«Η ΚΟΤΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ», της Sun – Mi Hwang – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΚΟΤΑ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΤΑΝ ΝΑ ΠΕΤΑΞΕΙ», της Sun – Mi Hwang – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 160

Τιμή: 10,98 €

            Αυτό το βιβλίο το ξεκίνησα με χιουμοριστική διάθεση, θέλοντας να διαβάσω κάτι διασκεδαστικό και ανάλαφρο, σαν μια μικρή ανάπαυλα από άλλο σοβαρότερο ανάγνωσμά μου, και το έκλεισα έχοντας συγκινηθεί όσο ποτέ δεν περίμενα! Τί να πρωτογράψω για αυτό το υπέροχο αλληγορικό μυθιστόρημα, το οποίο με εντυπωσίασε, με ψυχαγώγησε, με προβλημάτισε και με συγκίνησε βαθύτατα!

        Διαβάζοντας το εισαγωγικό σημείωμα παρουσίασης της συγγραφέως από την Κορέα διαισθάνθηκα πως το βιβλίο το οποίο επρόκειτο να διαβάσω θα ήταν εξαιρετικό, καθώς ο ‘άθλος’ που πέτυχε ήταν αξιοθαύμαστος και στον οποίο αξίζει να αναφερθώ. Η ίδια, προερχόμενη από πολύ φτωχή οικογένεια και μην έχοντας τη δυνατότητα να ολοκληρώσει ούτε τη βασική εκπαίδευση, κατόρθωσε με την επιμονή της να πάει στο Πανεπιστήμιο, να σπουδάσει Δημιουργική Γραφή, να κάνει μεταπτυχιακές σπουδές και να γράψει, μεταξύ άλλων, αυτό το αριστουργηματικό βιβλίο, απολαμβάνοντας τη διεθνή αναγνώριση και επιτυχία. Η αναγνωστική εμπειρία μου διαβάζοντας το μυθιστόρημα αυτό ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου, κατατάσσοντάς το ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μου βιβλία τα οποία θεωρώ πως πρέπει να κοσμούν τη βιβλιοθήκη κάθε «βιβλιοσκώληκα» που σέβεται τον εαυτό του!

Η ιστορία μας ξεκινά μέσα σε ένα κοτέτσι όπου μία κότα, η Μπουμπουκίτσα, αποφασίζει να επαναστατήσει εναντίον της μοίρας της που την θέλει να τρώει για να γεννάει αυγά σε έναν αέναο κύκλο επανάληψης αυτής της ίδιας αλληλουχίας. Σταματάει να τρώει πιστεύοντας πως θα σταματήσει να γεννάει αυγά, αφού δεν είχε για εκείνη κανένα νόημα να γεννάει συνεχώς αυγά τα οποία ποτέ δεν θα μπορούσε να κλωσήσει, ώστε να καταφέρει τελικά να αναθρέψει τα δικά της κοτοπουλάκια. Η βαθύτερη επιθυμία της ήταν να γίνει μητέρα και να μπορέσει να ζήσει ελεύθερη έξω από το κοτέτσι, ακόμα και να πετάξει.

Αυτή της η απόφαση θα γίνει το έναυσμα για να ζήσει την μεγαλύτερη περιπέτεια της ζωής της, αλλά και να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, έστω και κάπως παράδοξα. Η κότα του βιβλίου μας θα καταφέρει να ξεφύγει από τον περιορισμένο χώρο του κοτετσιού, θα επιβιώσει από βέβαιο θάνατο, θα βρει έναν αληθινό φίλο, τον Πρασινοκεφαλόπαπια,  που θα την βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές και θα την προστατεύσει από τον πραγματικό κίνδυνο, θα αντιμετωπίσει την αδιαφορία και την χλεύη του αντιπροσώπων του είδους της που την κοιτάνε αφ’ υψηλού, θα απολαύσει την επιδοκιμασία και την αποδοχή από εκείνους που δεν το περίμενε, θα καταφέρει να γίνει μητέρα από εκεί που είχε χάσει κάθε ελπίδα, θα αγωνιστεί να επιβιώσει, διαψεύδοντας όλους όσους την απέρριψαν και θα ορθώσει το ανάστημά της απέναντι στον ‘φόβο και τον τρόμο’ του αγροκτήματος, τον Νυφίτσα, καταφέρνοντας στο τέλος να ‘πετάξει’, έστω κι αν το κάνει με τον πλέον ανορθόδοξο τρόπο…

Ειλικρινά, «Η Κότα Που Ονειρευόταν Να Πετάξει» είναι ένα μυθιστόρημα – αλληγορία που καθηλώνει τον αναγνώστη από την αρχή έως το τέλος και που μέσα από αυτές τις λίγες σελίδες του κατορθώνει να μας ‘βομβαρδίσει’ με πάμπολλες αλήθειες της ζωής που είναι διαχρονικές και ισχύουν για όλα τα πλάσματα του Θεού, είτε αυτά είναι ζώα είτε άνθρωποι.

Πόσοι αλήθεια από εμάς, τα έλλογα όντα, δεν έχουμε επαναστατήσει κάποια στιγμή ενάντια στο πεπρωμένο μας το οποίο μας καθηλώνει ‘κάτω’, χαμηλότερα από τις προσδοκίες μας, ‘ψαλιδίζοντας τα φτερά μας’ και εμποδίζοντας τα όνειρά μας να ‘πετάξουμε’ και να φτάσουμε το στόχο μας,  όσο δύσκολος και ανέφικτος κι αν είναι αυτός; Πόσοι από μας δεν έχουμε νιώσει την απόρριψη και το χλευασμό από αυτούς που θεωρούσαμε πως είναι όμοιοί μας, και άρα όφειλαν να μας υποστηρίξουν, ενώ βρήκαμε την αποδοχή, την υποστήριξη, την αλληλεγγύη και την προστασία από άτομα που ποτέ δεν διανοηθήκαμε πως θα μας στηρίξουν; Πόσοι από εμάς δεν νιώσαμε τον κίνδυνο να ελλοχεύει γύρω μας, τις αντιξοότητες να μας καταρρακώνουν και παρόλα αυτά βρήκαμε το κουράγιο να ορθώσουμε το ανάστημά μας, να πολεμήσουμε και να νικήσουμε όταν όλοι μας είχαν ξεγραμμένους; Πόσοι, τέλος, από εμάς δεν αποφασίσαμε να κυνηγήσουμε το όνειρό μας, αγνοώντας όλους όσους προσπαθούσαν να μας αποτρέψουν επιμένοντας πως ήταν ανέφικτο και εξωπραγματικό, αλλά τελικά καταφέραμε να το αγγίξουμε και να το βιώσουμε με έναν τρόπο που είχε νόημα μόνο για μας τους ίδιους;

Σε αυτό το υπέροχο, αξέχαστο, τρυφερό και αλληγορικό βιβλίο πανανθρώπινες αξίες, όπως η φιλία, η υποστήριξη, ο σεβασμός, η αποδοχή, η αλληλεγγύη, η γενναιότητα, το θάρρος, η αυτοθυσία και η αγάπη, παίρνουν άλλο νόημα κι εμείς οι άνθρωποι, με την τετράγωνη λογική και την τάση εκλογίκευσης των πάντων, καλούμαστε να αφήσουμε κατά μέρος τις προκαταλήψεις, τις ‘παρωπίδες’ και τους δισταγμούς μας, να ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά μας και να γίνουμε κοινωνοί όλων των μηνυμάτων που η συγγραφέας μας προσφέρει αφειδώλευτα. 

Σας προτείνω ανεπιφύλακτα να διαβάσετε αυτό το μικρό αριστούργημα και σας εγγυώμαι πως θα το θυμάστε για πάντα!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Όλη η ομορφιά του κόσμου κλείνεται μέσα σε τούτο εδώ το μυθιστόρημα, αυτό το λογοτεχνικό κόσμημα, που ξεχειλίζει από περιπέτειες, από όνειρα που βγαίνουν αληθινά κι από μια λαχτάρα που πηγάζει από την αγάπη. Μια αλληγορία για τη ζωή, γραμμένη με μαεστρία… στο πνεύμα βιβλίων που έχουν γίνει κλασικά. Μια ιστορία που ξεχειλίζει από αγνότητα και θα μιλήσει στην καρδιά όλων των αναγνωστών».

Ένα παγκόσμιο best seller για την ελευθερία, τη γενναιότητα, την αφοσίωση, τα όνειρα, την οικογένεια και πάνω από όλα την ανάγκη για αγάπη.