«ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ», του Ιλδεφόνσο Φαλκόνες – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

«ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΗΣ ΦΑΤΙΜΑ», του Ιλδεφόνσο Φαλκόνες – Γράφει ο Γιώργος Πανόπουλος

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελίδες: 976

Τιμή: 7,96 €

Το βιβλίο αυτό όπως λέει κι ο συγγραφέας του είναι αφιερωμένο στα παιδιά που υπέστησαν και υφίστανται τις συνέπειες ενός κόσμου που οι μεγάλοι είναι ανίκανοι να αλλάξουν. Μιλάμε για ένα "βιβλίο – έπος" κι όταν αναφέρεσαι σε ένα έπος βρίσκεις πολυεπίπεδα νοήματα και πολυδιάστατους χαρακτήρες. Μιλάμε για τον πιο διαβασμένο Ισπανό συγγραφέα και δικαίως. Ας προσπαθήσουμε μέσα από μια σύντομη κριτική να διεισδύσουμε σε έναν άλλον κόσμο. Επιτρέψτε μου να σας τον παρομοιάσω με τον κόσμο της δικής μας ομηρικής Οδύσσειας.

Ο Ερνάντο με μητέρα μουσουλμάνα και πατέρα ιερέα χριστιανό βιαστή προσπαθεί να επιβιώσει σε μια Ισπανία, που στα τέλη του 16^ου αιώνα φλέγεται από συγκρούσεις. Οι χριστιανοί προσπαθούν με τη βία να εκχριστιανίσουν τους ισπανούς μορίσκο, ώσπου κάποια στιγμή εξεγείρονται. Ο ανώτερος σοφός της μουσουλμανικής πίστης εμπιστεύεται στον Ερνάντο το σπαθί του προφήτη κι εκείνος ορκίζεται να διατήρησει την πίστη του και να  πολεμήσει ενάντια στους εχθρούς. Σε μια εξέγερση, που στην πορεία της θα κατασταλεί, θα σώσει κατά λάθος κι έτσι θα γνωρίσει τη Φάτιμα, τη γυναίκα που θα τον στιγματίσει. Από εκείνη την στιγμή ξεκινά ο μακρύς του δρόμος με δύο παράλληλους στόχους: να ζήσει τον μοναδικό του έρωτα και να διατηρήσει τον μουσουλμανικό πολιτισμό στο εχθρικό έδαφος. Στην πορεία θα αναγκαστεί να θυσιάσει πολλά, να μπλεχτεί και να βρεθεί μέσα σε εκκλησιαστικούς κόλπους στο πλευρό της Ιεράς εξέτασης, θα χάσει πολλά και η ελπίδα του θα αναπτερωθεί με την εύρεση ενός απόκρυφου ευαγγελίου.

Ο Ερνάντο δεν είναι απλά ο πιστός "τυφλός" εκδικητικός μουσουλμάνος. Είναι πάνω από όλα άνθρωπος που καταγράφει αγριότητες κι από τις δύο πλευρές κι αναζητά μέσα του τον αληθινό Θεό. Η συνεχής διαμάχη μεταξύ δύο πολιτισμών που συγκρούονται στο ίδιο πρόσωπο τον κάνουν να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι πιστεύουν όλοι στον έναν και μοναδικό Θεό. Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι κι Εβραίοι προσκηνούν το Θεό του Αβράαμ αλλά τον ερμηνεύουν διαφορετικά. Καταντάει τραγική ειρωνία η εναλλαγή του από χριστιανό σε μουσουλμάνο προκειμένου να σώσει τη ζωή του. Σε όλο το βιβλίο παρακολουθοούμε την  πολιτισμική κραυγή αγωνίας ενός φυγά,  η οποία – ξέχωρα από το έθνος – είναι συνυφασμένη με τη θρησκεία. Η διαρκής πάλη του για διατήρηση της πίστης, μιας πίστης καθόλα αληθινής και απαλλαγμένης από φανατισμούς και μίση, και η απέχθειά του στον πόλεμο επί αδίκων δημιουργούν τα πιο έντονα και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα στον ήρωα.

Το χέρι της Φάτιμα, όπως και η ίδια η Φάτιμα, αποτελεί τον τυχερό μανδύα που θα προστατεύσει τον πρωταγωνιστή τόσο σωματικά όσο και πνευματικά. Είναι το σύμβολο πίστης που θα του υπενθυμίζει τις ιερές του υποχρεώσεις, όπως  και σε κάθε Μουσουλμάνο άλλωστε. Είναι όμως το ενωτικό στοιχείο που ενυπάρχει σε κάθε άνθρωπο. Είναι η γυναίκα που θα σταθεί στον δρόμο του για να τον σώσει. Είναι ο έρωτας που θα τον "θρέψει" για να αντλήσει δύναμη. Είναι εκείνη η "θυσία" που θα τον ωθήσει προς την τελείωση.

Το «Χέρι της Φάτιμα» κι ο Ερνάντο είναι η απόδειξη ότι ο κόσμος αυτός χρησιμοποιεί τη θρησκεία για να διαπράξει τις πιο διαστροφικές του επιθυμίες με πρόσχημα την πίστη. Μέσα από μια σειρά πραγματικών γεγονότων όπως βιασμοί, καύσεις αθώων και άλλες φρικτές δολοφονίες καταδεικνύεται η ξενοφοβία του ανθρώπου και η ανάγκη του να εξουσιάζει και να επαίρεται για τη φυλή και τη θρησκεία του. Ταυτόχρονα στέλνει το μήνυμα πως ακόμα και στις πιο άθλιες συνθήκες ο άνθρωπος δύναται να αφυπνίσει και να ανιχνεύσει την ανθρωπιά του και χάρη σε αυτή να επιβιώσει. Είναι η "ώρα μηδέν" που η ανθρωπότητα εκδικείται την ίδια της τη φύση και που ο άνθρωπος καλείται να επανενεργοποιήσει το ψυχικό του σθένος, να εξαντλήσει τις φοβίες του και να αναδείξει τη διαφορά του από τα υπόλοιπα ζώα.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στην κραταιά Κόρδοβα του δεύτερου μισού του 16ου αι., ένας νεαρός μουσουλμάνος της Ισπανίας, μοιρασμένος σε δύο πολιτισμούς και δύο αγάπες, ξεκινάει έναν φλογερό αγώνα για τη θρησκευτική ανοχή και τα δικαιώματα του λαού του.

Ανδαλουσία, 1568. Στις κοιλάδες και στα βουνά των Αλπουχάρρας, ξεσπάει η κραυγή της εξέγερσης: μπουχτισμένοι από αδικίες, καταλήστευση και ταπεινώσεις, οι μουσουλμάνοι της Ανδαλουσίας, που υποχρεώθηκαν να εκχριστιανιστούν, ξεσηκώνονται απέναντι στην ισπανική Ιερά Εξέταση σε έναν άνισο αγώνα, που θα τους οδηγήσει στην ήττα και στη διασπορά τους σε όλο το βασίλειο της Καστίλλης.
Ανάμεσα στους εξεγερμένους βρίσκεται ο νεαρός Ερνάντο, γιος μιας μουσουλμάνας κι ενός ιερέα που τη βίασε, τον οποίο απορρίπτουν οι μεν δικοί του για την καταγωγή του, οι δε χριστιανοί για τα ήθη και έθιμα της οικογένειάς του.
Κατά τον ξεσηκωμό γνωρίζει την κτηνωδία και την ωμότητα και των δυο πλευρών, αλλά βρίσκει, επίσης, τον έρωτα στο πρόσωπο της γενναίας Φάτιμα με τα μεγάλα μαύρα μάτια...
Μετά την ήττα, αναγκάζεται να ζήσει στην Κόρδοβα και μέσα από τις δυσκολίες της καθημερινής επιβίωσης προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις ώστε ο πολιτισμός και η θρησκεία του, πολιτισμός και θρησκεία των νικημένων, να ανακτήσουν την αξιοπρέπεια και τον ρόλο που τους αξίζουν. Για τον σκοπό αυτό, δε διστάζει να διατρέξει κίνδυνους και ν αποτολμήσει πολύ απόκοτες και άκρως επικίνδυνες πρωτοβουλίες...»