"ΜΑ, ΤΟ ΨΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΦΡΟΥΤΟ", του Γιάννη Φιλιππίδη - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΑ, ΤΟ ΨΑΡΙ ΕΙΝΑΙ ΦΡΟΥΤΟ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 120

Τιμή: 9,90 €

Μέσα σε μια – δύο μέρες τελείωσα αυτό το μικρό, εκπληκτικό "διαμαντάκι"! Ένα βιβλίο με οκτώ ιστορίες – παραμύθια για εμάς, τους "σοβαρούς" ενήλικες που ψάχνουμε απεγνωσμένα τη χαμένη μας παιδικότητα! Ένα βιβλίο γεμάτο λυρισμό, χιούμορ, αγάπη, αθωότητα, συγκίνηση, τρυφερότητα, χιούμορ και εικόνες! Κυριολεκτικά και μεταφορικά, καθώς κάθε σελίδα έχει μια πολύ μικρή εικονογράφηση και στην αρχή κάθε ιστορίας τη σχετική μεγάλη εικόνα, που αν και ασπρόμαυρη έχει κάθε φορά την ικανότητα να σε ταξιδεύει. 

Ο Γιάννης Φιλιππίδης μας μαγεύει με το συγγραφικό του ταλέντο, ταξιδεύοντάς μας σε ένα λιβάδι με μια μουριά που περπατάει για να συναντήσει λίγη ανθρώπινη παρέα, στον μικρόκοσμο μιας γυάλας ενός χρυσόψαρου, που αυτοαποκαλείται Έλβις, σε μια θαλασσοδαρμένη πλαγιά όπου δύο μοναχικά δέντρα προσπαθούν να λύσουν το υπαρξιακό τους πρόβλημα, στην μοναχικότητα ενός ευαίσθητου αγοριού που πιάνει κουβέντα με την Πανσέληνο και προσπαθεί να καταλαγιάσει τον πόνο για το χαμένο του πατέρα, σε μια λαϊκή αγορά όπου τα διάφορα λαχανικά και φρούτα συναγωνίζονται στο φυσικό και στο παραβιασμένο κάλλος τους, στην αυλή όπου μια ροδιά προσπαθεί να δείξει το νόημα της ζωής στο στερνοπούλι της, τον Ρόδη, στην κουβέντα μεταξύ ενός κοχυλιού και της ατέρμονης και ευμετάβλητης θάλασσας και, τέλος, στην αντίξοη φιλία που δημιουργείται ανάμεσα σε μια γάτα από σπίτι, την Άβα και μια αλητόγατα που λόγω του παράξενου χρωματισμού της είναι καταδικασμένη να φέρει το μισητό όνομα Χίτλερ!

Κάθε μία από τις ιστορίες του βιβλίου αυτού μας περνάει και ένα διαφορετικό μήνυμα, έναν προβληματισμό του συγγραφέα για τις σύγχρονες και διαχρονικές μάστιγες της κοινωνίας, της ανθρωπότητας, αλλά και όλων των προβληματισμών των έμψυχων και άψυχων, όπως υποστηρίζουν κάποιοι, ζωντανών οργανισμών. Σχολιάζει το πρόβλημα της μοναχικότητας που ίσως νιώθει κάθε έμβιο πλάσμα, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, και την ανάγκη της συντροφικότητας. Επισημαίνει το γεγονός ότι κάθε όν μπορεί να θέλει να ξεχωρίσει και να διακριθεί από τα υπόλοιπα μέσα στον μικρόκοσμό του, ακόμα κι αν αυτό δεν έχει μιλιά, ή διαθέτει μνήμη μερικών μόνο δευτερολέπτων. Αιχμαλωτίζει την προσοχή μας στα αιώνια και δυσεπίλυτα προβλήματα της ύπαρξής μας και στο αδιέξοδο όπου, συνήθως, καταλήγουμε όταν προσπαθούμε να εξηγήσουμε τα ανεξήγητα. Παρουσιάζει με περισσή ευαισθησία την ανάγκη των ανθρώπων, ιδιαίτερα των πιο νέων, να αναζητήσουν τη συντροφιά και τη φιλία ακόμα κι εκεί όπου δεν είναι ποτέ δυνατό να τους δοθεί, απλά και μόνο για να προσπαθήσουν να καταλαγιάσουν τον πόνο μιας άδικης και ανεξήγητης πρόωρης απώλειας  ενός αγαπημένου τους προσώπου. Εφιστά την προσοχή μας στην κατάφωρη παραβίαση της φυσικής σειράς όπου στο όνομα του κέρδους καταπατείται κάθε φυσικός νόμος, προκαλώντας ανεπανόρθωτη ζημιά σε κάθε κομμάτι της προαιώνιας, σοφής και απαράβατης φύσης. Χρησιμοποιεί τη μεταφορά της ροδιάς και του παιδιού της, του Ρόδη, για να μας δείξει τον θεμελιώδη ρόλο που παίζει η σωστή καθοδήγηση και τα γονικά πρότυπα στα πρώτα, αβέβαια βήματα της ζωής μας, που πάντα εξαρτώνται από τις ‘ρίζες’ μας. Παρουσιάζει τη σχέση κάθε μικροσκοπικού πλάσματος σε σχέση με το τεράστιο και αχανές περιβάλλον του, την αλληλεξάρτησή του και την αρμονία "συμβίωσης" όλων που πρέπει να υπάρχει ώστε να μην διαταράσσεται η συμπαντική τάξη. Και, τέλος, το προσωπικά αγαπημένο μου μήνυμα είναι αυτό που εξάγεται μέσα από την υπέροχη ιστορία της γάτας Άβας και της γάτας Χίτλερ. Όλη η ανθρωπιά, η αγάπη, η συντροφικότητα, η ειλικρινής φιλία και η κατάργηση των ηθικών, κοινωνικών και ταξικών φραγμών που έχει θέσει η παράλογη κοινωνία μας, χωρούν μέσα σε αυτή την ιστορία που μας δείχνει πως η συνύπαρξη και η φιλία, η αλληλεγγύη και η άδολη αγάπη μπορούν να υπάρχουν ακόμα και στο πιο απίθανο μέρος, ακόμα και μεταξύ των πιο ετερόκλητων πλασμάτων!

Η κάθε μία ιστορία μου άφησε και κάτι για να σκέφτομαι, καιρό αφότου τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου αυτού, με πιο αγαπημένη μου όλων αυτή με τις γάτες! Δεν μπορώ, ειλικρινά, να σας περιγράψω τα αισθήματα που μου γεννήθηκαν από αυτό το πανέμορφο βιβλίο! Απλά σας λέω ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!!!! Θα είναι κέρδος για την ψυχή σας!   

Υπόθεση Οπισθόφυλλου: 

"Ένα χρυσόψαρο στήνει καβγά με τη δεσμώτη γυάλα του, μια ανάσα πριν από την επικείμενη αυτοκτονία του. Μια γάτα ανοιξιάτικης βεράντας μοιράζεται παρόν και παρελθόν, στη ροή μιας νύχτας εξομολογήσεων, συνάπτοντας δεσμό ζωής με άλλη μία γάτα εντελώς, μα εντελώς αλήτισσα. Ένας μικρούλης ρόδης βομβαρδίζει με ερωτήσεις τη μαμά ροδιά του, αδυνατώντας να προσδιορίσει ότι ο φόβος για το μέλλον, είναι στην κυριολεξία ο φόβος για το άγνωστο και όσα δεν προβλέπονται. Ένα πεύκο θαλάσσης κι ένα κυπαρίσσι τυπικού νεκροταφείου φυτρωμένα σε αρμυρή πλαγιά, ανακαλύπτουν τα καταθλιπτικά τους σύνδρομα κι εκτιμούν την αξία της ειρηνικής ζωής στην ύπαιθρο. Ένα μικρό αγόρι μιλάει με τη πανσέληνο για τον πατέρα που έφυγε νωρίς. Κάποιος Κοχύλης απολαμβάνει την παντοτινή αγάπη στην αφρισμένη αγκαλιά της νευρικής κυρίας Θάλασσας. Μια συμμορία φρούτα και λαχανικά εκτός εποχής, που στήνουν έναν αγοραίο καβγά στο περιθώριο μιας λαϊκής, και ένα δέντρο που ανακαλύπτει τη μαγική του ικανότητα να περπατά, ακολουθώντας την ανθρώπινη φυλή στην αλλοτριωμένη της καινούρια εποχή, συμπληρώνουν το ψηφιδωτό των οχτώ ιστοριών μας.

To «Μα, το ψάρι είναι φρούτο» είναι μια αγκαλιά από σκαμπρόζικες, φλεγματικές, απροσδόκητες κι αισθαντικές παραμυθένιες ιστορίες που απευθύνεται σ' ενήλικους –κυρίως– αναγνώστες μ' ανεπτυγμένη αίσθηση του χιούμορ.

Μια οικογένεια από πλάσματα, φυτά, στοιχεία της φύσης ή αντικείμενα χωρίς δικαίωμα λόγου, στήνουν ψιλοκουβέντα για τον κόσμο των ανθρώπων, τις νευρώσεις του, τις χαρές, τον έρωτα, τη μοναξιά, τα αδιέξοδα και τις ελπίδες, λοιδορούν ή ξεκαρδίζονται μ' όσα μας βασανίζουν, τοποθετούνται απ' την αρχή πάνω σε έννοιες κι αξίες ταλαιπωρημένες, βοηθούν να εστιάσουμε στα ουσιαστικά και όσα μας αξίζουν. Δεν κατηχούν, δε νουθετούν, δε μας κουνάν το δάχτυλο, δεν επιδιώκουν να πουλήσουν άποψη.

Θέλουν μονάχα να μας πουν πως η ζωή είναι μια αλήθεια ακριβή, μια αξία ανεκτίμητη, σαν το ανυπόμονο φως που ξημερώνει κάθε μέρα από την αρχή. "