«ΛΙΩΜΕΝΟ ΜΟΛΥΒΙ», του Πασχάλη Πράντζιου - Γράφει η ΡΙΤΑ ΛΑΨΑΝΑ

«ΛΙΩΜΕΝΟ ΜΟΛΥΒΙ», του Πασχάλη Πράντζιου

Γράφει η ΡΙΤΑ ΛΑΨΑΝΑ

Εκδόσεις: Ωκεανίδα

Σελίδες: 360

Τιμή: 11 €

Το Λιωμένο Μολύβι ανήκει στα ελάχιστα λογοτεχνικά νεοελληνικά βιβλία που μ’ έχουν συγκλονίσει! Είναι από αυτά, που όταν τα διαβάσεις, σημαδεύουν την σκέψη σου, την ωθούν στην εγρήγορση της αλλαγής και στην αγωνία του <να προλάβω!>, έτσι ώστε να κυριαρχήσω δυναμικά στις αδυναμίες μου και να απομακρύνω ό,τι με ενοχλεί και με εξαθλιώνει, προτού χυθεί καυτό λιωμένο μολύβι στο μυαλό και στην ψυχή μου! Αυτό σου επιτρέπει να το εισπράξεις ο συγγραφέας, γιατί με την αμεσότητα και την δεξιοτεχνία του λόγου του, σε βάζει να συμπορεύεσαι με τους ήρωες (!), σου δίνει την δυνατότητα να τους κρίνεις και να αντιληφθείς το λάθος τους!

Η ανάλυση των χαρακτήρων, των συναισθημάτων και των γεγονότων γίνεται με εκπληκτικό χειρισμό, απλό και αληθινό. Άλλωστε διαφαίνεται από την πρώτη σελίδα το ταλέντο του! Η πλοκή που ακολουθεί στην συνέχεια δεν σε πελαγοδρομεί, διότι σε τακτά διαστήματα, εύστοχα, μέσα από τις σκέψεις των ηρώων, σου ξαναθυμίζει τα γεγονότα! Οι διάλογοι είναι ζωντανοί και σου δίνουν την δυνατότητα να αντιληφθείς το βάθος των καταστάσεων! Οι περιεκτικές, αναλυτικές ιστορίες σου προσφέρουν στο πιάτο το ψυχογράφημα των ηρώων! Ο μεστός λόγος του είναι καταλυτικός στην κατανόηση της πλοκής, την αλληλουχία και σύνδεση των ιστοριών! Η έκπληξη και η αποκάλυψη στο τέλος σου αποδεικνύει περίτρανα, αυτό που χαρακτηρίζει έναν καλό συγγραφέα!

Τελειώνοντάς το, σ’ έχει κάνει να κατανοήσεις πλήρως όλους τους ήρωες και να τους νιώσεις θύματα αγαπημένα, <περιβόλια γεμάτα καρπούς, μέσα σε τραυματισμένες ψυχές>, μοχθηρά και οικεία! Ακόμη και η Αμβροσία και η Μόιρα και η Θανασία, θύματα κι αυτές της ανικανότητας τους να βγάλουν τον καλό τους εαυτό, ώστε να μπορέσουν να γαληνέψουν την ψυχή τους και να μπορέσουν να αγαπήσουν αληθινά, με αποτέλεσμα η διαστροφή και η τρέλα να βρει έδαφος και να εξαπλωθεί, καταστρέφοντας πρώτα τις ίδιες και στη συνέχεια τους γύρω τους!

Μοίρα είναι ο χαρακτήρας σου, αυτός θα καθορίσει την πορεία σου! Πώς, όμως, να μπορέσεις να αποποιηθείς την αθλιότητα του περιθωρίου όπου μεγάλωσες και ζυμώθηκες μέσα σ’ αυτό; Πώς, όταν ζεις στον πύργο της Βαβέλ και είσαι αναγκασμένος μετά την τελεία, να βάλεις και παύλα; Πώς, το αχνό φως που καίει μέσα σου, να μπορέσεις να το κάνεις να τα φωτίσει όλα γύρω σου, όταν το κακό επισκιάζει τα πάντα!

Όταν σταματά η λογική, αρχίζει το παράλογο! Η καταστροφή του παρόντος, αφανίζει το μέλλον; Αυτό το ερώτημα είναι το κυρίαρχο και σ’ αυτό καλείσαι να αποδείξεις την ηττοπάθεια σου ή την αγωνιστικότητα σου! Να μην επιλέξεις με βάση αυτά που δεν έχεις, για μην είσαι άλλη μια καμένη ζωή και άλλη μια τραυματισμένη ψυχή! Αντί να μαζεύεις γυαλάκια και να συνθέτεις το πάζλ της ζωής σου και να λιώνεις μολύβια γράφοντας την, <ζήσε την>! Μην τελματώνεσαι και μην λειτουργείς αυτοκαταστροφικά! Μπορείς να ξεφύγεις από την <κατάρα> του αδηφάγου θηρίου, που δεν είναι άλλο, από την ζωή όπως την διαμόρφωσες!

Μόνο ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ ΠΑΣΧΑΛΗ ΠΡΑΝΤΖΙΕ, αναφωνείς, όταν τελειώνεις το βιβλίο!!!!!!!!!!!!! (απνευστί φυσικά!)!!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα άδειο κραγιόν, σπασμένα γυαλιά κολλημένα σαν σε καθρέφτη κι ένα λιωμένο μολύβι. Αυτά βρέθηκαν στα χαλάσματα της γκρεμισμένης παράγκας, όπου έζησε η Θεώνη τα τελευταία της χρόνια. Μόνο που στα χαλάσματα εκεί το λιωμένο μολύβι δεν ήταν ένα. Αμέτρητα λιωμένα μολύβια ξεφτισμένα από τη χρήση, μολύβια που λιώσανε μαζί με τη ζωή. Κι ένα χαρτάκι τυλιγμένο σαν σπίρτο, καλά κρυμμένο μέσα στο άδειο κραγιόν, με τρεις ημερομηνίες ξεθωριασμένες: Σάββατο 13 Αυγούστου 1938, Πέμπτη 13 Αυγούστου 1964, Παρασκευή 13 Αυγούστου 1982. Εκεί μέσα ήταν η Θεώνη».

«Ποια ήταν όμως η Θεώνη; Ποιο τρομερό μυστικό της ζωής της σκέπασε το νου της σαν λιωμένο μολύβι;»