Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Παρασκευή 21 Μαΐου 2021

«ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΚΑΡΔΙΑΣ», παρουσιάζει η Μαρία Παναγοπούλου - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

          Για όσους γεννήθηκαν στις αρχές της δεκαετίας ’70 και έζησαν την εφηβεία τους μέσα στην αλησμόνητη δεκαετία του ’80, το τραγούδι της εμβληματικής ξανθιάς με τη βραχνή φωνή, την ατίθαση χαίτη και τα καταγάλανα μάτια Μπόνι Τάιλερ, με τον ασυνήθιστο τίτλο «
Total eclipse of the heart», «Ολική έκλειψη καρδιάς» στα ελληνικά, αποτέλεσε ορόσημο και στα μουσικά δεδομένα της εποχής αλλά και στη μετέπειτα ζωή τους. Προσωπικά, το τραγούδι αυτό θα το θυμάμαι για πάντα αφού υπό τους ήχους του χόρεψα το πρώτο μπλουζ της ζωής μου ως έφηβη, ενώ υπήρξε και η αφορμή για να γνωρίσω και άλλα εξίσου αλησμόνητα τραγούδια της αξιόλογης καλλιτέχνιδας στο μέλλον. Για τους τωρινούς νέους ίσως εκείνη η δεκαετία, του ’80, να μοιάζει μακρινή, αδιάφορη και κακόγουστη, παράξενη και παλιομοδίτικη, με τα τζιν-σωλήνες, τις βάτες στους ώμους και τη σχεδόν «διαστημική» μόδα με τα στρας και τα λαμέ, τα κουρέματα χαίτη με τις ανύπαρκτες φαβορίτες στους άντρες, τις ασφυκτικά γεμάτες ντισκοτέκ με την έντονη μουσική υπόκρουση της ποπ και τα μουσικά βίντεο κλιπ που συναγωνίζονταν ταινίες, όπως το «Thriller» του Μάικλ Τζάκσον, ή τις διεθνείς συναυλίες με ανθρωπιστικό σκοπό για τον Τρίτο κόσμο, όπως την ιστορική Live Aid του 1985… Για όλους εμάς όμως, που κατά τη διάρκειά της ζήσαμε τα ομορφότερα χρόνια της ζωής μας, περνώντας σταδιακά από την παιδική ηλικία στην εφηβική και μετέπειτα στην ενηλικίωση, θα αποτελεί πάντα ένα ολοζώντανο κομμάτι της ψυχής μας συνδεδεμένο με μερικές από τις ωραιότερες αναμνήσεις μας.
          Αυτόν τον εμβληματικό τίτλο του αλησμόνητου τραγουδιού διάλεξε η εξαίρετη Μαρία Παναγοπούλου για το νέο μυθιστόρημά της, που κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Ψυχογιός. Ευχαριστώ θερμά τη συγγραφέα για τον χρόνο που διέθεσε ώστε να μας παρουσιάσει το νέο της βιβλίο, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία και σας προσκαλώ να διαβάσετε τα όσα μας εκμυστηρεύεται η αγαπητή κ. Παναγοπούλου ώστε να πάρετε κι εσείς μια μικρή γεύση από την «Ολική έκλειψη καρδιάς» της!
 
    H «Ολική έκλειψη καρδιάς» είναι ένα περιπετειώδες ταξίδι στην αστραφτερή και νοσταλγική δεκαετία του ’80 και σε όλα εκείνα που την καθιστούν «αθάνατη». Οι θρυλικές ατάκες, τα τραγούδια και οι ταινίες, οι βάτες και τα ξεβαμμένα τζιν, οι περμανάντ και οι φράντζες, μας μεταφέρουν σε μια εποχή χωρίς κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυο και social media.
    Τότε που τα απλά πράγματα είχαν «και πολλή φάση, δικέ μου». Τα φιλαράκια «τη βρίσκαμε» να τα λέμε από κοντά. Οι ερωτευμένοι επικοινωνούσαμε με τραγούδια «αφιερωμένα εξαιρετικά». Οι άνθρωποι, «βασικά», κοιταζόμασταν στα μάτια…
Η αληθινή ιστορία, πάνω στην οποία βασίστηκε το μυθιστόρημα, ξεκινάει τον Ιούλιο του 1983. Μια παρέα, φιλαράκια από τον Πειραιά από την παιδική τους ηλικία, ταξιδεύει για την Τήνο. Ενώ βρίσκονται εν πλω, ο Αντρέας, ο σύντροφος της Αρετής, εξαφανίζεται μυστηριωδώς. Οι έρευνες των Αρχών αποβαίνουν άκαρπες και όλοι θεωρούν πως ο νεαρός άντρας έπεσε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στη θάλασσα και πνίγηκε. Πέντε χρόνια μετά, η Αρετή παντρεύεται αιφνιδιαστικά με έναν συνάδελφό της και προσκαλεί τους παιδικούς φίλους της στο νέο της σπίτι στην Πειραϊκή για να γνωρίσουν τον σύζυγό της. Ένα έκτακτο δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης, ανατρέπει μέσα σε μια στιγμή τις ζωές όλων καθώς στην οθόνη εμφανίζεται κάποιος που μοιάζει εκπληκτικά με τον νεκρό Αντρέα! Τα θαμμένα ψέματα βγαίνουν ορμητικά στην επιφάνεια. Οι λανθασμένες επιλογές του χθες στοιχειώνουν το σήμερα. Η φιλία συγκρούεται μετωπικά με τον έρωτα, σε μια μάχη που σπανίως καταλήγει ισόπαλη.
    Οι φίλοι, στη διάσταση που τους προσδίδαμε τη δεκαετία του ’80, κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο βιβλίο. Στην κορυφή των αξιών μας εκείνα τα χρόνια η φιλία, η προδοσία από τον κολλητό ισοδυναμούσε με τη συντέλεια του κόσμου και το σκοτάδι στο οποίο βυθιζόμασταν έμοιαζε με την «ολική έκλειψη καρδιάς» που περιγράφει ο ύμνος της Μπόνι Τάιλερ «Total eclipse of the heart».
    Το ρεαλιστικό σκηνικό μέσα στο οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία, συντίθεται από πραγματικά γεγονότα που σφράγισαν, άλλα λιγότερο και άλλα περισσότερο, τη δεκαετία του ’80. Το θρυλικό πάρτι του Λουκιανού Κηλαηδόνη στην πλαζ της Βουλιαγμένης. Το λούνα παρκ Ροντέο στο Καλαμάκι. Η τρομοκρατική επίθεση στο κρουαζιερόπλοιο City of Poros στα ανοιχτά του Παλαιού Φαλήρου. Η «Πασαρέλα» στο Πασαλιμάνι του Πειραιά. Η ανεπανάληπτη υποδοχή του Λάγιος Ντέταρι από τον κόσμο του Ολυμπιακού. Το πατρινό καρναβάλι και ανώνυμη λαϊκή μπάντα των «παιδιών από την Πάτρα» που τότε έκαναν τα πρώτα τους βήματα στο «Χάραμα». Η ιστορική συναυλία της Διεθνούς Αμνηστίας στο ΟΑΚΑ. Η «αλλαγή» του ΠΑΣΟΚ. Το σκάνδαλο Κοσκωτά. Η επέμβαση ανοιχτής καρδιάς του πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου στο Χέρφιλντ και το ιστορικό νεύμα του προς τη μετέπειτα σύζυγό του Δήμητρα Παπανδρέου. Μαζί τους και τα «ουφάδικα», η Παταπούφα της Ελ Γκρέκο, η αργκό και τα περιοδικά της εποχής, τα τηλέφωνα με τους κερματοδέκτες, η δραχμούλα, τα walkman και τα πελώρια φορητά στερεοφωνικά...
    Η «Ολική έκλειψη καρδιάς» είναι ένα βιβλίο-φόρος τιμής στα ’80s, για εμάς τους τυχερούς που τα ζήσαμε αλλά και ένα «κλείσιμο του ματιού» προς όλους εκείνους που θέλουν να γνωρίσουν μια εποχή τόσο κοντινή χρονικά και τόσο αλλιώτικη στην ουσία της.
Μαρία Παναγοπούλου
 
Βιογραφικό Μαρίας Παναγοπούλου:
 
Η ΜΑΡΙΑ ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε και μεγάλωσε στον Πειραιά. Το πραγματικό της επίθετο είναι Παναγοηλιοπούλου, αλλά, όταν σε ηλικία 19 ετών άρχισε να εργάζεται στο ραδιόφωνο, αναγκάστηκε να το περικόψει αφού ήταν γλωσσοδέτης για τους παραγωγούς των εκπομπών. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Εργάστηκε ως ρεπόρτερ στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και συνεργάστηκε με
περιοδικά και με την πρωινή τηλεοπτική εκπομπή του STAR, «Star Cafe». Ο γάμος και η γέννηση του γιου της έβαλαν για κάποια χρόνια σε δεύτερη μοίρα την καριέρα, καθώς επέλεξε συνειδητά τον ρόλο της full time μαμάς, ξεδίνοντας μέσα από το καθημερινό γράψιμο ιστοριών που κατέληγαν πάντα στα συρτάρια της. Όταν ο γιος της μεγάλωσε αρκετά, επέστρεψε στη δουλειά της επιλέγοντας «το πιο μαγικό κομμάτι των Μέσων Ενημέρωσης», όπως το αποκαλεί, δηλαδή αυτό που βρίσκεται πίσω από τις κάμερες. Σήμερα δραστηριοποιείται στον χώρο των δημοσίων σχέσεων και της επικοινωνίας, αρθρογραφεί και διατηρεί το προσωπικό της blog thisimarias.com. Είναι παντρεμένη με τον δημοσιογράφο Κώστα Χαρδαβέλλα και περήφανη μανούλα του Κωνσταντίνου Χαρδαβέλλα, που είναι διαιτολόγος-διατροφολόγος. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της Η ΠΕΝΘΕΡΑ.
 
Πρόσφατη εργογραφία Μαρίας Παναγοπούλου:
 
«ΟΛΙΚΗ ΕΚΛΕΙΨΗ ΚΑΡΔΙΑΣ» (2021)
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 368
Τιμή με έκπτωση: 13,95€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Μερικές φορές αισθάνομαι κι εγώ κουρασμένη ακούγοντας τον ήχο των δακρύων μου. Άλλες, φοβάμαι πως τα καλύτερά μας χρόνια έχουν ήδη περάσει. Μα δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Βιώνω μια ολική έκλειψη καρδιάς. A total eclipse of the heart.
 
Ιούλιος 1983. Μια παρέα, φίλοι από τον Πειραιά από την παιδική τους ηλικία, ταξιδεύει για την Τήνο. Ενώ βρίσκονται εν πλω, ο σύντροφος της Αρετής εξαφανίζεται μυστηριωδώς και οι αρχές θεωρούν πως έπεσε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες στη θάλασσα και πνίγηκε.
 
Ιούλιος 1988. Η Αρετή παντρεύεται αιφνιδιαστικά με έναν συνάδελφό της και προσκαλεί τους φίλους της στο νέο της σπίτι. Το έκτακτο δελτίο ειδήσεων της κρατικής τηλεόρασης ανατρέπει μέσα σε μια στιγμή τα πάντα! Τα θαμμένα ψέματα βγαίνουν ορμητικά στην επιφάνεια. Οι λανθασμένες επιλογές τού χθες στοιχειώνουν το σήμερα. Η φιλία συγκρούεται μετωπικά με τον έρωτα…
 
Μια καταιγιστική περιπέτεια με φόντο την αστραφτερή δεκαετία του ’80. Το θρυλικό πάρτι του Κηλαηδόνη στη Βουλιαγμένη και το λούνα παρκ Ροντέο στο Καλαμάκι. Οι πούλιες και τα ξεβαμμένα τζιν. Οι περμανάντ, οι φράντζες και οι χαίτες-λασπωτήρες. Οι θρυλικές ατάκες, οι μουσικές και οι ταινίες. Όλα μαζί μάς μεταφέρουν σε μια εποχή χωρίς κινητά τηλέφωνα, διαδίκτυο και σόσιαλ μίντια. Τότε που τα απλά πράγματα ήταν «και πολλή φάση, δικέ μου». Τα φιλαράκια «την έβρισκαν» να τα λένε από κοντά. Οι ερωτευμένοι επικοινωνούσαν με τραγούδια «αφιερωμένα εξαιρετικά». Και οι άνθρωποι, «βασικά», κοιτάζονταν στα μάτια…
 
«Η ΠΕΝΘΕΡΑ» (2020)
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 312
Τιμή με έκπτωση: 13,95€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
«Τι διαφορά έχει η πενθερά από την πεθερά»;
«Καμία!»
«Τότε προς τι αυτό το παραπανίσιο νι;»
«Δεν ξέρω. Κατά μία εκδοχή, η λέξη προέρχεται από τη σύνθεση των όρων πένθος και έρως και υποδηλώνει τον θάνατο του έρωτα».
«Μεγαλειώδες! Πενθερά: ο θάνατος του έρωτα!»
 
Δύο ηλικιωμένες γυναίκες δέχονται δολοφονική επίθεση την ίδια μέρα και ώρα, σε δύο διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας. Άγνωστες μεταξύ τους, τις ενώνει ένα αόρατο νήμα: είναι πεθερές που αντιπαθούν τις νύφες τους.
Η Αγορίτσα, μια σκληρή Μανιάτισσα από το Οίτυλο, βλέπει τα όνειρά της να γκρεμίζονται όταν ο γιος της, ο δικηγόρος Σαράντος Πιερόγιαννης, παντρεύεται με μια χειρουργό, αφοσιωμένη στην καριέρα της.
Η Μόσχω, μια καλοκάγαθη Πόντια από την Καλαμαριά, ζει κάτω από την ίδια στέγη με τον μοναχογιό της, τον οδηγό νταλίκας Ηρακλή Τερκενλεκίδη, και την καλλονή σύζυγό του.
 
Δύο πεθερές, που κάποιοι τις θέλουν νεκρές. Δύο νύφες, που εύχονται να είχαν ορφανούς συζύγους. Δύο γιοι, που συνθλίβονται στις συμπληγάδες της μητρικής αγάπης και του έρωτα. Οικογενειακές συνωμοσίες και μιαρά μυστικά. Άγραφοι νόμοι κι αγδίκιωτα αισθήματα. Κι ένας γρίφος-φωτιά: η πεθερά σκότωσε τον έρωτα ή ο έρωτας την πεθερά;
 
Ένα κοινωνικό-αστυνομικό μυθιστόρημα που επιχειρεί να ρίξει φως σε ένα διαχρονικό στερεότυπο της ελληνικής κοινωνίας: υπάρχουν πεθερές-αράχνες ή πρόκειται για ένα άλλοθι των ζευγαριών που δεν καταφέρνουν να κατακτήσουν το «για πάντα»; 

Δευτέρα 10 Μαΐου 2021

«Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΜΕΘΥΣΤΟΣ», της Μελίνας Τσαμπάνη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Ο ΠΡΩΤΟΣ ΑΜΕΘΥΣΤΟΣ», της Μελίνας Τσαμπάνη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ωκεανός
Σελίδες: 640
Τιμή με έκπτωση: 15€
 
          Αν και είμαι βέβαιη πως οι περισσότεροι πλέον γνωρίζετε την εξαίρετη Μελίνα Τσαμπάνη από τη συγγραφή του σεναρίου της πασίγνωστης και επιτυχημένης τηλεοπτικής σειράς «Άγριες Μέλισσες», υποθέτω πως είναι λιγότερο γνωστή η πρώτη συγγραφική της προσπάθεια με το μυθιστόρημα εποχής «Ο πρώτος αμέθυστος». Και όμως, είναι γεγονός πως εάν η χώρα μας ήταν μεγαλύτερη και πλουσιότερη ή το βιβλίο αυτό μπορούσε να φτάσει στα χέρια ικανών παραγωγών του Χόλιγουντ, θα είχε ήδη γίνει μια επική ταινία ή σειρά που θα είχε κάνει διάσημη τη συγγραφέα του στα πέρατα του κόσμου, και δικαίως, ιδιαίτερα τώρα που γιορτάζουμε τα 200 χρόνια από τον ξεσηκωμό του έθνους μας το 1821. Όπως και να έχει, το πρώτο αυτό συγγραφικό πόνημα της κ. Τσαμπάνη είναι ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα το οποίο, αν και πρωτοεκδόθηκε το 2015, είχα την τύχη να το διαβάσω όταν κυκλοφόρησε εκ νέου το 2019 από τις αγαπημένες εκδόσεις Ωκεανός· και γράφω «τύχη», διότι αυτή του την έκδοση την επιμελήθηκε η εξαίρετη και διακεκριμένη κ. Ελένη Κεκροπούλου, εκδότρια, μεταφράστρια, επιμελήτρια και ταλαντούχα συγγραφέας και η ίδια, με πολλά αξεπέραστα ιστορικά μυθιστορήματα στο ενεργητικό της. Πράγματι, «Ο πρώτος αμέθυστος» της κ. Τσαμπάνη είναι ένα μυθιστόρημα που περιλαμβάνει ατόφια Ιστορία για την εποχή πριν και μετά τον ξεσηκωμό των Ελλήνων, αλλά και μια συγκλονιστική, πολυπρόσωπη ιστορία για μια οικογένεια καραβοκύρηδων από την Τήνο και την ταραχώδη ζωή τους.
          Βρισκόμαστε στην τουρκοκρατούμενη Τήνο του 1798, λοιπόν, όταν ο βασικός ήρωάς μας, ο Μιλτιάδης, γεννιέται έχοντας για γεννήτορές του τη Μαριγώ και τον Γιώργη Σκαρλάτο και για μεγαλύτερο αδερφό του τον Λεωνίδα. Ο μικρός Μιλτιάδης είναι ξεκάθαρο ευθύς εξαρχής πως είναι προορισμένος για μεγάλα πράγματα, αφού είναι ατίθασος, ξεροκέφαλος, ατρόμητος και παρορμητικός, σε αντίθεση με τον καλόβολο, συνετό και πειθήνιο Λεωνίδα ο οποίος, διαπιστώνοντας από νωρίς τον δυναμικό χαρακτήρα του μικρού του αδερφού, τον αφήνει να πάρει την άτυπη ηγεσία στα παιχνίδια τους με τα ξαδέρφια και τα γειτονόπουλά τους. Τα δυο παιδιά μεγαλώνουν μέσα σε μια αγαπημένη οικογένεια, με έναν πατέρα που συνήθως λείπει σε ταξίδια με τα καράβια της οικογενειακής επιχείρησης, κάνοντας εμπόριο μέσα σε μια ταραγμένη Μεσόγειο γεμάτη θανάσιμους κινδύνους από τους Οθωμανούς αλλά και τους εκάστοτε πειρατές. Η φαντασία του μικρού Μιλτιάδη εξάπτεται κάθε φορά που ο πατέρας τους επιστρέφει έτοιμος να τους διηγηθεί ακόμα μια θαλασσινή περιπέτεια· έτσι παίρνει την αδιανόητη απόφαση να το σκάσει από το σπίτι του και να μπει στα κρυφά στο αμπάρι της «Μαριγούλας», του καραβιού του πατέρα του, ζώντας έτσι κι αυτός από κοντά όσα εκείνος τους διηγείται. Η πρώτη μεγάλη περιπέτεια του ατίθασου Μιλτιάδη ξεκινάει, χωρίς όμως ο ίδιος να μπορεί να διανοηθεί ότι η Μοίρα τού επιφυλάσσει πολλά ακόμη για να συναντήσει ως τον τελικό προορισμό του ταξιδιού τους, την πόλη των πόλεων, τη μαγευτική Κωνσταντινούπολη.
          Τα χρόνια περνούν και ο Μιλτιάδης με τον Λεωνίδα μεγαλώνουν αγαπημένοι και γαλουχημένοι από τον δάσκαλο θείο τους, τον Αναστάση, με όλα τα ελληνικά ιδεώδη, μα πάνω απ’ όλα με την ασίγαστη επιθυμία να ξαναδούν την πατρίδα τους ελεύθερη από τον δυσβάσταχτο τουρκικό ζυγό. Στην πορεία, καθώς ανδρώνονται, γίνονται κι εκείνοι σκληροτράχηλοι ναυτικοί, θαρραλέοι απέναντι σε κάθε κίνδυνο και ικανότατοι έμποροι σαν τον πατέρα τους. Μαζί με τους υπόλοιπους συγγενείς τους, που ασχολούνται με την οικογενειακή ναυτιλιακή επιχείρηση, οι δύο νέοι οργώνουν τις θάλασσες, έρχονται αντιμέτωποι με αδίστακτους πειρατές, αλλά και με τον ξεσηκωμό της πατρίδας τους ενάντια στη σκλαβιά τεσσάρων αιώνων. Ο Μιλτιάδης νιώθει την επιθυμία για συμμετοχή στον αγώνα της απελευθέρωσης να του καίει τα σωθικά και προσπαθεί να ενταχθεί στις τάξεις της Φιλικής Εταιρείας, ενώ αργότερα λαμβάνει ενεργά μέρος με το καράβι του στον Αγώνα. Ο έρωτας όμως, που θα του χτυπήσει από πολύ νωρίς την πόρτα, θα σταθεί ικανός να ανατρέψει ολόκληρη τη ζωή του αφού, από ένα γινάτι της Μοίρας, ερωτεύεται τη γυναίκα του αδερφού του. Ένα πολύτιμο δαχτυλίδι με έναν αστραφτερό αμέθυστο θα έρθει στα αιματοβαμμένα χέρια του Μιλτιάδη, το οποίο συνοδεύεται από τις κατάρες της γυναίκας που το φορούσε, πριν εκείνος της το αποσπάσει με τη βία. Μοιραία, το καταραμένο κόσμημα θα στοιχειώσει τη ζωή του ίδιου αλλά και όλων των αγαπημένων του, αλλάζοντας με τραγικό τρόπο την πορεία τους στη ζωή.
          Εάν έχετε εντυπωσιαστεί έστω και στο ελάχιστο από τις ομολογουμένως εξαιρετικές «Άγριες Μέλισσες», τότε θα λατρέψετε τον «Πρώτο Αμέθυστο», αυτό το συναρπαστικό και πολυπρόσωπο μυθιστόρημα εποχής. Η συγγραφέας αποδεικνύει ευθύς εξαρχής, από το πρώτο κιόλας πόνημά της, την εντυπωσιακή δεινότητά της στην αφήγηση μιας συγκλονιστικής περιπέτειας με ιστορικό φόντο αυτό της Τουρκοκρατίας και του Αγώνα του ’21. Οι ολοζώντανες περιγραφές καθηλώνουν τον αναγνώστη, ενώ αναπαριστάται πειστικά και γλαφυρά κάθε πτυχή της ζωής, του εμπορίου, των συνηθειών και της καθημερινότητας των τελών του 18ου και των αρχών του 19ου αιώνα. Μαζί με τους θαλασσοδαρμένους ήρωες ταξιδεύουμε κι εμείς επάνω στο τρικυμισμένο πέλαγος, ερχόμαστε αντιμέτωποι με αδίστακτους πειρατές, αντικρίζουμε εντυπωσιασμένοι την πολύβουη Πόλη με το συνονθύλευμα διαφορετικών λαών και πολιτισμών, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε την αλήθεια για τη Φιλική Εταιρεία και να λάβουμε μέρος στον δίκαιο ξεσηκωμό του έθνους μας για την απόκτηση της πολυπόθητης ελευθερίας, ενώ ταυτόχρονα γινόμαστε μάρτυρες σε ένα μεγαλειώδες όσο και τραγικό οικογενειακό έπος γεμάτο έρωτα, συγκίνηση, θρήνο, ατόφια αγάπη και φιλία, προδοσία, πάθη και αμαρτίες, εκδίκηση, δικαίωση αλλά και λύτρωση, έστω κι αν αυτή επιτυγχάνεται με τον πιο αδιανόητο τρόπο. Η κ. Τσαμπάνη με κέρδισε απόλυτα ως συγγραφέας και θεωρώ πως με αυτό το πρώτο συγκλονιστικό μυθιστόρημά της μας δίνει τα καλύτερα διαπιστευτήρια για την εξίσου δυναμική συνέχειά της στον χώρο της λογοτεχνίας. Εν αναμονή του νέου βιβλίου της, που κυκλοφορεί και πάλι από τις εκδόσεις Ωκεανός, με τίτλο «Άγριες Μέλισσες, Το πρώτο πέταγμα», οφείλω τα θερμά μου συγχαρητήρια στην εξαίρετη συγγραφέα για τον «Πρώτο Αμέθυστο», ένα ξεχωριστό μυθιστόρημα το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Από τη συγγραφέα της σειράς AΓΡΙΕΣ ΜEΛΙΣΣΕΣ
 
Η Φρόσω ένιωσε την καρδιά της να χτυπάει ακανόνιστα. Κάτι μέσα της τής έλεγε να μη δεχτεί εκείνο το δώρο... Όμως την ίδια εκείνη στιγμή ο Μιλτιάδης πέρασε βιαστικά στο χέρι της το πολύτιμο κόσμημα. Εκείνη το κοίταξε για μια στιγμή σαν μαγεμένη και ύστερα ψιθύρισε: «Όχι... Καλύτερα να το φυλάξεις... να το δώσεις στη γυναίκα που θα αγαπήσεις». Πριν αποσώσει τα λόγια της, τα χέρια του Μιλτιάδη την τράβηξαν με δύναμη στην αγκαλιά του και το απελπισμένο φιλί του της έκοψε την ανάσα...
 
Έτος 1798. Στην τουρκοκρατούμενη Τήνο γεννιέται ο δευτερότοκος γυιός του Γιώργη Σκαρλάτου, ο Μιλτιάδης. Πλάσμα σημαδεμένο από τις μοίρες για μεγάλα κατορθώματα, σε νεαρή ηλικία θα ριχτεί με ορμή στον Ιερό Αγώνα του λαού του για την πολυπόθητη Ελευθερία. Δυο είναι οι μεγάλες επιθυμίες της καρδιάς του: να δει την πατρίδα του απελευθερωμένη από
τον αβάσταχτο τουρκικό ζυγό, και να μπορέσει επιτέλους να σβήσει από την καρδιά του εκείνον τον βασανιστικό, τον ασίγαστο έρωτά του για την όμορφη γυναίκα του αδερφού του. Ωστόσο...
Ένα λάφυρο που θα πέσει στα χέρια του Μιλτιάδη θα ανατρέψει αναπάντεχα τη ζωή του.
Είναι ένα δαχτυλίδι δεμένο με την κατάρα της γυναίκας που το φορούσε… Κι η κατάρα αυτή θα στοιχειώσει τη ζωή του, και θα αλλάξει την πορεία, όχι μόνο της οικογένειάς του, αλλά και των γενεών που θ ακολουθήσουν…
 
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα εποχής με πλούσια πλοκή και δράση που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη ως την τελευταία σελίδα.

Κυριακή 9 Μαΐου 2021

«Η ΕΥΧΗ», της Μαρίας Καραγιάννη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΕΥΧΗ», της Μαρίας Καραγιάννη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Πηγή
Σελίδες: 608
Τιμή με έκπτωση: 16,20€
 
          Πριν από λίγα χρόνια διάβασα το δεύτερο μυθιστόρημα της εξαίρετης Μαρίας Καραγιάννη με τίτλο «Το σπίτι των γλάρων», ένα βιβλίο συναρπαστικό που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου για πάντα. Αυτό το ένα και μόνο έργο της στάθηκε ικανό να με πείσει πως διαθέτει εκείνο το σπάνιο συγγραφικό ταλέντο και την εξίσου δυσεύρετη αφηγηματική ωριμότητα να καθηλώνει τον αναγνώστη κερδίζοντάς τον από την πρώτη κιόλας σελίδα και παρασύροντάς τον σε ασυνήθιστα αναγνωστικά ταξίδια, για τα ελληνικά δεδομένα τουλάχιστον. Το πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή με τίτλο «Η ευχή» –όπως και το πρώτο βιβλίο της με τίτλο «Στη σκιά της σιωπής»– ήρθε για να μου αποδείξει πως η πρώτη μου αυτή η εκτίμηση ήταν και η σωστή. Ακόμα πιο εξελιγμένη και ώριμη η γραφή της τώρα πια και με μια υπόθεση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη, η κ. Καραγιάννη μάς ταξιδεύει στη μακρινή Αργεντινή της λατινοαμερικάνικης κουλτούρας, του φλογερού τάνγκο, των έντονων κοινωνικών αντιθέσεων, των αμέτρητων αγνοούμενων-θυμάτων των στυγνών δικτατοριών και της σχετικά πρόσφατης οικονομικής πτώχευσης και εξαθλίωσης. Μια χώρα εντελώς διαφορετική από τη δική μας, παρά τις πολλές ομοιότητες, αφού οι εποχές εκεί κυλούν ανάποδα από ό,τι στο βόρειο ημισφαίριο – ή τουλάχιστον από αυτά που εμείς θεωρούμε δεδομένα. Μια χώρα με άγρια τοπία, παθιασμένους ανθρώπους και πολλά ένοχα μυστικά, αφού αποτέλεσε ένα από τα πιο ιδανικά κρησφύγετα για πολλούς πρώην Ναζί, που κατέφυγαν εκεί για να μην πέσουν στα νύχια της μεταπολεμικής δικαιοσύνης και καταδικαστούν για τα απάνθρωπα εγκλήματά τους εναντίον της ανθρωπότητας κατά τη διάρκεια του αιματοβαμμένου Β΄ παγκοσμίου πολέμου.
          Η νεαρή Ισαβέλλα Μορένο, μεγαλωμένη μέσα σε ένα προστατευμένο και συντηρητικό περιβάλλον στην επαρχιακή κωμόπολη Σαν Μαρτίν, αποφασίζει να ανοίξει τα φτερά της και να πετάξει στην «πόλη των καλών ανέμων», το Μπουένος Άιρες, για να φοιτήσει στην Αστυνομική Ακαδημία, αφού ο αυστηρός πατέρας της δεν διανοείται καν να ακούσει πως το μοναχοπαίδι του ονειρεύεται να γίνει ζωγράφος. Εκεί πηγαίνει συστημένη στον παλιό και ισχυρό φίλο του πατέρα της, τον γερμανό φον Βέμπερ, που προθυμοποιήθηκε να αναλάβει την κηδεμονία και την επίβλεψή της κατά τη διάρκεια των σπουδών της. Παρόλο που εκείνος της προτείνει να διαμένει στην έπαυλή του, τη βίλα Μαριάννα, η ανεξάρτητη και ατίθαση Ισαβέλλα, μετά το πέρας των σπουδών της, αποφασίζει να νοικιάσει ένα μικρό διαμέρισμα μέσα στην πολύβουη μεγαλούπολη, αποζητώντας έτσι την αυτονομία της. Ξεκινάει κατευθείαν να εργάζεται ως βοηθός του αστυνομικού επιθεωρητή Πέδρο Φον Βέμπερ, γιου του κηδεμόνα της, και είναι ενθουσιασμένη με την προοπτική πως δίπλα σε αυτόν τον πολύπειρο και αξιοσέβαστο αστυνόμο θα αποκτήσει πολύτιμη εμπειρία. Παρά το γεγονός ότι ο προϊστάμενός της είναι ήδη αρραβωνιασμένος με την πλούσια δόνια Τερέσα, η Ισαβέλλα παραδόξως γοητεύεται από την πυγμή και το κύρος του δον Πέδρο και ανταποκρίνεται στο ενδιαφέρον που της δείχνει με κάθε τρόπο εκείνος. Σύντομα, οι δυο τους πέρα από επιτυχημένο δίδυμο στην επίλυση δύσκολων αστυνομικών υποθέσεων, γίνονται και ζευγάρι προχωρώντας σε μια παθιασμένη σχέση με απρόβλεπτη εξέλιξη και συνέπειες γι’ αυτούς. Η αδιανόητη περιπέτεια της Ισαβέλλα μόλις ξεκινάει και δεν μπορεί ούτε στον χειρότερο εφιάλτη της να φανταστεί τι της επιφυλάσσει το μέλλον. Οι εξελίξεις είναι αλυσιδωτές, η δράση καταιγιστική και οι αποκαλύψεις συγκλονιστικές, όχι μόνο για την ίδια αλλά και για όσους βρίσκονται στη ζωή της.
          Η «Ευχή» είναι ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα αξιώσεων – κι εδώ θα επαναλάβω αυτό που έχω γράψει και στο παρελθόν για το προηγούμενο έργο της κ. Καραγιάννη: «είναι ένα από εκείνα τα σπάνια βιβλία που σε αιχμαλωτίζουν, σε καθηλώνουν και σε αφήνουν με μια επώδυνη λαχτάρα για περισσότερο». Πράγματι, η πρώτη ανάγνωση δεν μου ήταν αρκετή γι’ αυτό το υπέροχο βιβλίο, έτσι προχώρησα μετά από λίγο καιρό και σε δεύτερη ανάγνωσή του, οπότε πλέον μαγεύτηκα δικαίως από την καθηλωτική ατμόσφαιρά του, την ευρηματική πλοκή του και τους άρτιους χαρακτήρες του. Η συγγραφέας, με εντυπωσιακή μαεστρία και πηγαίο ταλέντο, μάς αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή, αφού στη συγκεκριμένη χώρα η αλήθεια και η πραγματική ζωή ξεπερνούν κατά πολύ την όποια ευρηματική φαντασία. Ταξιδεύουμε στη χώρα της Ισαμπέλ Περόν, της τρίτης συζύγου του Χουάν Περόν, που έμελλε μετά τον θάνατο του συζύγου της να γίνει Πρόεδρος της Αργεντινής, αλλά και στην χιονοσκέπαστη οροσειρά των Άνδεων όπου κατέπεσε το 1972 ένα αεροσκάφος με σαράντα αθλητές και από τους οποίους κάποιοι έμειναν στην Ιστορία ως οι «Επιζήσαντες», αφού κατάφεραν να επιβιώσουν προχωρώντας στον αδιανόητο κανιβαλισμό των νεκρών συνεπιβατών τους. Γινόμαστε αδιάψευστοι μάρτυρες μιας από τις σκληρότερες δικτατορίες της Λατινικής Αμερικής, αυτής του στρατιωτικού πραξικοπήματος του Βιδέλα, που από το 1976 έως και το 1983 οδήγησε στην εξαφάνιση περισσότερων από τριάντα χιλιάδων ανθρώπων, οδηγώντας έτσι στη δημιουργία του κινήματος των «Μητέρων» και των «Γιαγιάδων της πλατείας του Μαΐου», με τις συγγενείς αυτών των αγνοούμενων να απαιτούν επιτέλους την αλήθεια για την τύχη των παιδιών και των εγγονιών τους.
          Πέρα όμως από την άφθονη Ιστορία που βρίσκεται παρούσα σε κάθε σημείο αυτού του εξαιρετικού μυθιστορήματος, γινόμαστε μάρτυρες της ταραχώδους ζωής της πανέμορφης αστυνομικού Ισαβέλλα Μορένο, που ευχόμενη να αγαπηθεί πολύ και όχι από πολλούς, είναι καταδικασμένη από τη Μοίρα να ζήσει αυτό που ευχήθηκε, αλλά με τον πιο αδιανόητο τρόπο. Η επιθυμία της να φτάσει στην αλήθεια, για την ίδια και για όσους έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή και την πορεία της, γίνεται η αιτία να έρθει αντιμέτωπη με ένοχα μυστικά του παρελθόντος, να ανακαλύψει τις πραγματικές ρίζες της και να αναγκαστεί να ξεριζώσει από μέσα της αυτό που αποτελεί και τον σημαντικότερο λόγο της ύπαρξής της. Η Μαρία Καραγιάννη, με το μυθιστόρημά της «Η ευχή», μάς οδηγεί σε ένα αλησμόνητο και ξεχωριστό αναγνωστικό ταξίδι, αποκαλύπτοντάς μας το αστείρευτο ταλέντο της και αφήνοντάς μας να ανυπομονούμε με λαχτάρα για το επόμενο λογοτεχνικό της πόνημα, με τη βεβαιότητα πως θα ξεπεράσει για μία ακόμη φορά τον ίδιο της τον εαυτό, χαρίζοντάς μας ένα ακόμη αξιόλογο έργο της. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στην εξαίρετη συγγραφέα για ένα βιβλίο που σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Μερικές φορές δυσκολεύομαι να το πιστέψω, αλλά κάποτε υπήρξα νέα. Στη ζωή μου δεν κατάφερα τίποτα σπουδαίο. Ήμουν απλώς μια γυναίκα που ήθελε να αγαπηθεί πολύ, κι όχι από πολλούς. Αυτό ήταν το έγκλημά μου. Όμως, η μοίρα μου, παρά τις μάταιες προσδοκίες μου, είχε γραφτεί με το πρώτο μου κλάμα χρόνια πριν, κι όπως πάντα το μέλλον είχε κριθεί και αποφασιστεί πριν καν ξεκινήσει εκείνη η ιστορία – η ωραιότερη και φρικτότερη ιστορία που θα μπορούσε κανείς να ευχηθεί, κι όταν πια ξεκίνησε ήταν ήδη πολύ αργά…
 
Έτσι ξεκινά την αφήγησή της η Ισαβέλλα Μορένο, η οποία εγκατέλειψε για πάντα τη χώρα όπου γεννήθηκε, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ξεφύγει από οδυνηρές αναμνήσεις, πεπεισμένη πως, αν έβαζε ανάμεσα σ’ εκείνη και στο παρελθόν έναν ολόκληρο ωκεανό, η φωτιά που έκαιγε μέσα της σιγά-σιγά θα κόπαζε. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα τα φαντάσματα που στοίχειωσαν τη νιότη της επιστρέφουν και τότε αρχίζει να θυμάται…
 
Η Μαρία Καραγιάννη έχει δηλώσει πως για τα βιβλία της επιλέγει χώρες που η ιστορία τους τις βαραίνει. Μετά τα Στη σκιά της σιωπής και Το σπίτι των γλάρων, επιστρέφει με την Ευχή, για να μεταφέρει αυτή τη φορά τον αναγνώστη στο σύγχρονο Μπουένος Άιρες, όπου κάτω από τις φωτεινές μαρκίζες των λεωφόρων του, απλώνεται ένα ολόκληρο θέατρο σκιών βαθιά ριζωμένο στα χρόνια της πιο απάνθρωπης δικτατορίας. Γιατί στην Αργεντινή αν δεν ξέρεις τα πάντα για τον άλλον, είναι σαν να μην ξέρεις τίποτα.
 
Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα ρεαλισμού, άλλοτε άγριο κι άλλοτε βαθιά συγκινητικό που θέτει ηθικά διλήμματα, κι εστιάζει στα γονεϊκά πρότυπα, στις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη θυσία της υπέρτατης αγάπης.


Παρασκευή 7 Μαΐου 2021

«ΓΙΑΝΚΕΑ», παρουσιάζει η Χριστίνα Σουλελέ - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

          Το αλησμόνητο μυθιστόρημα «Γιάνκεα» της Χριστίνας Σουλελέ, που κυκλοφορεί από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική, αποτελεί ένα βιβλίο-σταθμό στην πολυετή αναγνωστική μου εμπειρία, αφού με κέρδισε πριν ακόμα ξεκινήσω να το διαβάζω την πρώτη φορά – αφού σαφώς και ακολούθησαν επόμενες αναγνώσεις, αφήνοντάς μου ακόμα καλύτερες εντυπώσεις από την πρώτη. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ερωτεύτηκα από τον τίτλο του ακόμα, θέλησα να το γνωρίσω σε βάθος και να μάθω τα πάντα γι’ αυτό και αργότερα το αγάπησα βαθιά, πεπεισμένη πως είχε να μου δώσει πολλά ακόμη, χαρίζοντάς μου τη μαγεία του μοναδικού αυτού αγριολούλουδου του Ολύμπου ξανά και ξανά, με κάθε νέα ανάγνωσή του. Δεν θα μπω σε λεπτομερή ανάλυση της άποψής μου για το υπέροχο αυτό βιβλίο, αφού αυτή υπάρχει ήδη αναρτημένη στο ιστολόγιο των «Φίλων της Λογοτεχνίας», ώστε όποιος επιθυμεί να μπορέσει να τη διαβάσει. Θα αρκεστώ μόνο να δηλώσω επιγραμματικά πως, διαβάζοντάς το, ταξίδεψα στο παρελθόν αλλά και σε σαγηνευτικά μέρη, παρέα με ανθρώπους που θα ήθελα να έχω γνωρίσει προσωπικά και που πλέον θεωρώ πολύτιμους συνοδοιπόρους μου στα ταξίδια της φαντασίας, ενώ εντυπωσιάστηκα από το πηγαίο και πληθωρικό ταλέντο της συγγραφέως, η οποία από το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα επιδεικνύει τέτοια συγγραφική ωριμότητα, και ειλικρινά ανυπομονώ να ξεναγηθώ στο επόμενο πόνημά της.
          Με αφορμή την κυκλοφορία του εξαιρετικού «Γιάνκεα», η αγαπητή Χριστίνα Σουλελέ μάς ξεναγεί στον υπέροχο κόσμο του μυθιστορήματός της, παρουσιάζοντάς το μας η ίδια. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο εκπληκτικό βιβλίο της, αλλά και σε κάθε νέα συγγραφική της απόπειρα, και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα μας εκμυστηρεύεται η συγγραφέας ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα το μοναδικό στο είδος του αγριολούλουδο του βουνού των Ολύμπιων θεών!
 
    Το «Γιάνκεα» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα, που ξεκίνησα να γράφω στα τέλη Φεβρουαρίου του 2019. Η έμπνευση ξεπήδησε από ένα τυχαίο γεγονός κι έσμιξε με το βίωμα της ανάβασής μου στον Όλυμπο, καθώς και με την επιθυμία μου να γράψω ένα μυθιστόρημα με φόντο το μυθικό βουνό αλλά και το όμορφο Λιτόχωρο, που βρίσκεται στα ριζά του. Το χωρικό πλαίσιο είχε βρεθεί και έμενε να ανακαλύψω το χρονικό. Αμέσως, άρχισα έρευνα πάνω στην τοπική ιστορία του Λιτόχωρου και, ψάχνοντας, βρέθηκα να περιπλανιέμαι σε ένα μονοπάτι με αναπάντεχες προκλήσεις, που με καλούσαν σε ένα ταξίδι στον χρόνο.
    Τι όμορφο ταξίδι ήταν αυτό και τι γεμάτη από εμπειρίες διαδρομή! Όταν έφτασα στα 1964, έκανα μια στάση, για να ζήσω από κοντά τον πανηγυρικό εορτασμό των πενήντα χρόνων από την πρώτη κατάκτηση της κορυφής. Με αφορμή αυτό το γεγονός, κατάφερα να τρυπώσω στα Λιτοχωρίτικα σπίτια, να μάθω τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, τις ασχολίες και τις συνήθειές τους, να πάρω μια γεύση από την ντοπιολαλιά τους και να συμμετάσχω στα κοινωνικά δρώμενα του τόπου. Με τις πληροφορίες που είχα συλλέξει, άρχισα να χτίζω την ιστορία και να διαμορφώνω τους χαρακτήρες των ηρώων μου, που είναι αρκετοί. Κύριοι ή δευτερεύοντες, ο καθένας συμβάλλει, στον βαθμό που του αναλογεί, στην εξέλιξη της ιστορίας.
    Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ο Ανδρέας. Σε ηλικία έντεκα χρόνων ακολούθησε, μαζί με τον πατέρα του που ήταν αγωγιάτης, τις ορειβατικές αποστολές που είχαν έρθει από κάθε γωνιά της γης για να αγγίξουν το Πάνθεον. Από τον μπάρμπα Χρήστο, τον Χρήστο Κάκαλο, τον πρώτο άνθρωπο που κατέκτησε την κορυφή του Ολύμπου, πήρε μαθήματα ζωής. Δύσκολες οι ανηφοριές και το βουνό απαιτητικό, εκείνος όμως τον συμβούλευε να σταματά συχνά, να παίρνει ανάσες και να αντλεί δύναμη από την ομορφιά που υπήρχε γύρω του. Χάρη σε αυτόν, οι αισθήσεις του μικρού Ανδρέα έγιναν σφουγγάρια, που ρουφούσαν αχόρταγα εικόνες από την πλανεύτρα φύση του βουνού με το πολυσχιδές ανάγλυφο. Σε μια στάση, παρατήρησε ένα μωβ αγριολούλουδο κι έκοψε δυο κλωνάρια για να τα προσφέρει στην αγαπημένη του φίλη, Κατερίνα. Ήταν η στιγμή που έκανα ένα διάλειμμα από τη συγγραφή, για να μελετήσω περισσότερο τη βιοποικιλότητα του Ολύμπου κι έμαθα πως το αγριολούλουδο, που είχα συναντήσει κι εγώ στον Όλυμπο, ονομάζεται Γιάνκεα. Η ιστορία του με συγκίνησε. Είναι ενδημικό του Ολύμπου και φυτικό λείψανο από την εποχή των Παγετώνων. Ζει κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες και παρόλο που μοιάζει ευάλωτο, είναι ανθεκτικό. Σπάνιο, γι’ αυτό και προστατευόμενο. Το χρησιμοποίησα ως σύμβολο για καθετί σπάνιο που εμφανίζεται στον δρόμο μας και είναι δική μας επιλογή αν θα σταματήσουμε να το θαυμάσουμε ή θα το προσπεράσουμε. Σπάνιες είναι οι φιλίες που αντέχουν στον χρόνο, σπάνιοι είναι και οι έρωτες που αφήνουν μια τρυφερή στάμπα στις καρδιές, ακόμη κι αν λήξουν άδοξα.
    Καθώς το αγριολούλουδο βρίσκεται παρόν, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, άλλοτε 
σαν όμορφη ανάμνηση και άλλοτε σαν καύσιμο για δράση, αποφάσισα να δώσω το όνομά του στο μυθιστόρημά μου. Δεν είναι ο μοναδικός συμβολισμός που χρησιμοποιώ στην ιστορία. Υπάρχουν πολλοί, κυρίως στις σκηνές της ανάβασης του βουνού. Βουνό είναι και η ζωή. Έχει ανηφόρες, γκρεμούς, επικίνδυνες χαράδρες, έχει όμως και γαλήνια ξέφωτα. Καμιά φορά, από την αγωνία μας να φτάσουμε εκεί που έχουμε βάλει στόχο, προσπερνάμε βιαστικά τα τοπία και αφήνουμε πίσω τις μικρές αλλά πολύτιμες στιγμές ή και τους ανθρώπους με τους οποίους ξεκινήσαμε το ταξίδι της ζωής μας. Τι αξία έχει όμως να κατακτάμε κορυφές, προσωπικές ή επαγγελματικές, αν δεν έχουμε δίπλα μας εκλεκτούς συνοδοιπόρους για να μοιραστούμε τα όμορφα και τα δύσκολα;
    Πολλά μαθήματα πήρε ο Ανδρέας σε εκείνη την ανάβαση αλλά τα ξέχασε όταν ένα τραυματικό γεγονός, που συνέβη στην εφηβεία του, δρομολόγησε τις εξελίξεις και καθόρισε τη ζωή του. Στερεότυπα και προκαταλήψεις της εποχής, έστησαν φράγματα στον δρόμο του. Αποπροσανατολίστηκε και ακολούθησε ένα μονοπάτι, που αργά και σταθερά τον οδηγούσε στον γκρεμό. Το κατάλαβε όταν έμεινε μετέωρος στο χείλος του. Από την πρώτη στιγμή, βρέθηκαν κοντά του φίλοι αγαπημένοι και προσπάθησαν να του δείξουν έναν άλλο δρόμο. Ήταν δική του πια επιλογή αν θα τον ακολουθούσε ή θα συνέχιζε στην πεπατημένη του.
    Σε μια άλλη γωνιά της Ευρώπης, στο Μπορντό της Γαλλίας, η ζωγράφος Κάρμεν ετοιμάζεται για μια έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα, που θα επιστρέψει μετά από πολλές δεκαετίες. Χρειάστηκαν χρόνια για να πάρει την απόφαση, επειδή φοβόταν πως, με την επιστροφή της, θα ερχόταν αντιμέτωπη με γκρεμισμένα όνειρα, με τη θύμηση αγαπημένων ανθρώπων που άφησε πίσω, όχι από δική της επιλογή, και ενός έρωτα που τη στιγμάτισε. Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη, φέρνει τα άσχημα, φέρνει και τα όμορφα, χωρίς να προειδοποιεί. Πολλές φορές χαρίζει και δεύτερες ευκαιρίες. Τις αρπάζει μόνο όποιος είναι έτοιμος γι’ αυτές και όποιος παίρνει το ρίσκο να ξεστρατίσει από τη συνήθεια και να ακολουθήσει πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές.
    Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται και σε άλλα χωρο-χρονικά περιβάλλοντα. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, με αρκετούς διαλόγους, ενώ τα βασικά σημεία, γύρω από τα οποία πλέκεται η ιστορία μου, είναι μια παιδική αγάπη που εξελίχθηκε σε έρωτα, ένας χωρισμός που χάραξε σημάδια στις ψυχές και κάποιοι πολύτιμοι φίλοι, που βρίσκονταν πάντα παρόντες, σαν φάροι αναμμένοι.
    Τέλος, καθώς ο Όλυμπος είναι συνυφασμένος με τη μυθολογία, επέλεξα να τοποθετήσω τον μύθο του Ορφέα ανάμεσα στα κεφάλαια, δημιουργώντας ένα σκηνικό ερωτικό και μυστηριακό συνάμα. Η χρησιμότητά του, διττή: λυρικό διάλειμμα αλλά και προετοιμασία για τη εξέλιξη της ιστορίας.
    Στο τέλος του μυθιστορήματος, θα φανεί η αποφασιστικότητα ή όχι των ηρώων μου να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα στη ζωή τους, αφήνει όμως και περιθώρια στους αναγνώστες, να κάνουν τις δικές τους υποθέσεις.
 
Χριστίνα Σουλελέ
 
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέως:

Η Χριστίνα Σουλελέ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά, μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και υπηρετεί ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής στη δημόσια εκπαίδευση. Αγαπά τα ταξίδια, την ορειβασία, το διάβασμα και το θέατρο.
Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο «τοβιβλίο.net» και σε άλλες λογοτεχνικές ιστοσελίδες, ενώ έχουν συμπεριληφθεί και σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2019, δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων της «Ο ανάποδος καθρέφτης», με τη μορφή e-book, από τις εκδόσεις «το βιβλίο.net». Συμμετοχές με έργα της υπάρχουν σε καλλιτεχνικά ημερολόγια και ανθολόγια ποίησης.
Έχει βραβευτεί με έπαινο παραμυθιού από τον 16ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου για το παραμύθι της «Ο Πλόκο του βυθού».
 
Το «Γιάνκεα», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
 
Εργογραφία συγγραφέως:
 
«ΓΙΑΝΚΕΑ», της Χριστίνας Σουλελέ
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 280
Τιμή με έκπτωση: 13,50€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο των «Φίλων της Λογοτεχνίας»:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2021/03/blog-post_11.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Λιτόχωρο, 1964
Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Ολύμπου, γεννημένος σε μια οικογένεια στιγματισμένη από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, ο εντεκάχρονος Ανδρέας θα ζήσει από κοντά τον πανηγυρικό εορτασμό των πενήντα χρόνων από την κατάκτηση της κορυφής, ανεβαίνοντας κι εκείνος μαζί με την ορειβατική αποστολή. Επιστρέφοντας θα φέρει μαζί του μικρά λάφυρα για τους αγαπημένους του, με πολυτιμότερο δώρο όλων το αγριολούλουδο Γιάνκεα που φυτρώνει στο βουνό των θεών, για να το προσφέρει στην Κατερίνα, τον πρώτο του έρωτα.
 
Μπορντό Γαλλίας, 2017
Σε ένα τοπίο βγαλμένο σαν από πίνακα, η ζωγράφος Κάρμεν ετοιμάζεται πυρετωδώς για μια έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα, όπου θα επιστρέψει για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Πολλές και επώδυνες οι μνήμες της από τα χρόνια που έζησε εκεί, αφού η ζωή της δεν δρομολογήθηκε από την ίδια, αλλά από τον αυταρχικό πατέρα της που της στέρησε άδικα όσα επιθυμούσε.
Οι ήρωές μας, πλαισιωμένοι από φίλους σπάνιους και συναισθήματα που καίνε ασίγαστα, καλούνται να χαράξουν εκ νέου την πορεία τους, κάνοντας τις επιλογές που προστάζει η καρδιά τους και διεκδικώντας όση ευτυχία τους αναλογεί.
 
Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα για τις ανηφοριές, τις επικίνδυνες στροφές και τους γκρεμούς της ζωής, που ελλοχεύουν σε κάθε μας βήμα, αλλά και τις πολύτιμες δεύτερες ευκαιρίες για τη διεκδίκηση της πολυπόθητης ευτυχίας.