«Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ», του Antonio G. Iturbe – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΑΡΙΟΣ ΤΟΥ ΑΟΥΣΒΙΤΣ», του Antonio G. Iturbe – Γράφει η Κλειώ
Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Κλειδάριθμος
Σελίδες: 528
Τιμή με έκπτωση: 15,93€
 
          Δύο δάσκαλοι σηκώνουν το κεφάλι αγχωμένοι. Κρατούν στα χέρια τους κάτι που απαγορεύεται αυστηρά στο Άουσβιτς και μπορεί να καταδικαστούν σε θάνατο έτσι και τους ανακαλύψουν. Αυτά τα αντικείμενα, τα τόσο επικίνδυνα που η κατοχή τους συνιστά αιτία της μέγιστης ποινής, δεν πυροβολούν ούτε τρυπάνε, δεν είναι ούτε κοφτερά ούτε επιθετικά όπλα. Τα αντικείμενα που οι αδυσώπητοι φρουροί του Ράιχ φοβούνται τόσο πολύ είναι απλώς και μόνο βιβλία: παλιά, φθαρμένα, σχεδόν διαλυμένα βιβλία. Οι ναζί όμως τα κυνηγάνε και τα ελέγχουν, τα απαγορεύουν επίμονα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, άπαντες οι δικτάτορες, οι τύραννοι και οι καταπιεστές –είτε λευκοί, είτε μαύροι, είτε ανατολίτες, είτε Άραβες, είτε Σλάβοι, ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής, είτε τάσσονταν υπέρ του λαϊκού ξεσηκωμού, υπέρ των προνομίων της αριστοκρατίας, υπέρ της θέλησης του Θεού ή της διαλλακτικής πειθαρχίας του στρατού, όποια κι αν ήταν η ιδεολογία τους– όλοι μηδενός εξαιρουμένου είχαν κάτι κοινό: καταφέρονταν πάντα και με τρομερό μένος κατά των βιβλίων. Τα βιβλία είναι επικίνδυνα, κάνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται…
          Νομίζω πως ακόμα και αν δεν έγραφα τίποτα περισσότερο από αυτό το μικρό αλλά τόσο αντιπροσωπευτικό απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο του ισπανού Αντόνιο Ιτούρμπε, δεν θα χρειαζόταν κάτι παραπάνω για να καταλάβετε πόσο σπουδαίο βιβλίο είναι «Η βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Πρόκειται για ένα αριστούργημα που βρίθει Ιστορίας –καθώς βασίζεται στην αληθινή μαρτυρία της ίδιας της ηρωίδας–, και που εξελίσσεται σε μία από τις πιο τραγικές και απάνθρωπες περιόδους της ανθρώπινης πορείας, σε έναν από τους πιο ζοφερούς τόπους εκτέλεσης άμαχου πληθυσμού, περιγράφοντας ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας: το Ολοκαύτωμα. Δεν κουράζομαι να επαναλαμβάνω πως όσα βιβλία κι αν έχουν γραφτεί για τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο δεν είναι αρκετά, όσες ταινίες κι αν έχουν γυριστεί δεν αρκούν για να μας υπενθυμίζουν τις μελανές αυτές σελίδες της Ιστορίας, ώστε να μην αφήσουμε ποτέ ξανά το φίδι του φασισμού να σηκώσει κεφάλι και να αιματοκυλίσει εκ νέου την ανθρωπότητα.
    Γι’ αυτόν τον λόγο, ξεκίνησα να διαβάζω το συγκεκριμένο βιβλίο –ένα ακόμα βιβλίο για το Άουσβιτς και το Ολοκαύτωμα–, γνωρίζοντας πάνω κάτω ότι θα διαβάσω μία χιλιοειπωμένη ιστορία, αλλά από μια διαφορετική οπτική, οπότε και θα ανακαλύψω μια άγνωστη πτυχή της. Όμως αυτό που δεν περίμενα ήταν ότι θα συγκλονιστώ τόσο πολύ από τη γραφή ενός συγγραφέα που «βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο» των αληθινών γεγονότων και δεν κρύβει τα λόγια του, ούτε κάνει εκπτώσεις και συμβιβασμούς σε όσα θέλει να επισημάνει. Ο Ιτούρμπε είναι ένας χαρισματικός συγγραφέας που μας καθηλώνει τόσο με την πρωτότυπη πλοκή του βιβλίου του όσο και με την ασύγκριτη γραφή του, ένα δείγμα της οποίας σας παρέθεσα στην αρχή. Μέσα στο βιβλίο του γίνονται αναφορές σε άλλα αριστουργήματα της Λογοτεχνίας, όπως «Το μαγικό βουνό» του Τόμας Μαν, κάτι που μας αποδεικνύει πως ο καλός συγγραφέας είναι πρώτα απ’ όλα δεινός αναγνώστης. Έτσι, μαθαίνουμε πως μέσα στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπίρκεναου υπήρξε η μικρότερη ίσως παράνομη βιβλιοθήκη στον κόσμο, που αποτελούνταν από οκτώ μόνο βιβλία. Κι εφόσον υπήρχε βιβλιοθήκη θα έπρεπε να έχει υπάρξει και μία θαρραλέα βιβλιοθηκάριος που τα φρόντιζε και τα έκρυβε σε διαφορετικό μέρος κάθε μέρα: η Ντίτα ή Εντίτα Αντλέροβα, μια δεκατετράχρονη Εβραιοπούλα από την Πράγα. Ποιος είπε ότι ήρωες είναι μόνο όσοι κάνουν θαρραλέα επίθεση κατά μέτωπο στον εχθρό ή στέκονται απέναντι στο εκτελεστικό απόσπασμα ή θυσιάζονται προστατεύοντας τους συντρόφους τους; Ηρωίδα μπορεί να είναι και μία έφηβη κοπελίτσα που, μπροστά στους σκληροτράχηλους φρουρούς που συνοδεύουν τον διαβόητο Γιόζεφ Μένγκελε για επιθεώρηση στο μπλοκ 31 του στρατοπέδου, δεν διστάζει να κρύψει κάποια από τα πολύτιμα αν και κακοπαθημένα βιβλία κάτω από το ρυπαρό ρούχο της, κατάσαρκα πάνω στο λιπόσαρκο και υποσιτισμένο κορμί της, κοιτώντας κατάματα τον ίδιο τον «άγγελο του θανάτου» του Άουσβιτς.
    Μέσα από το εξαιρετικό αυτό χρονικό της ζωής της Ντίτα όσο παρέμεινε έγκλειστη στο φρικαλέο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία, με την οσμή της καμμένης σάρκας και την ανθρώπινη τέφρα να πλανώνται στον αέρα, με τον θάνατο να αποτελεί τον καθημερινό σύντροφο όλων των κρατουμένων όπως και της ίδιας, ξαναθυμόμαστε τα συγκλονιστικά γεγονότα που έλαβαν χώρα κατά την απάνθρωπη κυριαρχία του Γ΄ Ράιχ και μαθαίνουμε περιστατικά και συμβάντα που αγνοούσαμε, όπως την ύπαρξη και «φιλοξενία» πεντακοσίων περίπου παιδιών στο στρατόπεδο εξόντωσης Άουσβιτς και τη λειτουργία ενός άτυπου σχολείου με προφορική διδασκαλία των παιδιών από ενήλικους κρατούμενους. Όχι, οι πωρωμένοι ναζί δεν ενδιαφέρονταν για τη μόρφωση των μικρών κρατούμενων, απλά χρειάζονταν και μερικά παιδιά ώστε να μπορούν να κινηματογραφούν προπαγανδιστικές σκηνές στα στρατόπεδά τους όπου ολόκληρες οικογένειες δήθεν «φιλοξενούνταν» και «καλοπερνούσαν» σε ένα «υγιές» περιβάλλον… Ένα ακόμα άγνωστο συμβάν, κατά την περιβόητη «φιλοξενία» όσων δεν ανήκαν στην Άρια φυλή, ήταν και η παράνομη διατήρηση της λιλιπούτειας βιβλιοθήκης των οκτώ βιβλίων, τα οποία αναλάμβανε ένα από τα μεγαλύτερα κορίτσια να φυλάει, να διανέμει στους υποτυπώδεις δασκάλους και να τα κρύβει κάθε βράδυ και σε διαφορετικό σημείο. Βιβλία αταίριαστα μεταξύ τους και πιθανόν μηδαμινού ενδιαφέροντος για κάποιον σήμερα, όπως το βιβλίο «Βασικές αρχές γεωμετρίας», ένας ταλαιπωρημένος άτλαντας, μία «Ρώσικη γραμματική», η «Σύντομη ιστορία του κόσμου» του Γουέλς, ένα ρώσικο μυθιστόρημα, ένα κείμενο για την «Εισαγωγή στην ψυχανάλυση» του Φρόιντ, ένα τσέχικο μισοδιαλυμένο μυθιστόρημα με τον τίτλο «Ο καλός στρατιώτης Σβέικ» και ένα γαλλικό μυθιστόρημα χωρίς εξώφυλλο και με λιγότερες σελίδες από τις κανονικές, ξεφτισμένο και διάσπαρτο από στίγματα υγρασίας, που η Ντίτα με τον καιρό ανακάλυψε πως ήταν το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας «Ο κόμης Μοντεχρίστο», του Δουμά…
    Μέσα από την αγωνιώδη για την επιβίωση καθημερινότητα της μικρής εβραιοπούλας Ντίτα, περιπλανιόμαστε στη ζοφερή πραγματικότητα του στρατοπέδου Άουσβιτς, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, η ζωή έχει μηδαμινή αξία, οι κρατούμενοι αποτελούν αναλώσιμο υλικό, η τροφή έχει περισσότερη αξία και από το χρυσάφι και η ελπίδα μοιάζει να μην έχει κανένα νόημα. Κι όμως, η νεαρή «Βιβλιοθηκάριος του Άουσβιτς» μας διδάσκει πως το θάρρος μπορεί να κρύβεται μέσα και στην πιο ασήμαντη πράξη, πως τα όνειρα και την αγάπη δεν μπορεί κανείς να σου τα στερήσει και πως η ζωή μπορεί να υμνηθεί και να θριαμβεύσει ακόμα και μέσα στο λημέρι του θανάτου. Διαβάστε το, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Βασισμένο στην αληθινή ιστορία της Ντίτα Κράους.
 
Η ιστορία της μικρότερης και πιο επικίνδυνης βιβλιοθήκης στον κόσμο, ειπωμένη από μια κρατούμενη του Άουσβιτς που κατόρθωσε να επιβιώσει.
 
Ιανουάριος του 1944. Η έφηβη Ντίτα Κράους με τους γονείς της μεταφέρεται από το γκέτο των Εβραίων της Τερεζίν στην Πράγα στο στρατόπεδο Άουσβιτς-Μπιρκενάου. Μόνο η Ντίτα Κράους και μια χούφτα ακόμα κρατούμενοι επέζησαν, έπειτα από παραμονή ενός έτους, πριν από την απελευθέρωσή τους από τους Συμμάχους την Άνοιξη του ’45. Παρατηρεί τα πάντα, θυμάται τα πάντα και αφηγείται τα πάντα στον Αντόνιο Ιτούρμπε: Τον φόβο, τους συντρόφους που βρίσκαν νεκρούς το πρωί από την πείνα και το κρύο, την καταναγκαστική εργασία κάτω από τα γρονθοκοπήματα των «Κάπος», τις περιοδικές «επιλογές» που ξεχώριζαν τους υγιείς από τους αρρώστους που οδηγούνταν στα κρεματόρια.
 
Μα πάνω απ’ όλα, θυμάται τον Φρέντι Χιρς, τον αρχηγό του παιδικού μπλοκ 31. Στη μαύρη λάσπη του Άουσβιτς που καταπίνει τα πάντα, ο Φρέντι Χιρς έκτισε μυστικά ένα σχολείο. Οι Ναζί δεν το ξέρουν. Όπως δεν γνωρίζουν και την ύπαρξη της μικρότερης, κρυμμένης και παράνομης δημόσιας βιβλιοθήκης που υπήρξε ποτέ. Περιλαμβάνει έξι «ομιλούντα» βιβλία και οχτώ τυπωμένα. Τα τελευταία, η νεαρή Ντίτα τα κρύβει κάτω από το φόρεμά της με κίνδυνο της ζωής της.  
 
Το βιβλίο τιμήθηκε με το βραβείο TROA και μεταφράστηκε σε 22 γλώσσες
 
Είπαν για το βιβλίο:
 
«Ένα μυθιστόρημα που παρότι δεν χρυσώνει το χάπι για τις αδιανόητες θηριωδίες των στρατοπέδων θανάτου, αποτελεί ύμνο για τη ζωή.»
–Kirkus Reviews
 
«Ένα αξέχαστο, σπαρακτικό μυθιστόρημα.»
–Publishers Weekly
 
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέα:
 
Ο Αντόνιο Ιτούρμπε γεννήθηκε στη Σαραγόσα και μεγάλωσε στη Βαρκελώνη. Σπούδασε δημοσιογραφία και εργάζεται ως πολιτιστικός συντάκτης και βιβλιοκριτικός. Είναι από το 1996 διευθυντής του περιοδικού «Que Leer». 

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΣ», της Άννης Παπαθεοδώρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΟΥΣ», της Άννης Παπαθεοδώρου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 366
Τιμή με έκπτωση: 14,27€
 
          Για την αγαπημένη Άννη Παπαθεοδώρου και το αξιόλογο συγγραφικό της έργο έχω γράψει συχνά στο παρελθόν. Η αφορμή της γνωριμίας μας, διά ζώσης αλλά και μέσα από τα μυθιστορήματά της, στάθηκε η εμβληματική δυστοπική τριλογία της με τίτλο «Ευτοπία», στην οποία έχω αναφερθεί αναλυτικότατα για κάθε ένα από τα τρία βιβλία. Είχα την πεποίθηση πως μέσα από ένα τέτοιο εκτενές, μοναδικό και επικό έργο, η συγγραφέας θα είχε ξεδιπλώσει το συγγραφικό της ταλέντο σε όλη του την έκταση και δυναμική. Εντούτοις, ήρθε το νέο –κοινωνικό αυτήν τη φορά– βιβλίο της με τίτλο «Οι τρεις τους», πάντοτε από την Άνεμος Εκδοτική, για να με διαψεύσει πανηγυρικά. Η συγγραφέας μπόρεσε με ευκολία και αξιοθαύμαστη προσαρμοστικότητα να μεταπηδήσει σε άλλο λογοτεχνικό είδος, χαρίζοντάς μας ένα μυθιστόρημα εντελώς διαφορετικό από τα τρία προηγούμενά της, χωρίς όμως να στερηθεί σε τίποτα από την ικανότητά της να θίγει πλείστα όσα σημαντικά θέματα. Το εξαιρετικό μυθιστόρημα «Οι τρεις τους» ανήκει σαφώς στην κατηγορία του κοινωνικού βιβλίου, αλλά διατηρεί κάτι από τη «φλόγα της επανάστασης» που κρύβει διαρκώς μέσα της η συγγραφέας, αποδεικνύοντάς μας πως ακόμα και μέσα από τα πιο συνηθισμένα θέματα, όπως η γυναικεία φιλία, οι έρωτες, οι απιστίες, τα μυστικά και οι αναπάντεχες αποκαλύψεις, μπορούν να θιγούν σημαντικότατα πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά ζητήματα, ακόμα και κρυμμένες πτυχές της Ιστορίας. Η Άννη Παπαθεοδώρου αφήνει να ξεδιπλωθεί η γλαφυρή και ευαίσθητη πλευρά της χαρισματικής πένας της και μας συγκινεί με μία μοναδική ιστορία τριών γυναικών που η ζωή τις έδεσε με αδιάρρηκτους δεσμούς για πάντα.
          Στις αρχές της δεκαετίας του ’70, με τη Χούντα να πνέει τα λοίσθια, τρία έφηβα κορίτσια γνωρίζονται στο Γυμνάσιο και μοιράζονται αναγκαστικά ενάμισι θρανίο, χωρίς να μπορούν καν να υποψιαστούν πως οι Μοίρες τούς επιφυλάσσουν πολλές και ευφάνταστες ανατροπές στο προκαθορισμένο πεπρωμένο τους. Η Εύη, η Βιβή και η Λία είναι τόσο όμοιες όσο η μέρα με τη νύχτα· όμως τις συνδέουν πολλά και διαφορετικά πράγματα, ξεκινώντας από το παρόμοιο οικογενειακό τους περιβάλλον. Μοναχοπαίδια μεσοαστικών οικογενειών και οι τρεις, μεγαλώνουν μέσα στην αγάπη και την προστασία των γονιών τους με σχεδόν προκαθορισμένη τη μελλοντική τους πορεία: σπουδές, εργασία, γάμος και οικογένεια. Η φιλία τους ισχυροποιείται και ανθίζει καθώς τα χρόνια περνούν, ενώ οι τρεις τους αποτελούν πλέον ένα ενιαίο σύνολο στο οποίο η μία αντιπροσωπεύει το πνεύμα, η άλλη τη σάρκα και η τρίτη το συναίσθημα. Μέσα στις ομοιότητές τους αναζητούν διακαώς διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία και τον χαρακτήρα τους. Η Βιβή αποζητά να αγαπηθεί, καθώς είναι και η ίδια μια μεγάλη καρδιά, που κατανοεί και συγχωρεί τα πάντα. Η Εύη επιθυμεί να καταλάβει τον κόσμο γύρω της και βρίσκει καταφύγιο και ικανοποίηση στις πνευματικές αναζητήσεις. Η Λία επιδιώκει τις σαρκικές απολαύσεις, την καλοπέραση και τον έρωτα σαν αυτοσκοπό της και όχι σαν μέσο για την επίτευξη κάποιου απώτερου στόχου. Το κυριότερο κοινό τους σημείο, όμως, είναι η χωρίς όρους βαθιά αγάπη της μίας για την άλλη, μια αγάπη αληθινή που αντέχει στον χρόνο και στα περίεργα τερτίπια της μοίρας, που τις δοκιμάζει διαρκώς.
       Καθώς τα χρόνια περνούν, οι τρεις κοπέλες ενηλικιώνονται, ωριμάζουν, ερωτεύονται, ακολουθούν διαφορετικές πορείες –οι οποίες ενίοτε συγκλίνουν, ακόμα και αν αρχικά δεν το γνωρίζουν οι ίδιες– και κυνηγούν τις προσδοκίες, τις επιθυμίες και τα όνειρά τους. Κάποιες τις πετυχαίνουν, κάποιες ευοδώνονται και κάποιες άλλες όχι, κάποια πραγματοποιούνται και κάποια διαψεύδονται οικτρά, όμως εκείνες γνωρίζουν πως θα έχουν πάντα η μία την άλλη ό,τι κι αν συμβεί, όσες αναποδιές και δυσκολίες και αν συναντήσουν. Το καταφύγιό τους θα είναι πάντοτε το παραθαλάσσιο εξοχικό της μίας, η ενατένιση της θάλασσας ή της γύρω βλάστησης από το μπαλκόνι, ο κόκκινος καναπές και η παρατήρηση του περίεργου πίνακα του Μιρό στο σαλόνι με τη συνοδεία ενός ή και περισσοτέρων μπουκαλιών με ποτό, που λύνουν τις διστακτικές γλώσσες και καλμάρουν τις απρόσμενες καταιγίδες της ψυχής τους. Μήπως, όμως, η ίδια η ζωή τούς επιφυλάσσει επικίνδυνες στροφές που θα τις βγάλουν από την πορεία τους; Μήπως ο χρόνος και ο έρωτας αποδειχτούν ανίκητοι αντίπαλοι; Μήπως ένας και μόνο άντρας έχει τη δύναμη να διαχωρίσει το αδιάσπαστο και σφιχτοδεμένο σύνολο των τριών τους;
        Την απάντηση στα ερωτήματα αυτά θα την ανακαλύψετε μόνοι σας, αφότου διαβάσετε το νέο εξαιρετικό μυθιστόρημα της κ. Παπαθεοδώρου. Η συγγραφέας δημιουργεί ένα πανέμορφο σύμπαν «στον αστερισμό του έρωτα των σαλιγκαριών» –θα ανακαλύψετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό, μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της– όπου μας παρασύρει με την ασύγκριτη γραφή της, την ύφανση μιας καλοδουλεμένης πλοκής, τους αλησμόνητους χαρακτήρες και την απεικόνιση μιας ολόκληρης και ιδιαίτερα ταραγμένης εποχής της χώρας μας. Η κοινωνία σιγοβράζει κάτω από την καταπίεση της δικτατορίας, φλέγεται και επαναστατεί, ανατρέπει το απολυταρχικό χουντικό καθεστώς για να γεννηθεί ένας νέος, καλύτερος κόσμος και κατευθύνεται ολοταχώς στην απελευθερωτική Μεταπολίτευση, τον φιλόδοξο σοσιαλισμό, την ακόλουθη ασυδοσία και τον αβάσιμο ταχύρρυθμο πλουτισμό, με την αναπόφευκτη κρίση και ύφεση να ελλοχεύουν, αφού τα πάντα έχουν κάποιο τίμημα. Εν μέσω όλων αυτών, οι τρεις ηρωίδες μας αγωνίζονται και παραιτούνται, κερδίζουν και χάνουν, απογοητεύονται και πετυχαίνουν, απομακρύνονται και ξανασμίγουν, προδίδονται και προδίδουν, εξοργίζονται και συγχωρούν, αποδεικνύοντάς μας πως η πραγματική φιλία που συνοδεύεται από αληθινή αγάπη χωρίς όρους, όσο κι αν δοκιμάζεται, όσο κι αν πληγώνεται, μπορεί να αντέξει τα πάντα αν τα θεμέλιά της είναι γερά χτισμένα.
        Οφείλω τα θερμά και ειλικρινή μου συγχαρητήρια στην αγαπημένη Άννη Παπαθεοδώρου για το νέο της μυθιστόρημα «Οι τρεις τους», ένα βιβλίο μεγαλειώδες, συγκινητικό και αλησμόνητο στη βαθύτερη ουσία του, μέσα στην επιφανειακή απλότητά του, το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Στην Αθήνα της δεκαετίας του ’70 –εν μέσω κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών αλλαγών, με τη Χούντα να απέρχεται και την ελπιδοφόρα Μεταπολίτευση να μπαίνει στο προσκήνιο–, τρεις έφηβες γνωρίζονται στο Γυμνάσιο.
Το ενάμισι θρανίο, που αναγκαστικά μοιράζονται στην τάξη, είναι μόνο η απαρχή μιας φιλίας γνήσιας και ανθεκτικής και μιας σχέσης αδιάρρηκτης, που τίποτα δεν φαίνεται ικανό να την επηρεάσει.
Οι τρεις τους είναι πλέον αξεχώριστες, αφού η μία αποτελεί την καρδιά, η δεύτερη τη σάρκα και η τρίτη το πνεύμα του αδιάσπαστου συνόλου τους.
Τα χρόνια περνούν κι εκείνες ενηλικιώνονται, ακολουθώντας η καθεμιά και διαφορετικό δρόμο. Στην πορεία, θα γνωρίσουν τον έρωτα, τη συντροφικότητα, τις απολαύσεις, κυνηγώντας ιδανικά, όνειρα, επιθυμίες και φιλοδοξίες.
Όμως, η ζωή ή οι Μοίρες τις κατευθύνουν σε διαφορετικές από τις αρχικές τους πορείες, θέτοντάς τις αντιμέτωπες με διλήμματα, ενοχές και μυστικά που παραμονεύουν σε κάθε στροφή του δρόμου τους.
Θα κατορθώσουν οι τρεις τους να διατηρήσουν τη φιλία τους αλώβητη; Θα έχουν τη δύναμη να κατανοήσουν, να συγχωρέσουν και να βάλουν την αγάπη που τις δένει πάνω απ’ οτιδήποτε άλλο;
 
Η χαρισματική συγγραφέας μάς παρασύρει σε μια δυνατή ιστορία ενηλικίωσης, αστείρευτης αγάπης δίχως όρους και λυτρωτικής συγχώρεσης. 

«ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!», παρουσιάζει η Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ - Συστήνει η Κλειώ Τσαλαπάτη

           Την αγαπητή κ. Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ είχα τη χαρά να τη γνωρίσω από κοντά σε κάποια παρουσίαση βιβλίου πριν από λίγα χρόνια. Φέτος, με την αφορμή της κυκλοφορίας του τελευταίου μυθιστορήματός της από τις εκδόσεις Ωκεανός με τίτλο «Ούτε μια μέρα παραπάνω!», έχω και την τιμή να τη φιλοξενώ στο ιστολόγιό μου «Φίλοι της Λογοτεχνίας», όπου μας παρουσιάζει η ίδια το πιο πρόσφατο έργο της. Η συγγραφέας στο νέο λογοτεχνικό ψυχογράφημά της καταπιάνεται με ένα φλέγον και ιδιαίτερα επίκαιρο θέμα: αυτό της γυναικείας κακοποίησης και της ενδοοικογενειακής βίας, ενώ επικεντρώνει την προσοχή της στους ανθρώπινους χαρακτήρες και την πολύπλοκη ψυχολογία του καθένα τους. Το νέο της συναρπαστικό πόνημα θα μας ταξιδέψει σε μακρινές εποχές και σε σαγηνευτικούς τόπους, ενώ θα μας καθηλώσει με την ενδιαφέρουσα πλοκή του και θα μας προβληματίσει με όσα καίρια θέματα θίγει η συγγραφέας.
          Την ευχαριστώ ολόθερμα για τον χρόνο που μου διέθεσε, αναλαμβάνοντας να μας παρουσιάσει η ίδια το έργο της, της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία και σας προσκαλώ να διαβάσετε τα όσα μας εκμυστηρεύεται η εξαίρετη Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο το νέο συναρπαστικό της μυθιστόρημα «Ούτε μια μέρα παραπάνω!».
 
    «Ούτε μια μέρα παραπάνω!» είναι το τέταρτο μυθιστόρημα-ψυχογράφημα που έγραψα, με πολύ επίκαιρο θέμα που είναι η συναισθηματική και σεξουαλική κακοποίηση και βία, ο ρατσισμός, οι σχέσεις σκλάβας – αφέντη, τα ψυχικά τραύματα και εν τέλει η συναισθηματική ωριμότητα και ανθεκτικότητα· βιβλίο γραμμένο με το απαραίτητο σασπένς ενός θρίλερ…
    Είναι αλήθεια ότι όταν η μνήμη της ψυχής μας είναι πληγωμένη, έχει πολύ μεγάλη ανάγκη να ξεχάσει, να συγχωρέσει και να λυτρωθεί. Έτσι ήταν και η ζωή των ηρωίδων μου, από μικρές είχαν ψυχολογικά τραυματικά βιώματα τα οποία τις οδήγησαν να πάρουν απρόβλεπτες αποφάσεις, να ξεπεράσουν τα όρια και τον εαυτό τους…
    Είναι η ιστορία από τρεις γενιές γυναικών: η Ανίτα η γιαγιά, η Βερόνικα η κόρη και η Ελπίδα η εγγονή. Αυτές οι γυναίκες βίωσαν δύσκολες σχέσεις μεταξύ μάνας και κόρης, μέχρι να καταφέρουν με την αγάπη τους να αποδεχθούν η μια την άλλη.
    Η ιστορία μας αρχίζει το 1900 στο Γιοχάνεσμπουργκ στη βαμβακοφυτεία του έλληνα επιχειρηματία Λεοντή Βλασσόπουλου, άνδρα γοητευτικού και σκληρού, από οικογένεια όπου οι άνδρες ήταν αφέντες και ρατσιστές, ενώ οι γυναίκες τους ήταν φοβισμένες και υποταγμένες στους συζύγους τους.
    Ο γοητευτικός Λεοντής θα γνωρίσει στο ταξίδι που θα κάνει για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη δεκαεννιάχρονη φοιτήτρια Ανέτα Παπαδιαμάντη από τη Σκιάθο, της γνωστής οικογένειας του μεγάλου μας συγγραφέα… Ο μεγάλος έρωτας αρχίζει και ξεπερνάει τα όρια όταν εκείνος της ζήτησε να τον ακολουθήσει στην Αφρική και να γίνει γυναίκα του…
    Μετά από συγκλονιστικές ανατροπές, οι ηρωίδες μας αναγκάζονται να αποδράσουν στο Παρίσι, όπου εκεί αρχίζουν μια καινούργια ζωή, γεμάτη από περιπέτειες, σημαντικές γνωριμίες αξιόλογων και διάσημων ανθρώπων των Γραμμάτων, του Πνεύματος και της Τέχνης.
    Εμείς ακολουθούμε τους ήρωες μαγεμένοι και έκπληκτοι γιατί ανακαλύπτουμε ότι έχουν έντονες προσωπικότητες, παθιασμένες ιδιοσυγκρασίες, καλλιτεχνικές ευαισθησίες, μεγάλες αδυναμίες…
    Το βιβλίο είναι ατμοσφαιρικό και μας μεταφέρει σε διαφορετικές εποχές και χώρες όπου ακολουθούμε με κομμένη την ανάσα τους ήρωες και τις αντιδράσεις τους. Έτσι, με κομμένη την ανάσα, εξελίσσεται η ιστορία μας μέχρι το 2000, από το Παρίσι στο Λονδίνο, στην Αθήνα και τη Σκιάθο.
    Σημαντικό και πρωταρχικό ρόλο σε όλη μας την ιστορία, παίζει η Βερόνικα και το μυστικό της! Ποιο είναι αυτό το μεγάλο μυστικό; Αυτό που είδε μέσα στον πελώριο καθρέφτη στο αποικιακό τους σπίτι όταν ήταν μόλις δεκατριών χρόνων και της δημιούργησε ψυχικά τραύματα για πάντα; Ποιον πραγματικά φοβάται η Βερόνικα;
    Με αυτό το βιβλίο μου, θέλησα να εμβαθύνουμε μαζί, αγαπημένοι μου φίλοι αναγνώστες, στον ψυχικό κόσμο των θυμάτων που έχουν υποστεί κακοποίηση και βία, με σκοπό να καταλάβουμε καλύτερα τους φόβους, τις ενοχές και τις τύψεις τους και να τους βοηθήσουμε να πάρουν τη σωστή απόφαση και να σπάσουν το γρηγορότερο τη σιωπή, ώστε να σωθούν πριν να είναι πολύ αργά.
 

Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ

 
Βιογραφικό σημείωμα συγγραφέως:

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, αλλά από μικρή μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου σπούδασε Δημοσιογραφία, Δημόσιες και Κοινωνικές σχέσεις.
Στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου σπούδασε Συμβουλευτική Ψυχολογία. Εν συνεχεία στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης σπούδασε Ψυχολογία και Επιστήμες της Εκπαίδευσης. Πανδρεύτηκε Ελβετό και απέκτησε δυο παιδιά.
Ζει μόνιμα στη Γενεύη όπου εργάστηκε ιδιωτικά κάνοντας Συμβουλευτική Ανθρωπίνων Σχέσεων.
Είναι ενεργό μέλος πολλών συλλόγων, φιλανθρωπικών, πολιτισμικών, κοινωνικών καθώς και λογοτεχνικών. Είναι μέλος του συμβουλίου της «Ελβετικής Επιτροπής για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα».
Εκπρόσωπος στην Ελβετία των «Διεθνών Βραβείων Giuseppe Sciacca», τα οποία δίνονται κάθε χρόνο στο Βατικανό της Ρώμης.
Πρέσβειρα στην Ελβετία του Κέντρου Ευρωπαϊκών Σπουδών και Μελετών «Ιωάννης Καποδίστριας».
Μέλος της «Εθνικής Εταιρίας Των Ελλήνων Λογοτεχνών».
Το 2015 βραβεύτηκε από την Ελληνική Εταιρία Μεταφραστών Λογοτεχνίας με το Χρυσό Μετάλλιο για τη συμβολή της στη διάδοση της ελληνικής γλώσσας στο εξωτερικό.
Από το 1996 είναι Υπεύθυνη–Συντονίστρια-0ργανώτρια του Ελληνικού «Λογοτεχνικού Κύκλου Βιβλιόφιλων Γενεύης».
Είναι Ελληνίδα της Διασποράς όπου με το έργο της, τη συνεχή φροντίδα της για τα Ελληνικά Γράμματα και τη Λογοτεχνία προσπαθεί να τιμά τη χώρα της στο Εξωτερικό.
Το πάθος της  για την ζωή και τον άνθρωπο την  οδήγησαν στην συγγραφή ποιημάτων και στίχων από νεαρή ηλικία .
Η μελέτη και η ανάλυση του ψυχικού κόσμου των ανθρώπων , την παθιάζει από πάντα και αυτό αποτυπώνεται στα βιβλία της .
Έχει γράψει τέσσερα Μυθιστορήματα – Ψυχογραφήματα:
Η «Η θεατρίνα της ζωής», εκδόσεις Σαββάλας, Ιούνιος 2011.
Το «Ολόγυμνη με ψυχικές χειροπέδες», εκδόσεις Ωκεανός, Ιούνιος 2015.
Το «Θύελλα στη Βενετία», εκδόσεις Ωκεανός, Ιούνιος 2019.
Το «Ούτε μια μέρα παραπάνω!», εκδόσεις Ωκεανός, Ιούνιος 2021
 
Μπορείτε να επικοινωνείτε με τη συγγραφέα:
e-mail: wanda.chuard@bluewin.ch
www.venetiapitsiladi.com
 
Επιλεγμένη εργογραφία Βενετίας Πιτσιλαδή-Σούαρτ:

«ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ!»

Εκδόσεις: Ωκεανός (2021)
Σελίδες: 352
Τιμή με έκπτωση: 11,60€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Μακάρι να μπορούσα να ξεχάσω τα λόγια εκείνα, γραμμένα με αίμα στον καθρέφτη της μνήμης μου...|
Μακάρι να μπορούσα να κρύψω τα σημάδια που άφησες απάνθρωπα στο κορμί μου.
Μακάρι να μπορούσα να σβήσω τις οδυνηρές αναμνήσεις που πληγώνουν την ψυχή μου... Μακάρι...
Τρεις γενιές γυναικών. Ανίτα, Βερόνικα, Ελπίδα. Γυναίκες που βίωσαν δύσκολες σχέσεις μεταξύ μάνας και κόρης. Γυναίκες που επένδυσαν σε σχέσεις θυελλώδεις και καταστροφικές με άνδρες που τις διαμόρφωσαν. Γυναίκες κυνηγημένες από τον φόβο και την απόγνωση, τραυματισμένες από παράφορους βίαιους έρωτες, με αμαρτωλές σχέσεις εκτός ορίων, γεμάτες δύναμη αλλά κι αδυναμίες βαθιά ανθρώπινες, μας παρασύρουν στα συναισθηματικά τους ταξίδια, από την Νότιο Αφρική στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στην Αθήνα, στην Σκιάθο. Οι άνδρες ήρωες, βίαιοι, βάρβαροι, διανοούμενοι, τέλειοι ή ατελείς εραστές… Ο Λεοντής, ο Μισέλ, ο Αλέξης, ο Νικόλας, ο Αντώνης… Όλοι στην αναζήτηση μιας άπιαστης αλήθειας…
Ένα ψυχογράφημα για την συναισθηματική και την σεξουαλική κακοποίηση και την βία, τον ρατσισμό, τις σχέσεις σκλάβας-αφέντη, τα ψυχικά τραύματα, και εν τέλει την συναισθηματική ωριμότητα και ανθεκτικότητα.
 
Η Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ, συνθέτει με μαεστρία ένα πολυσύνθετο λογοτεχνικό ψυχογράφημα, πλάθει με τέχνη το ψυχολογικό υπόβαθρο και αναλύει με φιλοσοφική και στοχαστική ματιά τις ευαισθησίες και τα βιώματα των ηρώων.
 
«ΘΥΕΛΛΑ ΣΤΗ ΒΕΝΕΤΙΑ»

Εκδόσεις: Ωκεανός (2019)
Σελίδες: 368
Τιμή με έκπτωση: 12,50€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Έβγαλε από την τσέπη του το περίστροφο. Αυτό το ίδιο περίστροφο με το οποίο πυροβόλησε το πρωί τον άλλον. Εκείνον τον καραγκιόζη που τόλμησε να τον αγνοήσει!
 
Ένα πάμφτωχο παιδί, περιφρονημένο από την οικογένειά του μια οικογένεια του «σκυλολογιού», της πλέμπας της Κέρκυρας, από να,  γύρισμα της τύχης, θα δει τη μίζερη ζωή του ν’ αλλάζει. Θα γίνει ένας μεγιστάνας των επιχειρήσεων, ένας μπον βιβέρ, ένας άνθρωπος της απόλυτης εξουσίας. Ένας υπεράνθρωπος.
Ο μέγας και πολύς κόντες Διονύσιος Γιαννάτος, θα κατακτήσει τη Βενετία όπου θα τον ρίξει η μοίρα του, θα φτάσει στην κορυφή της επιτυχίας και θα ραγίσει τις καρδιές πολλών γυναικών. Ανάμεσά τους η Λουίζα, η Ορνέλα, η Χρύσα. Τρεις διαφορετικές γυναίκες, τρεις εντελώς διαφορετικές προσωπικότητες. Η μία απλοϊκή και δοτική, η άλλη προκλητική και φιλήδονη. Η τρίτη ευαίσθητη, εύθραυστη και ονειροπόλα.
Όλες θα τον λατρέψουν, αλλά δεν θα τον κερδίσει καμία…
Γιατί η μόνη γυναίκα που είναι ριζωμένη στην καρδιά του, μία και μοναδική, αυτή που του στέρησε όλα όσα η ψυχή του λαχταρούσε, είναι η μάνα του. Μάνα και κατάρα στη ζωή του…
Ένα συγκινητικό, βαθύ μυθιστόρημα για την ανεκπλήρωτη Αγάπη, για τα ψυχικά τραύματα που αφήνει η έλλειψή της, για τον αγώνα του ανθρώπου να κερδίσει αυτό που δεν μπορεί να έχει.
 
Η Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ, συνθέτει ένα λογοτεχνικό ψυχογράφημα με μαεστρία, ευαισθησία, φιλοσοφική ματιά και ποιητικό στοχασμό, απογυμνώνει τις κρυμμένες ανθρώπινες αδυναμίες, τις αμαρτίες και τα πάθη.
 
«ΟΛΟΓΥΜΝΗ ΜΕ ΨΥΧΙΚΕΣ ΧΕΙΡΟΠΕΔΕΣ»

Εκδόσεις: Ωκεανός (2015)
Σελίδες: 352
Τιμή με έκπτωση: 10,20€
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Αρετή-Αναστάσια-Άρτεμη. Μια διχασμένη γυναίκα με τρία ονόματα, τρεις προσωπικότητες, τρία διαβατήρια διεξόδου στη ζωή.
Η μάνα της εξαρτημένη από ένα πάθος καταστρέφεται, ενώ η κόρη προσπαθεί να σωθεί… Ένα σεξουαλικό έγκλημα, μια δολοφονία, μια πάλη ισορροπίας και ένα πέλαγος αισθημάτων. Ανθρώπινα πάθη, λάθη, αδυναμίες, μίσος, δίψα για εκδίκηση, ευαισθησίες, ποίηση και λύτρωση. Μεταξύ ηδονής και οδύνης, φθοράς και αφθαρσίας, οι ήρωες υπερβαίνουν τα όρια και παρασύρονται μέσα στην εξάρτηση του παράφορου έρωτα.
Η πρωταγωνίστρια, λίγο πριν από μια σημαντική διάλεξη, ανατρέχει στο αρχείο της μνήμης όπου όλα τα γεγονότα είναι βαθιά χαραγμένα, αποτυπωμένα και τραγικά, με πολλά αποσιωπητικά και ερωτηματικά. Όλα είναι γραμμένα με ματωμένες λέξεις, δακρυσμένες σημειώσεις χαραγμένες με μαχαίρι στην μνήμη, πονεμένες αναμνήσεις δεμένες με χειροπέδες…
 
Η Βενετία Πιτσιλαδή-Σούαρτ συνθέτει ένα λογοτεχνικό ψυχογράφημα, στο οποίο καταπιάνεται με μια πολυσχιδή γυναικεία προσωπικότητα και με συναισθηματική λεπτότητα διεισδύει βαθιά στα ψυχικά τραύματα της ηρωίδας…

«ΧΤΥΠΑ ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΧΤΥΠΑ ΤΟ ΦΙΔΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις: Άνεμος
Σελίδες: 362
Τιμή με έκπτωση: 14,27€
 
          Για κάποιους συγγραφείς, πραγματικά, είναι δύσκολο να βρεις λόγια για να εκφράσεις ολοκληρωμένη άποψη για το πλούσιο έργο τους, ενώ είναι πολύ πιθανό να καταλήξεις να επαναλαμβάνεσαι προσπαθώντας να περιγράψεις όλα τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις που σου εμπνέουν τα βιβλία τους. Ένας από αυτούς τους χαρισματικούς συγγραφείς είναι και ο πολυαγαπημένος Γιάννης Φιλιππίδης, που φέτος μας χάρισε ένα ακόμα εξαιρετικό μυθιστόρημα, πάντα από την Άνεμος Εκδοτική, με τίτλο «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι». Πριν προχωρήσω στην επικεντρωμένη άποψή μου για το συγκεκριμένο αριστουργηματικό του έργο, θα μου επιτρέψετε να παραθέσω ξανά αυτούσια στην επόμενη παράγραφο όσα έγραψα πέρυσι για το προηγούμενο εξαιρετικό του βιβλίο, «Το σπίτι με τις κλειδαριές». Ο λόγος που συνειδητά επαναλαμβάνω το κομμάτι αυτό είναι ότι ειλικρινά δεν υπάρχουν διαφορετικά λόγια για να εκφράσω εκείνα που διατύπωσα πέρυσι, εφόσον ταυτίζονται απόλυτα με αυτά που υποστηρίζω φέτος και πιθανολογώ πως θα ταυτίζονται και πάλι με όσα θα πρεσβεύω στις χρονιές που θα ακολουθήσουν.
    Κάθε φορά που παίρνω στα χέρια μου ένα νέο βιβλίο του συγγραφέα, αισθάνομαι ενθουσιασμό και απερίγραπτη προσμονή αφού είμαι πεπεισμένη πως θα με συνεπάρει και πάλι, όπως συμβαίνει πάντα. Κάθε φορά πιστεύω πως έχω διαβάσει το κορυφαίο δημιούργημά του, θεωρώντας πως τα έχει γράψει όλα και έχει ξεδιπλώσει μπροστά στα μάτια του αναγνώστη όλο το συγγραφικό ταλέντο και την ανεξάντλητη έμπνευσή του μέσα από το προηγούμενο έργο του· και κάθε φορά πέφτω έξω στις προβλέψεις μου, καθώς τίποτα δεν με προετοιμάζει για όσα θα «ζήσω» διαβάζοντας το εκάστοτε νέο μυθιστόρημά του, καθώς πάντοτε και με εντυπωσιακή συνέπεια ο συγγραφέας αποδεικνύει την αστείρευτη ικανότητά του να δημιουργεί ένα ολόκληρο σύμπαν με ήρωες που λατρεύουμε ή μισούμε ή που δεν μπορούμε να είμαστε απολύτως βέβαιοι πώς αισθανόμαστε γι’ αυτούς, ενώ συνεχώς κατορθώνει να καταπιάνεται με ένα διαφορετικό και άκρως ενδιαφέρον θέμα.
    Αυτήν τη φορά, ο Γιάννης Φιλιππίδης ξεπερνάει εαυτόν εκ νέου, αφού το βιβλίο του με τον εμβληματικό τίτλο «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι» είναι κάτι διαφορετικό από όσα έχει γράψει μέχρι τώρα. Κατά τη γνώμη μου, στην έως τώρα πορεία του, μας έχει ήδη αποδείξει πως του αρέσει να καταπιάνεται με διαφορετικά θέματα και να υφαίνει την εκάστοτε ιστορία του πάντοτε ενταγμένη σε ένα κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο. Με το νέο του βιβλίο, όμως, ο συγγραφέας μάς αποδεικνύει πως είναι εξίσου ικανός και στη χρήση και ενσωμάτωση της ατόφιας Ιστορίας στη μυθιστορηματική του πλοκή, και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα βιβλίο πολυπρόσωπο, πολυσχιδές και πολυεπίπεδο, το οποίο ξεκινάει από τη σφαγή στο Δίστομο το 1944, με σκηνές συγκλονιστικές που κόβουν την ανάσα και θέτουν την αλησμόνητη ηρωίδα του σε ένα επίπεδο εξίσου τραγικό με τη συνονόματή της του Σοφοκλή. Μέσα στην πύρινη λαίλαπα, το αίμα και τον όλεθρο που σπέρνουν πίσω τους οι ηττημένοι και εξαγριωμένοι πλέον Ναζί, ένα δεκατετράχρονο κορίτσι γλυτώνει ενάντια σε κάθε πρόβλεψη, κρυμμένη μέσα στον μικρό στάβλο της οικογένειας. Όταν καταφέρνει να ξεμυτίσει από το σωτήριο κρησφύγετό της, αντικρίζει τον χειρότερο εφιάλτη της αφού διαπιστώνει πως ξεκληρίστηκε μέσα σε λίγη ώρα ολόκληρη η οικογένειά της.
    Ορφανεμένη πλέον η Αντιγόνη, και με τραυματισμένη την εφηβική της ψυχή ανεπανόρθωτα, θα καταλήξει ως ψυχοκόρη –ή, για να ακριβολογούμε, ως σκλάβα με όλη τη σημασία της λέξης–, σε μια εύπορη οικογένεια αγροτών στη Λιβαδειά. Η νέα της «οικογένεια» δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα με την πραγματική δική της, αφού η μητέρα, η κυρα-Λένη, βρίσκει ένα βολικό και υπάκουο υποχείριο για κάθε δουλειά μέσα και έξω από το σπίτι, ο πατέρας, ο κυρ-Σπύρος, αποκτά ένα ανυπεράσπιστο, ανέγγιχτο και πανέμορφο πλάσμα για να ικανοποιεί το ασίγαστο ερωτικό του πάθος, ενώ ο μεγάλος γιος, ο Αλέκος, ακολουθεί πιστά τα χνάρια του πατέρα-αφέντη, βγάζοντας κι εκείνος όλα τα απωθημένα του πάνω στην απροστάτευτη κοπέλα. Μονάχα ο μικρότερος γιος της οικογένειας Κατσίφη, ο Λάμπρος, δείχνει να συμπονά το δράμα της έφηβης και προσπαθεί να την ανακουφίσει, να της συμπαρασταθεί και να τη στηρίξει με όποιον τρόπο μπορεί, χωρίς όμως ο ίδιος να έχει τη δυνατότητα να αντιστρέψει την πορεία των γεγονότων. Η ίδια η Αντιγόνη δεν μπορεί καν να διανοηθεί μέχρι πού θα φτάσει η ασυνειδησία και η εγκληματική αδιαφορία των «προστατών» της, έως ότου θα είναι πια πολύ αργά για να αντιδράσει.
    Τα χρόνια περνούν, οι πληγές που ανοίγουν στο σώμα και την ψυχή της νεαρής κοπέλας πληθαίνουν, βαθαίνουν και κακοφορμίζουν, καθώς η σεξουαλική και ψυχική κακοποίησή της συμβαίνει πλέον σε ημερήσια διάταξη, ενώ η συμπάθεια και η φιλία με τον Λάμπρο εξελίσσεται σε έναν τρυφερό, εφηβικό και ρομαντικό έρωτα. Τα αφεντικά της όμως δεν βλέπουν με καλό μάτι τα αισθήματα των δύο νέων, αφού όσα έχουν μεσολαβήσει έχουν σημαδέψει και στιγματίσει ανεπανόρθωτα την ψυχοκόρη τους. Έτσι δολοπλοκούν σε βάρος της για μία ακόμη φορά και τη στέλνουν εν αγνοία της ως νύφη στην ομογένεια της Αμερικής, για να παντρευτεί τον μεσόκοπο και οικονομικά πετυχημένο Στράτο· με το αζημίωτο φυσικά, μια και δεν έχουν μάθει ποτέ να κάνουν κάτι χωρίς να αποκομίσουν οι ίδιοι κέρδος. Οι δύο νέοι χωρίζονται βίαια, χωρίς καν να το προβλέψουν και ένας νέος Γολγοθάς υψώνεται μπροστά στην ανυποψίαστη και απονήρευτη Αντιγόνη, που τα βάσανά της μοιάζουν να μην έχουν τέλος· ή μήπως τελικά η Μοίρα δεν της επιφυλάσσει μόνο χτυπήματα και δυστυχίες, αποδεικνύοντας πως «ο καιρός έχει γυρίσματα» για όλους;
    Ο εξαίρετος συγγραφέας ξεπερνά για μία ακόμη φορά τον εαυτό του, ανεβάζοντας τον πήχη ακόμα ψηλότερα και προσφέροντάς μας ένα καλοδουλεμένο μυθιστόρημα αξιώσεων. Προσωπικά, πέρα από την ευρηματική και καθηλωτική υπόθεση, τους ολοζώντανους χαρακτήρες που μου ενέπνευσαν γνήσια συναισθήματα συμπάθειας ή απέχθειας, ακόμα και μίσους –όταν το διαβάσετε και εσείς, θα καταλάβετε ποια αντιστοιχούν σε ποιους–, αυτό που με ενθουσίασε είναι η ιστορική έρευνα που ολοφάνερα πραγματοποίησε ο συγγραφέας και η ενσωμάτωση στην πλοκή πολλών γνωστών και άγνωστων ιστορικών, κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών γεγονότων, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για την Αμερική, τη γραφική Πλάκα και την κοσμοπολίτικη Ρόδο. Το μυθιστόρημα αυτό, στα ικανά χέρια του Γιάννη Φιλιππίδη, μοιάζει πραγματικά με το ουράνιο τόξο, αφού ο συγγραφέας χειρίζεται με άφταστη μαεστρία όλα τα χρώματα της Ίριδας, δίνοντας στο έργο του «αποχρώσεις» κάθε είδους και έντασης, από τις πιο σκοτεινές και ζοφερές έως τις πιο φωτεινές και ευοίωνες.
    Το «Χτύπα το φίδι στο κεφάλι» του Γιάννη Φιλιππίδη είναι τόσο καθηλωτικό και αλησμόνητο, που θα μείνει χαραγμένο στη μνήμη σας για πάντα. Συνδυάζει αρμονικά τις τραγωδίες, την εκμετάλλευση, την κακοποίηση, τα απανωτά χτυπήματα της Μοίρας και τις δυσαναπλήρωτες απώλειες της ζωής με την ευτυχία, τον έρωτα, τη συντροφικότητα, τη δικαίωση και τη λύτρωση. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται ταχύτατα και το δάκρυ, την αγωνία και την απόγνωση διαδέχονται η χαρά, η γαλήνη και η εξιλέωση. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει βέβαια, αφού έτσι ακριβώς είναι και η ίδια η ζωή; Οφείλω τα ειλικρινή και θερμά μου συγχαρητήρια στον αγαπημένο συγγραφέα για το εξαιρετικό του νέο μυθιστόρημα, το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!
 
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
 
Καλοκαίρι του 1944.
Το Δίστομο φλέγεται και οι αδίστακτοι Ναζί ξεκληρίζουν ανθρώπους, ζώα και περιουσίες. Μέσα από τον όλεθρο και την καταστροφή, ένα δεκατετράχρονο κορίτσι γλυτώνει σαν από θαύμα. Η ορφανή, πλέον, Αντιγόνη καταλήγει ως ψυχοκόρη σε μια εύπορη οικογένεια αγροτών στη Λιβαδειά, αδυνατώντας να διανοηθεί όσα δεινά τής επιφυλάσσει η Μοίρα. Εξαρτημένη από τα αφεντικά της, θα γνωρίσει τον σωματικό και τον ψυχικό βιασμό, την ταπείνωση και την κακοποίηση σε κάθε της έκφανση. Μοναδικός συμπαραστάτης και σύντροφός της ο έφηβος γιος τους, ο Λάμπρος.
 
Φθινόπωρο του 1950.
Η εικοσάχρονη Αντιγόνη ταξιδεύει για τη Νέα Υόρκη, αφήνοντας πίσω της όλα όσα την πόνεσαν και την πλήγωσαν ανεπανόρθωτα, όπως και όλα όσα αγάπησε περισσότερο στη ζωή της. Έχοντας πέσει θύμα μιας ακόμα δολοπλοκίας των ασυνείδητων και αδίστακτων αφεντικών της, η ζωή της ανατρέπεται εκ νέου καθώς οδεύει σε έναν ακούσιο γάμο με τον κατά πολύ μεγαλύτερό της ομογενή επιχειρηματία Στράτο, που προαποφασίστηκε εν αγνοία της. Θα ακολουθήσουν όλα την προσχεδιασμένη πορεία τους ή η ζωή θα αποδειχτεί και πάλι απρόβλεπτη;
 
Ορισμένες από τις σκοτεινότερες στιγμές της Ιστορίας, ποταπά ανθρώπινα ένστικτα, ανηλεής εκμετάλλευση των ανίσχυρων, ένας νέος και ελπιδοφόρος κόσμος και μια αγάπη που θα μπορούσε να αποδειχτεί ισχυρότερη όλων των εμποδίων, είναι μερικά μόνο από τα συστατικά μιας καθηλωτικής και αλησμόνητης αναγνωστικής περιπλάνησης από την πένα του Γιάννη Φιλιππίδη.