«ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ», της Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΒΑΛΤΟΥ», της Μαρίας Λαμπαδαρίδου – Πόθου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελίδες: 176

Τιμή: 8,01 €

            Η Μαρία Λαμπαδαρίδου – Πόθου είναι μια συγγραφέας που έχει το χάρισμα να συγκλονίζει τον αναγνώστη από την πρώτη γραμμή κάθε κειμένου της. Το πρώτο δικό της βιβλίο που διάβασα ήταν η «Υψιπύλη» και ήταν αυτό που με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι, από εκεί και στο εξής, θα αναζητούσα ανελλιπώς κάθε βιβλίο της που κυκλοφορεί. Έχοντας διαβάσει και το προηγούμενο, περσινό βιβλίο της «Η Δίψα Με Καίει Εμένα Και Χάνομαι» γνώριζα ότι η Συνέντευξη ήταν εμπνευσμένη και πήγαζε από αυτό. Η ανυπομονησία μου να το διαβάσω μεγάλη και, όντως, με το που το πήρα στα χέρια μου ξεκίνησα την ανάγνωσή του. Αυτή η πρώτη του, όμως,  ανάγνωση ήταν ανυπόμονη, βιαστική και γρήγορη, διότι απλά δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Γυρνώντας και την τελευταία σελίδα, συνειδητοποίησα ότι το είχα διαβάσει με καταιγιστικό ρυθμό, σαν να με κυνηγούσαν. Δεν άργησα να παραδεχτώ ότι ένα τέτοιο βιβλίο άξιζε περισσότερης προσοχής και εμβάθυνσης. Έτσι, μετά από λίγο καιρό το ξαναδιάβασα, αυτή τη φορά με μεγαλύτερη προσοχή και υπομονή, γνωρίζοντας ήδη την εξέλιξή του.

            Όσοι έχουν διαβάσει κάποιο βιβλίο της κ. Πόθου γνωρίζουν ότι έχει ένα δικό της μοναδικό τρόπο γραφής, ποιητικό, γλαφυρό, περιεκτικό, συγκινητικό και δυνατό ταυτόχρονα, τόσο που παρασύρει τον αναγνώστη και τον τοποθετεί μέσα στην υπόθεση του κάθε βιβλίου της, σαν να είναι κι εκείνος ένας από τους ήρωές της. Όσοι δεν έχουν ακόμη διαβάσει κάποιο βιβλίο της πολυγραφότατης συγγραφέως, θα τους συμβούλευα να ξεκινήσουν άμεσα, διότι πραγματικά δεν ξέρουν τι χάνουν!

            Η «Συνέντευξη Με Το Φάντασμα Του Βάλτου» είναι ένα βιβλίο που έχει κατηγοριοποιηθεί από τον εκδοτικό ως ‘νεανική λογοτεχνία’, μια και οι κύριοι ήρωές του είναι κατά κύριο λόγο νέοι, όπως η Δήμητρα, ο Άντριου, η Ντεμέτρια και ένα παιδί, ο Μιχελής, αλλά πιστεύω και λόγω του υπερφυσικού και φανταστικού στοιχείου που χρησιμοποιεί η συγγραφέας στο μεγαλύτερο μέρος του. Όμως, αυτό δε σημαίνει ότι το βιβλίο αυτό δε μπορεί να διαβαστεί από όλους και, όπως λέει η ίδια η συγγραφέας, από ‘νέους όλων των ηλικιών’! Απεναντίας, νομίζω πως οι μεγαλύτεροι σε ηλικία αναγνώστες θα αποκομίσουν περισσότερα και θα αισθανθούν πιο πολλά λυτρωτικά συναισθήματα, καθώς τα ταξίδια στο χρόνο και η επικοινωνία με τους αγαπημένους μας νεκρούς είναι κάτι που όλοι μας αποζητάμε και ευχόμαστε σε κάποιο σημείο της ζωής μας.

            Η κύρια ηρωΐδα μας είναι η Δήμητρα, η εγγονή του παππού Μιχελή και εικοσάχρονη τελειόφοιτος της σχολής Δημοσιογραφίας. Σπουδάζει στην Αθήνα, αλλά κατάγεται από ένα νησί, στη δική μου φαντασία 'φωτογράφισα' την αγαπημένη Κρήτη με τα οροπέδιά της και τις ρακές της, ίσως και να κάνω λάθος. Ο συντοπίτης και συμφοιτητής της Κωνσταντίνος είναι ερωτευμένος μαζί της. Η Δήμητρα, αν και το γνωρίζει, θεωρεί πως πρέπει να ασχοληθεί με κάποια πιο φλέγοντα θέματα, όπως το παλιό ημερολόγιο του παππού της του καπετάν - Μιχελή, που της κληροδότησε πριν πεθάνει, μαζί με την προσταγή – παραίνεση να βρει το Φάντασμα του Βάλτου και να τον ρωτήσει να της πει όσα εκείνος δεν μπόρεσε να μάθει, ή δεν ήθελε να της πει. Επίσης, είναι απαραίτητη κι επιτακτική η συμμετοχή της σε ένα διεθνή διαγωνισμό δημοσιογραφίας για την πιο πρωτότυπη συνέντευξη, με έπαθλο μια περίοπτη θέση στη διεθνή δημοσιογραφία και ένα σημαντικό χρηματικό ποσό. Τι πιο πρωτότυπο, λοιπόν, από την συμμετοχή της με μια συνέντευξη με το φάντασμα του Βάλτου;

            Η συγγραφέας ξεδιπλώνει μπροστά στα έκπληκτα μάτια μας ένα εκπληκτικό ταξίδι στα ταραγμένα χρόνια της Κατοχής και της ελληνικής Αντίστασης, της υποβοηθούμενης από την αγγλική αντικατασκοπεία, των ηρώων και των δωσίλογων, των αθώων θυμάτων εξαιτίας της ‘απαγορευμένης’ καταγωγής τους, των μισών και των παθών, των προκαταλήψεων, των μεγάλων ερώτων που μπορούν και αντιστέκονται στον χρόνο και τους νόμους της Φύσης, της επικοινωνίας με αδικοχαμένους αγαπημένους νεκρούς, της απόδοσης δικαιοσύνης, έστω και καθυστερημένα, και των ανέφικτων – σύμφωνα με την λογική – ταξιδιών στο χρόνο και της αναβίωσης γεγονότων και καταστάσεων που έχουν υπάρξει, έχουν τελεστεί, αλλά δεν έχουν χαθεί.

            Ένα αριστουργηματικό βιβλίο που, παρά το μεταφυσικό κλίμα του - δεν είναι συνηθισμένο άλλωστε να βλέπεις και να συνομιλείς με φαντάσματα, ή να ταξιδεύεις στο παρελθόν και να το ζεις εκ νέου με μέσο μια κεχριμπαρένια μπάλα – καταφέρνει να αποδώσει ολοζώντανα το ταραγμένο κλίμα της εποχής του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, την οδύνη και την αγωνία των νέων που δεν πρόλαβαν να ζήσουν όλη τη ζωή τους και να γευτούν τους καρπούς της, την προδοσία από ανθρώπους που το κακό τους περισσεύει και η αγάπη δεν τους έχει γλυκάνει την ψυχή και, κυρίως, την αναπόδεικτη αλήθεια ότι οι ψυχές ζουν αιώνια και κάποτε, ίσως βρίσκουν τον τρόπο να επικοινωνήσουν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα που άφησαν πίσω. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην αγαπημένη συγγραφέα για το εξαιρετικό, γεμάτο συναισθήματα και εικόνες, βιβλίο της το οποίο και σας προτείνω ανεπιφύλακτα Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα ξεχασμένο ημερολόγιο και ο Χρόνος. 
Ένα παιδί, ο Μιχελής, που καταφέρνει να σώσει το έργο της αντικατασκοπείας. 
Ένας Άγγλος αξιωματικός που σκοτώνεται, όμως εξακολουθεί να είναι παρών. Η Δήμητρα που έχει εμπλακεί με πάθος και ζητά να λύσει το αίνιγμα. 
Η υπερφυσική δύναμη μιας κεχριμπαρένιας μπάλας θα τη βοηθήσει να μπει στα μυστικά του χρόνου. 
Θα τη φέρει στην ίδια παράλληλο με τα γεγονότα εκείνα και, λειτουργώντας σαν μια άγνωστη τεχνολογία, θα την οδηγήσει στους ίδιους δρόμους, στα ίδια περιστατικά που θα διαδραματιστούν μπρος στα έκπληκτα μάτια της, έτσι ακατέργαστα όπως τα γέννησε ο χρόνος, η ματωμένη εκείνη ώρα. 
Γιατί ό,τι έχει υπάρξει, υπάρχει στον χρόνο. 
Ο τόπος συμμετέχει ενεργά στο μυθιστόρημα με όλη την άγνωστη δύναμή του. 
Και η ηρωίδα χρησιμοποιεί το μαγικό στοιχείο που κρύβει για να βρει το νόημα μιας άλλης αλήθειας, μιας άλλης δικαιοσύνης. 
Γιατί η γνώση είναι δύναμη.»