Συνέντευξη με τον ΓΕΩΡΓΙΟ ΤΖΙΤΖΙΚΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Γεώργιος Τζιτζικάκης

            Τον αγαπητό συγγραφέα κ. Τζιτζικάκη είχα την χαρά να τον γνωρίσω από κοντά σε μία παρουσίαση του τελευταίου του βιβλίου με τίτλο «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Είναι ένας νέος άνθρωπος, καλλιεργημένος, ευγενής, γνήσια φιλικός και ανεπιτήδευτος, με χιούμορ και με ένα ειλικρινές, καθάριο βλέμμα και το αναμενόμενο κρητικό του ταμπεραμέντο, ο οποίος έχει δώσει το στίγμα του στον κόσμο των Γραμμάτων, προκαλώντας αίσθηση με το τελευταίο, πέμπτο του βιβλίο. Είμαι βέβαιη ότι έχει ακόμα πολλά αξιόλογα συγγραφικά δείγματα να μας δώσει και του εύχομαι καλή επιτυχία στο πρόσφατο, εξαιρετικό και πολυσυζητημένο μυθιστόρημά του. Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε και την προθυμία του να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» και σας προσκαλώ να διαβάσετε τη συνέντευξή του, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο τον Γεώργιο Τζιτζικάκη!

1) Αγαπητέ  κ. Τζιτζικάκη, μας έχετε ήδη χαρίσει πέντε αξιόλογα μυθιστορήματα, με διαφορετική θεματολογία το καθένα, με πιο πρόσφατο το εξαιρετικό και πολυσυζητημένο «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Το να σκαρώνω ιστορίες αποτελούσε για μένα από νωρίς ένα καταφύγιο. Ξεκίνησα να γράφω γύρω στα δεκατέσσερα, σε ένα κόκκινο τετραδιάκι που το έχω ακόμα. Ο λόγος που έγραφα ήταν μια δύσκολη παιδική ηλικία και αργότερα μια ζόρικη εφηβεία. Γράφοντας ξεσπούσα, ταξίδευα μακριά από την ασχήμια και όσα με πονούσαν, απαντούσα σε ερωτήματα που με βασάνιζαν. Το διάβασμα και το γράψιμο ήταν από τα λίγα πράγματα που με βοήθησαν να μην τρελαθώ.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και για κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Κάποιες φορές ξεκινάς να γράφεις κάτι και κυλάει, κάποιες άλλες πεισμώνει η Μούσα και δεν σου δίνει λέξη. Η έμπνευση πάντως δεν αρκεί, και δεν αρκεί γιατί μπορεί να πιστεύεις ότι γράφεις κάτι δυνατό αλλά να μην απασχολεί κανέναν αυτό που έχεις να πεις. Χρειάζεται μεθοδικότητα, πείσμα, πίστη, πρόγραμμα και πολύ διάβασμα για να βγει καλή μια ιστορία. Όταν έχεις να κάνεις με πραγματικά γεγονότα μάλιστα, οφείλεις να είσαι διπλάσια προσεκτικός καθώς διαχειρίζεσαι ζωές και πράξεις ανθρώπων. Για παράδειγμα, πολλοί γράφοντας μια αληθινή ιστορία δαιμονοποιούν έναν κακό ήρωα, τον δικάζουν και τον καταδικάζουν δίχως να κοιτάξουν τους λόγους που τον οδήγησαν την κακία του. Υπάρχουν όμως πάντα λόγοι πίσω από τις πράξεις.

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Νομίζω πως το ιδανικό είναι να γράφεις για όσα βλέπεις, μυρίζεις, αγγίζεις, βιώνεις, κυρίως επειδή μπορείς να περιγράψεις την αλήθεια της φύσης τους. Θα ήταν υπέροχο να γίνεται πάντα, στις μέρες μας όμως ποιος μπορεί πραγματικά να το κάνει; Δεν είναι πάντα εύκολο. Ευτυχώς, όμως, υπάρχουν βιβλία που μπορείς να διαβάσεις και να περισυλλέξεις όσα χρειάζεσαι.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα και σε ποιά; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο και ψυχοφθόρο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Σε όλα μου τα βιβλία υπάρχουν στοιχεία της ζωής του Γιώργου. Οι άσχημες και οι καλές μέρες, οι νύχτες και τα ξημερώματα, το κυνηγητό και οι αγκαλιές, ο πόνος, τα γέλια, η απορία για πώς θα ήταν η ζωή μου αν όλα ήταν αλλιώς. Ναι, κάποιες φορές είναι επώδυνο να τα θυμάμαι, μα συνάμα είναι και λυτρωτικό. Πολλές από τις σελίδες μου είναι γραμμένες με βρεγμένα μάτια και είμαι περήφανος γι' αυτό· όταν γράφω και δακρύζω σημαίνει πως είμαι σε καλό δρόμο, πως δεν έχω χάσει την αλήθεια και την ευαισθησία που θα πρέπει να χαρακτηρίζει έναν καλλιτέχνη.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί, κυρίως, με θέματα κοινωνικού, δραματικού  και ερωτικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Το ταλέντο ίσως παρασύρει τη γραφή σε μια παγίδα αστοχιών και έτσι να μην υπάρξει εξέλιξη γραφής σε επόμενο επίπεδο. Το επιστημονικό υπόβαθρο από την άλλη, ίσως σου δαμάσει τη σκέψη τόσο που θα σου φράξει τις εσώτερες φωνές σου. Δεν αρκεί λοιπόν το ταλέντο ή το επιστημονικό υπόβαθρο μόνο. Πιστεύω πως ένας συνδυασμός τους θα προσφέρει το αξιότερο αποτέλεσμα.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Γράφω σε καθημερινή βάση, αυτό όμως δε σημαίνει πως γράφω πάντα αυτό που με ικανοποιεί. Έχει συμβεί να γράφω όλη μέρα και την επόμενη να τα διαβάσω, να τα σβήσω όλα και να ξεκινήσω από την αρχή. Γράφω με μουσική να παίζει και συνήθως η μέρα δεν με βοηθά και τόσο, είμαι περισσότερο "νυχτερινός" τύπος.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Προσπαθώ να μην είμαι βιαστικός, κι έτσι όταν ολοκληρωθεί το έργο, το δίνω σε μερικούς "αυστηρούς" φίλους που ξέρω πως διαβάζουν πολύ. Τους αφήνω την ελευθερία να σβήσουν και να κάνουν παρατηρήσεις, καθώς αυτό μου δίνει τη δυνατότητα της αντικειμενικής ματιάς. Ύστερα θα το αφήσω κάποιον χρόνο στο συρτάρι και μετά από καιρό θα το ξαναδιαβάσω. Αν με ικανοποιεί, το δίνω προς έκδοση.

8) Από τα πέντε μυθιστορήματά σας υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου έχουν τα δύο πρώτα μου βιβλία, το «Σιωπή... Η Δυνατότερη Κραυγή» και το «Ένα Γέλιο Που Έκλαιγε». Τα έγραψα από τα δεκαεπτά μου έως τα είκοσι, ήταν διηγήματα και πεζά ποιήματα επηρεασμένα κυρίως από Κάφκα, Καββαδία, Έσσε και Μπουκόφσκι, που διάβαζα τότε. Είχαν τη μυρωδιά του ερασιτέχνη, καθώς τα τύπωνα σε ένα τυπογραφείο που δούλευα τότε και ύστερα τα πουλούσα στο Μοναστηράκι. Πήρα πολύ αγάπη τότε από εκείνους τους πρώτους αναγνώστες, έκανα φίλους και συστήθηκα σε ανθρώπους που ακόμη και σήμερα με διαβάζουν. Το ίδιο συναίσθημα αγάπης επέστρεψε τους τελευταίους μήνες με την επιτυχία που έκανε το «Αηδόνι». Η αλήθεια του φώλιασε στις καρδιές του κόσμου και κάθε παρουσίαση ήταν μια μεγάλη αγκαλιά αγάπης. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό, είναι εξαιρετικά σημαντική για μένα η αγάπη τους. 

9) Ο συγγραφέας  Γιώργος Τζιτζικάκης  βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Διαβάζω πολύ. Μου αρέσει, με γαληνεύει, με ταξιδεύει και με διδάσκει. Θεωρώ πως για να γράψεις ένα βιβλίο πρέπει πρώτα να έχεις διαβάσει βιβλιοθήκες βιβλίων άλλων συγγραφέων. Απολαμβάνω κάθε καλό βιβλίο, όμως μου αρέσει κυρίως η λογοτεχνία τρόμου και μυστηρίου. Σε αυτό το είδος μπορεί να ξεδιπλωθεί αχαλίνωτα η φαντασία δίχως φραγμούς, να υιοθετηθεί η ύπαρξη άλλων διαστάσεων αλλά κυρίως να σκιαγραφηθεί το κακό και το καλό μέσα από καθημερινές συμπεριφορές.

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Σχετικά με τα αγαπημένα, αν ρωτήσεις έναν βιβλιόφιλο όπως εμένα, θα σου πει πως η λίστα είναι τεράστια και συνεχώς ανανεώνεται με νέα συγγραφικά διαμάντια. Όσον αφορά τις επιρροές, νομίζω πως κουβαλώ συνεχώς μέσα μου τον Καββαδία και τον Καζαντζάκη για δεκάδες λόγους.

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει και το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και το οποίο θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Είναι τόσα πολλά εκείνα που θαύμασα και ζήλεψα που πραγματικά δεν μπορώ να σου πω μόνο ένα. Μπορώ όμως να σου πω ότι θα ήθελα να έχω την ευφυέστατη φαντασία του Τόλκιν που πάντρεψε τόσες φιλοσοφίες πολιτισμών και μύθων, ή την επιτυχημένη ποικιλία γραφής του Κίνγκ που μπορεί να κινηθεί από ένα βαθύ κοινωνικό μυθιστόρημα έως ένα βαμπιρικό έπος.

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Είναι ευλογία να ψυχαγωγείς κάποιον. Εγώ δεν ξέρω αν το καταφέρνω καθώς τα βιβλία μου είναι κάπως δραματικά, κρύβουν γρίφους, λύσεις και σασπένς. Από όσα μου έχουν εκμυστηρευτεί οι αναγνώστες όμως, καταφέρνει η ιστορία και η γραφή μου να επιδρά λυτρωτικά μέσα τους, να μιλάει στις καρδιές τους και αυτό είναι ισάξιο ευλογίας για εμένα. Ξέρεις Κλειώ, γράφοντας μιλάω ταυτόχρονα και σε έναν ανύπαρκτο καθρέφτη. Είναι σημαντικό για εμένα να κοιτάξω αυτόν το καθρέφτη λίγο καιρό μετά και ανεξάρτητα επιτυχίας και αποδοχής του βιβλίου, να μην με φτύσει. Στο τέλος, τίποτα δε μένει, παρά μόνο όσα νιώθεις και αυτό που είσαι. Πρώτα για σένα το γράφεις το βιβλίο και μετά για τον κόσμο, και αν είναι αληθινό, θα είναι άξιο και για τον κόσμο. Γι' αυτό και τα μηνύματα που θέλω να περνάω στα βιβλία μου έχουν να κάνουν με την αγάπη, τη συγχώρεση, την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, συναισθήματα που οφείλουν καθημερινά να βασιλεύουν στις ζωές μας.

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να πειραματίζεται θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Θα ήθελα να σου πω ότι οφείλει να ισχύει το πρώτο, δυστυχώς όμως στις περισσότερες περιπτώσεις συμβαίνει το δεύτερο.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση και πόσο εύκολη ή δύσκολη ήταν η έκδοσή του; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Ενδοιασμούς δεν είχα. Είμαι την απόψεως πως όταν γράφεις θέλεις και να το κοινωνήσεις στον κόσμο, αυτό όμως δεν ισχύει για όλους· έχω διαβάσει μερικά υπέροχα βιβλία που παραμένουν μέσα σε συρτάρια. Αγωνία για το αν θα αρέσει έχω πάντα, γι' αυτό είναι εξίσου σημαντικό για μένα να ακούσω τις εντυπώσεις ή τις παρατηρήσεις που έχουν να μου κάνουν αφότου το διαβάσουν. Όσον αφορά τις δυσκολίες νομίζω ότι πάντα θα υπάρχουν. Όλα είναι ρευστά και έτσι, κάθε φορά κρίνεσαι από το έργο που θα δώσεις. Η θεματολογία παίζει τον ρόλο της, είναι όμως σχετική μιας και δεν υπάρχει πλέον παρθενογένεση. Αν όσα γράψεις κουβαλούν την αλήθεια τους και αξίζουν, ο κόσμος θα τα αγκαλιάσει ακόμα κι αν η θεματολογία τους ξενίσει.

15) Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως τελικά, το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την πεζή πραγματικότητα;

Αποτελεί ήδη πηγή έμπνευσης, έχω διαβάσει πολλά μυθιστορήματα των ημερών μας με κεντρικό άξονα την κρίση. Ίσως και να πρέπει να αποτυπωθεί λογοτεχνικά αυτή η περίοδος για πολλούς λόγους, ωστόσο εγώ δεν επιλέγω για τώρα να το κάνω. Προσωπικά, είμαι άνεργος και δε νομίζω πως θα προσφέρω κάτι αν γράψω για αυτό ή αν ντύσω τους ήρωές μου με τις γκρίζες μέρες που όλοι ζούμε. Εν κατακλείδι, ένα βιβλίο είναι ελπίδα, και στην ελπίδα, σημασία δεν έχει πόσο σκοτάδι θα ζήσεις, αλλά πόσο σκοτάδι θα αντέξεις για να βγεις στο φως.

16) Η συγγραφική σας ιδιότητα με τις  ενασχολήσεις σας με την Καλλιτεχνική Βιβλιοδεσία, αλλά και τον αθλητισμό και την Διαιτησία, πώς συνδυάζονται, αλληλοεπηρεάζονται ή αλληλοβοηθούνται ίσως;  

Έχω κάνει δεκάδες δουλειές, από πωλητής σε λαϊκή αγορά μέχρι επί χρόνια ραδιοφωνικός παραγωγός. Όλα κάτι μου πρόσφεραν, ίσως κάτι που έλειπε και έψαχνε να καλυφθεί. Η Καλλιτεχνική Βιβλιοδεσία ήταν η εργασία και η αγάπη μου για δεκατρία χρόνια. Μου άρεσε και μου αρέσει να είμαι μέσα στα βιβλία, δυστυχώς όμως αναγκάστηκα να διακόψω τις εργασίες αυτές λόγω κρίσης, και έτσι σήμερα βιβλιοδετώ μόνο για εμένα και φίλους. Η Διαιτησία είναι κάτι που ξεκίνησα από την εφηβεία μου, μου χάρισε φίλους, εμπειρίες, ταξίδια και κυρίως μια βαθύτερη ανάλυση της ψυχοσύνθεσης των ανδρών.

17) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να μην κάνουν εκπτώσεις στα όνειρά τους, να μην συμβιβάζονται με κάτι λιγότερο από εκείνο που έχουν ονειρευτεί, να γνωρίζουν πως αν πράγματι το θέλουν πάντα υπάρχει τρόπος να το κάνουν, και όταν το καταφέρουν να θυμούνται από πού ξεκίνησαν.

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας, «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Γράφω το επόμενό μου μυθιστόρημα, μια αληθινή ιστορία με άξονα την Κρήτη και βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, όμως καθώς είπα θέλω και θέλει τον χρόνο του για να βγει ένα άξιο αποτέλεσμα που θα σέβεται την ύπαρξή του και φτάνοντας στα χέρια των αναγνωστών θα τιμήσει την επιλογή τους.

Σας ευχαριστώ κι εγώ πολύ για τη συνέντευξη και εύχομαι πάντα φως στον δρόμο σας.

Βιογραφία  Γεώργιου Τζιτζικάκη:

Ο Γεώργιος Ελ. Τζιτζικάκης γεννήθηκε το 1981, ζει στην Αθήνα και κατάγεται από τα Χανιά. Εργάζεται στον τομέα της Καλλιτεχνικής Βιβλιοδεσίας, έχει σπουδάσει Διοίκηση Αθλητικών Επιχειρήσεων και Δημόσιες Σχέσεις, είναι Διαιτητής Ποδοσφαίρου του Συνδέσμου Αθηναίων Διαιτητών και από το 2008 κατέχει τον τίτλο του Reiki Therapist Of Usui System of Natural Healing.

Η ενασχόλησή του με τη συγγραφή ξεκινά από τα εφηβικά του χρόνια όταν στα δεκαεπτά του κερδίζει βραβείο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών για το διήγημά του «Ο Ζητιάνος». Το έργο του «Τ’ Αηδονιού Το Δάκρυ» είναι το πέμπτο του βιβλίο.

Βιβλιογραφία Γεώργιου Τζιτζικάκη:

«Τ’ ΑΗΔΟΝΙΟΥ ΤΟ ΔΑΚΡΥ» (2015)

Εκδόσεις: Ωκεανίδα

Σελίδες: 608

Τιμή: 13,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ένα βρέφος που αργοσβήνει, μια κατάρα που πρέπει να λυθεί τρεις φορές, άνθρωποι που δοκιμάζεται το κουράγιο τους και ψυχές κυνηγημένες επί σαράντα χρόνια.
Ο Γιώργης και η Κωστούλα είχαν ρισκάρει τα πάντα για να σωθεί η μικρή τους κόρη, η Κλειώ, κι παρόλα όσα τους βρήκαν δεν λύγισαν στιγμή την αγάπη τους. Τριάντα χρόνια μετά η Κλειώ ζει παγιδευμένη σ’ έναν γάμο που βυθίζει τη ζωή της σε κινούμενη άμμο, ώσπου κάποτε αφυπνίζεται και θεριεύει.
Σε δεύτερους ρόλους, η κυρά Δήμητρα με το αλλήθωρο μάτι της, ο γέροντας Τυροθόδωρας με τις συμβουλές του, ο Σήφης με το άσβεστο μίσος του και η καλόγρια Σταυροκατίνα πλέκουν όλοι μαζί το κρητικό υφαντό της οικογένειας Αηδονάκη. Μυστικά, χρησμοί, επαναστάσεις, λυτρωμοί, θαύματα, μαντινάδες, μπαλωθιές, χοροί και γύρω όλα να μοσχομυρίζουν άρωμα από ζεστό ψωμί, λάδι και ρίγανη.
Η απίστευτη ιστορία της οικογένειας Αηδονάκη - ένας ζωντανός θρύλος στα Χανιά.»

«ΓΥΝΑΙΚΑ Η ΚΟΛΑΣΗ… ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» (2012)

Εκδόσεις: Περίπλους

Σελίδες: 309

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Δέκα ιστορίες, έχοντας ένα ακλόνητο κοινό στοιχείο: Τη γυναίκα! Όλες γεμάτες όνειρα, φόβους και ευαισθησία, εξυφαίνουν τις διαφορετικές ψυχές που ξεγυμνώνονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου.

Τόσο ως παρουσία, όσο και ως απώλεια, τόσο στο αβέβαιο παρόν, όσο και στο αμετάκλητο παρελθόν, η γυναίκα πρωταγωνιστεί και απολαμβάνει την αναγνώριση που αναδύεται μέσα από τη σκέψη εκείνων, που επέλεξαν να την λατρέψουν.

Οι άνδρες λένε ψέματα! Δεν πρόκειται για κάποιο τρομερό νέο!

Όμως, ειλικρινά πιστεύουν ότι μπορούν να κοροϊδέψουν μια γυναίκα; Κι αφού δεν μπορούν να την κοροϊδέψουν, τότε γιατί εκείνη επιλέγει να παραμένει με ιώβεια υπομονή δίπλα σε έναν ψεύτη άνδρα; Μήπως είναι κι αυτό ένα ακόμα κομμάτι της θηλυκής της σοφίας;

Όχι!

Αυτό γίνεται γιατί ελπίζει! Ελπίζει πως κάποτε, κάτι θα αλλάξει και πως η ευαισθησία που κρατά στην καρδιά της, θα αγγίξει και τον άνδρα πλάι της. Πιστεύει πως κάποιος που της δηλώνει ότι την αγαπά μπορεί κάπου και να το εννοεί!

Η καταραμένη η γνώση όμως και η σοφία, που την κάνουν να δει τα πάντα πίσω από τις μάσκες, έρχεται ύστερα από χρόνια! Έτσι κάποτε καταλήγει πως τα ροζ συννεφάκια, ανήκουν και σε ροζ κόσμους, αλλά και πως ο κόσμος μας δεν είναι ροζ! Είναι σκληρά κόκκινος από αμαρτία και ηδονή και ανεπανόρθωτα γκρίζος από υποκρισία.

Τι άλλο να ζητήσει μια γυναίκα από το να την εκτιμούν, να την αγαπούν και να της το δείχνουν; Να της υπενθυμίζουν, κάθε στιγμή πόσο τυχεροί είναι που την έχουν μέσα στα χέρια τους;

Αχ... αν ήξεραν οι άνδρες ότι θα μπορούσαν να έχουν οτιδήποτε ζητήσουν μόνο και μόνο αν αγαπούσαν τις γυναίκες στ αλήθεια, τότε μπορεί και να σταματούσαν τα ψέματά τους. Μπορεί και να τις καταλάβαιναν!»

 

«ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ» (2010)

Εκδόσεις: Ιωλκός

Σελίδες: 189

Τιμή: 10,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ανθρώπινες σχέσεις, αντρικές φιλίες, συγκρούσεις, προδομένοι έρωτες κ.ά. παρελαύνουν στο μυθιστόρημα «Να μην ξεχάσω να ξυπνήσω» του Γεώργιου Ελ. Τζιτζικάκη. Στις σελίδες του ο αναγνώστης θ αντιληφθεί ότι όσο πολύπλοκη είναι η ζωή, άλλο τόσο είναι απλή.»

«ΕΝΑ ΓΕΛΙΟ… ΠΟΥ ΕΚΛΑΙΓΕ…» (2005)

Διηγήματα

Εξαντλημένο

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Γιατί ένα γέλιο που έκλαιγε; Γιατί το στριμώχνω ανάμεσα σε δυο ξερά από πάθος χείλη και το πιέζω να βγει. Σχεδόν ποτέ για μένα, πιο πολύ για τους άλλους. Σχεδόν πάντα για να το δουν οι άλλοι και ν' αρπάξουν τη χαρά που θα έπρεπε να προορίζεται για μένα. Πονώ που δεν το νιώθω κι ας καταλαβαίνω πως στα δικά μου τα χείλη σεργιανίζει. Μα το Θεό εκείνη τη στιγμή νιώθω γελοίος με τον εαυτό μου που προσποιείται μια χαρά για όλους τους άλλους. Πότε στ' αλήθεια γέλασα για μένα; Για τον Γιώργο μέσα μου; Πότε άραγε ήτανε; Αληθινά, δυνατά, πικρά μα και όμορφα να το νιώθω να γαργαλά τα δυο μου χείλη και να καταλαβαίνω πως αναδύεται από την ψυχή μου. Δίχως από πίσω του να κρύβει μια τεχνητή ικανοποίηση, μια ζοφερή προσποίηση, μια πνοή ολόδική μου που πνίγεται μέσα σε τόσες άλλες αναπνοές και σφίγγεται στα πρέπει και τα θέλω των άλλων, δίχως να δίνει προτεραιότητα στη δική μου ανάσα όπως θα 'πρεπε.»

«ΣΙΩΠΗ… Η ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΗ ΚΡΑΥΓΗ…» (2000)

Διηγήματα

Εξαντλημένο

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Με μελαγχολεί, με φοβίζει... Αυτή η διαδρομή στη ζωή που θυμίζει πως από κάπου τρέχω να κρυφτώ, να φύγω... κι όμως γνωρίζω πως πάλι πίσω θα γυρίσω, στο κρεβάτι μου κοιτώντας το ταβάνι, να γεμίζω το μαξιλάρι δάκρυα για όσα με κάναν δυνατό. Ας είναι έτσι! Κι ας μου στέρησαν πολλές απ' τις χαρές μου. Τα παιδικά μάτια να βουρκώνουν κι ας είμαι κοντά στα είκοσι, ποτέ ίσως να μη μεγαλώσω... το ελπίζω... μα δεν προλαβαίνω και να θέλω. Φοβάμαι... να γίνω σαν εκείνους που κλείσανε την πόρτα στη ζωή. Δε μου αρέσει να πηδώ από παράθυρα για να γλιτώνω, να ξεφεύγω... κι ας πεθαίνω.»