Συνέντευξη με τον ΧΑΡΙΤΩΝΑ ΓΙΩΤΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

            Τον αγαπητό συγγραφέα Χαρίτωνα Γιωτάκη τον γνώρισα μέσα ενός άλλου εξαίρετου φίλου, συμπατριώτη και συγγραφέα, του Κώστα Βελούτσου, τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα και θα ευγνωμονώ πάντοτε, καθώς με έφερε σε επαφή με έναν άνθρωπο καλλιεργημένο και ευγενέστατο, αλλά και έναν συγγραφέα ταλαντούχο και πολλά υποσχόμενο. Ο συγγραφέας κ. Γιωτάκης μας έχει χαρίσει τρία πολύ ενδιαφέροντα μυθιστορήματα, τα δύο εκ των οποίων είναι καθαρά ιστορικά μυθιστορήματα, με την έννοια της ατόφιας, πραγματικής και ελάχιστα ωραιοποιημένης Ιστορίας, της οποίας η μελέτη, έρευνα και ενσωμάτωσή της σε αυτά είμαι βέβαιη ότι του έχει κοστίσει άπειρο χρόνο. Με αφορμή το νέο βιβλίο του Χαρίτωνα Γιωτάκη, το ιστορικό μυθιστόρημα «Εμαυτόν και Μετά Απάντων» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εκών, ο εξαίρετος συγγραφέας απάντησε στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Τον ευχαριστώ θερμά, του εύχομαι καλή επιτυχία σε όλα του τα βιβλία και καλή συγγραφική πορεία και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τον Χαρίτωνα Γιωτάκη!

1) Αγαπητέ κ. Γιωτάκη μας έχετε ήδη χαρίσει τρία εξαιρετικά βιβλία σας, με πιο πρόσφατο το εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημά σας «Εμαυτόν Και Μετά Απάντων», από τις εκδόσεις Εκών. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Η αγάπη μου για τη λογοτεχνία και ειδικότερα για τη συγγραφή έκανε αισθητή την παρουσία της από τα εφηβικά μου κιόλας χρόνια, όταν μετά την ανάγνωση κάποιου μυθιστορήματος συνέχιζα τη "συγγραφή" του μέσα στο μυαλό μου, δημιουργώντας μια νέα τροπή για την εξέλιξη των γεγονότων του και νέο ύφος για τους πρωταγωνιστές χαρακτήρες, σύμφωνα πάντοτε με τον τρόπο που θα ήθελα εγώ να τους δω να δρουν μέσα στις σελίδες του έργου αυτού. Όμως, οι σπουδές, οι απαιτήσεις της ζωής, καθώς επίσης και η φυσική τάση του χαρακτήρα μου για συνεχή αναζήτηση νέων οριζόντων/ευκαιριών, με απομάκρυναν από τη γέννηση της επιθυμίας της συγγραφής ενός δικού μου πονήματος. Πολύ αργότερα, όταν επήλθε στη ζωή μου ενός είδους σταθερότητα, τότε μόνον μπόρεσα να σκεφθώ σοβαρότερα την περίπτωση της ανάμειξής μου με τα λογοτεχνικά.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Τα έργα μου χαρακτηρίζονται από εμμονικό πραγματισμό, άρα ακόμη και η παραμικρή  λεπτομέρεια εξετάζεται από εμένα σε όλες της τις πτυχές. Τη μεγαλύτερη δυσκολία παρουσιάζει το είδος του ιστορικού μυθιστορήματος, διότι περιέχει όλες τις δράσεις ενός οποιουδήποτε άλλου έργου (κοινωνικότητα, ψυχολογία, βία, έρωτα, χιούμορ, μυστήριο κ.λπ.) τα οποία ο συγγραφέας υποχρεούται να τα παρουσιάσει μέσω της εξεταζόμενης ιστορικής περιόδου με τον ιδανικό εκείνο τρόπο που θα του επιτρέψει να δημιουργήσει ένα, λογοτεχνικώς, ομοιογενές κείμενο, το οποίο δεν θα παρουσιάζει πολιτισμικές διαφοροποιήσεις, αδικαιολόγητες χρονολογικές μεταβάσεις και συναισθηματικές διακυμάνσεις λόγω της απόστασης μεταξύ της περιγραφόμενης περιόδου και της σύγχρονης με τον αναγνώστη εποχής. Ως εκ τούτου, για να επιτευχθεί το ιδανικό αποτέλεσμα θα πρέπει να προηγηθεί μακρόχρονη μελέτη των πηγών, και των πιο πρόσφατων επιστημονικών συμπερασμάτων σχετικών με την εν λόγω ιστορική περίοδο, να γίνουν ταξίδια στα σημεία που εξελίσσεται το μυθιστόρημα και τελικώς εκπαίδευση δίπλα σε ειδήμονες διαφόρων επιστημών (αρχαιολόγους, ιστορικούς, στρατηγικούς αναλυτές επιγραφολόγους κ.λπ.). Όλα τα παραπάνω, απαιτούν αφοσίωση, σκληρή μελέτη, έξοδα και πάνω απ’ όλα πειθαρχία για την εκπλήρωση του σκοπού, αφού κατά τη διάρκεια όλου αυτού του κοπιώδους εγχειρήματος δεν είναι λίγες οι φορές που ο "δαίμων" της παραίτησης θα σου χτυπήσει την πόρτα!...

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Και εγώ ανήκω σε αυτήν την κατηγορία, ασκώντας ένα επάγγελμα το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα λογοτεχνικά πράγματα. Πολύ θα ήθελα να υποστηρίξω ότι η εργασία για τα προς το ζην, ενός δημιουργού, δεν μπορεί να τον επηρεάσει αρνητικά στην ολοκλήρωση των συγγραφικών του στόχων, όμως αυτό θα ήταν ανακριβές. Το εύρος του ελευθέρου χρόνου που σου αφήνει η εργασία σου, και η πιθανή ψυχολογική πίεση που σου επιβάλει ώστε να σταθείς ικανός να επιβιώσεις μέσω του επαγγέλματος σου, ενώ ταυτοχρόνως να επιτυγχάνεις την ενασχόλησή σου με το αγαπημένο σου αντικείμενο –εν προκειμένω τη συγγραφή βιβλίων–, κάνει το έργο σου ακόμη πιο δύσκολο. Η ποιότητα της ισορροπίας που θα επιτύχει ο λογοτέχνης, μεταξύ του επαγγέλματός του και της ενασχόλησής του με τη συγγραφή, θα καθορίσει αντιστοίχως και την ποιότητα των έργων του.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Έχω ως κανόνα να μην περιλαμβάνω στα έργα μου προσωπικές μου στιγμές, γεγονότα, ή ακόμη και βιώματα που με αφορούν άμεσα. Στον αντίποδα όμως, χρησιμοποιώ εμπειρίες γεγονότων που γνώρισα, των οποίων όμως δεν ήμουν μέτοχος. Θεωρώ ότι η λογοτεχνικώς κεκαλυμμένη χρήση προσωπικών βιωμάτων, μειώνει κατά το ήμισυ την απόλαυση της συγγραφής, αφού ένα μεγάλο μέρος (αυτό της δημιουργίας του μυθιστορηματικού σκελετού) προσφέρεται, εν τοιαύτη περιπτώσει, ήδη έτοιμο!

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η κοινωνική πραγματικότητα και η Ιστορία. Θεωρείτε, ίσως, ότι η Ιστορία αποτελεί μια σημαντική "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Αναμφισβήτητα! Η ίδια η Ιστορία με τα ατελείωτα περιστατικά της, όσο και οι "θολές" υποθέσεις που τα συνοδεύουν, δημιουργούν το ιδανικό εκείνο πεδίο πάνω στο οποίο θα συνθέσει ο δημιουργός τη μυθιστορία του.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Η επιστημονική βάση, το γνωστικό εύρος και το μέγεθος των γενικών γνώσεων ενός ατόμου, είναι πολύτιμα εφόδια τα οποία σε κάθε περίπτωση θα αποτελέσουν τα θεμέλια αλλά και τα "δομικά" στοιχεία κάθε εγχειρήματός του. Παρόλα αυτά, το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία, ο αριθμός και η ποιότητα των εμπειριών, όπως και η ιδιαίτερη σύσταση της προσωπικότητας του συγγραφέως, θα αποτελέσουν την πεμπτουσία της δημιουργίας του. Η ποιότητα, λοιπόν, αυτών των χαρακτηριστικών θα κάνουν την ειδοποιό διαφορά, μεταβάλλοντας το είδος του αποτελέσματος από "περιγραφή" σε "συγγραφή"…

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο το οποίο να μου προκαλεί έμπνευση, ούτε όμως θα μπορούσα να υποστηρίξω ότι η έμπνευση υπάρχει συνεχώς στο λογοτεχνικό μου "οπλοστάσιο". Προτιμώ να ασχολούμαι με τη συγγραφή την ώρα που –συναισθηματικώς– το έχω ανάγκη, χωρίς να υπολογίζω μετρητές δημιουργικής απόδοσης. Εάν νοιώσω την ανάγκη να συνεχίσω το έργο το οποίο με συντροφεύει εκείνη την περίοδο, θα το κάνω αμέσως… και η έμπνευση ακολουθεί, συνήθως, αυτή μου την επιθυμία.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Τα έργα μου αξιολογούνται αποκλειστικώς και μόνον από εμένα. Όμως, πριν προχωρήσω στην παράδοση του σώματος του κειμένου στον υποψήφιο εκδότη για την τελική του εκτίμηση, αναζητώ πάντοτε την αυστηρότατη κριτική της συζύγου μου, η οποία –λάτρης και η ίδια της απόλυτης λεπτομέρειας– με εφοδιάζει με την ψυχρή, πλην "εκνευριστικά" αντικειμενική, επαγγελματική της ματιά.

9) Από τα τρία μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Το αγαπημένο μου μυθιστόρημα είναι το πρώτο –κατά σειρά– που δημιούργησα και έχει τίτλο: «Τιμωρία, Η Λέξη Των Θεών». Η ιδιαίτερη αδυναμία που έχω σε αυτό το έργο, δεν πηγάζει μόνο από το ότι συνοδεύει τη "γέννησή" μου ως συγγραφέα, αλλά κυρίως διότι πραγματεύεται ένα είδος λογοτεχνίας με φανατικούς φίλους αλλά και ορκισμένους εχθρούς! Η "πολτοποίηση" τού εν λόγω είδους στον κινηματογράφο, οδήγησε το αναγνωστικό κοινό να αντιμετωπίσει με σκεπτικισμό τα ανάλογα λογοτεχνικά πονήματα, και ενώ στο εξωτερικό απολαμβάνουν τον θαυμασμό αμέτρητων αναγνωστών, στην Ελλάδα δεν ασχολήθηκε ποτέ κανένας συγγραφέας με αυτή την ιδιαίτερη τάση. Η, επί ξυρού ακμής, ισορροπία των τεσσάρων βασικών στοιχείων του (ωμή βία, ξέφρενος ρυθμός ακολουθίας γεγονότων, έντονο συναίσθημα και έρωτας) το καθιστούν αυτομάτως ένα δυσκολότατο εγχείρημα στο οποίο ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος να καταντήσει βαρετό ή ακόμη και ψυχολογικώς επιθετικό. Αυτή η "ριψοκίνδυνη" συγγραφική ενέργεια με το αβέβαιο αποτέλεσμα –από πλευράς αποδοχής στο αναγνωστικό κοινό– με εξιτάρει συναισθηματικά, με αποτέλεσμα την απόφασή μου να συνεχίσω σε μία –τρόπον τινά– τριλογία αυτού του μυθιστορήματος. Το δεύτερο μέρος τής εν λόγω τριλογίας είναι από καιρό έτοιμο, ενώ τώρα δημιουργώ το τρίτος μέρος.

Τα άλλα δύο έργα μου ανήκουν στην κατηγορία του ιστορικού μυθιστορήματος. Περιγράφουν την –κατά την άποψή μου– ενδοξότερη περίοδο της Ελληνικής Ιστορίας η οποία στην επιστήμη της Ιστορίας και της Αρχαιολογίας ορίζεται ως: «Ύστερα Αρχαϊκά-Μηδικά» εξετάζοντας, μεταξύ πολλών άλλων, και τις ελληνοπερσικές συγκρούσεις κατά τον Α΄ και Β΄ Περσικό Πόλεμο. Τα μυθιστορήματα αυτά περιγράφουν –μέσω του ταραχώδους βίου των πρωταγωνιστών χαρακτήρων– την περίοδο αυτή, καθώς και τις επικές συγκρούσεις Ελλήνων και Περσών, το καθένα από διαφορετική οπτική γωνία: το πρώτο ασχολείται με την εκπαίδευση, τον βίο και τους πολέμους των Σπαρτιατών, ενώ το δεύτερο με τα ανάλογα στοιχεία, όμως αυτή τη φορά, από την πλευρά των Αθηναίων. Μέσα από τη διήγηση της ροής του βίου των αντιστοίχων πρωταγωνιστών, ο αναγνώστης έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει τα ήθη, τους άγραφους κώδικες τιμής, τον έρωτα, τις συνήθειες, τον τρόπο διαβίωσης των αρχαίων προγόνων μας, την πολεοδομική διάταξη των πόλεων-κρατών τους και γενικότερα να "περιηγηθεί" και ο ίδιος στα γεγονότα δίπλα στους πρωταγωνιστές αυτούς. Αν και κάποιοι εκ των χαρακτήρων, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των διαλόγων και της ιστόρησης είναι προϊόντα της φαντασίας μου, κινούνται λογοτεχνικώς μέσα στην απτή πραγματικότητα της εποχής εκείνης. Όλα τα προαναφερθέντα, καθώς επίσης και οι αιτίες, το υπόβαθρο και τα επακόλουθα των μαχών, οι πραγματικοί λόγοι που οδήγησαν του Έλληνες της περιόδου εκείνης σε κάθε μία απόφαση και ενέργεια ξεχωριστά, αναλύονται και παρουσιάζονται λεπτομερώς, χωρίς όμως να επηρεάζουν τη ροή τού κάθε μυθιστορήματος. Για να επιτευχθούν όλα αυτά, απαιτήθηκε μακρόχρονη και εξαιρετικά κοπιώδης μελέτη τεράστιου όγκου βιβλιογραφίας (μέρος του οποίου ονομάζεται στις τελευταίες σελίδων των βιβλίων αυτών), δημοσιευμένων επιστημονικών άρθρων, μελετών, διατριβών, επίσης ταξίδια σε αρχαιολογικούς χώρους, αλλά και ταξίδια στο εξωτερικό ώστε να μελετηθούν στοιχεία τα οποία υπάρχουν μόνο στις βιβλιοθήκες τών εκεί πανεπιστημίων. Επίσης, χρειάστηκαν αρκετές ώρες ιδιαιτέρων μαθημάτων δίπλα σε ειδήμονες καθηγητές Ιστορίας και Αρχαιολογίας, αλλά και δίπλα σε ειδικούς, της εξεταζομένης περιόδου, στρατηγικούς αναλυτές. Κατόπιν όλων αυτών, τολμώ να υποστηρίξω ότι η ιστορική πραγματικότητα είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών των δύο συγγραμμάτων.

Στην ερώτησή σας όμως, σχετικά με κάποια "ιστορία" η οποία θα μπορούσε να κρύβεται πίσω από τα βιβλία μου, θα σας αποκαλύψω ότι αφορμή για την συγγραφή των δύο ιστορικών μου μυθιστορημάτων, στάθηκε η επιθυμία μου να προσφέρω στον αναγνώστη τους, εκτός από απολαυστικές στιγμές ανάγνωσης (κάτι που είναι ο πρωταρχικός στόχος ενός δημιουργού), ταυτοχρόνως και την ικανοποίηση της γνώσης σχετικής με το αντικείμενο που περιγράφεται. Το ιστορικό μυθιστόρημα είναι –σύμφωνα με την άποψή μου– το "αυστηρότερο" είδος λογοτεχνίας. Σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται για είδος επιστημονικής φαντασίας! Ο λογοτέχνης που καταπιάνεται με αυτό, είναι υποχρεωμένος να τηρήσει με σιδηρά πειθαρχία κάποιους κανόνες συγγραφής και να είναι –αν μη τι άλλο– ιστορικά ακριβής…

10) Ο συγγραφέας Χαρίτωνας Γιωτάκης βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Τα τελευταία χρόνια διαβάζω ελάχιστα για την προσωπική μου ευχαρίστηση, αφού η μελέτη των συγγραμμάτων η οποία απαιτείται για να είμαι ανάλογος και ακριβής σχετικά με το περιεχόμενο των πονημάτων μου, δεν μου αφήνει κανένα, σχεδόν, περιθώριο για να απολαύσω την ανάγνωση ενός βιβλίου ακριβώς με τον τρόπο εκείνο που εγώ θα επιθυμούσα να το κάνω. Γενικότερα, το είδος λογοτεχνίας που προτιμώ είναι το ιστορικό μυθιστόρημα για τους λόγους που προανέφερα.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Η θεματολογία όλων των ειδών έχει, λίγο έως πολύ, εξαντληθεί. Βέβαια, αυτή είναι και η ελκυστικότερη πρόκληση για τους σύγχρονους συγγραφείς… να μπορούν να ενθουσιάσουν, εκ νέου, το κοινό τους κινούμενοι μέσα σε θέματα που έχουν πολλάκις εξετασθεί λογοτεχνικώς στο άμεσο ή απώτερο παρελθόν.

Στο σκέλος της ερώτησής σας σχετικά με την προτίμησή μου σε κάποιο σύγγραμμα, δεν πρόκειται να πρωτοτυπήσω. Κάποια από τα αριστουργήματα της κλασσικής λογοτεχνίας –ελληνικής και ξένης– βρίσκονται στην κορυφή του θαυμασμού μου.

Όσον αφορά το εάν έχω επηρεαστεί από άλλους λογοτέχνες, θα σας απαντήσω αρνητικά, διότι, εκτός όλων των άλλων, δεν θα είχε και κανένα νόημα ως συγγραφέας να επαναλαμβάνεις –ακόμη και ακούσια– την τεχνοτροπία ή τις ιδέες άλλων ομότεχνών σου. Κάθε δημιουργός υποχρεούται να διαθέτει την, αυστηρά, προσωπική του συγγραφική ταυτότητα και τεχνική, οι οποίες θα τον ξεχωρίζουν δίνοντάς του λογοτεχνικό στίγμα.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Έχω θαυμάσει αρκετά έργα, σε βαθμό να λάβω την απόφαση να προχωρήσω σε βαθιά και λεπτομερέστατη τεχνική έρευνα, σχετικά με όλα όσα θα μπορούσα να υποθέσω ότι ίσως είχε χρησιμοποιήσει ο δημιουργός τους μέχρι να τα ολοκληρώσει. Ποτέ, όμως, δεν σκέφτηκα αυτά τα έργα με το δικό μου όνομα στη θέση του συγγραφέα τους, για τον πολύ απλό λόγο τού ότι δεν με εκφράζουν κατ’ οιονδήποτε τρόπο. Αυτά τα βιβλία –αν και αριστουργήματα– εκφράζονται με μια τεχνοτροπία τελείως διαφορετική από τη δική μου, κάνοντάς τα να φαίνονται απολύτως ξένα στα χέρια μου. Δεν σας κρύβω όμως, ότι δεν ήταν λίγες εκείνες οι φορές που ονειρεύτηκα/ευχήθηκα ώστε τα έργα μου να αποκτήσουν την απήχηση και την αναγνώριση αυτών των αριστουργημάτων!

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Το ιδανικό είναι, να μπορεί ο λογοτέχνης να επισκέπτεται τα σημεία στα οποία αναφέρεται στα έργα του. Αυτό, όμως, δεν είναι πάντα εφικτό. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα πρέπει να περιγράφει τοποθεσίες τις οποίες έχει ήδη επισκεφθεί, ειδάλλως θα πρέπει να προχωρά στη λεπτομερή και ειδική μελέτη τού αναφερομένου σημείου, ώστε να μπορεί να μεταδώσει στον αναγνώστη του το ακριβές στίγμα της περιοχής στην οποία εκτυλίσσεται το έργο του. Γενικότερα, μέσα στο λογοτεχνικό "οπλοστάσιο" ενός συγγραφέα, θα πρέπει να περιλαμβάνεται και η εμπειρία της επίσκεψης –εάν όχι και της διαμονής–, σε πολλά και διαφορετικά σημεία του κόσμου.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δεν υπάρχει κανόνας σε αυτό το θέμα. Ο συγγραφέας οφείλει να καταπιάνεται με το είδος της λογοτεχνίας που τον ενθουσιάζει την κάθε διαφορετική στιγμή. Εάν, για οποιονδήποτε λόγο, αναγκασθεί να ασχοληθεί με μία ενότητα η οποία δεν τον εκφράζει, αυτό θα γίνει φανερό στο έργο του δυσαρεστώντας τους αναγνώστες του. Στην περίπτωση, όμως, που θα επιθυμήσει να ασχοληθεί με μια νέα θεματολογία, τότε δεν θα πρέπει να διστάσει, αντιθέτως οφείλει να το επιχειρήσει αμέσως. Κατά την άποψή μου, ο πραγματικός λογοτέχνης δεν "ζυγίζει" τις επιθυμίες του σταθμίζοντας τα πιθανά οφέλη, ή τους φόβους του, αλλά δρώντας ελεύθερα και πάντοτε έχοντας ως βατήρα των ενεργειών του την έμπνευσή του.

Όσο για το σκέλος της ερώτησής σας που με αφορά, νομίζω τα δύο –εκ διαμέτρου αντίθετα– είδη λογοτεχνίας με τα οποία έχω ασχοληθεί, απαντούν από μόνα τους σε ό,τι αφορά τη δράση μου σχετικά με τους συγγραφικούς μου πειραματισμούς.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Ένας συγγραφέας θα πρέπει, συνεχώς, να επιθυμεί και να προσπαθεί να μορφώσει –με κάθε δυνατό τρόπο– τους αναγνώστες του. Ο συνεχής προβληματισμός και η "εκπαίδευση" όλων των ειδών, είναι το πρώτο καθήκον ενός δημιουργού. Φυσικά, η ψυχαγωγία είναι η "κόλλα" εκείνη που θα συνδέσει όλα τα στοιχεία ενός έργου καθιστώντας το εύληπτο και επιθυμητό.

Όσον αφορά τα δικά μου έργα, δεν δημιουργήθηκαν με άξονα κάποια προαποφασισμένη ομάδα μηνυμάτων η οποία θα περάσει μέσω της μελέτης στον αναγνώστη. Τα μυθιστορήματά μου είναι γραμμένα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, ακολουθώντας μια ροή γεγονότων, συναισθημάτων, ανατροπών και ενεργειών. Η σύνθεση όλων αυτών, έχει ως αποτέλεσμα μια λογοτεχνική αίσθηση την οποία θα μεταφράσει ο κάθε αναγνώστης με διαφορετικό τρόπο. Τα έργα μου δεν υποδεικνύουν συμπεριφορές, ούτε περιέχουν διδάγματα τα οποία η κοινή λογική θα επέβαλε να εφαρμοσθούν. Τα επεισόδια που περιέχονται στα μυθιστορήματά μου και τα νοήματα που απορρέουν από αυτά, μπορούν να εκληφθούν με τελείως διαφορετικό τρόπο από κάθε έναν αναγνώστη, του οποίου η ιδιαίτερη σκέψη θα τα επεξεργασθεί καταλήγοντας στο συμπέρασμα εκείνο που συνάδει με τη μοναδικότητα του χαρακτήρα του.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Οπωσδήποτε, η φυγή από μια ζοφερή πραγματικότητα είναι έμφυτη στη ζωή ενός ανθρώπου, ως εκ τούτου κάποιοι αναγνώστες ίσως αναζητήσουν βιβλία με ανάλαφρο περιεχόμενο με σκοπό την πνευματική τους χαλάρωση. Στον αντίποδα, οι δύσκολες και περίπλοκες καταστάσεις δίνουν υλικό στον επιδέξιο λογοτέχνη, για να δημιουργήσει.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Έχοντας απόλυτη γνώση του "αντιεμπορικού" λογοτεχνικού είδους με το οποίο είχα ασχοληθεί, ξεκίνησα κατανοώντας ότι "βουτάω" στα βαθιά… Δεν διατηρούσα κανέναν ενδοιασμό, διότι είχα καταλήξει από νωρίς σχετικά με την πορεία που θα ακολουθούσα.

Η αγωνία για την επικείμενη ή όχι αποδοχή των έργων μου, συνοδεύει (και θα συνοδεύει) κάθε νέα μου συγγραφική προσπάθεια.

Η θεματολογία, όπως έθιξα και παραπάνω, παίζει και αυτή τον ρόλο της στο θέμα της αποδοχής των δημιουργιών μου. Τα έργα μου χαρακτηρίζονται από ιδιαιτερότητα θέματος και τεχνικής, είναι εξαιρετικά "επιθετικά" απέναντι στον αναγνώστη τους, και διαθέτουν ισχυρή ψυχολογική επιβάρυνση. Ο αναγνώστης που θα αποφασίσει να τα μελετήσει, θα πρέπει εκ των προτέρων να αποδεχθεί το γεγονός τού ότι κατά την ανάγνωση θα του επιβληθεί ενός είδους λογοτεχνική πειθαρχία, και μία αδικαιολόγητη –ίσως– στη συνείδησή του, συναισθηματική επίθεση. Αυτομάτως, όλα τα παραπάνω προβληματίζουν δημιουργώντας έναν έντονο σκεπτικισμό ο οποίος μπορεί κατά περιόδους να δράσει ανασταλτικά ή ακόμη και αντιεμπορικά. Όμως αυτό δεν είναι ένα γεγονός το οποίο μπορεί να με αναγκάσει σε μεταβολή/διαφοροποίηση της θεματολογίας και του ύφους των έργων μου. Όπως προανέφερα, η χαρά της δημιουργίας συνάδει πάντοτε με τον αυθορμητισμό και ποτέ με τη χειραγώγηση.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Νομίζω ότι η γενικότερη δράση μου στον χώρο της λογοτεχνίας, μου απαγορεύει τις συμβουλές προς κάθε νέο συγγραφέα. Όμως, για να προστατευθεί η ομαλή συνέχεια της συζήτησής μας, θα προτείνω σε κάθε έναν  ο οποίος επιθυμεί να εκδώσει τις σκέψεις του, να οπλισθεί με υπομονή. Η μαχητικότητα θα πρέπει να γίνει η νέα του αόρατη σύντροφος. Κάποια στιγμή θα φτάσει κι εκείνος σε ένα λογοτεχνικό σταυροδρόμι… εάν, επιλέγοντας, αποφασίσει να μη μεταβληθεί ούτε κατ’ ελάχιστον, τότε ας γνωρίζει ότι ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά του είναι δύσβατος και ανηφορικός, αλλά γεμάτος ικανοποίηση.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Εμαυτόν και Μετά Απάντων», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Στο άμεσο μέλλον, πρόκειται να εκδοθεί το δεύτερο μέρος της τριλογίας που έχω ετοιμάσει, έχοντας ως τίτλο: «Οι Άγγελοι Αγαπούν Τους Αμαρτωλούς». Το εν λόγω μυθιστόρημα αποτελεί έμμεση, πλην όμως φυσική, συνέχεια του πρώτου μου έργου: «Τιμωρία, Η Λέξη Των Θεών».

Κυρία Τσαλαπάτη, σας ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία που μου προσφέρατε, δίνοντάς μου το βήμα για να αναπτύξω τις σκέψεις μου σχετικά με το λογοτεχνικό μου έργο. Επίσης, σας είμαι ευγνώμων για όλες –τις πολλές και πάντοτε ανιδιοτελείς– ενέργειές σας σχετικά με τις συγγραφικές μου προσπάθειες!

Βιογραφία Χαρίτωνα Γιωτάκη:

Ο Χαρίτων Γιωτάκης γεννήθηκε, μεγάλωσε και ολοκλήρωσε τις σπουδές του στην Αθήνα, όπου και διαμένει μόνιμα. Για λίγα χρόνια έζησε στην Κέρκυρα, όπου έλαβε μουσικές σπουδές. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας και ασχολείται επίσης με τον αθλητισμό και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Βιβλιογραφία Χαρίτωνα Γιωτάκη:

«ΕΜΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΑΝΤΩΝ»

Εκδόσεις: Εκών (2016)

Σελίδες: 872

Τιμή: 20 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Αθήνα, 501 π.Χ.
Ο Κλεομήδης, ο γιος του ισχυρού Αθηναίου αριστοκράτη Ιππονίκου, επιστρέφει στην Αθήνα μετά την ολοκλήρωση της δωδεκαετούς σκληρότατης μαθητείας του στο φρικιαστικό σύστημα εκπαιδεύσεως παίδων, τη Σπαρτιατική Αγωγή. Θεωρώντας ότι το τρομακτικότερο μέρος του βίου του έχει παρέλθει, ενσωματώνεται στην πολιτικοστρατιωτική κοινωνική δομή των Αθηνών αντιλαμβανόμενος ότι η ζωή στην Πόλη αυτή τού επιφυλάσσει αναπάντεχα βίαιες εξελίξεις.
Ακολουθεί η εκπαίδευσή του στην "Εταιρεία", το διετές στρατιωτικό πρόγραμμα των εφήβων, όπου λαμβάνει τη σκληρότατη εκπαίδευση του Αθηναίου οπλίτου. Κατόπιν αυτού, εντάσσεται στην κοινωνία της Πόλεώς του, ελισσόμενος γύρω από καταστάσεις βίας, υπόγειων ενεργειών και δολιότητος και μετέχοντας στη μαχητική αντιμετώπιση κάθε εχθροπραξίας που επιχειρούν εναντίον των Αθηνών οι έξωθεν αλλά και οι εκ των ένδον εχθροί της Πατρίδος του.
Η φιλία, η συντροφικότητα αλλά, κυρίως, η αγάπη επεμβαίνουν με σφοδρότητα στη ζωή του, κατευθύνοντας την πορεία της. Στην πεδιάδα του Μαραθώνος δοξάζεται, αλλά στο πεδίο της μάχης του έρωτα συντρίβεται ολοκληρωτικά!
Αναρριχάται στην ηγεσία της Πόλεως, κινούμενος ανάμεσα στις αμφίρροπες καταστάσεις και τις εσωτερικές έριδες που επιβάλλουν οι ισχυρότεροι πολιτικοί άνδρες της εποχής του. Σύντομα, ο περσικός κίνδυνος κάνει ξανά τη φρικαλέα εμφάνισή του, όμως, τώρα πλέον η ορμητική φάλαγγα οπλιτών αντικαθίσταται από το φονικό έμβολο της Τριήρους. Οι Αθηναίοι, "Ελλήνων Προμαχούντες", όπως πάντα, δεν υπολογίζουν κανέναν κίνδυνο και χωρίς δεύτερη σκέψη διατάσσουν άμεση έφοδο, αυτή τη φορά όχι από το σταθερό πεδίο του Μαραθώνος, αλλά πάνω από τα "Ξύλινα Τείχη"...»

«ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ: ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ»

Εκδόσεις: Χριστάκης (2013)

Σελίδες: 592

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Το μυθιστόρημα αποτελεί καρπό μακρόχρονης και κοπιώδους μελέτης των ιστορικών πεπραγμένων της περιόδου (520 - 480 π.Χ.) στην οποία εκτυλίσσεται. Πρόσωπα, καταστάσεις, συμπεριφορές, γεγονότα, ενδυμασία, οπλισμός αντλήθηκαν από την επισταμένη μελέτη τής εν λόγω ιστορικής περιόδου και συνθέτουν τον καμβά του μυθιστορήματος.

Σπάρτη, 520 π.Χ.

Στον οίκο του Ευγενούς Σπαρτιάτη Ιπποκλή γεννιέται ο γιος του, ο Αρχίας. Όπως όλα τα παιδιά της Πόλης, έτσι και αυτός θα ανατραφεί με μοναδικό σκοπό να γιγαντώσει το μεγαλείο της Λακεδαίμονος, κάνοντας την αρχή της μαθητείας του στο πιο φρικιαστικό σύστημα εκπαίδευσης παίδων όλων των εποχών, την Αγωγή! Μαζί με όλα τα αρσενικά παιδιά της Σπάρτης, ξεκινά η διαμόρφωση του σώματος, του πνεύματος, κυρίως όμως του χαρακτήρα του, με έναν διαρκή βιασμό της ψυχής του. Απελπιστικά μόνος, χωρίς τη μητρική αγάπη, της οποίας την ύπαρξη έχουν απαγορεύσει οι Σπαρτιάτισσες, βιώνει την απύθμενη ωμότητα της εκπαίδευσης, με μοναδικούς συντρόφους τον πόνο, τον φόβο και το αίμα! Ακολουθεί η εκπαίδευσή του στο κολαστήριο της Κρυπτείας, όπου νεκρώνονται τελειωτικά όλα του τα ανθρώπινα συναισθήματα. Ονομάζεται οπλίτης της Σπάρτης, ορκιζόμενος σε αυτήν απόλυτη πίστη και αναρριχάται σε όλα τα αξιώματα της Πόλης, ακολουθώντας τον μέντορά του και μελλοντικό Βασιλιά, τον Λεωνίδα. Για να επιβιώσει, αναγκάζεται να συμπράττει σε ανίερες συνεργασίες εκτελώντας κάθε είδους βιαιοπραγία. Καθώς ο περσικός κίνδυνος πλησιάζει, ο Αρχίας στηρίζει αναντίρρητα τις αποφάσεις του Λεωνίδα, ο οποίος, ευφυής και καινοτόμος, εφαρμόζει με αργές και προσεκτικές κινήσεις ένα πρωτοφανές σχέδιο για τα αυστηρά αλλά υποκριτικά δεδομένα της Πόλης τους. Το σχέδιο αυτό θα τους επιτρέψει, μετά από χρόνια, στα στενά των Θερμοπυλών, να παραπλανήσουν εχθρούς και συμμάχους, θέτοντας μυστικά σε εφαρμογή μια προμελετημένη και απίστευτα ριψοκίνδυνη στρατιωτική επιχείρηση, η οποία έμελλε να αποτελέσει τη βάση ενός νέου μη συμβατικού είδους μάχης, το οποίο έκτοτε ονομάζεται ανορθόδοξος πόλεμος...»

«ΤΙΜΩΡΙΑ: Η ΛΕΞΗ ΤΩΝ ΘΕΩΝ»

Εκδόσεις: Εκών (2011)

Σελίδες: 368

Τιμή: 12 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Αλέξανδρος είναι ένας ευαίσθητος και συναισθηματικός άνθρωπος. Όμως η έντονη σεξουαλικότητά του τον ώθησε στα εφηβικά του χρόνια να αναζητήσει με πάθος τον έρωτα. Αυτή του η αναζήτηση τον έμπλεξε στα δίχτυα ενός φοβερού κυκλώματος πορνείας, που έλεγχαν σημαίνοντα, αλλά διεφθαρμένα πρόσωπα της Αθηναϊκής κοινωνίας.

Αυτό τον οδήγησε με την ενηλικίωση του να στρατολογηθεί αναγκαστικά σε ομάδες αδίστακτων μισθοφόρων στρατιωτών - σκλάβων, οι οποίοι ανήκουν διά βίου σε διάφορους πλούσιους ανθρώπους. Οι μαχητές αυτοί ονομάζονται "Φρουροί". Ο Αλέξανδρος, ίσως σε μια άλλη εποχή να ήταν χορευτής ή ποιητής, όμως η μπερδεμένη προσωπικότητά του τον έκανε με την πάροδο των ετών να μεταβληθεί σε ένα τέρας με το κωδικό όνομα "Μάρων". Απλός οικογενειάρχης στα μάτια όλων, μεταμορφώνεται
τις σκοτεινές του ώρες σε Μάρωνα, αναλαμβάνοντας κάθε είδους επικίνδυνη ενέργεια, δημιουργώντας ένα φρικιαστικό θρύλο γύρω απ το όνομά του. Τώρα καλείται να απαλλαγεί απ τα δεσμά του με μια αποστολή αυτοκτονίας, κλέβοντας το έκθεμα, που ανά τους αιώνες συμβολίζει την απόλυτη ελευθερία...»