Συνέντευξη με την ΜΑΡΙΑ ΛΙΑΣΚΑ - ΜΑΥΡΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Μαρία Λιάσκα - Μαυράκη

         Η πρώτη αναγνωστική μου επαφή με το συγγραφικό έργο της αγαπητής Μαρίας Λιάσκα – Μαυράκη έγινε μέσα από το πρώτο μυθιστόρημά της «Μη Μου Πεις Το Τέλος», πριν από δύο περίπου χρόνια. Γνωρίζοντας ότι επρόκειτο για το πρώτο της βιβλίο, εντυπωσιάστηκα διαβάζοντας ένα άρτιο ιστορικό μυθιστόρημα, μεστό και καλογραμμένο, με εξαίρετα συνδυασμένη την Ιστορία με την μυθοπλασία. Έναν περίπου χρόνο αργότερα έρχεται το δεύτερο βιβλίο της ταλαντούχας συγγραφέως να επαληθεύσει εκείνες τις πρώτες εξαιρετικές εντυπώσεις μου με τον καλύτερο και πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο. Το δεύτερο ιστορικό μυθιστόρημα της κ. Μαυράκη με τίτλο «Ο Κύκλος Με Τη Θάλασσα» επιβεβαιώνει το συγγραφικό της τάλαντο και προσφέρει ένα ανάγνωσμα συνταρακτικό που συνδυάζει γεγονότα ιστορικά που στιγμάτισαν την Κύπρο, την Ιρλανδία και την Μεγάλη Βρετανία με μία ευρηματική μυθοπλασία που αφήνει ικανοποιημένο και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη. Με αφορμή, λοιπόν, αυτά τα δύο εξαιρετικά μυθιστορήματα της αγαπητής συγγραφέως, που κυκλοφορούν από την Άνεμος Εκδοτική, την ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσε απαντώντας το ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε συγγραφικό της πόνημα και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Μαρία Λιάσκα – Μαυράκη!

1) Αγαπητή κ. Λιάσκα, μας έχετε ήδη χαρίσει δύο εξαιρετικά βιβλία, με πιο πρόσφατο το ιστορικό σας μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Άνεμος με τίτλο «Ο Κύκλος Με Τη Θάλασσα».  Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Ο  κόσμος της λογοτεχνίας με είχε συνεπάρει από πολύ μικρή ηλικία… ίσως γιατί έβγαινα από τα σύνορα που ζούσα και μπορούσα να ζω και αλλού. Το γιατί ασχολήθηκα με τη συγγραφή δεν το έχω απαντήσει απόλυτα, ίσως επειδή είναι έτσι φτιαγμένη η ψυχολογία μου ώστε να μεταβολίζει οτιδήποτε σε λέξεις, σε γραφή. Το έναυσμα ήρθε πηγαία όταν ήμουν πολύ μικρή σχεδόν ασυνείδητα. Το πιο οργανωμένο έναυσμα και περισσότερο αποτελεσματικό ήταν πριν 3 χρόνια και ήταν μια παρότρυνση από κάποιον πολύ σπουδαίο άνθρωπο και συγγραφέα.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν πραγματικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Οτιδήποτε μπορεί να είναι ή να μην είναι πηγή έμπνευσης. Η ματιά του καθενός βλέπει διαφορετικά. Η ψυχή "διαβάζει" με άλλο τρόπο. Μπορεί να δω μια θάλασσα και να μην σκεφτώ κάτι άλλο -αν και λίγο δύσκολο- μπορεί να δω έναν άνθρωπο και να έχω φτιάξει μια ιστορία. Ένας άνθρωπος για μένα παύει να είναι μόνο ένας άνθρωπος γιατί σκέφτομαι μια ιστορία. Όσο για τη συγκέντρωση των στοιχείων σήμερα, είναι εύκολο να ντύσεις τη μυθοπλασία με πραγματικά γεγονότα.  Το δύσκολο είναι  να βρεθεί ο απαραίτητος χρόνος που απαιτείται.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Νομίζω, πως όνειρο του κάθε συγγραφέα θα ήταν να μπορεί να ζει μόνο από τα γραπτά του. Στην πραγματικότητα όμως οι περισσότεροι συνδυάζουν τη συγγραφή με κάτι άλλο. Δεν είναι αρμονικός συνδυασμός, όπως και κάθε συνδυασμός του φανταστικού με την πραγματικότητα δεν μπορεί να είναι αρμονικός. Εμείς τον κάνουμε να είναι "αρμονικός" διαφορετικά θα ήμασταν όλοι στο ψυχιατρείο. Η δυσκολία έγκειται περισσότερο στο "μπες" "βγες" από τον έναν κόσμο στον άλλον. Όσο πιο βαθιά μπαίνεις μέσα στον κόσμο όταν γράφεις τόσο πιο επικίνδυνο είναι.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Αποφεύγω τα προσωπικά βιώματα στα βιβλία μου και γενικά στα γραπτά μου. Παρόλα αυτά σίγουρα περνούν κάποια. Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα στη συγγραφή. Ακόμη και στα ιστορικά μυθιστορήματα, εκεί που οφείλεις πρώτα να έχεις μελετήσει την ιστορία από όλες τις πλευρές, θα βγει -έστω μέσω ενός ήρωα- η προσωπική σου ματιά.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με ιστορικά κυρίως θέματα, κάτι που μας προϊδεάζει πως κυρίαρχο ρόλο στην επιλογή των θεμάτων σας παίζει η Ιστορική πραγματικότητα ή μήπως κάνω λάθος; Θεωρείτε, ίσως, ότι η Ιστορία αποτελεί μια σημαντική και ανεξάντλητη "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Σίγουρα η Ιστορία αποτελεί πηγή ιδεών. Τα θέματα δεν έρχονται μόνο από το ιστορικό γεγονός. Αυτό υπάρχει. Την πλοκή, όμως, την φτιάχνουν οι ήρωες. Οι ήρωες πρέπει να βρεθούν για να φτιάξουν την ιστορία. Όπως και στη ζωή. Οι άνθρωποι φτιάχνουν την ιστορία τους και την Ιστορία τους.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Είναι το ίδιο σαν να ρωτάμε ποιος είναι περισσότερο μορφωμένος αυτός που τέλειωσε το Πανεπιστήμιο ή εκείνος που έζησε, διάβασε, ταξίδεψε… Δεν είμαι σίγουρη. Παλιότερα ήμουν περισσότερο απόλυτη. Τώρα πιστεύω πως το έργο του καθενός μιλάει για αυτόν. Έχω δει εξαίσια ποιήματα από ψαράδες του τόπου μου αλλά και από ανθρώπους με υψηλή μόρφωση.  Σίγουρα μια δεξιότητα που θα κατευθύνει την έμπνευση -ας το πούμε έτσι- είναι σημαντική βοήθεια. Οι προσλαμβάνουσες από τη λογοτεχνία, τη μουσική, τις τέχνες και τις επιστήμες γενικά παίζουν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της γραφής. Από την άλλη σε περιπτώσεις εξαιρετικής ευφυΐας μπορεί όλα αυτά να είναι και περιττά.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Όσο ψάχνω για το μοτίβο περνά η μέρα, ο μήνας, ο χρόνος, η ζωή. Η συγγραφή θέλει μεθοδικότητα, πειθαρχεία, αποφασιστικότητα και πολύ "καρέκλα".  Είναι γεγονός πως όταν έχεις μια ευχέρεια με τον γραπτό λόγο ξεγελάς ακόμη και τον εαυτό σου ως προς τη "δουλειά" που πρέπει να κάνεις πάνω στη γραφή. Η έμπνευση όμως θέλει την ανατροφοδότησή της. Προσπαθώ να τηρώ ένα πρόγραμμα, για να "είμαι εκεί όταν με επισκεφτεί η έμπνευση". Καμιά φορά βέβαια η παρουσία ή, ακόμη καλύτερα, η απουσία κάποιου μπορεί να πυροδοτήσει την "έμπνευση". Πρέπει όμως να έχεις και το κουράγιο να μετουσιώσεις την έμπνευση αυτήν σε δουλειά, σε γραφή.   Όταν είπε ο Γιάννης Καλπούζος πως εργάζεται 15 ώρες τη μέρα -για τα βιβλία του- καταλαβαίνουμε πως ο συγγραφέας δεν είναι ο τεμπέλης της τέχνης, ούτε κάθεται και περιμένει να του έρθει η έμπνευση. Ο Ρίτσος κλεινόταν στο γραφείο του ατέλειωτες ώρες. Βέβαια ο καθένας έχει το στυλ του όπως και στη ζωή. Είπαμε, το έργο μιλάει για τον άνθρωπο.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Ποτέ δεν αρκούμαι στη δική μου γνώμη. Από την άλλη τα οικεία πρόσωπα δεν μπορεί να είναι αντικειμενικά. Ο Εκδότης σου, ο επιμελητής ή κάποιος άλλος συγγραφέας μπορεί να βοηθήσει περισσότερο.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Το κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιστορία για το πώς και γιατί γράφτηκε. Ίσως γράψω κάποτε ένα βιβλίο που θα μιλεί για αυτό. Προσωπικά δεν ξεχωρίζω κάποιο ιδιαίτερα αλλά το πρώτο βιβλίο είναι σαν την πρώτη αγάπη γιατί με αυτό συστήθηκα στον κόσμο κι άνοιξε ένα πολύ φωτεινό παράθυρο στη ζωή μου.

10) Η συγγραφέας  Μαρία Λιάσκα  βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Είμαι περισσότερο αναγνώστρια και λιγότερο συγγραφέας. Διαβάζω σίγουρα τους νέους συγγραφείς και ποιητές, τους περισσότερους Έλληνες αλλά και κάποιους ξένους. Δεν προτιμώ συγκεκριμένο είδος αλλά σίγουρα ξεχωρίζω γραφές.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Κατά καιρούς αλλάζουν τα αγαπημένα μου βιβλία, είναι όπως τα αγαπημένα μας τραγούδια. Δεν μπορώ να απαντήσω με σιγουριά. Το πρώτο βιβλίο που με σημάδεψε ήταν το «Μιλώντας Στα Παιδιά Για Την Αδικία». Το διάβασα πολύ μικρή, κάπου στις μικρές τάξεις του δημοτικού, ενώ δεν είναι απόλυτα παιδικό βιβλίο αλλά πολιτικό κείμενο. Δεν ήξερα τι είναι. Το είχα βρει στη βιβλιοθήκη του μπαμπά μου και από τον τίτλο νόμιζα πως ήταν για παιδιά. Αυτό το βιβλίο διαμόρφωσε τον χαρακτήρα μου αρκετά, όχι το στυλ της γραφής μου. Πιθανόν ο τρόπος γραφής μου συνειδητά να έχει επηρεαστεί από τους λογοτέχνες που αγαπούσα πολύ στη δεκαετία του ‘90 και ασυνείδητα από τους κλασσικούς Έλληνες και ξένους -Ρώσους, Γάλλους- που διάβαζα μικρότερη.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Πολλά βιβλία, μυθιστορήματα, ποιήματα θα ήθελα να έχω γράψει εγώ. Ή να μπορώ κάποτε να τα γράψω κι εγώ. «Το Σπίτι Των Πνευμάτων», το «100 Χρόνια Μοναξιά», «Πέτρα και μέλι», το «Άξιον Εστί». Να γράφω με την μελωδικότητα  της κυρίας Πριοβόλου, με την αμεσότητα του Ξανθούλη, την αφηγηματικότητα ή την πλοκή του Καλπούζου. Ναι, το ξέρω, είναι ψηλά ο πήχης.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Αυτό με τη "διεύρυνση των οριζόντων" μου αρέσει που είναι σε εισαγωγικά γιατί έτσι τα υπονοεί και τα υπογραμμίζει όλα! Όλα βοηθάνε. Δεν είναι κακό. Διάβασα κάπου πως ο Ιούλιος Βερν δεν είχε αφήσει το σπίτι του, την περιοχή του μέχρι μεγάλη ηλικία!  Έπειτα, εμένα με ενδιαφέρει περισσότερο η διαδρομή της ψυχής τους άνθρωπου, το εσωτερικό και όχι η λεπτομέρεια της διαδρομής Πειραιά - Κηφισιά για παράδειγμα.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Ο συγγραφέας ιδανικά γράφει για αυτό που αγαπά. Δεν μπαίνει σε "κουτάκια" που καθορίζονται από την εμπορική επιτυχία ή την μόδα της εποχής. Το κοινό δεν είναι υποχρεωμένο να σε διαβάζει. Αν το κίνητρο όταν ξεκινήσεις να γράφεις είναι τι θα αρέσει στον κόσμο…. δεν έχεις κάνει καλή αρχή. 

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Σε συνέχεια της παραπάνω απάντησης οι συγγράφεις δεν οφείλουν κάτι. Η Τέχνη γενικά καυτηριάζει, αναδεικνύει, διασκεδάζει. Σε εφοδιάζει με πολεμοφόδια. Τι θα πει καθαρά και μόνο ψυχαγωγία; Αυτό δεν είναι η αγωγή της ψυχής; Αυτό είναι και το δυσκολότερο…

Κάθε βιβλίο μπορεί να έχει πολλές αναγνώσεις. Άλλος αναγνώστης βρίσκει τα κρυμμένα μηνύματα, άλλος ταυτίζεται διαφορετικά. Αυτή είναι και η μαγεία. Σε κάθε ανάγνωση το βιβλίο ξαναγράφεται . Έχουν έρθει άνθρωποι και μου είπαν πράγματα για το «Μη Μου Πεις Το Τέλος» για παράδειγμα που δεν τα  είχα σκεφτεί. Τρελάθηκα. Είχαν δίκιο. Θυμάμαι στο λύκειο κάναμε κάτι αναλύσεις ποιημάτων και συνήθως υπήρχε η ερώτηση "Τί θέλει να πει ο ποιητής"... που έγινε και σλόγκαν…! Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τί ήθελε να πει ο ποιητής… κι ο  ίδιος μπορεί να το σκέφτηκε όταν το έγραφε. Το αν θα ταυτιστείς μαζί του, αν θα ανοίξεις ένα παράθυρο, αν θα αλλάξει ο τρόπος σκέψης σου εξαρτάται κι από άλλες συνθήκες. Η ποίηση και η λογοτεχνία μπορεί να είναι αναγκαίες συνθήκες αλλά δεν είναι και ικανές. Εννοείται πως είχα πάρει αποβολή για αυτήν την απάντηση!

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Και τα δύο ισχύουν. Κάθε εποχή έχει τις δικές της δυσκολίες. Όλη μας η κουλτούρα και το life style των τελευταίων ετών πάνω σε αυτήν την φυγή στηρίχθηκαν. Φυγή με τα ψώνια, τη μόδα, τη κατανάλωση, τα χαζά αστεία, τις κακές τηλεοπτικές εκπομπές, τα τραγούδια που δεν έχουν καμιά σχέση με την παράδοση και τη μουσική. Φυγή με τα χρήματα, τις ουσίες, την "δηθενιά". Δεν είμαι υπέρ της φυγής πια γιατί όσες φορές το έκανα δεν μπόρεσα να φύγω πραγματικά, γιατί αυτό το οποίο αποφεύγεις το έχεις μέσα σου. Για να πετύχει η απόδραση πρέπει το μέσο να είναι ικανό να σε πάει κάπου καλύτερα και με διάρκεια. Ο εαυτός σου είναι το μέσο αυτό τελικά. Ο εαυτός μας. Αν θέλουμε να δραπετεύουμε πρέπει να τον δυναμώσουμε. Αν θέλουμε να δραπετεύουμε ακόμη κι από αυτόν… ίσως να τον αλλάξουμε.  Πρέπει να σκεφτείς, λοιπόν, άλλον τρόπο να  νικήσεις αυτό που σου προκαλεί την τάση φυγής ή να συμφιλιωθείς μαζί του. Τόσα χρόνια δεν έπιασε αυτός ο τρόπος που είχαμε… ούτε σε ατομικό επίπεδο ούτε σαν λαός το καταφέραμε. Είναι τουλάχιστον βλακεία να το συνεχίζουμε. Θα είναι καλό να επιλέξουμε να δούμε την αλήθεια ακόμη και σαν αναγνώστες.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Είμαι ανασφαλής και πάντα έχω ενδοιασμούς. Αυτό είναι κάτι που με την εμπειρία το τιθασεύεις καλύτερα. Δεν μπορείς να πιάσεις έτσι εύκολα το "τί" θέλει το κοινό επιλέγοντας τη θεματολογία… Το κοινό είμαι κι εγώ. Ο συγγραφέας είναι και αναγνώστης. Με το μέτρο αυτό δεν είναι θέμα θεματολογίας το αν μου αρέσει κάτι αλλά θέμα τρόπου γραφής περισσότερο.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές. Το μόνο που έχω να πω σε όποιον θέλει να γράφει είναι  ακριβώς αυτό, να  γράφει!

Και να διαβάζει όσο περισσότερο μπορεί. Να δεις το βιβλίο σου στα ράφια του βιβλιοπωλείου δεν είναι δύσκολο… να το δεις στα μάτια και στις καρδιές των αναγνωστών είναι το στοίχημα.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Ο Κύκλος Με Τη Θάλασσα», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Το νέο μου βιβλίο που είναι μια ιστορία αγάπης. Ή καλύτερα είναι μια ιστορία για την αγάπη. Αυτήν την αγάπη που οι άνθρωποι ονειρεύονται πως υπάρχει. Και που τελικά είναι τόσο δίπλα μας. Μια ιστορία και για τη  φιλία, τον έρωτα αλλά και τις ενοχές και πόσο αυτές επηρεάζουν τις επιλογές μας. Σας ευχαριστώ πολύ.

Βιογραφία Μαρίας Λιάσκα – Μαυράκη:

Η Μαρία Λιάσκα – Μαυράκη γεννήθηκε στην Αθήνα. Μεγάλωσε με την πεποίθηση πως θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Σπούδασε οικονομικά, ενώ από πολύ μικρή ασχολήθηκε με την τέχνη της συγγραφής. Έζησε στο εξωτερικό, στην Αγγλία και τη Γαλλία. Τα τελευταία χρόνια τολμάει να ζει με την οικογένειά της στο αγαπημένο της νησί του βορείου Αιγαίου, τη Λήμνο. Κυκλοφορούν δύο βιβλία της από την Άνεμος Εκδοτική, το «Μη Μου Πεις Το Τέλος» (2014) και «Ο Κύκλος Με Τη Θάλασσα» (2015).

Για περισσότερες πληροφορίες και επικοινωνία με τη συγγραφέα μπορείτε να περιηγηθείτε στους ακόλουθους συνδέσμους:

http://www.marialiaska.gr/

http://www.anemosekdotiki.gr/syggrafeis/pezografia/maria-liaska.html

Βιβλιογραφία Μαρίας Λιάσκα – Μαυράκη:

«Ο ΚΥΚΛΟΣ ΜΕ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ»

Εκδόσεις: Άνεμος (2015)

Σελίδες: 416

Τιμή: 13,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αν χαράξεις έναν κύκλο από την Κύπρο μέχρι πάνω στον Βορρά, στα αγριεμένα κύματα της Μεγάλης Βρετανίας, αλλά και στα βαθιά ιρλανδέζικα νερά, θα κλείσεις μέσα του την ίδια θάλασσα.

Όταν η παρέα ξεκίνησε για διακοπές στην Κύπρο, τίποτα δεν είχε προαναγγείλει την εξαφάνιση του καλύτερού τους φίλου, του Άντι, στα βασανισμένα νερά της Αμμοχώστου. Ο Γρηγόρης και η Δήμητρα γυρίζουν πίσω στα μέρη που έζησε ο φίλος τους. Όσα συναντούν τούς φέρνουν πιο κοντά στο τέλος. Όσα μαθαίνουν τούς οδηγούν σε ασυνήθιστα μονοπάτια. Ο Άντι από την Κύπρο έχει μεγαλώσει στη Βόρεια Ιρλανδία. Έχει άραγε ξεχάσει;

Στον άγνωστο αέρα του Μπέλφαστ, στα φαντάσματα των εκρήξεων του ΙΡΑ, των αδικιών και των απεργών πείνας, υψώνονται γνώριμες φωνές που φυσάνε τον άνεμο της ελευθερίας στα τείχη της πόλης. Έρωτας, επανάσταση, προδοσία. Τώρα. Τότε. Πάντα.

Τι καθορίζει τη διαδρομή μας περισσότερο; Ποιοι αναπάντεχοι δρόμοι οδηγούν από τη ζωή προς τον θάνατο και από τον θάνατο προς τη ζωή;

Ένα ταξίδι από την Κύπρο στη Βόρεια Ιρλανδία και τη Μεγάλη Βρετανία, βαδίζοντας στα ματωμένα χνάρια της Ιστορίας, λαχταρώντας τη δικαίωση για τους λαούς που, όσο μακριά κι αν είναι, όσο διαφορετικοί κι αν φαίνονται, είναι ίδιοι απέναντι στην αδικία.

Μια διαδρομή στο εσωτερικό του ανθρώπου που έρχεται αντιμέτωπος με την προσωπική του χίμαιρα και την αποτυχία.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο «Ο Κύκλος Με Τη Θάλασσα» στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2015/11/blog-post_30.html

«ΜΗ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ»

Εκδόσεις: Άνεμος (2014)

Σελίδες: 416

Τιμή: 13,90 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης η πύλη του Παραδείσου έμοιαζε πολύ κοντά. Δεν μας έλειψε τίποτα, τα είχαμε όλα: ένας μύθος που στραγγάλισε τις αληθινές δυνατότητες και άφησε μια ολόκληρη γενιά στον πάγκο.

Άννα Περίδη, Αλεξάνδρα Μελά. Δύο γυναίκες. Γιαγιά κι εγγονή. Διασχίζουν τον εικοστό αιώνα. Τον ξεπερνούν. Η πρώτη διηγείται την ιστορία της μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της, το οποίο διαβάζει η δεύτερη. Από τα αρώματα των μενεξέδων της Κηφισιάς ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Γράμμου, η ζωή της καταγράφει τις περιπέτειες του τόπου μας, τις προδοσίες, τους πολέμους, τα γραμμένα και τ’ άγραφα μυστικά.

Στροβιλιζόμαστε γύρω της, όλοι εμείς στην Ελλάδα και στις αδικημένες μητροπόλεις του περασμένου αιώνα, από τα ερείπια της ισπανικής Γκουέρνικα και τις αλλόφρονες αποφάσεις του Φράνκο μέχρι τους χρυσαφένιους τρούλους της παγωμένης σταλινικής Μόσχας. Με οδύνη και ελπίδα, αντέχουμε από το ιδιώνυμο και τις εξορίες μέχρι τη σημερινή κατ’ επίφαση δημοκρατία, την κρίση, τις αυτοκτονίες. Φταίμε άραγε όλοι;

Μέσα από τις συμπληγάδες των αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, η Άννα μάς μαθαίνει από την αρχή τι σημαίνει όνειρο, φιλία, οικογένεια και φυσικά έρωτας. Και μας προκαλεί να γράψουμε εμείς το τέλος της ιστορίας...»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για το βιβλίο «Μη Μου Πεις Το Τέλος» στον ακόλουθο σύνδεσμο: http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2014/09/blog-post_28.html