«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΖΑΚΑΡΑΝΤΑΣ», της Σαχάρ Ντελιτζανί – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΤΖΑΚΑΡΑΝΤΑΣ», της Σαχάρ Ντελιτζανί – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Παπαδόπουλος

Σελίδες: 352

Τιμή: 4,99 €

          Τα πρώτα πράγματα που προσέλκυσαν την προσοχή μου σε αυτό το βιβλίο ήταν τα υπέροχα χρώματα του εξωφύλλου και ο ασυνήθιστος τίτλος «Τα Παιδιά Της Τζακαράντας». Η εντυπωσιακή τζακαράντα, όπως ανακάλυψα αργότερα, είναι ένα δέντρο που συνήθως ευδοκιμεί στην Περσία και έχει αυτά τα ξεχωριστά μωβ και ροζ ανθάκια τα οποία αναδύουν ένα έντονο άρωμα, ενώ στο μπλε φόντο και κάτω από το δέντρο μια μυστηριώδης γυναικεία μορφή, τυλιγμένη στο μαύρο τσαντόρ της, κρατά ένα παιδάκι με ένα έντονα κόκκινο μπλουζάκι. Κοιτούσα το εξώφυλλο μαγεμένη και διάφορες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου: το υπέροχο αυτό δέντρο που ίσως να συμβολίζει μια χώρα γεμάτη χρώματα, αρώματα και εξωτική ομορφιά όπως το Ιράν, γνωστό από την αρχαιότητα έως και το 1935 ως Περσία, η γυναίκα που από τη φύση και τις θρησκευτικές παραδόσεις κάθε ισλαμικού κράτους είναι "κρυμμένη", υποβαθμισμένη και καταδικασμένη να μένει στη σκιά, σε αντίθεση με το παιδί που κρατάει, το οποίο στην κυριολεξία αποτελεί το μέλλον αυτής της χώρας με την μακραίωνη Ιστορία, διότι ίσως έχει πιο "φωτεινές" ελπίδες για ένα καλύτερο και δικαιότερο μέλλον. Όλα αυτά είναι πράγματι τα μηνύματα που θέλησε και κατάφερε να περάσει  αυτό το υπέροχο, συμβολικό εξώφυλλο στον αναγνώστη με την πιο προσεχτική ματιά, αλλά και τα μηνύματα που θέλησε να εκφράσει η συγγραφέας μέσα από την εξιστόρηση των συγκλονιστικών πραγματικών γεγονότων και εμπειριών της οικογένειάς της.

            Το βιβλίο αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως ένα "άτυπο" χρονικό των ιστορικών γεγονότων που συντάραξαν όχι μόνο το Ιράν αλλά και ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο μετά την Ιρανική επανάσταση του 1979 για την ανατροπή και απομάκρυνση του Σάχη και την επικράτηση του φανατικού ισλαμιστή Αγιατολάχ Χομεϊνί ως ανώτατου θρησκευτικού και πολιτικού ηγέτη, την επιδείνωση των πολιτικών και διπλωματικών σχέσεων της Περσίας με την Δύση και τον καταστρεπτικό δεκαετή πόλεμο μεταξύ Ιράν και Ιράκ. Την Ιστορία αυτή ακροθιγώς την έζησα κι εγώ, όπως και όλοι της γενιάς μου, μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όμως ήταν κάτι για το οποίο ενημερωνόμουν επιφανειακά μόνο χωρίς να με αγγίζει ιδιαίτερα. Σίγουρα το απολυταρχικό και φανατισμένο καθεστώς, που επικρατούσε εκείνη την εποχή στο Ιράν, δεν δημιουργούσε και τις ευνοϊκότερες προϋποθέσεις για αντικειμενική ενημέρωση των ξένων προς την χώρα κοινωνιών. Δεν ήταν δυνατόν, όμως, να φανταστώ τη σκληρότητα και την αδικία, το "φίμωμα" και τον αυταρχισμό που επικρατούσε τότε και, δυστυχώς, ακόμα επικρατεί, στην χώρα με την τόσο μακραίωνη Ιστορία. Η συγγραφέας Σαχάρ Ντελιτζανί, έχοντας βιώσει η ίδια και η οικογένειά της τα δεινά αυτού του άδικου καθεστώτος, το οποίο επικράτησε "ξεγελώντας" τους αναρίθμητους οπαδούς του για τους πραγματικούς σκοπούς του, θέλησε να "σπάσει" την επιβεβλημένη από τους διοικούντες την χώρα σιωπή και να καταγράψει τα γεγονότα και τα εγκλήματα που συνέβησαν στο όνομα μιας διαστρεβλωμένης επανάστασης.

            Η ιστορία του συγκλονιστικού και σκληρού αυτού μυθιστορήματος ξεκινά το 1983 μέσα σε ένα πνιγηρό από τη ζέστη και τη σκόνη καμιόνι, όπου η ετοιμόγεννη Αζάρ με δεμένα τα μάτια και χειροπέδες στα χέρια μεταφέρεται από έναν «Αδελφό» και μία «Αδελφή» στο νοσοκομείο της φυλακής για να γεννήσει, καθώς μετά την επανάσταση όλοι οι πολίτες, και ειδικά οι εκπρόσωποι της εξουσίας, αποκαλούνταν «Αδέλφια»... Το "έγκλημα" της Αζάρ είναι ότι θέλησε να υψώσει την φωνή της, μαζί με τον άντρα της αλλά και τόσους άλλους δυσαρεστημένους Ιρανούς πολίτες, που εξακολουθούσαν να πιστεύουν και να αποζητούν ένα δικαιότερο καθεστώς για την χώρα τους από την απολυταρχία του Ανώτατου Ηγέτη Χομεϊνί. Το αποτέλεσμα ήταν να την βάλουν στην φυλακή κατηγορώντας την για ένα σωρό αντικαθεστωτικές ενέργειες, όπως και τόσες χιλιάδες άλλων πολιτών, μην γνωστοποιώντας της ούτε την ποινή της ούτε αν ποτέ θα ξαναδεί τον ήλιο έξω από τα σίδερα των κατ’ ευφημισμό σωφρονιστικών ιδρυμάτων. Η Αζάρ γεννάει ένα κοριτσάκι, την Νέντα, την οποία της παίρνουν από τα χέρια λίγο καιρό μετά, πριν ακόμα απογαλακτιστεί το μωρό, μην γνωρίζοντας αν ποτέ θα μπορέσει να δει ξανά το παιδί της, ή τον άντρα της τον Ισμαήλ, ο οποίος επίσης βρίσκεται στην φυλακή ως αντικαθεστωτικός.

            Στην ίδια φυλακή, κάποιους διαδρόμους μακρύτερα, ο έγκλειστος Αμίρ γνωρίζει την μικρή κόρη του Σεϊντά για πρώτη φορά αρκετό καιρό μετά τη γέννησή της. Η γυναίκα του Μαριάμ τον επισκέπτεται όποτε της επιτρέπουν και εξακολουθεί να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα τον ελευθερώσουν. Ο Αμίρ δεν έχει τίποτα άλλο να κληροδοτήσει στην κόρη του για να τον θυμάται πέρα από τα ελεύθερα, ανυπότακτα ιδεώδη του και ένα βραχιολάκι από τα κουκούτσια χουρμάδων που της έφτιαξε με πολλή υπομονή τις ατέλειωτες ζοφερές ώρες του εγκλεισμού του. Παιδιά όπως η Σεϊντά, η Νέντα, ο Ομίντ και τόσα αμέτρητα άλλα, τα οποία – εν μέσω ενός φαινομενικά ατελείωτου πολέμου με την γειτονική χώρα του Ιράκ – μεγαλώνουν με βομβαρδισμούς, φόβο, αγωνία και πολλές απορίες σχετικά με την περιστασιακή ή μόνιμη απουσία των γονιών τους από το σπίτι. Παιδιά για τα οποία οι γονείς τους, που είχαν την τύχη να επιβιώσουν από τις απάνθρωπες συνθήκες της φυλάκισής τους αλλά και τις αυθαίρετες θανατικές καταδίκες, επιδιώκουν και ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον, ένα μέλλον "ζωγραφισμένο" με πιο χαρούμενα χρώματα και με το άρωμα των ανθών της τζακαράντας να τα συνοδεύει σαν κληρονομιά του τόπου τους. Παιδιά τα οποία ξενιτεύονται σε χώρες του δυτικού κόσμου, όπως η Ιταλία, ώστε να μπορέσουν να διεκδικήσουν μια ελεύθερη και πιο δίκαιη ζωή, χωρίς το σαράκι του συνεχούς φόβου και της απόγνωσης για τα καταπατημένα δικαιώματά τους να τους ροκανίζει ασταμάτητα την ψυχή, αλλά ζουν με τον μόνιμο νόστο για την πατρίδα τους.

            Η συγγραφέας Σαχάρ Ντελιτζανί, με «Τα Παιδιά Της Τζακαράντας», μας προσφέρει ένα μυθιστόρημα – ντοκουμέντο για όλα τα δεινά που έζησε η ίδια και οι συμπατριώτες της, είτε άμεσα, είτε μέσω αφηγήσεων συγγενικών και φιλικών προσώπων, μέσα στο απάνθρωπο καθεστώς μιας επανάστασης που κατάντησε χειρότερος "δυνάστης" από αυτόν που εκθρόνισε. Αφηγήσεις που κόβουν την ανάσα με τον ρεαλισμό τους, που γεμίζουν φρίκη με τις θηριωδίες και την απανθρωπιά, που συγκινούν και συναρπάζουν με την απλότητα και την αλήθεια τους και, τέλος, που μέσα από την απόγνωση και τον φόβο αφήνουν να φανεί η ελπίδα και το θάρρος ενός υπερήφανου λαού για το αβέβαιο μέλλον του, η οποία παραμένει ζωντανή σε πείσμα όλων. Διαβάστε το Φίλοι μου, αξίζει!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στη φυλακή Εβίν στην Τεχεράνη η Αζάρ γεννά ένα κοριτσάκι, τη Νέντα. Μερικούς διάδρομους μακριά ο Αμίρ φτιάχνει ένα βραχιολάκι για την κόρη του τη Σεϊντά, και ελπίζει ότι μια μέρα θα το κρατήσει στα χέρια της.
Τρία παιδιά μεγαλώνουν χωρίς γονείς σε μια αυλή, γύρω από ένα δέντρο τζακαράντας. Η Νέντα, ο Ομίντ και η Σεϊντά είναι μερικοί από τους αξέχαστους χαρακτήρες του εντυπωσιακού αυτού μυθιστορήματος, όπου ξετυλίγονται οι ζωές γονιών, παιδιών και εραστών στο Ιράν, στα χρόνια της ισλαμικής επανάστασης. Κάποιοι ήταν συγγενείς, άλλοι ήρθαν κοντά καθώς εισέβαλε ορμητικά στην καθημερινότητά τους η βιαιότητα της Ιστορίας.
Εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα και την ιστορία της ίδιας της οικογένειάς της η Σαχάρ Ντελιτζανί δημιουργεί μια αξέχαστη αφήγηση με ήρωες που εμπνέονται απ' την αγάπη, την πίστη στα ιδανικά και την ελπίδα. Το βιβλίο αυτό ζωντανεύει την ανθρώπινη πλευρά μιας επανάστασης μέσα από τις δικές τους ιστορίες.»

Εξαιρετικές κριτικές από τον παγκόσμιο τύπο (The Guardian, La Stampa, El Pais, Corriere della Sera κ.ά.)

Υποψήφιο για το Βραβείο Pushcart Prize

Κυκλοφορεί σε 26 χώρες.