Συνέντευξη με την ΘΑΛΕΙΑ ΚΟΥΝΟΥΝΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Θάλεια Κουνούνη

            Την αξιαγάπητη, γλυκύτατη συγγραφέα Θάλεια Κουνούνη είχα την χαρά να την γνωρίσω από κοντά πριν από τρία χρόνια. Ενθουσιάστηκα, πραγματικά, συναντώντας την και συνομιλώντας για πολλά θέματα με έναν άνθρωπο πρόσχαρο, ευγενέστατο, καλλιεργημένο και με πηγαίο, καυστικό χιούμορ, που κάνει τους άλλους να νιώθουν άνετα από την πρώτη στιγμή. Ακόμα δεν είχα διαβάσει κανένα της βιβλίο, όμως τα είχα σχεδόν όλα όσα είχαν εκδοθεί έως τότε, διότι μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον. Εκτιμώντας, λοιπόν, την ξεχωριστή προσωπικότητά της ξεκίνησα την ανάγνωση των έργων της από το πολύ πρωτότυπο και αξιομνημόνευτο βιβλίο της «Κράτα Με… Η Κιβωτός Σαλπάρει». Σύντομα ακολούθησαν και άλλα βιβλία της και, ομολογώ, πως εδραιώθηκε η άποψή μου πως πρόκειται για μία συγγραφέα ταλαντούχα, με πρωτότυπες εμπνεύσεις και μοναδικό τρόπο έκφρασης. Ανακάλυψα μια συγγραφέα χαρισματική, με μια γραφή ολοζώντανη και περιεκτική και με πρωτόγνωρη έμπνευση, η οποία δημιουργεί έργα τα οποία αφήνουν το δικό τους στίγμα στο χώρο της ελληνικής λογοτεχνίας. Με αφορμή το πιο πρόσφατο έργο της, το εξαιρετικό μυθιστόρημα «Η Παναγιά Των Δελφινιών», η αγαπητή συγγραφέας απάντησε στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» με τον γνωστό άμεσο, φιλικό και χιουμοριστικό τρόπο της, επιτρέποντάς μας να μάθουμε τις απόψεις της για πολλά θέματα που άπτονται του αντικειμένου μας. Την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που διέθεσε, της εύχομαι καλή επιτυχία σε κάθε λογοτεχνικό της έργο και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο περισσότερο την αγαπητή συγγραφέα Θάλεια Κουνούνη.

1) Αγαπητή κ. Κουνούνη,  μας έχετε ήδη χαρίσει επτά εξαιρετικά μυθιστορήματα, με διαφορετική και πρωτότυπη θεματολογία το καθένα.  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Δεν είμαι σίγουρη αν υπάρχει σωστή απάντηση σε αυτή την ερώτηση. Έγραφα διάφορα από μικρή και κάποια στιγμή δοκίμασα να γράψω ένα μυθιστόρημα.  Μου άρεσε η διαδικασία, είδα πως μου πρόσφερε πάρα πολλά και… το συνέχισα.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και για κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Το έχω ξαναπεί, η έμπνευση έρχεται απροσκάλεστη εκεί που δεν την περιμένεις και γεννιέται από το οτιδήποτε, ακόμα και από το υποσυνείδητο μας. Κάποιες φορές έρχεται για να με σπρώξει να γράψω μία ιστορία και κάποιες άλλες για να ταιριάξει με το θέμα που έχω ήδη διαλέξει να ασχοληθώ. Η έρευνα απαιτεί πολύ χρόνο και συνέπεια. Και ο βαθμός δυσκολίας της έρευνας δε συγκρίνεται, επ’ ουδενί, με αυτόν που αντιμετώπιζαν οι συγγραφείς προ Ίντερνετ.

3) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Με την ίδια λογική θα έπρεπε ένας συγγραφέας να βιώσει ο ίδιος την πράξη ενός εγκλήματος για να την περιγράψει, ο ίδιος μία συναισθηματική κατάσταση την οποία ξεδιπλώνει στο χαρτί μέσα από έναν ήρωα του. Όμως αυτό δεν γίνεται. Όχι πάντα. Η γνώση δεν έρχεται μόνο μέσα από προσωπικές εμπειρίες, αλλά και μέσα από ακούσματα, μέσα από σωστή έρευνα. Το ίδιο ισχύει, λοιπόν, και για τις τοποθεσίες τις οποίες περιγράφει. Η άμεση πρόσβαση στην πληθώρα πληροφοριών που υπάρχουν στο διαδίκτυο είναι σήμερα για τον συγγραφέα πολύτιμη βοήθεια.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Δεν το επιδιώκω, αλλά σπάνια, ναι, το κάνω. Και ναι, κάποιες φορές είναι επώδυνο. Όσο για τη δυσκολία, όταν ψυχογραφείς τρίτους γύρω από σένα, τότε θέλει πολλή προσοχή να πετύχεις αντικειμενικότητα. Όταν όμως ψυχογραφείς ένα κομμάτι του εαυτού σου, τότε η λέξη "υποκειμενικά" ταυτίζεται αυτόματα. Υποσυνείδητα ίσως να βάζω δικά μου βιώματα, περισσότερο από όσο νομίζω.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί, κυρίως, με θέματα κοινωνικού,  μεταφυσικού και ερωτικού περιεχομένου. Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Για τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού βιβλίου χρειάζεται απαραίτητα σωστή χρήση της γλώσσας. (πρακτική)

Ο κάθε συγγραφέας με τον δικό του μοναδικό τρόπο γραφής θα περιγράψει την ιστορία που έχει επιλέξει – εμπνευστεί. (ταλέντο – πρακτική)

Η φαντασία του (ταλέντο) και το πώς θα τη χρησιμοποιήσει, ή καλύτερα, το πώς θα τη συνδέσει με τις γνώσεις  που έχει, όπως επίσης και με αυτές που θα αποκομίσει από την έρευνά που θα κάνει, μαζί με τα δύο προηγούμενα που ανέφερα, δίνουν την αξία στο αποτέλεσμα. Τώρα, το θέμα "αξία" ενός βιβλίου είναι ανεξάντλητο. Προσωπικά, ως αναγνώστρια, αποφεύγω να συγκρίνω βιβλία μεταξύ τους, αλλά προσπαθώ να παίρνω ξεχωριστά από το καθένα αυτό που έχει να μου δώσει. Από κάποια λιγότερα, από άλλα περισσότερα.

6) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Α, αν περιμένετε ωραιοποιημένη απάντηση σ’ αυτή την ερώτηση, ατυχήσατε. Προσωπικά εμπνέομαι ακόμα και την ώρα που πλένω πιάτα. Σίγουρα υπάρχουν οι στιγμές που ένας ήχος, μία ωραία εικόνα, μία σκηνή… μπορούν να ερεθίσουν τις σκέψεις και να οδηγήσουν στη λεγόμενη "έμπνευση της στιγμής", όμως δεν είναι πάντα έτσι. Άρα; Ρέει αβίαστα από μέσα μου συνέχεια; Χμ… ίσως ναι. Ίσως και πάλι όχι. Άλλωστε, ό,τι και να ισχύει τώρα, δεν θα ήθελα να το παραδεχτώ για να μη με πληγώσει στο μέλλον. Θα ήταν σκληρό να ανακαλύπτεις μετά από χρόνια πως ενώ κάποτε ένιωθες γεμάτος ενέργεια, γεμάτος ανάγκη και πάθος για δημιουργία, τώρα έχεις πέσει σε μία κατάσταση… ηρεμίας. Οπότε (και μ’ αρέσει που απαντώ ενώ το επεξεργάζομαι ταυτόχρονα, χα-χα) ας πούμε απλά πως πιστεύω πως έχω να δώσω πολλά, αλλά τα περιμένω να έρθουν σιγά-σιγά, σταθερά και με… διαλλείματα.

7) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Το τι θα γράψω το ξέρουν πολύ αγαπημένα μου πρόσωπα. Εμπιστεύομαι την κρίση και άποψή τους και μαζί τους συζητάω το θέμα, το πώς έχω σκοπό να εξελίξω την ιστορία. Στην έρευνα που θα κάνω έχω συμμάχους. Όταν ξεκινάω γράψιμο, είμαι μόνη μου, αν και κάποιες φορές θα μοιραστώ μερικά αποσπάσματα με τους αγαπημένους μου.  Το τελικό αποτέλεσμα πάει άμεσα στην επιμελήτριά μου και στη μητέρα μου. Κι εκεί αρχίζει η σημαντική διαδικασία της διόρθωσης. Προσωπικά, δέχομαι παρατηρήσεις που θα φέρουν κάποιες αλλαγές, αν διαπιστώσω πως αυτές θα δώσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα.

8) Από τα επτά μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το καθένα και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Κάθε φορά που γεννιέται ένα καινούριο βιβλίο μου του έχω αδυναμία. Λογικό, αφού είμαι πνευματικά δοσμένη σ’ αυτό. Όταν περάσει κάποιο διάστημα και αποστασιοποιηθώ από την ένταση που φέρνει η δημιουργία του, τότε μπορώ να πω πως μπαίνει ισάξια στη λίστα των έργων μου. Το κάθε βιβλίο μου έχει τη δική του ιστορία και είμαι συνδεδεμένη με το καθένα για διαφορετικούς λόγους, εκτός φυσικά από την πηγαία αγάπη μου γι’ αυτό. Και αφού δεν αναφέρομαι σε ένα συγκεκριμένο βιβλίο, ας μην πω κάτι περισσότερο τώρα. Ας αφήσω τον αναγνώστη να επιλέξει ένα βιβλίο μου γιατί ο τίτλος και το οπισθόφυλλο θα του κεντρίσουν το ενδιαφέρον και όχι επειδή τον παρότρυνα εγώ.

9) Η συγγραφέας  Θάλεια Κουνούνη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Διαβάζω τα πάντα. Λατρεύω τα βιβλία που είναι καλογραμμένα και με τέτοιο τρόπο ώστε να νιώθω πως όσο τα διαβάζω εξελίσσομαι, όπως και τα βιβλία που θα ερεθίσουν τις σκέψεις μου. Σίγουρα αν η ιστορία ενός βιβλίου είναι πρωτότυπη, είναι ένα μεγάλο συν για μένα, όχι όμως και αυτό που θα καθορίσει την επιλογή μου. Θα ήθελα όμως να έχω τον χρόνο να διαβάζω περισσότερο νέους συγγραφείς. Νιώθω πολύ όμορφα όταν βρίσκομαι μπροστά στην ανακάλυψη ενός νέου ταλέντου.

10) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Όσο προχωράω στα χρόνια, οι αγαπημένοι μου συγγραφείς μεταβάλλονται, και είναι λογικό να γίνεται αυτό, αφού οι "απαιτήσεις", αυξάνονται. Επιρροές σίγουρα θα έχω δεχτεί υποσυνείδητα, ειλικρινά όμως, δεν θα μπορούσα να τις προσδιορίσω.

11) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και που  θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Πολλά βιβλία λογοτεχνίας έχω λατρέψει. Κανένα όμως δεν θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ. Αυτό θα μου αφαιρούσε την ταυτότητα του δημιουργού και θα μου κολλούσε αυτήν του επιχειρηματία. "Ζηλεύω", με την καλή έννοια, έξυπνες κινήσεις, επιχειρηματικές κινήσεις, ακόμα και μία επιχειρηματική δημιουργία, (αχ τι καλά που θα ήταν να είχα δημιουργήσει το FB), ποτέ όμως μία δημιουργία τέχνης.

12) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Ένας συγγραφέας οφείλει να γράψει αυτό που του υπαγορεύει  η συνείδηση και η έμπνευσή του. Δεν είναι απαραίτητο μέσα από το έργο του να βγαίνουν μηνύματα ζωής. Υπάρχουν και τα βιβλία που σκοπό έχουν να σε κάνουν να περάσεις ευχάριστα κάποιες ώρες, χωρίς να πρέπει να προβληματιστείς. Και αυτά τα βιβλία έχουν τη δική τους "αξία", αυτό που ανέφερα σε προηγούμενη απάντηση. Τώρα εγώ, προς το παρόν, μέσα από όλα μου τα βιβλία, επιδίωκα να κεντρίσω τις σκέψεις του αναγνώστη και συνειδητά ήθελα να τον κάνω να προβληματιστεί και να αρπάξει τίτλους μηνυμάτων για να τους επεξεργαστεί. Συχνά, και μέσα από την ιστορία τους.  Αυτό όμως, δεν σημαίνει πως το πέτυχα με όλους τους αναγνώστες. Ο συγγραφέας με το να τολμήσει να ξεδιπλώσει ένα κομμάτι της ψυχής του στο χαρτί, πρέπει να είναι έτοιμος να πάρει αυτό το ρίσκο. Θα χαρεί και θα "τραφεί" με αυτούς που άγγιξαν και βυθίστηκαν σε όσα ήθελε να δώσει και ταυτόχρονα έχει υποχρέωση να δεχτεί τις όποιες αρνητικές κριτικές. Κι αυτό το λέω για να το συνδυάσω με το τελευταίο σκέλος της ερώτησης. Για μένα το αναγνωστικό κοινό είναι ένα. Εγώ γράφω για όλους! Εκπτώσεις στον τρόπο που γράφω δεν θα κάνω ποτέ για να στοχεύσω σε μία συγκεκριμένη κατηγορία αναγνωστών (είπαμε, δεν θέλω, άλλωστε, να διαχωρίζω τους αναγνώστες) και, πολύ απλά, απευθύνομαι σε όλους!

13) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Νομίζω πως η μέχρι τώρα πορεία μου δείχνει το τι εγώ κάνω. Κανένα από τα επτά βιβλία μου που έχουν εκδοθεί δε μοιάζει το ένα με το άλλο. Αυτό όμως, δεν είναι ούτε το «πρέπει» ούτε το "δεν πρέπει". Ο κάθε συγγραφέας κάνει αυτό που επιθυμεί.

14) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Κανέναν απολύτως ενδοιασμό. «Το τέλος ήταν μόνο η αρχή» είναι ένα βιβλίο που μιλάει για το χαμένο ερωτικό στοιχείο στις μακροχρόνιες σχέσεις και όλα όσα περιστρέφονται γύρω από αυτό το θέμα. Το αγαπώ γιατί είναι αυτό που με σύστησε στους αναγνώστες, αυτό που μου άνοιξε το δρόμο για τα επόμενα και, φυσικά, γιατί αυτό που ήθελε να "πει" το πέτυχε, άσχετα αν δεν είναι αυτό το βιβλίο που αντιπροσωπεύει τη λογοτεχνική γραφή μου, αφού, αν το συγκρίνεις με όλα τα υπόλοιπα βιβλία μου, είναι το μόνο που τη στερείται. Όμως αυτό έγινε συνειδητά από μένα. Και δεν το έχω μετανιώσει γιατί θεώρησα πως η ιστορία θα αποτυπωνόταν καλύτερα με μία γραφή τύπου "καθημερινής, ρεαλιστικής ομιλίας".

Όσο για το αν παίζει ρόλο η θεματολογία των βιβλίων μου με την αποδοχή που έχω από το αναγνωστικό κοινό, πιστεύω πως μέχρι ενός σημείου, σίγουρα. Κι αυτό ισχύει  περισσότερο στους νέους αναγνώστες που δεν με έχουν γνωρίσει ακόμη. Για μένα όμως, θα το επαναλάβω, μεγαλύτερη σημασία έχει στην πορεία να με επιλέγουν γιατί εμπιστεύονται τη γραφή μου.

15) Θεωρείτε πως η πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την πεζή πραγματικότητα;

Φυσικά και μπορεί να αποτελέσει έμπνευση η πραγματικότητα, αν και, κατά τη γνώμη μου, κακώς τη θεωρούμε πεζή. Όσες δυσκολίες και να φέρνει η ζωή, υπάρχουν τρόποι να τη χρωματίσουμε. Και για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, οφείλουμε να χρωματίσουμε και τη δική τους. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και σε ένα βιβλίο. Ο συγγραφέας μπορεί να ασχοληθεί με ένα καυτό θέμα, μπορεί να αποτυπώσει τη σκληράδα που κρύβεται πίσω από αυτό, χωρίς όμως να ξεχάσει να το "πασπαλίσει" στο τέλος με έναν αέρα αισιοδοξίας. Και η αισιοδοξία, μαζί με όλα όσα φέρνει μαζί της -δύναμη, τόλμη, αποφασιστικότητα…- είναι ίσως και η πιο αποτελεσματική "φυγή" που θα έχει ο αναγνώστης. Παρ’ όλα αυτά, είναι αλήθεια πως όλοι μας αποζητούμε, κατά καιρούς, προσωρινές "φυγές" απλά για να ηρεμήσουμε, να χαλαρώσουμε, να περάσουμε καλά. Και όχι μόνο στο θέμα βιβλίο. Θέλεις να δεις στο θέατρο έργο του Γιουτζήν Ο’ Νηλ, θέλεις όμως και την επιθεώρησή σου.

16) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Αχ, είναι αλήθεια πως λόγω κρίσης οι εκδόσεις έργων νέων συγγραφέων έχει μειωθεί κατά πολύ. Οι Εκδοτικοί Οίκοι, παλεύοντας με τις άσχημες συνέπειες που φέρνει η ασταθής οικονομία, επενδύουν περισσότερο στους ήδη αναγνωρισμένους συγγραφείς τους. Και είναι κρίμα (ασχέτως με το αν αυτή η κίνησή τους επιχειρηματικά θεωρείται πιο ασφαλής) γιατί παραμένουν στην αναμονή χαρισματικοί και ταλαντούχοι άνθρωποι. Εγώ δεν θα τους έλεγα το κλισέ "υπομονή". Τελευταία έχει αρχίσει και γίνεται εκνευριστική αυτή η λέξη. Θα τους έλεγα να μην απογοητεύονται αν ένα έργο που έδωσαν προς αξιολόγηση έχει τύχει απόρριψης. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα πως το έργο τους δεν αξίζει και σίγουρα δεν πρέπει να αφήσουν αυτό το γεγονός να τους μειώσει το πάθος τους για δημιουργία. Να συνεχίσουν. Να δουλέψουν περισσότερο, να βάλουν τον πήχη ψηλά και να το δουν σαν πρόκληση το να κατορθώσουν να ξεχωρίσουν μέσα σε αυτούς τους λίγους που θα επιλεχθούν. Και ποτέ να μην κάνουν το λάθος να συγκρίνουν τις δυνατότητες τους με τις δυνατότητες που έχει ένας, κατά τη γνώμη τους άδικα, επιτυχημένος συγγραφέας. Να προσηλωθούν στους δικούς τους στόχους και να παλέψουν. Ένα βιβλίο τους που είναι τώρα κλεισμένο στο συρτάρι, αν αξίζει πραγματικά, κάποια στιγμή θα το δουν στα ράφια ενός βιβλιοπωλείου. Και η γλύκα που θα φέρει όλη η αναμονή, πιστέψτε με, θα είναι κάτι το ανεπανάληπτο.

17) Η επιστημονική σας ιδιότητα είναι Ακουολόγος και διευθύνετε μια εταιρεία με αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής. Επίσης, είστε παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών, αλλά ταυτόχρονα και μια πολυγραφότατη και επιτυχημένη συγγραφέας. Πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών;

Η όλη βοήθεια που έχω από το περιβάλλον μου τον κάνει να είναι αρμονικός. Όχι πάντα βέβαια, υπάρχουν και οι δύσκολες στιγμές, αλλά με σωστή μεθοδικότητα όλα γίνονται.

18) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο πιο πρόσφατο εκπληκτικό  μυθιστόρημά σας «Η Παναγιά Των Δελφινιών», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κλειώ μου, σ’ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές, όπως και για τη φιλοξενία σου, μέσα από τις ερωτήσεις που μου έκανες. Όσο για τα σχέδιά μου, θα τα μάθετε σύντομα. Το σίγουρο είναι πως… γράφω! Αλλά, ας μοιραστώ μαζί σας πως μέσα στους επόμενους μήνες θα κυκλοφορήσει σε επανέκδοση το δεύτερο βιβλίο μου «Κράτα με… η Κιβωτός σαλπάρει».

Βιογραφία Θάλειας Κουνούνη :

Η Θάλεια Κουνούνη  γεννήθηκε στην Αθήνα. Ζει μαζί με το σύζυγό της και τα τέσσερα  παιδιά τους στην Κύπρο. Έχει σπουδάσει Ακουολογία στο Λονδίνο και σήμερα διευθύνει εταιρεία που έχει αντικείμενο τον έλεγχο και την ενίσχυση της ακοής. Από τις εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορούν, επίσης, τα βιβλία της «Το Τέλος Ήταν Μόνο η Αρχή» (2009), «Κράτα με... Η Κιβωτός Σαλπάρει» (2010),  «Όπου Και Να’ Σαι Σ’ Αγαπώ» (2010), «Τα Χρώματα της Ζωής μου» (2011),  «Ευτυχία Εδώ Ή Λίγο Πιο Πέρα» (2013), «Δεν Υπήρξα Ποτέ» (2014) (Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου «Χωρίς Εσένα») και  «Η Παναγιά Των Δελφινιών» (2015).

Επικοινωνία με τη συγγραφέα: akoun@cytanet.com.cy

Βιβλιογραφία Θάλειας Κουνούνη:

«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΩΝ ΔΕΛΦΙΝΙΩΝ», της Θάλειας Κουνούνη (2015)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 624

Τιμή: 17,01 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο ήχος των δελφινιών... ήταν ό,τι πιο όμορφο είχε ακούσει στη ζωή της. Από εκείνη τη μέρα, η Θεοδώρα ήξερε! Από εκείνη τη στιγμή που πρόσεξε το βλέμμα μιας γυναίκας να τη σκεπάζει από ψηλά. Από την κορυφή του βράχου... Λίγα χρόνια αργότερα, εκεί θα την οδηγούσαν τα βήματά της. Στο μοναστήρι της Παναγιάς της Ψυχοκρατούσας. Εκεί όπου θα έδινε μορφή στο μεγάλο της όραμα... Τρεις χούφτες θάλασσα θα τη χώριζαν από την αμμουδιά που γέννησε τον θρύλο, από τους αμπελώνες της Νήσου όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια, πλάι στα δύο πρόσωπα που αγάπησε τόσο πολύ. Το αχώριστο τρίγωνο. Έτσι τους έλεγαν όλοι. Φίλιππος, οπαδός της αμφιβολίας και της αναζήτησης. Σαπφώ, οπαδός της ζωής και του σήμερα. Εκείνη, οπαδός Του. Μαζί γεύτηκαν τη ζεστασιά της φιλίας τους, τη δροσιά της αθωότητάς τους. Μαζί έγιναν θύματα Ενός Ονείρου Σιωπής και θα περνούσαν πολλά χρόνια μέχρι να αισθανθούν πως, τι κι αν κάποτε οι δρόμοι τους χώρισαν, οι πλευρές του τριγώνου που ζωγράφιζε η αγάπη τους θα ήταν για πάντα ενωμένες...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2015/09/blog-post.html

«ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΑ ΠΟΤΕ», της Θάλειας Κουνούνη (2014)

(Παράλληλη Λογοτεχνία με το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου «Χωρίς Εσένα»)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 352

Τιμή: 8,87 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Όλα ξεκινούν σε μία έπαυλη με μία τελετουργία. Εκείνος δεν περίμενε ποτέ πως ένα απλό πιόνι θα στοίχειωνε από εδώ και πέρα τη ζωή του. Η επιθυμία της αντιμέτωπη με τα σκοτάδια του. Οι ζωές τους προχωρούν παράλληλα κι εκείνος κάνει τα πάντα για να μην ενωθούν ποτέ. Άλλωστε, ποιος θα μπορούσε να γκρεμίσει τα τείχη που ύψωσαν οι τόσες ενοχές του παρελθόντος του; Κανείς.
Εκτός από τη δική του ανάγκη για λύτρωση. Τι περίεργο που κι αυτή ακόμη συμβάδιζε παράλληλα με τη δική της ανάγκη να τον τραβήξει στο φως... Εκείνη, μία γυναίκα παραδομένη στο φυλακισμένο πόθο της.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟ ΕΜΑΘΕΣ. ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΝ ΞΕΡΕΙΣ;
Ένα άλλο βιβλίο σε περιμένει...
Για πρώτη φορά δύο συγγραφείς ενώνουν τις πένες τους δημιουργώντας Παράλληλη Λογοτεχνία και έρχονται για να προσφέρουν στον αναγνώστη το απόλυτο μυστήριο κεντημένο με πάθος και έρωτα.»

«ΕΥΤΥΧΙΑ ΕΔΩ Ή ΛΙΓΟ ΠΙΟ ΠΕΡΑ», της Θάλειας Κουνούνη (2013)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 544

Τιμή: 6,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Μια φορά κι έναν καιρό, πολλές φορές κι αμέτρητους καιρούς, με ήλιο ή με φεγγάρι, με ζέστη ή με κρύο, εδώ ή λίγο πιο πέρα, κοντά σε θάλασσα ή σε βουνό, μέσα σε κάστρα ή μέσα σε στάβλους, γεννιότανε ο άνθρωπος. Το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής.
Μα... Πως είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο να θεωρείται το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής;
Πως είναι δυνατό αυτό που μοιάζει τόσο απλό και εύκολο κάποιοι άνθρωποι να μην μπορούν να το αποκτήσουν ποτέ;
Ναι, το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής!
Το μεγαλύτερο θαύμα για μια γυναίκα κι η μεγαλύτερη ανάγκη που θα έχει στη ζωή της. Γιατί μια γυναίκα, από τότε που κοριτσάκι θα ανακαλύψει τη φύση της, θα περιμένει τον έρωτα, έναν ιδανικό γάμο, όμως, περισσότερο απ' όλα, θα νιώσει ένα ξεχωριστό γαργαλητό στα σπλάχνα της που θα της ζητά να κρατήσει στην αγκαλιά της ένα μικρό μωράκι για να το νανουρίσει.
Μία κούκλα, δύο κούκλες, προσωρινά υποκατάστατα μέχρι να μεγαλώσει και να γίνει μάνα.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/03/blog-post_9.html

«ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ», της Θάλειας Κουνούνη (2011)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 464

Τιμή: 6,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Βράδυ του Ιούλη με χλωμό φεγγάρι. Ένας πατέρας κρατά ένα κοριτσάκι αγκαλιά και μπαίνει σε κάποιο κοιμητήριο. Λιγοστό το φως, δεν είναι σίγουρος... Ποιο αγγελούδι κρατά, αλήθεια; Και τα χρόνια περνούν και το φως λιγοστό και τα χρώματα τόσο πολλά. Χρώματα μιας ζωής! Ποιανής η ζωή, αλήθεια; Της Άλπεν ή της Ιωάννας; Κι αυτό δεν είναι απλώς ένα ερώτημα, απλά και ένα μεγάλο δίλημμα για το κορίτσι με τα τεράστια μπλε μάτια. Η Άλπεν ή η Ιωάννα πρέπει να πάρει μια απόφαση που χωρίς ένα μαγευτικό κι αληθινό έρωτα, χωρίς το αξεθώριαστο χρώμα της αγάπης, δε θα πάρει ποτέ. Κι αν γίνει αυτό, θα έχει στον καμβά της όλα τα χρώματα της ζωής της εκτός από ένα. Αυτό που έχει η ευτυχία...»

«ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ‘ΣΑΙ Σ’ ΑΓΑΠΩ»», της Θάλειας Κουνούνη (2010)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 464

Τιμή: 6,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ιούλιος 1991, Λιμάνι Πειραιά. Μια περίεργη εξαφάνιση διαλύει μια ευτυχισμένη οικογένεια. Μάιος 2010. Εκείνος, ένας μοναχικός άνθρωπος. Εκείνη, μια πόρνη πολυτελείας. Η Βίβιαν πείθει τον Αποστόλη να δώσει ένα δείπνο γενεθλίων και να καλέσει κοντά του τα παιδιά του. Όμως, μετά το δείπνο αυτό, όλα αλλάζουν. Το παρελθόν βγαίνει στην επιφάνεια και δίνει μάχη με το μέλλον. Δύσκολη μάχη, με απώλειες. Πώς λες σε κάποιον που έχει φύγει ότι τον αγαπάς; Πού τον ψάχνεις; Πού τον γυρεύεις; Θέλεις να του το πεις, μα δεν είναι κοντά σου. Τι κάνεις; Απλώς κοιτάς ψηλά και ψιθυρίζεις: "Όπου και να 'σαι, σ' αγαπώ!" Και τότε νικητής δεν είναι το παρελθόν, μα ούτε και το μέλλον. Νικητής είναι μόνο το σήμερα!»

«ΚΡΑΤΑ ΜΕ… Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΣΑΛΠΑΡΕΙ», της Θάλειας Κουνούνη (2010)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 432

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Είσαι άνθρωπος και είναι φυσικό να πονάς. . . Για τους δικούς σου λόγους, για τη δική σου ζωή, γι' αυτό που ζητάς και δεν έρχεται. . . Οχτώ διαφορετικοί άνθρωποι, οχτώ δαρμένες ψυχές, οχτώ διαφορετικά "ζητούμενα" παγιδεύονται σε μία σάλα από ένα μυστηριώδη άνθρωπο, μα ταυτόχρονα γι' αυτούς σανίδα σωτηρίας. . . Είναι πρόθυμος να τους δώσει ό,τι επιθυμούν, σε κάποιον ένα παιδί, σε κάποιον άλλο ένα παχυλό μεροκάματο, σ' άλλον ίσως τον ίδιο το θάνατο. . . Παίζει με τις ζωές τους και μέσα από έντονες συζητήσεις που αναζωπυρώνουν την αιώνια πάλη του καλού με το κακό κινεί τα νήματα για να ξεδιπλώσει τα μυστικά της ψυχής τους. . . Ποιος είναι; Γιατί το κάνει αυτό; Ίσως, αν ήξεραν τι τους περιμένει, αυτό που θα έλεγαν να ήταν: "Κράτα με. . . η Κιβωτός σαλπάρει". Κι εσύ, σαν άνθρωπος που επίσης πονά, θα ταξιδέψεις τώρα μαζί τους. Μπορείς να το αντέξεις;»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/02/blog-post_204.html

«ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ», της Θάλειας Κουνούνη (2009)

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 332

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο άντρας της την αγαπάει, έχει δύο υπέροχα παιδιά, οικονομική ευχέρεια. Kι όμως, δεν είναι ευτυχισμένη. Την πληγώνει η αδιαφορία του και περισσότερο την πληγώνει που το ερωτικό στοιχείο στη ζωή της είναι πια ανύπαρκτο. Θέλει να δώσει ένα τέλος.

Το πετυχαίνει, σπρώχνοντας η ίδια τον άντρα της στην απιστία. Παίζει ένα βρόμικο παιχνίδι και, ταυτόχρονα, αισθάνεται πιο ερωτική από ποτέ. Πολύ σύντομα, θα ανακαλύψει ότι, με το τέλος αυτό, μια νέα ζωή την περιμένει· μια νέα ζωή που την ολοκληρώνει και την ανεβάζει ψηλά.

Στα σαράντα έξι της χρόνια, για πρώτη φορά, ανακαλύπτει τις δυνατότητές της, τοποθετώντας ταυτόχρονα τον έρωτα στην κορυφή. Το τέλος του γάμου της Άννας Σταματίου ήταν όχι μόνο η δική της αρχή στην επιτυχία, αλλά η αφορμή για χιλιάδες γυναίκες να σώσουν το δικό τους γάμο. Γυναίκες που την πίστεψαν, και διεκδίκησαν το δικαίωμά τους στον έρωτα, ακόμα κι όταν η ρουτίνα έχει το πάνω χέρι.

"Τα βράδια δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Στο μυαλό μου στριφογύριζε διαρκώς το σενάριο που είχαν δημιουργήσει οι "ορμόνες" μου. Ήξερα την αρχή, αλλά δεν μπορούσα με τίποτα να φανταστώ το τέλος. Ακόμα κι αν κατάφερνα να κλείσω λίγο τα μάτια μου, έβλεπα πάντα το ίδιο όνειρο. Εγώ κι ο Αλέκος σ έναν επίγειο παράδεισο, γεμάτο δέντρα και πρασινάδα, γυμνοί, με μόνο φύλλα αγριοσυκιάς να σκεπάζουν τη γύμνια μας, να κρατιόμαστε χέρι χέρι και να κόβουμε βόλτες κάτω από τα δέντρα. Ο Αλέκος δε μιλάει καθόλου σε όλο το όνειρο, εγώ όμως δεν το βουλώνω λεπτό. Δε θυμάμαι ακριβώς τι λέω, αλλά νομίζω ότι είμαι εκνευρισμένη για κάτι. Και, φυσικά, όταν περνάμε κάτω από τη μηλιά, να σου η Λένα με το φιδίσιο της κορμί, τυλιγμένη στα κλαδιά του δέντρου να μας κοιτάζει με τα πράσινα μάτια της. Εδώ εμφανίζεται και μια περίπτω­ση τερατομορφίας. Πώς ήταν οι κένταυροι με σώμα αλόγου και ανθρώπινη μορφή;
Ε, ένα τέτοιο πράγμα. Μόνο που εδώ εί­χαμε σώμα φιδιού και πρόσωπο θεάς! Κρατάει λοιπόν το "τέρας" για μένα ένα μήλο και το κουνάει επιδεικτικά μπροστά μου. Εγώ φυσικά το παίρνω και γυρνώντας προς τον άντρα μου του λέω: "Αγάπη μου, να σου καθαρίσω ένα μήλο;"»