«ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ», του Πολυχρόνη Κουτσάκη - Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ

«ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΗΡΩΕΣ», του Πολυχρόνη Κουτσάκη

Γράφει η ΑΡΓΥΡΩ ΧΑΡΙΤΟΥ

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελίδες: 328

Τιμή: 10,71 €

Ένα βιβλίο που έχει πολλά στοιχεία μπορεί ή να σε κουράσει, ή να σε μπερδέψει, ή να σε μαγέψει. Όταν ένα βιβλίο περιέχει έναν εφηβικό έρωτα, μια αυτοκτονία, μια δολοφονία, ένα άρρωστο παιδί, μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα, ένα φόνο και την αβεβαιότητα της εφηβείας τότε μπορεί να δημιουργήσει και να σκηνοθετήσει είτε μια υπέροχη ιστορία, που είναι γεμάτη χιούμορ, αγάπη, σαρκασμό, αδερφοσύνη, φιλία και πάνω από όλα ανθρωπιά, είτε, στην καλύτερη περίπτωση, ένα βιβλίο μέτριας απόδοσης. Ευτυχώς στην περίπτωση μας, το βιβλίο ανήκει στην πρώτη κατηγορία.  

            Μιλάω για το βιβλίο «Καιρός για ήρωες» του συγγραφέα Πολυχρόνη Κουτσάκη. Γέλασα τόσο πολύ με τις σκέψεις του κεντρικού ήρωα, αναπολώντας τις στιγμές εκείνες, όταν ήμουν στην εφηβεία μέχρι το τέλος του σχολείου, όπου το μόνο που με απασχολούσε ήταν ο εαυτός μου και το πόσο σημαντικές ήταν οι ερωτικές απογοητεύσεις, σαν να μην υπήρχε τίποτα άλλο πάνω στη γη. Επανήλθαν, όμως, στη σκέψη μου και οι στιγμές εκείνες που, συχνότερα στην εφηβεία, κάποια παιδιά παίρνουν την απόφαση να αυτοκτονήσουν, διότι πιστεύουν ότι δεν τους αγαπούν ή ότι δε λαμβάνουν την ανάλογη προσοχή που επιθυμούν.

            Με εξέπληξε η ροπή των γεγονότων. Έξυπνος τρόπος γραφής. Έξυπνη η ιστορία. Μέσα από τις αναζητήσεις των νέων, που δεν είναι ερωτικές απογοητεύσεις, προβληματιζόμαστε για την κοινωνία που βρισκόμαστε αλλά και για την κρίση που μαστίζει τα τελευταία χρόνια της ζωές μας.

            Λάτρεψα τον κολλητό του Γιώργου. Μια ιδιοφυία που γνώριζε τα πάντα και βοήθησε, έσωσε αρκετές φορές τον ήρωα μας. Στα δύσκολα, όσο και αν δεν τα πηγαίνουμε καλά με τα αδέρφια μας, έρχεται εκείνη η στιγμή που η έκφραση «το αίμα νερό δε γίνεται» εμφανίζεται στην επιφάνεια.  Ο συγγραφέας, μας δείχνει ότι ακόμα και μέσα από τις βρισιές και τα πειράγματα ανάμεσα σε δυο αδέρφια η αγάπη υπάρχει, αν και καλυμμένη. 

            Πληγώθηκα που χάθηκαν κάποια άτομα όμως, ως γνωστόν, σε ένα καλό βιβλίο ο συγγραφέας «επιβάλλεται» να σκοτώσει έναν, ή δυο ήρωες οι οποίοι είναι αγαπητοί. Όταν κάποια στιγμή  μέσα στην ιστορία εμφανίζεται το υπερφυσικό, κάτι για το οποίο δε θα πω τίποτα παραπάνω, μου άρεσε που η επιτέλους η ελληνική γραφή ξεφεύγει από τα στερεότυπα της.

            Ο συγγραφέας επισήμανε την ανθρωπιά που ευτυχώς στις μέρες, και παρά τις αντίξοες συνθήκες, ή τις δυσκολίες που ζούμε, υφίσταται ακόμα σε μεγάλο βαθμό.  Αυτό μας δείχνει ότι σαν είδος έχουμε ακόμα τη δύναμη να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο μέλλον.

Περιμένω με αγωνία το δεύτερο μέρος το οποίο βγαίνει το φθινόπωρο.
            Για όποιον αναγνώστη ενδιαφέρεται ο συγγραφέας έχει ανεβάσει τα δυο πρώτα κεφάλαια στο blog του. Εγώ δεν τα έχω διαβάσει από εκεί, διότι είναι σαν να βάζω το δάχτυλο μέσα στο μέλι μόνο για να πάρω μια γεύση…!

  

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Γιώργος Δάντης είναι 16 χρονών.
Τρελά ερωτευμένος, με μια κοπέλα που φαίνεται να αγνοεί την ύπαρξή του. Οι γονείς του δεν έχουν χρόνο γι' αυτόν, και στο σχολείο πασχίζει να κρατήσει τα μάτια του ανοιχτά.
Γύρω του, η χώρα καταρρέει από την κρίση.
Μετά, αρχίζουν τα πραγματικά προβλήματα.
Γιατί η αγαπημένη του κάνει απόπειρα αυτοκτονίας.
Γιατί λίγο πριν την απόπειρα είδε κάτι που την κάνει στόχο των πιο επικίνδυνων ανθρώπων στην πόλη.
Γιατί μια συμμαθήτριά τους έχει εξαφανιστεί και οι γονείς της παριστάνουν πως τίποτα δεν έχει συμβεί.
Γιατί ο κολλητός φίλος του -μια ατρόμητη μοναχική ιδιοφυΐα που αγνοεί τα κορίτσια που τον λατρεύουν- έχει τους λόγους του να είναι πιο απόμακρος από ποτέ, τώρα που εκείνος χρειάζεται τη βοήθειά του.
Σε μια πόλη γεμάτη μυστικά, ο Γιώργος Δάντης θα ανακαλύψει πως το μόνο χειρότερο από το να έχεις αδίστακτους ανθρώπους με εξωπραγματικές ικανότητες στο κατόπι σου είναι να μην έχεις ιδέα για τους πραγματικούς λόγους που σε κυνηγάνε.
Λόγους που χάνονται στα βάθη του χρόνου.»