«ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», της Μαρίας Λιάσκα – Μαυράκη - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ», της Μαρίας Λιάσκα – Μαυράκη - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος Εκδοτική

Σελίδες: 416

Τιμή: 13,90 €

            Ένα βιβλίο που κερδίζει τις εντυπώσεις αρχίζοντας από το πανέμορφο, ρομαντικό εξώφυλλό του και εξακολουθεί να εντυπωσιάζει τον αναγνώστη, καθώς γυρίζει μαγεμένος τις σελίδες του. Η συγγραφέας με αυτό το πρώτο της μυθιστόρημα νομίζω πως καθιερώνεται για την ικανότητά της να μαγεύει τον αναγνώστη, να τον καθηλώνει, να τον συγκινεί, να τον διδάσκει, να τον προβληματίζει. Από τώρα ανυπομονώ για το επόμενο μυθιστόρημά της!

            Όμως, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας προσπαθήσω να σας πω λίγα πράγματα για την υπόθεση του βιβλίου χωρίς, όμως, να σας αποκαλύψω τα ουσιώδη μικρά μυστικά της πλοκής του. Όλα ξεκινούν από το άνοιγμα μιας διαθήκης, του πατέρα της ηρωΐδας μας, της Αλεξάνδρας Μελά. Ο δικηγόρος του της παραδίδει κάποια ημερολόγια που φύλαγε ο πατέρας της για εκείνη. Αφορούν την ιστορία της οικογένειάς τους και των προγόνων της και, ειδικότερα, της γιαγιάς της κοπέλας, της Άννας Περίδη.

            Καθώς η ηρωΐδα μας βυθίζεται στις σελίδες των ημερολογίων και αναρωτιέται πώς βρέθηκαν όλα αυτά στα χέρια του πατέρα της και κατόπιν στα δικά της, κάνουμε κι εμείς μια αναδρομή, συχνά επώδυνη,  στην ιστορία του ελληνισμού μέσα από τα «μάτια» και τα προσωπικά βιώματα των ηρώων του βιβλίου. Η συγγραφέας με ένα μοναδικό, αξιέπαινο ταλέντο αναμειγνύει την ατόφια ιστορία με την μυθοπλασία και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό και σαγηνευτικό.

            Μέσα από τις σελίδες αυτού του εξαιρετικού μυθιστορήματος ο αναγνώστης ταξιδεύει από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στην Ελλάδα του μεσοπολέμου, στην προ και μετά την Μικρασιατική καταστροφή εποχή, στην Κηφισιά της μπελ - επόκ και στην άνοδο του κομμουνισμού σε όλα τα Βαλκάνια, στην μετέπειτα άνοδο του φασισμού, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Κατοχή και στην ισχυρότατη ελληνική αντίσταση, στην απελευθέρωση, στον εμφύλιο και το εθνικό αιματοκύλισμα, στους εκάστοτε «διακοσμητικούς» βασιλείς, στην ανελέητη δίωξη των αριστερών, στο πραξικόπημα των συνταγματαρχών, στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας, στην Μεταπολίτευση και την ολισθαίνουσα εικονική ευμάρεια που οδήγησε σιγά – σιγά στην σύγχρονη οικονομική κρίση και την εξαθλίωση ηθών, ανθρώπων και αξιοπρεπειών.

            Όλα αυτά τα σημαντικότατα ιστορικά γεγονότα συγχωνεύτηκαν με την πολύ ενδιαφέρουσα μυθοπλασία της συγγραφέως και το αποτέλεσμα είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα που διδάσκει την νεώτερη ιστορία του τόπου μας στον αναγνώστη προβληματίζοντάς τον για όλα τα «ολισθήματα» του έθνους μας που πρόδωσαν ιδέες, ανθρώπους και ιδανικά. Παρακολουθώντας την πορεία των ηρώων, της Μαρίας Δελλή, του Θοδωρή Περίδη, του Στρατή, του Χρήστου, του Δαμιανού, της Άννας Περίδη, του Ιβάν, του Νίκου, και τόσων άλλων, καθηλωνόμαστε και αγωνιούμε, συμπάσχουμε, συγκινούμαστε, ερωτευόμαστε και παθιαζόμαστε με τους ανθρώπους και τις ιδεολογίες τους.

            Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην ταλαντούχα και πολλά υποσχόμενη συγγραφέα Μαρία Λιάσκα – Μαυράκη για αυτό το πρώτο εκπληκτικό βιβλίο της, το οποίο και σας προτείνω να διαβάσετε ανεπιφύλακτα!!!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης η πύλη του Παραδείσου έμοιαζε πολύ κοντά. Δεν μας έλειψε τίποτα, τα είχαμε όλα: ένας μύθος που στραγγάλισε τις αληθινές δυνατότητες και άφησε μια ολόκληρη γενιά στον πάγκο.

Άννα Περίδη, Αλεξάνδρα Μελά. Δύο γυναίκες. Γιαγιά κι εγγονή. Διασχίζουν τον εικοστό αιώνα. Τον ξεπερνούν. Η πρώτη διηγείται την ιστορία της μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της, το οποίο διαβάζει η δεύτερη. Από τα αρώματα των μενεξέδων της Κηφισιάς ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Γράμμου, η ζωή της καταγράφει τις περιπέτειες του τόπου μας, τις προδοσίες, τους πολέμους, τα γραμμένα και τ’ άγραφα μυστικά.

Στροβιλιζόμαστε γύρω της, όλοι εμείς στην Ελλάδα και στις αδικημένες μητροπόλεις του περασμένου αιώνα, από τα ερείπια της ισπανικής Γκουέρνικα και τις αλλόφρονες αποφάσεις του Φράνκο μέχρι τους χρυσαφένιους τρούλους της παγωμένης σταλινικής Μόσχας. Με οδύνη και ελπίδα, αντέχουμε από το ιδιώνυμο και τις εξορίες μέχρι τη σημερινή κατ’ επίφαση δημοκρατία, την κρίση, τις αυτοκτονίες. Φταίμε άραγε όλοι;

Μέσα από τις συμπληγάδες των αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, η Άννα μάς μαθαίνει από την αρχή τι σημαίνει όνειρο, φιλία, οικογένεια και φυσικά έρωτας. Και μας προκαλεί να γράψουμε εμείς το τέλος της ιστορίας...»