Ταξίδια Μέσα Από Τη Λογοτεχνία!

Η Λογοτεχνία είναι για μένα ένα «παράθυρο» σ' έναν μαγικό κόσμο. Κάθε βιβλίο μάς ταξιδεύει σε κόσμους πραγματικούς ή φανταστικούς, τωρινούς, μελλοντικούς ή παρελθοντικούς. Ένα είναι το μόνο σίγουρο, κάθε βιβλίο που μας ενθουσιάζει, μας εντυπωσιάζει ή μας μαγεύει θέλουμε να το μοιραστούμε με άλλους φίλους-αναγνώστες. Έτσι κι εγώ, θέλω να μοιραστώ μαζί σας όσα βιβλία με ενθουσίασαν και με «γέμισαν» με πρωτόγνωρες ιδέες, εικόνες και συναισθήματα. Σαφώς και η άποψη του κάθε αναγνώστη είναι μοναδική και ένα βιβλίο που εμείς λατρέψαμε μπορεί κάποιος άλλος να το αντιπάθησε ή ακόμα και να το μίσησε... Μέσα από αυτήν την οπτική θεωρώ φρόνιμο να μη σχολιάζω όσα βιβλία δεν με εντυπωσίασαν ή με άφησαν αδιάφορη, διότι η άποψή μου είναι απολύτως υποκειμενική. Δεν θα ήθελα να προκαταλάβω αρνητικά κανέναν αναγνώστη, αποτρέποντάς τον από το να διαβάσει ένα βιβλίο το οποίο, ενδεχομένως, να τον ενθουσιάσει. Κάθε βιβλίο απαιτεί το κατάλληλο περιβάλλον, το υπόβαθρο και την ανάλογη διάθεση για να εκτιμηθεί, οπότε καλό θα είναι να μην απορρίπτουμε ποτέ τίποτα. Η έκφραση και αποτύπωση της δικής μου γνώμης για κάθε βιβλίο -αλλά και των απόψεων και σχολιασμών άλλων φίλων-συγγραφέων-αναγνωστών, που αναγράφονται στη σχετική κατηγορία-, έχουν ως μοναδικό σκοπό να εκφράσουν τον θαυμασμό μας για ορισμένα βιβλία που θεωρούμε άξια λόγου και θέλουμε να γίνουν ευρέως γνωστά, βοηθώντας έτσι τους αναγνώστες στην επιλογή του επόμενου βιβλίου που θα διαβάσουν. Πάντοτε με το μεγαλύτερο σεβασμό και θαυμασμό για όλους τους συγγραφείς, που μέσα από τις σελίδες των βιβλίων τους μας «ταξιδεύουν» μακριά από την εκάστοτε πραγματικότητα ή μας βοηθούν να την κατανοήσουμε καλύτερα, αλλά σε κάθε περίπτωση στολίζουν την ψυχή μας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Κλειώ Ισιδ. Τσαλαπάτη

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

«ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΑ», των Αναστασία Κορινθίου και Δικαίας Μαραβέλια – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΖΕΣΤΟ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΚΟΚΚΙΝΗ ΚΟΡΔΕΛΑ», των Αναστασία Κορινθίου και Δικαίας Μαραβέλια – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 312
Τιμή: 14,40 €

            Δύο φίλες ένωσαν το ταλέντο και την έμπνευσή τους για να γράψουν, για δύο φίλες της τωρινής γενιάς και δύο φίλες της προηγούμενης γενιάς, ένα μυθιστόρημα τρυφερό, συγκινητικό, ταξιδιάρικο, ερωτικό, περιπετειώδες και συναρπαστικό. Είναι εκπληκτικό, δε, το πόσο συνταίριαξαν οι γραφές της γνωστής και πολυαγαπημένης Αναστασίας Κορινθίου και της πρωτοεμφανιζόμενης Δικαίας Μαραβέλια, τόσο που μοιάζει σαν να αποτυπώνει ένας και μόνον άνθρωπος τις σκέψεις του στο χαρτί, με μία γραφή τόσο διαφορετική, γλαφυρή, συναισθηματική και ασυνήθιστη που αποτυπώνεται στη μνήμη του αναγνώστη. Το «Ζεστό Ψωμί Και Κόκκινη Κορδέλα», που κυκλοφορεί από την Άνεμος Εκδοτική, είναι ένα πανέμορφο, συγκινητικό μυθιστόρημα που μας παρασύρει σε ένα μαγευτικό ταξίδι στα Δωδεκάνησα και ειδικότερα στην αρχοντική, ακριτική Σύμη με τον πανεπόπτη, Ταξιάρχη Αρχάγγελο Μιχαήλ, τον πασίγνωστο για τα θαύματά του σε όλη την Ελλάδα Πανορμίτη.
Μια ιστορία καθηλωτική, γραμμένη από δύο απόλυτα ταιριασμένες, ευαίσθητες πένες, γίνεται η αφορμή για να ταξιδέψουμε στην Σύμη του χθες, στα έθιμα και τις νοοτροπίες της κλειστής, ντόπιας κοινωνίας ενός νησιού που είναι χωμένο στην Τουρκική "αγκαλιά". Οι δύο ηρωίδες του σήμερα, η Χρουσώ και η Αλεμήνα γίνονται οι ξεναγοί μας κι εμείς τις ακολουθούμε μαγεμένοι, καθώς είναι σχεδόν αδύνατο να αντισταθούμε στο σαγηνευτικό κάλεσμά τους. Οι δύο νέες γυναίκες, έχοντας ζήσει τα παιδικά τους χρόνια στο όμορφο μικρό νησί και έχοντας "χτίσει" μια δυνατή φιλία που φαίνεται να μπορεί να αντέξει στον χρόνο και να αποκρούσει κάθε αντιξοότητα, ξαναβρίσκονται μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια απόλυτης απουσίας και απομάκρυνσης της μίας από την άλλη. Η καστανή Χρουσώ, κόρη της πλούσιας φουρνάρισσας που αποκαλούν Κόμισσα, είναι όμορφη και ευωδιαστή σαν το φρέσκο, ζεστό ψωμί. Καλοσυνάτη, τρυφερή και ανυποψίαστη για τα μυστικά που κρύβουν οι γύρω της, έχει αφοσιωθεί πλήρως στην όμορφη οικογένειά της, στα τρία παιδιά της και τον γοητευτικό σύζυγό της, τον Αντρίκο. Η Αλεμήνα από την άλλη, ξανθιά και όμορφη σαν τη νεράιδα της οποίας το όνομα έχει, είναι φύση ανήσυχη, γοητευτική και έντονη σαν το έντονο κόκκινο της κορδέλας που δένει τα μαλλιά της. Αποφασίζει πολύ νέα να φύγει από το νησί, μην θέλοντας να ακολουθήσει την πεπατημένη των άλλων συντοπιτών της που περιορίζονται στα στενά όρια του τόπου τους, αναζητώντας την τύχη της στην αχανή Αθήνα και υποκύπτοντας σε πολλούς από τους πειρασμούς της.
Μία απρόσμενη σύμπτωση, αλλά και η σύχρονη τεχνολογία του διαδικτύου γίνεται η αφορμή οι δύο νέες γυναίκες να επανασυνδεθούν με απρόβλεπτες συνέπειες για τις ίδιες αλλά και για όλον τον περίγυρό τους. Τα εμπόδια, τα μυστικά, οι "σιωπές" του παρελθόντος σβήνουν και οι αλήθειες βγαίνουν στο φως, οδηγώντας την Χρουσώ και την Αλεμήνα σε αποκαλύψεις που στιγματίζουν αλλά και απελευθερώνουν, δημιουργώντας μία νέα πραγματικότητα με την οποία πρέπει να συμβιβαστούν και να συμπορευτούν. Οι πεποιθήσεις τους κλονίζονται, καθώς οι άνθρωποι με τους οποίους συνδέονται άμεσα αποδεικνύονται διαφορετικοί από αυτούς που νόμιζαν, οι έχθρες που είχαν εδραιώσει για χρόνια οι μητέρες τους αποκαλύπτονται σε όλη τους την έκταση, ανασύροντας ένα επιμελώς κρυμμένο στη λήθη, "αμαρτωλό" παρελθόν στο φως της αλήθειας. Τα φαινομενικά "ανεξήγητα" εξηγούνται κι εκείνες μαθαίνουν από την αρχή να εμπιστεύονται ανθρώπους που δεν γνώριζαν μέχρι χθες, ενώ ανακαλύπτουν υποκρισίες και ένοχα μυστικά από εκείνους που είχαν μάθει να εμπιστεύονται έως τώρα.
Η Αναστασία Κορινθίου και η Δικαία Μαραβέλια γράφουν ένα χειμαρρώδες μυθιστόρημα-γαϊτανάκι ικανό να μας σαγηνεύσει, να μας συγκινήσει, να μας ταξιδέψει και να μας αποδείξει πως η ζωή έχει πολλές φορές κρυφές ή κρυμμένες πλευρές που όταν αποκαλυφθούν αλλάζουν οι ισορροπίες γύρω μας, κλονίζονται οι εσφαλμένες πεποιθήσεις μας για ανθρώπους και καταστάσεις που είχαμε έως χθες και νέοι δρόμοι χαράζονται μπροστά μας, τους οποίους είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε. Μόνο έτσι θα παραμείνουμε πιστοί στις αρχές μας, θα απομονώσουμε όλα όσα μας πλήγωσαν και μας εκμεταλλεύτηκαν εν γνώσει ή εν αγνοία μας, θα αποκαταστήσουμε την αλήθεια και θα αποκαλύψουμε το ψέμα και, κυρίως, θα διεκδικήσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα που έχει κάθε άνθρωπος στην ευτυχία! Θερμά συγχαρητήρια στις δύο συγγραφείς και σας προτείνω να το διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια δυνατή φιλία και τέσσερις γυναίκες, που κρύβουν τα μυστικά τους σαν καταδίκη μέσα τους.
Ένα τάμα στον Αρχιστράτηγο Πανορμίτη της Σύμης, ένας άγγελος που τον λένε Άννα και άντρες-ήττες ή και νίκες ανάμεσα τους, κεντούν μια ιστορία με άρωμα Αιγαίου και νοσταλγική διάθεση.
Η Χρουσώ καλοσυνάτη και τρυφερή σαν ζεστό ψωμάκι και η Αλεμήνα με το όνομά της νεράιδας και την κόκκινη κορδέλα στα μαλλιά.
Γιατί οι μάνες τους δεν θέλουν να μοιράζονται παιχνίδια σαν παιδιά και σκέψεις σαν γυναίκες;
Ποια μυστικά σκοτεινά κρύβονται στα Δωδεκάνησα, από την Κόμισσα με το σημαδεμένο πρόσωπο και την πανέμορφη Δικαία;
Ο χρόνος έχει υπομονή, oι ηρωίδες μας όχι…
Και ο έρωτας, γίνεται σύμμαχός τους μαζί με την προσευχή, να βρουν την λύτρωση και τις αλήθειες, που θα σώσουν κυριολεκτικά τις ζωές τους.
Ένα μυθιστόρημα για δύο φίλες, γραμμένο από δύο φίλες.»

Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

Συνέντευξη με την ΣΟΥΖΑΝΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Σουζάνα Χατζηνικολάου
            Την εξαίρετη κ. Σουζάνα Χατζηνικολάου είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω από κοντά εξαιτίας μιας ευτυχούς συγκυρίας. Οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν οι καλύτερες, καθώς διαπίστωσα πως πρόκειται για μία χαρισματική συγγραφέα, μία νέα επιστήμονα που ενεργοποιείται σε έναν από τους πιο σοβαρούς και απαιτητικούς κλάδους της Ιατρικής αλλά και για έναν άνθρωπο εξαιρετικά προσιτό, ευγενή και μετριόφρονα όσον αφορά στο εντυπωσιακό συγγραφικό της έργο. Όσοι έχουν διαβάσει τα δύο μυθιστορήματα της συγγραφέως και, ειδικότερα, το πιο πρόσφατο βιβλίο της με τίτλο «Το Αυγό Του Θεού» από τις εκδόσεις Κέδρος, κατανοούν ακριβώς γιατί χαρακτηρίζω το έργο της εντυπωσιακό. Η λογοτεχνία του φανταστικού στην χώρα μας είναι ακόμα στα πρώτα της βήματα αλλά με εξαιρετικά αξιόλογους εκπροσώπους. Σπάνια, όμως, διεθνώς υπάρχει κάποιο μυθιστόρημα φαντασίας που να βασίζεται σε πρωτότυπες ιδέες, βγαλμένες απευθείας από το μυαλό του συγγραφέα, όπως για παράδειγμα μια ολόκληρη θεογονία, μία φανταστική χώρα με λεπτομερέστατο χάρτη, τραγούδια, γρίφους και μία περιπέτεια που να πλησιάζει στην γνησιότητα και την πρωτοτυπία το έργο του αξεπέραστου Τόλκιν. Όταν, λοιπόν, εμφανιστεί αυτή η σπάνια περίπτωση ενός πηγαίου, πρωτότυπου, νέου συγγραφικού ταλέντου, τότε δεν μπορείς παρά να το αναγνωρίσεις, να το παραδεχτείς και να θελήσεις να μάθεις περισσότερα για τον ίδιο τον συγγραφέα και τις απόψεις του για την λογοτεχνία. Ευχαριστώ θερμά την αγαπητή συγγραφέα για τον χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε έργο της και σας προσκαλώ να διαβάσετε  τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Σουζάνα Χατζηνικολάου!

1) Αγαπητή κ. Χατζηνικολάου, μας έχετε ήδη χαρίσει δύο εξαιρετικά έργα σας, με πιο πρόσφατο το επικό, πολυσέλιδο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο «Το Αυγό Του Θεού» Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Κυρία Τσαλαπάτη, καταρχήν σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη καθώς και για τη φιλοξενία στο εξαιρετικό ιστολόγιό σας. Συγχαρητήρια για την υπέροχη δουλειά σας στον τομέα της λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης.
Θα έλεγα ότι το έναυσμα δεν ήταν άλλο από την ανάγνωση, την οποία ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία, καθώς και τη συνειδητοποίηση ότι τα βιβλία είναι στην πραγματικότητα "μαγικά αντικείμενα" που αφηγούνται ιστορίες. Από τις ομορφότερες περιόδους της ζωής μου ήταν εκείνες κατά τις οποίες κάποιο ξεχωριστό βιβλίο με είχε τραβήξει στον κόσμο του και με ταξίδευε μέσα από τις λέξεις. Συχνά επέστρεφα σε ένα βιβλίο που μου άρεσε και το ξαναδιάβαζα πολλές φορές, μόνο και μόνο για να ξαναζήσω την ιστορία. Κάποια στιγμή θέλησα να γράψω κι εγώ ένα παραμύθι δικό μου, θυμάμαι ήμουν γύρω στα 8 και είχα ζητήσει από τους γονείς μου να μου αγοράσουν ένα τετράδιο στις διακοπές για να γράφω. Από τότε δε σταμάτησα ποτέ. Ίσως εν μέρει να ήταν έμφυτο, σίγουρα όμως βοήθησαν τα πολλά αναγνώσματα.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε γεγονότα, τόπους, θρύλους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση μπορεί να προέλθει από οπουδήποτε. Μπορεί να φανεί παράδοξο, αλλά συνήθως οι ιδέες εμφανίζονται με αφορμή κάποιο γεγονός ή κάποια σκέψη της καθημερινότητας. Από κάποιο βιβλίο, κόμικ, ταινία, ηλεκτρονικό παιχνίδι, από κάποια συζήτηση με φίλους, από κάποιο ασυνήθιστο καθημερινό συμβάν, από εμπειρίες της δουλειάς. Η πραγματικότητα γεννάει την ιδέα και στη συνέχεια αυτή ανάγεται στη σφαίρα της φαντασίας μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες σχετικά με το είδος. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι άτομα αληθινά, πραγματικά, που μπορεί κανείς να συναντήσει οπουδήποτε, απλά τυγχάνει να έχουν μεταφερθεί στο ανάλογο πλαίσιο του φανταστικού. Δε θα ήταν υπερβολή να πω ότι ορισμένοι χαρακτήρες στο «Αυγό του Θεού» είναι αληθινά πρόσωπα που έχω γνωρίσει.
Όσον αφορά τη συγκέντρωση πληροφοριών, είναι αρκετά εύκολο με τη χρήση του διαδικτύου, το οποίο χρησιμοποιώ αρκετά. Επειδή πρόκειται για κόσμο αμιγώς φανταστικό, δεν είναι απαραίτητη κάποια εκτεταμένη έρευνα, εκτός από περιπτώσεις που αφορούν σε δέντρα, φυτά, ζώα κ.λ.π όπως, για παράδειγμα, η λεβάντα.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους, όπως εσείς που είστε ιατρός. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Η ιατρική είναι πολύ ιδιαίτερη σαν επάγγελμα. Καταρχήν, έχει ιδεαλισμό. Όσο κι αν υφίσταται επιθέσεις και κριτικές, όσο κι αν έχει "διαβρωθεί" από κάποιους, εξακολουθεί να διαθέτει ιδέα και ηθική. Έρχεσαι αντιμέτωπος με ασυνήθιστες καταστάσεις που για τον υπόλοιπο κόσμο είναι άγνωστες, έως και τρομακτικές. Ευθύνη, άγχος, συμπόνια, φόβος, χαρά, λύπη, θυμός, έντονα συναισθήματα που σε κατακλύζουν. Γνωρίζεις τους ανθρώπους από την καλή κι απ’ την ανάποδη, είσαι δίπλα τους σε στιγμές αγωνίας, βλέπεις τις αντιδράσεις τους σε συνθήκες πίεσης, κάτι που δε συμβαίνει σε άλλα επαγγέλματα. Βλέπεις υπομονή και απέραντη αγάπη που σε κάνουν να νιώθεις σεβασμό και δέος. Βλέπεις την εξουθένωση αλλά και την απεριόριστη πίστη, το θυμό, την αγανάκτηση και την αλαζονεία αλλά και την αποφασιστικότητα, την τεράστια ψυχική δύναμη, την ανιδιοτέλεια. Βλέπεις τη χαρά και την απόγνωση στα μάτια. Ακόμα και τη χαζομάρα και την παντελή άγνοια, την αδιαφορία, την προδοσία, την κακία. Την ευγνωμοσύνη, την τρυφερότητα, την αισιοδοξία. Αντιμετωπίζεις την αληθινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Όλα αυτά από μόνα τους σε γεμίζουν απέραντη έμπνευση, σε κάνουν να θέλεις να τα περιγράψεις για να βγουν από μέσα σου, για να ξαλαφρώσεις κι εσύ ο ίδιος. Εξάλλου, η ιατρική με έχει βοηθήσει στη συγγραφή γιατί μπορώ να περιγράψω εύκολα καταστάσεις που αφορούν αρρώστιες, τραύματα, φάρμακα, συμπτώματα κούρασης/πείνας/δίψας/φόβου κ.λ.π, κάτι που ανακάλυψα στην πορεία. Παλιότερα, που δεν είχα τις σχετικές γνώσεις ήταν πιο δύσκολο.
Το μόνο αρνητικό με τη δουλειά είναι η έλλειψη χρόνου για συγγραφή, ο οποίος έχει πλέον περιοριστεί στο ελάχιστο.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Εννοείται ότι έχω συμπεριλάβει και μάλιστα πολλά, κυρίως όσον αφορά τους διάφορους χαρακτήρες οι οποίοι, όπως προανέφερα, έχουν επηρεαστεί από αληθινά άτομα που είχα την τύχη ή την ατυχία να γνωρίσω. Ως προς το τελευταίο, δεν ήταν επώδυνο, μάλλον εύκολο θα το χαρακτήριζα, γιατί τα άτομα που αποδείχθηκαν αρνητικές εμπειρίες για τη ζωή μου πλέον τα έχω αναγνωρίσει και ξεπεράσει, ενώ κατέληξαν να με διδάξουν πολύ σημαντικά μαθήματα. Για τον λόγο αυτό και ήταν μάλλον αντικειμενική η προσέγγισή τους.
Επίσης, διάφορες τοποθεσίες και μέρη στα βιβλία δεν είναι παρά "αντικατοπτρισμοί" πραγματικών περιοχών που έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου. Για παράδειγμα, το Μοναστήρι της Ανελμπόα στο «Αυγό του Θεού» είναι απεικόνιση συγκεκριμένου πραγματικού μοναστηριού, ενώ ο Σελέτικ και η Άσα-Καράια, το Χάνι του Ανάποδου, το Δάσος Λόρογκ και το Γριγάλ είναι αληθινές εικόνες από αληθινά μέρη που έχω επισκεφθεί.
Όσον αφορά τις καταστάσεις της πλοκής, δεν θα έλεγα ότι έχω παρόμοια προσωπικά βιώματα με κάποια από αυτές, είναι ως επί το πλείστον φανταστικές. Με εξαίρεση φυσικά ό,τι αφορά τη θρησκεία της Νεβάντε και τη λατρεία του Γκνοφόσιρ που έχει επηρεαστεί από τις δικές μου σχετικές εμπειρίες.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί κυρίως με την λογοτεχνία φαντασίας. Θεωρείτε, ίσως, ότι το κύριο ενδιαφέρον σας είναι και θα παραμείνει η σφαίρα της φαντασίας ή πιθανότατα θα αναζητήσετε και κάποια διαφορετική "πηγή ιδεών" στο μέλλον;

Ποτέ δεν ξέρεις, δεν το θεωρώ, όμως, πολύ πιθανό. Υπήρξε κάποια στιγμή μετά από πολλαπλά αναγνώσματα τρόμου, που είχα σκεφτεί να δοκιμάσω μια αλλαγή προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω όμως ότι θα παραμείνω στο χώρο του fantasy, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό το είδος μου αρέσει να γράφω.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Εξαρτάται από το είδος του βιβλίου. Εάν πρόκειται για επιστημονικό, ιστορικό, φιλοσοφικό, σίγουρα απαιτείται επιστημονικό υπόβαθρο, έρευνα, ανάλογες σπουδές. Για τα υπόλοιπα είδη θεωρώ ότι αρκούν αυτά που προαναφέρατε. Το έχει αποδείξει άλλωστε η ίδια η ιστορία της λογοτεχνίας. Φυσικά, όσο περισσότερα γνωρίζει κανείς για το είδος με το οποίο ασχολείται, τόσο το καλύτερο. Για παράδειγμα, ακόμα και στο fantasy υπάρχουν κανόνες τους οποίους καλό είναι να γνωρίζει κανείς. Όχι για άλλο λόγο, αλλά για να τους παραβιάζει έντεχνα και εν γνώσει του. J

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Πόσο θα ήθελα να ήταν έτσι! Δυστυχώς, όχι. Δεν μπορείς να ξέρεις πότε θα έρθει η έμπνευση. Μπορεί να είναι οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος, όποια διάθεση κι αν έχεις, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και πρέπει να την περιμένεις υπομονετικά όσο κι αν αργήσει. Το παν είναι να είσαι έτοιμος, ανοιχτός σε μια νέα ιδέα, να ελλοχεύεις και να την ακούσεις να έρχεται. Από τη στιγμή που θα έρθει όμως, είναι σαν ν’ ανοίγει ένα φράγμα και να ξεχύνεται καταρράχτης, και όλα παίρνουν το δρόμο τους. Είναι σαν την εγκυμοσύνη· το παν είναι η σύλληψη, που δεν γνωρίζεις όμως πότε θα γίνει. Άπαξ και γίνει, στη συνέχεια ακολουθούν όλα με τον πιο φυσικό τρόπο. Η ιδέα διαπλάθεται αργά και σταθερά, σχεδόν από μόνη της. Το έργο ουσιαστικά δημιουργείται αφ’ εαυτού και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του είσαι αφοσιωμένος και να το παρατηρείς. Μεγαλώνει λίγο από ‘δω, μικραίνει λίγο από ‘κει, αναδιαμορφώνεται, εξελίσσεται, αλλάζει πολλές μορφές μέχρι να βρει την τελική του. Θέλει το χρόνο του για να δημιουργηθεί, θέλει την προσοχή σου, την έγνοια σου, τη φροντίδα σου. Κι όταν ολοκληρωθεί πια και ξεπηδήσει από το μυαλό σου στην πραγματικότητα, είναι ένας αυτόνομος ανεξάρτητος οργανισμός. Η δημιουργία ενός έργου είναι ό,τι κοντινότερο στην κύηση.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Την αναζητώ. Άλλο το μάτι του συγγραφέα και άλλο του αναγνώστη. Άπειρα λάθη μπορούν να ξεφύγουν όταν όλα – χαρακτήρες, πλοκή, περιγραφές, λεπτομέρειες – βρίσκονται στο μυαλό σου σαν κουβάρι, κι ένας «καθαρός» νους μπορεί να τα επισημάνει ώστε να διορθωθούν. Είναι σημαντική η γνώμη κάποιου με εμπειρία στο είδος και ανάλογες γνώσεις γιατί μου δείχνει αδυναμίες που μου έχουν ξεφύγει. Πιστεύω, όμως, στη δουλειά μου και λαμβάνω υπόψιν μου τις όποιες παρατηρήσεις  μέχρι το σημείο με το οποίο συμφωνώ. Δε θα άλλαζα ποτέ κάτι που αρέσει σε μένα όσο κι αν άκουγα αντίθετες απόψεις. Ο συγγραφέας παίρνει την τελική απόφαση για ό,τι αφορά στο έργο.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Ξεχωρίζω το «Αυγό του Θεού» γιατί με δίδαξε πολλά. Γράφτηκε σε μια περίοδο με ιδιαίτερη σημασία για μένα, εκείνη της εγκυμοσύνης, και η αίσθηση της δημιουργίας τότε ήταν σχεδόν μεθυστική. Κατά τη συγγραφή του ανακάλυψα πολλά τόσο για τον εαυτό μου όσο και για τους γύρω μου, για τις απόψεις μου σχετικά με τη θρησκεία και την πίστη, ήρθα πιο κοντά στο Θεό, αναθεώρησα "πιστεύω" μου και ανακάλυψα πράγματα που αναδύθηκαν από το παρελθόν και το υποσυνείδητό μου για να μου εξηγήσουν καταστάσεις και εμπειρίες ως δια μαγείας. Γράφοντάς το έγινα πιο δυνατή, αναγνώρισα για μια ακόμα φορά τις πραγματικές αξίες της ζωής, ένιωσα αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, ήταν σαν να ακολουθούσα έναν φωτεινό δρόμο. Πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω γράψει ποτέ. Η «Ίριδα» θα είναι πάντα ξεχωριστή για μένα γιατί αφορά μια άλλη περίοδο της ζωής μου, όμως το «Αυγό» είναι η αδυναμία μου.
Η ιστορία εμπνεύστηκε από το ενδιαφέρον μου για την εποχή της Ιεράς Εξέτασης και του κυνηγιού των μαγισσών. Πάντα με έλκυε το όλο γεγονός και πίστευα ότι θα μπορούσε να ειπωθεί μια ιστορία σχετική με τη θρησκεία και τις παρεκκλίσεις της, η γνώμη μου για τις οποίες διαφαίνεται στο βιβλίο. Δημιούργησα εξαρχής μια νέα θρησκεία ώστε να μπορώ να μιλήσω για το θέμα ελεύθερα, χωρίς να προκύψουν παρεξηγήσεις και αβάσιμα συμπεράσματα. Διανθίσματα και λεπτομέρειες αφορούν προσωπικές εμπειρίες και χαρακτηριστικά, όπως η λεβάντα και η μανόλια που μου αρέσουν ιδιαίτερα, ή το μοβ που είναι από τα αγαπημένα μου χρώματα. Από την άλλη, η «Ίριδα» βασίστηκε στην αναστροφή του κλασικού μοτίβου παραμυθιού στο οποίο ένας πρίγκιπας σώζει μια πριγκίπισσα από μια απειλή – αφορά την αναστροφή των ρόλων των φύλων και συμβολίζει την ισότητα.

10) Η συγγραφέας Σουζάνα Χατζηνικολάου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Χρόνος, δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε για γράψιμο ούτε για διάβασμα, λόγω δουλειάς και προσωπικών υποχρεώσεων. Προσπαθώ, όμως, να βρίσκω έστω και λίγες ώρες για την μαγική εμπειρία της ανάγνωσης. Μου αρέσουν όλα τα είδη λογοτεχνίας και διαβάζω με ευχαρίστηση οτιδήποτε μου εξάπτει το ενδιαφέρον, αλλά τρέφω ιδιαίτερη αγάπη για το φανταστικό. Τελευταία ανακαλύπτω με ενθουσιασμό τους Έλληνες συγγραφείς του είδους και μπορώ να πω ότι η εμπειρία είναι εκπληκτική. Διαβάζω, επίσης, ιστορικά μυθιστορήματα και κλασσική λογοτεχνία, ανάλογα με τη στιγμή. Πολλές φορές διαβάζω δύο ή και τρία βιβλία ταυτόχρονα.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Σίγουρα έχω δεχτεί επιρροές από αναγνώσματα, κυρίως όσον αφορά τη θεματολογία, καθώς έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του συγκεκριμένου είδους. Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς και δυσκολεύομαι να πω ποιος ακριβώς με έχει επηρεάσει. Θεωρώ όμως ότι ο τρόπος γραφής και το ύφος είναι ως επί το πλείστον ανεξάρτητα χαρακτηριστικά.
Αυτό που σίγουρα με έχει εμπνεύσει είναι γενικά τα παραμύθια, τα οποία πιστεύω ότι περιέχουν πανανθρώπινες αλήθειες και διαχρονικές αξίες με τρόπο που περνά άμεσα στο υποσυνείδητο.
Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι πολλοί, από διάφορα είδη λογοτεχνίας. Η Κέιτ Μόρτον αλλά και ο Lewis Carroll. O Άγγελος Τερζάκης αλλά και ο Τόλκιν. Ο Στρατής Μυριβήλης, η Πηνελόπη Δέλτα, αλλά και ο Έκτωρ Μαλό και η Φράνσις Μπάρνετ. Η Ζυράννα Ζατέλη αλλά και η Άρτεμις Βελούδου, ο Τζέιμς Μπάρι και η Victoria Hislop. Ιδιαίτερα αγαπημένα μου βιβλία είναι το «Παραμύθι χωρίς Όνομα», το «Lord of the Flies», η «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ», η «Παναγία των Παρισίων», ο «Πήτερ Πάν».

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Το «Lord of the Flies» του William Golding, το οποίο θεωρώ πραγματικό αριστούργημα. Επίσης, την «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» του Τερζάκη.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Όσον αφορά τη λογοτεχνία του φανταστικού δεν είναι απαραίτητο, αλλά βοηθάει πάρα πολύ. Δίνει αληθοφάνεια στις περιγραφές, την ατμόσφαιρα, τους χαρακτήρες. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο στην πράξη. Ευτυχώς, όμως, μπορεί να γίνει σχεδόν η ίδια δουλειά από το σπίτι, μέσω του διαδικτύου, χωρίς τα βιώματα βέβαια, αλλά μπορεί κανείς να γνωρίσει τα μέρη που τον ενδιαφέρουν έστω και από μακριά.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Πρόκειται για εντελώς προσωπική επιλογή και εξαρτάται από τον ίδιο τον συγγραφέα και μόνο. Εφόσον νιώθει την ανάγκη να "πειραματιστεί" και να ασχοληθεί με κάποιο διαφορετικό είδος, θα πρέπει να το πράξει. Δεν υπάρχουν στεγανά και όρια, η συγγραφή είναι μια εμπειρία τόσο ατομική όσο και συλλογική, που προσδίδει ευχαρίστηση στον συγγραφέα ανεξάρτητα από τον αναγνώστη. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι παραμένουν στο είδος με το οποίο έχουν ασχοληθεί από την αρχή οφείλεται στο ότι, πολύ απλά, αυτό είναι που τους αρέσει και τους εκφράζει.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Είναι πολύ όμορφο να έχεις κάτι να πεις πέρα από την ιστορία. Θα μπορούσε βέβαια ένα βιβλίο να έχει ως μόνο του σκοπό την ψυχαγωγία, να θέλει απλά να προσφέρει μερικές ώρες χαλάρωσης και ταξιδιού. Όταν όμως μέσα από αυτό προβάλλονται ερωτήματα που κεντρίζουν τον αναγνώστη και κινητοποιούν τη σκέψη, η ομορφιά του πολλαπλασιάζεται και η αίσθηση της ολοκλήρωσης του συγγραφέα είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη.
Θα ήθελα να πιστεύω ότι τα βιβλία μου αφορούν όλο τον κόσμο και οποιοδήποτε αναγνωστικό κοινό. Δε νομίζω ότι η λογοτεχνία του φανταστικού απευθύνεται μόνο σε συγκεκριμένο είδος αναγνωστών. Έχει τύχει να διαβάσουν το «Αυγό» άτομα που δεν έχουν ξαναδιαβάσει τέτοιου είδος βιβλία και να έχουν ενθουσιαστεί. Όσο για τα μηνύματα που θα ήθελα να περάσω, δεν είναι άλλα από τα ιδανικά που, παρά τον κυνισμό και την αλλοτρίωση της εποχής μας, εξακολουθούν να μας γοητεύουν όλους. Η αγάπη, η φιλία, η αλληλεγγύη, η πίστη, η ελπίδα, η αφοσίωση, το θάρρος και το κουράγιο, η αισιοδοξία ότι το τέλος κάθε περιπέτειας θα είναι καλό. Νομίζω ότι όλοι μας το έχουμε ανάγκη αυτό.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα, ιδιαίτερα μέσα από κόσμους μυθικούς;

Δε μπορεί να είναι και τα δύο; Από πού θα εμπνευστεί κανείς αν όχι από την πραγματικότητα και την καθημερινή ζωή; Οι μυθικοί κόσμοι δεν είναι διαφορετικοί από τον δικό μας, είναι απλά ένας αντικατοπτρισμός όσων συμβαίνουν γύρω μας μέσα από ένα άλλο πρίσμα, που έχει ταυτόχρονα το στοιχείο του ταξιδιού. Η λογοτεχνία του φανταστικού μπορεί να έχει το παραπέτασμα της "φυγής", αλλά στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται αιώνιες αξίες που είναι πάντοτε επίκαιρες γιατί βρίσκονται ριζωμένες βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό. Κινείται, δηλαδή, στο ίδιο μοτίβο με τα παραμύθια. Δεν θα πάψει ποτέ να μας ελκύει γιατί μέσα από αυτές τις φανταστικές πραγματικότητες απελευθερωνόμαστε και τολμάμε να ανακαλύψουμε αλήθειες για τον εαυτό μας και τη ζωή μας.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή; Πόσο πρόσφορο είναι το "έδαφος" για το fantasy στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

Φυσικά και είχα ενδοιασμούς, είχα όμως και την περιέργεια να ακούσω την κριτική κάποιου με εμπειρία και ανάλογη γνώση, ώστε να ανακαλύψω περισσότερα για τον εαυτό μου και τη δυνατότητα εξέλιξης του τρόπου γραφής μου. Αυτό που ήθελα πραγματικά ήταν να μοιραστώ την ιστορία και τον κόσμο μέσα στον οποίο είχα ζήσει τόσον καιρό, και να συνομιλήσω γι΄ αυτά με άτομα που θα τα έβρισκαν ενδιαφέροντα. Αγωνία υπάρχει πάντα, όπως υπάρχει ακόμα και τώρα, με την καλή έννοια, γιατί κάθε νέος αναγνώστης μπορεί να έχει κάτι διαφορετικό να πει, κάτι να σχολιάσει που μπορεί να μην είχα προσέξει, να δώσει τη δική του προέκταση στο θέμα. Έχω πάντοτε μεγάλη ανυπομονησία να μάθω τη γνώμη κάποιου που έχει αφιερώσει το χρόνο να διαβάσει αυτό που έγραψα.
Σίγουρα η θεματολογία μου επηρεάζει την αποδοχή του ευρέως κοινού καθώς στην Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει "ρατσισμός" ως προς το είδος της φανταστικής λογοτεχνίας. Παρόλα αυτά, τελευταία διαφαίνεται μια αχτίδα φωτός καθώς είναι ένα είδος ζωντανό, ταχέως εξελισσόμενο, με αρκετούς αντιπροσώπους στη χώρα μας που μας έχουν δώσει εξαίρετα έργα – προσπαθώ να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερα και έχω καταφέρει να σχηματίσω ευρεία άποψη σχετικά. Πιστεύω ότι η νέα σκηνή του Ελληνικού φανταστικού είναι πραγματικότητα και θα ενθάρρυνα κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για το είδος να μη διστάσει να εμπιστευθεί Έλληνες συγγραφείς, δε θα απογοητευθεί καθόλου. Δε θα αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα, αλλά πραγματικά με λίγο ψάξιμο θα ανακαλύψει διαμάντια.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Καταρχήν, θα ήθελα να πω ότι θεωρώ συγγραφέα οποιονδήποτε γράφει άσχετα αν το έργο του έχει εκδοθεί ή όχι. Από τη στιγμή που αποφασίζει να διαθέσει χρόνο και ψυχή σε μια ενασχόληση όπως το γράψιμο αντί να κάνει οτιδήποτε άλλο, είναι συγγραφέας. Αυτό θα πρέπει να το πιστεύουν όλοι βαθιά μέσα τους και να μην απογοητεύονται από τυχόν απορρίψεις, αλλά να συνεχίζουν την προσπάθεια με επιμονή και, πάντα, να προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι. Σίγουρα η οικονομική κρίση δε βοηθάει, αλλά θέλω να πιστεύω ότι δε θα κρατήσει για πάντα. Κάτι που είναι πραγματικά καλό θα βρει το δρόμο του για το βιβλιοπωλείο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και εν τέλει, την "ετυμηγορία" θα τη βγάλουν οι αναγνώστες.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στα βιβλία σας αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Το Αυγό Του Θεού», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Πιστεύω ότι θα συνεχίσω να γράφω γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μου και δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Δυστυχώς αυτή την περίοδο ο ελεύθερός μου χρόνος είναι λιγοστός και κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο. Είμαι σίγουρη, όμως, ότι κάποια στιγμή θα γεννηθεί μια ιστορία που θα ζητάει να ειπωθεί, και ανυπομονώ να δω ποιο θα είναι το επόμενό μου ταξίδι.

Βιογραφία Σουζάνας Χατζηνικολάου:

Η Σουζάνα Χατζηνικολάου μεγάλωσε στο Χαλάνδρι και μένει στην Παλλήνη Αττικής. Είναι παιδίατρος στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης. Γράφει ιστορίες φαντασίας και παραμύθια από μικρή. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ίριδα, η πόλη της ψυχής μας» κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Πατάκη, ενώ το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο «Το Αυγό Του Θεού» κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Κέδρος. Έχει μια κόρη, τη Νεφέλη.

Βιβλιογραφία Σουζάνας Χατζηνικολάου:

«ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» (2015)
Εκδόσεις: Κέδρος
Σελίδες: 872
Τιμή: 22,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στη θεοκρατική κοινωνία της Νεβάντε και της πρωτεύουσάς της, Βαγιαμόρεν, η αμφισβήτηση του Αρχιερέα και του ιερατείου ισοδυναμεί με θανάσιμη αμαρτία. Οι αμαρτωλοί θεωρούνται καταραμένοι από τον Θεό Γκνοφόσιρ και εξορίζονται σημαδεμένοι με τη Σφραγίδα, το σύμβολο των δαιμόνων. Η ποινή ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο, καθώς οι εξόριστοι έρχονται αντιμέτωποι με τον ακραίο φανατισμό και την προκατάληψη της Νεβάντε, και ελάχιστοι από αυτούς επιβιώνουν πάνω από δώδεκα μήνες. Ύστερα από τέσσερα σκληρά χρόνια εξορίας και βαριά άρρωστος, ο Φίλκε επιστρέφει στη Βαγιαμόρεν. Συναντά τον παλιό του φίλο Σίντρο κι εκείνος πηγαίνει μαζί του. Παρέα με τον Ίλυ και τον Άνικ, δυο αδέρφια από εξόριστη μητέρα, θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι για κάποιο μοναστήρι στο Βορρά. Η πίστη όλων στον Θεό έχει κλονιστεί, και το μίσος για τον τύραννο Αρχιερέα Ζεσπίλκα είναι κοινό. Όμως κάποια στιγμή οι αληθινοί δαίμονες θα ξυπνήσουν και θα ψάξουν για συμμάχους ανάμεσα στους εξορίστους. Και τότε ο Φίλκε θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη συγχώρεση και στην εκδίκηση. Και θα ανακαλύψει ότι η Σφραγίδα στον κρόταφό του είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ζωγραφιά.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για «Το Αυγό Του Θεού» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/02/blog-post_5.html

«ΙΡΙΔΑ, Η Πόλη Της Ψυχής Μας» (2012)
Εκδόσεις: Πατάκη
Σελίδες: 808
Τιμή: 8,72 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:


«Η μοίρα της Λίλλυ αρχίζει να γράφεται τη μέρα που συναντάει τον μελαγχολικό Σον. Όταν αυτός θα εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω μόνο το μικρό του όνομα, η Λίλλυ θα ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης με μοναδικά εφόδια την αγάπη και την πίστη της. Δίχως να το ξέρει, ο δρόμος της θα διασταυρωθεί με την τραγική ιστορία της Ίριδας, της πανέμορφης πρωτεύουσας του βασιλείου Αρίλιον που αφανίστηκε τρία χρόνια πριν. Η Λίλλυ θα έρθει αντιμέτωπη με έναν ανείπωτο εφιάλτη. Όμως εκείνη αγαπά και πιστεύει. Απέναντι στη μαγεία του Κακού και τη μανία της εκδίκησης, θα αντιτάξει την επιμονή της αγάπης της.»

Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΕΤΑΣ», της Δήμητρας Ιωάννου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΕΤΑΣ», της Δήμητρας Ιωάννου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 464
Τιμή: 14,94 €

            Θα μπορούσε, αλήθεια, ένα μυθιστόρημα γραμμένο από μία σύγχρονη συγγραφέα να συνδυάζει τη ρομαντική, γλαφυρή λογοτεχνία που μας άφησε παρακαταθήκη ο Γρηγόριος Ξενόπουλος, τη σκοτεινή και μυστηριακή ατμόσφαιρα του αστικού μύθου που δημιουργήθηκε γύρω από τον διαβόητο Τζακ τον Αντεροβγάλτη, καθώς και τη σύγχρονη, οικεία λογοτεχνία του αστυνομικού μυθιστορήματος με έντονες τις αποχρώσεις της περιπέτειας, του ερωτισμού και του θρίλερ; Η χαρισματική συγγραφέας Δήμητρα Ιωάννου με το εκπληκτικό, αριστουργηματικό μυθιστόρημά της «Το Τραγούδι Της Αννέτας» μας αποδεικνύει με εντυπωσιακή άνεση πως, ναι, μπορεί ένα μυθιστόρημα να συνδυάζει όλα τα παραπάνω με αξιοθαύμαστη μαεστρία. Είναι το πρώτο βιβλίο της συγγραφέως που διαβάζω, το δεύτερό της κατά σειρά έκδοσης, και, ειλικρινά, οφείλω να παραδεχτώ πως εντυπωσιάστηκα από την ευρηματικότητα και το ταλέντο της, πως θα σπεύσω να διαβάσω και τα άλλα δύο μυθιστορήματά της, ενώ πλέον μπορώ να δηλώσω με το χέρι στην καρδιά, πιστή και ένθερμη αναγνώστριά της.
            Η συγγραφέας μας συμπαρασύρει σε ένα συναρπαστικό, γοητευτικό ταξίδι στο χωροχρόνο ανάμεσα στην Αθήνα του σήμερα και στα Επτάνησα του 17ου αιώνα. Δύο εμβληματικές ηρωίδες, σμιλεμένες με ζωντάνια και παραστατικότητα, η Άννα του σήμερα και η Αννέτα του χθες, μας ξεναγούν στις συγκλονιστικές ζωές τους, που βρίθουν από γεγονότα καθηλωτικά και αξιομνημόνευτα, γεμάτα φιλία, έρωτα, πάθος, μίσος, ζήλεια, δολιότητα, υποκρισία, αδικία, λύτρωση και δικαίωση. Η πλοκή μας μαγεύει, οι ήρωες μας σαγηνεύουν, οι ολοζώντανες περιγραφές μας ταξιδεύουν και το μόνο σίγουρο είναι πως θα ξενυχτήσετε μην τολμώντας να αφήσετε από τα χέρια σας αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα, προτού φτάσετε στην τελευταία σελίδα του.
            Στη σύγχρονη Αθήνα των γρήγορων ρυθμών ζωής, των επιφανειακών και ενίοτε ψεύτικων σχέσεων, των αβίαστων αποφάσεων και της επίπλαστης ιδανικής εικόνας σε προσωπικό και επαγγελματικό επίπεδο, η Άννα ζει και εργάζεται, προσπαθώντας να διατηρήσει την αξιοπρέπεια, την ανεξαρτησία και τα ιδανικά της ακέραια. Θα έλεγε κανείς πως στη σύγχρονη, εκμοντερνισμένη ελληνική κοινωνία δεν υπάρχουν κατάλοιπα παλαιών και απαρχαιωμένων αντιλήψεων που κάνουν την γυναίκα να αισθάνεται μειονεκτικά αν μέχρι τα τριάντα της δεν έχει καταφέρει να "αποκατασταθεί" στον κοινωνικό της περίγυρο ως μία παντρεμένη γυναίκα… Κι όμως, οι "ρίζες" ορισμένων καταλοίπων είναι βαθιές και συχνά μεταξύ σοβαρού και αστείου, ακόμα και απολύτως καλοπροαίρετα, οι σπόντες "πέφτουν", τα υπονοούμενα "δίνουν και παίρνουν" και ουσιαστικά η ψυχολογία κάθε ευαίσθητης γυναίκας καταρρακώνεται, αρχίζοντας να πιστεύει και η ίδια πως σύντομα θα πρέπει να κατοχυρώσει τη δική της "θέση στο ράφι"! Όταν, λοιπόν, η Άννα γνωρίζει έναν πολύφερνο, γοητευτικό εργένη, πάμπλουτο, καλλιεργημένο, αποκατεστημένο επαγγελματικά και περιζήτητο, τον Ανάργυρο Σοφιανό, οι αντιστάσεις της κάμπτονται, η ορθή κρίση της θολώνει και τα ένστικτά της αποκοιμούνται. Ο γάμος της είναι πλέον γεγονός, η αναγκαστική της συμμόρφωση στα κοινωνικά "πρέπει" και τον άκρατο "δηθενισμό" μιας κατά φαντασίαν ανώτερης τάξης θεωρείται επιβεβλημένη και, φυσικά, η καρδιά της που χτυπά πιο έντονα και πιο αληθινά για τον γοητευτικό Μενέλαο διπλοκλειδώνεται, μέχρι να πάψει να την ακούει. Ο άντρας της απόμακρος, ψυχρός και απρόσιτος δεν φαίνεται να νοιάζεται για τίποτα άλλο πέρα από τον ιατρικό κολοσσό του και τα ανίερα μυστικά του. Η απρόσμενη και ανεξήγητη ασθένεια της Άννας θα αφυπνίσει τους ανθρώπους που την αγαπούν πραγματικά και μια περιπέτεια πέρα από κάθε φαντασία, νοσηρή και διεφθαρμένη, θα ξεκινήσει με απρόσμενες συνέπειες για όλους.
            Στα Ενετοκρατούμενα Επτάνησα του 17ου αιώνα, παρακολουθούμε μιαν άλλη συγκλονιστική ιστορία, αυτή της πανέμορφης κοντεσίνας Αννέτας Οριφερίνας και του Μέλιου Ρενέση, που ενάντια σε όλους και όλα ερωτεύονται παράφορα, και αγνοώντας όλες τις προσταγές της "ασφυκτικής" κοινωνίας της εποχής και των ταξικών περιορισμών, σχεδιάζουν να κλεφτούν και να φύγουν μακριά. Οι Μοίρες, όμως, είχαν άλλα γραμμένα για τους δύο νέους και απρόβλεπτα εμπόδια –τα οποία φαντάζουν ανυπέρβλητα– καθώς καλά κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος και αδίστακτες δολοπλοκίες του παρόντος, αλλάζουν τα σχέδιά τους. Ο σκοτεινός και αδίστακτος κόντες Νικηφόρος Τεμπέστας θα εκβιάσει τον πατέρα της Αννέτας και θα διεκδικήσει την εξαίσια καλλονή για τον εαυτό του και την ικανοποίηση των πιο άρρωστων και διεστραμμένων πόθων του. Ταυτόχρονα, ένας μυστηριώδης δολοφόνος σπέρνει τον τρόμο στους κατοίκους του νησιού, σκοτώνοντας με φρικιαστικό τρόπο ανυπεράσπιστες ιερόδουλες. Η ντόπια κοινωνία συνταράσσεται, οι ήρωες αγωνίζονται να ξεφύγουν από τις καλά στημένες παγίδες ανθρώπων από το οικείο περιβάλλον τους και η πλοκή σταδιακά κορυφώνεται, καθηλώνοντας τον έκθαμβο αναγνώστη ολοένα και περισσότερο.
            Η Δήμητρα Ιωάννου, με το εξαίσιο «Τραγούδι Της Αννέτας» της, μας χαρίζει ένα αλησμόνητο μυθιστόρημα από αυτά που μένουν χαραγμένα στην μνήμη και την καρδιά μας ανεξίτηλα. Το παρελθόν "παντρεύεται" με το παρόν με έναν αριστουργηματικό τρόπο, χαράζοντας ένα ανεπανάληπτο "μωσαϊκό" χαρακτήρων, συμπεριφορών, γεγονότων, μυστικών, αποκαλύψεων και εκμυστηρεύσεων τα οποία είναι ικανά να προσφέρουν στο σήμερα τη δικαίωση και την λύτρωση που δικαιούται το χθες! Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην αγαπητή συγγραφέα για το εξαιρετικό αυτό πόνημά της και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου! Θα το λατρέψετε, να είστε σίγουροι!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, σήμερα

Η Άννα παντρεύεται τον επιχειρηματία Ανάργυρο Σοφιανό, βασικό μέτοχο ενός υπερσύγχρονου ιδιωτικού νοσοκομείου, ενώ παράλληλα αντιστέκεται στην έντονη έλξη που της ασκεί ο γοητευτικός Μενέλαος. Εγκλωβισμένη σε έναν κακό γάμο, ξαφνικά αρρωσταίνει βαριά, πράγμα που προβληματίζει τον περίγυρό της. Η Άννα, ο Μενέλαος κι οι φίλοι τους έρχονται αντιμέτωποι με έναν ιατρικό κολοσσό που περιφρουρεί καλά τα μυστικά του. Κι αν οι υποψίες τους είναι αληθινές, τότε ίσως όλοι κινδυνεύουν άμεσα, μπλεγμένοι σε ένα κύκλωμα που ξεπερνά και την πιο στρεβλή φαντασία.

Επτάνησα, 17ος αιώνας

Ο Μέλιος Ρενέσης ερωτεύεται παράφορα την κοντεσίνα Αννέτα Οριφερίνα, όμως ο κόντες Νικηφόρος Τεμπέστας, εκβιάζοντας τον πατέρα της, καταφέρνει να τους χωρίσει. Κι ενώ οι δυο νέοι σχεδιάζουν κρυφά μια νέα ζωή μακριά, το νησί πλήττεται από μια σειρά άγριων δολοφονιών, που σπέρνουν τον τρόμο στους κατοίκους του. Ποιος είναι στ’ αλήθεια ο μυστηριώδης φονιάς και τι τον συνδέει μαζί τους; Θα καταφέρουν οι δυο νέοι να τον ξεσκεπάσουν ή θα τους σταματήσει η ζοφερή παρουσία του; Ποια είναι αυτά τα πρόσωπα από το παρελθόν που κάνουν επίμονα την εμφάνισή τους στα όνειρα της Άννας; Θα μπορέσουν να τη βοηθήσουν και να της δώσουν τις απαντήσεις που αναζητά;

Ένα μυθιστόρημα γεμάτο αγωνία και έρωτα, ζυμωμένο σελίδα σελίδα με τις μαγικές νότες μιας μελωδίας, που τραγουδά γλυκά τον πόνο της αλύτρωτης αγάπης.»

Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

«ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ», της Kristin Hannah – Γράφει η Λία Μίλτου

«ΤΟ ΑΗΔΟΝΙ», της Kristin Hannah – Γράφει η Λία Μίλτου
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 640
Τιμή: 15,93 €

«Στον έρωτα ανακαλύπτουμε ποιοί θέλουμε να είμαστε. Στον πόλεμο ανακαλύπτουμε ποιοί είμαστε πραγματικά»

Είναι η επικεφαλίδα στο εξώφυλλο του αριστουργηματικού αυτού βιβλίου της Kristin Hannah που με έχει συγκλονίσει! Ένα μυθιστόρημα που αγκαλιάζει σφιχτά τον αναγνώστη και τον αιχμαλωτίζει, χωρίς να μπορεί να το αφήσει από τα χέρια του! Αναρωτιέμαι πόσο επίπονη έρευνα έχει κάνει η ταλαντούχα συγγραφέας και πόση αδρεναλίνη έχει φορτωθεί κρατώντας αυτή την πένα και σαν κινηματογραφική κάμερα να μας χαρίζει εξαιρετικά και συγκλονιστικά πλάνα εικόνων και περιγραφών, με μοναδικό "χτίσιμο" χαρακτήρων!
         Αγάπησα όσο λίγα βιβλία αυτό το βιβλίο, γιατί με θαυμασμό και δέος παρακολουθούσα σελίδα-σελίδα την αντοχή της ανθρώπινης ψυχής. Ένας ύμνος στη δύναμη της γυναίκας, όταν έρθει αντιμέτωπη με τον όλεθρο του πολέμου και αναδεικνύεται ισότιμη με τον άνδρα. Αυτό το επικό πανόραμα είναι μια ωδή στη γυναίκα και φωτίζει ένα πρωτόγνωρο κομμάτι της Ιστορίας, που σπάνια αναφέρεται στα ιστορικά βιβλία. Η ηρωική δράση των δυο αδερφών με καθήλωσε κυριολεκτικά, με σόκαρε, με αγανάκτησε, με συγκίνησε και αισθάνθηκα πολλές φορές τα μάτια μου να υγραίνονται. Με ανατρίχιαζαν οι θυσίες και οι εξευτελισμοί που έχει υποστεί όλη η ανθρωπότητα από τους απάνθρωπους και στυγερούς δολοφόνους των ΝΑΖΙ.
            Δεν θα αναφέρω το ιστορικό των δυο αδερφών, της Βιάν και της Ιζαμπέλ. Αφήνω τους αναγνώστες, με κομμένη την ανάσα και με την αγωνία να χτυπάει κόκκινο, να ζήσουν αυτή την καταιγιστική πλοκή και τις φρικαλεότητες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου! Πείνα, βιασμοί, βασανιστήρια, δολοφονίες, κρεματόρια, προδοσία, αλλά και στοχασμοί των ηρώων για τις αξίες της ζωής.
            Δεν μπορώ να ξεχωρίσω ποιά από τις ηρωίδες γυναίκες αγάπησα περισσότερο: Τη Βιάν, που για να επιβιώσει με την κόρη της τη Σοφί, συγκατοικεί με τον Γερμανό λοχαγό της Βέρμαχτ, τον Μπέκ. Τον εξευτελισμό της γυναικείας της υπόστασης από τον αισχρό βιαστή της Φον Ρίχτερ, για να γλυτώσει από τα νύχια του τα δεκαεννέα εβραιόπουλα. Την θρυλική 18χρονη Ιζαμπέλ, που διασχίζει πεζή με χιονοθύελλες τα πανύψηλα Πυρηναία, για να φυγαδεύσει τους Βρετανούς πιλότους της RAF, ύστερα από την πτώση των αεροπλάνων τους. Τα φριχτά βασανιστήρια όταν την συνέλαβαν και την αυτοθυσία του πατέρα!
            Την Εβραία Ρασέλ με τα δυο παιδιά της, τη Σάρα και τον Αρί, που ζει το ολοκαύτωμα της οικογένειάς της. Εκατόμβη θυμάτων από τους ομοεθνείς της, οι οποίοι εκτοπίζονται στα Ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης ή πυροβολούνται ομαδικά από τους κατακτητές.
            Και μέσα σε όλη αυτή τη φρίκη του πολέμου, ο κυρίαρχος έρωτας! Το ασίγαστο πάθος της Ιζαμπέλ για τον Παρτιζάνο Γκαετόν, που όταν την προδίδει φεύγοντας, προσχωρεί στην Αντίσταση, αλλά η μοίρα θα τους ξανανταμώσει για να επισφραγίσει αυτόν τον φλογερό έρωτα. Λυρικές περιγραφές από τη συγγραφέα σε αυτό το ρομάντζο, που αγγίζουν τις πιο λεπτές συναισθηματικές χορδές του αναγνώστη!
           Ο τίτλος του βιβλίου «Το Αηδόνι» έχει συμβολικό και αλληγορικό χαρακτήρα. Η ηρωίδα Ιζαμπέλ πήρε αυτόν τον τιμητικό τίτλο και ήταν ο κωδικός της στην Αντίσταση. Τα γλυκά χαρακτηριστικά του αηδονιού αποτυπώνονται στο πανέμορφο πρόσωπό της και δίκαια αξιώθηκε αυτόν τον τίτλο. Είχε από μικρή ασυγκράτητο και παρορμητικό χαρακτήρα, αλλά ο πόλεμος φέρνει στο φως τον πραγματικό της εαυτό και η περήφανη Ιζαμπέλ αναδεικνύει στον λαό της τον πατριωτισμό και την αγάπη της για την Πατρίδα.
           Δεν θα πω τίποτα άλλο! Μένω εκστατική από αυτό το ιστορικό πανόραμα, που με τόσο γοητευτική γραφή και διεισδυτική ματιά μας χάρισε η θαυμάσια συγγραφέας!
           Η μνήμη του θα με ακολουθεί πάντα και, όταν τοποθετήσω το βιβλίο στο ράφι της βιβλιοθήκης μου, θα αισθάνομαι να μου κελαηδεί αυτό το γλυκό αηδόνι. Με έχει σημαδέψει η ομορφιά και το σθένος της ψυχής του, μέσα στο έρεβος και στη λαίλαπα ενός βρώμικου και αποκρουστικού πολέμου, όνειδος και μαύρη σελίδα της Παγκόσμιας Ιστορίας!
           Κλείνοντας θέλω να τονίσω πόσο βαθιά χαράχτηκε στην ψυχή μου, όταν προς το τέλος αυτού του θαυμάσιου βιβλίου, η γυναίκα παρακαλεί τον άνδρα: «Κάνε με να ξεχάσω!...» και εκείνος της απαντά με το σπαρακτικό: «Δεν πρέπει να ξεχάσουμε, πρέπει να θυμόμαστε!...»

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

55 εβδομάδες στη λίστα των best seller των New York Times

 #1 στη λίστα της Wall Street Journal
• Καλύτερο ιστορικό μυθιστόρημα στο Goodreads
 Στα καλύτερα βιβλία του Amazon για το 2015

«Λάτρεψα το ''Αηδόνι'' της ταλαντούχας Kristin Hannah: υπέροχοι ήρωες, εξαιρετική πλοκή, δυνατά συναισθήματα. Τι περισσότερο θα μπορούσε να ζητήσει κανείς από ένα μυθιστόρημα;» - Ιζαμπέλ Αλιέντε

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα, ένας ύμνος στις αντοχές της ανθρώπινης ψυχής και στη δύναμη των γυναικών.

«Γαλλία, 1939. Στο χωριό Καριβό, η Βιάν αποχαιρετά τον σύζυγό της Αντουάν, που φεύγει για το μέτωπο. Οι Γερμανοί εισβάλλουν με ορδές στρατιωτών, τανκς και αεροπλάνα, που σκοτεινιάζουν τον ουρανό και βομβαρδίζουν αθώους.
Όταν επιτάσσουν το σπίτι της, εκείνη και η κόρη της υποχρεώνονται να ζήσουν κάτω από την ίδια στέγη με τον εχθρό. Χωρίς τρόφιμα, χρήματα και ελπίδες, η Βιάν αναγκάζεται να πάρει τη μια σκληρή απόφαση μετά την άλλη για να εξασφαλίσει την επιβίωση της οικογένειάς της.
Η 18χρονη αδερφή της, η Ιζαμπέλ, γνωρίζει έναν γοητευτικό παρτιζάνο και τον ερωτεύεται όπως μόνο οι έφηβοι μπορούν –απόλυτα. Όταν εκείνος την προδίδει, η Ιζαμπέλ προσχωρεί στην Αντίσταση χωρίς δεύτερη σκέψη.
Το Αηδόνι είναι η ιστορία δύο αδερφών που τις χωρίζουν η διαφορά ηλικίας, οι εμπειρίες, τα ιδανικά, τα πάθη και οι περιστάσεις, και κάθε μια τους ακολουθεί τη δική της επικίνδυνη διαδρομή προς την επιβίωση, την αγάπη και την ελευθερία.
Με θάρρος, γοητευτική γραφή και διεισδυτική ματιά, η πολυδιαβασμένη συγγραφέας Kristin Hannah αποτυπώνει το επικό πανόραμα του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και φωτίζει ένα κομμάτι της Ιστορίας που βλέπουμε σπάνια: τον πόλεμο των γυναικών.»

Η KRISTIN HANNAH έχει γράψει είκοσι δύο μυθιστορήματα, πολλά από τα οποία φιγουράρουν στις λίστες μπεστ σέλερ των New York Times. Μπορείτε να μάθετε περισσότερα γι' αυτή στο www.kristinhannah.com ή στο Facebook.

Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2016

«ΠΟΛΥΦΙΛΗΤΗ», του Νίκου Ψιλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΠΟΛΥΦΙΛΗΤΗ», του Νίκου Ψιλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Καρμάνωρ
Σελίδες: 480
Τιμή: 12,40 €

            Έως τώρα έχω επισκεφτεί δύο φορές την Κρήτη και, συγκεκριμένα, έχω αποβιβαστεί με το πλοίο στο λιμάνι του Ηρακλείου με προορισμό καλοκαιρινές διακοπές σε φίλους στο Λασίθι. Αντικρίζοντας για πρώτη φορά το πολύβουο κρητικό λιμάνι και την άναρχα δομημένη γύρω περιοχή δεν θα μπορούσα ποτέ να διανοηθώ την τεράστια Ιστορία που έχει γραφτεί σε αυτόν τον τόπο με "αιμάτινα" γράμματα στο πέρασμα του χρόνου και, ειδικότερα, κατά την πολυετή πολιορκία του Χάνδακα από τους Τούρκους την εποχή της Ενετοκρατίας. Μία πολιορκία που έμελλε να αποτελέσει την πιο μακροχρόνια της Ιστορίας, αφού διήρκεσε σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα! Η Κρήτη, βεβαίως, διαφέρει από το μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας, καθώς είναι ένας ολόκληρος "κόσμος" από μόνη της, διαθέτοντας πανύψηλα βουνά, εύφορες κοιλάδες, ονομαστά οροπέδια, απόκρημνες χαράδρες και διάσημα φαράγγια, αλλά και ατέλειωτες, πανέμορφες, δροσερές παραλίες για όλα τα γούστα. Το κυριότερο, όμως, που διαθέτει η Μεγαλόνησος είναι η κρητική "ψυχή" που έχει αποδείξει περίτρανα στο πέρασμα των αιώνων το μεγαλείο, τη λεβεντιά, το θάρρος και την απαράμιλλη γενναιότητά της. Η πολιορκία του Χάνδακα, του σημερινού Ηρακλείου, είναι ίσως η πιο αντιπροσωπευτική εκδήλωση αυτής της "ψυχής" και το εξαιρετικό βιβλίο «Πολυφίλητη» του Νίκου Ψιλάκη μας δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε "εκ των έσω" όλα εκείνα τα μαρτυρικά, ατελείωτα χρόνια που έζησαν οι κάτοικοί του, σαν να βρισκόμαστε κι εμείς εκεί!
            Η Φραντζέσκα, μια νέα γυναίκα θυγατέρα του "ποτέ" – του μακαρίτη δηλαδή – κυρ Νεσούνου, βρίσκεται με το νόθο βρέφος της στα σκοτεινά και άγνωστα σοκάκια του Χάνδακα λίγο πριν οι Οθωμανοί εξαπολύσουν την επίθεσή τους, επιδιώκοντας να καταλάβουν και αυτό το Ενετικό φρούριο, όπως είχαν ήδη πράξει με τα Χανιά και το Ρέθυμνο. Αυτό, όμως, που δεν μπορούσαν ποτέ να υποψιαστούν ούτε οι μεν ούτε οι δε, ήταν το γεγονός ότι αυτή η πολιορκία θα κρατούσε σχεδόν είκοσι τρία χρόνια. Η απόλυτη ένδεια, λοιπόν, της εν λόγω κοπέλας δεν της επιτρέπει να κρατήσει κοντά της το παιδί της κι έτσι το αφήνει έκθετο στα σκαλιά της μονής του Αγίου Σαλβαδόρου. Μη γνωρίζοντας τί απέγινε τελικά το νεογέννητο κοριτσάκι, η δυστυχισμένη Φραντζέσκα αγωνίζεται για την επιβίωσή της με όποιον τρόπο μπορεί, διανυκτερεύοντας πότε σε χαλάσματα και ερημωμένες καλύβες και πότε σε κοιτώνες μοναστηριών, μέχρι που τελικά βρίσκει καταφύγιο σε ένα μικρό παράσπιτο, δίπλα σε ένα κλειστό αρχοντικό, με τη βοήθεια του κυρ Λέου Λιτίνου. Εκεί βρίσκει την ευκαιρία να γίνει τροφός ενός νεογέννητου βρέφους, ορφανού από μάνα, το οποίο της το φέρνει επί τούτου η γριά παραμάνα του άρχοντα μισέρ Λορέντζου. Το μικρό κοριτσάκι βρίσκει την ζωοδότρα δύναμη και την μητρική φροντίδα που της έλειπαν στον ζεστό κόρφο της νέας γυναίκας και η Φραντζέσκα βρίσκει έναν αποδέκτη για να διοχετεύσει την αγάπη και την στοργή που δεν μπόρεσε να δώσει στο δικό της παιδί.
            Τα χρόνια περνούν χωρίς κανείς από τους περιχαρακωμένους κατοίκους του Χάνδακα να υποψιάζεται πόσο πολύ θα διαρκέσει η πολιορκία των Αγαρηνών. Οι καμπάνες συναγερμού, οι κρότοι από τις μπομπάρδες, οι ελλείψεις, οι καταστροφές και οι θάνατοι από αδέσποτα βλήματα αρχικά φαίνονται να μην επηρεάζουν ιδιαίτερα την καθημερινή ζωή των κατοίκων, οι οποίοι συνεχίζουν κανονικά τον συνήθη τους κάματο, τον αγώνα για επιβίωση, για κοινωνικές επαφές, για εκπλήρωση ονείρων, στόχων και πόθων. Σιγά σιγά, όμως, τα χρόνια φεύγουν το ένα πίσω από το άλλο αφήνοντας τους ίδιους λίγο μεγαλύτερους, τις προσδοκίες τους και τις ελπίδες τους λίγο φτωχότερες και το παρόν τους λίγο δυσκολότερο. Οι προμήθειες όλων αρχίζουν να λιγοστεύουν ή να χαλάνε, η υγεία να τους εγκαταλείπει σταδιακά, αφού οι επιδημίες πανούκλας ξεσπούν ολοένα και συχνότερα εκατέρωθεν – καθώς ένας ιδιότυπος τρόπος πολέμου είναι και η εσκεμμένη εξάπλωση του Μαύρου Θανάτου από τους μεν στους δε – οι άνθρωποι αρχίζουν να χάνουν το κουράγιο τους για επιβίωση και ο καθημερινός τους αγώνας γίνεται όλο και περισσότερο άγονος.
            Ο χαρισματικός Νίκος Ψιλάκης μας διηγείται μία σχεδόν εικοσιπενταετή περίοδο της Ιστορίας του Χάνδακα μέσα από τα βιώματα, τα πάθη, τους αγώνες και τα παθήματα των πολυάριθμων ηρώων του με ζωντάνια πρωτόγνωρη, αξιοθαύμαστη αφηγηματική δύναμη και αξεπέραστη παραστατικότητα. Με έντονη την ντοπιολαλιά της εποχής και γλωσσικά στοιχεία από όλες τις κοινωνικές τάξεις των κατοίκων, πραγματικά θα χρειαζόταν πολλαπλάσιο γλωσσάρι από αυτό που υπάρχει στο τέλος του βιβλίου για να συμπεριλάβει όλες τις άγνωστες σε εμάς λέξεις που χρησιμοποιεί με αξιοσημείωτη μαεστρία ο συγγραφέας στους διαλόγους μεταξύ των ηρώων. Η Φραντζέσκα, ο Αγουστής, ο Λέος, ο Αμανίτης, η Κατεργιά ή Αρωγαλίδα, ο Κουρνόποδας, ο Μανέας, ο Μανουήλος, η Εργινούσα, ο Προφήτης, ο Λορέντζος, η Νικολόζα, η Πελεγρίνα, ο Γερώνυμος ή Τραμουντάνας και τόσοι άλλοι είναι κάποιες από τις τραγικές φιγούρες που ζωντανεύουν την Ιστορία μέσα από την ευρηματική πένα του συγγραφέα.
         Η «Πολυφίλητη» του Νίκου Ψιλάκη είναι ένα αριστουργηματικό ιστορικό μυθιστόρημα για την πολυαγαπημένη πόλη του Χάνδακα και την ένδοξη ιστορία της πολυετούς πολιορκίας της από τους Οθωμανούς. Ένα βιβλίο το οποίο βρίθει από γνωστά και άγνωστα ιστορικά στοιχεία, χωρίς να ακολουθεί την κλασσική πεπατημένη των περισσοτέρων ιστορικών μυθιστορημάτων με τις κουραστικές περιγραφές μαχών και αμέτρητων πολεμικών γεγονότων, αλλά παρακολουθώντας τις καθημερινές ζωές πλείστων ολοζώντανων και γραφικών χαρακτήρων κατά τη διάρκεια αυτής της μοναδικής στην Ιστορία πολιορκίας, ζωές που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι αληθινές και που θα σας μείνουν αλησμόνητες. Θερμά συγχαρητήρια στον συγγραφέα και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου!  

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια νέα γυναίκα μ’ ένα νόθο βρέφος στην αγκαλιά περπατά για ώρες πολλές σε άγνωστα μονοπάτια και τελικά προλαβαίνει να κλειστεί στην πόλη, λίγο πριν αρχίσει η μεγαλύτερη πολιορκία της ιστορίας. Το επόμενο βράδυ το αφήνει έκθετο στα σκαλιά του Αγίου Σαλβαδόρου και κλείνεται στη μοναξιά της προσπαθώντας να επιβιώσει σ έναν κόσμο που δεν τη χωρούσε. Κοιμάται σε χαλάσματα και σε ξενώνες, γίνεται τροφός ενός ορφανού κοριτσιού και τελικά καταλήγει σε μιαν ακρινή γειτονιά του Κάστρου, όπου ζει όλα τα χρόνια της πολιορκίας. Ο μεγάλος της έρωτας, χαμένος στις άδηλες διαδρομές των συναισθημάτων, επανέρχεται σε κάθε στιγμή, άλλοτε ως μνήμη και άλλοτε ως ελπίδα. Σ αυτή τη μικρή γειτονιά του Κάστρου, ανάμεσα σε ανθρώπους που μαθαίνουν να ζουν με τον πόλεμο μέχρι να παραδοθούνε στον ζόφο, ζει για είκοσι δύο ολόκληρα χρόνια. Δυο σημαντικές παρουσίες σημαδεύουν τη ζωή της: ένας χρυσικός, που επιμένει να διακηρύσσει πως οι πιο στεγανές φυλακές του κόσμου χτίζονται με φόβο, κι ένας γραμματικός, που τον γνώριζε από τα παιδικά της χρόνια.
Έρωτες που αναζωπυρώνονται, πάθη που επανέρχονται, κοινωνικές συμβάσεις που διατηρούνται ακόμη και μέσα σε σκληρές συνθήκες πολέμου. Και, βέβαια, παιδιά. Που γεννιούνται, μεγαλώνουν, φτάνουν στα 23 τους χρόνια, χωρίς να έχουν βγει από τα τείχη, χωρίς να έχουν δει ποτέ βουνά, κάμπους, έχοντας καταγράψει στη μνήμη τους μόνο καμπάνες συναγερμού και κρότους από μπομπάρδες.
Η καθημερινότητα σε μια πολιορκημένη πόλη, οι αγωνίες μιας κοινωνίας, οι κοινωνικές ανισότητες, οι φόβοι αποτελούν τα βασικά δομικά υλικά ενός συγγραφέα που «χτίζει» την αφήγησή του αντλώντας έμπνευση από τα ντοκουμέντα της ιστορίας. Τα βασικά πρόσωπα, οι πρωταγωνιστές της αφήγησης, είναι φανταστικά. Δρουν, όμως, και κινούνται σ ένα πραγματικό περιβάλλον, συναντούν τους αληθινούς πρωταγωνιστές της εποχής, βιώνουν τον πόλεμο, γίνονται οι σιωπηλοί μάρτυρες γεγονότων που σημάδεψαν την ευρωπαϊκή ιστορία του 17ου αιώνα.
Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στον Χάνδακα, πρωτεύουσα του ενετικού «Βασιλείου της Κρήτης», την πόλη που γνώρισε τη μεγαλύτερη πολιορκία της ιστορίας. Ήταν άνοιξη του 1647 όταν έφτασαν έξω από τα τείχη της τα οθωμανικά στρατεύματα, τα οποία είχαν ήδη καταλάβει δυο πόλεις κι ολόκληρη σχεδόν την ενδοχώρα. Ο ασφυκτικός κλοιός της έμελλε να κρατήσει σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα, μέχρι τον Σεπτέμβριο του 1669.»