Συνέντευξη με την ΜΑΙΡΗ ΚΟΝΤΖΟΓΛΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Η πρώτη μου αναγνωστική επαφή με την εξαίρετη και πολυαγαπημένη, πλέον, συγγραφέα Μαίρη Κόντζογλου έγινε μέσα από το ανεπανάληπτο μυθιστόρημά της «Περπάτα Με Τον Άγγελό Σου» πριν από περίπου δύο χρόνια. Το βιβλίο της αυτό με σαγήνευσε, με ενθουσίασε και με έπεισε πως είχα να κάνω με μία συγγραφέα έξω από τα συνηθισμένα, η οποία έχει έναν αποκλειστικά δικό της τρόπο γραφής που είναι ικανός να αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα.  

Τα θέματα που επιλέγει η συγγραφέας ποικίλουν από τοποθετημένα σε καθαρά ιστορικό υπόβαθρο, όπως με την εκπληκτική τριλογία της «Οι Μεσημβρινοί Της Ζωής» και «Τα Παλιά Ασήμια», έως γνήσια σύγχρονα και μοντέρνα θέματα που ξεδιπλώνονται μέσα από την ‘οπτική’ του χιούμορ, των πανέξυπνων και ολοζώντανων διαλόγων και της ευρηματικής και πρωτότυπης πλοκής, όπως στα βιβλία της «Χίλιες Ζωές Απόψε», «Περπάτα Με Τον Άγγελό Σου» και «Το Μέλι Το Θαλασσινό».

Θεωρώ μοναδική στο είδος της την αγαπητή συγγραφέα, όχι μόνο για την ικανότητά της να συγγράφει για οποιοδήποτε σχεδόν θέμα με αξιοσημείωτη δεξιοτεχνία, αλλά κυρίως για την κατάδική της έμπνευση να δίνει ψυχή, λαλιά και προσωπικότητα σε άψυχα αντικείμενα, όπως οι σνομπ άγγλοι καναπέδες, τα κρεμαστά αγγελάκια κ.λ.π. Αυτός ο χειρισμός έμψυχων και άψυχων ηρώων σε ορισμένα από τα βιβλία της είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος και εμπνευσμένος, ενώ ξεχωρίζει για την έντονη πινελιά χιούμορ και αισιοδοξίας που προσδίδει στα συγκεκριμένα μυθιστορήματά της.

Εν όψει της έκδοσης του νέου βιβλίου της «Μια Προσευχή Για Τα Παλιά Ασήμια», του 2^ου μέρους της τριλογίας της «Τα Παλιά Ασήμια», η αγαπητή συγγραφέας με τίμησε παραχωρώντας μου μια συνέντευξη για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ ιδιαίτερα και της εύχομαι ολόψυχα κάθε επιτυχία στο νέο της μυθιστόρημα!

Και μια μικρή προτροπή μου προς όλους εσάς τους Φίλους μας: αν δεν έχετε ακόμα διαβάσει Μαίρη Κόντζογλου κάντε το άμεσα… Δεν ξέρετε τι χάνετε!!!

1) Αγαπητή κ. Κόντζογλου, μας έχετε ‘δώσει’ επτά πολύ αξιόλογα μυθιστορήματα, διαφορετικά μεταξύ τους σε ύφος, στυλ γραφής και θέμα. Το αντικείμενο των σπουδών σας και της εργασίας σας, απ’ όσο γνωρίζω, δεν σχετιζόταν άμεσα με τη λογοτεχνία, στο πεδίο της οποίας μας έχετε δώσει έως τώρα σπουδαία δείγματα. Πότε αισθανθήκατε την ανάγκη, ή την παρόρμηση να συγγράψετε και γιατί;

Αγαπητή μου, κυρία Τσαλαπάτη, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια.  Έχω σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία και σ’ αυτή τη δεύτερη οφείλω πάρα πολλά πράγματα, τουλάχιστον ως προς την κατανόηση/δυνατότητα ανάλυσης των κοινωνιών και των ανθρώπων.

Οι ‘σπουδές’ μου στη λογοτεχνία ξεκίνησαν από πολύ μικρή ηλικία, από τότε που έμαθα να διαβάζω – υποθέτω με άνεση. Από τότε θυμάμαι να έχω ένα βιβλίο στο χέρι και να μυούμαι σιγά σιγά , καμιά φορά και πολύ γρήγορα,  ίσως και πρόωρα στη λογοτεχνία. Και λέω πρόωρα γιατί διάβαζα τα βιβλία του πατέρα μου και μιας εξαδέλφης κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερής μου, που πολλές φορές δεν μπορούσα να τα καταλάβω και όταν αργότερα τα ξαναδιάβασα, βρήκα άλλα πράγματα.

Παρ’ όλα αυτά, γοητευόμουν από ό,τι που μου προσέφεραν. Ταξίδια σε άλλες εποχές και κοινωνίες (Στάινμπεκ, Μπαλζάκ, Ντοστογιέφσκι κ.α.) και ερχόμουν σε επαφή με τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους.

2) Τα τέσσερα από τα βιβλία σας, η τριλογία «Μεσημβρινοί Της Ζωής», όπως και «Τα Παλιά Ασήμια», το πρώτο μέρος της νέας σας τριλογίας, θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ιστορικά μυθιστορήματα, καθώς η μυθοπλασία τους βασίζεται σε καθαρά ιστορικό υπόβαθρο. Τα υπόλοιπα τρία βιβλία σας «Το Μέλι Το Θαλασσινό», «Περπάτα Με Τον Άγγελό Σου» και «Χίλιες Ζωές Απόψε» είναι εντελώς διαφορετικά μυθιστορήματα με αρκετή φαντασία, καθώς δίνετε ‘ψυχή’ στα άψυχα αλλά και μεταφυσικές προεκτάσεις, είναι σύγχρονα και με αρκετές δόσεις ξεκαρδιστικού χιούμορ. Από πού αντλείτε κάθε φορά την έμπνευση για κάθε νέο σας έργο;

Κάθε φορά, ασφαλώς και, είναι διαφορετική η πηγή της έμπνευσής μου.

Όσον αφορά τις τριλογίες «ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ» και «ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ» η έμπνευσή μου ήταν αυτή καθ’ εαυτή η εποχή στην οποία διαδραματίζονται , όπως και ο τόπος.  Ειδικότερα στους «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥΣ», ξεκίνησε και από τη δική μου απορία «τι έχω πάρει από τις δυο τόσο διαφορετικές μεταξύ τους γιαγιάδες μου» και σκέφτηκα να γράψω μια ιστορία με δυο διαφορετικές ηρωίδες (ως προς τον τόπο καταγωγής, ψυχοσύνθεση, οικογενειακή κατάσταση, εξωτερική εμφάνιση κ.λ.π), των οποίων τις ιστορίες θα εξιστορούσα παράλληλα. Μοιραία,  η εποχή ήταν εκείνη στην οποία είχαν ζήσει οι γιαγιάδες μου. 

Στα «ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ» πηγή έμπνευσης ήταν ο ίδιος ο τόπος στον οποίο διαδραματίζεται το βιβλίο, δηλαδή η Καππαδοκία , η οποία με γοήτευσε τόσο πολύ και αμέσως, από την πρώτη στιγμή, αποφάσισα πως θα έγραφα ένα μυθιστόρημα του οποίου οι ήρωες θα ζούσαν στην Καππαδοκία.

Καθώς οι Έλληνες της Μικράς Ασίας έφυγαν όλοι μέχρι το 1925, μετά την εφαρμογή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923), η ιστορία τοποθετήθηκε στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Το «ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ», το «ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ», το «ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ ΑΠΟΨΕ» είναι βιβλία που αφορούν το παρόν, δεν έχουν ιστορικό υπόβαθρο και γράφτηκαν σε στιγμές που ήθελα να «μιλήσω» για διάφορα σύγχρονα προβλήματα. Την καταπίεση, τις οικογενειακές σχέσεις, την ξενοφοβία και τον ρατσισμό, τη δύναμη της αγάπης, της φιλίας, την αγάπη στη λογοτεχνία και την εξύψωση του ανθρώπου μέσα από αυτή, τα προβλήματα της κρίσης στην Ελλάδα.

Άρα, πηγή έμπνευσής τους ήταν τα ίδια τα θέματα τα οποία σαν ενεργός πολίτης τα ζω και τα αντιμετωπίζω.

3) Τι είδους έρευνα κάνετε πριν και κατά τη συγγραφή των βιβλίων σας, ειδικότερα όσων βασίζονται σε ιστορικά γεγονότα; Επικεντρώνεστε στη συλλογή πληροφοριών και την παρατήρηση, ή σε προσωπικά σας βιώματα και εμπειρίες τα οποία ενσωματώνετε στη μυθοπλασία σας;

Και στις δύο τριλογίες μου έκανα μια τεράστια έρευνα, κυρίως ως προς το ιστορικό υπόβαθρο – όχι μόνο δηλαδή, τα ιστορικά γεγονότα τα οποία τα μελέτησα σαν να έδινα εξετάσεις στο πανεπιστήμιο.

Ειδικότερα στα «ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», καθώς η κοινωνία των Καππαδοκών μου ήταν εντελώς άγνωστη, έκανα μεγάλη κοινωνιολογική έρευνα , μελέτησα τη λαογραφία, τους μύθους και τους θρύλους, την καθημερινή ζωή, τα φαγητά, τη μουσική και τους χορούς, ακόμη και τα χρηστικά αντικείμενα, τη χλωρίδα και την πανίδα του τόπου, πέρα από την μακραίωνη ιστορία, αυτή καθ’ εαυτή της Καππαδοκίας. Πήγα και δεύτερη φορά για να είμαι σίγουρη πως είχα αποδώσει σωστά όλο αυτό που χαρακτηρίζει τον τόπο, που είναι άχρονος και διαπερνάται από ένα μυστήριο και μια μαγεία.

Εννοείται πως συνομίλησα και με απογόνους των ανθρώπων που ήρθαν από εκεί με την Ανταλλαγή, κάποια ‘θραύσματα’ από τις προσωπικές τους ιστορίες, κάποιες ‘στιγμές’ τις χρησιμοποίησα, κυρίως για να τους τιμήσω για τις πολύτιμες πληροφορίες που προσέφεραν με την ψυχή τους όλη, περήφανοι που κάποιος ασχολείτο με τον τόπο τους.

Γιατί, πρέπει να γνωρίζετε πως η Καππαδοκία είναι σχετικά «παρθένα» λογοτεχνικά, θέλω να πω πως είναι ελάχιστα, μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού, τα μυθιστορήματα που έχουν γραφεί και διαδραματίζονται εκεί. Σε αντίθεση, για παράδειγμα, με τη Σμύρνη και την Κωνσταντινούπολη.

4) Πότε, πού και πώς προτιμάτε να συγγράφετε; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που ‘ρέει’ αβίαστα από μέσα σας συνέχεια; Αισθάνεστε, ίσως, την ανάγκη κάποιες φορές να καταγράφετε άμεσα σκέψεις ή εμπνεύσεις σας ώστε να τις μετουσιώσετε αργότερα σε μυθιστορήματα;

Τώρα που δεν εργάζομαι, γράφω πάρα πολλές ώρες. Εννοώ πως είμαι για 7-9 ώρες μπροστά στον υπολογιστή, εννοείται πως δεν συγγράφω συνέχεια αλλά είμαι σε επαφή με το κείμενό μου – αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα -, το ξαναδιαβάζω, διορθώνω, αλλάζω, ερευνώ. Γράφω σε ένα δωμάτιο του σπιτιού μου που το έχω διαμορφώσει σε γραφείο μου, γράφω στην κουζίνα του εξοχικού μου και στην αυλή του νωρίς το πρωί το καλοκαίρι, γράφω σε μπαλκόνια που βλέπουν στη θάλασσα στις διακοπές. Ασφαλώς και ονειρεύομαι ένα γραφείο με ένα μεγάλο παράθυρο που θα αγναντεύει τη θάλασσα από ψηλά ή, έστω, έναν ελεύθερο από πολυκατοικίες ορίζοντα, αλλά προς το παρόν αρκούμαι σ’ αυτό που έχω και … συνεχίζω να τα ονειρεύομαι.

Σπάνια καταγράφω σκέψεις ή αισθήματα και όταν αρχίζω να γράφω , όπως πολύ σωστά το λέτε, η ιστορία ρέει από μέσα μου αβίαστα.

5) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο στη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο; Ποια η γνώμη σας για τις σχολές και τα σεμινάρια ‘δημιουργικής γραφής’ που γίνονται ολοένα και πιο δημοφιλή; Είναι δυνατόν κάποιος να ‘μετεκπαιδευτεί’ σε συγγραφέα ή θα πρέπει να έχει γεννηθεί με το συγκεκριμένο χάρισμα;

Υποθέτω πως το ‘χάρισμα’ – όπως το λέτε -  είναι το σπουδαιότερο που πρέπει να έχει κανείς για να μπορέσει να γράψει λογοτεχνία.

Δεν έχω προσωπική άποψη για τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής , φαντάζομαι όμως πως μόνο καλό μπορούν να κάνουν σε κάποιον που έχει ταλέντο. Όσον αφορά το επιστημονικό υπόβαθρο,  η άποψή μου είναι πως η μόρφωση δεν έβλαψε ποτέ κανένα , άρα και έναν επίδοξο λογοτέχνη σίγουρα θα τον βοηθήσει κυρίως με αυτό που μαθαίνει κανείς όταν σπουδάζει , δηλαδή να έχει ανοιχτό μυαλό, τις κεραίες του τεντωμένες και να γνωρίζει να αξιοποιεί τις πηγές.

Αυτό, όμως, που θεωρώ το ΚΥΡΙΟΤΕΡΟ για να μπορέσει κανείς να γράψει λογοτεχνία – και το τονίζω συνέχεια, άλλο «γράφω» , άλλο «κάνω τέχνη με τον λόγο» - είναι να έχει διαβάσει και ο ίδιος πολύ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ και να συνεχίζει να διαβάζει.  Δηλαδή να έχει μορφωθεί λογοτεχνικά και να συνεχίζει να επιμορφώνεται.

6) Κατά τη γνώμη σας, οι συγγραφείς θα έπρεπε να προβληματίζουν τους αναγνώστες ‘κεντρίζοντας’ τη σκέψη τους, δηλαδή θα έπρεπε τα βιβλία να αποτελούν «τροφή για σκέψη», ή ο σκοπός των έργων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός;

Καθώς «ψυχαγωγία είναι  η συμμετοχή του ανθρώπου στα ανώτερα έργα του ανθρώπινου πολιτισμού, που τον μορφώνει πνευματικά και αισθητικά και τον εξευγενίζει»  ναι, οι συγγραφείς πρέπει να ‘κεντρίζουμε’ τις σκέψεις των αναγνωστών.

Επειδή όμως, δεν ζω στον Άρη και ξέρω πολύ καλά τι εννοείτε όταν λέτε «σκοπός καθαρά ψυχαγωγικός» και πώς έχει περάσει αυτή η έννοια στη σύγχρονη κοινωνία,  θέλω να πω πως δεν είναι κακό ένα βιβλίο μόνο να με διασκεδάζει. Αρκεί – πάντα υπάρχει ένα ‘αρκεί’… - αυτή η διασκέδαση να γίνεται με εντιμότητα και  ποιότητα και να προσπαθεί να με ανεβάσει ένα σκαλί παραπάνω στη σκέψη.

7) Μέσα από τα βιβλία σας, υπάρχουν κάποια μηνύματα που επιδιώκετε να ‘περάσετε’ στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το έργο σας;

Όταν γράφω δεν σκέφτομαι πως θέλω να περάσω τίποτα και σε κανένα.

Ούτε θεωρώ πως είμαι άξια να το κάνω, αν ήμουν θα γινόμουν δασκάλα ή ψυχολόγος, θα έπαιρνα άλλη εκπαίδευση.

Μάλλον σε εμένα ενδιαφέρομαι να περάσω μηνύματα, είναι μια  πολύ εσωτερική διεργασία η συγγραφή κατά την οποία με τον εαυτό σου συνδιαλέγεσαι πρωτίστως και μετά με όλους τους άλλους, αυτοί οι άλλοι εξάλλου είναι πολλοί μεταγενέστεροι και πιθανόν να μην υπάρξουν ποτέ, αν δεν εκδοθεί το βιβλίο, ή αν δεν πάει καλά.

Γράφω για μένα και με διδάσκω, με στολίζω, με απογυμνώνω, με ‘ξετινάζω’ πολλές φορές νοητικά και κυρίως συναισθηματικά, με διαλύω και με ανασυνθέτω.

Φαίνεται όμως πως αυτή η διεργασία ‘ακουμπάει’ και άλλους ανθρώπους, τους άγνωστούς μου αναγνώστες, ακουμπάει  όλο και περισσότερους και είμαι ευτυχής για αυτό.

Γιατί οι άνθρωποι έχουμε τελικά κοινούς προβληματισμούς και  πολλές ομοιότητες στη ψυχοσύνθεσή μας.

Τα έργα μου, από τη στιγμή που πωλούνται στην αγορά, τα απευθύνω σε όλους. Το ποιοι θα με διαβάσουν είναι δικό τους θέμα, δεν μπαίνω ποτέ στη διαδικασία να σκεφθώ πως «… αν το κάνω λίγο έτσι… και λίγο αλλιώς… και βάλω και happy end…θα με διαβάσουν περισσότεροι».

Ξέρω ή φαντάζομαι τι είναι αυτό που θέλουν οι περισσότεροι και μπορεί να το γράψω ή να το γράφω ήδη. Γιατί έτσι αισθάνομαι και έτσι μου έρχεται, όχι γιατί «υπάρχει ζήτηση».

8) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα έπρεπε να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό αλλά στοχεύοντας και σε νέο, ή θα πρέπει να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δε μπορώ και δε θέλω να μιλήσω εξ ονόματος όλων των συγγραφέων. Μιλώντας για μένα θα σας πω πως μου αρέσει να πειραματίζομαι, είναι το καλύτερό μου! Και αυτή είναι μια προσωπική ‘άσκηση’, δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως θα στοχεύσω σε ένα διαφορετικό κοινό. Εξάλλου όλοι γνωρίζουμε σήμερα ποιο είναι το ευρύ αναγνωστικό κοινό και τι διαβάζει.

Γενικά όμως,  το αναγνωστικό κοινό, αν έχει αγαπήσει το έργο σου,  σε ακολουθεί.

Αν,  με αυτή την ερώτηση,  ζητάτε έμμεσα τη γνώμη μου,  θα σας έλεγα πως βρίσκω εξαιρετικά βαρετό να γράφει κανείς το ίδιο είδος.

Βαρετό αλλά ασφαλές γιατί είπαμε πως το κοινό ακολουθεί, σε γενικές γραμμές. 

Οπότε, σαν όντα με ελεύθερη βούληση, διαλέγουμε και παίρνουμε.

9) Η συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου είναι και αναγνώστρια; Ποια είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους στο δικό σας τρόπο γραφής, ή θεματολογίας;

Η συγγραφέας Μαίρη Κόντζογλου είναι κατ’ εξοχήν αναγνώστρια. Παθιασμένη με τη λογοτεχνία  και ερωτευμένη με την ποίηση (αλλά όχι τόσο πιστή αναγνώστριά της).

Εννοείται πως έχω δεχθεί επιρροές από άλλους συγγραφείς που θαυμάζω, λατρεύω , προσκυνώ. Και αν τις βρει κάποιος αναγνώστης και μου τις επισημάνει - γιατί εγώ λέω πως έχω επηρεασθεί πιστεύοντας πως όταν διαβάζεις τόσο πολύ, δεν είναι δυνατόν, κάτι θα πάρεις από τον άλλον.

Θα ήμουν λοιπόν ιδιαίτερα περήφανη αν κάποιος που έλεγε πως «να, εδώ  μοιάζει με τον Μάρκες» ή «μοιάζεις με τον Θεοτοκά».

Αν και, αυτό μου το έχουν πει… Και χαίρομαι.

Ως προς τη θεματολογία… δε νομίζω, αλλά δεν το αποκλείω να συμβεί στο μέλλον.

10) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο «ζηλεύετε» και θα θέλατε να έχετε συγγράψει εσείς; Υπάρχει κάποιο είδος λογοτεχνίας το οποίο προτιμάτε να διαβάζετε ή να συγγράφετε περισσότερο από τα άλλα και γιατί;  

Υπάρχουν άπειρα έργα που θα ήθελα να ήταν δικά μου.

Εξάλλου το έχω δηλώσει στο παρελθόν εγώ ξεκίνησα να γράφω από… καθαρή ζήλια. Δηλαδή, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να διαβάζει λίγο πιο συνειδητά, εκεί κάπου στα 15-16 και μετά, πάντα θαύμαζα τον τρόπο γραφής των συγγραφέων που αγαπούσα.

Πάντα διάβαζα μυθιστορήματα και διηγήματα. Ναι, θα ήθελα να μπορέσω να γράψω διηγήματα, είναι μεγαλύτερη τέχνη το διήγημα από το μυθιστόρημα και θαυμάζω πολύ τους λογοτέχνες που μπορούν και το κάνουν.

Θα ήθελα να έχω γράψει τις «Ακυβέρνητες Πολιτείες» του Τσίρκα, το «Ο Θεός των μικρών πραγμάτων» της Αρουντάτι Ρόι, τον «Γέρο Γκρίνγκο» του Κάρλος Φουέντες, το «Οι κερασιές θα ανθίσουν και φέτος» του Μενέλαου Λουντέμη, το «Σουέλ» της Ιωάννας Καρυστιάνη. Μαζί με μερικές εκατοντάδες ακόμη βιβλία!

11) Είχατε κάποιους ‘ενδοιασμούς’ όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Ποια είναι η συμβουλή σας προς τους νέους επίδοξους συγγραφείς που φιλοδοξούν να δουν ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων;

Δεν είχα κανέναν απολύτως ενδοιασμό, όχι γιατί ήμουν σίγουρη για το ότι θα πήγαινε καλά,  αλλά γιατί δεν με ενδιέφερε. Είχα φέρει σε πέρας κάτι που ούτε να το ονειρευτώ δεν είχα τολμήσει ποτέ. Είχα γράψει ένα μυθιστόρημα το οποίο, σύμφωνα με το δικό μου αναγνωστικό κριτήριο, ήταν πολύ καλό. Η ευτυχία μου ήταν αυτή. Το ‘μετά’ και το ‘αργότερα’  δεν με απασχολούσαν εκείνη τη στιγμή.

Το μόνο που έχω να πω στους επίδοξους συγγραφείς –γιατί δε μου αρέσει να συμβουλεύω – είναι ‘ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ’.

12) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω πολύ για την τιμή που μου κάνατε  παραχωρώντας μου αυτή τη συνέντευξη και σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο νέο βιβλίο σας, το 2^ο μέρος της τριλογίας σας «Τα Παλιά Ασήμια», θα ήθελα να σας ρωτήσω σχετικά με τα μελλοντικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς, ποια είναι τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια, μετά την ολοκλήρωση και της δεύτερης τριλογία σας;

Εγώ σας ευχαριστώ για τις πολύ ωραίες ερωτήσεις και για τις ευχές σας. Το 2^ο μέρος της τριλογίας μου, με τίτλο «Μια προσευχή για τα Παλιά Ασήμια» θα κυκλοφορήσει στις 18 του Μάη. Σύντομα ολοκληρώνω και το 3^ο μέρος της τριλογίας , αν με έχει ο Θεός καλά.

Μετά λέω να ξεκουραστώ, 54 μήνες ενδελεχούς έρευνας και συνεχούς συγγραφής, παρουσιάσεων σε όλη την Ελλάδα και διάφορων εκδηλώσεων με κάνουν για πρώτη φορά από τότε που άρχισα να γράφω να λέω πως αυτό το καλοκαίρι «δε θα γράψω ούτε μια λέξη».

Ξέρω όμως πως δεν θα το τηρήσω, ήδη το καινούργιο θέμα μου κλείνει το μάτι μισοκρυμμένο πίσω από την οθόνη του υπολογιστή και , μετά από ένα έργο τόσο βαρύ όπως τα «ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», έχω ανάγκη από κάτι που θα με κάνει να γελάω όταν το γράφω.

Για να δούμε…

Βιογραφικό Μαίρης Κόντζογλου:

Η Μαίρη Κόντζογλου γεννήθηκε, µεγάλωσε και συνεχίζει να µεγαλώνει στη Θεσσαλονίκη. Έχει σπουδάσει Πολιτικές Επιστήµες στο Πάντειο Πανεπιστήµιο και έχει εργαστεί σε µεγάλες ελληνικές εταιρείες, µε αντικείµενο πάντα την Επικοινωνία. Έχει εκδώσει τα μυθιστορήματα Το Μέλι το Θαλασσινό (2008), Περπάτα µε τον άγγελό σου (2009), Χίλιες ζωές απόψε (2013), Τα Παλιά Ασήμια (2014) καθώς και την τριλογία Οι μεσημβρινοί της ζωής (2011) που αποτελείται από τα βιβλία Στους ήλιους του έρωτα, Στα φεγγάρια της αλήθειας, Στη γη της αγάπης. Επισκεφθείτε τη σελίδα της στο facebook για να επικοινωνήσετε μαζί της.

Βιβλιογραφία Μαίρης Κόντζογλου:

«ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΑΣΗΜΙΑ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Σελίδες: 648 & Τιμή: 16,92 €

"Μια ιστορία για τις αλησμόνητες πατρίδες και τους αλησμόνητους έρωτες.

Καππαδοκία, χώρα μαγική, γεμάτη θρύλους και παραδόσεις. Εκεί, ανάμεσα στα βουνά με τα αιώνια χιόνια και τις κοιλάδες με τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισμός ξεχασμένος στα έσχατα της Ανατολίας ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, προσεύχεται, λιτανεύει, γερνάει και πεθαίνει κάτω από τη σκιά των ηφαιστείων.

Καισαρεία, Σινασός, Σμύρνη και Πόντος, ο καμβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράμογλου με τον Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ στα χρόνια του Μεγάλου Πολέμου, ο οποίος άλλαξε τα σύνορα του κόσμου. Η ανταλλαγή των πληθυσμών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους ένα αιματοβαμμένο βράδυ στο λιμάνι της Μερσίνας.

Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώματα, κουβαλώντας μαζί της το ημερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αμερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλμερ Αλεξάντερ Κάρτερ.

Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόμενοι δερβίσηδες και ένα μοναστήρι με τη χαμογελαστή Παναγία μπλέκουν στις προσωπικές ιστορίες και μοναξιές των ηρώων, σκαλίζοντας στους βράχους μια παλιά ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους."

«ΧΙΛΙΕΣ ΖΩΕΣ ΑΠΟΨΕ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Λιβάνης

Σελίδες: 455 & Τιμή: 12,15 €

"Μια κρυμμένη από την ομίχλη πανσέληνος, ένας πύργος με αιματοβαμμένη ιστορία που κατέληξε να είναι σύμβολο περηφάνιας, άδειες λεωφόροι, θάλασσα μισολιπόθυμη, ο βαρδάρης σε καταστολή και άνθρωποι με την ερημιά παράσημο στο στήθος συνθέτουν τον έξω κόσμο της ιστορίας. Στον μέσα κόσμο, στο Φεγγάρι, με τον σνομπ Τσέστερφιλντ και το αγγελάκι από τον Ισημερινό, ένα κορίτσι που προσπαθεί να αποτινάξει τα δεσμά της συμβατικότητας, ένας ώριμος άντρας που έχει για ευαγγέλιο την Ασκητική αναλύουν, διαφωνούν, συμπλέουν και συγκινούνται από την ποίηση. Στο ενδιάμεσο, μια γυναίκα που ακροβατεί στην αιχμή της πραγματικότητας και της φαντασίας αποδομεί και ανασυνθέτει την ιστορία και τους ήρωες ανάλογα με τις φάσεις της σελήνης. Οι άνθρωποι της ερημιάς θα μπουν στο Φεγγάρι να αναζητήσουν κάτι που θα τους βοηθήσει να περάσουν όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα αυτή τη νύχτα που τη σφυροκοπάει η ομίχλη.

Η Θεολογία θα είναι εκεί για να ακούσει τις ιστορίες τους, ενώ σιγά σιγά θα ξεδιπλώσει ένα μεγάλο έρωτα και μερικές αλήθειες για την ύπαρξη.

Ο Λεωνίδας, αν και απών, θα παίζει καταλυτικό ρόλο στα όνειρα και στην πραγματικότητά τους.

Ένα μυθιστόρημα για τις συμπυκνωμένες εμπειρίες μιας νύχτας, την ομίχλη της μοναξιάς, το βάρος της διάψευσης, τη διαλυτική δύναμη της εξουσίας, το τραγούδι της φαντασίας, τα χρώματα της συγγραφής, την ευαισθησία της ύπαρξης, την ποίηση της ανθρωπιάς και την πανσέληνο του έρωτα.

Ένα μυθιστόρημα που τελειώνει δύο φορές, γιατί το ταξίδι της λογοτεχνίας, όπως και του έρωτα για ζωή, δεν τελειώνει ποτέ.

Εκείνος παραμένει ήρεμος. Την είχε βρει να κοιμάται στην κόκκινη... τέλος πάντων, στη φραουλί πολυθρόνα – ποτέ δεν ήταν καλός με τις αποχρώσεις, πόσο μάλλον όταν του έβαζαν δύσκολα, άκου εκεί «φραουλί»! Είχε παρατηρήσει τα χείλη της να κάνουν μικρές κινήσεις, να, όπως καπνίζεις ένα άφιλτρο τσιγάρο και φτύνεις μικρά κομματάκια καπνού. Τα βλέφαρά της πετάριζαν, ήταν παραπάνω από βέβαιος πως η Θεολογία ονειρευόταν εκείνη τη στιγμή. Και είχε σχηματίσει την εντύπωση πως το κορίτσι –το κορίτσι των δικών του ονείρων- έβλεπε ένα όνειρο άφιλτρο, φτύνοντας μικρά κομματάκια υποσυνείδητου. Κι όταν την ξύπνησε, της πήρε ώρα να συνέλθει."

«ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Λιβάνης

Σελίδες: 720 & Τιμή: 12,60 €

"Τα χρόνια έχουν κυλήσει και οι ήρωες των "Μεσημβρινών της ζωής", νερό σε ορμητικό ποτάμι, κατευθύνονται στο μοιραίο ραντεβού τους, εκείνο που θα τους κάνει να σμίξουν στη Γη της Αγάπης.

Η επιστροφή στην πατρίδα για τη Βασιλική είναι μια αναγέννηση. Όμως πρώτα πρέπει να αγγίξει τον "τύπον των ήλων" των αναμνήσεών της, να έρθει πρόσωπο με πρόσωπο με τα ανείπωτα και τα ανήκουστα και να πάρει πίσω τους όρκους της. Μόνο έτσι θα της χαριστούν οι καινούριες χαρές.

Η ίδια σκληρή διαδικασία και για την Ιλαρία που, μέσα από το χαμένο έρωτα, ανακαλύπτει τη μεγάλη αγάπη και, νικήτρια πια, κατορθώνει να ξεστομίσει τα εφτασφράγιστα μυστικά.

Τα μυστικά που μόνο μια μάνα μπορεί να αντέξει να τα πει και μόνο μια μάνα μπορεί να αντέξει να τα ακούσει. Και γύρω στις δύο ηρωίδες όλοι οι άλλοι, οι δικοί τους και οι άγνωστοι, που μπορεί να μην είναι τόσο ξένοι όσο μοιάζουν ή όσο εκείνοι φαντάζονται, ούτε τόσο οικείοι όσο πιστεύουν και ελπίζουν, οι δικοί τους και οι άγνωστοι που καλπάζουν μαζί με τις δύο γυναίκες, δεμένοι στης μοίρας το άρμα. Της μοίρας που τους έδεσε για πάντα μαζί στις ακρογιαλιές της Σμύρνης, στο Κάστρο της Μυτιλήνης, στις κορυφές των ελάτων της Πίνδου, στα σκοτεινά νερά του Βόσπορου, στους ατέλειωτους χειμώνες της Νέας Υόρκης και στα αυτοκρατορικά ηλιοβασιλέματα της Θεσσαλονίκης."

«ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - ΣΤΑ ΦΕΓΓΑΡΙΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 698 & Τιμή: 12,60 €

"Μέσα του 20ού αιώνα. Οι δυο ηρωίδες, η Βασιλική και η Ιλαρία, έχουν τραβήξει τους δρόμους της ζωής τους στα διαφορετικά σημεία του ορίζοντα.

Η Βασιλική στην Αμερική γεμάτη από αγάπη, πλούτη και ενδιαφέρουσα ζωή, συναντάει έναν άγνωστο που τη γοητεύει και είναι αποφασισμένη να τον ακολουθήσει ως την άκρη του κόσμου. Ο έρωτάς τους σκαλώνει πάνω σ ένα χρυσό σταυρό μ ένα γράμμα χαραγμένο. Ηρωίδα αρχαίας τραγωδίας, η Βασιλική ορκίζεται εκδίκηση για τον άδικο χαμό της παιδικής της φίλης, χωρίς να υποψιάζεται ποιος μπορεί να είναι ο αίτιος…

Η Ιλαρία στη Θεσσαλονίκη, παλεύοντας με τη σκληρή πραγματικότητα, γίνεται κοινωνός ενός συγκλονιστικού μυστικού που ξεκινάει από τη Δυτική Μακεδονία, περνάει από τη Σμύρνη και τη Μικρασιατική Καταστροφή και φτάνει ως το σπίτι της. Όλα όσα πίστευε ανατρέπονται και πρέπει να βρει κουράγιο και να αποδώσει δικαιοσύνη.

Γιατί η αλήθεια έχει πάντα δύο πρόσωπα, ένα φωτεινό και ένα σκοτεινό;

Τι κρύβεται στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού αλλά και της αλήθειας; Ποιοι είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ακροβατούν στους Μεσημβρινούς της Ζωής και πού θα τους οδηγήσει το αέναο ταξίδι τους;

Το σφιχτοδεμένο κουβάρι της μοίρας αρχίζει να ξεμπλέκεται στα Φεγγάρια της Αλήθειας, και οι ήρωες του βιβλίου έκπληκτοι ανακαλύπτουν πόσο άρρηκτα είναι δεμένες οι ζωές τους στους ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΥΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ."

«ΟΙ ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ - ΣΤΟΥΣ ΗΛΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Λιβάνης

Σελίδες: 688 & Τιμή: 12,72 €

"Αρχές του 20ού αιώνα. Στα ταραγμένα χρόνια που ακολουθούν,

δύο γυναίκες άγνωστες μεταξύ τους βιώνουν παράλληλα, αλλά διαφορετικά, τις προσωπικές τους ιστορίες και τα παγκόσμια γεγονότα.

Η Βασιλική, αρχοντοκόρη από τη Δυτική Μακεδονία, ζει μια παιδική ηλικία που σημαδεύεται από το θάνατο, τον πόλεμο και τις δύσκολες οικογενειακές σχέσεις. Στην εφηβεία πια, ασφυκτιώντας από τις κοινωνικές επιταγές, επαναστατεί και, με αφορμή έναν παράφορο έρωτα, κατορθώνει να κυνηγήσει το όνειρό της στην Αμερική.

Η Ιλαρία, φτωχοκόριτσο από τη Σμύρνη, ακολουθεί την οικογένειά της στην Κωνσταντινούπολη και μετά στη Μυτιλήνη, σ ένα μακρύ, πικρό ταξίδι, αναζητώντας αγάπη και σεβασμό. Στη Μυτιλήνη γίνεται τραγική μάρτυρας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το ίδιο ανήμπορη, όμως, παρακολουθεί και το γκρέμισμα των ονείρων της για μια ευτυχισμένη ζωή.

Το γαϊτανάκι της μοίρας μπλέκεται, οι δύο γυναίκες γνωρίζονται και διαπιστώνουν ότι οι οικογένειές τους είναι άρρηκτα δεμένες μεταξύ τους, με δεσμούς που έχουν παρασύρει και τις ίδιες σ ένα παιχνίδι αγάπης και θανάτου."

«ΠΕΡΠΑΤΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΟΥ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Λιβάνης

Σελίδες: 645 & Τιμή: 6,93 €

"Η Αρετή, ένας άνθρωπος "κανονικός", ζει μια ζωή επίπεδη, ολιγαρκή, χωρίς εξάρσεις. Η πρώτη νιότη της κύλησε χωρίς να το καταλάβει, και απέμεινε να τραγουδάει, σε λάθος τέμπο, για έναν έρωτα ανεκπλήρωτο.

Στο πλευρό της βρίσκονται οι μικροί μαθητές της και οι ενήλικοι συμμαθητές της από τη "Σαπφώ", τη χορωδία της.

Απέναντί της στέκονται όσοι δεν την κατάλαβαν ποτέ: οικογένεια, φίλοι, πρώην, η μοίρα της η ίδια.

Όλα αυτά, μέχρι τη στιγμή που Εκεί Πάνω, ένας νεοφώτιστος, φιλόδοξος άγγελος αναλαμβάνει την προστασία της. Αυθόρμητος, άπειρος και γκαφατζής, ο φύλακας άγγελος παρακολουθεί έκπληκτος τις ραγδαίες αλλαγές στην προστατευόμενή του. Το ίδιο και όσοι δεν έχαναν ως τότε την ευκαιρία να τη μειώσουν και να την πληγώσουν.

Με μια Αρετή καινούρια, αποφασισμένη να προχωρήσει, όλα αλλάζουν: η πραγματικότητα διαδέχεται το θαύμα και τα Αστέρια δεν είναι πια τόσο μακρινά. Στην κυριολεξία...

Κοιτάχτηκαν στα µάτια. Τα βλέµµατά τους µπλέχτηκαν στον ιστό µιας αράχνης που κρεµόταν από το κλαδί ενός πεύκου και έµειναν να αιωρούνται πέρα δώθε.

- Κι εσείς εδώ; ρώτησε το βλέµµα του.

- Αχ, µόλις πιάστηκα και δεν ξέρω πώς θα ξεµπλέξω! είπε εκείνης.

- Γιατί να ξεµπλέξετε; Καλά δεν είναι εδώ; Έχει και ωραία θέα... Εµένα! είπε γελαστό το βλέµµα του.

- Τώρα που το λέτε... Γελάτε για το πάθηµά µου;

- Γελάω από τη χαρά µου. Να σας έχω εδώ απέναντι και να σας κοιτάω συνέχεια.

- Είστε γλυκά µάτια.

- Κι εσείς δεν πάτε παραπίσω...

Φύσηξε λίγο πιο δυνατά το αεράκι, ξεσκάλωσαν τα βλέµµατα και γύρισαν πίσω στη θέση τους."

«ΤΟ ΜΕΛΙ ΤΟ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟ», της Μαίρης Κόντζογλου

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 565 & Τιμή: 6,93 €

"Το Πάσχα του χίλια εννιακόσια κάτι, κάπου σ ένα χωριό της Ελλάδας, ένα δεκάχρονο κοριτσάκι περνάει τις διακοπές μαζί με το δίδυμο αδερφό του και τους γονείς τους, όπως πάντα, στο πατρικό σπίτι.

Αυτό το Πάσχα θα είναι διαφορετικό απ’ όλα τα άλλα. Παλιά γεγονότα θα έρθουν στο φως και θα ταράξουν τη φαινομενική γαλήνη της οικογένειας, μιας καθωσπρέπει οικογένειας, για την οποία είναι όλοι περήφανοι.

Συνταρακτικά γεγονότα θα προσγειώσουν ανώμαλα τους μεγάλους και θα απογειώσουν, επίσης ανώμαλα, τους μικρούς και όσους νιώθουν μικροί.

Ένας ανεπιθύμητος αλλά πολυαναμενόμενος γάμος θα αναβληθεί, εξαιτίας ενός τραγικού θανάτου, που θα πυροδοτήσει τις εξελίξεις.

Ένα καινούριο μέλος της οικογένειας θα εμφανιστεί, αναστατώνοντας τους υπόλοιπους και ανατρέποντας τα "καλώς κείμενα".

Μια ιστορία από το παρελθόν θα έρθει στο φως και θα γίνει αφετηρία αλλαγών. Και ένας ανυπόληπτος έρωτας, αν υπάρχει τέτοιος, θα δώσει καινούριο νόημα στις ζωές όλων.

Η Δήμητρα, η μικρή αφηγήτρια της ιστορίας, ζωηρή, ατίθαση, αισιόδοξη, πεισματάρα, επίσης "έξυπνη και αδύνατη", όπως λέει και ο μπαμπάς της, κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα θα βιώσει πρωτόγνωρες καταστάσεις, θα επιδιώξει να μάθει τα πάντα πριν από τους μεγάλους, θα επέμβει στα γεγονότα και θα εμπνευστεί από την Ελευθερία, συμπρωταγωνίστρια σαν φυσικό άτομο αλλά και σαν ιδέα, που θα γίνει σημαία και σκοπός της.

Και οι μεγάλοι, ο ένας μετά τον άλλο, θα αναγκαστούν να παραδεχτούν ότι η σπουδαιότερη γνώση είναι η συνειδητοποίηση της αδυναμίας μας και ότι η ισχυρότερη δύναμη είναι η Αγάπη.

Η Αγάπη, που είναι κυρίαρχο στοιχείο της ιστορίας και που θα αποδειχτεί ο καταλύτης.

Η Δήμητρα θα αγωνιστεί με νύχια και με δόντια και θα προσπαθήσει να δώσει το τέλος που θέλει αυτή, σε συνειδητό και σε ασυνείδητο επίπεδο.

Ένα τέλος που υπαγορεύεται από την αισιόδοξη παιδική ψυχή, την ψυχή που ακόμα δεν αγγίχτηκε από τον κόσμο των μεγάλων."