Συνέντευξη με την ΕΛΕΝΗ ΓΑΛΗΝΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Ελένη Γαληνού

            Η πρώτη μου αναγνωστική επαφή με την αγαπητή Ελένη Γαληνού έγινε μέσα από το πρώτο μυθιστόρημά της με τίτλο «Όταν Στέρεψε Η Αντοχή». Με το βιβλίο της αυτό με συγκίνησε, με ενθουσίασε, με συνάρπασε και με άγγιξε και ο άμεσος, μεστός, παραστατικός και ολοζώντανος τρόπος γραφής της συγγραφέως, καθώς και το γεγονός ότι κατά ένα μεγάλο μέρος του διαδραματιζόταν στην Μυτιλήνη, την κατά το ήμισυ ιδιαίτερη πατρίδα μου. Συνειδητοποίησα, λοιπόν, πως επρόκειτο για μία συγγραφέα που, αν και πρωτοεμφανιζόμενη στον κόσμο της πεζογραφίας, είχε πολλά να προσφέρει. Και επαληθεύτηκα πανηγυρικά, καθώς ακολούθησε το δεύτερο πολύ επιτυχημένο και ανατρεπτικό μυθιστόρημά της με τίτλο «Πέρα Από Τις Κόκκινες Γραμμές», ενώ φέτος κυκλοφόρησε το εξαιρετικό και πολύ διαφορετικό τρίτο μυθιστόρημά της με τίτλο «Ακόμη Θυμάμαι».

            Κάθε μυθιστόρημα της συγγραφέως χαρακτηρίζεται από την γλαφυρή και κομψή γραφή της, από την ικανότητα να πλάθει ιστορίες πρωτότυπες και συναρπαστικές με γρήγορη ροή, με ήρωες άψογα σκιαγραφημένους που μένουν για καιρό στο μυαλό των αναγνωστών, με καλά κρυμμένα μυστικά και ανατροπές στην πλοκή, ώστε το ενδιαφέρον να διατηρείται αμείωτο από την πρώτη έως την τελευταία σελίδα. Θέλω να πιστεύω ότι η χαρισματική συγγραφέας θα μας χαρίσει πολλά ακόμα εμπνευσμένα μυθιστορήματα που θα κερδίσουν την αμέριστη προσοχή μας και θα μείνουν χαραγμένα για πάντα στη μνήμη μας. Της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο πολύ πρωτότυπο και συναρπαστικό νέο βιβλίο της, το «Ακόμη Θυμάμαι», την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που διέθεσε απαντώντας στις ερωτήσεις μου για τους «Φίλους Της Λογοτεχνίας» και σας καλώ να διαβάσετε τη συνέντευξή της για να γνωρίσετε λίγο καλύτερα την εξαίρετη Ελένη Γαληνού.

1) Αγαπητή  κ. Γαληνού,  μας έχετε ήδη χαρίσει τρία εξαιρετικά μυθιστορήματα, με διαφορετική θεματολογία το καθένα. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Ήταν η πρόκληση για ένα ακόμα είδος γραφής. Ήθελα να δώσω μια ιστορία με περισσότερα λόγια, από ότι σε ένα ποίημα ή τους στίχους ενός τραγουδιού που έγραφα από πολύ νέα. Έτσι, έκανα την πρώτη μου απόπειρα στο μυθιστόρημα και πραγματικά με ενθουσίασε η διαδρομή. Μετά ακολούθησε ένα σεμινάριο δημιουργικής γραφής με σκοπό να μάθω καλύτερα τα μυστικά του μυθιστορήματος, και ακολούθησαν ακόμα δυο χρόνια μαθημάτων που για μένα ήταν μια μοναδική περιπλάνηση σε έναν υπέροχο καινούργιο κόσμο που πλέον με είχε κερδίσει ολοκληρωτικά.   

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας, για κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση δεν έχει συνταγή, ούτε καλούπι, έρχεται ξαφνικά και σε αρπάζει, και εκεί που όλα μοιάζουν ήρεμα, βλέπεις ξαφνικά να εμφανίζεται ένα μονοπάτι που σε έλκει μυστηριωδώς. Έτσι, αρχίζεις να το εξερευνείς και πάνω εκεί να χτίζεις εικόνες, γεγονότα, χαρακτήρες, πλοκή, ανατροπές. Σε κάποια βιβλία χρειάζεται πολύμηνη έρευνα για να συγκεντρώσεις στοιχεία, σε άλλα λιγότερο, σπάνια όμως να μην χρειαστεί καθόλου. Είναι, όμως, ένα μέρος της δουλειάς μας και έχει κι αυτό την ομορφιά του.

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Δεν πιστεύω πως είναι απαραίτητο. Αν φυσικά ο συγγραφέας έχει την δυνατότητα να βρεθεί επιτόπου σε κάποια μέρη, ίσως να είναι ευκολότερο να μπει στο κλίμα. Ωστόσο, η μαγεία της τεχνολογίας μπορεί σήμερα να σε μεταφέρει σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη θέλεις μέσα από τον υπολογιστή σου. Αν πάρεις κάποιες βασικές εικόνες και παράλληλα τις απαραίτητες πληροφορίες, τότε χρειάζεται μόνο δυνατή και δημιουργική φαντασία, κάτι που κρίνω απολύτως απαραίτητο για ένα συγγραφέα.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Όχι, μέχρις στιγμής τουλάχιστον, δεν έχω γράψει κάποιο πολύ βαθύ προσωπικό μου βίωμα. Όταν δανείζομαι συμπεριφορές, βιώματα και τακτικές άλλων ανθρώπων ή και δικές μου, τις φέρνω πάντα στα μέτρα της ιστορίας μου και των χαρακτήρων μου.  Προτιμώ να μπαίνω εγώ στην ψυχολογία και την λογική των ηρώων μου για να τους περιγράψω. Πιστεύω πως έτσι, δημιουργείς διαφορετικούς χαρακτήρες, που συμπεριφέρονται ανάλογα με τις δικές τους συνήθειες, που μπορεί να σκέφτονται με διαφορετικό τρόπο από σένα, που συμπεριφέρονται και μιλούν ανάλογα με την ηλικία, την μόρφωση ή την κουλτούρα τους, και αυτό νομίζω τους κάνει αληθινούς και ξεχωριστούς.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί, κυρίως, με θέματα κοινωνικού, δραματικού, μεταφυσικού και ερωτικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Ο συγγραφέας χρειάζεται μια πολύπλευρη γνώση. Επίσης, θεωρώ απαραίτητη την έρευνα για να γράψεις μια καλά δομημένη ιστορία. Μπορεί να χρειαστεί να ψάξεις για παθήσεις, για θεραπείες, να διαβάσεις ψυχολογία, να αναζητήσεις επιστημονικά ευρήματα, να ταξιδέψεις σε άλλους καιρούς, να δεις συμπεριφορές και λογικές άλλων λαών, να πληροφορηθείς για ιστορικά γεγονότα, να μάθεις ένα σωρό πράγματα, που παράλληλα με την εμπειρία, το ταλέντο και την φαντασία σου θα τα πλέξεις έντεχνα για να φτιάξεις ολοκληρωμένα το μύθο σου.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Δεν υπάρχει κανένα μοτίβο, όλα, οπουδήποτε και ανά πάσα στιγμή μπορούν να γεννήσουν έμπνευση. Από την στιγμή, όμως, που κάτι θα με τσιγκλήσει και θα αρχίσει να κερδίζει έδαφος μέσα μου, τότε αρχίζει και η πορεία για μια νέα ιστορία. Την γυρίζω στο κεφάλι μου και την δουλεύω μέχρι να ξεπηδήσουν τα πρώτα βασικά χαρακτηριστικά. Πριν ξεκινήσω, θέλω να έχω στήσει στο μυαλό μου την ραχοκοκαλιά της ιστορίας, να έχω βρει μια τουλάχιστον δυνατή ανατροπή, και ένα πιθανό τέλος. Όταν πλέον έρθει η ώρα να καθίσω να γράψω, θέλω να είμαι στο γραφείο μου, στον υπολογιστή μου, και να μην πετάει ούτε μύγα. Μπορεί να κάνω μια εβδομάδα να ξεκλειδώσω την πόρτα του σπιτιού μου, μπορεί να μην σηκώνω ούτε τηλέφωνο.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Νομίζω πως πλέον, μου αρκεί η δική μου γνώμη. Και το λέω έτσι, γιατί εσείς μπορεί να έχετε διαβάσει τρία μυθιστορήματά μου, όμως στην πραγματικότητα, έχω άλλα πέντε που περιμένουν. Μετά από αυτήν την πορεία είναι σαν να ξέρω πια που πάει το καθένα. Όμως, θεωρώ πως έχω και ένα πλεονέκτημα, να δουλεύω το κάθε μυθιστόρημα πολλές φορές επειδή δεν βιάζομαι να παραδώσω το τελευταίο μου. Έτσι, αφού το ολοκληρώσω και το διορθώσω εξονυχιστικά, το αφήνω 6-8 μήνες και μετά το ξαναπιάνω. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και τον επόμενο χρόνο. Αυτό, κατά την άποψή μου, μου δίνει το πλεονέκτημα, όταν επανέρχομαι, να το διαβάζω σαν αναγνώστης, και με πιο αποστασιοποιημένο μάτι, να το διορθώνω ξανά και ξανά. 

8) Από τα τρία μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Θα ήταν δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιο. Νομίζω πως το καθένα έχει τη δική του ομορφιά και ασκεί διαφορετική έλξη με τον τρόπο του. Στο «Όταν Στέρεψε Η Αντοχή» τα νήματα κινεί η μοίρα, στο «Πέρα Από Τις Κόκκινες Γραμμές» οι αποφάσεις είναι των ηρώων και αυτές καθορίζουν την ζωή τους, ενώ στο «Ακόμη Θυμάμαι», η ιστορία παίρνει την απόχρωση θρύλου και δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να διακρίνει δεύτερες αναγνώσεις πίσω από το μύθο. Στο πρώτο, η έμπνευση ξεκίνησε από ένα εγκαταλειμμένο σπίτι στη Μυτιλήνη, το δεύτερο από τα προβλήματα της σύγχρονης οικογένειας, και το τρίτο, από την ανάγκη να ταξιδέψω σε παλιότερους καιρούς και να μιλήσω για ξεχασμένες ανάγκες μας και για κάποιες ανεξήγητες δυνάμεις που αναπτύσσει ο άνθρωπος.

9) Η συγγραφέας   Ελένη Γαληνού  βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Φυσικά και διαβάζω βιβλία που με ευχαριστούν. Δεν γίνεται να γράφεις δίχως να διαβάζεις, και αν θέλεις, βρίσκεις το χρόνο. Μου αρέσει να διαβάζω διαφορετικά είδη και διαφορετικούς συγγραφείς, Έλληνες και ξένους. Βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος το κερδίζει η λογοτεχνία.

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Η λογοτεχνία έχει τόσα όμορφα βιβλία! Αν επιλέξω κάποια ίσως αδικήσω κάποια άλλα, το ίδιο και με τους συγγραφείς. Θα σημειώσω ωστόσο, πως με έλκουν και με κερδίζουν τα μυθιστορήματα που έχουν καλοδουλεμένη λογοτεχνική γλώσσα και πρωτότυπα θέματα. Αυτό με έχει επηρεάσει και προσπαθώ, όσο μπορώ, να το βγάλω και στα δικά μου βιβλία.  

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και το οποίο θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Νομίζω πως είναι πολλά. Το καθένα για τους δικούς του ξεχωριστούς λόγους.

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Θεωρώ, πως σκοπός μας είναι να ψυχαγωγούμε και όχι να διδάσκουμε. Ωστόσο, ένα μυθιστόρημα που καταφέρνει, πέρα από την δυνατή ιστορία του, να έχει και δεύτερες αναγνώσεις, για όποιον θέλει να σταθεί και να σκεφτεί κάτι παραπάνω, είναι πιο ολοκληρωμένο. Τα δικά μου μυθιστορήματα είναι στην πλειοψηφία τους κοινωνικού περιεχομένου, απευθύνονται σε άντρες και γυναίκες, και συνήθως, φροντίζω όσο με βοηθάει το θέμα μου, να έχω μηνύματα και δεύτερες αναγνώσεις για όσους θέλουν να τα δουν.

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Ανάλογα με την έμπνευσή του. Πιστεύω, πως αν νιώσει πως έχει να δώσει κάτι παραπάνω αλλάζοντας είδος, πρέπει να το ρισκάρει. Ο καλός συγγραφέας δεν φοβάται την πρόκληση, την ακολουθεί και την παλεύει. 

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Μετά από δυο χρόνων μαθήματα δημιουργικής γραφής, όπως έχω ήδη πει, ήμουν πολύ πιο σίγουρη όταν αποφάσισα να εκτεθώ για πρώτη φορά. Όμως θα πω ευθέως, πως πάντα θα ενδιαφέρομαι και θα αγωνιώ για την αποδοχή που θα έχει το εκάστοτε βιβλίο μου, ακόμα και αν είναι το εκατοστό. Όσο για την θεματολογία μου, προσπαθώ να μην επαναλαμβάνομαι, αλλά να δίνω διαφορετικά πράγματα κάθε φορά, φροντίζοντας να κρατώ σταθερή την ποιότητα της γλώσσας μου και την διαχείριση της ιστορίας μου ώστε να έχει γρήγορη ροή και έξυπνα κρυμμένες τις ανατροπές. Τώρα αν το καταφέρνω, ας το κρίνουν οι αναγνώστες μου.  

15) Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας;  Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την πεζή πραγματικότητα;

Πιστεύω ότι ένας συγγραφέας πρέπει πάνω από όλα να είναι ευφάνταστος. Να δανείζεται την πραγματικότητα και να πλάθει γύρω από αυτήν το δικό του μύθο. Το πώς θα διαχειριστεί το θέμα του εξαρτάται από τις ικανότητές του, σημασία έχει, είτε καθηλώσει τον αναγνώστη σε πραγματικά γεγονότα είτε του ανοίξει ένα παράθυρο για φυγή, να τον έχει κάνει κλείνοντας το βιβλίο, να νιώθει πως άξιζε τον κόπο που ακολούθησε τα χνάρια της ιστορίας του.

16) Η τωρινή συγγραφική σας ιδιότητα με τις πρότερες ενασχολήσεις σας με τη Διακοσμητική και τις Γραφικές Τέχνες, αλλά και με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και την στιχουργική, πώς συνδυάζονται, αλληλοεπηρεάζονται, ή αλληλοβοηθούνται;  

Όλες αυτές οι μορφές τέχνης λειτουργούν παράλληλα. Μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται κι αυτό μου δίνει μια επιπλέον πινελιά δημιουργίας. Όταν γράφω ένα μυθιστόρημα, το βλέπω παράλληλα σαν ταινία να προβάλλεται στο μυαλό μου. Σε κάποια σημεία που δεν χωρούν πολλά λόγια, γράφω στίχους και το αφήνω να ολοκληρώσει τη σκηνή μέσα μου αναζητώντας ακόμα και μια πιθανή μελωδία και είναι μαγευτικό. Όμως, και στις εκθέσεις ζωγραφικής που έκανα, μου άρεσε να συνοδεύω τους πίνακές μου με ποιήματα και στίχους βασισμένους στο θέμα. Έμοιαζε σαν να ψιθύριζαν κάτι επιπλέον στον επισκέπτη γιατί τους έβλεπα που έσκυβαν και τα διάβαζαν.

17) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Θα έλεγα πως η υπομονή και η σωστή δουλειά είναι το κλειδί. Η καριέρα ενός συγγραφέα χτίζεται βιβλίο το βιβλίο, με σκληρή δουλειά, ποιότητα στη γλώσσα, έμπνευση στη πλοκή και σωστή διαχείριση της ιστορίας. Να πιστέψει στον εαυτό του και να μην απογοητευτεί στην πρώτη αποτυχία, όπως και να μην ‘καβαλήσει το καλάμι’ στην πρώτη επιτυχία. Την αγάπη και την προτίμηση του κοινού θα την χτίσει σταδιακά με την ποιοτική δουλειά του. 

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας, «Ακόμη Θυμάμαι», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Για τα επόμενα συγγραφικά μου σχέδια δεν ξέρω ακόμα να σας πω. Μέσα στις γιορτές θα ξεκινήσω το επόμενο μυθιστόρημά μου, όμως δεν θα είναι το επόμενο που θα εκδοθεί. Προηγούνται άλλα που τα θεωρώ ολοκληρωμένα και κάποιο από αυτά θα διαλέξω όταν έρθει η ώρα.

Να σας ευχαριστήσω και εγώ με τη σειρά μου για την όμορφη αυτή συνέντευξη και για τις ευχές σας για το «Ακόμη Θυμάμαι».

Βιογραφία  Ελένης Γαληνού:

Η Ελένη Γαληνού γεννήθηκε στην Αθήνα, κατάγεται από τη Μυτιλήνη και σήμερα κατοικεί στο Μαρούσι. Σπούδασε στη Σχολή Βακαλό Διακοσμητική και Γραφικές Τέχνες και εργάστηκε πάνω στο αντικείμενό της για δέκα περίπου χρόνια. Αρκετά νωρίς φιλοτέχνησε την πρώτη προσωπική σειρά χιουμοριστικών σκίτσων με γενικό τίτλο «Μπουρμπουλήθρες» και λίγα χρόνια αργότερα, ακολούθησε η δεύτερη με τίτλο «Έρυκα και Ριρίκος Πικουρίκος». Και οι δύο σειρές έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη φωτογραφία, τη ζωγραφική, την ποίηση και τη στιχουργική. Τον Μάιο του 2007 πραγματοποίησε την πρώτη ατομική της έκθεση ζωγραφικής στο Κέντρο Τέχνης Πανταζίδης με θέμα «Σύννεφα». Ακολούθησαν δύο ακόμα ομαδικές εκθέσεις στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, το 2007 και το 2008. Με τη λογοτεχνία καταπιάνεται αρκετά χρόνια, και επιθυμώντας να εμβαθύνει στην έννοια και την τεχνική του μυθιστορήματος, το 2007 παρακολούθησε μαθήματα δημιουργικής γραφής.  Έχει συμμετάσχει στο συλλογικό έργο «Η πόλη φοβάται» με το διήγημα «…για ένα τσιγάρο!» (2013).  Επίσης, από τις εκδόσεις Μίνωας κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: «Όταν στέρεψε η αντοχή» (2013)  - «Πέρα από τις κόκκινες γραμμές» (2014) και «Ακόμη θυμάμαι» (2015).

Βιβλιογραφία της Ελένης Γαληνού:

«ΑΚΟΜΗ ΘΥΜΑΜΑΙ», της Ελένης Γαληνού

Εκδόσεις: Μίνωας

Σελίδες: 472

Τιμή: 14,85 €

«Μια ιστορία σαν θρύλος. Ένα μυθιστόρημα ύμνος στο μεγαλείο και στη δύναμη της αγάπης.

1920. Μια νεαρή γυναίκα ζητάει καταφύγιο σε μια απομακρυσμένη μονή και, πριν πεθάνει, γεννάει ένα κοριτσάκι με σπάνιο χάρισμα. Πέντε μοναχές, Μαρία, Δομινίκη, Ορθοδοξία, Χρυσοστόμη, Αικατερίνη, προστατεύουν και μεγαλώνουν το κορίτσι έχοντας πλήρη επίγνωση του δώρου που φέρει. Η καθεμία με τη δική της ξεχωριστή ιστορία. Μια άγνωστη μοίρα από τον έξω κόσμο περιμένει να τις δέσει περισσότερο με τη ζωή του κοριτσιού.

Χρόνια μετά το κορίτσι αυτό, η Χάρις, αφήνει το μοναστήρι για να προσφέρει το δώρο της στους ανθρώπους. Όταν ο έρωτας εισβάλλει στη ζωή της, οι ισορροπίες κλονίζονται. Το χάρισμα απαιτεί αγνότητα. Η επιλογή δύσκολη και ο έρωτας ορμητικός. Το χάρισμα χάνεται.

1940. Καθώς η Χάρις αναζητάει τον αγαπημένο της στη δίνη του πολέμου, έρχεται αντιμέτωπη με μεγάλες αλήθειες που ποτέ δεν είχε σκεφτεί. Πόσο δύσκολος αποδεικνύεται ο νέος δρόμος; Τι σκοτεινό και ανατρεπτικό απειλεί τη ζωή της.

Στις μέρες μας η τελευταία ηγουμένη αποκαλύπτει την ιστορία που ακόμη θυμάται, και…»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
«ΑΚΟΜΗ ΘΥΜΑΜΑΙ», της Ελένης Γαληνού - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ», της Ελένης Γαληνού

Εκδόσεις: Μίνωας

Σελίδες: 480

Τιμή: 16 €

«Δύο γενιές, δύο ερωτικά τρίγωνα που μπλέκονται κρυφά.

Αντώνης και Τέλης: δύο φίλοι που διεκδίκησαν την ίδια γυναίκα με διαφορετικό αλλά επίμονο τρόπο.
Η Φλώρα, ως γυναίκα αλλά και ως μητέρα, θα κάνει λάθη παρασυρμένη από την παθολογική της ζήλια και από φόβο μήπως έρθει αντιμέτωπη με αλήθειες που αρνείται πεισματικά να δει.
Ο έρωτας των τριών αυτών ανθρώπων, αγγίζοντας τα όρια του πάθους, της εξάρτησης και της εμμονής, θα τους οδηγήσει σε σφάλματα με ανεπανόρθωτες συνέπειες.

Ο Λίο, ο γιος της Φλώρας, δεν θα δεχτεί να μοιραστεί την αγάπη της μάνας του με κανέναν.
Με τον καιρό, ο θυμός θα τον απομακρύνει από την οικογένεια και η ακαταμάχητη ομορφιά του θα τον ωθήσει σε παραβατικές συμπεριφορές πλάι στις σεξουαλικές του ανάγκες.
Η Εύα, η κόρη της Φλώρας, θα βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα δίχως να φταίει.
Τα δύο αδέρφια θα μπλεχτούν ασύμμετρα στον ίδιο έρωτα, καταλήγοντας σ’ ένα κρυφό και καταστροφικό τρίγωνο.

Τραυματικές εμπειρίες, ανομολόγητες πράξεις, φοβίες, προδοσία και απώλειες θα στιγματίσουν τις ζωές όλων και θα καθορίσουν τη μετέπειτα πορεία τους.
Παρασυρμένοι από αυτή τη δίνη, θα ξεπεράσουν τα επιτρεπτά όρια ακολουθώντας τις αδυναμίες τους, διαβαίνοντας κάθε τόσο μια ακόμα κόκκινη γραμμή…»

«ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΨΕ Η ΑΝΤΟΧΗ», της Ελένης Γαληνού

Εκδόσεις: Μίνωας

Σελίδες: 432

Τιμή: 15,50 €

«Φθινόπωρο 1961.
Σε μια ακτή της Μυτιλήνης εντοπίζεται σε άσχημη κατάσταση μια νεαρή έγκυος, η Μαριάνθη, με τον τρίχρονο γιο της.
Η κοινή τους πορεία διακόπτεται εκεί.
Μια μέρα πριν κάτω από περίεργες συνθήκες είχε αναγκαστεί να εγκαταλείψει το σπίτι της και να περάσει λαθραία απ’ την Τουρκία στην Ελλάδα.
Αγγίζοντας τα όρια του πόνου, με φόντο τον θάνατο και τα αμείλικτα κύματα που απειλούσαν να την καταπιούν, ατσαλώνεται με πείσμα να επιβιώσει και ορκίζεται εκδίκηση.
Τη Μαριάνθη περιμαζεύει και περιθάλπει η Δέσποινα, μια αρχοντική γυναίκα χτυπημένη επίσης απ’ τη ζωή.
Της προσφέρει στέγη, αγάπη και μια ζεστή οικογένεια γι’ αυτήν και το κοριτσάκι που γεννιέται.

Στην πορεία του χρόνου, η μοίρα αποκαλύπτει ίντριγκες, υφαίνει νέες, τις ποτίζει με μίσος, λάθη και εμμονή, πλέκοντας παράλληλα έναν ιστό από έρωτα.
Η Μαριάνθη, με τη βοήθεια ενός ικανού ντετέκτιβ, παλεύει να εκπληρώσει την ορκισμένη της εκδίκηση και αφοσιώνεται στην ανεύρεση του χαμένου της γιου.
Όταν χρόνια μετά φωτίζεται η ανατριχιαστική αλήθεια, στερεύει μέσα της κάθε αντοχή.

Υπάρχουν, όμως, όρια στην ανθρώπινη αντοχή; 

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:
«ΟΤΑΝ ΣΤΕΡΕΨΕ Η ΑΝΤΟΧΗ», της Ελένης Γαληνού - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη