Με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου της αγαπημένης Πασχαλίας Τραυλού "ΓΥΑΛΙΝΟΣ ΧΡΟΝΟΣ", στην οποία παραβρέθηκα στις 8/11/2013 στη Λέσχη Ανάγνωσης του Πολιτιστικού Συλλόγου Λουτρακίου, αποφάσισα να σας παρουσιάσω το συνολικό, έως τώρα, έργο της.
Σας παραθέτω αποσπάσματα από τη σύντομη προσφώνηση που είχα την τιμή να της απευθύνω, καθώς περιλαμβάνουν στοιχεία από την υπόθεση κάθε βιβλίου, τη χρονολογική σειρά τους, αλλά και την προσωπική μου άποψη για το έργο μιας συγγραφέως την οποία εκτιμώ απεριόριστα!
Ελπίζω να σας φανεί ενδιαφέρουσα αυτή η ανάρτηση, όπως επίσης ελπίζω να ενημερώσω και κάποιους αναγνώστες οι οποίοι, ίσως, δε γνωρίζουν ολοκληρωμένο το έργο της.
Βιογραφία Πασχαλίας Τραυλού:
Η ΠΑΣΧΑΛΙΑ ΤΡΑΥΛΟΥ γεννήθηκε στην Τρίπολη Αρκαδίας. Τα παιδικά της χρόνια άλλαζε συχνά τόπο διαμονής, λόγω των μεταθέσεων του στρατιωτικού πατέρα της. Από νωρίς ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη μουσική και τον γραπτό λόγο. Το 1988 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αθήνα, όπου σπούδασε ελληνική κλασική φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών. Τότε έκανε τις πρώτες συγγραφικές της απόπειρες με μικρά διηγήματα που δημοσιεύονταν σε τοπική εφημερίδα της Βέροιας. Αργότερα, παρακολούθησε διετή κύκλο μεταπτυχιακών σπουδών για τη λατινική ποίηση Ορατίου και Βιργιλίου, ενώ προσφάτως ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές της στο πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου με τίτλο «Φύλο και νέα εργασιακά και εκπαιδευτικά περιβάλλοντα στην κοινωνία της Πληροφορίας», με ειδικότητα σε ζητήματα ενδυμασίας και εργασιακού χώρου. Είναι μέλος της Eταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και εργάζεται στο Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων. Κείμενά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ διηγήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογές.
Προσφώνηση της συγγραφέως:
"Θα μου επιτρέψετε να κάνω μία σύντομη αναδρομή στην πλούσια βιβλιογραφία της Πασχαλίας Τραυλού από το 2002 έως και σήμερα. Τα βιβλία, που μας έχει χαρίσει, πολλά και αξιόλογα, τα οποία έχουν αφήσει σίγουρα το στίγμα τους στην ελληνική λογοτεχνία, όπως και σε μένα προσωπικά.
Η πρώτη μου ‘γνωριμία’ με την Πασχαλία Τραυλού έγινε μέσα από το δεύτερο βιβλίο της «Ήθελα Μόνο Ένα Αντίο», το 2003. Η πρώτη εντύπωση που μου δημιουργήθηκε από την υπόθεση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου, ήταν εξαιρετική. Ο έρωτας ανάμεσα σε μια Ελληνίδα και έναν Τούρκο με φόντο τη Μικρασιατική Καταστροφή, είναι μόνο ένα μέρος του βιβλίου. Τα σημαντικότερα ιστορικά γεγονότα της νεώτερης Ελληνικής Ιστορίας μας δίνονται μέσα από την ιστορία των δύο νέων, της Ισμήνης και του Οσμάν, που ερωτεύονται παράφορα αλλά σε λάθος χρόνο και τόπο. Τα γεγονότα και οι εξελίξεις τους προλαβαίνουν και βλέπουμε την ξεχωριστή πορεία τους μέσα από το πρίσμα του ξεριζωμού των Ελλήνων από τη Μικρά Ασία, τον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο, την Αντίσταση, τη Μεταπολίτευση και την Κατοχή της Κύπρου.
Το βιβλίο αυτό έμελλε να γίνει το έναυσμα για να στραφώ στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, καθώς έμεινε βαθιά χαραγμένο στη μνήμη μου και μου δημιούργησε την ανάγκη να διαβάσω και άλλα βιβλία της συγγραφέως. Ο τρόπος γραφής της με είχε μαγνητίσει και με είχε κατακτήσει για πάντα.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Σπασμένη γέφυρα ο χρόνος, αφότου ο άγριος πόλεμος χώρισε τον Οσμάν και την Ισμήνη. Ο απαγορευμένος τους έρωτας γεννήθηκε στη Σμύρνη και ήταν γραφτό να σβήσει το Σεπτέμβρη του 1922. Τότε που η Ισμήνη έφυγε για την Ελλάδα με το παράπονο ενός αντίο που δεν ειπώθηκε και ένα δαχτυλίδι, κειμήλιο της αγάπης που εναπόθεσε στα σπλάχνα της ένα μυστικό. Της αγάπης που απόμεινε μέσα της σαν ματωμένη σκιά που την έκαιγε παρότι η ζωή της γέμισε ανθρώπους και εμπειρίες που τη σημάδεψαν. Κατοχή, Αντίσταση, Μεταπολίτευση, το μελάνωμα της Κύπρου. Και μέσα σε όλα αυτά άλλες σκιές ανθρώπων, ο Χριστόφορος, η Ρεβέκκα, ο Φραντς, η Ειρήνη. Ο νέος της κόσμος. Εβδομήντα επτά χρόνια μετά, η εγγονή της η Άννα μαθαίνει την αλήθεια την ώρα που προσπαθεί να βγει από τον προσωπικό της λαβύρινθο. Μόνο που το μυστικό της Ισμήνης της στήνει μιαν αναπόδραστη παγίδα που, αντί για την κάθαρση, την οδηγεί σε μια οδυνηρή αυτογνωσία."
Η Πασχαλία Τραυλού έχει ασχοληθεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, καθώς δεν περιορίζει τον λογοτεχνικό της ορίζοντα σε ένα θέμα, αλλά κάθε φορά καταπιάνεται και με κάτι διαφορετικό. Παρατηρώντας κανείς τα πολυάριθμα βιβλία της, γεγονός ιδιαίτερα εντυπωσιακό για μια τόσο νέα σε ηλικία συγγραφέα, μπορεί να το καταλάβει.
Στο προηγούμενο και πρώτο βιβλίο της, «Με Μπαλαντέρ Τη Μοναξιά», το κύριο θέμα είναι η μοναξιά σε όλες τις εκδοχές και τα προσωπεία της, ενώ πλέκει τον ιστό της γύρω από επτά φίλους, παλιούς συμφοιτητές, όταν πλέον αυτοί φτάνουν την κρίσιμη καμπή των τριάντα χρόνων. Ένα καθαρά κοινωνικό βιβλίο, που μας προβληματίζει, μας συγκινεί, μας παρασύρει και μας εξιλεώνει, μέσα από τα βιώματα των ηρώων του.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Υπάρχουν φορές που έχεις ανάγκη να κάνεις ένα καινούργιο ξεκίνημα… Που νομίζεις ότι τα λάθη σου σε κυνηγούν ανελέητα… Που προσπαθείς να γλιτώσεις από τις αδυναμίες και τη μοναξιά σου… Τότε… Αποφασίζεις να ορίσεις καινούργιους νόμους στη ζωή σου.
Επτά φίλοι, παλιοί συμφοιτητές, πρωταγωνιστούν σ’ αυτό το φιλόδοξο βιβλίο. Ιδιαίτερα ευαίσθητοι, βρίσκονται όλοι στην καθοριστική καμπή των τριάντα και συλλαμβάνουν μηνύματα τα οποία είναι υποχρεωμένοι να αποκωδικοποιήσουν. Η επιστροφή του ενός θα σημάνει τελικά συναγερμό. Παλιοί έρωτες, μυστικά, προδοσίες, παλιές και καινούργιες αγωνίες έρχονται ξανά στο προσκήνιο. Η Ειρήνη, ο Νικηφόρος, ο Θάνος, η Φαίδρα, η Νίνα, η Ζωή, ο Στράτος, όλοι βρίσκουν μιαν άκρη στη ζωή τους. Άλλοι ανοίγουν μια πόρτα στο μέλλον πληρώνοντας το τίμημα και άλλοι συμβιβάζονται φθάνοντας στα άκρα. Σε όλες, όμως, τις περιπτώσεις, η μοναξιά είναι ο καταλύτης. Κινητήριος δύναμη, ερέθισμα ή λύση, είναι εκείνο που καθορίζει την έκβαση του παιχνιδιού."
«Η Ματζίκα Της Αγάπης», είναι ένα ακόμα μεγαλειώδες βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού, το τρίτο χρονολογικά, που μας μεταφέρει στην εποχή του Μεσοπολέμου σε έναν μαγικό και μυστηριακό κόσμο, αυτό των τσιγγάνων, μέσα από τα μάτια της χαρισματικής Ζαφείρας. Οι καταβολές και οι επιταγές της φυλής της, η ικανότητά της να οραματίζεται τις ζωές και τα πεπρωμένα των άλλων και το δίλημμά της μπροστά στην αγάπη, θα καθορίσουν και θα σφραγίσουν τη μοίρα της.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Γενάρης του ‘30, σε ένα αφιλόξενο σκοτάδι, με μια μελωδία τσιγγάνικου βιολιού να ηρεμεί τους φόβους του πατέρα μου και δυο γυναίκες να στοχάζονται αν θα ‘χα το χάρισμα που έλεγε ο θρύλος. Η Ζαφείρα ψάχνει τον εαυτό της μέσα στις ρίζες της φυλής της και στα οράματα που βλέπει για τα ξένα πεπρωμένα. Η αγάπη όμως την παρασύρει αλλού και της ανοίγει ένα δρόμο που δεν είχε ονειρευτεί ποτέ. Στους κύκλους του καιρού, αντίπαλος και σύντροφος συνάμα ο παπα-Ισίδωρος. Μα εκείνη τι ήθελε στ’ αλήθεια; Το γύρεψε μια ολόκληρη ζωή μέσα στην αριθμητική των φεγγαριών. Σωστό ή λάθος, διάλεξε να γίνει η ματζίκα της αγάπης."
Ακολουθεί το τέταρτο κατά σειρά βιβλίο της «Κλειδωμένο Συρτάρι». Ένα βιβλίο που έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές, εξαιρετικά σχόλια και ευχαριστίες από τους αναγνώστες και, πραγματικά, άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του σε όσους τυχερούς αναγνώστες το διάβασαν. Ένα ακόμα δείγμα ατόφιας καλής λογοτεχνίας από την Πασχαλία Τραυλού. Η υπόθεση μας μεταφέρει από την πολυθρύλητη Μάνη, στην ταραγμένη Αθήνα της δικτατορίας έως την αιματοβαμμένη Κύπρο μετά την εισβολή του Αττίλα. Μέσα από τα μάτια του Έκτορα αντιμετωπίζουμε το δίλημμα της επιλογής ανάμεσα στην αγάπη και το χρέος και την εκδήλωση γενναιότητας και αγάπης μέσα από τη θυσία.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Η δημοφιλής συγγραφέας των μπεστ σέλερ ξεκλειδώνει με τη γνωστή της δεξιοτεχνία ένα μυστικό συρτάρι γεμάτο με αποκαλυπτικά γράμματα που θα σταθούν η αφορμή για να περιηγηθεί ο αναγνώστης στην πολυθρύλητη Μάνη και να εισέλθει στα άδυτα μιας τρομερής βεντέτας. Κάθε νέο βιβλίο της Πασχαλίας Τραυλού είναι ένα λογοτεχνικό γεγονός."
Επόμενο και πέμπτο βιβλίο της, το «Φτερά Από Μετάξι».
Το θέμα του ιδιαίτερα ευαίσθητο, καθώς επικεντρώνεται στη ζωή μιας κοπέλας που βρίσκεται σε αναπηρικό καροτσάκι από την ηλικία των δέκα ετών. Η συγγραφέας χειρίζεται με μεγάλη ευαισθησία ένα τόσο δύσκολο θέμα, καθώς μας αναγκάζει να παραγκωνίσουμε τον όποιο οίκτο μπορεί να νιώθουμε, εμείς οι αρτιμελείς, απέναντι στους ανθρώπους που χαρακτηρίζονται «άτομα με ειδικές ανάγκες», και να σκύψουμε με ενδιαφέρον πάνω στα γεγονότα της ζωής της ηρωΐδας της.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Έβγαινε εκείνη από το ασανσέρ πάνω στο αναπηρικό της καροτσάκι κι έμπαινε ο έρωτας μ’ ένα τσιγάρο αναμμένο στα χείλη, θυμίζοντάς της αυτόματα μια αφίσα του Τζέιμς Ντιν που είχε κρεμασμένη αντίκρυ στο κρεβάτι της. Φαρδύ στέρνο σ’ ένα κορμί λιγνό σαν μίσχος, ίδιο με χορευτή μπαλέτου, πουκάμισο λευκό, λινό, και δυο μάτια κάρβουνα, με βλέμμα που, όταν βυθίστηκε στη σμαραγδένια θάλασσα της ματιάς της, έκανε την κοπέλα να αναριγήσει. Με κοίταξε σαν να είμαι ένα κορίτσι όπως όλα τα άλλα, σκεφτόταν, κι από εκείνη τη συνάντηση ένιωσε αυτό που χρόνια γύρευε έπειτα από το καταραμένο ατύχημα: να την κοιτάξει ένας άντρας απλώς ως γυναίκα, χωρίς ίχνος οίκτου στο βλέμμα του, και να κοιτάξει κι αυτή το μέλλον χωρίς να σκοντάφτει πάντα στο παρελθόν… Μα πάνω που χάραζε, μια βροχή έσταξε το βαρύ της δάκρυ, λες και ήξερε κάτι σκληρό που το κορίτσι αγνοούσε. Ευτυχώς, ο φύλακας άγγελός της με τα φτερά από μετάξι ήταν εκεί…"
Ακολουθεί το εξαιρετικό έκτο μυθιστόρημά της «Έστω Μια Φορά»,
με την Πασχαλία Τραυλού να επιβεβαιώνεται πλέον στην καρδιά όλων, και ειδικά όσων την ακολουθούμε πιστά σε κάθε βιβλίο της, ως τη συγγραφέα που μπορεί να μας ταξιδεύει σε ένα τελείως διαφορετικό λογοτεχνικό σύμπαν κάθε φορά. Στο βιβλίο αυτό μεταφερόμαστε στις αρχοντικές Σπέτσες και, μέσα από τις ζωές των ηρώων του, ανακαλύπτουμε πολλά και βαθιά νοήματα, μαζί με την πλοκή που ξετυλίγεται σιγά-σιγά, για να μας επιβεβαιώσει πως, αν και ο έρωτας είναι ο ‘συνήθης ύποπτος’ για τα μεγάλα λάθη και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα, πρέπει να τον ζήσουμε έστω μια φορά!
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"H καρδιά μου κάτι περιμένει και δε λέει να ‘ρθει. Μαραίνεται σαν λουλούδι που γερνάει προτού προφτάσει ο άνεμος να αγγίξει τη γύρη του… Ώσπου ήρθε ο έρωτας… Και είναι ένας έρωτας σαν αρπακτικό… Που αν τον δεις να έρχεται καταπάνω σου, νιώθεις τα πόδια σου να τρέμουν γιατί φοβάσαι την επίθεσή του και ξέρεις ότι δε θα του γλιτώσεις αν πέσεις στα νύχια του…
Άνθιμος, Κυβέλη, Ορφέας, Περσεφόνη, Λάζαρος, Ευρυδίκη, Ορέστης… Πρόσωπα που κρύβουν ζοφερά μυστικά, παίζουν με το μύθο και την αλήθεια, και συνθέτουν ένα περίεργο ερωτικό γαϊτανάκι που δοκιμάζεται στη φωτιά του χρόνου. Με φόντο τις Σπέτσες και με αφορμή μια δολοφονία, επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά πως ο συνήθης ύποπτος για τα μεγάλα λάθη και τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα είναι ο απόλυτος, αναρχικός και αδίστακτος έρωτας."
Το επόμενο μυθιστόρημα της αγαπημένης συγγραφέως, το έβδομο κατά σειρά, «Η Γυναίκα Του Φάρου», είναι και πάλι κάτι τελείως διαφορετικό από τα προηγούμενα. Δεν παύει, όμως, να είναι ένα ακόμη λογοτεχνικό επίτευγμα, που εντυπωσιάζει με το μεταφυσικό θέμα του και τις διαφορετικές ζωές που έχουν ζήσει οι ίδιοι ήρωες. Το σκηνικό, ιδιαίτερα ξεχωριστό και εντυπωσιακό, μας μεταφέρει σε διαφορετικές εποχές και χρονολογίες, όμως τα συναισθήματα και ο έρωτας μεταξύ των δύο κεντρικών ηρώων παραμένει το ίδιο δυνατός και εντυπωσιακός.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Μόνο ο Άρης Μαυροειδής μπόρεσε να καταλάβει ποια ήταν πραγματικά η γυναίκα του φάρου... Εκείνος αναγνώρισε στο πρόσωπο της άλαλης Αυγής το πρόσωπο της σκιάς που είχε στοιχειώσει το νου του. Και μόνο εκείνος έμαθε ότι το κορίτσι που απαρνήθηκε τη γλώσσα των ανθρώπων, προτιμώντας να αφουγκράζεται τη γλώσσα των πουλιών, ήταν το ίδιο κορίτσι που τριγυρνούσε στο Μοναστήρι της Παναγίας της Φολεγάνδρου το 1978 και στο φάρο της Ασπρόπουντας το 1715, περιμένοντας αιώνες την αγάπη να επιστρέψει... Από το μυστικό μιας φωτογραφίας στο μυστικό ενός κελαριού κι έπειτα στο μυστήριο της Χρυσοσπηλιάς, από το παρόν στο παρελθόν και από την προδοσία στην προσμονή, η γυναίκα του φάρου ψάχνει μια απάντηση στο ερώτημα της μετά θάνατον ζωής μέσα από ιστορίες στις οποίες εναλλάσσονται οι εποχές, όχι όμως και οι πρωταγωνιστές, που παραμένουν ίδιοι, παραβιάζοντας τα σύνορα του χρόνου στο όνομα της αγάπης..."
Το να εκδώσει ένας συγγραφέας ένα βιβλίο με σκέψεις, στοχασμούς, συμβουλές και καθοδήγηση προς όλους εκείνους που θεωρούν τον εαυτό τους ικανό να συγγράψουν, δεν είναι κάτι που βλέπουμε συχνά. Και όμως… η Πασχαλία Τραυλού μας εκπλήσσει, ακόμα μία φορά ευχάριστα, με το βιβλίο της «Εραστές Της Γραφής»! Ένα βιβλίο – έκπληξη, γενικών γνώσεων και όχι μυθιστόρημα, που έχει όμως τη δυνατότητα να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη με τις γνώσεις και τα συναισθήματα που μοιράζεται μαζί του η συγγραφέας.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Εραστής της γραφής είναι αυτός που περπατάει συνομιλώντας με τον ήρωά του, εκείνος που κρατάει συνεχώς σημειώσεις στο κουτί των τσιγάρων του, εκείνος που, ατενίζοντας τον ορίζοντα, βλέπει όχι ό,τι υπάρχει στην ευθεία των ματιών του, αλλά ό,τι εκτυλίσσεται στα άδυτα της ψυχής του. Τα ψέματα και οι αλήθειες, τα προσωπεία των ηρώων και των δημιουργών, οι συνειρμοί και τα σύμβολα, οι πληγές και τα οράματα, το φως και το σκότος, οι ιδέες που γίνονται λέξεις και οι λέξεις που φιλοτεχνούν «κοστούμια» ιδεών παίρνουν μια θέση στη χορεία αυτών των στοχασμών, προκειμένου να δώσουν κάποια εξήγηση για τον μεγαλειώδη όσο και ψυχοφθόρο έρωτα της γραφής. Μια χαρτογράφηση των σκοπέλων της δημιουργικής διαδικασίας. Ένα οδοιπορικό στην ψυχή του εραστή της γραφής."
Το επόμενο αριστούργημα της συγγραφέως, είναι το ένατο βιβλίο της, «Τα Ρόδα Της Σιωπής». Δε θα μπορέσω ποτέ να βρω αρκετά λόγια για αυτό το εκπληκτικό βιβλίο, που με ταξίδεψε σε εποχές ταραγμένες, αυτές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και της επέλασης του Γ’ Ράϊχ, στο Άουσβιτς αλλά και το Μεταπολεμικό Βερολίνο. Παρακολουθούμε δύο ιστορίες, εκείνη του γλύπτη Καρλ Λούντβιχ στο Βερολίνο, που ζει μέσα από τα αγάλματά του και εκείνη του παλιού εαυτού του, του Ναζί αξιωματικού Καρλ Σβάϊτς, που κατάφερε μέσα στη λαίλαπα του πολέμου να γνωρίσει τον έρωτα στο πρόσωπο της Ελληνίδας Άννας. Για να δανειστώ ακριβώς τα λόγια της συγγραφέως, μια και είναι τα καταλληλότερα…: ‘Είναι μια ιστορία για όσους, κάτω απ’ τη λαίλαπα του Γ’ Ράιχ, απέτυχαν να γίνουν «πολεμάνθρωποι» παραμένοντας απλώς άνθρωποι…’
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"«Λάθος, λάθρα, όλεθρος…» Ένα σφάλμα, ένα μυστικό, μια καταστροφή. Το λάθος της Άννας να παντρευτεί τον Λουκά, η κρυφή ενοχή του Καρλ Λούντβιχ, η αμαρτία των γονέων που παίδεψε αδυσώπητα τον Σπύρο, η φυλάκιση που γίνεται λύτρωση... Ο γλύπτης Καρλ Λούντβιχ ανασταίνει τις μνήμες του με τη σμίλη του πάνω στην πέτρα, ξορκίζοντας τον παλιό του εαυτό, τον Καρλ Σβάιτς, εκείνον που έσβησε μέσα στις εικόνες του Άουσβιτς, εκείνον που άφησε ενθύμιο στην αγκαλιά της Άννας. Μια αγαλμάτινη γυναίκα, που δημιουργήθηκε από τα χέρια του καλλιτέχνη, ατενίζει με άδειο βλέμμα το μεταπολεμικό Βερολίνο, ενώ το μοντέλο του αναλογίζεται, στον κήπο με τα ρόδα της σιωπής, τα χαμένα του χρόνια.
Μια ιστορία για όσους κάτω απ’ τη λαίλαπα του Γ’ Ράιχ απέτυχαν να γίνουν «πολεμάνθρωποι» παραμένοντας απλώς άνθρωποι…"
Μέσα από αυτό τον μακρύ κατάλογο των μοναδικών βιβλίων της Πασχαλίας Τραυλού, φτάνουμε στο δέκατο βιβλίο της, τον «Γυάλινο Χρόνο». Θα μπορούσα να σας πω πολλά για αυτό το βιβλίο, όπως ότι πρόκειται για ακόμα ένα εξαιρετικό και πολύ πρωτότυπο βιβλίο, βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο, που μας κάνει να βλέπουμε τη ζωή με άλλα μάτια.
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
"Κλείνει τα μάτια και φαντάζεται το χρόνο της στοιβαγμένο δίπλα στις άλλες αποσκευές της. «Προσοχή: εύθραυστον», γράφει έξω από το κουτί του. Μέσα δεν κρύβει τίποτα... Μόνο ένα όνειρο αντηχεί στο κενό...
Η συγγραφέας Βερονίκη Δελένδα παλεύει να σπάσει το φράγμα του χρόνου: μέσα σε τέσσερις μήνες πρέπει να γράψει δώδεκα βιβλία, να βρει έναν τρόπο να υπομείνει την απουσία της κόρης της, να ανακαλύψει ένα οικογενειακό μυστικό και να ζήσει τον έρωτα.
Ο ψυχολόγος Αλέξανδρος Φιλίππου συναντά τη Βερονίκη μέσα από τα γραπτά της. Ακολουθώντας τα χνάρια της, σπάζει το κέλυφος του ορθολογισμού του. Θα καταφέρει να τη συναντήσει λίγο πριν αδειάσει η κλεψύδρα. Και οι δυο πιστεύουν ότι είναι ωραίο να περιμένεις ένα θαύμα.
Η γιαγιά Εργινούσα-«Ερεβούσα», ένας θυμόσοφος γέροντας και η θάλασσα των μυστικών του, ένας νεαρός δημοσιογράφος-Ιούδας, μια αόρατη γάτα και ένα σταματημένο ρολόι, που ρίχνει τη σκιά του σε ένα τέλος που εξελίσσεται σε αρχή με θέα την καλδέρα της Σαντορίνης, υφαίνουν τον ιστό μιας απίστευτης ιστορίας. Και μια βάρκα, που τη λένε Ζωή...
Ένα βιβλίο για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης."
«Η ΜΗΔΕΙΑ ΔΕ ΧΟΡΕΨΕ ΠΟΤΕ», της Πασχαλίας Τραυλού
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Υπόθεση Οπισθόφυλλου:
Η κάθαρση έρχεται για όλους μέσα από ανατρεπτικές αλήθειες, θαμμένα μυστικά και
σκοτεινούς έρωτες, από εκείνους που άλλοτε καθαγιάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη και
άλλοτε αποδεικνύουν τα ανεξέλεγκτα όριά της.
Η Αιμιλία, ο Αχιλλέας και η Έλλη, ο Μίνωας, η Ροδή και η Τάνια, ο Αλέξανδρος, η
Σεβαστή και ο Ανέστης, εναλλάσσουν συνεχώς τους ρόλους του θύτη και του
θύματος, ώσπου να οδηγηθούν στο συναρπαστικό φινάλε μιας ιστορίας που κανείς
δεν θα μπορούσε να προβλέψει."
Ως αναγνώστρια, θα ήθελα να την ευχαριστήσω θερμά για όλα αυτά τα λογοτεχνικά αριστουργήματα που μας έχει χαρίσει στο πέρασμα των χρόνων, για τις ατέλειωτες ονειροπολήσεις που μας προσφέρει μέσα από τις μαγικές σελίδες των βιβλίων της, για τις πολλαπλές και εντελώς διαφορετικές ζωές που μας δίνει τη δυνατότητα να ζήσουμε μέσα από κάθε ξεχωριστό μυθιστόρημά της.
Την ευχαριστώ, ακόμα, για την ελπιδοφόρα και πολύ ποιοτική πνοή που έχει προσδώσει στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, της οποίας την θεωρώ μία από τις σημαντικότερες εκπροσώπους της.
Γνωρίζω ότι η Πασχαλία Τραυλού είναι μία συγγραφέας που έχει αφήσει ήδη το στίγμα της στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία, αλλά διαισθάνομαι ότι έχει ακόμα πολλά να μας δώσει, καθώς η ‘πένα’ της είναι ξεχωριστή, η γραφή της ποιοτική και σαγηνευτική, η φαντασία και η πρωτοτυπία της ανεξάντλητη και η ικανότητά της να καθηλώνει και να ‘μαγεύει’ τους αναγνώστες δεδομένη!
Της εύχομαι καλή επιτυχία στο τελευταίο πόνημά της, αλλά και σε όλα όσα μας έχει ήδη χαρίσει. Να είναι βέβαιη ότι κάθε ένα βιβλίο της παραμένει ξεχωριστό και διαχρονικό και αξίζει να κοσμεί τη βιβλιοθήκη και την καρδιά κάθε απαιτητικού αναγνώστη!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου