«ΓΙΑΝΚΕΑ», παρουσιάζει η Χριστίνα Σουλελέ - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

          Το αλησμόνητο μυθιστόρημα «Γιάνκεα» της Χριστίνας Σουλελέ, που κυκλοφορεί από την αγαπημένη Άνεμος Εκδοτική, αποτελεί ένα βιβλίο-σταθμό στην πολυετή αναγνωστική μου εμπειρία, αφού με κέρδισε πριν ακόμα ξεκινήσω να το διαβάζω την πρώτη φορά – αφού σαφώς και ακολούθησαν επόμενες αναγνώσεις, αφήνοντάς μου ακόμα καλύτερες εντυπώσεις από την πρώτη. Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα που ερωτεύτηκα από τον τίτλο του ακόμα, θέλησα να το γνωρίσω σε βάθος και να μάθω τα πάντα γι’ αυτό και αργότερα το αγάπησα βαθιά, πεπεισμένη πως είχε να μου δώσει πολλά ακόμη, χαρίζοντάς μου τη μαγεία του μοναδικού αυτού αγριολούλουδου του Ολύμπου ξανά και ξανά, με κάθε νέα ανάγνωσή του. Δεν θα μπω σε λεπτομερή ανάλυση της άποψής μου για το υπέροχο αυτό βιβλίο, αφού αυτή υπάρχει ήδη αναρτημένη στο ιστολόγιο των «Φίλων της Λογοτεχνίας», ώστε όποιος επιθυμεί να μπορέσει να τη διαβάσει. Θα αρκεστώ μόνο να δηλώσω επιγραμματικά πως, διαβάζοντάς το, ταξίδεψα στο παρελθόν αλλά και σε σαγηνευτικά μέρη, παρέα με ανθρώπους που θα ήθελα να έχω γνωρίσει προσωπικά και που πλέον θεωρώ πολύτιμους συνοδοιπόρους μου στα ταξίδια της φαντασίας, ενώ εντυπωσιάστηκα από το πηγαίο και πληθωρικό ταλέντο της συγγραφέως, η οποία από το πρώτο της κιόλας μυθιστόρημα επιδεικνύει τέτοια συγγραφική ωριμότητα, και ειλικρινά ανυπομονώ να ξεναγηθώ στο επόμενο πόνημά της.
          Με αφορμή την κυκλοφορία του εξαιρετικού «Γιάνκεα», η αγαπητή Χριστίνα Σουλελέ μάς ξεναγεί στον υπέροχο κόσμο του μυθιστορήματός της, παρουσιάζοντάς το μας η ίδια. Την ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μας διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο εκπληκτικό βιβλίο της, αλλά και σε κάθε νέα συγγραφική της απόπειρα, και σας προσκαλώ να διαβάσετε όσα μας εκμυστηρεύεται η συγγραφέας ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα το μοναδικό στο είδος του αγριολούλουδο του βουνού των Ολύμπιων θεών!
 
    Το «Γιάνκεα» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα, που ξεκίνησα να γράφω στα τέλη Φεβρουαρίου του 2019. Η έμπνευση ξεπήδησε από ένα τυχαίο γεγονός κι έσμιξε με το βίωμα της ανάβασής μου στον Όλυμπο, καθώς και με την επιθυμία μου να γράψω ένα μυθιστόρημα με φόντο το μυθικό βουνό αλλά και το όμορφο Λιτόχωρο, που βρίσκεται στα ριζά του. Το χωρικό πλαίσιο είχε βρεθεί και έμενε να ανακαλύψω το χρονικό. Αμέσως, άρχισα έρευνα πάνω στην τοπική ιστορία του Λιτόχωρου και, ψάχνοντας, βρέθηκα να περιπλανιέμαι σε ένα μονοπάτι με αναπάντεχες προκλήσεις, που με καλούσαν σε ένα ταξίδι στον χρόνο.
    Τι όμορφο ταξίδι ήταν αυτό και τι γεμάτη από εμπειρίες διαδρομή! Όταν έφτασα στα 1964, έκανα μια στάση, για να ζήσω από κοντά τον πανηγυρικό εορτασμό των πενήντα χρόνων από την πρώτη κατάκτηση της κορυφής. Με αφορμή αυτό το γεγονός, κατάφερα να τρυπώσω στα Λιτοχωρίτικα σπίτια, να μάθω τον τρόπο ζωής των ανθρώπων, τις ασχολίες και τις συνήθειές τους, να πάρω μια γεύση από την ντοπιολαλιά τους και να συμμετάσχω στα κοινωνικά δρώμενα του τόπου. Με τις πληροφορίες που είχα συλλέξει, άρχισα να χτίζω την ιστορία και να διαμορφώνω τους χαρακτήρες των ηρώων μου, που είναι αρκετοί. Κύριοι ή δευτερεύοντες, ο καθένας συμβάλλει, στον βαθμό που του αναλογεί, στην εξέλιξη της ιστορίας.
    Κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος είναι ο Ανδρέας. Σε ηλικία έντεκα χρόνων ακολούθησε, μαζί με τον πατέρα του που ήταν αγωγιάτης, τις ορειβατικές αποστολές που είχαν έρθει από κάθε γωνιά της γης για να αγγίξουν το Πάνθεον. Από τον μπάρμπα Χρήστο, τον Χρήστο Κάκαλο, τον πρώτο άνθρωπο που κατέκτησε την κορυφή του Ολύμπου, πήρε μαθήματα ζωής. Δύσκολες οι ανηφοριές και το βουνό απαιτητικό, εκείνος όμως τον συμβούλευε να σταματά συχνά, να παίρνει ανάσες και να αντλεί δύναμη από την ομορφιά που υπήρχε γύρω του. Χάρη σε αυτόν, οι αισθήσεις του μικρού Ανδρέα έγιναν σφουγγάρια, που ρουφούσαν αχόρταγα εικόνες από την πλανεύτρα φύση του βουνού με το πολυσχιδές ανάγλυφο. Σε μια στάση, παρατήρησε ένα μωβ αγριολούλουδο κι έκοψε δυο κλωνάρια για να τα προσφέρει στην αγαπημένη του φίλη, Κατερίνα. Ήταν η στιγμή που έκανα ένα διάλειμμα από τη συγγραφή, για να μελετήσω περισσότερο τη βιοποικιλότητα του Ολύμπου κι έμαθα πως το αγριολούλουδο, που είχα συναντήσει κι εγώ στον Όλυμπο, ονομάζεται Γιάνκεα. Η ιστορία του με συγκίνησε. Είναι ενδημικό του Ολύμπου και φυτικό λείψανο από την εποχή των Παγετώνων. Ζει κάτω από ακραίες καιρικές συνθήκες και παρόλο που μοιάζει ευάλωτο, είναι ανθεκτικό. Σπάνιο, γι’ αυτό και προστατευόμενο. Το χρησιμοποίησα ως σύμβολο για καθετί σπάνιο που εμφανίζεται στον δρόμο μας και είναι δική μας επιλογή αν θα σταματήσουμε να το θαυμάσουμε ή θα το προσπεράσουμε. Σπάνιες είναι οι φιλίες που αντέχουν στον χρόνο, σπάνιοι είναι και οι έρωτες που αφήνουν μια τρυφερή στάμπα στις καρδιές, ακόμη κι αν λήξουν άδοξα.
    Καθώς το αγριολούλουδο βρίσκεται παρόν, σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας, άλλοτε 

σαν όμορφη ανάμνηση και άλλοτε σαν καύσιμο για δράση, αποφάσισα να δώσω το όνομά του στο μυθιστόρημά μου. Δεν είναι ο μοναδικός συμβολισμός που χρησιμοποιώ στην ιστορία. Υπάρχουν πολλοί, κυρίως στις σκηνές της ανάβασης του βουνού. Βουνό είναι και η ζωή. Έχει ανηφόρες, γκρεμούς, επικίνδυνες χαράδρες, έχει όμως και γαλήνια ξέφωτα. Καμιά φορά, από την αγωνία μας να φτάσουμε εκεί που έχουμε βάλει στόχο, προσπερνάμε βιαστικά τα τοπία και αφήνουμε πίσω τις μικρές αλλά πολύτιμες στιγμές ή και τους ανθρώπους με τους οποίους ξεκινήσαμε το ταξίδι της ζωής μας. Τι αξία έχει όμως να κατακτάμε κορυφές, προσωπικές ή επαγγελματικές, αν δεν έχουμε δίπλα μας εκλεκτούς συνοδοιπόρους για να μοιραστούμε τα όμορφα και τα δύσκολα;
    Πολλά μαθήματα πήρε ο Ανδρέας σε εκείνη την ανάβαση αλλά τα ξέχασε όταν ένα τραυματικό γεγονός, που συνέβη στην εφηβεία του, δρομολόγησε τις εξελίξεις και καθόρισε τη ζωή του. Στερεότυπα και προκαταλήψεις της εποχής, έστησαν φράγματα στον δρόμο του. Αποπροσανατολίστηκε και ακολούθησε ένα μονοπάτι, που αργά και σταθερά τον οδηγούσε στον γκρεμό. Το κατάλαβε όταν έμεινε μετέωρος στο χείλος του. Από την πρώτη στιγμή, βρέθηκαν κοντά του φίλοι αγαπημένοι και προσπάθησαν να του δείξουν έναν άλλο δρόμο. Ήταν δική του πια επιλογή αν θα τον ακολουθούσε ή θα συνέχιζε στην πεπατημένη του.
    Σε μια άλλη γωνιά της Ευρώπης, στο Μπορντό της Γαλλίας, η ζωγράφος Κάρμεν ετοιμάζεται για μια έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα, που θα επιστρέψει μετά από πολλές δεκαετίες. Χρειάστηκαν χρόνια για να πάρει την απόφαση, επειδή φοβόταν πως, με την επιστροφή της, θα ερχόταν αντιμέτωπη με γκρεμισμένα όνειρα, με τη θύμηση αγαπημένων ανθρώπων που άφησε πίσω, όχι από δική της επιλογή, και ενός έρωτα που τη στιγμάτισε. Η ζωή όμως είναι απρόβλεπτη, φέρνει τα άσχημα, φέρνει και τα όμορφα, χωρίς να προειδοποιεί. Πολλές φορές χαρίζει και δεύτερες ευκαιρίες. Τις αρπάζει μόνο όποιος είναι έτοιμος γι’ αυτές και όποιος παίρνει το ρίσκο να ξεστρατίσει από τη συνήθεια και να ακολουθήσει πιο ενδιαφέρουσες διαδρομές.
    Πρόκειται για ένα κοινωνικό μυθιστόρημα, που εκτυλίσσεται και σε άλλα χωρο-χρονικά περιβάλλοντα. Η αφήγηση είναι τριτοπρόσωπη, με αρκετούς διαλόγους, ενώ τα βασικά σημεία, γύρω από τα οποία πλέκεται η ιστορία μου, είναι μια παιδική αγάπη που εξελίχθηκε σε έρωτα, ένας χωρισμός που χάραξε σημάδια στις ψυχές και κάποιοι πολύτιμοι φίλοι, που βρίσκονταν πάντα παρόντες, σαν φάροι αναμμένοι.
    Τέλος, καθώς ο Όλυμπος είναι συνυφασμένος με τη μυθολογία, επέλεξα να τοποθετήσω τον μύθο του Ορφέα ανάμεσα στα κεφάλαια, δημιουργώντας ένα σκηνικό ερωτικό και μυστηριακό συνάμα. Η χρησιμότητά του, διττή: λυρικό διάλειμμα αλλά και προετοιμασία για τη εξέλιξη της ιστορίας.
    Στο τέλος του μυθιστορήματος, θα φανεί η αποφασιστικότητα ή όχι των ηρώων μου να κάνουν ένα βήμα πιο πέρα στη ζωή τους, αφήνει όμως και περιθώρια στους αναγνώστες, να κάνουν τις δικές τους υποθέσεις.
 

Χριστίνα Σουλελέ

 
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέως:

Η Χριστίνα Σουλελέ γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε παιδαγωγικά, μετεκπαιδεύτηκε στην Ειδική Αγωγή και υπηρετεί ως δασκάλα Ειδικής Αγωγής στη δημόσια εκπαίδευση. Αγαπά τα ταξίδια, την ορειβασία, το διάβασμα και το θέατρο.
Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στον ιστότοπο «τοβιβλίο.net» και σε άλλες λογοτεχνικές ιστοσελίδες, ενώ έχουν συμπεριληφθεί και σε συλλογικές εκδόσεις. Το 2019, δημοσιεύτηκε η συλλογή διηγημάτων της «Ο ανάποδος καθρέφτης», με τη μορφή e-book, από τις εκδόσεις «το βιβλίο.net». Συμμετοχές με έργα της υπάρχουν σε καλλιτεχνικά ημερολόγια και ανθολόγια ποίησης.
Έχει βραβευτεί με έπαινο παραμυθιού από τον 16ο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Εταιρείας Τεχνών, Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου για το παραμύθι της «Ο Πλόκο του βυθού».
 
Το «Γιάνκεα», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι το πρώτο της μυθιστόρημα.
 
Εργογραφία συγγραφέως:
 
«ΓΙΑΝΚΕΑ», της Χριστίνας Σουλελέ

Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 280
Τιμή με έκπτωση: 13,50€
Διαβάστε την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο των «Φίλων της Λογοτεχνίας»:
https://filoithslogotexnias.blogspot.com/2021/03/blog-post_11.html
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Λιτόχωρο, 1964
Κάτω από τη σκιά του επιβλητικού Ολύμπου, γεννημένος σε μια οικογένεια στιγματισμένη από τον αδελφοκτόνο Εμφύλιο, ο εντεκάχρονος Ανδρέας θα ζήσει από κοντά τον πανηγυρικό εορτασμό των πενήντα χρόνων από την κατάκτηση της κορυφής, ανεβαίνοντας κι εκείνος μαζί με την ορειβατική αποστολή. Επιστρέφοντας θα φέρει μαζί του μικρά λάφυρα για τους αγαπημένους του, με πολυτιμότερο δώρο όλων το αγριολούλουδο Γιάνκεα που φυτρώνει στο βουνό των θεών, για να το προσφέρει στην Κατερίνα, τον πρώτο του έρωτα.
 
Μπορντό Γαλλίας, 2017
Σε ένα τοπίο βγαλμένο σαν από πίνακα, η ζωγράφος Κάρμεν ετοιμάζεται πυρετωδώς για μια έκθεση ζωγραφικής στην Ελλάδα, όπου θα επιστρέψει για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες. Πολλές και επώδυνες οι μνήμες της από τα χρόνια που έζησε εκεί, αφού η ζωή της δεν δρομολογήθηκε από την ίδια, αλλά από τον αυταρχικό πατέρα της που της στέρησε άδικα όσα επιθυμούσε.
Οι ήρωές μας, πλαισιωμένοι από φίλους σπάνιους και συναισθήματα που καίνε ασίγαστα, καλούνται να χαράξουν εκ νέου την πορεία τους, κάνοντας τις επιλογές που προστάζει η καρδιά τους και διεκδικώντας όση ευτυχία τους αναλογεί.
 
Ένα καθηλωτικό μυθιστόρημα για τις ανηφοριές, τις επικίνδυνες στροφές και τους γκρεμούς της ζωής, που ελλοχεύουν σε κάθε μας βήμα, αλλά και τις πολύτιμες δεύτερες ευκαιρίες για τη διεκδίκηση της πολυπόθητης ευτυχίας.