«Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΛΗΤΗΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Ο ΑΠΡΙΛΗΣ ΣΤΑΘΗΚΕ ΑΛΗΤΗΣ», του Γιάννη Φιλιππίδη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος Εκδοτική

Σελίδες: 520

Τιμή: 16,50 €

            Ο Γιάννης Φιλιππίδης είναι ένας συγγραφέας που με ‘κέρδισε’ ως αναγνώστρια από το πρώτο του βιβλίο που έτυχε να πάρω στα χέρια μου, τη συλλογή διηγημάτων «Μα, Το Ψάρι Είναι Φρούτο». Από τότε αναζητώ σταθερά κάθε βιβλίο του και το φετινό, νέο του μυθιστόρημα, «Ο Απρίλης Στάθηκε Αλήτης» ήταν μια ακόμα ευχάριστη έκπληξη, που ήρθε με αυτό το υπέροχο, ανοιξιάτικο, εκπληκτικό, ανθισμένο εξώφυλλο! Το γεγονός ότι ήταν αρκετά πολυσέλιδο ήταν ένα ακόμα πλεονέκτημά του για μένα, που αρέσκομαι στα μεγάλα, ‘χορταστικά’ βιβλία. Ήξερα εκ των προτέρων πως δε θα βαρυγκωμήσω ούτε λεπτό και ότι όταν ολοκληρώσω την ανάγνωσή του θα αποζητώ κι άλλο.

            Η πραγματικότητα αποδείχτηκε πολύ ανώτερη των προσδοκιών μου, καθώς πρόκειται για ένα υπέροχο βιβλίο με έντονο το χιουμοριστικό και ερωτικό στοιχείο, διανθισμένο με το άρωμα της άνοιξης της δικιάς μας, τουλάχιστον, γενιάς και με αξέχαστες εικόνες, καταστάσεις και συναισθήματα που το κατατάσσουν σε ένα από τα κορυφαία, αν όχι το καλύτερο, των βιβλίων του αγαπημένου συγγραφέα.

            Η κύρια ηρωΐδα και κινητήριος μοχλός της υπόθεσης του βιβλίου είναι η Στέλλα, μια πανέμορφη, αξιοπρόσεκτη, σαγηνευτική και δυναμική γυναίκα η οποία διανύει την τέταρτη δεκαετία της ζωής της, ανάμεσα στην κοινή συνύπαρξη με την αλλοπρόσαλλη ηλικιωμένη μητέρα της, την ανεξάρτητη, απελευθερωμένη, αχαλίνωτη και εκκεντρική αδερφή της, τον φοιτητή εικοσάχρονο γιό της, τον κατά οκτώ χρόνια νεώτερο σύντροφο και συνάδελφό της, τους παλιούς αλλά ολοζώντανους έρωτές της και, φυσικά, την απαιτητική δουλειά της, που της απομυζεί τον περισσότερο γόνιμο χρόνο της.  

            Μέσα από την καθημερινή ζωή της Στέλλας, της μητέρας της Ζωής, της αδερφής της Ελένης, του γιού της Κωνσταντίνου και του εραστή – συναδέλφου της Βασίλη, ο συγγραφέας μας δίνει, αποσπασματικά και με τη μορφή αναμνήσεων – φλάσμπακ της ηρωΐδας μέσα στο διάστημα των τελευταίων τριάντα ωρών, όλη την ζωή την δική της και των υπολοίπων ηρώων του μυθιστορήματος. Η χρονική τοποθέτηση της γενιάς της ηρωΐδας που επέλεξε ο συγγραφέας με έκανε να ταυτιστώ απόλυτα με την Στέλλα, καθώς τα βιώματα, οι εμπειρίες της, οι συνθήκες στις οποίες μεγάλωσε, ενηλικιώθηκε, ερωτεύτηκε, διασκέδασε, εργάστηκε και πήρε αποφάσεις που άλλαξαν όλη της την ζωή, αλλά και τους άλλους γύρω της, ήταν απολύτως γνωστά και οικεία προς εμένα και, υποθέτω, προς όλους τους ανθρώπους της γενιάς του ’70.

Πρόκειται για τη γενιά που απόλαυσε τις παρέες και τα φλερτ χωρίς την ύπαρξη των κινητών τηλεφώνων, που άκουγε ντίσκο μουσική και εκστασιαζόταν με τα τραγούδια της Ντόνα Σάμερ, της Μαντόνα και του Μάϊκλ Τζάκσον, που μάθαινε τέχνες και επαγγέλματα με μόνη κινητήρια δύναμη τα χέρια της και τη φαντασία της και στη συνέχεια έπρεπε να ξαναμάθει αυτά που ήδη γνώριζε, αλλά πλέον όφειλε να τα εφαρμόζει μέσα από το φιλτράρισμα και τις απεριόριστες τυποποιημένες δυνατότητες του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Η γενιά μας, είναι αυτή που έβλεπε και βλέπει τον κόσμο να προχωρά με τεράστια άλματα εξέλιξης σε τεχνολογικό επίπεδο, σε επίπεδο σχέσεων, καριέρας, ηθών και κοινωνίας και να διαμορφώνεται σε κάτι τόσο διαφορετικό από αυτό με το οποίο γαλουχήθηκε και ‘ανδρώθηκε’.

Ο Γιάννης Φιλιππίδης κατόρθωσε μέσα από το νέο του βιβλίο να εκφράσει και να απεικονίσει τα συναισθήματα και τις αποφάσεις με τις αντίστοιχες συνέπειές τους, όχι μόνο της ηρωΐδας μας, της Στέλλας, αλλά και ολόκληρης της γενιάς των τωρινών '40 και κάτι'. Μας έδωσε ένα βιβλίο τόσο μεστό νοημάτων και εικόνων, συναισθημάτων, ήχων και αρωμάτων, ώστε ακόμα κι εγώ, αμετανόητη λάτρης του χειμώνα και ιδιαιτέρως του Δεκέμβρη, έφτασα να λατρέψω την άνοιξη και τις πολλές και ανανεωτικές υποσχέσεις του Απρίλη, ενός μήνα πλανευτή που είχε ιδιαίτερη βαρύτητα για την ηρωΐδα. Ο μήνας αυτός είναι που αρχίζει σιγά σιγά να μας βγάζει από την μονοτονία και την παγωμένη δυσθυμία του χειμώνα και μας υπόσχεται το άνθισμα, όχι μόνο στη φύση, αλλά στα συναισθήματά μας  και στην ίδια μας τη ζωή. Μας κάνει να αναθεωρούμε αποφάσεις και ταμπού μας που θεωρούσαμε σωστά και αμετακίνητα, γιατί απλά η ζωή μας διδάσκει πως πρέπει να ζούμε την κάθε στιγμή και να απολαμβάνουμε την ευτυχία όταν αυτή έρχεται να μας βρει.

Το νέο βιβλίο του Γιάννη Φιλιππίδη είναι ένα εξαιρετικό, ζωντανό μυθιστόρημα που αφήνει στον αναγνώστη ανεπανάληπτα συναισθήματα, εικόνες, χρώματα κι αρώματα, χαμόγελα και εμπειρίες που θα θυμάται για πάντα. Πολλά συγχαρητήρια στον αγαπητό Γιάννη και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένας Απρίλης πλανευτής, μια γυναίκα που ωριμάζει σαν ακριβό κρασί, ένα νησί γεννημένο από λάβα, η Σαντορίνη, κι ένας οριστικός έρωτας που δεν κουράστηκε ποτέ να περιμένει, συνθέτουν το παζλ των τριάντα ωρών που θα χρειαστεί η Στέλλα μέχρι να δει ολοκάθαρα μέσα της και γύρω της.

Πώς περνάνε έτσι εύκολα κι απλά ολόκληρα κομμάτια μιας ζωής, που θεωρείς απροσμέτρητη σε μάκρος, αλλά κάποια στιγμή αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι καθόλου;

Σαράντα εννέα χρόνια ωριμότητας είναι αναγκαία για να καθαρίσει αίφνης η ομίχλη που κουκουλώνει συναισθήματα, ανάγκες και όσα η ίδια αντιλαμβάνεται ως φυσικό κόσμο γύρω της.

Ίσως γιατί τη στιγμή που αισθάνεται ότι έχει κατορθώσει την αντιστροφή του χρόνου, τα πάντα φαντάζουν φωτεινά, ανεπηρέαστα από τις στροφές των ρολογιών.

Τριάντα ώρες στην καρδιά ενός Απρίλη υπόσχονται να φυσήξουν καινούριο άνεμο, να ξεσκονίσουν μνήμες που χρειάστηκε να κρατηθούν κρυμμένες, εγκλωβισμένες στο κουτάκι με τα παλιά θέλω της, που ξέμειναν απραγματοποίητα.

Γιατί έρχεται κάποτε η ώρα, που αντιλαμβάνεσαι ότι πρέπει ν’ αντιστρέψεις τον χρόνο, να κερδίσεις όσα δεν έπαψες να διεκδικείς στ’ αλήθεια ποτέ.»