Σελίδες: 190
Τιμή με έκπτωση: 12,40€
Το πρώτο πράγμα που μου κέντρισε το ενδιαφέρον στο νέο βιβλίο του Γιάννη Αδελιανάκη «Ζωή σε καραντίνα», που κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική, ήταν οι δύο τόσο διαφορετικές έννοιες του τίτλου: «ζωή» και «καραντίνα». Αλήθεια, πόσο συμβατά μπορεί να είναι αυτά μεταξύ τους; Μπορεί άραγε να υπάρξει αληθινή, ελεύθερη και αυθόρμητη ζωή όταν κάποιος βρίσκεται σε καραντίνα, άρα είναι εξ ορισμού περιορισμένος και στερημένος από πολλές, και μέχρι πρότινος δεδομένες, ελευθερίες του; Νομίζω πως αυτό το δίλημμα το αντιμετωπίσαμε οι περισσότεροι από εμάς τον προηγούμενο ενάμιση χρόνο, μετά το ξέσπασμα της πανδημίας του Κορονοϊού. Αναγκαστήκαμε να περιοριστούμε όπως ποτέ πριν: να υπομείνουμε τις μάσκες, τα αντισηπτικά, τα αμέτρητα μηνύματα σε πενταψήφιους αριθμούς για να ξεμυτίσουμε από το σπίτι μας και την τρομολαγνεία των μέσων μαζικής ενημέρωσης –που μας βομβάρδιζαν με τα ζοφερά χρονικά των θανάτων αμέτρητων νοσούντων συνανθρώπων μας–, να στερηθούμε τη συντροφιά αγαπημένων ανθρώπων για να τους προστατεύσουμε ή να προστατευτούμε εμείς οι ίδιοι, να βρίσκουμε τρόπους για να περάσουμε πιο ευχάριστα τον χρόνο μας κλεισμένοι μέσα στο σπίτι, να υποστούμε ακόμα και την αυστηρή απαγόρευση κυκλοφορίας, που έφερνε στη μνήμη περασμένες και απευκταίες εποχές καταδυνάστευσης και καταστολής των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Και όλα αυτά, με το λογικό πρόσχημα της «προστασίας της ζωής των πολιτών» και της «ατομικής μας ευθύνης» απέναντι σε εμάς τους ίδιους αλλά και τους γύρω μας.
Δεν νομίζω, λοιπόν, να υπήρχε καλύτερη περίοδος για μένα από εκείνη για να διαβάσω ένα τέτοιο ευχάριστο βιβλίο, που μέσα από τις ζωές, τα κατορθώματα και τη συνηθισμένη –και, ενίοτε, ασυνήθιστη– καθημερινότητα των δύο κύριων ηρωίδων του, της Ζωής και της Στέλλας, σατίριζε τα πάντα και δεν άφηνε τίποτα όρθιο. Ο συγγραφέας, έχοντας πλήρη συναίσθηση του τι συνέβαινε γύρω μας το τελευταίο διάστημα, με αστείρευτο, καυστικό χιούμορ και διάχυτη ευαισθησία, προσπαθεί να επισημάνει, να διακωμωδήσει και να σχολιάσει μια πραγματικότητα πρωτόγνωρη και δύσκολη. Εισχωρεί με εντυπωσιακή επιτυχία στη γυναικεία ψυχολογία των δύο ηρωίδων και μας παροτρύνει να δούμε τα πράγματα μέσα από την καθάρια και φρέσκια ματιά του· να διακωμωδήσουμε σοβαροφανείς καταστάσεις και να πάρουμε στα σοβαρά ασήμαντες και αστείες λεπτομέρειες που μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
Η Ζωή και η Στέλλα είναι φίλες κολλητές από την παιδική τους ηλικία. Μπορεί οι πορείες τους να διαφοροποιήθηκαν στο πέρασμα του χρόνου και η καθεμιά τους να έζησε διαφορετικές καταστάσεις που τις διαμόρφωσαν ως προσωπικότητες, αλλά οι δεσμοί που τις ενώνουν είναι γεροί και αδιάσπαστοι. Τώρα πλέον ενήλικες γυναίκες, στην τρίτη και πιο δημιουργική δεκαετία της ζωής τους, έρχονται αντιμέτωπες με μία αδιανόητη και πρωτόγνωρη κατάσταση: με μία καραντίνα λόγω ενός μικροσκοπικού φονικού ιού. Η Στέλλα μαζεύει πανικόβλητη τα πράγματά της και «μετακομίζει» εσπευσμένα στο σπίτι της κολλητής της, της Ζωής, καθώς δεν μπορεί να διανοηθεί πώς θα τα βγάλει πέρα χωρίς εκείνη. Η Ζωή, από την άλλη, είναι φρεσκοπαντρεμένη και φρεσκοεγκυμονούσα, αφού το ένα ουσιαστικά οδήγησε στο άλλο και μια αυθόρμητη τρέλα των διακοπών έγινε η αιτία για να αλλάξει άρδην η ζωή της. Έτσι, οι δύο φίλες συγκατοικούν για μία ακόμη φορά, μετά τα φοιτητικά τους χρόνια, και μας προσκαλούν στο μικρό τους τριάρι στου Ζωγράφου για να αναβιώσουμε μαζί τους την πρώτη καραντίνα, εκείνη της άνοιξης του 2020, τότε που δεν μπορούσαμε ούτε να διανοηθούμε σε πόσο μάκρος θα έφτανε αυτή η δύσκολη κατάσταση. Η εγκυμονούσα Ζωή ξαναδένει τη ζωή της με την «αιώνια» φιλενάδα της Στέλλα, αφού ο πρόσφατος –και μάλλον κατ’ όνομα και όχι κατ’ ουσία– σύζυγός της Νίκος βρίσκεται στη δική του καραντίνα και στον δικό του κόσμο, χαμένος και αποκομμένος ηθελημένα κάπου στην Ιταλία, με τον ανεπρόκοπο κολλητό του τον Προκόπη.
Μέσα από την τρελή και ασυνήθιστη καθημερινότητα των δυο φιλενάδων, ζούμε στιγμές και περιστατικά απίστευτου κάλλους, γέλιου και συγκίνησης, ενώ ταυτόχρονα εμβαθύνουμε στον χαρακτήρα της καθεμιάς και των κοινών τους βιωμάτων με τα συνεχή φλας μπακ στο παρελθόν τους. Μαθαίνουμε να κρατάμε αποστάσεις, να τρέχουμε στα σούπερ μάρκετ για αχρείαστες προμήθειες και να δίνουμε μάχες για ένα πολύτιμο πακέτο με χαρτί υγείας, όπως και να βλέπουμε με άλλο μάτι τον δίμετρο υδραυλικό που έρχεται στο σπίτι μας, τηρώντας όλα τα μέτρα προστασίας, για να «μας φτιάξει ό,τι στάζει»! Μαθαίνουμε να συμφιλιωνόμαστε με τον ταλαιπωρημένο, «πολυφορεμένο» και οικείο εαυτό μας, κοιτάζοντάς τον μέσα από άλλα, γειτονικά, μάτια και να τον θεωρούμε όμορφο. Μαθαίνουμε να δεχόμαστε και να αποζητούμε ό,τι χαράζει το χαμόγελο στα χείλη μας και να απομακρύνουμε ό,τι μας βαραίνει και δεν μας ταιριάζει πια. Πάνω απ’ όλα, όμως, μαθαίνουμε την ίδια τη ζωή αλλά και τη Ζωή, με τα καλά και τα στραβά της, με τις αισιόδοξες και απαισιόδοξες στιγμές της, καθώς και την αληθινή, ανεκτίμητη αξία της φιλίας, του έρωτα, της αγάπης, της συμφιλίωσης, της συμπαράστασης και της επιδίωξης της ουσιαστικής ευτυχίας.
Το ξεκαρδιστικό μυθιστόρημα «Ζωή σε καραντίνα», του νεότατου και εξαιρετικά ταλαντούχου Γιάννη Αδελιανάκη, είναι ένα χρονικό όλων όσων ζήσαμε μέχρι και πριν από λίγο καιρό –και ελπίζουμε να παραμείνουν μια μακρινή ανάμνηση και μόνο–, αλλά ταυτόχρονα είναι και ένα βιβλίο γεμάτο τραγελαφικές καταστάσεις, ανυπόκριτες αλήθειες και διαχρονικά μηνύματα για την ίδια τη ζωή, τον άνθρωπο, τις σχέσεις κάθε είδους, τον αληθινό έρωτα και τη γνήσια φιλία, που ισχύουν και θα ισχύουν πάντοτε, είτε με καραντίνα είτε χωρίς. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον εξαίρετο συγγραφέα, ανυπομονώ για να πάρω στα χέρια μου το επόμενο μυθιστόρημά του, όποτε κι αν έρθει αυτό, και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου. Θα το απολαύσετε και θα το θυμάστε για πάντα!
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Στην Ελλάδα του πολύ πρόσφατου παρελθόντος, η ζωή κυλούσε όπως συνήθως: ανέμελη, συναρπαστική, αγωνιώδης, γαλήνια, αδιάφορη, γεμάτη σχέδια, συναναστροφές, έρωτα, τσακωμούς ή συμφιλιώσεις. Οι άνθρωποι αγωνίζονταν για να επιβιώσουν μέσα στην τετριμμένη καθημερινότητά τους, θεωρώντας τα πάντα δεδομένα, αναμενόμενα, σταθερά και σίγουρα. Μέχρι που ένας τόσος δα, μικροσκοπικός ιός έρχεται με φονικές προθέσεις και σαφή διάθεση να προσκολληθεί επάνω μας, ανατρέποντας τα πάντα γύρω μας.
Δύο νέες γυναίκες, που συνδέονται με βαθιά φιλία από τα παιδικά τους ακόμη χρόνια, θα συγκατοικήσουν με αφορμή την επιβολή της πρώτης καραντίνας στη χώρα μας. Η ζωή τους αλλάζει ξαφνικά, οι μετακινήσεις τους περιορίζονται, οι επιθυμίες και τα όνειρά τους συγκρούονται με τις αυστηρές περιοριστικές εντολές άνωθεν, ενώ εκείνες αντιμετωπίζουν τα πάντα με ακατάβλητο χιούμορ και αρκετή δόση τρέλας.
Οι φιλίες, οι σχέσεις κάθε είδους, οι έρωτες και οι συγγένειες εξ αίματος ή εξ αγχιστείας δοκιμάζονται καθημερινά, όμως η ελπίδα για ένα απελευθερωμένο και ελπιδοφόρο μέλλον παραμένει άσβεστη.
Ο χαρισματικός συγγραφέας μάς μεταφέρει πιστά την πρωτόγνωρη καθημερινότητα που βιώνουμε όλοι μας με ανατρεπτικό χιούμορ και καυστική διάθεση, παρασύροντάς μας σε ένα απολαυστικό αναγνωστικό ταξίδι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου