Συνέντευξη με την ΝΙΝΕΤΤΑ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Νινέττα Βολουδάκη

           Πάντοτε θεωρούσα απορίας άξιο το γεγονός ότι λατρεύω τα ιστορικά μυθιστορήματα, ενώ –τουλάχιστον ως μαθήτρια– απεχθανόμουν το μάθημα της Ιστορίας… Ίσως ο στείρος και άνευρος τρόπος διδασκαλίας της στα σχολικά μου χρόνια δεν με βοήθησε να την αγαπήσω, ενώ αντίθετα για τα βιβλία που συνδυάζουν ατόφια ιστορικά γεγονότα και μυθοπλασία τρέφω μια ιδιαίτερη αδυναμία. Είναι, λοιπόν, ιδιαίτερη χαρά και τιμή για μένα η παραχώρηση της παρούσας συνέντευξης στο ιστολόγιό μου από την κ. Νινέττα Βολουδάκη, μια συγγραφέα που ασχολείται κυρίως με το ιστορικό μυθιστόρημα, μεταξύ άλλων. Η αγαπητή συγγραφέας βρήκε το χρόνο να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων της Λογοτεχνίας» με τον δικό της πηγαίο, ειλικρινή και μεστό τρόπο. Της εύχομαι καλή επιτυχία σε κάθε πόνημά της – ιδιαίτερα στην τριλογία της «Βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών» – και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Νινέττα Βολουδάκη!

1) Αγαπητή κ. Βολουδάκη μας έχετε ήδη χαρίσει πολλά εξαιρετικά βιβλία σας, λογοτεχνίας ενηλίκων, παιδικής αλλά ακόμα και θεατρικά έργα, με πιο πρόσφατο το δεύτερο μέρος της τριλογίας σας «Βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών» με τίτλο «Τα Σύννεφα Μαζεύονται Στη Δύση». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Δεν υπήρξε συγκεκριμένο έναυσμα. Από τότε που έμαθα ανάγνωση και γραφή, το γράψιμο ήταν για μένα κάτι τόσο αυτονόητο όσο και η αναπνοή. Η πραγματικότητα ίσχυε μόνον όταν την κατέγραφα! Το ίδιο απαραίτητο μου ήταν και το διάβασμα κι έτσι, λίγο-λίγο άρχισα να γνωρίζω τον κόσμο μέσα από τα μάτια των συγγραφέων που κατέγραφε ο καθένας τη δική του πραγματικότητα. Άλλοι κόσμοι από αυτούς που γνώριζα με συνάρπαζαν, άλλοι με απωθούσαν. Και οι δύο κατηγορίες, όμως με μάθαιναν.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η ιστορική έρευνα είναι η δουλειά που κάνω πολλά χρόνια. Όταν γνωρίζει κανείς καλά το αντικείμενό του, καταλήγει να αισθάνεται ότι έχει ζήσει κι ο ίδιος τα γεγονότα που περιγράφει. Στα κενά, μπορεί να χρησιμοποιώ τη φαντασία μου, αλλά πάντα με βάση τα πραγματικά στοιχεία που έχω. Οι χαρακτήρες των πραγματικών ηρώων διαγράφονται μέσα από τις πράξεις τους. Οι χαρακτήρες των φανταστικών ηρώων, διαγράφονται από την παρατήρηση ανθρώπων της καθημερινής ζωής.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Οι δικές μου σπουδές είναι ένας κύκλος που αλληλοσυμπληρώνεται. Ουσιαστικά, η μάθηση, δεν μπορεί να τελειώσει ποτέ για έναν άνθρωπο, όποιο κι αν είναι το επάγγελμά του. Δεν μπορώ να διανοηθώ το να παίρνει κανείς ένα πτυχίο και να μην ξαναπιάνει βιβλίο στα χέρια του, πράγμα που, δυστυχώς, γίνεται και μάλιστα από ανθρώπους με επαγγέλματα που απαιτούν συνεχή ενημέρωση. Οι δικές μου οι σπουδές στην αγγλική φιλολογία και στη ζωγραφική, βοηθούν, συμπληρώνουν και πλουτίζουν τη μελέτη της Ιστορίας και ελπίζω να συνεχίσω έτσι μέχρι το τέλος μου.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Ο τρόπος που καθένας μας βλέπει τον κόσμο, εξαρτάται από τα προσωπικά του βιώματα, από τις εκτιμήσεις και τις επιλογές του. Άρα, η πραγματικότητά του, είναι καταστάλαγμα όλων αυτών. Ακόμα και οι φαντασιώσεις μας, είναι βασισμένες στα "μη βιώματά" μας –αν μπορώ να μεταχειριστώ αυτή τη φράση– που όμως θα θέλαμε να είναι βιώματά μας! Επομένως, το να περιγράφεις μια πραγματικότητα που δεν έζησες μέσα από τα δικά σου μάτια, είναι –κατά τη γνώμη μου– μια διαδικασία ιαματική, όχι επώδυνη.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζουν τα ιστορικά γεγονότα. Θεωρείτε, ίσως, ότι η Ιστορία αποτελεί μια σημαντική "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Θεωρώ τις ζωές των ανθρώπων που έζησαν πριν από μένα, μια ανεκτίμητη πηγή γνώσης. Θα ήθελα να είχα τη δυνατότητα να γνώριζα τις ιστορίες όλων των δισεκατομμυρίων ανθρώπων που πέρασαν πάνω από αυτή τη γη!

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Πιστεύω ότι ο καθένας "γεννιέται" αυτό που γίνεται. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Η εκπαίδευση οπωσδήποτε βοηθάει στην τελειοποίηση της τεχνικής ή στη συστηματοποίηση της δουλειάς σου, αλλά πρέπει να γεννηθείς με τη δική σου, ιδιαίτερη κλίση.

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Όχι, δεν υπάρχει μοτίβο. Πολλές φορές τυχαίνει να ανοίξω ξαφνικά τα μάτια μου το ξημέρωμα και να έχω μπροστά μου τη λύση σε μια δυσκολία που με προβλημάτιζε όλη την προηγούμενη μέρα. Κάθε ώρα και κάθε τόπος προσφέρεται για να εντοπιστεί μια συγκεκριμένη "ατμόσφαιρα" που θέλω να δώσω, ή για να καταγράψω την αντίδραση ενός ανθρώπου που μου θυμίζει έναν ήρωά μου.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Ο πρώτος που διαβάζει τα βιβλία μου μόλις τελειώσουν είναι ο σύζυγός μου. Η γνώμη του και οι γνώσεις του είναι πράγματα σημαντικά και πολύτιμα.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω τα βιβλία μου. Όλα είναι γραμμένα με κόπο και όλα μου έχουν μάθει πολλά πράγματα. Ίσως χάρηκα περισσότερο τη διαδικασία γραφής του πρώτου, που έχει τίτλο «Στον Καιρό των Μονόκερων», γιατί γράφτηκε χαλαρά, πιο πολύ για "το κέφι" μου, όχι για να εκδοθεί. Δεν μπορώ επίσης να γράψω την ιστορία του καθενός, γιατί το καθένα έχει τόσο μεγάλη ιστορία, που θα μετανιώσετε για την ερώτηση!

10) Η συγγραφέας Νινέττα Βολουδάκη βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Βρίσκει χρόνο για όλα τα βιβλία. Ακόμα και "κολλημένη" στην κίνηση, στο αυτοκίνητο, ακούει audiobooks, να είναι καλά η τεχνολογία! Διαβάζω σχεδόν αποκλειστικά αγγλική λογοτεχνία -παλιά και νέα- και έχω αδυναμία στα αστυνομικά τους. Τελευταία έχω ενθουσιαστεί με ένα Σκωτσέζο συγγραφέα που είναι αγρότης και ξεκίνησε να δημοσιεύει αστυνομικά μυθιστορήματα στο Amazon, μόνος του, χωρίς εκδότη. Οι ιστορίες του έχουν ήρωα έναν αστυνομικό στο Εδιμβούργο. Τα δύο πρώτα του τα είχα κατεβάσει στο Kindle πολύ οικονομικά, όταν ήταν άγνωστος. Τώρα όμως έγινε γνωστός και τον ανέλαβε εκδότης και οι τιμές των βιβλίων του ανέβηκαν πολύ! Εξακολουθεί να είναι αγρότης και να δίνει προτεραιότητα στα ζώα του και στις αγροτικές δουλειές του και γράφει το βράδυ! Μου αρέσει η νοοτροπία, το φλέγμα, το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός που υπάρχει γενικά στους βρετανούς συγγραφείς.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Και πάλι ο κατάλογος θα είναι μεγάλος! Ο Ντοστογιέφσκι είναι ένας από τους πρώτους συγγραφείς που με επηρέασε στην αρχή της ζωής μου με το μηδενισμό του. Ο Τολστόι στο «Πόλεμος και Ειρήνη» με την ιστορική του ανάλυση της εκστρατείας του Ναπολέοντα στη Ρωσία, μου άνοιξε ένα παράθυρο στο "σκάκι" των πολέμων που παίζονται με πιόνια τους λαούς. Η Daphne du Maurier με έκανε να αγαπήσω την Κορνουάλλη, η Agatha Christie –και τα βιβλία που έγραψε με το όνομα Mary Westmacott– μου έμαθε πολλά για διάφορες μορφές ψυχολογίας που μπορεί να φαίνονται ακραίες, αλλά είναι πολύ συνηθισμένες. Ιδίως το βιβλίο της «Absent in the Spring», είναι από τα λίγα ψυχογραφήματα της "θυσιασμένης" και "αφοσιωμένης" γυναίκας! Επίσης, ο James Herriot μου έμαθε πώς μπορεί κανείς να αγαπάει ακόμα και το πιο δύσκολο επάγγελμα και να χαίρεται με ό,τι κάνει, έστω και μέσα σε σκληρές συνθήκες, ο Tolkien μου έδειξε πόσα κοινά υπάρχουν στους μύθους των λαών, και πάει λέγοντας… Μπορώ να μιλάω ασταμάτητα και με ευγνωμοσύνη για όλα τα διαφορετικά βλέμματα που με βοήθησαν να δω με πολλές οπτικές γωνίες τους ανθρώπους και τον κόσμο…

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Νομίζω ότι εξήγησα πιο πάνω πόσα πολλά βιβλία -και τους συγγραφείς τους- έχω θαυμάσει και έχω αγαπήσει. Παρ’ όλα αυτά, ούτε θα ήθελα, ούτε θα μπορούσα να έχω γράψει κάποιο από αυτά. Δεν θα μπορούσα να δω με τα μάτια κάποιου άλλου και να μιλήσω με το δικό του τρόπο, όσο κι αν είναι καλύτερος από μένα.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Όλα είναι σχετικά. Όταν γράφεις για πολιτείες που έχουν γίνει χώμα πια και για τόπους που δεν υπάρχουν, πώς να ταξιδέψεις εκεί; Ας πάρουμε παράδειγμα τον Herriot, που σας ανέφερα πιο πάνω. Εκείνος έζησε σε ένα συγκεκριμένο τόπο όλη του τη ζωή και περιέγραψε με λεπτομέρειες τη ζωή του κτηνιάτρου στον τόπο αυτό και το έκανε πολύ ωραία. Υπάρχει, όμως, και ο Tolkien  που περιέγραψε με κάθε λεπτομέρεια ένα τόπο που δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει και έγραψε σε γλώσσες που κανείς δεν θα μιλήσει ποτέ και το δικό του έργο είναι μοναδικό κι ανεπανάληπτο. Άρα. Όλα είναι σχετικά και εξαρτώνται από τον συγγραφέα.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Θεωρώ ότι οι αναγνώστες που αγαπούν ένα συγγραφέα, θα τον ακολουθήσουν στις επιλογές του.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Πιστεύω ότι όλα τα βιβλία πρέπει να προβληματίζουν και να παρέχουν γνώσεις με ευχάριστο και ενδιαφέροντα τρόπο. Υπάρχει ένα ρητό που λέει πως, αν ένα βιβλίο δεν αξίζει να το διαβάσεις δεύτερη φορά, δεν αξίζει να το διαβάσεις ούτε και την πρώτη! Δεν καταλαβαίνω πώς θα είναι μόνο ψυχαγωγικό ένα βιβλίο. Ακόμα και ο Αστερίξ ο Γαλάτης δεν είναι μόνο ψυχαγωγικός, αλλά έχει μηνύματα. Εγώ θέλω να προβληματίζω τους αναγνώστες μου και, κάποιες φορές, να τους ανησυχώ.

16) Θεωρείτε ότι η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Οπωσδήποτε ο καιρός μας θα είναι πηγή έμπνευσης για κάποιον στο μέλλον. Ελάχιστοι σύγχρονοι άνθρωποι, όμως, έχουν τη νηφαλιότητα να βλέπουν και να κρίνουν αντικειμενικά τα κοινωνικά και τα προσωπικά τους γεγονότα, γιατί οι περισσότεροι βλέπουμε και κρίνουμε συναισθηματικά, άρα υποκειμενικά. Προσωπικά, δεν μου αρέσει η "φυγή". Μου αρέσουν οι λύσεις. Και αρνούμαι να πιστέψω ότι υπάρχουν αντικειμενικά αδιέξοδα. Απλά, υπάρχουν άνθρωποι που επιμένουν να πετύχουν διαφορετικά αποτελέσματα από τα ίδια δεδομένα.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Είναι αστείο, αλλά εγώ έγραφα για… το συρτάρι μου! Έγραφα γιατί δεν μπορούσα να μη γράφω. Το πρώτο μου –λογοτεχνικό– βιβλίο το έδωσα γιατί πείστηκα ότι και κάποιοι άλλοι μπορεί να χαρούν να το διαβάσουν, όσο χάρηκα κι εγώ που το έγραψα. Με το ίδιο σκεπτικό, όταν ένα θέμα με ενδιαφέρει, θέλω να το μοιραστώ με κάποιους που σκέφτονται σαν και μένα.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Θα τους συμβούλευα κι εκείνους να γράφουν γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Αν μπορούν να κάνουν αλλιώς, τότε ας μη γράφουν.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο τελευταίο  μυθιστόρημά σας «Τα Σύννεφα Μαζεύονται Στη Δύση», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ και ελπίζω να μη σας κούρασα. Ευχαριστώ πολύ και για τις ευχές σας. Αυτό που έχει προτεραιότητα τώρα, είναι να τελειώσω το τρίτο βιβλίο της τριλογίας «Βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών», δηλαδή το επόμενο από «Τα Σύννεφα μαζεύονται στη Δύση», το οποίο έχω καθυστερήσει αρκετά. Να σκεφτείτε ότι αλλάζω πεζοδρόμιο για να αποφύγω μια συμπαθέστατη αναγνώστρια, γειτόνισσά μου, που κάθε φορά που συναντιόμαστε –κι αυτό συμβαίνει πολύ τακτικά– μαζί με το καλημέρα, με ρωτάει αν τέλειωσα και το τρίτο βιβλίο και γιατί αργώ τόσο! Άρα, δεν έχω άλλο περιθώριο!...

Και πάλι σας ευχαριστώ πολύ και σας εύχομαι καλό καλοκαίρι με …πολλά βιβλία…

Βιβλιογραφία της Νινέττας Βολουδάκη:

Η Νινέττα Βολουδάκη γεννήθηκε, ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

Έχει γράψει ιστορικά βιβλία και για παιδιά και για μεγάλους, θεατρικά έργα για παιδιά και έχει κάνει θεατρικές διασκευές γνωστών παραμυθιών.

Έργο της έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, της οποίας είναι μέλος.

Εκτός από το γράψιμο ασχολείται και με τη ζωγραφική, με ιδιαίτερες μελέτες στη μεσαιωνική ζωγραφική, βυζαντινή και δυτική.

Από τις Εκδόσεις Λιβάνη κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της «Η Ξένη απ’ το Βορρά και την Ομίχλη» (2013) και «Τα Σύννεφα Μαζεύονται Στη Δύση» (2014).

Περισσότερες πληροφορίες για το συγγραφικό έργο της συγγραφέως στο επίσημο προφίλ της στο site των εκδόσεων Λιβάνη: http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=846275 και επικοινωνία με τη συγγραφέα στο προσωπικό της ιστολόγιο: http://ninetta1.blogspot.com.

Βιβλιογραφία της Νινέττας Βολουδάκη:

«ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ ΜΑΖΕΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΗ»

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 320

Τιμή: 11,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Το βιβλίο "Τα Σύννεφα Μαζεύονται στη Δύση", το δεύτερο της τριλογίας "Βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών", ξεκινά με το θάνατο του Ιωάννη Κομνηνού και την άνοδο στο θρόνο του γιου του, Μανουήλ. Ο τίτλος του δηλώνει τόσο τα σύννεφα της παρακμής, όσο και τα σύννεφα της σταυροφορίας και τη φθορά που επέφεραν στην αυτοκρατορία, ενώ περιγράφονται οι αλλαγές στη νοοτροπία, τη ζωή και στα ήθη της νέας Αυλής, οι οποίες άρχισαν να γίνονται από την ενθρόνιση του νέου αυτοκράτορα.
Η Μπέρθα του Σούλτσμπαχ βρέθηκε τρία χρόνια στο περιθώριο, μέσα στην αβεβαιότητα για το μέλλον της, γιατί η θέση της -μια απλή κοντέσα, συγγενής εξ αγχιστείας ενός βάρβαρου ρήγα- αλλά και η προσωπική αδιαφορία του Μανουήλ τον έκαναν να διστάζει να πάρει μια οριστική απόφαση.
Ο γάμος τους έγινε τελικά τον Ιανουάριο του 1146 και η κοντέσα Μπέρθα έμεινε στην ιστορία ως "βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών".
Ωστόσο, ο Μανουήλ είχε αποκτήσει ένα νόθο γιο από την ανεψιά του, την κόρη του αδερφού του που είχε πεθάνει, γεγονός που δημιούργησε προβλήματα στις σχέσεις του με δύο πατριάρχες, πρώτα με τον Μιχαήλ Κουρκούα και ύστερα με τον Κοσμά Αττικό, που ανέβηκε στον πατριαρχικό θρόνο μετά την παραίτηση και το θάνατο του πρώτου.
Την άνοιξη του 1146, ο Μανουήλ ξεκίνησε εκστρατεία για να πολιορκήσει το Ικόνιο, αλλά οι ειδήσεις για μια νέα σταυροφορία που ξεκινούσε στη Δύση τον έφεραν πίσω στη Βασιλεύουσα...»

«Η ΞΕΝΗ ΑΠ' ΤΟ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ»

Εκδόσεις: Λιβάνη

Σελίδες: 320

Τιμή: 11,94 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τη νύχτα του πρώτου χιονιού, οι θρύλοι λένε πως τα ξωτικά βγαίνουν να το προϋπαντήσουν καβάλα στους μονόκερους. Αν κοιτάξεις προσεκτικά, θα δεις τις σκιές τους να περνούν, αλλά είναι δύσκολο να τα ξεχωρίσεις, γιατί καβαλάρηδες και μονόκεροι είναι κάτασπροι και κρύβονται στο χιόνι. Τα χρόνια που στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία βασίλευε η δυναστεία των Κομνηνών -τα τελευταία χρόνια του πλούτου, της ακμής και της δύναμής της- κάποια ξωτικά και μονόκεροι, κάποιοι θρύλοι και παραμύθια είχαν απομείνει να ανακατεύονται με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Το πρώτο βιβλίο της τριλογίας "Βασιλίς Ειρήνη η εξ Αλαμανών", που περιγράφει τα τελευταία χρόνια της ζωής του αυτοκράτορα Ιωάννη Κομνηνού -του δεύτερου της δυναστείας-, ψάχνει ανάμεσα στους θρύλους και στις πραγματικότητες για να φέρει στο φως την ιστορία μιας Αλαμανής αρχόντισσας, της κοντέσας Μπέρθα του Σούλτσμπαχ, γυναικαδέλφης του ρήγα Κονράδου, που ήρθε στην ωραιότερη πόλη της τότε γνωστής οικουμένης, στη Βασιλεύουσα πόλη, στα μέσα του 12ου αιώνα, για να παντρευτεί το μικρότερο πορφυρογέννητο γιο του βασιλέα Ιωάννη, τον Μανουήλ. Η ιστορία της ξεκινάει μια νύχτα του πρώτου χιονιού και ακολουθεί ένα λαβύρινθο από απρόσμενα μονοπάτια, μέχρι να φτάσει στο τέλος της, ύστερα από δεκάξι χρόνια. Στην αρχή, ο θρόνος της αυτοκρατορίας έμοιαζε απλησίαστος για τον τελευταίο γιο που είχε τρεις μεγαλύτερους αδερφούς να προηγούνται στη σειρά της διαδοχής και το συνοικέσιο με μια Αλαμανή μικροευγενή ήταν αποδεκτό. Η ζωή των ανθρώπων, όμως, σπάνια είναι προβλέψιμη. Και, πολύ συχνά, ξεπερνάει ακόμα και τους θρύλους και τα παραμύθια.»