Συνέντευξη με τον ΣΤΑΥΡΟ ΜΟΥΝΤΟΥΦΑΡΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Σταύρος Μουντουφάρης

            Με την αφορμή της έκδοσης του νέου μυθιστορήματος του Σταύρου Μουντουφάρη «Ωκεανοί Χρόνου» από τις εκδόσεις Λιβάνη, το οποίο αποτελεί και το πρώτο μέρος μίας αλληγορικής τριλογίας τρόμου και φαντασίας, ο αγαπητός συγγραφέας είχε την καλοσύνη να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας». Τον ευχαριστώ για το χρόνο που διέθεσε, του εύχομαι καλή επιτυχία στο νέο βιβλίο του και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις του, ώστε να τον γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα!

1) Αγαπητέ κ. Μουντουφάρη μας έχετε ήδη χαρίσει τέσσερα εξαιρετικά βιβλία σας, με πιο πρόσφατο το ολοκαίνουριο «Ωκεανοί Χρόνου», το οποίο αποτελεί το πρώτο μέρος μιας αλληγορικής τριλογίας τρόμου και φαντασίας. Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Απλά καθημερινά πράγματα, εικόνες, λέξεις, συναισθήματα και σκέψεις. Κάθε ένα σαν κομμάτι ενός μεγάλου παζλ που περίμενε υπομονετικά την ώρα που θα έμπαινε στη θέση του για να αποκαλύψει μια μεγάλη εικόνα.  Ένα μεγάλο καλάθι που γέμιζε πάντα από ιδέες. Άλλες προορισμένες να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός βιβλίου, κάποιες καταδικασμένες να φυλλορροήσουν και άλλες που απλά περίμεναν το… ταίρι τους για να ενωθούν και να συνθέσουν μια πιο μεγάλη εικόνα. Βασικά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πειραματίζομαι με τη γραφή. Από παιδί, με τις πρώτες εκθέσεις στο σχολείο και τις πρώτες δειλές απόπειρες στα τετράδια της εποχής. Χωρίς να έχω ποτέ σταματήσει αυτή την μαγευτική διαδικασία.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση σε επιλέγει. Δεν την κυνηγάς εσύ. Είναι δίπλα σου. Μια λέξη που θα ακούσεις. Κάτι περίεργο που θα δεις. Μια μυρωδιά που θα γαργαλίσει τη μύτη σου. Μια περαστική μορφή που θα γίνει ηρωίδα στο επόμενο βιβλίο. Σαν μυρωδιά ενός εξωτικού φυτού. Αν είναι δυνατή θα σε κυνηγάει μέρα νύχτα μέχρι να σε κατακτήσει. Αλλιώς, απλά θα σου χαρίσει μερικές στιγμές και θα χαθεί παραδομένη στον άνεμο. Από εκεί όμως και μετά ο δρόμος είναι μακρύς. Το να συνδέσεις τόσες παρουσίες «ηρώων» μέσα σε ένα βιβλίο   ενταγμένες σε ένα ευρύ πλαίσιο, στο χώρο και το χρόνο, ειδικά αν αυτό είναι ιστορικό, χωρίς να κάνεις τραγικά λάθη, γιατί είναι αδύνατον να αποφύγεις τουλάχιστον τα πιο ανώδυνα όσες φορές και αν "χτενίσεις" ένα βιβλίο, είναι μια επίπονη διαδικασία. Πιστέψτε με, χάνομαι πολλές φορές και εγώ ο ίδιος μέσα στις ατέλειωτες σημειώσεις μου, παλιομοδίτικες με χαρτί και μολύβι. Πάντα όμως το διασκεδάζω, ειδικά αν στην πρώτη γραφή ο ήρωας μου ξεκινάει να έχει μαύρα μαλλιά και στην πορεία αυτά γίνονται ξανθιά χωρίς να τα έχει… βάψει! 

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Ίσως είμαι τυχερός σε αυτό τον τομέα. Γιατί έχω κάνει τη γραφή, επάγγελμα. Ως δημοσιογράφος ο λόγος, η γραφή, είναι το βασικό όπλο μου στη μάχη της επιβίωσης.  Και, καθώς έχω σπουδάσει αρχαιολογία, κάποιος από τους ήρωες ή κάποια από τις σκηνές των βιβλίων μου θα έχουν να κάνουν μοιραία με την μια ή την άλλη ιδιότητα μου. Βέβαια, κάποια στιγμή θα πρέπει να δώσω μυθιστορηματική πνοή και σε κάποιον πρωταγωνιστή συγγραφέα, αλλά αυτό προς το παρόν μπορεί να περιμένει. Ίσως κάποια από τα επόμενα βιβλία της τριλογίας, είδος που δοκιμάζω για πρώτη φορά.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Φυσικά. Κάθε ήρωας, ή αντιήρωας μου έχει ένα κομμάτι από μένα. Μικρό ή μεγάλο. Αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι το να βλέπω τους  αναγνώστες μου, φίλους και γνωστούς, να προσπαθούν να διακρίνουν πόσο "εγώ" έχουν στην πλοκή οι πρωταγωνιστές, οι "δεύτεροι ρόλοι" και οι "κομπάρσοι", και βεβαίως την κορύφωση και την κατάληξη της ιστορίας τους.  Τα περισσότερα, όμως, προσωπικά βιώματα βρίσκονται στις τοποθεσίες που επιλέγω να κτίσω το μύθο μου. Όπως κάθε τι προσωπικό, όμως, είναι καλά καμουφλαρισμένο. Και αρκούντως γριφώδες. Ή τουλάχιστον θέλω να το ελπίζω αυτό.  

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η επιστημονική φαντασία συνδυασμένη με πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Θεωρείτε, ίσως, ότι η Ιστορία αποτελεί μια σημαντική "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Χωρίς την Ιστορία δεν μπορείς να πατάς σε κάποιο σταθερό έδαφος για να δημιουργήσεις. Θα παρασυρθείς σε κινούμενη άμμο. Ειδικά όταν προσπαθείς να είσαι πειστικός σε μια αλληγορία. Στην Ιστορία μπορείς να βρεις και να δεις τα πάντα. Φυσικά μέσα από τη δική σου "ματιέρα" τη δική σου οπτική γωνία. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει σκληρή δουλειά για να μην πέσεις σε τραγικές παγίδες. Ειδικά όσον αφορά στο συνδυασμό πραγμάτων που σε πρώτη ανάγνωση μοιάζουν αταίριαστα, όπως η επιστημονική φαντασία και η ίδια η Ιστορία. Μην ξεχνάτε, όμως, ότι η ιστορία πάντα διδάσκει. Και η επιστημονική φαντασία απλώς αναπαράγει  σε μελλοντολογικό πλαίσιο πράγματα και καταστάσεις που έχουν ξανασυμβεί, υπό άλλες βεβαίως συμβάσεις. Και φυσικά, Ιστορία υπάρχει ακόμα έστω και καλυμμένη ακόμα και σε βιβλία που δομούνται σε ένα καθαρά φαντασιακό υπόβαθρο.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Το θεμέλιο είναι απαραίτητο αν θέλεις να δομήσεις έναν πειστικό μύθο σε ένα είδος όπως αυτό της επιστημονικής φαντασίας ή του θρίλερ. Αλλιώς αυτός θα καταρρεύσει. Υπόβαθρο που όμως δεν αρκεί να το έχεις αλλά και να το καλλιεργήσεις. Κανένας συγγραφέας δεν είναι μαζί και γιατρός και αστροναύτης και καθηγητής και αρχαιολόγος και πυρηνικός φυσικός. Πρέπει να βρεις τους κατάλληλους ανθρώπους που θα καλύψουν τα κενά που μοιραία συναντάς γράφοντας για να κάνεις πειστική την ιστορία σου και, κυρίως, να απευθύνεις τις σωστές ερωτήσεις για να πάρεις τις σωστές απαντήσεις. Αν φυσικά γράφεις ένα απλό ερωτικό μυθιστόρημα ή μια κωμωδία χωρίς ιδιαίτερες μυθοπλαστικές απαιτήσεις, τότε η προσωπική εμπειρία και η φαντασία νομίζω ότι είναι αρκετές.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν είναι κατάρα ή ευλογία. Το να πηγαίνεις στο δρόμο και να σε χτυπάει κατά μέτωπο μια ιδέα που "ουρλιάζει" ότι πρέπει εκείνη τη στιγμή να την βάλεις στο καλάθι για να ωριμάσει και να γίνει κάτι μοναδικό. Και, όπως συμβαίνει σχεδόν κατά κανόνα, δεν έχεις κοντά σου ένα στυλό ή ένα χαρτί εκείνη τη στιγμή. Ή τις νύχτες που προσπαθείς να κλείσεις μάτι και τινάζεσαι από τον ύπνο γιατί σου ήρθε "Η"  ιδέα για να ξεκολλήσεις μετά από μέρες ή ακόμα και εβδομάδες από το βάλτο στον οποίο είχες πέσει. Νομίζω ότι η έμπνευση είναι παντού, σαν τη γύρη. Απλώς κάποιες φορές, φυσάει ένας πιο δυνατός άνεμος που τη φέρνει πιο κοντά. Και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να την αφήσεις να κολλήσει πάνω σου μέχρι να πειστείς ότι αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς περισσότερο μαζί της.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Μόλις τελειώσω ένα βιβλίο, κλείνω τα μάτια, χαλαρώνω για ώρα και νιώθω την απέραντη γαλήνη που αισθάνεται κάποιος ο οποίος μόνος πάνω σε ένα βράχο αγναντεύει ένα καλοκαιρινό σούρουπο τον ήλιο να δύει βουτηγμένος μέσα στο νερό της θάλασσας. Χωρίς κανέναν γύρω. Είμαι εγώ, που βλέπω την αυλαία να έχει μόλις πέσει μουσκεμένη από το νερό, να παρασύρεται από το κύμα και να περιμένει να σκοτεινιάσει έως ότου ο ουρανός γεμίσει αστέρια. Αν η αίσθηση που έχω είναι αυτή που σας περιγράφω τότε είμαι σίγουρος ότι αυτό το βιβλίο είναι εκείνο που με εκφράζει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και προχωράω μπροστά. Οι μόνες φορές που ζητάω την άποψη κάποιου είναι για μεμονωμένα στοιχεία μιας ιστορίας, για κάποιες αμφιβολίες που μπορεί να έχω όσον αφορά στην αποδοχή ενός μέρους της πλοκής. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αν η αίσθηση που έχω είναι τόσο δυνατή θα κάνω πίσω από την αρχική μου άποψη.

9) Από τα τέσσερα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Κάθε βιβλίο έχει τη δική του ιδιαιτερότητα, τη δική του ιστορία πίσω από την ιστορία. Άλλη εποχή, άλλοι ήρωες, "άλλος" συγγραφέας, πιο ώριμος πια, πιο απαιτητικός. Όπως αλλάζω εγώ έτσι αλλάζει και η γραφή μου, έτσι αλλάζει η μυθοπλασία.  Κάθε βιβλίο έχει το δικό του πλαίσιο μέσα στη ζωή μου, ανήκει σε μια άλλη εποχή από το τώρα. Ίσως οι «Ωκεανοί Χρόνου» να είναι αυτή που θεωρώ μέχρι στιγμής την πιο σημαντική δουλειά που έχω κάνει γιατί έχω ρίξει για πρώτη φορά τόσο πολύ βάρος στο "πάντρεμα" φαντασίας και τρόμου με την επικαιρότητα των τελευταίων χρόνων. Και, φυσικά, είναι μια μεγάλη πρόκληση για μένα το ότι επιχειρώ αυτό το άλμα μιας τριλογίας, κάτι για το οποίο ευχαριστώ από καρδιάς τον κ. Ηλία Λιβάνη. 

10) Ο συγγραφέας Σταύρος Μουντουφάρης βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική του ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο του; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστης και γιατί;

Φυσικά επιστημονική φαντασία και τρόμος, ειδικά όταν συνδυάζεται με Ιστορία. Είμαι λάτρης του γοτθικού μυθιστορήματος, όπως της γοτθικής τέχνης, των μεγάλων «παλαιών» του φανταστικού, αλλά και των σύγχρονων δημιουργών του. Ήταν το είδος που με κέρδισε από τότε που ήμουν παιδί και συνεχίζω να αγαπάω. Απλώς, ο χρόνος πια είναι πολύ περιορισμένος και δυστυχώς κατακερματισμένος, ώστε να μπορώ να βυθιστώ σε ένα βιβλίο και να χαθώ για ώρες στις σελίδες του.  Νιώθω υπερήφανος πάντως που έχω μια τεράστια βιβλιοθήκη.   

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Από τα βιβλία που με έχουν κατακτήσει τα τελευταία χρόνια είναι ένα που θεωρώ κορυφαίο και έχω διαβάσει αμέτρητες φορές. Το «Οκτώ» της Κάθριν Νεβίλ από τις Εκδόσεις Λιβάνη το οποίο θεωρώ αξεπέραστο. Μάλλον αυτονόητο να δηλώσω λάτρης του «μετρ» Στήβεν Κίνγκ και φυσικά του Χάουαρντ Φίλιπ Λάβκραφτ και του αιώνιου Έντγκαρ Άλαν Πόε. Όσο για τις επιρροές είναι μάλλον… μοιραίες και αυταπόδεικτες, έχοντας σας αποκαλύψει τα γούστα μου. 

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει, το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε, να είχατε συγγράψει εσείς;

Φυσικά. Ξέρετε κανένα συγγραφέα που να μην το έχει κάνει; Το «Οκτώ» που σας προανέφερα και ένα ακόμα που θεωρώ μοναδικό, «Το Κοράκι» (The stand) του Στήβεν Κίνγκ.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Μην ξεχνάτε ότι η συγγραφή είναι ταξίδι. Και μιλώντας για μένα, δηλώνω απλά ταξιδιώτης του κόσμου. Έχω την αίσθηση όμως ότι η φαντασία μπορεί να συμπληρώσει, αν όχι καλύψει, το κενό αν κάποιος συγγραφέας δεν έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει. Κάτι που βεβαίως απαιτεί πολύ κόπο.  Προσωπικά, νιώθω τυχερός που έχω ταξιδέψει αρκετά και αυτό με έχει βοηθήσει πολύ στη συγγραφή, όσο και αν δεν έχω καταφέρει να "ξεκολλήσω" σε μεγάλο βαθμό τις ιστορίες μου από το Ηράκλειο όπου ζω. 

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Νομίζω ότι κάθε συγγραφέας μπορεί να πειραματιστεί ακόμα και μέσα στο ίδιο το είδος που έχει επιλέξει. Δεν πιστεύω όμως ότι μπορεί κάποιος, με το ίδιο μεράκι να μεταπηδά από το ένα λογοτεχνικό είδος σε κάποιο άλλο. Έχω την αίσθηση ότι ακόμα και το είδος που γράφεις σε επιλέγει. Γιατί απλά, όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο…! Προσωπικά έχω πειραματιστεί με πολλά είδη. Επιστρέφω όμως πάντα στην αφετηρία μου. Με τον τρόμο και το μυστήριο, την επιστημονική φαντασία και την αγωνία να έχουν αρκετές δόσεις και από ταξιδιωτικά  κείμενα και ιστορικά και γιατί όχι με αρκετές – θέλω να ελπίζω – δόσεις χιούμορ.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Δεν μ’ αρέσει η κατηγοριοποίηση. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν αναγνώστες που  διαβάζουν μόνο θρίλερ όπως δεν υπάρχουν "ταινιοφάγοι" που βλέπουν μόνο ταινίες τρόμου. Ούτε και ηλικίες. Είθισται να λέμε ότι οι ταινίες μυστηρίου και τρόμου απευθύνονται μόνο στο νεανικό κοινό. Επιτρέψτε μου να έχω άλλη άποψη, ξέροντας πολλούς συνομήλικους μου που δεν μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό ενός καλού θρίλερ. Όσο για τα μηνύματα, η μαγεία της συγγραφής είναι να τα ανακαλύπτει ο κάθε αναγνώστης σελίδα τη σελίδα. Ζώντας τη δική του περιπέτεια.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Την απάντηση αυτή θα προτιμούσα να τη δώσετε εσείς μόλις φτάσετε στην τελευταία σελίδα αυτού του βιβλίου. Γιατί αναφέρεται ακριβώς σε αυτό που λέτε. Την κρίση και όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια. Με μια διαφορετική προσέγγιση, μέσα από μια "γοτθική" οπτική. Και μην ξεχνάτε ότι ο σκοπός ενός βιβλίου, μιας ιστορίας, μιας ταινίας, όπως μας δίδαξαν οι αρχαίοι, είναι πάντα η κάθαρση. Κάτι που αφορά ειδικά στο είδος της λογοτεχνίας του φανταστικού.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Φυσικά. Όμως, μπήκα απότομα στα βαθιά νερά και κολύμπησα. Όταν αποφάσισα ότι ήρθε η ώρα να σταματήσω να γράφω μόνο για μένα. Να βγάλω από το συρτάρι  τα χειρόγραφα μου και να τολμήσω. Και το πέτυχα. Ξενύχτησα, δάκρυσα από ευτυχία όταν έμαθα ότι θα βγει το πρώτο μου βιβλίο, συγκινήθηκα όταν το είδα για πρώτη φορά στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων, καρδιοχτύπησα διαβάζοντας την πρώτη κριτική… Δεν υπέκυψα όμως στον πειρασμό να επιλέξω ένα πιο εμπορικό είδος, αλλά άφησα ελεύθερη την πένα μου να κάνει εκείνο που πάντα ήθελα, να προσπαθήσω να βάλω τη δική μου σφραγίδα στο χώρο του Ελληνικού θρίλερ. Και οφείλω να ευχαριστήσω τον Οίκο Λιβάνη για την εμπιστοσύνη του τόσα χρόνια, ειδικά σε ένα τόσο δύσκολο για την Ελλάδα χώρο, όπως αυτός της εγχώριας λογοτεχνίας του φανταστικού.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να γράφουν. Να ακολουθήσουν την καρδιά τους. Να αφήσουν την πένα τους να κυλήσει στο χαρτί και να ζήσουν την εμπειρία να γράψουν ένα βιβλίο. Να το παλέψουν και να απολαύσουν τη κάθε στιγμή. Μια ιδέα όπως και ένα βιβλίο ίσως δεν το επιλέγεις εσύ. Σε επιλέγει αυτό! 

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Ωκεανοί Χρόνου» και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Τη συνέχεια της ιστορίας. Μέχρι την ολοκλήρωση της τριλογίας. Και κάποιες άλλες ιδέες που είτε έχουν πάρει το δρόμο τους είτε απλά περιμένουν υπομονετικά τη σειρά τους. Μαζί με άλλα βιβλία που έχουν ήδη γραφτεί  και περιμένουν τη στιγμή να ωριμάσουν ή κάποια άλλα που έχουν μείνει στη μέση και το μέλλον θα δείξει ποιος θα είναι ο δικός τους "Ωκεανός χρόνου" στον οποίο θα ταξιδέψουν.

Βιογραφία Σταύρου Μουντουφάρη:

Ο Σταύρος Μουντουφάρης γεννήθηκε στο Ηράκλειο Κρήτης το 1969. Είναι πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης στον τομέα Αρχαιολογίας. Έχει συμμετάσχει σε πανεπιστημιακές ανασκαφές στην αρχαία Ελεύθερνα Ρεθύμνου και σε ανασκαφές του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Κρήτης στην Ακρόπολη Σμαρίου. Εργάζεται ως δημοσιογράφος, ως υπεύθυνος των διεθνών ειδήσεων της εφημερίδας Νέα Κρήτη και του τηλεοπτικού σταθμού "Κρήτη TV". Έχει εργαστεί ως παραγωγός ραδιοφωνικών ειδησεογραφικών εκπομπών και τηλεοπτικών εκπομπών έρευνας. Στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκε με το βιβλίο του «Η Έβδομη Σφραγίδα». Το δεύτερο βιβλίο του, με τίτλο «Αιώνων Όνειρα» τιμήθηκε με τον Αργυρό Ικαρομένιππο ως το δεύτερο καλύτερο βιβλίο επιστημονικής φαντασίας του 1997. Ακολουθεί το τρίτο βιβλίο του με τίτλο «Η Γραμμή Του Χρόνου» το 2007 και το νέο, τέταρτο μυθιστόρημά του «Ωκεανοί Χρόνου» το 2016.

Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα στο επίσημο προφίλ του στις εκδόσεις Λιβάνη: http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=599828

Βιβλιογραφία Σταύρου Μουντουφάρη:

«ΩΚΕΑΝΟΙ ΧΡΟΝΟΥ»

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 544

Τιμή: 14,40 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ήταν πρίγκιπας του θανάτου και του μίσους. Γνωστός στους ανθρώπους ως Βλαντ. Ένας από τους Παλαιούς, μαζί με τα αδέρφια του, μαζί με την Κόμισσα Χέλγκα. Κρατούσαν στα χέρια τους τη μοίρα ενός ολόκληρου κόσμου και της αιματοβαμμένης ιστορίας του.

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ξεκίνησε με μια δολοφονία στο Σαράγιεβο.
Ο Δεύτερος ήταν απλώς το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών του Πρώτου, με σημείο αναφοράς το κραχ του 1929.

Ο Τρίτος ξέσπασε με τη χρηματοπιστωτική κρίση, το προσφυγικό, τις γεωπολιτικές ανακατατάξεις και τη συντριβή της Ευρώπης, που τρώει τις ίδιες της τις σάρκες.

Και ο Τέταρτος θα γινόταν με ιερά σύμβολα και ξόρκια.
Ο χάρτης του μίσους ξεδιπλώθηκε, κιτρινισμένος από τον πανδαμάτορα.
Οι Αιώνιοι ξύπνησαν από τον ύπνο τους γυμνώνοντας τα πανάρχαια κοφτερά δόντια τους και οι Εννέα έβαλαν μπρος τα γρανάζια της μοίρας σε αυτό το σύμπαν και στα άλλα, που θρηνούσαν καθώς έκλεινε η αυλαία της ανθρωπότητας.

Το πρώτο μέρος μιας αλληγορικής τριλογίας τρόμου και φαντασίας.

---

Τα γεγονότα όπως θα περιγράφονταν σε κάποιο ρεπορτάζ εφημερίδας ξεκινούσαν τη διαδρομή τους σε αυτή τη χρονοσειρά: με έναν φόνο σε ένα νεκροταφείο, με μια πρόσκληση που καλούσε από τον τάφο ένα ον το οποίο περίμενε υπομονετικά να φτάσει το πλήρωμα του χρόνου, με ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή, αυτό μιας «χαμένης πτήσης» πάνω από το Τρίγωνο των Βερμούδων. Με έναν επιβάτη που θα ένωνε τις ζωές ανθρώπων που είχαν βρεθεί κοντά πριν το κουβάρι της μοίρας αρχίσει να ξεμπλέκεται.

Με ένα σχέδιο που αντηχούσε 511 εκατομμύρια χιλιόμετρα μακριά από τη Γη.

Εκεί όπου βρίσκονταν οι Εννέα.

Εκεί απ’ όπου ξεσπούσε ο Θρήνος των Αγγέλων.

Εκεί όπου ξεκινούσαν και τελείωναν όλα.

Ένας κόσμος μέσα στους κόσμους.»

«Η ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ»

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 362

Τιμή: 15,52 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Kρήτη, Ηράκλειο, Μάιος 1997: Οι μπουλντόζες που άνοιγαν τα θεμέλια για την κατασκευή ενός σχολικού συγκροτήματος στην καρδιά του Ηρακλείου, λίγα μέτρα από τα ενετικά τείχη, σκοντάφτουν πάνω σε κάτι που αψηφά τους νόμους της επιστήμης και της λογικής. Το λεπτό γυαλί της πραγματικότητας αρχίζει να ραγίζει και μια σειρά από παράδοξα γεγονότα αρχίζουν να παρασύρουν τα πάντα στη δίνη τους. Το παρόν συναντά το παρελθόν και μαζί το μέλλον. Ο χρόνος χάνεται, tempus fugit όπως έλεγαν οι Λατίνοι, και το Ηράκλειο συναντιέται με την ιστορία του.

Ηράκλειο, Σεπτέμβριος 1669: Η Candia, το Ηράκλειο των Βενετσιάνων, βρίσκεται στη δίνη της πλέον μακρόχρονης πολιορκίας που κατέγραψε ποτέ η ιστορία. Η Βενετία προσπαθεί να κρατήσει χριστιανική την πόλη, μαχόμενη τους Τούρκους. Όμως κάτι παράξενο συμβαίνει στην πόλη, κάτι που οι κάτοικοί της αδυνατούν να ερμηνεύσουν. Περίεργοι άνθρωποι εμφανίζονται από το πουθενά. Σιδερένια πουλιά πετούν στον ουρανό. Μια πράσινη ομίχλη σκεπάζει τα πάντα και μια μυστηριώδης ίωση εξαπλώνεται σε ασύλληπτο χρόνο…

Ηράκλειο, τώρα: Η πόλη… επιστρέφει. Και μαζί της ο χώρος και ο χρόνος παύουν να έχουν τη γνώριμη σε όλους έννοια.
Tempus fugit. Ηράκλειο του τότε, του τώρα ή του πάντοτε...! Ένα ιστορικό θρίλερ επιστημονικής φαντασίας.

«Ο Μάρκο Μοντενάρε έβγαλε από την τσέπη του το αεροπορικό εισιτήριο που έγραφε με μεγάλα γράμματα τον προορισμό του: “Βενετία”. Kάθισε στην κουνιστή του καρέκλα χωρίς να αποχωριστεί τις σκέψεις και τη θέα του Παρισιού, ξέροντας τι όνειρα θα έβλεπε απόψε και ποιος θα ήταν αυτός που θα τα καθοδηγούσε στο μυαλό του: ένας φίλος από τα παλιά. Ίσως ο πολυτιμότερος. Ένα σπάνιο κομμάτι το ίδιου του τού εαυτού, που από το δικό του “τότε” είχε επισκεφτεί το δικό του “τώρα” δίνοντας ραντεβού για το “πάντοτε”».

 

«ΑΙΩΝΩΝ ΟΝΕΙΡΑ»

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 300

Τιμή: 8,91 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στο σκοτεινό βυθό του Αιγαίου, τα λείψανα του απώτατου παρελθόντος που αιώνες ολάκερους κρύβονταν στα παγωμένα νερά «είδαν» για πρώτη φορά απρόσκλητους «επισκέπτες» να καταδύονται μεσοπέλαγα και ν αρπάζουν το μεταλλικό κιβώτιο από την υγρή, στοργική αγκαλιά της αρχαίας πόλης...
Κάτω από την πυρωμένη απ το δυνατό καλοκαιρινό ήλιο μιας αρχαίας κρητικής πόλης γη, στο δάπεδο μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής, τα μυστικά αιώνων ξανάνιωσαν το δυνατό φως του ήλιου να τα χαϊδεύει...
Και πίσω από μια γυάλινη προθήκη του Μουσείου Ηρακλείου, ένα από τα σπουδαιότερα ευρήματα που ανέσυρε η αρχαιολογική σκαπάνη βρισκόταν στο στόχαστρο «περίεργων» ανθρώπων...
Ήταν η λυκαυγή της 1ης Αυγούστου του 1995. Μια λυκαυγή αλλιώτικη για κείνους που ένωσαν για πρώτη φορά μετά από χιλιετίες τα κομμάτια του Αντικειμένου. Εκείνους που ξύπνησαν τις βυθισμένες πολιτείες από τον αιώνιο ύπνο τους ή αλλιώς εκείνους που απλώς διέταζαν. Γιατί δεν είχαν μάθει να κάνουν τίποτε άλλο στη ζωή τους...
Υπήρχαν όμως και άλλοι...
Ο Μύρωνας Γεράκης, η Μαρίνα Φιλίνη, ο Ριχάρδος Βίχνεμαν και όλοι αυτοί που κανένας δεν είχε υπολογίσει στα σοβαρά. Στην αρχή τουλάχιστον...
Γιατί αργότερα τα πράγματα έγιναν διαφορετικά...
Πολύ διαφορετικά...»

«Η ΕΒΔΟΜΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ»

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 331

Τιμή: 14,21 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«'Ολα ξεκίνησαν τότε, στις απαρχές μιας νέας εποχής. Απόκρυφα μυστικά, καλά φυλαγμένα, έμειναν μακριά από τα περίεργα μάτια για αιώνες ολόκληρους. Αυτοί που ήξεραν σιωπούσαν. Αυτοί που είχαν δει παγιδεύτηκαν στη συνωμοσία του τρόμου. 'Ολα αυτά τότε... Γιατί το παρόν ήταν τελείως διαφορετικό.
Στην αρχή κλάπηκε το μυστικό των αιώνων, το κλειδί του βασιλείου του Αρμαγεδδών. Οι πύλες άνοιξαν. Και τότε άρχισαν όλα.
Η Πάτμος, η Ρώμη, η Αθήνα, Η Ιερουσαλήμ, αρχέγονα κέντρα απόκρυφης γνώσης, πηγές δύναμης, πρόσφεραν τα πρώτα κομμάτια του τεράστιου παζλ του τέλους, τα οποία τοποθετήθηκαν στη θέση τους. Το μοτίβο είχε αρχίσει να διακρίνεται. Και η εικόνα που αποκαλύφθηκε ήταν ζοφερή, απόκοσμη, εφιαλτική. Η 'Εβδομη Σφραγίδα είχε ανοιχτεί.
Οι φύλακες του καλού είχαν αρχίσει να ηχούν τις σάλπιγγες, οι πιστοί του ολέθρου έβλεπαν το στόχο τους να εκπληρώνεται. Το κυνήγι της 'Εβδομης Σφραγίδας είχε ξεκινήσει... Γιατί σε ορισμένα πράγματα η αρχή και το τέλος δεν έχουν την ίδια μορφή με αυτή που ήταν ήδη γνωστή στις ανθρώπινες συνειδήσεις...»