"ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ ΑΠΟΨΕ", της Μαίρης Κόντζογλου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ ΑΠΟΨΕ», της Μαίρης Κόντζογλου - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις Λιβάνη

Σελίδες: 464

Τιμή: 12,15 ευρώ

Τελείωσα με πολύ μεγάλη μου λύπη αυτό το πανέμορφο βιβλίο...! Και λέω με πολύ μεγάλη μου λύπη, γιατί απλά δεν ήθελα να τελειώσει!!! 

Έκανα ένα υπέροχο ταξίδι μέσα από τις σελίδες του, έμαθα, ξαναθυμήθηκα βιβλία που έχουν σημαδέψει την ελληνική και την παγκόσμια λογοτεχνία, που αρκετά από αυτά τα έχω ήδη λατρέψει, ενώ κάποια άλλα έβαλα σκοπό να τα γνωρίσω, γιατί με ενθουσίασαν τα απόσπασματα που αναφέρονται μέσα στο βιβλίο της Μαίρης Κόντζογλου! 

Οι ήρωες του μυθιστορήματος αυτού, η Θεολογία και ο Λεωνίδας, το αγγελάκι από τον Ισημερινό και ο Άγγλος σνομπ καναπές, έγιναν αγαπημένοι δικοί μου άνθρωποι και πράγματα, ενώ πιστεύω πως το υπέροχο, στυλάτο, μποέμικο βιβλιοπωλείο "Φεγγάρι" ξεπήδησε μέσα από τα δικά μου όνειρα! Μέσα στις λίγες ημέρες που έκανα να διαβάσω το νέο βιβλίο της Μαίρης Κόντζογλου, έζησα κι εγώ "Χίλιες Ζωές Απόψε", όπου το απόψε ήταν μια μυστηριακή νύχτα κρυμμένη μέσα στην ομίχλη της Θεσσαλονίκης! Μια νύχτα με πανσέληνο, που είναι γνωστό πως επηρεάζει τους ανθρώπους, άλλους θετικά και άλλους αρνητικά! Μέσα σε όλα αυτά, πέρα από την πρωτοτυπία που σκέφτηκε η συγγραφέας να τελειώνει το βιβλίο της δύο φορές, υπάρχει και η πρωτοτυπία της γνώμης και των σχολίων ενός αναγνώστη (που δε θα σας αποκαλύψω "ποιός" είναι τελικά...!). 

Νομίζω, πως το βιβλίο αυτό είναι τόσο μεστό σε νοήματα, ιστορίες, εικόνες, λογοτεχνία και αισθήματα που, αφού το διαβάσετε, θα μείνει για καιρό μέσα στο μυαλό σας... Θα ξαναγυρνάτε νοερά στο χώρο του "Φεγγαριού", θα περιμένετε να δείτε πάλι τη Θεολογία, το Λεωνίδα και όλους τους νυχτερινούς επισκέπτες, που άλλους τους οδήγησε εκεί η μοναξιά, άλλους η απόγνωση, άλλους η ανάγκη να πάρουν οπωσδήποτε κάποια νέα βιβλία στα χέρια τους, σα να έχουν σύνδρομο εξάρτησης (αυτούς τους νιώθω απόλυτα όμως), άλλους η ανάγκη να προμηθευτούν από εκεί ένα βιβλίο που χρειάζονταν οπωσδήποτε και τέλος, κάποιοι πήγαν εκεί ως πλάσματα της φαντασίας και του ονείρου! 

Φοβάμαι, πως εάν συνεχίσω να σας γράφω τις σκέψεις και τα συναισθήματα που μου προκάλεσε αυτό το βιβλίο, θα "προδώσω" βασικά στοιχεία της υπόθεσής του και δε θα ήθελα να σας χαλάσω την έκπληξη και τη χαρά του να το ανακαλύψετε μόνοι σας! Είναι ένα βιβλίο που πραγματικά δείχνει την έμπνευση και την δημιουργικότητα της συγγραφέως!!! 

Είμαι βέβαιη πως η αγαπημένη συγγραφέας είχε κάποια Μούσα δίπλα της όταν συνέγραφε το βιβλίο της αυτό!!! Της οφείλω τα θερμά μου συγχαρητήρια και σας προτείνω Φίλοι μου να το διαβάσετε οπωσδήποτε!!!      

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Μια κρυμμένη από την ομίχλη πανσέληνος, ένας πύργος με αιματοβαμμένη ιστορία που κατέληξε να είναι σύμβολο περηφάνιας, άδειες λεωφόροι, θάλασσα μισολιπόθυμη, ο βαρδάρης σε καταστολή και άνθρωποι με την ερημιά παράσημο στο στήθος συνθέτουν τον έξω κόσμο της ιστορίας. Στον μέσα κόσμο, στο Φεγγάρι, με τον σνομπ Τσέστερφιλντ και το αγγελάκι από τον Ισημερινό, ένα κορίτσι που προσπαθεί να αποτινάξει τα δεσμά της συμβατικότητας, ένας ώριμος άντρας που έχει για ευαγγέλιο την Ασκητική αναλύουν, διαφωνούν, συμπλέουν και συγκινούνται από την ποίηση. Στο ενδιάμεσο, μια γυναίκα που ακροβατεί στην αιχμή της πραγματικότητας και της φαντασίας αποδομεί και ανασυνθέτει την ιστορία και τους ήρωες ανάλογα με τις φάσεις της σελήνης. Οι άνθρωποι της ερημιάς θα μπουν στο Φεγγάρι να αναζητήσουν κάτι που θα τους βοηθήσει να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα αυτή τη νύχτα που τη σφυροκοπάει η ομίχλη. Η Θεολογία θα είναι εκεί για να ακούσει τις ιστορίες τους, ενώ σιγά σιγά θα ξεδιπλώσει ένα μεγάλο έρωτα και μερικές αλήθειες για την ύπαρξη. Ο Λεωνίδας, αν και απών, θα παίζει καταλυτικό ρόλο στα όνειρα και στην πραγματικότητά τους. Ένα μυθιστόρημα για τις συμπυκνωμένες εμπειρίες μιας νύχτας, την ομίχλη της μοναξιάς, το βάρος της διάψευσης, τη διαλυτική δύναμη της εξουσίας, το τραγούδι της φαντασίας, τα χρώματα της συγγραφής, την ευαισθησία της ύπαρξης, την ποίηση της ανθρωπιάς και την πανσέληνο του έρωτα. Ένα μυθιστόρημα που τελειώνει δύο φορές, γιατί το ταξίδι της λογοτεχνίας, όπως και του έρωτα για ζωή, δεν τελειώνει ποτέ."

"Εκείνος παραμένει ήρεμος. Την είχε βρει να κοιμάται στην κόκκινη... τέλος πάντων, στη φραουλί πολυθρόνα - ποτέ δεν ήταν καλός με τις αποχρώσεις, πόσο μάλλον όταν του έβαζαν δύσκολα• άκου εκεί "φραουλί"! Είχε παρατηρήσει τα χείλη της να κάνουν μικρές κινήσεις, να, όπως καπνίζεις ένα άφιλτρο τσιγάρο και φτύνεις μικρά κομματάκια καπνού. Τα βλέφαρά της πετάριζαν, ήταν παραπάνω από βέβαιος πως η Θεολογία ονειρευόταν εκείνη τη στιγμή.Και είχε σχηματίσει την εντύπωση πως το κορίτσι -το κορίτσι των δικών του ονείρων- έβλεπε ένα όνειρο άφιλτρο, φτύνοντας μικρά κομματάκια υποσυνείδητου. Κι όταν την ξύπνησε, της πήρε ώρα να συνέλθει."