Συνέντευξη με τον ΘΟΔΩΡΗ ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Θοδωρής Παπαθεοδώρου

            Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας Θοδωρής Παπαθεοδώρου είναι γνωστός, πέρα από το ευρύτατο συγγραφικό του έργο, για την ανεπανάληπτη ιστορική «Τετραλογία του Εμφυλίου». Συγγραφέας ποιοτικός, χαμηλών τόνων και προφίλ, με απίστευτα παραγωγική πορεία στο χώρο της λογοτεχνίας η οποία μετρά, ήδη, δεκατέσσερα μυθιστορήματα για ενηλίκους, εκ των οποίων τα περισσότερα έχουν πολλά ιστορικά στοιχεία ενώ δύο νουάρ μυθιστορήματά του κυκλοφόρησαν με το ψευδώνυμο ‘Θάνος Δραγούμης’, και τρία βιβλία για παιδιά και νέους.

            Η πλειοψηφία των βιβλίων του κοσμεί ήδη την βιβλιοθήκη μου, όπως και κάθε φανατικού αναγνώστη ιστορικών μυθιστορημάτων και ποιοτικότερης λογοτεχνίας, αν και πρέπει να ομολογήσω πως δεν τα έχω διαβάσει ακόμα όλα. Επιφυλάσσομαι, όμως, και θεωρώ ιδιαίτερη τιμή την παρούσα συνέντευξη που είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει ο αγαπητός συγγραφέας. Αν και δε γνωρίζω προσωπικά τον κ. Παπαθεοδώρου οφείλω να παραδεχτώ ότι οι απαντήσεις του με εντυπωσίασαν με την ειλικρίνεια, την ευστροφία και την εντιμότητά τους. Διακρίνω έναν άνθρωπο με ήθος, μεγάλη οξυδέρκεια, έμφυτη ευγένεια, πηγαίο χιούμορ, που εκφράζει με θάρρος τις πεποιθήσεις του χωρίς να προσαρμόζεται σε ‘κανόνες’ και ‘καλούπια’, ώστε να γίνεται αρεστός σε όσους τυχόν διαφωνούν με τις απόψεις του. Η πλειοψηφία δε των αναγνωστικών του επιλογών με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη και αποδεικνύει για μία ακόμη φορά ότι κάθε αξιόλογος συγγραφέας είναι και δεινός αναγνώστης. Και για να απαντήσω στο δικό του ‘ερώτημα’ στην τελευταία απάντησή του, οι απαντήσεις του όχι απλώς ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες μου, αλλά σαφώς τις ξεπέρασαν και χαίρομαι γι’ αυτό!

           Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που μου διέθεσε απαντώντας στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» και του εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο πολύ πρόσφατο νέο μυθιστόρημά του που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός, «Ζωές Του Ανέμου», το οποίο αποτελεί τη συνέχεια του προηγούμενου βιβλίου του με τίτλο «Ζωές Του Φθινοπώρου». Διαβάστε τις απαντήσεις του ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον αγαπητό συγγραφέα!

1) Αγαπητέ  κ. Παπαθεοδώρου, μας έχετε ήδη χαρίσει δεκατέσσερα εξαιρετικά μυθιστορήματα για ενηλίκους, με διαφορετική θεματολογία το καθένα, και τρία  βιβλία για παιδιά και νέους. Αξιοζήλευτο, ομολογουμένως έργο για κάθε λογοτέχνη. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχε ούτε κάποιο ορόσημο ούτε κάποιο εκκολαπτόμενο σχέδιο. Ήμουν μανιώδης αναγνώστης από πολύ μικρή ηλικία κι αυτή μου η συνήθεια ήταν φαντάζομαι η κινητήριος δύναμη που με ώθησε και με βοήθησε ουσιωδώς στα συγγραφικά μου βήματα. Κι εδώ που τα λέμε, δίχως να είναι κανείς πιστός αναγνώστης για αρκετά χρόνια, είναι αδύνατο να γίνει συγγραφέας έστω και για λίγα. Εγώ έβαλα τις πρώτες μου λέξεις στο χαρτί για έναν διαγωνισμό στα 39 μου χρόνια, είδα πως μου βγαίνουν αβίαστα κι αυτό ήταν όλο, μπήκε το νερό στο αυλάκι.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και για κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Επειδή  αγαπώ την Ιστορία και οι αναγνώστες μου το γνωρίζουν, από αυτή αντλώ τα θέματά μου. Αυτό ισχύει ακόμη και για τα νουάρ και αστυνομικά βιβλία που έχω γράψει με το κανονικό μου όνομα ή με το ψευδώνυμο Θάνος Δραγούμης. Η δε έρευνα (βιβλιογραφική, επιτόπια ή προφορική) είναι το σημαντικότερο και σαφώς το δυσκολότερο κομμάτι, δυσκολότερο ακόμη κι από την ίδια τη συγγραφή του μυθιστορήματος. Εφόσον φυσικά μιλάμε για Ιστορία και Ιστορικό μυθιστόρημα κι όχι για κατ’ όνομα «ιστορικά μυθιστορήματα» που ασχολούνται με τα συνήθη ερωτικά τρίγωνα, τετράγωνα και πολύγωνα, βάζοντας απλώς στα πόδια του ήρωα αντί για παπούτσια τσαρούχια και στο κρινάτο κορμί της ηρωίδας αντί για παλτό σιγκούνια. Σ’ αυτή την περίπτωση, ένα απλό σεργιάνισμα δυο τριών ημερών στο ίντερνετ αρκεί.

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Ασφαλώς και πρέπει να έχει ιδία αντίληψη των πραγμάτων εάν κι εφόσον μπορεί να το κάνει. Εφικτό δεν μπορεί να είναι πάντα, αφενός λόγω θέματος εφόσον ταξίδια στον χρόνο δεν πραγματοποιούνται ακόμη, αφετέρου λόγω οικονομικών συνθηκών και κρίσης∙ οι συγγραφείς δεν είναι δα και οι πλουσιότεροι άνθρωποι στον κόσμο. Η «διεύρυνση οριζόντων» φαντάζομαι είναι μεταφορική έννοια, γιατί πολλά ταξίδια, ίσως και τα καλύτερα, γίνονται με το μυαλό, όχι με το κορμί. Σημασία έχουν οι «ανοιχτοί ορίζοντες» εν γένει, ειδάλλως, όπου κι αν πας, η πόλις θα σε ακολουθεί, όπως γράφει κι ο μεγάλος Αλεξανδρινός.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Συμπεριέλαβα στην «Τετραλογία του Εμφυλίου» βιώματα του πατέρα μου τα οποία μου έχει εξομολογηθεί, βιώματα τραγικά και απίστευτα οδυνηρά που καλύτερα να μην τα έχει ζήσει άνθρωπος. Ως εκ τούτου, η αντικειμενική προσέγγιση ήταν μάλλον δύσκολη στις συγκεκριμένες σελίδες, αν κι έκανα επίπονη προσπάθεια για να το πετύχω.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί, κυρίως, με θέματα ιστορικού, κοινωνικού, αστυνομικού, ερωτικού, πολιτικού, ακόμα και χιουμοριστικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Αν γράφεις Άρλεκιν του συρμού αρκούν κι αυτά που αναφέρατε, το μόνο που χρειάζεται είναι άγνοια κι αυτοπεποίθηση. Σε κάθε άλλη περίπτωση, απαιτείται ένα μορφωτικό επίπεδο, τουλάχιστον εν γένει. Ξέρετε, αν τα χειρόγραφα πολλών βιβλίων κυκλοφορούσαν όπως τα παραδίδουν οι συγγραφείς τους και δίχως τις χειρουργικές επεμβάσεις των επιμελητών και των διορθωτών, θα γελούσε το παρδαλό κατσίκι από τις ασυνταξίες, τις ανορθογραφίες και τα πενιχρά εκφραστικά μέσα επιπέδου νηπιαγωγείου. Εκτός της γενικής μόρφωσης όμως, και κατά περίπτωση και θέμα, μπορεί να απαιτηθούν ιδιαίτερες κι εξειδικευμένος γνώσεις καθώς και αρκετός χρόνος για να τις κατακτήσει κανείς.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Είχα διαβάσει κάπου πως αν καθίσεις σταθερά και προσηλωμένα στο γραφείο σου συγκεκριμένες ώρες και για επαρκή χρόνο, η έμπνευση θα το μάθει και θα έρθει. Συμφωνώ απολύτως. Η αυτοπειθαρχία είναι από τα πλέον απαραίτητα προσόντα για έναν συγγραφέα.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Το γράφω απερίσπαστος και ολομόναχος, θεωρώ πως η συγγραφή είναι από τις πλέον μοναχικές εργασίες. Κατόπιν μπορεί να ζητήσω τη γνώμη δυο τριών ανθρώπων που εμπιστεύομαι. Της γυναίκας μου, της Αγγέλας Σωτηρίου και της Άννας Μαράντη.

8) Από τα δεκατέσσερα μυθιστορήματά σας για ενηλίκους υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

«Οι Κόρες της Λησμονιάς». Ήταν το μυθιστόρημα που με δυσκόλεψε περισσότερο. Και λόγω ακανθώδους θέματος και λόγω προσωπικής ιστορίας. Μα αυτό το μυθιστόρημα, καθώς και ολόκληρη η Τετραλογία του Εμφυλίου, ήταν ένα χρέος μου στην πατρίδα μου, στην ιδεολογία μου και στην οικογένειά μου. Η ιστορική έρευνα (με βιβλία, έγγραφα και μαρτυρίες) μου πήρε αρκετά χρόνια και ήταν από συγκινητική έως οδυνηρή. Μα άξιζε τον κόπο. Και μόνο αυτά τα 4 βιβλία να είχα γράψει, θα ένιωθα ολοκληρωμένος ως συγγραφέας και είμαι ευγνώμων στους εκατοντάδες ανθρώπους που μου μίλησαν και στους χιλιάδες αναγνώστες που με τίμησαν.

9) Ο συγγραφέας  Θοδωρής Παπαθεοδώρου  βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Ασφαλώς και βρίσκω χρόνο και διαβάζω για την απόλαυσή μου. Αλίμονο αν δεν συνέβαινε. Προτιμώ τα ιστορικά, τα σατιρικά και τα νουάρ βιβλία. Μ’ αυτή τη σειρά. Ο Φίλιπ Κερ τα συνδυάζει πάντως και τα τρία στα βιβλία του και είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς. 

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Από τους ξένους οι αγαπημένοι μου είναι ο Τομ Ρόμπινς, ο Ντανιέλ Τσαβαρία, ο Κεν Φόλλετ, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, η Ιζαμπέλ Αλιέντε, η Αρουντάτι Ρόι και ο Ζαν Πατρίκ Μανσέτ. Για να το προχωρήσω λίγο παραπάνω, να σας εξομολογηθώ ότι σιχαίνομαι την E. L. James με το περιβόητο «Γκρι» κι όλα τα παρεμφερή αλλοδαπά και ημεδαπά ‘σκουπίδια’ που βγάζουν σωρηδόν οι εκδότες κι ότι βαριέμαι αφόρητα τη Ντόνα Ταρτ. Από τους Έλληνες συγγραφείς, σαν αγαπημένους μου μπορώ να ξεχωρίσω τον Καραγάτση και τον Τσιφόρο (από τους παλαιότερους) καθώς και τον Ξανθούλη, την Καρυστιάνη, τον Δάνδολο, τον Καρνέζη και την Τριανταφύλλου (από τους νεότερους).

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Από τα ξένα το «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς» του Μάρκες και το «Άρωμα του Ονείρου» του Ρόμπινς. Από τα Ελληνικά, το «Γιούγκερμαν» του Καραγάτση και την «Ελληνική Μυθολογία» του Τσιφόρου. 

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Εγώ δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε πολιτικάντης, αν και αυτά τα δύο συνιστούν μάλλον πλεονασμό. Συνεπώς, δεν επιδιώκω να περάσω κανένα μήνυμα. Προσπαθώ να πετύχω τον συγκερασμό ανάμεσα στη γνώση, το στοχασμό και την απόλαυση, ώστε να λειτουργούν εκ παραλλήλου στο διάβασμα ενός βιβλίου. Αν δεν υπάρχει κάποιο από αυτά, τότε για εμένα, το βιβλίο δεν πετυχαίνει το στόχο του.

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Η μανιέρα είναι πάντα μια αποδοτική παγίδα. Σου φέρνει αναγνώστες, αλλά σου κλέβει δημιουργικότητα. Εγώ νιώθω την ανάγκη να ρισκάρω, να δοκιμαστώ, να δημιουργήσω. Όχι πάντα με τα καλύτερα αποτελέσματα, αλλά παρά τούτο επιμένω γιατί έτσι νιώθω.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Δεν είχα καμιά αγωνία. Έγραψα όσο καλύτερα μπόρεσα, το έστειλα απλώς σε τρεις τέσσερις εκδότες και περίμενα. Δεν ήμουν εμμονικός όμως. Έφαγα απορρίψεις και πόρτες όπως όλοι, με πείραξε εντός φυσιολογικών ορίων όπως όλους, κι αυτό ήταν όλο. Μα δεν είχα καμιά γνωριμία, κανένα γνωστό, κανένα βύσμα. Έτσι, καλώ όλους τους ανθρώπους που νιώθουν την ανάγκη να γράψουν, να προσπαθήσουν, να μην απογοητεύονται και να επιμένουν. Αυτά που ακούγονται περί κυκλωμάτων είναι σαχλαμάρες, λάθη και αστοχίες μπορεί να γίνονται στις επιλογές των εκδοτικών οίκων φυσικά, αλλά ξέρετε, οι εκδότες είναι απλώς επιχειρηματίες που κυνηγούν το εμπορικό κέρδος όπως όλοι οι έμποροι, δεν είναι ούτε υποψήφιοι βουλευτές να κάνουν ρουσφέτια, ούτε ιδανικοί αυτόχειρες να επιλέγουν κακά βιβλία επειδή κάποιος τους τηλεφώνησε για έναν επίδοξο συγγραφέα.

15) Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας;  Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την πεζή πραγματικότητα;

Κάθε βιβλίο είναι μια «φυγή» ούτως ή άλλως. Τα καλογραμμένα σε πάνε στον παράδεισο, τα κακογραμμένα στην κόλαση∙ αναγνωστικά μιλώντας, φυσικά.

16)  Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Σας το είπα ήδη. Επιμονή κι υπομονή. Να μην απελπίζονται εύκολα και να δουλεύουν με τον εαυτό τους μόνο, σκληρά και απερίσπαστα. Οι πολλές κουβέντες, τα πολλά σούρτα φέρτα και οι πολλές γνώμες, μόνο κακό θα τους κάνουν. Και η υπερέκθεση στα επονομαζόμενα «σόσιαλ μίντια» βέβαια. Αν έχουν μοχθήσει κι έχουν γράψει κάτι καλό, αργά ή γρήγορα θα βρουν το δρόμο τους. Σας λέω ξανά. Μέχρι που έστειλα το πρώτο μου χειρόγραφο, δεν γνώριζα ούτε έναν άνθρωπο από το επονομαζόμενο δήθεν λογοτεχνικό ή εκδοτικό σινάφι της χώρας μας.

17) Πρόσφατα, διαβάζοντας την βιογραφία σας στον εκδοτικό σας οίκο, ανακάλυψα ότι έχετε γράψει δύο πολύ αξιόλογα πολιτικά θρίλερ με το ψευδώνυμο "Θάνος Δραγούμης", το «Sφαγείο Sαλονίκης» και το «Μαύρη Αυγή». Θα θέλατε να μας αποκαλύψετε τους λόγους που  σας ώθησαν στην ένδυση αυτής της λογοτεχνικής περσόνας;

Είναι απλώς διαφορετικά βιβλία με εντελώς διαφορετικό ύφος και θεματολογία. Ήθελα να τα κάνω απολύτως ευδιάκριτα από τα υπόλοιπα έργα μου για να μην παγιδεύσω και να μην κοροϊδέψω κανέναν αναγνώστη, να γνωρίζει τι ακριβώς επιλέγει στο βιβλιοπωλείο. Κι έδωσα μάχη για να το καταφέρω, οι εκδότες συνήθως επιλέγουν την πεπατημένη και τη σιγουράντζα του γνωστού ονόματος που θα πουλήσει σίγουρα. Αλλά εγώ δεν ήθελα να αισθανθεί κανένας αναγνώστης μου εξαπατημένος, να περιμένει ένα Ιστορικό Μυθιστόρημα και να βρεθεί με ένα σκληρό νουάρ στα χέρια.

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας, «Ζωές Του Ανέμου», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Βιβλία. Εγώ σας ευχαριστώ θερμά και για την τιμή και για τις εύστοχες ερωτήσεις σας. Ελπίζω οι απαντήσεις μου να ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες σας. Να είστε καλά.

Βιογραφία Θοδωρή Παπαθεοδώρου:

Θοδωρής Παπαθεοδώρου

Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου γεννήθηκε στα Δίκαια του Έβρου και κατοικεί στην Αθήνα. Έχει δημοσιεύσει δεκατέσσερα μυθιστορήματα ενηλίκων, ένα νεανικό μυθιστόρημα και δύο βιβλία για παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας, ενώ έχει συμμετάσχει σε τρεις συλλογές διηγημάτων. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων και θεατρικών έργων. Το μυθιστόρημά του «Οι Εφτά Ουρανοί Της Ευτυχίας» τιμήθηκε με το Βραβείο Σύγχρονου Ελληνικού Μυθιστορήματος, ενώ «Το Αστρολούλουδο Του Βοσπόρου» με το Βραβείο Καλύτερου Έργου Μνήμης 2003-2004 στο πλαίσιο του 20ού Πανελλήνιου Συμποσίου Ποίησης και Πεζογραφίας. Επίσης, το μυθιστόρημα «Οι Κόρες Της Λησμονιάς» ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2010, ενώ το «Οι Καιροί Της Μνήμης» υποψήφιο για το ίδιο βραβείο το 2012, όπου και κατέλαβε τη δεύτερη θέση στις ψήφους των αναγνωστών και των Λεσχών Ανάγνωσης.  Άλλα έργα του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ψυχογιός είναι τα μυθιστορήματα «Σαν Ταξιδιάρικα Πουλιά» (2008), «Οι Μάνες Της Άδειας Αγκαλιάς» (2010), «Τα Δάκρυα Των Αγγέλων» (2011), «Καβαφικοί Φόνοι» (2012), «Ζωές Του Φθινοπώρου» (2014) και «Ζωές Του Ανέμου» (2015).  Ο Θοδωρής Παπαθεοδώρου έχει γράψει και τα πολιτικά θρίλερ «Sφαγείο Sαλονίκης» (2011) και «Μαύρη Αυγή» (2013) με το ψευδώνυμο Θάνος Δραγούμης.

Βιβλιογραφία Θοδωρή Παπαθεοδώρου:

«ΖΩΕΣ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 704
Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, 1967

Η χρονιά των σκιών. 

Χούντα, κυνηγητά, φυλακίσεις, εξορίες.  

Σε μια λαϊκή γειτονιά κάτω από την Ακρόπολη, οι απλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι ζουν με μόχθο την κάθε μέρα τους και υφαίνουν με ελπίδες τα όνειρά τους. Ο αφελής φοιτητής Λουκάς, η άτυχη εργάτρια Αργυρώ, ο ξεπεσμένος ιδιοκτήτης Κόμης, η σκοτεινή θεατρίνα Λόλα, ο γοητευτικός νοικάρης Αλέκος. Μέσα σε μια νύχτα, το κατακλυσμιαίο πέρασμα της Ιστορίας θα σαρώσει τις ζωές τους. Η επιφυλακτική Άννα, στιγματισμένη απ’ τον καταδικασμένο αντάρτη πατέρα της, θα ζήσει τον φλογερό έρωτα που πάντα ονειρευόταν μα είχε πάψει να καρτερά, θα βιώσει απόλυτα την πίστη και τη θυσία και θα παλέψει με νύχια και δόντια για να κρατήσει το παιδί που βλασταίνει μέσα της. 

Οι «Ζωές του Ανέμου» είναι η γλυκόπικρη αναπαράσταση μιας ολόκληρης εποχής και το πορτρέτο μιας κυνηγημένης γενιάς. Μα πάνω απ’ όλα είναι ένα συγκινητικό μυθιστόρημα για τη μνήμη και την αγάπη.»

«ΖΩΕΣ ΤΟΥ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟΥ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 560

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, 1966 

Η πλατεία Ηρώων, η οδός Ήβης, η οδός Νυμφών, τόποι και δρόμοι σαν όλους τους τόπους και δρόμους της Αθήνας, μικροί, ασήμαντοι, λυπημένοι, τυραννικοί, μα κι απέραντα τρυφεροί. Έχουν πολλή σκόνη, πολύ βάσανο, πολλές γυναίκες, πολλά παιδιά, πολλή φασαρία και πολλή σιωπή. Σ’ αυτούς τους δρόμους γεννιούνται και πεθαίνουν οι επιθυμίες και τα όνειρα των ανθρώπων που έρχονται κάθε δειλινό με το γλυκό αεράκι και χάνονται κάθε αυγή με τη θλιβερή σειρήνα της φάμπρικας. 

Οι ελπίδες του νεαρού Λουκά, η νοσταλγία του ξεπεσμένου «Κόμη», ο αδιέξοδος έρωτας του μεσόκοπου Αγησίλαου, η γονατισμένη ζωή της εργάτριας Αργυρούλας, ο σκληρός Βλάσης και η εξαπατημένη Φρόσω, η απογοήτευση της Άννας που ικετεύει για δυο λέξεις τρυφερές, ο φιλότιμος Σπύρος κι ο γοητευτικός Αλέκος που την πολιορκούν, αλλά κι η θεατρίνα, ο χαφιές, ο τραμπούκος, οι παπατζήδες, οι πόρνες, οι ιδρωμένοι άντρες στα μηχανουργεία και οι γυναίκες που βρίζονται στα κεφαλόσκαλα, προτού αγκαλιαστούν και σταυροφιληθούν ξανά αλλάζοντας λόγια συγγνώμης κι αγάπης. 

Ζωές γλυκές και ζωές φαρμακωμένες, αξιοπρεπείς και μικρόψυχες, τραχιές και τρυφερές. Άλλες εύκολες, άλλες δύσκολες, άλλες ακύμαντες κι άλλες φουρτουνιασμένες. Ζωές ασπρόμαυρες, γρατζουνισμένες, φθαρμένες, μα και ζωές ανυπόφερτα νοσταλγικές.»

…και δυο λόγια από τον συγγραφέα 

«Έχουν κουραστεί πια τα μάτια μας τον τελευταίο καιρό, έχει γονατίσει η ψυχή μας. Βαρυθυμιά, καταχνιά κι αποξένωση γύρω μας.

Μια εποχή άλλη γύρευα για το επόμενο μυθιστόρημά μου, μια εποχή να ψιθυρίσει γλυκά στην καρδιά μου, παρά τις δοκιμασίες της βιοπάλης και του μόχθου που μπορεί να κουβαλούσε στη ράχη της. Με ανοιχτές πόρτες κι ανοιχτές αγκαλιές. Με χέρια απλωμένα, με χείλη που γελούσαν και μάτια που δάκρυζαν. Με πρόσωπα που κοιτούσαν με θέρμη και γνοιάση άλλα πρόσωπα, κι όχι πανάκριβες, παγερές οθόνες. Αυτή τη γλυκόπικρη μα ανθρώπινη εποχή γύρευα να στήσω στις σελίδες μου λέξη τη λέξη. Να νιώσω τα βάσανα και τις χαρές της, να τη ζήσω ξανά, σαν μια ασπρόμαυρη ελληνική ταινία που χίλιες φορές την έχεις δει, κι όμως, χίλιες φορές θα την ξανάβλεπες. Σ’ αυτές τις τόσο μακρινές μα και τόσο κοντινές μέρες ήθελα να χαθώ. Μ’ αυτές τις τόσο μακρινές, μα και τόσο κοντινές ζωές να ονειρευτώ.

Τούτο το βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας, αγαπητοί αναγνώστες, είναι περισσότερο μια μυθοπλασία, παρά μια ιστορική αναπαράσταση. Αν και διατήρησα την ιστορική ακρίβεια στα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, αλλά και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα της εποχής, οφείλω να επισημάνω πως δεν πρόκειται για ένα καθαρό ιστορικό μυθιστόρημα όπως η «Τετραλογία του Εμφυλίου» που έχει προηγηθεί.

Σε μεγάλο μέρος της αφήγησης έχω αλλάξει τα ονόματα των δρόμων και των πλατειών αυτής της αθηναϊκής γειτονιάς για να συνάδουν με τη σκηνογραφία του ονείρου που είχε στηθεί μέσα μου όσον καιρό έγραφα αυτό το βιβλίο.

Το κτίριο Δουρούτη, εμβληματικό οικοδόμημα της πόλεως των Αθηνών, που τώρα στεγάζει την Πινακοθήκη του Δήμου, δεν περιγράφεται με ιστορική ακρίβεια. Επίσης, το κομμάτι της αφήγησης που αφορά τον ιδιοκτήτη και ιδρυτή της Μεταξουργίας Δουρούτη έχει τροποποιηθεί για να εξυπηρετήσει τους σκοπούς της αφήγησης.

Παρά ταύτα, συγχωρήστε μου την αυθαιρεσία, κράτησα το όνομα για τη συμβολική του σημασία, σαν ένα κέντρο αναφοράς στην ιστορική αυτή γειτονιά της Αθήνας. Για να την αποδώσω έτσι όπως την ονειρεύτηκα και την «έζησα».

Αν έχω καταφέρει να ζήσετε και να ονειρευτείτε κι εσείς μέσα σ’ αυτό το γλυκόπικρο και νοσταλγικό σκηνικό, θα έχω αξιωθεί περισσότερα από όσα προσδοκούσα.

Αλλά αυτό… εσείς θα το κρίνετε.»

Σας ευχαριστώ από καρδιάς

Θοδωρής Παπαθεοδώρου

«ΚΑΒΑΦΙΚΟΙ ΦΟΝΟΙ» (Μεγάλο Σχήμα)

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 528

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Αλεξάνδρεια, δεκαετία του 1920

Η λευκή πόλη της Μεσογείου ζει τις μεγάλες στιγμές της δόξας της. Φυλές, γλώσσες, πολιτισμοί. Βαμβακέμποροι στην μπόρσα, τροτέζες στο λιμάνι. Αποικιοκράτες και τυχοδιώκτες. Πόρνες και ποιητές. Ανάμεσά τους, ο μεγάλος Έλληνας ποιητής Κ. Π. Καβάφης. Κι η σκιά του μεγάλου Άγγλου συγγραφέα Έ. Μ. Φόρστερ.

Αθήνα 2010

Ο ποιητικά σκηνοθετημένος φόνος μιας υπερήλικης Αιγυπτιώτισσας, λάτριδος του Κ. Π. Καβάφη, πυροδοτεί μια σειρά από εγκλήματα βασισμένα σε κάποια από τα εκλεκτότερα έργα του μεγάλου Αλεξανδρινού.

Καθώς στην Αθήνα και την Αλεξάνδρεια οι καβαφικοί φόνοι διαδέχονται ο ένας τον άλλον σαν μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων, ο κυνικός ντεντέκτιβ Νίκος Μάντης κι ο ιδιόρρυθμος καθηγητής Ξενοφών Δαρείος αποδύονται σ’ ένα ασθματικό κυνήγι για να ανακαλύψουν το μυστικό που φυλάσσει η αινιγματική Λέσχη της Ιθάκης και να λύσουν μια ιεροτελεστική ακολουθία ποιητικών εγκλημάτων, νιώθοντας στο πετσί τους τούς στίχους του λατρεμένου ποιητή:

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω

τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,

τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.»

«ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 640

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Αγγέλα, Μέλπω, Αριάδνη. Η μια απέναντι από την άλλη μέχρι χτες. Η μια δίπλα στην άλλη τώρα. Γυναίκες και μάνες του Εμφυλίου, τραγικές μορφές, σύμβολα και σημεία των πικρών καιρών, Ιστορία ζωντανή, αργασμένη στα πρόσωπα, στα βλέμματα, στις καρδιές τους.
Μετά τον εμφύλιο σπαραγμό στα πεδία των μαχών, ένας εμφύλιος σπαραγμός στις ζωές των ανθρώπων˙ στις σχέσεις, στις φιλίες, στις οικογένειες. Μαύρες μαντίλες και χιλιάδες απουσίες απ’ τη μια μεριά. Κόκκινες σημαίες κι εκατοντάδες εκτελέσεις απ’ την άλλη. Σκύλλα και Χάρυβδη. Μετεμφυλιακή δεξιά εξουσία και αυταρχικά κομμουνιστικά καθεστώτα, παρακράτος, προσφυγιά, κόμμα, παιδομάζωμα, διώξεις, φυλακές κι εξορίες.
Ένας λαός χωρισμένος στα δυο, ματωμένος, γονατισμένος. Ένας λαός θυσία, μια παράλογη θυσία χωρίς νικητές και ηττημένους, χωρίς θύτες και θύματα. Μα κι ένας λαός που πορεύεται στους καιρούς της μνήμης παλεύοντας να σταθεί όρθιος, ν’ αντικρίσει ήλιο κι ελπίδα. Ο λαός μας.»

«ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 416

Τιμή: 16,92 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Η πρώτη φωτιά άναψε ύστερα από την ολοκληρωτική νίκη του Στρατού στον Εμφύλιο, το βράδυ της 30ής Αυγούστου του 1949, στο ύψωμα Κάμενικ, έπειτα στην Κιάφα, στο Τσάρνο, στην Αλεβίτσα. Όλη η πατρίδα μια φωτιά, ίδια ρομφαία των αγγέλων και των δακρύων. Όλη η πατρίδα μια παράλογη θυσία χωρίς θύτες και θύματα. Φαντάροι κι αντάρτες ρημαγμένες ψυχές, γονατισμένες, λιανισμένες από τα ψεύτικα τα λόγια, τα μεγάλα.

Αγγέλα, Μέλπω, Αριάδνη. Έτσι απόμειναν να κοιτάνε τις φωτιές ανήμπορες και ν’ αποχαιρετούν βουβά˙ μορφές και μοίρες του λαού μας αδικοχαμένες. Έτσι απόμειναν να σκέφτονται αυτούς που έφυγαν κι έσβησαν˙ τη Γιάννα από την Καστοριά, τη Φανή από τη Σαλονίκη, την Κατερίνα από την Αθήνα, τον Νίκο από την Ήπειρο, τον Θάνο από τη Θράκη. Έτσι απόμειναν οι δόλιες μάνες να συλλογιούνται και να πεθυμούν απελπισμένα, να στραγγίζουν το μέσα τους για το λειψό που τους απόμεινε˙ μια εικόνα, ένα χαμόγελο, μια λέξη έστω. Έτσι απόμειναν να καρτεράνε μια επιστροφή...

Μετά τις «Κόρες της λησμονιάς» και τις «Μάνες της άδειας αγκαλιάς», η τρίτη πράξη στην τραγωδία του λαού μας. Μια τραγωδία δίχως «από μηχανής θεό». Δίχως κανένα Θεό. Χωρίς κανένα Έλεος.»

«ΟΙ ΜΑΝΕΣ ΤΗΣ ΑΔΕΙΑΣ ΑΓΚΑΛΙΑΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 496

Τιμή: 15,93 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Γυναίκες του Εμφυλίου… Ψυχές που καρτεράνε τρεμοσβήνοντας…

Σαν την ψυχή της Μέλπως που συλλογιέται τη Φανούλα της, δεκαεξάχρονο κορίτσι, στον αγώνα με το τουφέκι. Παιδί την πήρε η ανάγκη μακριά, γυναίκα θα τη γυρίσει πίσω η ζωή. Αν υπάρχει ακόμη ζωή, συλλογιέται βαριά. Σαν της Αγγέλας την ψυχή, γονατισμένη μυστικά κάτω απ’ το εικονοστάσι. «Φέρ’ τους πίσω, Παναγιά μου», ψιθυρίζει τρέμοντας, «φέρε το γιο μου και φέρε και τον άντρα μου, κουράστηκα, Παναγία μου, λύγισα μονάχη να παλεύω». Και σαν την ψυχή της Αριάδνης, βουβή, χαμένη ανάμεσα στον πάνω και στον κάτω κόσμο. Ο άντρας της, ίσως κι η κόρη της, η Κατερινούλα της, στον κάτω κόσμο πια να βρίσκονται. Εκεί… εκεί μαζί τους είναι η θέση μου, συλλογιέται θλιμμένα. Εκεί και πουθενά αλλού.
Μετά τις «ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ», οι τρεις ηρωίδες αυτού του βιβλίου, μορφές και μοίρες του λαού μας, βορά σ’ έναν απάνθρωπο εμφύλιο σπαραγμό.»

«ΟΙ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΛΗΣΜΟΝΙΑΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 640

Τιμή: 8,91 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Κοριτσάκι τόσο δα ήταν όταν την άρπαξαν από την αγκαλιά μου. Ένα μπουμπούκι το κορμάκι της που δεν αξιώθηκα να το δω ν’ ανθίζει. Δεν το χάρηκα. Δεν το χόρτασα. Μόνο τ’ αγκάθια˙ τ’ αγκάθια μόνο χόρτασα. Τα βράδια, όταν οι σκιές της αβάσταχτης απουσίας απλώνονταν και μ’ έπνιγαν, στα γόνατα έπεφτα, προσευχόμουν μόνο κι έλπιζα: «Κι αν σου ζητάω πολλά, Παναγιά μου, μάνα είσαι κι Εσύ και με νιώθεις. Σαν την αγάπη της μάνας, το ξέρεις –Θεέ μου!– όμοια δεν υπάρχει σ’ αυτό τον κόσμο που ’φτιαξες…».

Γυναίκες του εμφυλίου... Στάχυα που τα άλεθαν αλύπητα οι μυλόπετρες της Ιστορίας. Πατρίδα, κόμμα, προδοσίες, επαναστάσεις, αντάρτικα, σφαγές και, τέλος, το παιδομάζωμα. Η πιο απάνθρωπη, η πιο σκοτεινή σελίδα του αδελφοκτόνου σπαραγμού.

Γυναίκες του εμφυλίου... Κεριά αναμμένα. Σαν την Αγγέλα, τη Μέλπω και την Αριάδνη. Ρωτούσαν, έτρεχαν, πόρτες χτυπούσαν μέρα και νύχτα, με μια μονάχα ελπίδα. Πως ίσως ξανανταμώσουν μια μέρα τα βλαστάρια τους. Κάποιες τα κατάφεραν. Κάποιες άλλες όχι.

Γυναίκες του εμφυλίου...

Μάνες της άδειας αγκαλιάς.

Αυτή είναι η ιστορία τους...»

«ΣΑΝ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 552

Τιμή: 15,93 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Κωνσταντινούπολη, 1941. Εκείνος; Ρωμιός στην Πόλη. Εκείνη; Μια μικρή Τουρκάλα που μεγαλώνει δίπλα του. Συναντιούνται. Κοιτάζονται. Mιλούν. Ένα χάδι, ένα φιλί μπροστά στο Βόσπορο. Κάπως έτσι ξεκινούν όλα. Η Ιστορία όμως κρατάει τα δικά της τεφτέρια και δε λογαριάζει. Αυτοί και οι άλλοι σε μια Πόλη χωρισμένων Θεών κι ανθρώπων. Μια στο καρφί και μια στο πέταλο. Αποστολές τροφίμων στη λιμοκτονούσα κατοχική Ελλάδα από την τουρκική κυβέρνηση, αλλά και εκτοπίσεις, τρομοκρατία, αφανισμός. Ο Παναγιώτης; Προσπαθεί να συμβιβάσει το θάνατο με την αγάπη. Φίλοι και συγγενείς είχαν πεθάνει εξαιτίας των Τούρκων, μιλιούνια οι Ρωμιοί που τους ρήμαξαν τις ζωές εκείνο το μαύρο Σεπτέμβρη. Ένας λαός που υπέφερε τα πάνδεινα σε εκατοντάδες χρόνια σκλαβιάς. Η Φεράχ; Φοβάται. Ακόμα δεν ξεχνούν οι Τούρκοι το βίαιο ξεριζωμό τους από τη Μακεδονία, τις πυρπολήσεις των τούρκικων χωριών και τα έκτροπα στη Μικρά Ασία, όταν την είχε καταλάβει ο Ελληνικός Στρατός. Και ο χρόνος κυλάει αντίστροφα. Έρχεται το Φθινόπωρο του ''55. Η καταστροφή. Ο διωγμός. Μια βαλίτσα μοναχά. Πώς να χωρέσει όλη η αγάπη, πώς να χωρέσει όλη η ζωή μέσα σε μια βαλίτσα;… Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα για τους ανθρώπους που ενώνει η αγάπη και χωρίζει η Ιστορία!»

«ΤΟ ΑΣΤΡΟΛΟΥΛΟΥΔΟ ΤΟΥ ΒΟΣΠΟΡΟΥ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 432

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Έρωτες και καημοί στη λουλουδιασμένη Πόλη του 1920 Τη γοητευτική όσο και συνταρακτική περίοδο της Πόλης πριν από τη Μικρασιατική Καταστροφή ανατέμνει το μυθιστόρημα του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, με το οποίο ο συγγραφέας κάνει την εμφάνισή του στα ελληνικά γράμματα. Μέσα από τη "σάγκα" του απαγορευμένου έρωτα δύο νεαρών παιδιών, της Χαράς και του Νικήτα, ζωντανεύει με τρόπο συγκινητικό η εποχή που στην Κωνσταντινούπολη το ελληνικό στοιχείο κυριαρχούσε και έδινε τον τόνο. Η Χαρά και ο Νικήτας θα ζήσουν έναν έρωτα απόλυτο και αγνό, εν τούτοις απαγορευμένο από τις κοινωνικές συνθήκες που επικρατούν. Η ζωή δεν στέκεται γενναιόδωρη απέναντί τους. Οι δύο νέοι θα χρειαστεί να ολοκληρώσουν τον δικό τους, προσωπικό και συνάμα οδυνηρό κύκλο, μέχρι να επισφραγίσουν τον έρωτα και την πνευματική αγάπη που τους συνδέει. Το "Αστρολούλουδο του Βοσπόρου" είναι το γλυκό κελάηδημα του έρωτα στον λουλουδιασμένο μπαξέ της Πόλης του 1920. Γραμμένο σε γλώσσα γλαφυρή, αξιοποιώντας την ιδιόλεκτο των κατοίκων της, οσφραίνεται ηδονικά το μυρωμένο αγέρι του Βοσπόρου και βυθίζει τον αναγνώστη σε μια εποχή που συνεχίζει να κρατά αιχμάλωτη τη φαντασία του σύγχρονου Έλληνα. Η αφήγηση διανθίζεται με τη σωστή δόση ιστορικών και πολιτιστικών στοιχείων, ενώ οι φωτογραφίες και οι χάρτες της πόλης που παρατίθενται διευκολύνουν την "πλοήγηση" στην εποχή, καθιστώντας την ανάγνωση απολαυστική και ηδονική.»

«ΟΙ ΕΦΤΑ ΟΥΡΑΝΟΙ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 472

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«"Το ξέρω…" του είπε η Αλκυόνη. "Είναι πολύ δύσκολο να βαδίσει ένας άνθρωπος το δρόμο της ευτυχίας…" "Κάνεις λάθος" της απάντησε χαμογελώντας ο Αμπντάλ-Μουσά. "Είναι πολύ εύκολο να βαδίσει ένας άνθρωπος το δρόμο της ευτυχίας… Το δύσκολο είναι να καταφέρει να τον διακρίνει…" "Μα και να τον διακρίνω πώς να τον περπατήσω, αφού σημασία έχει μονάχα τι ορίζει για μένα το γραμμένο; Το κισμέτ…" "Το κισμέτ είναι απλώς αυτό που επιθυμεί ο Θεός για τον άνθρωπο. Κι αυτό που επιθυμεί ο Θεός για τον άνθρωπο είναι να κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος ό,τι επιθυμεί …" της απάντησε. Από το περσικό Ισφαχάν μέχρι τη μυστηριακή Καππαδοκία και από την ιερή Σαμαρκάνδη μέχρι την αιώνια Βασιλεύουσα, ο δερβίσης Αμπντάλ-Μουσά, αντάμα με τη μικρή Αλκυόνη, αποδύεται σε ένα ριψοκίνδυνο κυνήγι· στόχος του, να συλλέξει τις εφτά περσικές μικρογραφίες, ώστε να συνθέσει το ερωτικό ελιξίριο των δερβίσηδων του Ισφαχάν. Η ιστορία του Μούσα και της Αλκυόνης είναι το ερωτικό σκίρτημα της νιότης και το ανυπέρβλητο θαύμα της θέλησης· μα, πιο πολύ, είναι το ζωογόνο φτερούγισμα της ψυχής στον Έβδομο Ουρανό της Ευτυχίας.»

«ΜΑΥΡΗ ΑΥΓΗ», του Θάνου Δραγούμη (ψευδώνυμο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου)

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 528

Τιμή: 8,91 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Ελλάδα. Αυτοκτονίες πολιτών, συγκρούσεις στους δρόμους και πυρπολημένες τράπεζες. Ανεργία, εξαθλίωση και ουρές για συσσίτια. Την ίδια στιγμή: ένα υψηλόβαθμο στέλεχος μιας ελληνικής πολυεθνικής εταιρείας εκτελείται με 45άρι στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, μια επιφανής δικηγόρος offshore εταιρειών φουντάρει στη θάλασσα του Φαλήρου, ένας φασίστας κομματιάζεται μπροστά στα γραφεία της πολυεθνικής κι ένας επαναστάτης αριστεριστής θερίζεται μέσα στη γιάφκα του με πέντε διατρητικές σφαίρες.
Αστυνόμος Βερέμης, ο επονομαζόμενος "Μονόφθαλμος". Ντετέκτιβ Μαρόγλου, ιδιάζουσα περίπτωση. Δυο αντιφατικοί ήρωες στο μάτι ενός κυκλώνα από ύποπτες αυτοκτονίες, βομβιστικές επιθέσεις και δολοφονίες εν ψυχρώ. 

Γύρω τους, ένας χορός από αδίστακτα αρπακτικά. Υπεράκτιες εταιρείες, κρυφές μίζες και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, Σέρβοι παρακρατικοί και Έλληνες πολιτικοί. Ψυχροί εκτελεστές, ακροαριστεροί τρομοκράτες και τραμπούκοι νεοναζιστές.
Ελλάδα.
Στη βιτρίνα, δημοκρατία.
Στο βάθος, βόρβορος.
Αίμα, πλιάτσικο και διαφθορά.
ΑΚΟΜΑ ΑΠΟΡΕΙΣ;»

«SΦΑΓΕΙΟ SΑΛΟΝΙΚΗΣ», του Θάνου Δραγούμη (ψευδώνυμο του Θοδωρή Παπαθεοδώρου)

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 528

Τιμή: 8,91 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Μέρες του 1943. Μέρες Κατοχής. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δυο παράξενα πτώματα. Ο αστυνόμος Ασλάνογλου τα κοιτάει ανέκφραστος.
Γύρω απ’ το λιμάνι, στο κέντρο και στις συνοικίες της Σαλονίκης, κόλαση. Μουλωχτοί φόνοι και βόμβες που σκάνε οπουδήποτε χωρίς προειδοποίηση. Σφαίρες σε σβέρκους στα καλά καθούμενα μες στη μέση του δρόμου κι εκτελέσεις εν ψυχρώ με μια απόφαση κομματικής ολομέλειας. Κομμουνιστές και ταγματασφαλίτες σφάζονται στους δρόμους. Το ΚΚΕ δημιουργεί την οργάνωση εκτελεστών του, την ΟΠΛΑ. Οι ταγματασφαλίτες συλλαμβάνουν, βασανίζουν κι εκτελούν αδιακρίτως, αρκεί να υπάρχει λεία. Τα Ες Ες τραβάνε τους Εβραίους στα γκέτο και τους φορτώνουν στα τρένα για τα κρεματόρια. Ξύλο και βασανιστήρια, λειψό φαγητό κι ελάχιστος ύπνος. Πλιάτσικα και λεηλασίες σε συναγωγές, σε μαγαζιά, σε σπίτια, σε νεκροταφεία. Φόβος, φόβος παντού κι ένας προγραμμένος έρωτας που προσπαθεί να αντέξει, να κρυφτεί, να ζήσει.

Μέρες του 1943. Μέρες Κατοχής. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, δυο παράξενα πτώματα. Ο αστυνόμος Ασλάνογλου απορεί: Τι νόημα έχει να προσπαθεί κανείς να τηρήσει το νόμο μέσα σ' ένα ρημαγμένο κόσμο ομαδικής παραφροσύνης;»

«ΤΑ ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Η Χαμένη Σφραγίδα Του Αυτοκράτορα Ιουστινιανού»

Εκδόσεις: Ψυχογιός

Σελίδες: 328

Τιμή: 11,97 €

Υπόθεση Οπισθοφύλλου:

«Ο γνωστός συγγραφέας λογοτεχνικών μυθιστορημάτων για ενήλικες επιστρέφει μ'' ένα θεότρελο και περιπετειώδες νεανικό μυθιστόρημα που ζωντανεύει τη ζωή στο Βυζάντιο στα χρόνια του Ιουστινιανού! Με μια συναρπαστική πλοκή και ανεπανάληπτους χαρακτήρες, αλλά και χάρτες, χρονολογικό πίνακα και βυζαντινό γλωσσάριο, το βιβλίο αυτό μπορεί να περιγραφεί ως ένας συνδυασμός Τέρι Πράτσετ και Φίλιπ Άρντερ, με ελληνική θεματολογία! Ένα πανέξυπνο και ολότελα διαφορετικό περιπετειώδες μυθιστόρημα, όπου μια τρελοπαρέα μπουρδουκλώνεται κατά λάθος μέσα στη βυζαντινή ιστορία και την κάνει… κουλουβάχατα!»