Συνέντευξη με την ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΔΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Μαρία Παπαδάκη

        Με αφορμή το ολοκαίνουριο, εξαιρετικό μυθιστόρημα της αγαπητής Μαρίας Παπαδάκη με τίτλο «Κλειστό Λόγω Αγάπης», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα, η αγαπητή συγγραφέας, ποιήτρια και στιχουργός είχε την καλοσύνη να απαντήσει διεξοδικά στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο που διέθεσε, της εύχομαι ολόψυχα να είναι καλοτάξιδο το νέο "πνευματικό παιδί" της και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της συγγραφέως, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα τη γλυκύτατη Μαρία Παπαδάκη!

1) Αγαπητή κ. Παπαδάκη μας έχετε ήδη χαρίσει τρία εξαιρετικά βιβλία, δύο μυθιστορήματα και μία ποιητική συλλογή. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Γεια σας! Ευχαριστώ πολύ! Το έναυσμά μου για να γράφω είναι μονάχα η ανάγκη μου να το κάνω. Από μικρή όταν με ζόριζε λιγάκι ή περισσότερο η ζωή κατέφευγα σ’ ένα τετράδιο κι ένα μολύβι. Ήταν το καταφύγιό μου! Ο "ξωμολόγος" μου! Έτσι, κατάλαβα σιγά-σιγά πως αυτό ήταν που ήθελα να κάνω στη ζωή μου.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση έρχεται από την ίδια τη ζωή. Από μια φράση, μια λέξη, μια ιστορία, ένα βίωμά μου, κάτι που ερεθίζει το υποσυνείδητο ή το συνειδητό μου. Οι χαρακτήρες έπονται. Γεννιούνται σταδιακά. Μπορώ να πω πως ο ένας γεννά τον άλλον. Κι όταν γεννιούνται κάνουν κουμάντο στις μέρες, στις νύχτες και τα συναισθήματά μου. Μέχρι να τελειώσω το ιστόρημά μου, είναι εκεί μαζί μου και μοιράζονται τη ζωή μου. Οι απαραίτητες πληροφορίες όταν απαιτούνται είναι αρκετά δύσκολο να συγκεντρωθούν και χρειάζεται χρόνος γι’ αυτό, ιδιαίτερα αν είναι αναγκαίο να συμπεριληφθούν ιστορικά γεγονότα σε κάποιο βιβλίο. Και για τους τόπους απαιτείται συνέπεια και ακρίβεια, κι αν δεν τους έχω επισκεφτεί ίσως θα πρέπει να το κάνω. Όσο για τη μυθοπλασία έχει να κάνει μονάχα με έμπνευση και εγρήγορση του νου και της ψυχής.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Έχω σπουδάσει Αγγλική φιλολογία χωρίς όμως να φτάσω στο πτυχίο. Ασχολήθηκα και με τη λογιστική για λίγο διάστημα. Ύστερα με κέρδισε η στιχουργική και συνεργάστηκα με πολλούς και αξιόλογους συνθέτες και ερμηνευτές. Η ενασχόλησή μου με τη στιχουργική έχει γίνει πια το επάγγελμά μου. Ο συνδυασμός της με την συγγραφή είναι αρμονικότατος και σίγουρα τα δυο αλληλοεπηρεάζονται αφού και τα δυο έχουν να κάνουν με συγγραφή. Η διαφορά τους είναι πως τα στιχουργήματα είναι το καθένα μια ιστορία που πρέπει να πεις σε λίγες αράδες, ενώ κατά τη συγγραφή ενός βιβλίου την ιστορία πρέπει να την αναπτύξεις και να την απλώσεις σε πολλές-πολλές σελίδες.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Και βέβαια έχω συμπεριλάβει προσωπικά μου βιώματα στα βιβλία μου. Και στα τρία μου βιβλία. Στο πρώτο, στην ποιητική μου συλλογή «Αγάπες Δροσουλίτες» αρκετά από τα ποιήματά μου είναι δικά μου βιώματα και προπαντός συναισθήματα. Στο δεύτερο, το μυθιστόρημά μου «Τι Γυρεύω Εγώ Εδώ;» ακόμα και ο τίτλος είναι βιωματικός. Ήμουν σε χώρα και περιβάλλον που δεν μου πήγαιναν, βίωνα καταστάσεις που δεν μπορούσα ν’ αντέξω και κατέφυγα πάλι στο γράψιμο, ίσως για να "γιάνω" τις πληγές στην ψυχή μου. Στο τρίτο μου βιβλίο, το «Κλειστό Λόγω Αγάπης», που κι αυτό είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία, βίωσα τη συναναστροφή μου με τη μια απ’ τις δυο ηρωίδες μου την Ακριβή, που είχε ένα μαγαζί με στη Σκεπαστή αγορά των Χανίων, πουλούσε βότανα, μαντζούνια, γιατρικά και ξεστόμιζε πάνσοφες ρήσεις. Οι πελάτες-φίλοι της είχαν εθιστεί τόσο πολύ σ’ αυτές που πήγαιναν και ξαναπήγαιναν στο μαγαζί της για να την ακούν να τις λέει.

Αυτό, λοιπόν, είναι δύσκολο και αρκετά επώδυνο, γιατί όταν πας να καταθέσεις στο χαρτί βιώματά σου, αυτά σε κάνουν ό,τι θέλουν. Δεν μπορείς να τα τιθασεύσεις, να τα κόψεις, να τα ράψεις, να τα βάλεις στη σειρά και να τα πλάσεις όπως θες εσύ. Οπότε, η προσέγγισή τους συγγραφικά έχει ένα μεγάλο κομμάτι από πραγματικότητα, δηλαδή αγγίζει και πάλλεται κι αυτό είναι και κακό και καλό. Κακό γιατί δεν μπορείς να ελέγξεις σχεδόν τίποτα απ’ αυτά που γράφεις και καλό γιατί παίρνουν αγκαλιά τον αναγνώστη και τον κάνουν να νιώσει κι αυτό είναι το ζητούμενο.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η κοινωνική πραγματικότητα. Θεωρείτε, ίσως, ότι η ίδια η ζωή αποτελεί μια σημαντική "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Και βέβαια η ζωή αποτελεί σημαντική "πηγή ιδεών". Νομίζω πως αν κατά κάποιο τρόπο... αντιγράφεις την πραγματικότητα συγγράφοντας, πετυχαίνεις το στόχο σου τελικά. Ο κόσμος που μας διαβάζει θέλει να ζει και να υπάρχει μέσα απ’ τα βιβλία μας και πως να το καταφέρεις αυτό αν δεν παρατηρείς την πραγματικότητα κι αν δεν την απιθώνεις στο χαρτί είτε σκληρή, είτε γλυκιά, είτε περιγραφική, είτε αφηγηματική. Τους ήρωες ενός βιβλίου σίγουρα τους "γεννά" η πραγματικότητα γι’ αυτό και συμπορεύονται με τον αναγνώστη.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Ως ένα σημείο χρειάζεται το επιστημονικό υπόβαθρο. Όμως, κατά τη γνώμη μου πάντα, τον σημαντικότερο ρόλο παίζει το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο. Ένας συγγραφέας προικισμένος με ταλέντο μπορεί να προσπαθήσει να μάθει πράγματα έστω κι αν δεν είναι απαραίτητα επιστήμονας. Ένας επιστήμονας, όμως, που δεν έχει συγγραφικό ταλέντο, δεν γίνεται να γράψει. Και ναι... οι εμπειρίες ενός συγγραφέα παίζουν μεγάλο ρόλο. Η δε φαντασία του ακόμα πιο μεγάλο.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Νομίζω το δεύτερο. Είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα μου, δόξα τω Θεώ. Ως προς την ώρα όμως, θα έλεγα πως γράφω ως επί το πλείστον το βράδυ. Ίσως η νύχτα με προδιαθέτει να γράφω λόγω της απόλυτης ησυχίας που επικρατεί ή λόγω κάποιας επικοινωνίας με μια άλλη διάσταση που ανοίγει τότε.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Όταν ολοκληρώνω κάποιο νέο βιβλίο μου αναζητώ την άποψη του συντρόφου μου και της αδερφής μου. Είναι οι πιο ειλικρινείς κριτές για τα έργα μου και γι’ αυτό ακριβώς και οι πιο αυστηροί, πράγμα που χρειάζεται ένας συγγραφέας για να προχωρήσει χωρίς τον "ουτοπικό" ενθουσιασμό της συγγραφής που σίγουρα παρασύρει.

9) Από τα δύο μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Ναι, υπάρχει! Το «Κλειστό Λόγω Αγάπης». Κι αυτό συμβαίνει λόγω της αγαπημένης Ακριβής! Μια ηρωίδα μου που γνώριζα και αγαπούσα κι έχω περάσει μαζί της πολλά! Μου τη σύστησε το μαγαζί της, που ήταν γεμάτο αρώματα και χρώματα. Μου τη σύστησαν οι ρήσεις της που ήταν γεμάτες σοφία, αγάπη για το συνάνθρωπό της και λύσεις σε προβλήματα που φάνταζαν βουνά. Το «Κλειστό Λόγω Αγάπης» ήταν η συνέχεια της ιστορίας μου με την Ακριβή, κι ενός στίχου που μελοποίησε η σπουδαία Βάσω Αλλαγιάννη και ερμήνευσε ο εξαιρετικός Βασίλης Λέκκας και υπάρχει στο τελευταίο τους cd με τίτλο «Τον Εαυτό Μου Ρώτησα». Το τραγούδι έχει τίτλο «Λόγω Αγάπης». Το βιβλίο ξεκινά απ’ την Κατοχή και φτάνει στις μέρες μας. Ξεκινά όταν η μικρή Νίκη ερωτεύεται με πάθος τον κυνηγημένο αντάρτη Μανόλη και το σκάει μαζί του κάτω απ’ τη μύτη των Γερμανών και των γονιών της, ενώ μαίνεται ο πόλεμος. Στην Αλεξάνδρεια έρχεται στον κόσμο το πρώτο τους παιδί ο Ανέστης. Μετά τον πόλεμο επιστρέφουν στην Ελλάδα και φέρνουν στον κόσμο άλλα δυο παιδιά, την Αγάπη και την Ακριβή. Δεν αντέχουν τη φτώχεια και μεταναστεύουν στη Γερμανία, παίρνοντας μαζί τους μόνο τη φιλάσθενη Αγάπη κι αφήνοντας τα άλλα δυο παιδιά στη μάνα της Νίκης. Η Ακριβή μεγαλώνοντας θέλει να βοηθήσει οικονομικά τη γιαγιά της, αλλά δεν σπουδάζει όπως την προτρέπει εκείνη. Ανοίγει ένα μαγαζί στη σκεπαστή αγορά των Χανίων με τα χρήματα που έχει μαζέψει η γιαγιά της για τις σπουδές της και ασχολείται με τα βότανα που παράγει η Κρητική γη. Η Ελπίδα, η άλλη ηρωίδα μου καταφθάνει στα Χανιά, γνωρίζεται με την Ακριβή και νιώθει πως βρήκε την αδερφή ψυχή της. Δυστυχώς όμως, μετά από αρκετά χρόνια ένα τραγικό γεγονός αναστατώνει τις ζωές των δυο κοριτσιών. Η Ελπίδα το αντιμετωπίζει ψύχραιμα και σκληρά. Η Ακριβή δεν αντέχει και παραδίνεται. Φεύγει κι εγκαταλείπει φίλους, μαγαζί και προπαντός το παιδί της. Όμως, έχει δικαίωμα μια μάνα να εγκαταλείψει το παιδί της; Ένας άνδρας μπορεί να επηρεάσει τόσο καταλυτικά κι απόλυτα τη ζωή μιας γυναίκας; Μέχρι που μπορεί να φτάσει μια απελπισμένη γυναίκα;. Που πάει η Ακριβή; Γιατί έφυγε; Θα επιστρέψει; Η Ελπίδα θ’ αντέξει ολομόναχη με τόσες ευθύνες στις πλάτες της; Θα βρεθεί ο "από μηχανής Θεός" που θα βοηθήσει; Ο λεβέντης Κρητικός, ο Σήφης με τη λύρα και τις μαντινάδες του τι ρόλο θα παίξει; Όλα αυτά τα ερωτήματα, τα απαντάει φυσικά το «Κλειστό Λόγω Αγάπης».

Το πρώτο μου μυθιστόρημα το «Τι Γυρεύω Εγώ Εδώ;» έχει εντελώς διαφορετικό ύφος και διαδραματίζεται σε εντελώς διαφορετικό τόπο. Η Εύη, σύζυγος του Μάνθου, ακολούθου άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στο Κίεβο δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο καινούργιο άγνωστο περιβάλλον μιας χώρας με εντελώς διαφορετική κουλτούρα και ζωή και μπλέκεται σε καταστάσεις εξωπραγματικές, σε ιστορίες και ίντριγκες που τη φέρνουν αντιμέτωπη με πρόσωπα της τοπικής μαφίας. Ή απελπισία της και η προδοσία του άνδρα που αγαπά, τη ρίχνει στην αγκαλιά ενός άλλου έρωτα δυνατού και άκρως γοητευτικού. Η πρεσβεία παίζει σημαντικό ρόλο στην έκβαση της πορείας της ζωής της Εύης. Κινδυνεύει η σωματική της ακεραιότητα, εκβιάζεται από τύπους που δεν θα φανταζόταν ποτέ πως θα έμπαιναν στη ζωή της, βρίσκεται στα πρόθυρα της τρέλας. Θα μπορέσει να ξεφύγει;

Την ιστορία πίσω απ’ την ιστορία του «Κλειστό Λόγω Αγάπης» σας την είπα νομίζω. Ήταν η ιστορία της Ακριβής και η εξομολόγησή της σε μένα. Η ιστορία πίσω απ’ την ιστορία του «Τι Γυρεύω Εγώ Εδώ;» είναι η εγκατάστασή μου στο Κίεβο της Ουκρανίας για οικογενειακούς λόγους.

10) Η συγγραφέας  Μαρία Παπαδάκη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Και βέβαια βρίσκω χρόνο να διαβάσω. Χωρίς βιβλία δε ζω. Προτιμώ την Ελληνική λογοτεχνία, διαβάζω όμως και ξένη.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Ο αγαπημένος μου είναι ο Νίκος Καζαντζάκης! Τον λατρεύω από μικρή κι όταν θέλω να ξεφύγω, να διδαχτώ, να επαναστατήσω, καταφεύγω σ’ αυτόν. Διαβάζω και κλασσική λογοτεχνία και ξένη και ελληνική. Παπαδιαμάντη, Ροΐδη, Ντοστογιέφσκι. Διαβάζω και ποίηση κατά καιρούς. Ο αγαπημένοι μου είναι ο Ελύτης και ο Σεφέρης, η Κική Δημουλά και άλλοι σπουδαίοι και υπέροχοι. Ομότεχνούς μου σύγχρονους έχω διαβάσει πολλούς και αγαπώ επίσης πολλούς, αλλά νομίζω πως αν αναφέρω κάποιον θα αδικήσω κάποιον άλλον, οπότε δεν θα το κάνω. Και βέβαια έχω δεχτεί επιρροές και από συγγραφείς και από ποιητές κι αυτό νομίζω είναι ευλογία, να μπορείς δηλαδή να απορροφάς τα καλά απ’ όσα διαβάζεις, να τρέφεις τη σκέψη σου κι αυτή να μεγαλώνει και να γίνεται πιο γόνιμη.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Πολλά βιβλία ζήλεψα με την καλή έννοια και θα ήθελα να τα είχα γράψει εγώ. Τους «Άθλιους» του Ουγκώ, την «Ασκητική» του Καζαντζάκη! Όμως, πώς να φτάσεις σε τέτοια ύψη;

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Ναι! Ένας συγγραφέας νομίζω πως πρέπει να ταξιδεύει. Όμως, στις μέρες μας αυτό έχει "σηκώσει απαγορευτικό" λόγω οικονομικών προβλημάτων. Καλόν θα ήταν, όμως, όποτε μας δίνεται η ευκαιρία να φεύγουμε στην κυριολεξία και να γεμίζουμε το νου μας με πληροφορίες και ιδέες που θα εμπλουτίσουν τα μελλοντικά μας έργα.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Πιστεύω πως θα πρέπει να πειραματίζεται και να έχει την ικανότητα να "τραβάει" τους αναγνώστες του,  ώστε να γίνονται συνοδοιπόροι στις περιπλανήσεις του νου του.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Και βέβαια οι συγγραφείς πρέπει να προβληματίζουν τους αναγνώστες τους και να τους ψυχαγωγούν συνάμα. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Η σκέψη πρέπει να "κεντρίζεται" με τα βιβλία, αλλιώς αυτοί που θέλουν να ψυχαγωγούνται μόνο και τίποτα άλλο ας διαβάζουν κουτσομπολίστικα περιοδικά.

Απευθύνομαι σε ένα μεγάλο αναγνωστικό κοινό. Από τη μεριά μου, απευθύνομαι σε όλους κι όσοι με διαλέγουν... τους ταιριάζω.

Τί μηνύματα θέλω να περάσω; Ένα και μοναδικό που τα συμπεριλαμβάνει νομίζω όλα. Όταν μας γονατίζει η ζωή να σηκωνόμαστε στα πόδια μας και να προχωράμε καινούργια βήματα. Γιατί «η ζωή είναι μικρή και δεν αξίζει λυπημένος να τη ζήσεις», όπως έλεγε και η Ακριβή στο «Κλειστό Λόγω Αγάπης».

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Η σύγχρονη πραγματικότητα είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα, και οι δύσκολες καταστάσεις ένα παραπάνω. Και πάλι όμως, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Ο αναγνώστης, διαβάζοντας ένα βιβλίο ίσως μπορεί να βρει ακόμα και λύση σ’ ένα του πρόβλημα, αλλά μπορεί όμως και να "ξεφύγει" σε άλλους κόσμους καλύτερους, ή να του φανούν τα βάσανά του πολύ μικρότερα απ' ότι τα θεωρούσε... "ζώντας" εκείνα τα ίσως μεγαλύτερα των ηρώων του βιβλίου.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Σίγουρα είχα ενδοιασμούς ως πρωτοεμφανιζόμενη συγγραφέας, αν και πίστευα και πιστεύω πολύ στην αξία των έργων μου. Και σίγουρα αγωνιούσα για την αποδοχή του έργου μου από το αναγνωστικό κοινό. Δόξα τω Θεώ, όλα πήγαν καλά και ευελπιστώ να πάνε ακόμα καλύτερα στο καινούργιο μου βιβλίο.

Και βέβαια παίζει ρόλο στην αποδοχή των αναγνωστών μου η θεματολογία των βιβλίων μου. Αλλά σας είπα, εγώ αντιγράφω τη ζωή προσθέτοντάς της την ψυχή μου, κι αυτή η θεματολογία συνήθως δεν περνάει απαρατήρητη.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Αν και βρίσκομαι μόνο στο τρίτο μου βιβλίο, μπορώ να τους πω πως αν και θα συναντήσουν μπροστά τους εμπόδια – βουνά να μην πτοηθούν. Αν αγαπάνε αυτό που κάνουν κι αν πιστεύουν στην αξία του να προχωρήσουν και να επιμείνουν. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση σίγουρα έχει "δώσει γροθιά" στην παραγωγή και πώληση των βιβλίων γενικά, όμως υπάρχει ακόμα αναγνωστικό κοινό που επιμένει και περιμένει καινούργιες δουλειές, κι όταν τις βρει τις αναδεικνύει! «Όταν αποφασίσεις να σηκώσεις τα χέρια ψηλά και να διεκδικήσεις τ’ αστέρια,  ο ουρανός χαμηλώνει μόνο για σένα».

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Κλειστό Λόγω Αγάπης», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Ευχαριστώ πολύ κι εγώ για τις ωραίες ερωτήσεις και για τις ευχές σας!

Τώρα για τα άμεσα συγγραφικά μου σχέδια, έχω να πω πως... πρώτον περιμένω με αγωνία να δω τι πορεία θα έχει το «Κλειστό Λόγω Αγάπης» και δεύτερον... έχω ήδη ξεκινήσει ένα καινούργιο βιβλίο που ευελπιστώ να είναι έτοιμο τον επόμενο χρόνο. Επίσης, ετοιμάζω πολλά τραγούδια σε στίχους δικούς μου με αξιόλογους δημιουργούς και ερμηνευτές που θα κυκλοφορήσουν το επόμενο διάστημα.

Βιογραφία Μαρίας Παπαδάκη:

Η Μαρία Παπαδάκη γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου και μεγάλωσε. Σπούδασε λογιστική και αγγλικά, και έχει συνεργαστεί με το διαδικτυακό περιοδικό «Μουσικόραμα». Είναι καταξιωμένη στιχουργός, έχοντας σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό της και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το πρώτο της μυθιστόρημα «Τι Γυρεύω Εγώ Εδώ;» ακολούθησε την ποιητική συλλογή «Αγάπες Δροσουλίτες». Το δεύτερό της μυθιστόρημα, «Κλειστό Λόγω Αγάπης», βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα». Ζει στην Αθήνα και είναι παντρεμένη.  Για την ιστορία της Ακριβής, η συγγραφέας έγραψε τους στίχους για το τραγούδι «Λόγω αγάπης», που το ερμήνευσε ο Βασίλης Λέκκας, σε μουσική της Βάσως Αλλαγιάννη.

Περισσότερες πληροφορίες για τη συγγραφέα στο επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Ωκεανίδα στον ακόλουθο σύνδεσμο: 
http://www.oceanida.gr/site/index.php?option=com_virtuemart&page=shop.manufacturer_page&manufacturer_id=461&Itemid=85&vmcchk=1&Itemid=85

Βιβλιογραφία Μαρίας Παπαδάκη:

«ΚΛΕΙΣΤΟ ΛΟΓΩ ΑΓΑΠΗΣ»

Εκδόσεις: Ωκεανίδα (2016)

Σελίδες: 592

Τιμή: 14,40 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Κίρκη, το ξακουστό μαγαζί με τα βοτάνια και τα μαντζούνια στη σκεπαστή αγορά των Χανίων. Αφού κλείδωσε την πόρτα του, η αέρινη φιγούρα με τα κατακόκκινα μαλλιά κάρφωσε πάνω της ένα χαρτόνι που έγραφε: «Κλειστό λόγω…» Υπάρχει άραγε δικαιολογία για μια μάνα που εγκαταλείπει το παιδί της; Μέχρι πού είναι δυνατόν να φτάσει μια βασανισμένη γυναίκα; Πόσο μπορεί να καθορίσει ένας άντρας τις επιλογές της; Η Ακριβή, η Μάγισσα της αγοράς, με τα σμαραγδένια μάτια της μαλακώνει την ψυχή του ανθρώπου και τη γητεύει, και η Ελπίδα, η γλυκιά μαυρομάτα, κοντά της βρίσκει καταφύγιο από τα λάθη της. Οι δυο γυναίκες θα δεθούν με φιλιά μπιστικιά που θα κρατήσει μια ζωή. Ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας όμως έμελλε να τις ρίξει στην ίδια άβυσσο. Αξίζει τελικά κανείς μια δεύτερη ευκαιρία; Θα δικαιωθούν ποτέ τα λόγια της Ακριβής πως όταν αποφασίσεις να σηκώσεις τα χέρια ψηλά και να διεκδικήσεις τ’ αστέρια, ο ουρανός χαμηλώνει μόνο για σένα;

Μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, που έγινε θρύλος στην Κρήτη, ξεδιπλώνεται σε αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα που μας ταξιδεύει μέσα από πικρά παιχνίδια της ζωής, μάγια γιατρικά και αγάπες αθάνατες.»

«ΤΙ ΓΥΡΕΥΩ ΕΓΩ ΕΔΩ;»

Εκδόσεις: Φίλντισι (2014)

Σελίδες: 448

Τιμή: 11,07 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Είναι μια απ’ τις δύσκολες νύχτες που το ράδιο παίζει και το κρασί κυλά. Έξω απ’ το διαμέρισμα της οδού Ντιμιτριέφσκα 13 στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της μακρινής Ουκρανίας, χιονίζει. Η Εύη σέρνεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, παριστάνοντας την ευτυχισμένη σύζυγο και μητέρα, σε μια χώρα μίζερη που σκάβει λάκκο και θάβει το πεθαμένο της εγώ. Γελάει και κρύβει πληγές. Σαν γυναίκα υποταγμένη, τη διατάζουν τα γονίδιά της να υπομένει. Υποτάχθηκε απ’ τον ίδιο της τον εαυτό, τη στιγμή που είπε: ναι, θα ’ρθω κι ας μη θέλω. Με σπίρτο την ανάγκη να μην αφήσει μόνους τους οικείους της, άναψε φλόγες γύρω της που φούντωσαν πολύ. Δε μπορεί πια να δραπετεύσει, κι αυτοκτονεί με το ίδιο της το κεντρί, σκορπιός σ’ απόγνωση! Τους αγαπά τους δικούς της. Τους λατρεύει. Όμως, έχει ξεχάσει ν’ αγαπά τον εαυτό της! Η μέρα της, είναι φαρδιά σαν ρούχο τρία νούμερα μεγαλύτερο. Πώς να τη γεμίσει! Θέλει να σβήσει τους κανόνες απ’ το κιτάπι της ζωής. Μα η ζωή είναι η μεγαλύτερη σπασίκλα. Δεν αφήνει κανέναν ν’ αντιγράψει απ’ την κόλλα της. Κι αν πας ν’ αλλοιώσεις τη βαθμολογία που αυτή σου ’βαλε με το έτσι θέλω, σε καρφώνει και δικάζεσαι. Θα περάσει πολλά η Εύη στην παγωμένη χώρα του Βορρά. Θα βγει πληγωμένη από συμπληγάδες, ίντριγκες και καταστάσεις και θα νιώσει πως δεν μπορεί να τις αντέξει. Θα μετρηθεί με θεριά ψυχής. Θα τρέξει να γλυτώσει από ανθρώπους-θεριά, που απειλούν να την αφανίσουν. Θα μετρηθεί με έρωτες απελπισμένους. Ανοίγει το παράθυρο. Ο παγωμένος αέρας δροσίζει το φλογισμένο της πρόσωπο. «Υπάρχει κάνας άγγελος ή διάολος, ή όποιος θέλει ας είναι», φωνάζει «να μου δείξει και μένα πως θα ’ταν η ζωή μου αν ακολουθούσα τα όνειρά μου; Υπάρχει;» Νιώθει πως ήταν πλασμένη γι’ άλλα πράγματα. Και είναι σίγουρη πως έτσι νιώθουν κι άλλοι. Μα ο δρόμος δεν έχει γυρισμό. Ή έχει;»