«ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ», της Colleen Hoover – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΧΩΡΙΣ ΕΛΠΙΔΑ», της Colleen Hoover – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Σελίδες: 446

Τιμή: 14,32 €

            Ένα νεανικό μυθιστόρημα για όλους όσοι αισθάνονται νέοι, ασχέτως της πραγματικής ηλικίας τους, διαφορετικό από τα υπόλοιπα καθώς, παρά την επιφανειακή "φρεσκάδα" και ανεμελιά του, κρύβει πολύ σοβαρά και διαχρονικά θέματα! Για άλλη μια φορά το αναγνωστικό μου ένστικτο δεν διαψεύσθηκε. Το πανέμορφο εξώφυλλο με το κορίτσι με το μελαγχολικό βλέμμα και ο πολλά υποσχόμενος τίτλος με καθοδήγησαν σωστά στην επιλογή αυτού του βιβλίου, το οποίο ειλικρινά δεν μπορούσα να αφήσω από τα χέρια μου. Ο τίτλος «Χωρίς Ελπίδα» στα αγγλικά μεταφράζεται «Hopeless», το οποίο φαινομενικά σημαίνει ακριβώς αυτό. Ή μήπως όχι; Η συγγραφέας κάνει ένα ευρηματικό λογοπαίγνιο και επιλέγει έναν πολυσήμαντο τίτλο που μπορεί να διαβαστεί και ως δύο γυναικεία ονόματα, "Hope" και "Less". Σε αυτό το εξαιρετικό της μυθιστόρημα το οποίο, αν και επιφανειακά φαίνεται μια ακόμη νεανική ιστορία όπου "το κορίτσι συναντάει το αγόρι – το κορίτσι ερωτεύεται το αγόρι – κ.λ.π.", μας εκπλήσσει καθώς η ιστορία εξελίσσεται πολύ πιο σοβαρή και "σκοτεινή" από όσο μπορεί να φανταζόμαστε. Και μην φανταστείτε με τη λέξη "σκοτεινή" κάποια υπερφυσική δύναμη ή οντότητα, όπως σε τόσα άλλα πολύ επιτυχημένα νεανικά μυθιστορήματα… Όχι, εδώ η λέξη σκοτεινή χρησιμοποιείται για να περιγράψει τα πιο "σκοτεινά" και ποταπά ανθρώπινα ένστικτα αφού, όπως συνήθως, η ζωή και τα πραγματικά γεγονότα ξεπερνάνε ακόμα και την πιο ζοφερή φαντασία.

            Η Σκάι είναι ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι που ζει με την θετή μητέρα της Κάρεν σε ένα από εκείνα τα "καθαρά", τακτοποιημένα, αψεγάδιαστα προάστια της Αμερικής, όπου τα σπίτια είναι μονοκατοικίες με αυλή χωρίς φράχτη, τεράστια πεζοδρόμια με ειδική λωρίδα για τους ποδηλάτες και τους τζόγγερς και με την επίπλαστη, μόνιμη αίσθηση της ασφάλειας να υπάρχει διάχυτη παντού. Η Σκάι έως αυτή την ηλικία ήταν home-schooled όπως λέγεται η εκπαίδευση στο σπίτι, κάτι που είναι σύνηθες στην Αμερική εάν ο γονιός επιλέξει να φέρνει καθηγητές στο σπίτι για να λάβει την βασική εκπαίδευση το παιδί του και να μην το στέλνει σε σχολείο. Γνωρίζει σαφώς ότι είναι υιοθετημένη από την ανύπαντρη και εξαιρετικά νέα μητέρα της και ζει σε ένα υπερπροστατευμένο περιβάλλον, χωρίς να έχει καμία επαφή με ίντερνετ, κινητή τηλεφωνία ή ακόμα και τηλεόραση… Στην Αμερική του 2012 (;) θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας! Και όμως, αυτή είναι η φιλοσοφία της μητέρας την οποία σέβεται και ακολουθεί αναγκαστικά η κόρη, κατά τον ίδιο τρόπο που ακολουθεί την Κάρεν όταν δεν βάζει στο σπίτι της τίποτε ζωικό για την διατροφή τους, καθώς είναι "vegan", αυστηρή χορτοφάγος δηλαδή. Όλα κυλούν ήρεμα και ωραία με την Σκάι να μεγαλώνει ομαλά και σε ένα ειρηνικό και γεμάτο αγάπη και κατανόηση περιβάλλον, όπου προσπαθεί να ανακαλύψει τα αγόρια, τις σχέσεις, τις φιλίες και τον έρωτα. Μέχρι η Σκάι να αποφασίσει να παρακολουθήσει την τελευταία τάξη του Λυκείου, ακολουθώντας την κολλητή της Σιξ, η οποία όμως τελευταία στιγμή θα πάει στην Ιταλία για τον αντίστοιχο σκοπό, λαμβάνοντας μέρος σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών. Τότε η Σκάι βγαίνει για πρώτη φορά στην σκληρή και "ανελέητη" κοινωνία του δημόσιου σχολείου, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, με αγωνία για το αν θα την δεχτούν οι συμμαθητές της, αν θα μπορέσει η ίδια να ενσωματωθεί στο σύνολο των υπόλοιπων εφήβων και αν θα γίνει ή όχι αντικείμενο bullying από τους υπόλοιπους μαθητές που την αντιμετωπίζουν ως "ξένο σώμα".

            Η συγγραφέας παρουσιάζοντάς μας αυτό το φαινομενικά συνηθισμένο αμερικανικό περιβάλλον, με έφηβους ήρωες που ίσως έχουμε ξανασυναντήσει σε άλλα αντίστοιχα μυθιστορήματα, μας ξεγελάει έντεχνα και πολύ επιτυχημένα, ώστε να σκεφτούμε πως η επιφάνεια είναι και η πάσα αλήθεια. Στη συνέχεια όμως, μαζί με την παράξενη και αντισυμβατική Σκάι, αρχίζουμε να ανακαλύπτουμε σταδιακά κάποια μικρά ψήγματα μιας αλήθειας δυσβάσταχτης και καλά κρυμμένης για το παρελθόν της δεκαεπτάχρονης ηρωίδας, της οικογένειάς της, αλλά και του γοητευτικού συνομηλίκου της Χόλντερ, ο οποίος μπαίνει ξαφνικά στο προσκήνιο και στην ανιαρή και έως τότε καλά τακτοποιημένη ζωή της Σκάι. Με τον ερχομό του υπέρ προστατευτικού προς την κοπέλα και πολύ ερωτευμένου Χόλντερ αρχίζουν οι ισορροπίες να διαταράσσονται, τα κρυμμένα και ένοχα μυστικά να αποκαλύπτονται και το παρελθόν με το φρικτό και διεστραμμένο προσωπείο του να βγαίνει στο φως, αποκαλύπτοντας όλη την αναίσχυντη "ασχήμια" του και ξύνοντας παλιές πληγές μέχρι αυτές να "ματώσουν" ξανά.

            Το «Χωρίς Ελπίδα» είναι ένα μυθιστόρημα που δύσκολα θα αφήσετε από τα χέρια σας, καθώς οι τέλεια σκιαγραφημένοι και ψυχογραφημένοι ήρωές του θα σας γοητεύσουν και θα σας παρασύρουν σε διαδρομές άλλοτε φωτεινές και ομαλές και άλλοτε σκοτεινές, "γλιστερές" και επικίνδυνες. Θα ανακαλύψετε πως ο άνθρωπος είναι, ίσως, το φοβερότερο και πιο διεστραμμένο ον, που αντί να προστατέψει και να φροντίσει μπορεί να μολύνει και να τραυματίσει ακόμα και την πιο αθώα ύπαρξη. Όμως, πρέπει τελικά να θεωρούμε ότι ζούμε "χωρίς ελπίδα" ή, αντίθετα, ότι κάπου στο βάθος υπάρχει πάντα ελπίδα, φως και λύτρωση αν αποφασίσουμε να κοιτάξουμε κατάματα τον φόβο μας, να τον συγχωρήσουμε και τελικά να τον κατατροπώσουμε; Την απάντηση θα τη βρείτε μέσα σε αυτό το υπέροχο βιβλίο, το οποίο σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Αν είχατε να επιλέξετε ανάμεσα σε μια ήρεμη ζωή μέσα σε ένα ψέμα ή σε μια αλήθεια που πονάει βαθιά και φέρνει τα πάνω κάτω, τι θα επιλέγατε;"

«Η Σκάι, ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι που ζει μια προστατευμένη ζωή με τη θετή της μητέρα, θυμάται ελάχιστα το παρελθόν της. Μέχρι τη στιγμή που γνωρίζει τον Χόλντερ, ο οποίος την κάνει να νιώσει πράγματα που ούτε καν ήξερε ότι μπορούσε.
Η Σκάι τον ερωτεύεται σχεδόν κεραυνοβόλα, όπως και εκείνος άλλωστε. Ανάμεσα στα συναισθήματα που νιώθει και το φόβο που της προκαλεί το μυστήριο της ζωής του, τα μυστικά του παρελθόντος που και οι δυο είχαν θάψει βαθιά μέσα τους θα βγουν στην επιφάνεια.
Είναι δυνατόν να νιώθουν ότι έχουν ζήσει μαζί ξανά μια δεύτερη ζωή; Ή μήπως τελικά συμβαίνει κάτι άλλο, κάτι που ούτε και οι ίδιοι δεν μπορούν να το διανοηθούν;»