρημένο μου υπολογιστή. Και αναρωτήθηκα: Τι είναι αστείο; Αστείο λοιπόν για μένα, είναι –μεταξύ άλλων– η ταύτισή μας με την αδέξια πλευρά της ζωής. Κάπως έτσι ξεκίνησα να στήνω τον βασικό μου χαρακτήρα, τη Νίκη.
    Η Νίκη είσαι εσύ, είμαι εγώ, είναι εκείνο το κορίτσι που πέρασε απέναντι τον δρόμο πριν λίγο. Είναι όλες μας. Οι εμπειρίες της είναι ένα συνονθύλευμα από αληθινές ιστορίες φίλων και γνωστών μου, που κάποια στιγμή μού τις αφηγήθηκαν  – τους προειδοποίησα ότι τα παθήματά τους θα χρησιμοποιηθούν σε κάποια ιστορία.
    Η Νίκη, είναι νέα, όμορφη, μορφωμένη, ταλαντούχα, αλλά εκείνη νομίζει ότι είναι ΑΤΥΧΗ – και, μεταξύ μας, είναι λιγάκι. Αυτό, φυσικά, την οδηγεί σε μια διαστρεβλωμένη ιδέα για τον εαυτό της, τόσο εκτός πραγματικότητας που καταλήγει αστεία. Η Νίκη είναι εκείνη η φίλη που θα της πούμε: «Σκάσε πια, μας έπρηξες με τις ανασφάλειές σου!» Ταυτόχρονα όμως θα την αγαπάμε για πάντα, γιατί είναι πολύ αληθινός άνθρωπος και, είπαμε, έχει κάτι από εμάς. Και εκεί που όλα τής πάνε άσχημα, η Νίκη συναντά τον Ματ.
    Ο Ματ είναι ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ. Είναι τόσο όμορφος που φτάνει σε επίπεδο θράσους, είναι τόσο επιτυχημένος που τον γνωρίζουν όλοι στον πλανήτη. Και δεν φτάνουν όλα αυτά, είναι και πολύ καλό παιδί, πιστός σύντροφος, γλυκός, καλός γιος, υπέροχος φίλος, τέλειος. Αναπόφευκτα λοιπόν, η Νίκη τον ερωτεύεται.
    Ο Ματ είναι ένας χαρακτήρας μη υπαρκτός. Δεν πιστεύω πως υπάρχουν τέτοιοι άνδρες, τόσο αψεγάδιαστοι. Αν υπάρχουν κάπου, είμαι σίγουρη ότι θα είναι βαρετοί…
    Δεν είναι, όμως, επιθυμία κάθε ανθρώπου να βρει έναν άλλο άνθρωπο που να είναι τόσο συμβατοί, ώστε να μπορέσουν να ζήσουν μια ζωή γεμάτη ευτυχία και αγάπη; Αυτός είναι ο Ματ για τη Νίκη.
 
…και το σήμερα:
 
    Στο βιβλίο παρακολουθούμε τη ζωή της Νίκης σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση και ενεστώτα χρόνο. Γινόμαστε λίγο από εκείνη. Γινόμαστε η κολλητή της. Και την ακολουθούμε από το πλάι, κρατώντας τη απ’ το χέρι ως το τέλος.
    Το βιβλίο έχει πολλά μικρά, ανύποπτα, αλλά σημαντικά μηνύματα. Η φιλία, η αληθινή αγάπη, η υποστήριξη, η αυτοπεποίθηση είναι μερικές από τις έννοιες που πραγματεύεται.
    Εύχομαι πραγματικά, μέσα από την καρδιά μου, αυτό το βιβλίο να βάλει έστω ένα απειροελάχιστο λιθαράκι αισιοδοξίας και χαράς στη ζωή και την καθημερινότητα όσων το διαβάσουν.
    Για να είμαστε σε θέση, αν κάποιος μας ρωτήσει «Το περίμενες;», να απαντήσουμε με θάρρος: «Φυσικά. Δεν περίμενα τίποτα λιγότερο!»
 

Δήμητρα Φραγκούλη

 

Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέως:

H Δήμητρα Φραγκούλη γεννήθηκε στην Πάτρα όπου και κατοικεί με τον σύζυγό της και την κόρη τους. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων και σήμερα εργάζεται στον τραπεζικό τομέα. Ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τη συγγραφή από μικρή ηλικία. Κείμενά της έχουν φιλοξενηθεί σε διάφορα blogs. Το «ΛΑΚΡΙΜΟΣΑ Δαμάζοντας το Όνειρο» είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
 

Εργογραφία συγγραφέως:

 
«ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ;», της Δήμητρας Φραγκούλη

Εκδόσεις: Ωκεανός (2021)
Σελίδες: 400
Τιμή με έκπτωση: 12,50€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Η Νίκη είναι νέα, άφραγκη και πολύ αδέξια. Δηλώνει συγγραφέας, αλλά έχει σπουδάσει μαθηματικός. Έχει μια σχέση που τη βαριέται, μια κολλητή λίγο τρελούτσικη και έναν εκδότη πρώην ιχθυοπώλη. Αν συμπεριλάβουμε και τα περιττά κιλά, η ζωή της μοιάζει σαν ρηχό, χλιαρό αυλάκι με νερό: άχρωμο και βαρετό.

Μέχρι την ημέρα που πέφτει πάνω στον διάσημο, Ελληνοαμερικάνο σταρ Ματ Χρόνη. Εκείνος ξεκινάει να την πολιορκεί στενά, ενώ ταυτόχρονα το πρώτο βιβλίο που εκδίδει γίνεται τεράστια επιτυχία!

Ξαφνικά η Νίκη βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ανέλπιστη δημοσιότητα, έναν μεγάλο έρωτα, τους παπαράτσι στο καταπόδι και φυσικά όλα τα γελοία κόμπλεξ που την ταλαιπωρούν.

Και μέσα σε όλα αυτά τα τρελά που της συμβαίνουν, μαθαίνει, με τον πιο ξεκαρδιστικό τρόπο, πως το να έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου και σε εκείνους που αγαπάς, είναι το σημαντικότερο μάθημα στη ζωή!
 
«ΛΑΚΡΙΜΟΣΑ, Δαμάζοντας το όνειρο», της Δήμητρας Φραγκούλη

Εκδόσεις: Ωκεανός (2015)
Σελίδες: 416
Τιμή με έκπτωση: 11,10€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 

Αγάπη θα πει να μην τα παρατάς ποτέ!

 
Πάτρα 1941: Λίγο πριν κατακλύσει τη χώρα η φρίκη της γερμανικής κατοχής, η έφηβη Αθηνά φέρνει στον κόσμο ένα κοριτσάκι, καρπό του έρωτά της με τον νεαρό Νίκο. Όταν εκείνος χάνεται στο παγωμένο αλβανικό μέτωπο, η Αθηνά βυθίζεται στη θλίψη, θρηνώντας τον χαμένο της έρωτα. Και η πόλη βομβαρδίζεται ανελέητα…
 
Πάτρα 1960: Η δεκαεννιάχρονη Όλγα, η μοναχοκόρη του πλούσιου επιχειρηματία Παναγή Κουλουμπή, γνωρίζει τον γοητευτικό και μυστηριώδη Μάνο, του παραδίνεται ολοκληρωτικά και ξεκινάει μαζί του ένα ταξίδι στον απόλυτο έρωτα.
Καθώς όμως η αγάπη τους μεγαλώνει, το κουβάρι της ζωής ξετυλίγεται και μυστικά κρυμμένα για δεκαετίες απειλούν να αποκαλυφθούν…
 

Ποιός είναι ο Μάνος τελικά;

Τί γίνεται όταν όλοι οι κανόνες,

όλοι οι ηθικοί φραγμοί σείονται συθέμελα;

Πόσο δύσκολο είναι τελικά για την Όλγα

να χαράξει το δικό της μονοπάτι της απώλειας;

Τη δική της Λακριμόσα;

 

«ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ», του William Melvin Kelley – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΕΝΑΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΤΥΜΠΑΝΙΣΤΗΣ», του William Melvin Kelley – Γράφει ο
Γιώργος Πανόπουλος
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 324
Τιμή με έκπτωση: 14,94€
 
    Σε μια φανταστική περιοχή του Νότου των ΗΠΑ, ένας νέγρος ρίχνει αλάτι στο κτήμα του, σκοτώνει τα ζώα του, βάζει φωτιά στο σπίτι του, παίρνει την οικογένειά του κι εξαφανίζεται. Τι θα συμβεί αν ξαφνικά ένας τυμπανιστής αλλάξει ρυθμό;
    Ο Τάκερ είναι ένας αμόρφωτος μαύρος, που λειτουργεί με το ένστικτο. Έτσι σχεδιάζει κι εκτελεί την επανάστασή του χωρίς να περιμένει τίποτα από κανέναν. Είναι πράγματι η δύναμη της θέλησης που καθοδηγεί τους ανθρώπους; Είναι μια εσώτερη δύναμη που ωθεί τον υπόδουλο να σπάσει τα δεσμά του; Σε μια Αμερική στα τέλη του ’50, οι πολίτες βυθισμένοι στον ρατσισμό έχουν αποδεχτεί μια χρόνια πραγματικότητα, ενώ παρατηρούν να αναπηδούν οργανώσεις, σωματεία, έτοιμα να παλέψουν για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαύρων.
    Κι όταν ο Τάκερ, σαν διαφορετικός τυμπανιστής, βαράει διαφορετικό ρυθμό, οι μαύροι συμπολίτες του τον ακολουθούν κι οι λευκοί απορούν. Στην αρχή ρίχνουν το φταίξιμο σε δεισιδαιμονίες, στο μαύρο αίμα του Τάκερ, ύστερα ξορκίζουν το κακό υποτιμώντας το, ενώ στο τέλος αναζητούν ένα εξιλαστήριο θύμα.
    Μέσα από τα μάτια λευκών, ο Αφροαμερικανός συγγραφέας, επιχειρεί όχι μόνο να προβάλει την κατάφωρη αδικία που βιώνουν καθημερινά οι μαύροι αλλά και να αφυπνίσει από τα άδυτα της ανθρώπινης ψυχής εκείνο που θα φέρει την αλλαγή. Είναι το θάρρος, η δειλία, η γενναιότητα, η απροθυμία, αυτά που κυριαρχούν στις ανθρώπινες σχέσεις; Είναι τελικά η συμπάθεια, η φιλία, η αγάπη, αυτά που θα κατορθώσουν να ενώσουν τους ανθρώπους κι όχι απλά η επιφανειακή υπεράσπιση λόγω χρώματος.
    Ο συγγραφέας συνθέτει μια μεγάλη αλληγορία, προκειμένου να καταδείξει τον φυλετικό ρατσισμό που, αν και έχει διαποτίσει το DNA των Αμερικανών, αν το θελήσουμε, μπορούμε να τον αλλοιώσουμε. Αν και μαύρος ο ίδιος, καταφέρνει να μιλήσει σαν λευκός και να τοποθετήσει στη σωστή βάση το πρόβλημα. Δεν είναι μόνο οι γενναίοι που αλλάζουν τον κόσμο, άνθρωποι ανήμποροι με την καρτερικότητά τους, την επιμονή τους, θέτουν ένα λιθαράκι για το καλό της ανθρωπότητας.
    Είναι αλήθεια ότι έχουν γραφτεί πολλά βιβλία για το συγκεκριμένο θέμα. Αυτό το βιβλίο όμως, προσφέρει κάτι διαφορετικό και μέσα στην απλότητά του κρύβει ένα μεγαλείο. Παρέμεινε για χρόνια στην αφάνεια, αλλά ακόμα και σήμερα μπορεί να εκπέμψει ένα πανανθρώπινο μήνυμα. Είναι ένα μήνυμα για όσους κάθονται σπίτι, δουλεύουν, ζουν μια συμβατική καθημερινότητα και βασανίζονται παρατηρώντας την αδικία γύρω τους και νιώθουν όχι μικροί, κάτι παραπάνω, δειλοί.
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Ένας παραγνωρισμένος γίγαντας της αμερικάνικης λογοτεχνίας, ένα χαμένο αριστούργημα για όλους τους λάτρεις της λογοτεχνίας μετά το Στόουνερ και το Μόνος στο Βερολίνο, ένα θαυμάσιο βιβλίο που σχεδόν εξήντα χρόνια μετά την πρώτη του έκδοση διαβάζεται σαν να έχει γραφτεί σήμερα.
 
Το πρώτο μυθιστόρημα του Αφροαμερικανού συγγραφέα William Melvin Kelley, ενός «χαμένου γίγαντα της αμερικανικής λογοτεχνίας», που πρωτοκυκλοφόρησε το 1962 και τον κατέταξε μεταξύ των James Baldwin και William Faulkner, επανέρχεται σε νέα έκδοση για να πάρει, έστω και με καθυστέρηση, τη θέση που του αξίζει στα ράφια της κλασικής λογοτεχνίας.
 
Μια μέρα του 1957, στο Σάτον, μια μικρή πόλη μιας επινοημένης πολιτείας του αμερικάνικου Νότου ανάμεσα στο Μισισίπι και την Αλαμπάμα, ο νεαρός μαύρος αγρότης Τάκερ Κάλιμπαν ρίχνει αλάτι στα χωράφια του, σκοτώνει τα ζωντανά του, βάζει φωτιά στο σπίτι του, παίρνει τη γυναίκα και το παιδί του και φεύγει. Οι λευκοί της μικρής πόλης παρακολουθούν σαστισμένοι· τις επόμενες μέρες, το σάστισμά τους εντείνεται, καθώς ο ένας μετά τον άλλον οι μαύροι κάτοικοι φοράνε τα κυριακάτικά τους, παίρνουν ό,τι πολύτιμο έχουν και φεύγουν και εκείνοι.
 
Μια ερμηνεία της μαύρης ταυτότητας μέσα από τα μάτια των λευκών πάντα αφηγητών και σύμφωνα με τις δικές τους πεποιθήσεις, ανάγκες και επιθυμίες. Πώς αντιλαμβάνονται αυτήν την αυθόρμητη απόρριψη της υποτέλειας εκ μέρους των μαύρων συμπολιτών τους αγόρια, κορίτσια, γυναίκες και άντρες; Φιλελεύθεροι και συντηρητικοί; Μισαλλόδοξοι και φίλα προσκείμενοι; Ένα συγκλονιστικό, άκρως επίκαιρο βιβλίο που ρίχνει νέο φως στα φυλετικά προβλήματα που μαστίζουν χρόνια την αμερικάνικη κοινωνία.
 
ΕΓΡΑΨΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:
 
Ο Kelley μπλέκοντας τη φαντασία με την πραγματικότητα δημιουργεί έναν παράλληλο κόσμο του οποίου η έκταση και η πολυπλοκότητα μπορούν να συγκριθούν με του James Joyce και του William Faulkner.
New York Times
 
Αυτό το πρώτο μυθιστόρημα του Kelley θα μπορούσε ίσως να αλλάξει την ιστορία μας.
Kansas City Star
 
Κατά καιρούς, ανακαλύπτεται εκ νέου ένα «ξεχασμένο κλασικό αριστούργημα» το οποίο ο λογοτεχνικός κόσμος σπεύδει να εξυμνήσει και να προβλέψει ότι θα αποτελέσει ένα νέο Στόουνερ… Το Ένας διαφορετικός τυμπανιστής δικαιολογεί και µε το παραπάνω τέτοιου είδους αντιδράσεις, τόσο όσον αφορά το λογοτεχνικό επίτευγμα όσο και τη δύναμη του πολιτικού οράματος που εκφράζει... Σήμερα το βιβλίο μάς προσφέρει µια εμπεριστατωμένη μελέτη της ψυχής του λευκού κατοίκου του αμερικάνικου Νότου στο μεταίχμιο του κινήματος για τα πολιτικά δικαιώματα των µαύρων: την επιθετικότητά του απέναντι στην επερχόμενη αλλαγή, την έλλειψη κατανόησης και τον θυμό. Είναι πραγματικά θλιβερό το γεγονός ότι σχεδόν 60 χρόνια µετά η ιστορία του Kelley μοιάζει τόσο επίκαιρη, ταυτόχρονα όµως πόσο μεγάλο ευτύχημα η εκ νέου ανακάλυψή της.
Observer
 
Αριστούργημα… Ο Kelley έγραψε πολυσύνθετα µυθιστορήµατα που εξέφραζαν την απόρριψη των κυρίαρχων κοινωνικών αξιών.
Public Books
 
Ένα σπάνιο ντεμπούτο δυναμικό, ευρηματικό και πετυχημένο.
Chicago Sunday Tribune 

«ΑΓΝΟΤΗΤΑ & ΑΜΑΡΤΙΑ», παρουσιάζει ο Κωνσταντίνος Ζαχαρία - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

          Τον εξαίρετο Κωνσταντίνο Ζαχαρία τον γνώρισα συγγραφικά μέσα από το δεύτερο βιβλίο του, το συναρπαστικό ιστορικό μυθιστόρημα «Αγνότητα & Αμαρτία», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Με καθήλωσε η πρωτότυπη πλοκή, οι άπειρες ιστορικές λεπτομέρειες αλλά και σημαντικότατα γεγονότα, η πειστική και γλαφυρή αναβίωση της ατμόσφαιρας της εποχής και των τόπων όπου αυτό διαδραματίζεται, αλλά και η ομολογουμένως χαρισματική πένα του συγγραφέα. Το σχετικά μικρό μέγεθος του βιβλίου –αφού αριθμεί μονάχα 228 σελίδες– δεν προδιαθέτει τον αναγνώστη για την τεράστια αναγνωστική περιπλάνηση που θα βιώσει· κι όμως, ο ταλαντούχος συγγραφέας καταφέρνει με λόγο λιτό, παραστατικό και περιεκτικό, να συμπεριλάβει στο έργο του πρόσωπα υπαρκτά ή φανταστικά, γεγονότα ιστορικά και μη, καταστάσεις, τόπους και χρονικές περιόδους που άλλοι ίσως χρειάζονταν τόμους ολόκληρους για να το κατορθώσουν. Εάν σας αρέσει η κλασική ρωσική λογοτεχνία των αξεπέραστων μετρ του είδους, τότε θα σας πρότεινα ανεπιφύλακτα να διαβάσετε το καθηλωτικό βιβλίο του κ. Ζαχαρία και θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε ένα μυθιστόρημα που αποπνέει εκείνο το μοναδικό ρωσικό «άρωμα», όπως επίσης να «συναντήσετε» ακόμα και τον ίδιο τον Τολστόι!
          Με αφορμή την κυκλοφορία του πρόσφατου ιστορικού μυθιστορήματός του, ο συγγραφέας είχε την καλοσύνη να ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μου για να παρουσιάσει ο ίδιος το εξαιρετικό βιβλίο του στους «Φίλους της Λογοτεχνίας». Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε, του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο τελευταίο πόνημά του αλλά και στο συνολικό συγγραφικό του έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα μας εκμυστηρεύεται ο Κωνσταντίνος Ζαχαρία, για να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο το μεγαλειώδες «μικρό» αριστούργημά του «Αγνότητα & Αμαρτία»!
 
    Αγνότητα & Αμαρτία… Δύο λέξεις που χαρακτηρίζουν μια εποχή γεμάτη ρομαντισμό, μεγάλες ιδέες, ανάπτυξη του πολιτισμού, αλλά και μια εποχή γεμάτη πολέμους, καταπίεση ανθρώπων, επιβολή συμφερόντων μεγάλων δυνάμεων… Αλλά, ας το πάρουμε από την αρχή.
    Η ιστορία μας ξεκινά κατά τη διάρκεια της εισβολής του Ναπολέοντα στη Ρωσία, ένα γεγονός που επηρέασε τα μέγιστα την ανθρωπότητα εκείνη της εποχής. Η κατά κράτος ήττα του Ναπολέοντα και η αντεπίθεση των Συμμάχων θα θέσουν τέλος στην αυτοκρατορία Γαλλία, ωστόσο, οι επαναστατικές ιδέες του Διαφωτισμού και τα ναπολεόντεια συστήματα θα παραμείνουν ισχυρά στην Ευρώπη. Κατά τη διάρκεια της εισβολής θα γεννηθεί ο πρωταγωνιστής μας, Ντμίτρι – μια σημείωση σ’ αυτό το σημείο: στα ρωσικά, ο Ντμίτρι έχει δύο υποκοριστικά, Ντίμα και Μίτια, ωστόσο, δεδομένης της ρωσικής/σλαβόφιλης ανατροφής που λαμβάνει από τη γιαγιά του και του μετέπειτα θεολογικού διδασκαλικού προσανατολισμού, επιλέχθηκε το αρχαίο ρωσικό υποκοριστικό, Μίτια. Ο πατέρας του, Ανατόλι, πεθαίνει στη μάχη του Μποροντινό, ενώ η μητέρα του, Άννα, θα γλιτώσει από τη Μόσχα πριν αυτή καεί από τους Ρώσους ως μέτρο ανελέητης αντίστασης στον εχθρό.
    Στο πρώτο μέρος του βιβλίου δίνεται έμφαση σε δύο ρεύματα που κυριαρχούν και διχάζουν ακόμα και σήμερα τη Ρωσία, το σλαβόφιλο (με το ιδεώδες της Μητέρας Ρωσίας, του συνθήματος «Υπέρ Θεού, Τσάρου και Πατρίδος») και το δυτικόφιλο (προσανατολισμός που εκθειάζει τον δυτικό τρόπο ζωής και προσπαθεί να το μεταφέρει στη Ρωσία). Το σλαβόφιλο μεταδίδεται στον Μίτια μέσω της γιαγιάς του, Σόφιας Αντριέγιεβνας, ενώ το δυτικόφιλο μεταδίδεται στον Κιρίλ, μεγαλύτερο αδερφό του Μίτια, μέσω του πατριού τους, Γκεόργκι. Η εξέγερση των Δεκεμβριστών, το 1825, μετά την άνευ προηγουμένου σύγχυση στη διαδοχή του ρωσικού θρόνου, θα διχάσει εντελώς την οικογένεια και θα στείλει μετέπειτα τον Κιρίλ στη φυλακή. Ο Μίτια θα προλάβει να δει τον Κιρίλ λίγα λεπτά πριν ο τελευταίος αυτοκτονήσει στη φυλακή της Σιβηρίας, με τον Κιρίλ να τον αναγκάζει να ορκιστεί πως θα ταξιδέψει στη μητέρα των επαναστάσεων, Γαλλία.
    Στο δεύτερο μέρος, ο Μίτια θα γνωρίσει τον ολοένα αναπτυσσόμενο τεχνολογικά κόσμο της Αγγλίας και της Βιομηχανικής Επανάστασης και θα θέσει τους αρχικούς προβληματισμούς που αφορούν τις κοινωνικές αλλαγές και το περιβάλλον, αναγνωρίζοντας ωστόσο τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου. Στη Γαλλία, θα γνωρίσει από κοντά επαναστάτες και θα βιώσει την Ιουλιανή Εξέγερση του 1832, στην οποία θα χάσει τον γείτονα του, Αντουάν. Στο επαναστατικό Παρίσι θα γνωρίσει τη Μέλανι και τον γιο της, Νικολά. Η Μέλανι εργάζεται ως πόρνη στα στενά προκειμένου να συντηρήσει τον γιο της, μια μητέρα που κάνει τα πάντα, ακόμα και τα πιο αμαρτωλά πράγματα, προκειμένου να προσφέρει τη μητρική αγνότητα στον γιο της. Ο έρωτας του Μίτια και της Μέλανι θα οδηγήσει σταδιακά στον γάμο τους και στην υιοθεσία του Νικολά, με τη Μέλανι να βαφτίζεται ως Αλεξάνδρα και τον Νικολά να τροποποιεί το όνομα του σε Νικολάι. Ο Μίτια ολοκληρώνει τις σπουδές του και γίνεται διδάσκαλος στο γειτονικό σχολείο, ωστόσο, θα βιώσει την ολική καταστροφή της αρχικής του οικογένειας, με τον θάνατο της μητέρας του και της γιαγιάς του, ενώ έπειτα θα χάσει και την ίδια του τη σύζυγο.
    Στο τρίτο μέρος, μεταφερόμαστε σε μια δεκαετία πολέμων, κάνοντας αρχή με τον Κριμαϊκό, ο οποίος κρίνεται στη Σεβαστούπολη. Εκεί, ο Μίτια και ο Νικολάι θα γνωρίσουν από κοντά τον Λέοντα Τολστόι, νεαρό αξιωματικό και στην αρχή της συγγραφικής του σταδιοδρομίας, και θα συζητήσουν τη λογική, ή κατ’ ακρίβεια την ηλιθιότητα της αφορμής των πολέμων. Μετά, ο Μίτια θα ταξιδέψει μόνος στην Κίνα και θα μελετήσει τον αρχαίο κινέζικο πολιτισμό και φιλοσοφία εν συγκρίσει με την παρακμή που βιώνει η χώρα μέσω της επιβολής του δυτικού εμπορίου οπίου. Ο τελευταίος πόλεμος που θα ζήσει ο Μίτια είναι ο Αμερικανικός Εμφύλιος, όπου τίθεται στο προσκήνιο η δουλεία και η ανηθικότητά της, μέσω του παραδείγματος του Τζακ.
    Στο τέλος, ο Μίτια επιστρέφει στην πατρίδα του, πεθαίνοντας ειρηνικά την ημέρα των πεντηκοστών γενεθλίων του, όντας πλέον παππούς. Από την περίοδο του Κριμαϊκού Πολέμου, ο Μίτια θα αλληλογραφεί με τον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα, Λέοντα Τολστόι, παρά τις κάκιστες σχέσεις του τελευταίου με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία. Καθώς οι δύο τους είναι διδάσκαλοι και παιδαγωγοί, συζητούν την αντιμετώπιση των παιδιών στην τάξη και το πρωσικό εκπαιδευτικό σύστημα που προωθείται στην Ευρώπη στις απαρχές της υποχρεωτικής σχολικής εκπαίδευσης. Προς το τέλος της ιστορίας, ο Τολστόι εκμυστηρεύεται στο τελευταίο του γράμμα προς τον Μίτια, πως επιθυμεί να γράψει ένα μυθιστόρημα για το 1825 (Δεκεμβριστές), ωστόσο, νιώθει πως χρειάζεται να επιστρέψει στο 1812 – αυτό που μετέπειτα θα γίνει το μεγαλειώδες «Πόλεμος και Ειρήνη». Ως εκ τούτου, η ιστορία ολοκληρώνει τον κύκλο της κι επιστρέφει στο 1812…
    Ευελπιστώ να απολαύσετε την ανάγνωση του βιβλίου μου και για περισσότερες πληροφορίες για τα ιστορικά γεγονότα, τους χαρακτήρες και τα ρεύματα της εποχής που παρουσιάζονται στο σχετικά σύντομο βιβλίο μου μπορείτε να ελέγξετε τον σύνδεσμο https://constantinos-zacharia-the-booklover.webnode.gr/blog/
 
ΚΑΛΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!

Κωνσταντίνος Ζαχαρία

 
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέα:

 
Ο Κωνσταντίνος Ζαχαρία γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1996, στη Λεμεσό της Κύπρου. Από Μικρός, αγάπησε το βιβλίο και ασχολήθηκε ερασιτεχνικά µε τη συγγραφή. Είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστημών Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου (Λευκωσία), µε ειδικότητα δασκάλου Δημοτικής Εκπαίδευσης το 2019, ενώ συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο τμήμα, στον τομέα της Συγκριτικής Παιδαγωγικής και των Αναλυτικών Προγραμμάτων. Το 2020 εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο, µε τίτλο Ιέ, παιάν!. Είναι φυσικός ομιλητής της ελληνικής και της ρωσικής γλώσσας.

 
Πρόσφατη εργογραφία Κωνσταντίνου Ζαχαρία:
 
«ΑΓΝΟΤΗΤΑ & ΑΜΑΡΤΙΑ»

Εκδόσεις: Πηγή (2021)
Σελίδες: 228
Τιμή με έκπτωση: 12,57€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο των «Φίλων της Λογοτεχνίας»: http://filoithslogotexnias.blogspot.com/2021/06/blog-post_25.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Σεπτέμβριος του 1812.
 
Πρόσφυγες απομακρύνονται από τη Μόσχα και σύντομα βλέπουν έντρομοι την αρχαία πρωτεύουσα να φλέγεται. Η Άννα Πετρόβνα Ιβανόβα μαθαίνει για τον θάνατο του αγαπημένου της στο πεδίο της μάχης του Μποροντινό, λίγο πριν γεννήσει τον δεύτερό της γιο, Ντμίτρι. Παιδί ενός πολέμου και συμμετέχων ως ιατρός και παρατηρητής σε άλλους πολέμους της Ρωσίας και άλλων χωρών, ο Ντμίτρι, αναθρεμμένος με το ορθόδοξο χριστιανικό πνεύμα από τη γιαγιά του, Σόφια Αντριέγιεβνα, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τα διάφορα πολιτικά και πολιτιστικά ρεύματα της εποχής του. Πολιτικές επαναστάσεις, δολοπλοκίες, η αυτοκτονία του αδερφού του στη Σιβηρία, η Βιομηχανική Επανάσταση, τα κοινωνικά προβλήματα της πορνείας, της δουλείας και του εμπορίου ναρκωτικών διαμορφώνουν τις βλέψεις του πρωταγωνιστή για τον κόσμο, ενώ η ανατροφή ενός καλλιτέχνη και η γνωριμία με τον Λέοντα Τολστόι οδηγεί σε συζητήσεις για την εκπαίδευση και τον πολιτισμό. Ένα ιστορικό μυθιστόρημα για μια από τις πιο συγκλονιστικές εποχές της σύγχρονης Ιστορίας. 

«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ, Οκτώ μέρες στη Σμύρνη», της Νοέλ Μπάξερ – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΠΗΝΕΛΟΠΗΣ, Οκτώ μέρες στη Σμύρνη», της Νοέλ Μπάξερ – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη 
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 352
Τιμή με έκπτωση: 14,94€
 
          Σας έχει συμβεί ποτέ να εμπιστευτείτε μονάχα το ένστικτό σας και να συγκεντρώσετε στη βιβλιοθήκη σας όλα τα βιβλία ενός συγγραφέα, χωρίς ποτέ να έχετε διαβάσει έστω και ένα από αυτά; Προσωπικά, αυτό ακριβώς μου συνέβη με την εξαίρετη Νοέλ Μπάξερ, της οποίας όλα τα βιβλία κοσμούν τη βιβλιοθήκη μου, ενώ πολύ πρόσφατα ήρθε στα χέρια μου και το τελευταίο μυθιστόρημά της από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με τίτλο «Η επιστροφή της Πηνελόπης». Κατά έναν εντελώς τυχαίο τρόπο, το πρώτο δικό της βιβλίο που διάβασα ήταν και το πιο νέο, και οφείλω να ομολογήσω πως δεν θα σταματήσω εδώ, αλλά θα συνεχίσω την ανάγνωση του συνολικού έργου της, καθώς η γραφή της με κέρδισε από την πρώτη κιόλας αράδα. Την ίδια τη συγγραφέα είχα τη χαρά και την τιμή να τη γνωρίσω και από κοντά, πριν από κάμποσο καιρό στην παρουσίαση του προηγούμενου βιβλίου της, όπου και μου άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων, ενώ πριν από λίγες μέρες ανέλαβε να μας παρουσιάσει η ίδια το νέο της πόνημα μέσω μιας περιεκτικής αυτοπαρουσίασης, την οποία μπορείτε να αναζητήσετε στον σχετικό σύνδεσμο πιο κάτω.
          Η Σμύρνη και η αδιανόητη Καταστροφή της το 1922 είναι ένα κομμάτι της Ιστορίας που μας πονάει ιδιαίτερα, καθώς σχεδόν όλοι μας –άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο– έχουμε κάποια «ρίζα» που κρατάει από εκείνους τους «τυχερούς» πρόσφυγες που κατάφεραν να περάσουν σε κάποιο ελληνικό νησί και να σώσουν τη ζωή τους, κάποια απομεινάρια από την περιουσία τους αλλά και τις μνήμες τους από μια πατρίδα που χάθηκε για πάντα, αφήνοντας όμως ένα δυσαναπλήρωτο κενό στην ψυχή τους και έναν διαρκή θρήνο για όσα στερήθηκαν άδικα. Μπορεί η Σμύρνη που βλέπουμε στις γραφικές καρτ-ποστάλ των αρχών του 20^ου αιώνα να κάηκε, να γκρεμίστηκε και να εξαφανίστηκε από προσώπου γης, όμως τίποτα δεν χάνεται εντελώς αν εξακολουθούμε εμείς να το διατηρούμε ζωντανό στο χρονοντούλαπο της μνήμης μας. Εν προκειμένω, η νέα Σμύρνη –το σύγχρονο Ιζμίρ, η τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Τουρκίας, με το άγαλμα του έφιππου Κεμάλ Ατατούρκ που δείχνει το Αιγαίο–, χτίστηκε πάνω στα αποκαΐδια και τα ερείπια της παλιάς Σμύρνης, άρα εκείνη ουσιαστικά αποτελεί και τα θεμέλιά της. Νομίζω πως το πολυτιμότερο μήνυμα που μας περνάει αυτό το εξαιρετικό βιβλίο είναι πως δεν πρέπει να ξεχάσουμε, δεν πρέπει να λησμονήσουμε, γιατί τότε θα έχει χαθεί πραγματικά το παρελθόν μας και η Ιστορία μας. Άλλωστε, η Ιστορία δεν είναι μόνο η στείρα παράθεση και καταγραφή γεγονότων, ημερομηνιών και ονομάτων, αλλά και οι αναρίθμητες ζωές των πολλών ανώνυμων και ασήμαντων που επηρεάζονται και επηρεάζουν τις μετέπειτα γενιές.
        Αυτό πασχίζει να ανακαλύψει και να αναβιώσει η ηρωίδα, η Πένι, σαν μια άλλη Πηνελόπη που παραμένει πιστή στον Οδυσσέα της και στο παρελθόν τους. Η Πενέλοπε Σάρεϊ είναι μια Ελληνοβρετανίδα που αποφασίζει να ταξιδέψει πίσω στη χαμένη πατρίδα των προγόνων της, εκατό σχεδόν χρόνια μετά από τότε που εκείνοι την εγκατέλειψαν για πάντα διά της βίας. Μέσα στις αποσκευές της, η Πένι δεν κουβαλά μονάχα το κλειδί για την πόρτα μιας οικίας που δεν υπάρχει πια, ούτε ένα κοχύλι που θυμίζει τον φλοίσβο του κύματος, ούτε ένα ημιτελές ομηρικό λεξικό φτιαγμένο από έναν γνήσιο και πρόωρα χαμένο λάτρη των ομηρικών επών· κουβαλά τις μνήμες και τα συναισθήματα των προγόνων της και τον άσβεστο νόστο για τη χαμένη τους πατρίδα, κι ας μην είναι ουσιαστικά και δική της. Η Πένι αγαπά όσα εκείνοι αγάπησαν και δεν λησμόνησαν ποτέ, και λαχταρά να κλείσει μέσα της ήχους, εικόνες, μυρωδιές και συναισθήματα που ακόμα παραμένουν αναλλοίωτα κάτω και πάνω από την καινούργια επιφάνεια της Σμύρνης. Γνωρίζει μέσα από τις διηγήσεις, όχι μόνο των συγγενών της αλλά και όσων νέων γνωριμιών κάνει στη Σμύρνη, τη ζωή, τα πάθη και την κατάληξη πολλών προγόνων της. Ζωές που μοιάζουν με μυθιστόρημα, όπως εκείνη της τραγικής Αϊσέ, πάθη που μαίνονται ανεξέλεγκτα και οδηγούν στον πρόωρο και βασανιστικό θάνατο, όπως εκείνα του ονειροπόλου και ερωτύλου Φρέντι «Ντιντή» Σάρεϊ, αλλά και έρωτες που δεν σβήνουν όσα χρόνια κι αν περάσουν και σιγοκαίνε πάντα ζωντανοί, όπως εκείνος του Λόλο.
       Η χαρισματική συγγραφέας ξεδιπλώνει με μαεστρία μπροστά μας ένα πολυπρόσωπο ψηφιδωτό χαρακτήρων, ιστοριών αλλά και ατόφιας Ιστορίας, που μπλέκονται αρμονικά μεταξύ τους, σκιαγραφώντας ταυτόχρονα τη ζωή σε μια ακμάζουσα και γραφική Σμύρνη, όπου συνυπήρχαν μονιασμένοι άνθρωποι κυριολεκτικά από όλο τον κόσμο. Διαφορετικές καταγωγές, καταβολές και θρησκείες, διαφορετικοί πολιτισμοί και εθνικότητες, που κατόρθωναν να συμβιώνουν και να συμβαδίζουν απρόσκοπτα για πολλά χρόνια, πριν δηλητηριαστούν οι ψυχές από τον φανατισμό και πριν οπλιστούν τα χέρια για να κοπούν τα νήματα αθώων ζωών στο όνομα της Μεγάλης Ελλάδας και της Μεγάλης Τουρκίας, αντίστοιχα. Οι λαοί σχεδόν ποτέ δεν έχουν κάτι να χωρίσουν, οι ηγέτες τους είναι αυτοί που τους φανατίζουν και τους εξοπλίζουν, στέλνοντάς τους στον όλεθρο, τον δικό τους και των εκάστοτε εχθρών.
        Η Νοέλ Μπάξερ, μέσα από το νέο της μυθιστόρημα με τίτλο «Η επιστροφή της Πηνελόπης», μας παρασύρει σε ένα μαγευτικό ταξίδι οκτώ ημερών στη Σμύρνη του σήμερα και του χθες, του σύγχρονου και του παλιού, της ειρήνης και του πολέμου, των ασίγαστων παθών και των θαυμαστών αρετών, της εφήμερης ευτυχίας και της ανείπωτης δυστυχίας, της εύθραυστης ζωής και του αναπόφευκτου θανάτου· όλα αυτά –όσο αντίθετα και αν μοιάζουν– είναι άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους, αφού είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ίδιας της ανθρώπινης ύπαρξης. Λάτρεψα την αισθαντική και διαφορετική γραφή της, που άλλοτε μοιάζει να έχει το «ψυχρό» και αντικειμενικό μάτι του ιστορικού και άλλοτε το δυνατό πάθος και την ορμή των τραγικών ηρώων της, ενώ με ενθουσίασε το συνταίριασμα του κειμένου της με στίχους από την Οδύσσεια, οι οποίοι σχεδόν έμοιαζαν να είναι εμπνευσμένοι από την ίδια την πλοκή του βιβλίου. Οφείλω θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα για ένα πολυσύνθετο, καθηλωτικό μυθιστόρημα αξιώσεων, το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Ένα ταξίδι επιστροφής στη Σμύρνη, τόπο καταγωγής της ηρωίδας, ένα ταξίδι όπου πλέκονται το προσωπικό με το συλλογικό, το παρελθόν με το παρόν. Ένα σύγχρονο πολυπρόσωπο μυθιστόρημα.
Η Πένι (Πενέλοπε) Σάρεϊ, Ελληνοβρετανίδα που ζει στην Αθήνα, ταξιδεύει στη Σµύρνη έναν αιώνα µετά την Καταστροφή μεταφέροντας στις αποσκευές, και στην ψυχή της, οικογενειακές ιστορίες κι ενθύμια από τη ζωή των προγόνων της στη χαμένη πολιτεία: τα τρομακτικά γεγονότα του 1922 που της εξιστόρησαν η γιαγιά της Πηνελόπη και οι θείες της, αλλά και τις αναμνήσεις τους από τα προηγούμενα σμυρνέικα χρόνια της ακμής και της ξεγνοιασιάς. Μαζί, φέρνει μαρτυρίες προσφύγων, ιστορικές γνώσεις… και έναν σωρό παλιούς χάρτες!
Επιστρέφει το κλειδί της κατοικίας Σάρεϊ που κάηκε το ’22. Δεν έχει πλέον πόρτα ν’ ανοίξει.
Στο ταξίδι επιστροφής της αναζητεί παλιές πατημασιές, τα βλέµµατα που ακούμπησαν σε τοίχους σμυρνέικων σπιτιών που ακόμη στέκουν, το όρος Σίπυλος τι θέλει να της μαρτυρήσει µε τις πνοές του αέρα, τους ήχους που φέρνει η αύρα από τη θάλασσα! Θα αναδυθούν καινούργια συναισθήματα, θα έρθουν πολλές σκέψεις, θα συμβούν απρόσμενες αποκαλύψεις. Στη Σµύρνη η Πένι θα γνωρίσει ανθρώπους που πρόθυμα θα τη βοηθήσουν να πλησιάσει κι άλλο την Αλήθεια.
Θα αναχωρήσει οκτώ μέρες µετά, µε τη βεβαιότητα πως η παλιά Σµύρνη ανέμενε την επιστροφή της απογόνου! Και µε τη γοητευτική διαπίστωση πως το ταξίδι αυτό, μαγικά, αόρατα και άηχα, έβαλε σε τάξη τις ιστορίες και τα αισθήματα που της κληροδοτήθηκαν.
 
Με το που πάτησα στον τόπο της Σμύρνης, διαπίστωσα µε έκπληξη ότι τα πράγµατα απέκτησαν διαφορετική βαρύτητα. Κουβαλούσα ανθρώπους, τους ανθρώπους µου, κι όχι µονάχα τις μνήμες τους, ούτε µόνο τα πολλά λόγια τους, αφηγήσεις χρόνων και καιρών? τα «µην ξεχάσεις και τούτο», «µην ξεχάσεις και τ’ άλλο» τους, µε την αγωνία μήπως η απόγονος λησμονήσει. «Τις παλιές ιστορίες που συνέβησαν εδώ τις θυμάται ο ήλιος. Τις φυλάει στο άρμα του» µου υπέδειξε ήσυχα η Πηνελόπη, της οποίας ήμουν η συνέχεια.
 
Διαβάστε στον ακόλουθο σύνδεσμο την αυτοπαρουσίαση του βιβλίου «Η επιστροφή της Πηνελόπης» από την ίδια τη συγγραφέα για τους «Φίλους της Λογοτεχνίας»:
http://filoithslogotexnias.blogspot.com/2021/06/blog-post_23.html
 
Δείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο το συγγραφικό ταξίδι της Νοέλ Μπάξερ στο χθες και το σήμερα της Σμύρνης: https://www.youtube.com/watch?v=Q6xKR0QLy04

«ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ», του Γιάννη Αδελιανάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΖΩΗ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ», του Γιάννη Αδελιανάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 190
Τιμή με έκπτωση: 12,40€
 
          Το πρώτο πράγμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στο νέο βιβλίο του Γιάννη Αδελιανάκη «Ζωή σε καραντίνα», που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική, ήταν οι δύο τόσο διαφορετικές έννοιες του τίτλου: «ζωή» και «καραντίνα». Αλήθεια, πόσο συμβατά μπορεί να είναι αυτά μεταξύ τους; Μπορεί άραγε να υπάρξει αληθινή, ελεύθερη και αυθόρμητη ζωή όταν κάποιος βρίσκεται σε καραντίνα, άρα είναι εξ ορισμού περιορισμένος και στερημένος από πολλές, και μέχρι πρότινος δεδομένες, ελευθερίες του; Νομίζω πως αυτό το δίλημμα το αντιμετωπίσαμε οι περισσότεροι από εμάς τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Κορονοϊού. Αναγκαστήκαμε να περιοριστούμε όπως ποτέ πριν: να υπομείνουμε τις μάσκες, τα αντισηπτικά, τα αμέτρητα μηνύματα σε πενταψήφιους αριθμούς για να ξεμυτίσουμε από το σπίτι μας και την τρομολαγνεία των μέσων μαζικής ενημέρωσης –που μας βομβάρδιζαν με τα ζοφερά χρονικά των θανάτων αμέτρητων νοσούντων συνανθρώπων μας–, να στερηθούμε τη συντροφιά αγαπημένων ανθρώπων για να τους προστατεύσουμε ή να προστατευτούμε εμείς οι ίδιοι, να βρίσκουμε τρόπους για να περάσουμε πιο ευχάριστα τον χρόνο μας κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, να υποστούμε ακόμα και την αυστηρή απαγόρευση κυκλοφορίας, που έφερνε στη μνήμη περασμένες και απευκταίες εποχές καταδυνάστευσης και καταστολής των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Και όλα αυτά, με το λογικό πρόσχημα της «προστασίας της ζωής των πολιτών» και της «ατομικής μας ευθύνης» απέναντι σε εμάς τους ίδιους αλλά και τους γύρω μας.
          Δεν νομίζω, λοιπόν, να υπήρχε καλύτερη περίοδος για μένα από εκείνη για να διαβάσω ένα τέτοιο ευχάριστο βιβλίο, που μέσα από τις ζωές, τα κατορθώματα και τη συνηθισμένη –και, ενίοτε, ασυνήθιστη– καθημερινότητα των δύο κύριων ηρωίδων του, της Ζωής και της Στέλλας, σατίριζε τα πάντα και δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Ο συγγραφέας, έχοντας πλήρη συναίσθηση του τι συνέβαινε γύρω μας το τελευταίο διάστημα, με αστείρευτο, καυστικό χιούμορ και διάχυτη ευαισθησία, προσπαθεί να επισημάνει, να διακωμωδήσει και να σχολιάσει μια πραγματικότητα πρωτόγνωρη και δύσκολη. Εισχωρεί με εντυπωσιακή επιτυχία στη γυναικεία ψυχολογία των δύο ηρωίδων και μας παροτρύνει να δούμε τα πράγματα μέσα από την καθάρια και φρέσκια ματιά του· να διακωμωδήσουμε σοβαροφανείς καταστάσεις και να πάρουμε στα σοβαρά ασήμαντες και αστείες λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
          Η Ζωή και η Στέλλα είναι φίλες κολλητές από την παιδική τους ηλικία. Μπορεί οι πορείες τους να διαφοροποιήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και η καθεμιά τους να έζησε διαφορετικές καταστάσεις που τις διαμόρφωσαν ως προσωπικότητες, αλλά οι δεσμοί που τις ενώνουν είναι γεροί και αδιάσπαστοι. Τώρα πλέον ενήλικες γυναίκες, στην τρίτη και πιο δημιουργική δεκαετία της ζωής τους, έρχονται αντιμέτωπες με μία αδιανόητη και πρωτόγνωρη κατάσταση: με μία καραντίνα λόγω ενός μικροσκοπικού φονικού ιού. Η Στέλλα μαζεύει πανικόβλητη τα πράγματά της και «μετακομίζει» εσπευσμένα στο σπίτι της κολλητής της, της Ζωής, καθώς δεν μπορεί να διανοηθεί πώς θα τα βγάλει πέρα χωρίς εκείνη. Η Ζωή, από την άλλη, είναι φρεσκοπαντρεμένη και φρεσκοεγκυμονούσα, αφού το ένα ουσιαστικά οδήγησε στο άλλο και μια αυθόρμητη τρέλα των διακοπών έγινε η αιτία για να αλλάξει άρδην η ζωή της. Έτσι, οι δύο φίλες συγκατοικούν για μία ακόμη φορά, μετά τα φοιτητικά τους χρόνια, και μας προσκαλούν στο μικρό τους τριάρι στου Ζωγράφου για να αναβιώσουμε μαζί τους την πρώτη καραντίνα, εκείνη της άνοιξης του 2020, τότε που δεν μπορούσαμε ούτε να διανοηθούμε σε πόσο μάκρος θα έφτανε αυτή η δύσκολη κατάσταση. Η εγκυμονούσα Ζωή ξαναδένει τη ζωή της με την «αιώνια» φιλενάδα της Στέλλα, αφού ο πρόσφατος –και μάλλον κατ’ όνομα και όχι κατ’ ουσία– σύζυγός της Νίκος βρίσκεται στη δική του καραντίνα και στον δικό του κόσμο, χαμένος και αποκομμένος ηθελημένα κάπου στην Ιταλία, με τον ανεπρόκοπο κολλητό του τον Προκόπη.
          Μέσα από την τρελή και ασυνήθιστη καθημερινότητα των δυο φιλενάδων, ζούμε στιγμές και περιστατικά απίστευτου κάλλους, γέλιου και συγκίνησης, ενώ ταυτόχρονα εμβαθύνουμε στον χαρακτήρα της καθεμιάς και των κοινών τους βιωμάτων με τα συνεχή φλας μπακ στο παρελθόν τους. Μαθαίνουμε να κρατάμε αποστάσεις, να τρέχουμε στα σούπερ μάρκετ για αχρείαστες προμήθειες και να δίνουμε μάχες για ένα πολύτιμο πακέτο με χαρτί υγείας, όπως και να βλέπουμε με άλλο μάτι τον δίμετρο υδραυλικό που έρχεται στο σπίτι μας, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, για να «μας φτιάξει ό,τι στάζει»! Μαθαίνουμε να συμφιλιωνόμαστε με τον ταλαιπωρημένο, «πολυφορεμένο» και οικείο εαυτό μας, κοιτάζοντάς τον μέσα από άλλα, γειτονικά, μάτια και να τον θεωρούμε όμορφο. Μαθαίνουμε να δεχόμαστε και να αποζητούμε ό,τι χαράζει το χαμόγελο στα χείλη μας και να απομακρύνουμε ό,τι μας βαραίνει και δεν μας ταιριάζει πια. Πάνω απ’ όλα, όμως, μαθαίνουμε την ίδια τη ζωή αλλά και τη Ζωή, με τα καλά και τα στραβά της, με τις αισιόδοξες και απαισιόδοξες στιγμές της, καθώς και την αληθινή, ανεκτίμητη αξία της φιλίας, του έρωτα, της αγάπης, της συμφιλίωσης, της συμπαράστασης και της επιδίωξης της ουσιαστικής ευτυχίας.
          Το ξεκαρδιστικό μυθιστόρημα «Ζωή σε καραντίνα», του νεότατου και εξαιρετικά ταλαντούχου Γιάννη Αδελιανάκη, είναι ένα χρονικό όλων όσων ζήσαμε μέχρι και πριν από λίγο καιρό –και ελπίζουμε να παραμείνουν μια μακρινή ανάμνηση και μόνο–, αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα βιβλίο γεμάτο τραγελαφικές καταστάσεις, ανυπόκριτες αλήθειες και διαχρονικά μηνύματα για την ίδια τη ζωή, τον άνθρωπο, τις σχέσεις κάθε είδους, τον αληθινό έρωτα και τη γνήσια φιλία, που ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε, είτε με καραντίνα είτε χωρίς. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον εξαίρετο συγγραφέα, ανυπομονώ για να πάρω στα χέρια μου το επόμενο μυθιστόρημά του, όποτε κι αν έρθει αυτό, και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου. Θα το απολαύσετε και θα το θυμάστε για πάντα!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Στην Ελλάδα του πολύ πρόσφατου παρελθόντος, η ζωή κυλούσε όπως συνήθως: ανέμελη, συναρπαστική, αγωνιώδης, γαλήνια, αδιάφορη, γεμάτη σχέδια, συναναστροφές, έρωτα, τσακωμούς ή συμφιλιώσεις. Οι άνθρωποι αγωνίζονταν για να επιβιώσουν μέσα στην τετριμμένη καθημερινότητά τους, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα, αναμενόμενα, σταθερά και σίγουρα. Μέχρι που ένας τόσος δα, μικροσκοπικός ιός έρχεται με φονικές προθέσεις και σαφή διάθεση να προσκολληθεί επάνω μας, ανατρέποντας τα πάντα γύρω μας.
 
Δύο νέες γυναίκες, που συνδέονται με βαθιά φιλία από τα παιδικά τους ακόμη χρόνια, θα συγκατοικήσουν με αφορμή την επιβολή της πρώτης καραντίνας στη χώρα μας. Η ζωή τους αλλάζει ξαφνικά, οι μετακινήσεις τους περιορίζονται, οι επιθυμίες και τα όνειρά τους συγκρούονται με τις αυστηρές περιοριστικές εντολές άνωθεν, ενώ εκείνες αντιμετωπίζουν τα πάντα με ακατάβλητο χιούμορ και αρκετή δόση τρέλας.
Οι φιλίες, οι σχέσεις κάθε είδους, οι έρωτες και οι συγγένειες εξ αίματος ή εξ αγχιστείας δοκιμάζονται καθημερινά, όμως η ελπίδα για ένα απελευθερωμένο και ελπιδοφόρο μέλλον παραμένει άσβεστη.
 
Ο χαρισματικός συγγραφέας μάς μεταφέρει πιστά την πρωτόγνωρη καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας με ανατρεπτικό χιούμορ και καυστική διάθεση, παρασύροντάς μας σε ένα απολαυστικό αναγνωστικό ταξίδι.