«ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ», της Σόφης Θεοδωρίδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΧΑΜΕΝΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ», της Σόφης Θεοδωρίδου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 568

Τιμή: 15,93 €

            Σας έχει τύχει ποτέ να έχετε αγαπήσει το έργο κάποιου συγγραφέα μόνο από όσα εγκωμιαστικά σχόλια έχετε ακούσει από τρίτους, να φροντίζετε να αποκτήσετε κάθε βιβλίο του για να το έχετε στη βιβλιοθήκη σας, γιατί έχετε την πεποίθηση ότι θα λατρέψετε την γραφή του, και στην ουσία να μην έχετε ακόμα διαβάσει κάποιο δικό του έργο ώστε να επαληθεύσετε αυτή την πεποίθησή σας; Αν σας έχει τύχει κάτι αντίστοιχο τότε θα καταλάβετε τί ακριβώς εννοώ. Σχεδόν όλα τα βιβλία της αγαπημένης συγγραφέως Σόφης Θεοδωρίδου κοσμούν την βιβλιοθήκη μου και μέχρι σήμερα ήμουν υπερήφανη απλά και μόνο επειδή υπήρχαν εκεί, βασιζόμενη σε όσα μου είχαν μεταφέρει άνθρωποι που εκτιμώ πολύ για το έργο της. Η συγκίνησή μου, λοιπόν, ήταν μεγάλη όταν – ξεκινώντας λίγο ανάποδα την ανάγνωση του έργου της, το ομολογώ – διάβασα το ολοκαίνουριο μυθιστόρημά της «Τα Χρόνια Της Χαμένης Αθωότητας».

Πράγματι, όλα όσα είχα έως τώρα ακούσει επαληθεύτηκαν στο έπακρο και πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν περιείχαν καμία απολύτως υπερβολή. Η γραφή της είναι μοναδική, καθώς συνδυάζει επιτυχημένα την πιο εκλεπτυσμένη γλώσσα με αυτή των ντόπιων ιδιωματισμών και την καθομιλουμένη, συνυφαίνει περίτεχνα την ατόφια Ιστορία με την ευρηματική μυθοπλασία της και μας προσφέρει ένα μυθιστόρημα αξιομνημόνευτο το οποίο αφήνει απόλυτα ικανοποιημένο ακόμα και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Η χωροχρονική επιλογή της συγγραφέως εδώ δεν είναι αυτή που μας έχει συνηθίσει, καθώς το νέο της μυθιστόρημα αναφέρεται στη νεώτερη Ιστορία του τόπου μας, από την εποχή της δικτατορίας και λίγα χρόνια πριν – συγκεκριμένα το 1961 – και έως σήμερα. Ένα διάστημα που, ίσως λόγω του γεγονότος ότι το έχουμε ζήσει οι ίδιοι, δεν μας εντυπωσιάζει ιδιαίτερα από ιστορικής απόψεως, ενώ αν αποστασιοποιηθούμε και δούμε τα πράγματα σε βάθος χρόνου θα συνειδητοποιήσουμε ότι αυτά τα χρόνια συνέβαλαν στην ύπαρξη διαφόρων και σημαντικών ιστορικών γεγονότων τα οποία, με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, διαμόρφωσαν την δική μας σημερινή, "δύσκολη" πραγματικότητα.

Ας πάρουμε όμως την ιστορία μας από την αρχή. Την ίδια περίπου στιγμή που ο Ρώσος αστροναύτης Γκαγκάριν ταξιδεύει στο διάστημα πετώντας γύρω από τη Γη, τρία μωρά του ίδιου φύλου έρχονται στον κόσμο το ένα μετά το άλλο, συγκεκριμένα στο ταλαίπωρο και πολύπαθο αυτό κομμάτι της υδρογείου που ονομάζεται Ελλάδα και ειδικότερα σε ένα μικρό χωριό της Βόρειας επικράτειάς της, στο ίδιο νοσοκομείο και από τα χέρια του ίδιου μαιευτήρα. Οι συμπτώσεις πολλές και μοιραίες για τα τρία κοριτσάκια, την Κλέα από το Κλεοπάτρα, την Λόλα από το Θοδωρούλα και την Μέλι από το Μελισσάνθη. Τα τρία νεαρά πλάσματα υποδέχονται τρία διαφορετικά σπιτικά, άλλα με άφθονη αγάπη αλλά λίγα χρήματα, άλλα με πολλά χρήματα αλλά φειδωλή αγάπη και άλλα με επαρκή χρήματα αλλά αγάπη αρρωστημένη και βασανιστική. Μπορεί οι τρεις ηρωίδες μας να μην "δένονται" μεταξύ τους με δεσμούς αίματος όμως τις δένει στην πορεία ο πιο δυνατός, ισχυρός και ανθεκτικός ανθρώπινος δεσμός, αυτός της πραγματικής φιλίας.

Μεγαλώνοντας τα τρία κορίτσια ανθίζουν όπως τα λουλούδια, αρχίζουν δε να συνειδητοποιούν ότι μπορούν να περάσουν πολύ πιο όμορφα και ζεστά στο φτωχόσπιτο του συνοικισμού των γονιών της Λόλας απ’ ότι στο πλουσιόσπιτο των απόμακρων γεννητόρων της Κλέας, αλλά και ότι εκεί μπορούν να βρουν καταφύγιο από κάθε δυστυχία, τσακωμό και φόβο, αλλά και την αγάπη και την θαλπωρή που λείπει από το σπίτι της Μελισσάνθης. Καθώς τα τρία κορίτσια ωριμάζουν και αφήνουν πίσω την παιδικότητα και "τα χρόνια της αθωότητάς τους" αρχίζουν να ανακαλύπτουν τα όνειρα, τους στόχους τους και τις πραγματικές τους ανάγκες, ενώ αρχίζει να αποκαλύπτεται και η πραγματική τους ιστορία, οι σχέσεις και το παρελθόν των γονιών τους, με τρόπο επιτακτικό και αναπόφευκτο. Τα κρυμμένα μυστικά τους βγαίνουν στο φως και οι ζωές των νεαρών πλέον γυναικών αλλάζει άρδην "σπάζοντας", οριστικά ή προσωρινά απομένει να το ανακαλύψουμε διαβάζοντας το μυθιστόρημα, αυτόν το δυνατό και άρρηκτο δεσμό της φιλίας τους.

Η Σόφη Θεοδωρίδου κατορθώνει να αιχμαλωτίσει την προσοχή των αναγνωστών της εξιστορώντας μας όχι μόνο τις ζωές, τα καταπιεσμένα πάθη, τους έρωτες, τις φιλίες, τα ανομολόγητα μυστικά, την συναισθηματική χειραγώγηση, ασφυξία και απόγνωση που μπορούν να προκληθούν στις ανθρώπινες σχέσεις και τα χαμένα όνειρα των πολυάριθμων ηρώων της, αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει – περνώντας τα μέσα από έναν "μεγεθυντικό φακό" – όλα τα ουσιαστικά σημαντικά αλλά φαινομενικά ασήμαντα ιστορικά γεγονότα της πολύπαθης και εξαπατημένης Ελλάδας από την εποχή της Χούντας έως σήμερα. Προσπαθεί, και τα καταφέρνει άψογα η συγγραφέας, να ρίξει άπλετο φως, όχι μόνο στις προσωπικές ιστορίες των αλησμόνητων χάρτινων ηρώων του μυθιστορήματός της, αλλά και σε όλες τις εσωτερικές και εξωτερικές "παθογένειες" της χώρας μας που μας οδήγησαν αργά, ανεπαίσθητα για τους περισσότερους, αλλά σταθερά και με μαθηματική ακρίβεια, στο ζοφερό και δυσοίωνο παρόν μας. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην αγαπητή Σόφη Θεοδωρίδου για ένα ακόμη εξαιρετικό βιβλίο της που αξίζει να διαβαστεί από όλους.

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Απρίλης 1961. Τη μέρα που ο πρώτος Ρώσος κοσμοναύτης ταξιδεύει στο Διάστημα, σε μια μικρή ελληνική πόλη ένας άντρας μπαίνει για λίγο στη θέση του Θεού, ορίζοντας τη μοίρα τριών νεαρών πλασμάτων. 

Την Κλέα θα υποδεχθεί ένα αρχοντόσπιτο, όπου ο στρατηγός παππούς της αναπολεί παρελθοντικές δόξες, ενώ ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει τον μεγάλο του έρωτα για να κατακτήσει πλούτη και κάστες εξουσίας· τη Μελισσάνθη ένα μεσοαστικό σπιτικό πάνω από μια ταβέρνα, στο οποίο η μάνα της, η ωραία Μυρσίνη, ενοχοποιείται για νεανικά σφάλματα από τον σύζυγό της· τη Λόλα, τέλος, θα καλοδεχτεί ένα φτωχόσπιτο, μες στο οποίο στοιβάζονται μεταξύ άλλων μια ιδιόρρυθμη γιαγιά κι ένας ρομαντικός πραματευτής, που αγωνίζεται να συμπορευθεί με τα δεδομένα των καιρών, καθώς η χώρα αλλάζει. 

Παρά τις ταξικές διαφορές τους, οι τρεις κοπέλες μεγαλώνοντας θα δεθούν με δεσμά αδελφικής φιλίας, ανακαλύπτοντας όλες στο φτωχόσπιτο του συνοικισμού την οικογενειακή θαλπωρή που απουσιάζει από τα άλλα δύο. Ώσπου, στο κατώφλι της ενήλικης ζωής τους πια, μυστικά και ψέματα κι αμαρτωλά πάθη του παρελθόντος θ’ αρχίσουν ν’ αποκαλύπτονται, βαφτίζοντας μια δυνατή αγάπη ανόσια και ξεκινώντας τον χορό των αποχωρισμών. 

Αποκομμένες πλέον μεταξύ τους αλλά κι απ’ τη γενέθλια πόλη, ρίχνονται στη χοάνη της πρωτεύουσας και στο κυνήγι χιμαιρικών ονείρων. Μα, καθώς ο καιρός κυλά κι οι ψευδαισθήσεις της νιότης χάνονται, θα διαπιστώσουν πως ελάχιστα μοιάζουν τελικά με ό,τι είχαν ονειρευτεί στα χρόνια της αθωότητάς τους…»