Συνέντευξη με τον ΦΩΤΗ ΚΑΤΣΙΜΠΟΥΡΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Φώτης Κατσιμπούρης

       Η πρώτη μου αναγνωστική επαφή με τον εξαίρετο Φώτη Κατσιμπούρη έγινε μέσα από το μυθιστόρημά του «Ο Όρκος», ένα μυθιστόρημα φαντασίας με πολλά ιστορικά στοιχεία του Βυζαντίου και όχι μόνο, που έχει χαραχτεί για πάντα στη μνήμη μου! Η προσοχή μου, λοιπόν, στράφηκε από τότε στο έργο του χαρισματικού συγγραφέα διακρίνοντας ένα ξεχωριστό συγγραφικό ταλέντο και το πρόσφατο μυθιστόρημά του «Μάργω Φως & Φωτιά» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος ήρθε για να με δικαιώσει! Ένα πολύ πρωτότυπο, συναρπαστικό μυθιστόρημα του αγαπητού συγγραφέα το οποίο, αν και φαντασίας, έχει πάρα πολλές φιλοσοφικές, ανθρωπολογικές, θρησκευτικές και ιστορικές προεκτάσεις. Ένα βιβλίο που διάβασα απνευστί και με αφορμή την έκδοσή του ο κ. Κατσιμπούρης μου παραχώρησε μία συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Τον ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσε, του εύχομαι κάθε επιτυχία στο αξιόλογο νέο μυθιστόρημά του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον αγαπητό συγγραφέα!

1) Αγαπητέ κ. Κατσιμπούρη, μας έχετε ήδη χαρίσει τέσσερα εξαιρετικά μυθιστορήματα, με πιο πρόσφατο το βιβλίο σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος με τίτλο «Μάργω Φως και Φωτιά.  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Η αφορμή προήλθε από βιβλία λογοτεχνίας του φανταστικού, μυστηρίου και θρίλερ τα οποία με τραβούσαν ως αναγνώστη. Κάποια στιγμή γεννήθηκε η επιθυμία και η ανάγκη να δημιουργήσω ο ίδιος τέτοιες ιστορίες, να βιώσω την περιπέτεια της γραφής, το ταξίδι και το παιχνίδι των λέξεων, των εικόνων και των συναισθημάτων που οι λέξεις κλείνουν μέσα τους. Έτσι δημιουργήθηκαν κάποια διηγήματα και τελικά το πρώτο μυθιστόρημα.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Οτιδήποτε είναι ντυμένο στην γοητευτική ομίχλη του μυστηριακού και του φανταστικού είναι πηγή έμπνευσης. Επειδή κάθε βιβλίο είναι μια ολοκαίνουρια περιπέτεια που απαιτεί αφιέρωση, επιμονή και δημιουργική φαντασία, η έμπνευση είναι η κινητήριος δύναμη που σε βάζει στη διαδικασία της συγγραφής και σε ακολουθεί. Νομίζω πως αν επιχειρούσα να δώσω ένα πρόσωπο στην λέξη έμπνευση θα την όριζα ως μια πολύ γοητευτική γυναίκα που εμφανίζεται με κάποια αφορμή την κατάλληλη στιγμή, σε παίρνει από το χέρι και σε συντροφεύει σε όλη την πορεία της συγγραφής ενός νέου βιβλίου, με διαλείμματα βέβαια και ξαφνικές απουσίες από μέρους της, πολύ συχνά.

Οι χαρακτήρες είναι παιδιά της έμπνευσης. Γρήγορα αυτονομούνται και δημιουργούν αυτοί τις συμπεριφορές και τις δράσεις τους. Η έμπνευση, με μια άλλη προσέγγιση, είναι το όχημα των χαρακτήρων ενός βιβλίου που όμως το οδηγούν αυτοί από ένα σημείο και μετά.

Η έρευνα είναι μια δύσκολη και συχνά χρονοβόρα φάση της συγγραφής, ιδιαίτερα όταν πρέπει να συνδυαστούν ιστορικά, λαογραφικά, γεωγραφικά στοιχεία, ένα σωρό πραγματολογικά δεδομένα και λεπτομέρειες. Ωστόσο, αν και κουραστική, παρουσιάζει πάντα μεγάλο ενδιαφέρον και ποτέ δεν είναι μια βαρετή διαδικασία.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Οι σπουδές και το επάγγελμα είναι απαραίτητα για το βιοπορισμό και ολοκληρώνουν την προσωπικότητα του καθενός από εμάς. Στην περίπτωση των συγγραφέων άλλοτε συνιστούν έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από εκείνον που ορίζουν το πληκτρολόγιο, οι λέξεις και λευκές σελίδες και άλλοτε, το επάγγελμα και οι σπουδές, έρχονται και συμπληρώνουν αρμονικά τη συγγραφική ιδιότητα. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις πότε συμβαίνει το ένα και πότε άλλο. Συχνά συνυπάρχουν και εναλλάσσονται και τα δύο, δηλαδή και η αντίφαση και η συμπλήρωση. Το σίγουρο είναι πως για να μεταπηδήσεις από τον όποιον άλλον επαγγελματικό ρόλο στον συγγραφέα, χρειάζεσαι κάποιον απαραίτητο χρόνο, μια δυο ώρες ίσως, μέχρι να κάνει την εμφάνισή της η κυρία που ανέφερα πριν, η έμπνευση, και να σε κάνει συγγραφέα και μόνον.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Θεωρώ πως είναι ζήτημα αρχής για έναν συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού να αποφύγει να συμπεριλάβει προσωπικά βιώματα ή βιώματα άλλων. Η δημιουργική φαντασία έχει τον πρώτο και το τελευταίο λόγο και εκεί θα ήταν υποτιμητικό, ενσυνείδητα να τρυπώσει μια ιστορία από κείνες που έζησε ή άκουσε. Έτσι, μπορώ να πω με σχετική βεβαιότητα πως δεν έχω συμπεριλάβει στα βιβλία μου προσωπικά βιώματα, τουλάχιστον με τρόπο άμεσο και οφθαλμοφανή σε μένα. Οπωσδήποτε, όμως, η προσωπική στάση ζωής, οι αντιλήψεις και ο τρόπος που βλέπεις και αναλύεις τα πράγματα, οι αναζητήσεις, οι ανησυχίες και ο ψυχισμός, όπως διαμορφώθηκε με βάση τα προσωπικά βιώματα, επηρεάζουν συχνά την θεματολογία, την οπτική, ακόμα και τον τρόπο γραφής. Τώρα επώδυνη μπορεί να γίνεται η εξιστόρηση σε κάθε περίπτωση, είτε είναι προσωπικό το βίωμα που αναπαράγεις είτε όχι, γιατί ζεις αυτό που αφηγείσαι, για όσους βέβαια σημαίνει κάτι τέτοιο η συγγραφή, για κείνους τους συγγραφείς που, όπως λέει και ο συγγραφέας Στέφανος Αργυρός στη «Μάργω», η συγγραφή είναι μια διαδικασία ηδονής και οδύνης, μια πορεία πάθους και αυτοεξόντωσης.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα ενώ κυρίαρχο ρόλο στο έργο σας παίζει η ιστορική πραγματικότητα συνδυασμένη με την φαντασία. Θεωρείτε, ίσως, ότι η Ιστορία αποτελεί μια σημαντική "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Η Ιστορία αποτελεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα βοηθητική πηγή ιδεών. Αναπόφευκτα, όταν στη μυθοπλασία υπάρχουν αναδρομές στο παρελθόν και διαγράφονται αιτιώδεις σχέσεις γεγονότων, που έλαβαν χώρα πριν αιώνες ή χρόνια, με τη ροή του μύθου στον τρέχοντα χρόνο, η Ιστορία βοηθά να οικοδομηθεί το αναγκαίο πλαίσιο, κοινωνικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό, τεχνολογικό… της εποχής στην οποία γίνεται η αναφορά. Στη λογοτεχνία του φανταστικού βοηθά να στηθεί αξιόπιστα ο καμβάς για εκείνο το πολύ σπουδαίο "κάποτε...". Επειδή όμως σε αυτό το λογοτεχνικό είδος μπλέκονται έντονα το υπερφυσικό και θεωρήσεις μιας εναλλακτικής πραγματικότητας, ο ρόλος της Ιστορίας στη συγγραφή τέτοιων βιβλίων σταματά και περιορίζεται εκεί. Δεν μιλάμε άλλωστε σε καμία περίπτωση για αυστηρά ιστορικό μυθιστόρημα γιατί τότε δεν θα ήταν μυθιστόρημα λογοτεχνίας του φανταστικού. Στα δικά μου βιβλία το ιστορικό στοιχείο υπάρχει στο βαθμό που χρειάζεται, είναι αισθητό και έντονα δοσμένο από την αρχή, αλλά σιγά σιγά υποχωρεί και δίνει τη θέση του στο φανταστικό που είναι και το κυρίαρχο.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Όταν δεν υπάρχει επιστημονικό υπόβαθρο καλό είναι να αφιερώνεται επαρκής χρόνος στην στοχευμένη έρευνα. Άλλωστε, ο συγγραφέας δεν μπορεί  να είναι ένα είδος πανεπιστήμονα, να γνωρίζει με επάρκεια και εις βάθος στοιχεία όλων των επιστημών, πέρα από την επιστήμη που ενδεχομένως έχει σπουδάσει. Καλό λοιπόν είναι να "σπουδάζει" το ίδιο το θέμα για το οποίο ενδιαφέρεται κάθε φορά να γράψει συλλέγοντας πληροφορίες, απόψεις και προσεγγίσεις, όσες περισσότερες γίνεται. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι ο λόγος του να εκφράζεται με εγκυρότητα και κυρίως να μεταφέρει μια κατά προσέγγιση αλήθεια ή μια αξιοσημείωτη εκδοχή της.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Έχω εντοπίσει κάποια ερεθίσματα τα οποία υποκινούν την έμπνευση. Μια μουσική, ο ήχος μιας αστραπής που σβήνεται στον θολό ορίζοντα, ένα ιδιαίτερο νυχτερινό τοπίο, ένας βραδινός περίπατος σε ερημικά και ήσυχα μέρη, μια τυχαία συνάντηση με ένα πρόσωπο γνωστό ή άγνωστο και πολλά άλλα τέτοια, συνηθισμένα ή παράξενα, μπορούν να πυροδοτήσουν την έμπνευση. Αυτό όμως θα συμβεί στην αρχή. Όπως και να το κάνουμε, και επειδή ζούμε σε πόλεις και γειτονιές που ζει όλος ο υπόλοιπος κόσμος και όχι σε κάποιο λογοτεχνικό ξενώνα σε ένα ειδυλλιακό μέρος στο βουνό ή στη θάλασσα, η ανάπτυξη και η πρόοδος της μυθοπλασίας απαιτεί και αυτοπειθαρχία και πολλές φορές να ξεκινήσεις να γράφεις και να σβήνεις, χωρίς η έμπνευση, σαν κάτι το συναρπαστικό ή μεταφυσικό από μόνο του, να έχει κάνει ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία της.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Αυτό συνέβη στην αρχή, στο πρώτο μυθιστόρημα. Είναι η ανασφάλεια και η ανάγκη για επιβεβαίωση. Στα επόμενα, το να πάω σε κάποιον δικό μου και να του διαβάσω κάποιο απόσπασμα ή να του δώσω όλο το βιβλίο να το διαβάσει, το θεώρησα ηλίθιο, παιδιάστικο και κατά βάθος εγωπαθές και ναρκισσιστικό. Αν με ρωτήσουν οι δικοί μου άνθρωποι πως πάω, λέω καλά ή αλλάζω θέμα. Όταν το τελειώσω απλά τους το αναφέρω. Από εκεί και μετά αν έχω αμφιβολίες για σημεία του περιεχομένου ζητάω τη γνώμη άλλων συγγραφέων των οποίων την άποψη και την κρίση σέβομαι και θεωρώ έγκυρη.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Αυτήν την εποχή ξεχωρίζω τη «Μάργω», ίσως επειδή έχει εκδοθεί πρόσφατα, ίσως επειδή είναι ιδιαίτερη από μόνη της ως ηρωίδα. Δεν ξέρω πόσο θα διαρκέσει αυτή η παραπανίσια συμπάθεια. Μπορεί, όταν κυκλοφορήσει το επόμενο, τα δεδομένα να αλλάξουν. Κάποτε, όταν θα έχω εκδώσει κι άλλα βιβλία, ίσως να επιστρέψω σε κάποιο και να πω "να, αυτό πραγματικά έκλεισε μέσα του ένα μεγαλύτερο κομμάτι της ψυχής μου". Ακόμα όμως δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα για κανένα. Σχετικά τώρα με τα εκδομένα βιβλία μου. «Ο Σκιοφύλακας», το πρώτο μου βιβλίο, ουσιαστικά προβάλλει την υπόθεση ενός εναλλακτικού κόσμου στο επέκεινα, που όμως δεν έχει καμιά σχέση με γνωστές θεωρίες διαφόρων θρησκειών. Ο Σκιόκοσμος δεν είναι ούτε κόλαση ούτε παράδεισος. Είναι ο κόσμος όπου απλώς εξημερώνονται κάπως οι σκιές που έμειναν με αναπάντητα τα γιατί του κόσμου που ξέρουμε, βιώνοντας με ένταση την απορία τους τη στιγμή του τέλους. «Ο Όρκος» πάλι είναι επίσης ένα μυθιστόρημα του φανταστικού, στο οποίο η ιστορία του Νεκρού Αδερφού ξαναγράφεται σε κάποια από τα βασικά της σημεία και πλαισιώνεται από μυθοπλασία που βασίζεται σε θρύλους και δοξασίες του Μεσαίωνα αλλά και προεκτείνεται στο τι απέγινε ο Νεκρός Αδερφός, πράγμα που ήταν και το βασικό μου ερώτημα όταν ξεκίνησα να το γράφω. Το «Ανάμεσα σε δυο Αγγέλους» αναφέρεται στην εποχή της κρίσης και σε οντότητες που επιστρέφουν ως ενσώματοι άγγελοι. Κι αυτό μια υπόθεση – επιθυμία μου είναι, γιατί άραγε να μην υπάρχουν και άγγελοι και η δυνατότητα σύγκλισης ή συνάντησης των δύο κόσμων. Για τη «Μάργω» δεν θα πω πολλά καθώς θέλω να μπει στη διαδικασία ο αναγνώστης να την αναζητήσει. Και όπως είχε πει και η φίλη μου συγγραφέας Μαίρη Γεωργιοπούλου στην παρουσίαση, να την αναζητήσει "σε βουνά, σε ξέφωτα, και σε βιβλιοπωλεία από τις Εκδόσεις Κλειδάριθμος".

10) Ο συγγραφέας  Φώτης Κατσιμπούρης  βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Διαβάζω βιβλία από κάθε λογοτεχνικό είδος με κάποιες εξαιρέσεις που δεν θέλω να αναφέρω. Προτιμώ βέβαια λογοτεχνία του φανταστικού, μυστηρίου, τρόμου, ιστορικό, πολιτικό, και κοινωνικό μυθιστόρημα. Η σειρά προτίμησης είναι όπως ακριβώς σας την δίνω, με εξαίρεση μεγάλα έργα σπουδαίων συγγραφέων κάθε είδους, οπότε δεν ισχύει καμία σειρά προτίμησης γιατί όλα αυτά είναι στην κορυφή της προσωπικής μου κατάταξης. Στην κατηγορία κοινωνικό μυθιστόρημα κρατάω "μικρό καλάθι" καθώς κάθε πονεμένη ιστορία ή η ιστορία της κάθε πονεμένης της διπλανής πόρτας, σε δυο και τρεις γενιές να επαναλαμβάνεται σαν παράξενη μοίρα, με λίγο από ήθη και χρώμα εποχής μαζί με άρωμα κανέλας, εύκολα βαφτίζεται κοινωνικό μυθιστόρημα.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Τα αγαπημένα βιβλία και οι συγγραφείς αλλάζουν από ηλικία σε ηλικία. Θα μπορούσα όμως να αναφέρω ξένους και Έλληνες μεγάλους κλασικούς συγγραφείς, Ντοστογιέφσκι, Χέμινγουεϊ, Παπαδιαμάντη και να καταλήξω σε συγγραφείς των ειδών που προτιμώ όπως Τόλκιν, Στόκερ, Κινγκ και Πόε. Στη θεματολογία και στον τρόπο προσέγγισης και ανάπτυξης της μυθοπλασίας από κάποιους από αυτούς έχω επηρεαστεί, υποθέτω.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Είναι πολλά τέτοια έργα. Ποιος δεν θα ’θελε να έχει επινοήσει για παράδειγμα τον Ρασκόλνικοφ και να έχει γράψει το «Έγκλημα και Τιμωρία» ή να έχει περιγράψει χαρακτήρες όπως η Φραγκογιαννού του Παπαδιαμάντη. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο έργο. Είναι αυτονόητο πως θα ήθελα έστω ένα, έστω ένα από τα έργα αυτών των συγγραφέων που δεν είναι πολύ γνωστά, έστω ένα από εκείνα που δεν θεωρούνται τα πλέον σημαντικά τους.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Αν έχει την δυνατότητα, καλό είναι να ταξιδεύει στα μέρη και στους πολιτισμούς που περιγράφει, διαφορετικά θα πρέπει να αφιερώσει πολύ χρόνο στην έρευνα μέσω βιβλίων και διαδικτύου. Βέβαια, και για κείνους που ταξιδεύουν είτε ευκαιριακά είτε λόγω επαγγέλματος, τίθεται και το ερώτημα τί έχουν καταλάβει από όσα είδαν. Συχνά βλέπουμε όσα επιτρέπουμε στον εαυτό μας να δει και συχνά μεταφέρουμε όπου και να βρεθούμε τον στενό και περιορισμένης οπτικής κόσμο μας. Οπότε οι ορίζοντες μας διευρύνονται όταν είμαστε ήδη έτοιμοι για αυτό. Και αυτό είναι κάτι που αντανακλάται και σε όσα γράφουμε ή προσπαθούμε να πούμε μέσα από τα βιβλία μας. Το να ταξιδεύεις ή να έχεις ταξιδέψει παντού δεν σε κάνει καλό συγγραφέα από μόνο του ή μόνον αυτό δεν σε κάνει να γράφεις καλύτερα από άλλους ή το ίδιο καλά με αυτούς.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

To θέμα δεν είναι αν πρέπει ή δεν πρέπει, αλλά αν πραγματικά μπορεί. Η λαϊκή ρήση "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω" δεν νομίζω ότι μπορεί να βρει εφαρμογή με άξια λόγου αποτελέσματα στη συγγραφή. Είναι και θέμα πόσο σέβεσαι τον εαυτό σου, τους αναγνώστες και αυτό που ονομάζεται λογοτεχνία. Πόσο σέβεσαι το κάθε αυτοτελές λογοτεχνικό είδος, ως ξεχωριστό τομέα καλλιτεχνικής έκφρασης και δημιουργίας με όλες τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάζει, τις οποίες πρέπει να γνωρίζει και να συνεκτιμά ένας σοβαρός συγγραφέας. Φυσικά μπορείς να πειραματιστείς, αλλά καλό είναι να περιοριστείς σε όμορα λογοτεχνικά είδη. Βέβαια, έχουμε δει διάφορα παράξενα στα οποία εκτελέστηκε επακριβώς το περιεχόμενο της φράσης "όλα τα σφάζω όλα τα μαχαιρώνω", αλλά δεν έχει σημασία. Είναι ένα από τα συμπτώματα της εποχής μας.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Ο διδακτικισμός στη λογοτεχνία έχει παρέλθει. Ο καθένας γράφει ό,τι θεωρεί πως τον εκφράζει. Ωστόσο, από τους συγγραφείς θα περίμενε κανείς να καταθέτουν έστω τον προβληματισμό, την απορία ή και την προοπτική οράματος για τον κόσμο, το δικό τους όνειρο για το πώς θα μπορούσε να γίνει ο κόσμος καλύτερος. Κάποιοι το κάνουν, αλλά οι περισσότεροι κάνουν αυτό που λέμε έμμεση αυτοψυχανάλυση ή απλά γράφουν για πράγματα που περιέχουν έναν ανεκτό, στυλιζαρισμένο και κατά βάθος ευκταίο πόνο που είναι και σίγουρο πως μεταφράζεται σε πωλήσεις. Στο δικά μου έργα δεν ξέρω αν εκφράζεται ένα ξεκάθαρο μήνυμα, πάντως σίγουρα αποτυπώνεται σε αυτά ο προβληματισμός και η ανησυχία μου. Ο αναγνώστης που θα πάρει τη «Μάργω» θα καταλάβει τι εννοώ. 

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Και βέβαια μπορεί αλλά είναι κάτι που οι περισσότεροι το αποφεύγουν. Αλλά ακόμα και να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάποιον, δεν θα βρεθεί εκδότης που να του το εκδώσει, με δυο τρεις εξαιρέσεις ήδη γνωστών συγγραφέων, που έχουν το κοινό τους που τους ακολουθεί σταθερά. Το ζητούμενο από τους αναγνώστες μπορεί όντως να είναι η φυγή, αλλά και πόσες φυγές θα αντέξει αυτή η χώρα; Λέμε πώς η μέτρια τηλεόραση είναι φυγή και παυσίπονο, οπότε μεσημεριανάδικα και πρωινάδικα επιτελούν λειτούργημα. Το ίδιο καταλήξαμε να λέμε και για το βιβλίο, φυγή και ανάσες χαλάρωσης και αυτό. Μήπως το έχουμε παρακάνει με τα κάθε είδους παυσίπονα; Ας το σκεφτούμε λίγο. Είναι σίγουρο πώς και τα παυσίπονα προκαλούν παρενέργειες, εξαρτήσεις… και η ανάγκη για τη χρήση τους προϋποθέτει μορφές νοσηρότητας.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Ενδοιασμούς για το αν θα έπρεπε να το υποβάλλω δεν είχα. Δεν ήμουν όμως σίγουρος αν θα καταλάβαιναν το θέμα για το οποίο μιλούσα, στις λεπτομέρειές του και σε όλη του την έκταση, τον τρόπο γραφής και τελικά αν θα αποδέχονταν το είδος στο οποίο ανήκε το βιβλίο μου, καθώς ήξερα πώς ήταν ένα βιβλίο εντελώς διαφορετικό σε σχέση με τα βιβλία που κυκλοφορούν, τουλάχιστον σε σχέση με τα περισσότερα από αυτά. Αγωνιούσα για το αν θα έβρισκε το κοινό του, το οποίο το βρήκε και αυτό με τη σειρά του ανταποκρίθηκε θερμά. Ακόμα και σήμερα παίρνω μηνύματα στα οποία φίλοι αναγνώστες ρωτούν για την πιθανότητα επανέκδοσης του πρώτου εκείνου βιβλίου. Τους ευχαριστώ θερμά, όπως ευχαριστώ και όλους τους αναγνώστες που με ακολουθούν, οι οποίοι δεν συγκαταλέγονται όλοι τους στους λάτρεις της λογοτεχνίας του φανταστικού ή του τρόμου και αυτό με τιμά ιδιαίτερα.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να μην χάνουν το θάρρος τους, να κυνηγούν υπομονετικά το όνειρό τους με πείσμα και επιμονή και να συνεχίζουν να γράφουν.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Μάργω Φως και Φωτιά», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Σας ευχαριστώ από καρδιάς κυρία Τσαλαπάτη για την τιμή αυτής της συνέντευξης.  Έχω υποβάλλει ένα μυθιστόρημα μου στις Εκδόσεις Κλειδάριθμος και περιμένω. Επίσης γράφω και ένα καινούριο. Το ένα κινείται στη σφαίρα των θεωριών του γνωστικισμού και του απόκρυφου χριστιανισμού των πρώτων αιώνων και το άλλο είναι μια ιστορία τρόμου. Το δεύτερο ευελπιστώ να ολοκληρώσω μέχρι το τέλος αυτής της χρονιάς.

Βιογραφία Φώτη Κατσιμπούρη:

Ο Φώτης Κατσιμπούρης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα. Η λογοτεχνία τού φανταστικού τον ελκύει ως συγγραφέα και αναγνώστη, και γι’ αυτόν η συγγραφή κάθε νέου βιβλίου είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι που αρχίζει με τη γοητευτική φάση της έρευνας –ιστορικής, γεωγραφικής, λαογραφικής– η οποία συνεχίζεται και κορυφώνεται με την απρόβλεπτη, ακόμα και για τον ίδιο, ανάπτυξη της μυθοπλασίας. Έχουν εκδοθεί τα μυθιστορήματά του «Ο Σκιοφύλακας» (Διόπτρα, 2005), «Ο Όρκος» (Ωκεανός, 2011), μια μυθιστορηματική αναδημιουργία της παραλογής του Νεκρού Αδερφού, «Ανάμεσα σε δυο Αγγέλους» (Ωκεανός, 2012) και «Μάργω Φως και Φωτιά» (Κλειδάριθμος 2015) τα οποία απέσπασαν εξαιρετικές κριτικές από αναγνώστες και συγγραφείς.

Βιβλιογραφία Φώτη Κατσιμπούρη:

«ΜΑΡΓΩ Φως και Φωτιά»

Εκδόσεις: Κλειδάριθμος (2015)

Σελίδες: 432

Τιμή: 13,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

Ένα ερωτικό και μυστηριακό μυθιστόρημα τρόμου και φαντασίας, που θα σας συναρπάσει…

«Φθινόπωρο… Ενώ κάνει τον βραδινό του περίπατο σ’ ένα τοπίο χαμένο στην καταχνιά, ο Στέφανος συναντά απρόσμενα τη Μάργω, μια μυστηριώδη γυναίκα που διεγείρει νου και σώμα πέρα από τα όρια. Θύμα της ανδρικής βίας σε χρόνους χαμένους στη λήθη –αλλά και ιδανική ερωμένη, πριν από αιώνες, ενός νεαρού μοναχού με τον οποίο γνώρισε τον αληθινό έρωτα– η Μάργω ακολουθεί μια παράξενη μοίρα που ορίζει τον ρόλο της στον κόσμο.

Ποια είναι στ’ αλήθεια; Νύμφη του βουνού; Μάγισσα των σκοτεινών χρόνων; Ή μήπως μια απολύτως πραγματική γυναίκα που ζει ανυπόταχτη, έξω από τις συμβάσεις κάθε εποχής; Ίσως ένα υψηλό πρότυπο, το ιερό θηλυκό, πανίσχυρο, ελεύθερο και συγχρόνως μητρικό και τρυφερό, Φως και Φωτιά του κόσμου προσωποποιημένη.

Η σύγκρουση με μια σκοτεινή σέχτα που θέλει να εξοντώσει τη Μάργω είναι αναπόφευκτη… Η εμπλοκή του Στέφανου, όπως και άλλων ανθρώπων που μοιάζουν αθώοι, θα οδηγήσει όλους τους ήρωες σε μια αναμέτρηση μπροστά στην πανάρχαια Δρυ. Άραγε, το παρελθόν επαναλαμβάνεται στο παρόν; Και πόσο επιθυμητό είναι να στοιχειώσει το μέλλον;

Ένα πρωτότυπο μυθιστόρημα, με ανθρωπολογικές και φιλοσοφικές προεκτάσεις, στο οποίο το φυσικό και το μεταφυσικό εμπλέκονται αλλόκοτα κάτω από τη μαγική παρουσία και την επιρροή της Μάργως.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο «ΜΑΡΓΩ Φως και Φωτιά» στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/03/blog-post_26.html

«ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΥΣ»

Εκδόσεις: Ωκεανός (2012)

Σελίδες: 400

Τιμή: 11,76 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στη ζωή της Μελτίνης εισβάλλει απροσδόκητα ένας καινούριος καθηλωτικός έρωτας. Η γνωριμία της μέσω του facebook με τον "Μοναχικό Άγγελο", την ανομολόγητη προσωποποίηση του ιδανικού εραστή για την ίδια και για πολλές γυναίκες πριν από αυτήν, κλονίζει συθέμελα τον κόσμο της. Η σχέση της με το Γιώργο, τον πρώτο εφηβικό έρωτά της και σύζυγό της, δοκιμάζεται σοβαρά μέχρι τη στιγμή που ένα τραγικό γεγονός θα ανατρέψει τα πάντα. Ο χρόνος την πιέζει και θα πρέπει να πάρει σημαντικές αποφάσεις. Για χάρη της 9χρονης κόρης της, αλλά και του Γιώργου που με έναν παράδοξο τρόπο παραμένει παρών... θα πρέπει να ξαναδεί τη ζωή της από την αρχή, να αναθεωρήσει ό,τι γνωρίζει σχετικά με τον εαυτό της και τον κόσμο. Η αναζήτηση της αλήθειας ενός έρωτα ή του αληθινού έρωτα περνάει μέσα από την αναζήτηση της αλήθειας της Ζωής. Τελικά θα πρέπει να διαλέξει ξανά, ανάμεσα στον ουτοπικό εραστή της εφηβείας της και στο "Μοναχικό Άγγελο". Να διαλέξει ανάμεσα σε δυο Αγγέλους. Ένα μυθιστόρημα για την εποχή της πολλαπλής κρίσης των ανθρώπινων αξιών, την αναζήτηση της αγάπης, τη αλήθεια και το ψέμα, τη αξία και την απαξία, με αφηγητή τον Αρχάγγελο, ένα πλάσμα που έρχεται από μια αχωροχρονική πραγματικότητα, τη μόνη αληθινή.»

«Ο ΟΡΚΟΣ»

Εκδόσεις: Ωκεανός (2011)

Σελίδες: 432

Τιμή: 12,60 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Αρετή και ο Κωσταντής, ονειρεύονται να χτίσουν τους δικούς τους κόσμους πάνω στη γοητευτική ομίχλη των παραμυθιών της γιαγιάς τους. Η περίοδος όμως της αθωότητας τελειώνει. Η Αρετή θα ερωτευθεί έναν ξένο, και ο μόνος από την οικογένεια που θα υποστηρίξει τον έρωτά της, θα είναι ο αδερφός της, ο Κωσταντής. Εκείνη θα ακολουθήσει τον αγαπημένο της στην πατρίδα του και θα ζήσει μαζί του την απόλυτη ευτυχία, ενώ ο Κωσταντής θα δώσει όρκο στη μητέρα τους ότι αν ποτέ τη χρειαστεί, θα πάει να τη φέρει από τα ξένα...

Στους δίσεκτους καιρούς που θα ακολουθήσουν, ο Κωσταντής θα κληθεί να εκπληρώσει την υπόσχεση που έδωσε στη μητέρα τους.... Κι έτσι θα ξεκινήσει ένα ταξίδι για τον παγωμένο βορρά...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο  «Ο Όρκος» στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/02/blog-post_9065.html

«Ο ΣΚΙΟΦΥΛΑΚΑΣ»

Εκδόσεις: Διόπτρα (2005)

Σελίδες: 403

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Από την πρώτη στιγμή που αντίκρισε το κάστρο ένοιωσε δέος και λαχτάρα να ανοίξει τη μεγάλη πύλη του...
Ένα κάστρο ξέρει να κρύβει καλά τις φωνές και τις σκιές που του έδιναν κάποτε ζωή μέσα στις βαριές πέτρες και στα σκοτεινά δωμάτια του. Ο Σκιοφύλακάς του θα παραμείνει αιώνιος προστάτης των σκιών, μέχρι τη στιγμή που κάποιος θα ξεκλειδώσει τη βαριά πύλη του.
Στον Σκιοφύλακα, η πολυτάραχη για τον ελληνισμό ιστορία του 15ου αιώνα αποτέλεσε το πλαίσιο στο οποίο οι ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων δημιούργησαν τη σύνδεση της Ιστορίας με το θρύλο, του πραγματικού με το φανταστικό.

Ένα μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται στη μυστηριακή Μάνη και κρατάει την αγωνία μας στα ύψη ώς την τελευταία σελίδα...»