Συνέντευξη με τους ΜΑΡΙΝΑ & ΓΙΑΝΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Μαρίνα και Γιάννης Αλεξάνδρου

            Ένα πολύ αγαπημένο, πολυγραφότατο και ευρέως καταξιωμένο ζεύγος στη ζωή και στη συγγραφή αποτελούν οι Μαρίνα και Γιάννης Αλεξάνδρου. Πολλά από τα βιβλία τους με έχουν "ταξιδέψει" αναγνωστικά κατά καιρούς με πρώτο και εξαιρετικά αγαπημένο μου το «Απλά Σ’ Αγαπώ», ενώ αξέχαστο μου έχει μείνει και το συναρπαστικό «Τα Παλάτια Του Βοσπόρου». Πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη το νέο τους, ολοκαίνουριο βιβλίο «Δύο Άλλοι Κόσμοι», καθώς και το «Για Μια Ελπίδα» το οποίο αποτελεί ανατύπωση και διασκευή δύο παλαιότερων μυθιστορημάτων τους. Με αφορμή, λοιπόν, την έκδοση του νέου τους βιβλίου οι αγαπητοί συγγραφείς είχαν την καλοσύνη να απαντήσουν στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» με τον δικό τους γλαφυρό και άμεσο τρόπο. Τους ευχαριστώ θερμά για τον χρόνο που διέθεσαν, τους εύχομαι καλή επιτυχία στο τελευταίο τους πόνημα «Δύο Άλλοι Κόσμοι», όπως και σε κάθε άλλο έργο τους, και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις τους ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την Μαρίνα και τον Γιάννη Αλεξάνδρου!

1) Αγαπητοί κυρία και κύριε Αλεξάνδρου, μας έχετε ήδη χαρίσει πολλά εξαιρετικά βιβλία σας, τα περισσότερα δε από αυτά από κοινού, με πιο πρόσφατο το νέο σας μυθιστόρημα από τις εκδόσεις Λιβάνη με τίτλο «Δύο Άλλοι Κόσμοι». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Η Μαρίνα ξεκίνησε πριν από είκοσι και περισσότερα χρόνια όταν ο Γιάννης έλειπε μερικούς μήνες για δουλειά στη Σαουδική Αραβία. Έγραψε δυο-τρεις μικρές ιστορίες για να γεμίσει το χρόνο της. Όταν ο Γιάννης γύρισε και τις διάβασε, την παρότρυνε να αρχίσει να γράφει συστηματικά. Και η Μαρίνα έγραφε και έγραφε και ο Γιάννης ήθελε και ήθελε να βάλει τα δικά του, αυτά που είχε ζήσει στη Μέση Ανατολή…. και το βιβλίο ήταν «Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου» τελικά… όπως και όλα τα επόμενα… 

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η Μαρίνα αρχίζει να γράφει ό,τι σκεφτεί, ανακατεμένες σκηνές, χαρακτήρες και δράση. Αφού γράψει σαράντα-πενήντα σελίδες φωνάζει το Γιάννη και του τις διαβάζει. Μόλις τελειώσει του ζητάει να τη βοηθήσει να βγει μια πλοκή που να συμπεριλαμβάνονται όλα τα ανακατεμένα. Τότε αρχίζει ο καυγάς που διαρκεί μερικές ώρες και τελειώνει όταν έχει "δέσει η σούπα" και έχει καθοριστεί η βασική πλοκή, η βασική ιδέα, οι βασικοί χαρακτήρες.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών, κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας, καθώς επίσης και πόσο εύκολη είναι η συγγραφική σας συνύπαρξη;

Ο μεγαλύτερος διηγηματογράφος όλων των εποχών, ο Τσέχωφ, ήταν γιατρός επιδημιολόγος και ο μεγαλύτερος μυθιστοριογράφος, ο Ντοστογιέφσκι, σπούδασε μηχανικός σε στρατιωτική ακαδημία. Εμείς δεν έχουμε ούτε το ένα δέκατο από το ταλέντο τους. Τους μοιάζουμε, όμως, γιατί η Μαρίνα έχει τελειώσει σχολή καλών τεχνών και ο Γιάννης είναι μηχανικός. Η συγγραφική μας συνύπαρξη είναι πολύ εύκολη γιατί περνάμε καλά γράφοντας και πολύ δύσκολη γιατί όλο τσακωνόμαστε για τη διαμόρφωση της υπόθεσης.

  

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ σε βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Για τη δουλειά μας (την τεχνική εταιρεία μας) έχουμε ταξιδέψει σε πολλά μέρη, έχουμε γνωρίσει ενδιαφέροντες ανθρώπους, έχουμε ακούσει πολλές ιστορίες από αυτούς και ό,τι μας άγγιξε το μεταφέραμε στο χαρτί.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά και διαφορετικά θέματα, ενώ κυρίαρχο ρόλο παίζει η κοινωνική πραγματικότητα και η Ιστορία. Θεωρείτε, ίσως, ότι η ζωή και η Ιστορία αποτελούν σημαντικές "πηγές ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Ο Σαίξπηρ είχε πει: «το μεγαλύτερο θέατρο είναι η ζωή». Η ιστορία πάλι η ζωή είναι.

Και ένας συγγραφέας, δύο στη περίπτωσή μας, πρέπει να προσπαθήσει να αντιγράψει τη ζωή έστω και λίγο, αν θέλει να καταφέρει κάτι.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Επιστημονικότητα στη συγγραφή δεν υπάρχει. Μας θυμίσατε βέβαια τον τίτλο μιας παλιάς ιταλικής κινηματογραφικής επιτυχίας «Pane, Amore e Fantasia». Μήπως, λοιπόν, δώσουμε στη συγγραφή τη δική μας ένα αντίστοιχο τίτλο «Ιστορία, Έρωτας και Φαντασία»!

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η Μαρίνα κάθεται και λέει: «τώρα θα γράψω» και ξεκινάει χωρίς να έχει κάτι στο μυαλό της και γράφει αυθόρμητα ή και αυτόματα. Ο Γιάννης σκέπτεται, ανοίγει εγκυκλοπαίδειες, ψάχνει στο διαδίκτυο. Γράφει με το μυαλό, ενώ η Μαρίνα με τη καρδιά.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο βιβλίο σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου του οποίου την κρίση εμπιστεύεστε;

Ε, εδώ πλεονεκτούμε γιατί έχει εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο. Άμα συμφωνήσουμε τελείωσε, προχωράμε.

9) Από τα πολυάριθμα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Πάντα ο Βενιαμίν συγκεντρώνει την αδυναμία των γονιών. Έτσι και εμείς έχουμε αδυναμία στο τελευταίο μας βιβλίο. Το «Δύο Άλλοι Κόσμοι» ξεκίνησε σαν ένα μεγάλο στοίχημα ζωής δύο συμφοιτητών από δύο άλλους κόσμους. Ο κόσμος του γιου ενός φτωχού μετανάστη και ο κόσμος ενός πλουσιόπαιδου συναντώνται, αφού βρέθηκαν συμφοιτητές στη Νέα Υόρκη. Είναι σε αδρές γραμμές μια αληθινή ιστορία.

10) Οι συγγραφείς Μαρίνα και Γιάννης Αλεξάνδρου βρίσκουν το χρόνο να διαβάζουν και για δική τους ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο τους; Όταν συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστες και γιατί;

Η Μαρίνα διαβάζει μοντέρνα ξένη και ελληνική λογοτεχνία και ο Γιάννης είναι κολλημένος με τη κλασική λογοτεχνία του 19ου αιώνα.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Ό,τι μας ενθουσιάζει μας επηρεάζει. Μπορεί να είναι μια σκηνή από ένα θεατρικό έργο που θα δούμε, μια σελίδα από ένα βιβλίο, τα λόγια ενός τραγουδιού, ή η αυθόρμητη εξομολόγηση ενός αναγνώστη.

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει, το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε ή ονειρεύεστε να είχατε συγγράψει εσείς;

Όχι ένα ούτε δύο αλλά πολλά ζηλεύουμε και θαυμάζουμε, αλλά δεν ονειρευόμαστε να τα είχαμε συγγράψει γιατί ξέρουμε ότι με τα όνειρα δεν γίνεται κανείς καλύτερος.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Εμάς τα ταξίδια μας γίνανε βιβλία και προσπαθούμε, αν μπορέσουμε έστω και λίγο, να "διευρύνουμε τους ορίζοντες" των αναγνωστών μας.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Κάθε συγγραφέας, μικρός ή μεγάλος, είναι φυλακισμένος στον εαυτό του. Από τον εαυτό του πηγάζει το έργο του, ο εαυτός του καθορίζει το έργο του και δεν μπορεί να ξεφύγει με τίποτα, αυτή είναι η μοίρα των ανθρώπων.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Πιστεύουμε ακράδαντα πως από το βιβλίο μας πρέπει να βγαίνει ένα ηθικό δίδαγμα και όποιος το τελειώσει να έχει μάθει κάτι όμορφο.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Ο κάθε ισορροπημένος άνθρωπος ζητάει τη "φυγή" από τη καθημερινότητά του, ακόμα και αν ζει στο παράδεισο. Και αυτή τη φυγή, δηλαδή το όνειρο, θέλουμε και προσπαθούμε να δώσουμε στους αναγνώστες μας.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Αδιόρθωτα αισιόδοξοι πάντα και από την αρχή! Βέβαια παλεύουμε σκληρά να βγάλουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε και θεωρούμε καθήκον μας να δώσουμε στους αναγνώστες μας ένα βιβλίο γεμάτο «Pane, Amore e Fantasia».

18) Εσείς, με  την ευρεία έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να διαβάζουν καλά βιβλία, να προσπαθούν να γράφουν και να ονειρεύονται.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Δύο Άλλοι Κόσμοι», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κάθε χρόνο ένα καινούργιο βιβλίο έκπληξη.

Βιογραφία της Μαρίνας και του Γιάννη Αλεξάνδρου:

O Γιάννης και η Mαρίνα Aλεξάνδρου γεννήθηκαν στην Aθήνα. Mόλις παντρεύτηκαν, έβαλαν μπροστά την τεχνική εταιρεία που έχουν, στην οποία εργάζονται μαζί μέχρι σήμερα. Oι δυο τους έχουν έναν γιο.

O Γιάννης σπούδασε μηχανολόγος ηλεκτρολόγος στο Πολυτεχνείο του Άαχεν στη Γερμανία και έκανε διδακτορικό στους αυτοματισμούς στο Πολυτεχνείο του Mιλάνου. Mιλάει γερμανικά, ιταλικά, γαλλικά και αγγλικά.

H Mαρίνα σπούδασε διακόσμηση στη Σχολή Bακαλό στην Aθήνα και στην Aνωτάτη Σχολή Kαλών Tεχνών του Mιλάνου. Mιλάει γαλλικά και ιταλικά. Ήταν υποψήφια για το βραβείο «Γυναίκα της Χρονιάς 2008» του περιοδικού Life & Style.

Tο πρώτο τους μυθιστόρημα, «Tο Mυστικό της Eρήμου», κυκλοφόρησε το 1996, σημειώνοντας μεγάλη επιτυχία. Από τις εκδόσεις μας κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία τους «Το Μυστικό της Παλιάς Αυλής», «Το Μαγικό Ταξίδι», «Παραμύθι ο Έρωτας», «Aπό την Aνατολή στη Δύση», «Aπλά Σ’ Aγαπώ», «Παλάτια του Bοσπόρου», «Το Πετράδι της Ιωνίας», «Άξενος Πόντος», «Το Κύμα του Έρωτα», «Το Σπίτι του Κάμπου», «Το Λουλούδι της Λίμνης», «Συναντηθήκαμε στο Τρένο» (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Στο Όνομα της Αγάπης, Ζήσε Μαζί μου, Το Κλειδί της Εδέμ) και «Για Mια Ελπίδα» (ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Mιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας), καθώς και τα βιβλία της Μαρίνας «Η Βαθιά Πολυθρόνα» (συλλογή παραμυθιών) και «Επιστροφή στις Παλιές Αγάπες».

Για περισσότερες πληροφορίες για τους συγγραφείς Μαρίνα και Γιάννη Αλεξάνδρου, καθώς και για το συνολικό συγγραφικό τους έργο επισκεφτείτε το επίσημο προφίλ τους στο site των εκδόσεων Λιβάνη, στον ακόλουθο σύνδεσμο:

http://www.livanis.gr/ViewAuthors.aspx?ValueId=600101 

Βιβλιογραφία της Μαρίνας και του Γιάννη Αλεξάνδρου:

«ΔΥΟ ΑΛΛΟΙ ΚΟΣΜΟΙ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)

Σελίδες: 432

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ο Διονύσης, ένας ισχυρός χρηματιστής στη Νέα Υόρκη, και ο Πέτρος, επιχειρηματίας στην Ελλάδα, μπαίνουν στο σκοτεινό μονοπάτι του ανταγωνισμού και της ζήλιας, με αφορμή ένα στοίχημα. Ρίχνονται σε μια μονομαχία χωρίς όρια, που καθορίζει τη ζωή τους. Ποιος θα γίνει πιο πετυχημένος και δυνατός; Δεν τους σταματά τίποτα μπρος στον στόχο. Στο πέρασμά τους αφήνουν θύματα...
Η Άνδρια και η Νάντια μένουν στο περιθώριο. Ανώφελα τους αγαπούν, τους ποθούν, τους μισούν και τα δίνουν όλα…

Από την κοσμοπολίτικη Νέα Υόρκη, τις βουνοκορφές της Πελοποννήσου και τα γαλανά ακρογιάλια, τα αισθήματα συγκλονίζουν. Μια κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά φουντώνει την αντιπαράθεση, με αποκορύφωμα μια σκληρή δικαστική διαμάχη, όπου το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης και το FBI κυριαρχούν. Παράλληλα, η Μαφία στα πλοκάμια της σφίγγει τα παιδιά τους. Είναι νέοι, ερωτευμένοι και μέσα από περιπέτειες τελικά βγαίνουν αδιάφθοροι.
Η δημιουργία ενός οικολογικού πάρκου τούς οδηγεί στην Πελοπόννησο. Φτάνουν στη Μονεμβασιά, όπου σε ένα βενετσιάνικο κάστρο ανακαλύπτουν μια ιστορία όμοια με αυτήν του Διονύση και του Πέτρου, στην Αναγέννηση. Οι ήρωες είναι γοητευτικοί, ακαταμάχητοι και ευάλωτοι. Η αγάπη, ο φθόνος και ο ανταγωνισμός οδηγούν τις καταστάσεις στα άκρα.
Ταξιδεύουμε μαζί τους, μέχρι το φως να νικήσει το σκοτάδι και να φανεί το ουράνιο τόξο…»

---

"Την κοίταξε στα μάτια τόσο διεισδυτικά, σαν να έψαχνε την ψυχή της.

― Δε σκοπεύω να σε μοιραστώ με κανέναν. Δε σε διεκδικώ, σε έχω, γλυκιά μου, όπως με έχεις και εσύ… Το βλέμμα σου ουρλιάζει, θέλω να βγάλω το σκοτάδι από εκεί μέσα. Έσκυψε πάνω της και έγιναν ένα.

Η πλώρη του σκάφους έσκιζε τα κύματα. Της έδωσε το τιμόνι και εκείνη ενθουσιάστηκε. Το φεγγάρι τούς βρήκε αγκαλιασμένους να κοιτούν το φωτεινό του αυλάκι. Βελούδινη η νύχτα, με το κυματάκι να χτυπά στην καρίνα του ιστιοπλοϊκού.

― Έχουμε εντολές να σας οδηγήσουμε στο FBI για ανάκριση. Κατηγορείστε για εξαπάτηση του χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, είπαν οι πράκτορες δείχνοντας το ένταλμα. Σε λίγο βρίσκονταν όλοι μαζί στα άδυτα των μυστικών υπηρεσιών. Τον ζόρισαν πολύ.

Τον προσκάλεσε στον τρύγο. Η Ερατώ, με γυμνά τα πόδια, μπήκε στο πατητήρι. Ήταν ζουμερή όσο τα σταφύλια της. Όμως δεν την κοιτούσε κρυφά μόνο ο κυβερνήτης, αλλά και ένας αϊτός, ο Μανιάτης πειρατής. Εκείνη έδωσε στον Βενετσιάνο το καλύτερο τσαμπί και, παίρνοντας με τα δάχτυλά της μια ρώγα σταφύλι, δάγκωσε τη μισή, ενώ την άλλη μισή την έβαλε στα χείλη του."

«ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΠΙΔΑ»

Εκδόσεις: Λιβάνη (2016)

Σελίδες: 640

Τιμή: 11,61 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ανατύπωση και διασκευή από τα παλαιότερα βιβλία Το Χάραμα Μιας Ελπίδας και Η Γη της Ελπίδας.

Έρωτας, λάμψη, περιπέτειες, άγρια πάθη στις ιστορίες δυο νέων γυναικών. Κοινό στοιχείο τους η Αυστραλία.

Η Σοφία και ο Δημήτρης ταξίδεψαν με το ίδιο καράβι στη μακρινή ήπειρο το 1920. Διέσχισαν τους ωκεανούς σε ένα ταξίδι που θα άλλαζε τη ζωή τους. Εκείνος στην πρώτη θέση, γόνος γνωστής οικογένειας, επιθυμούσε να ξεφύγει από τα πολιτικά μίση. Εκείνη, κάτω στα αμπάρια, απελπιστικά φτωχή, λαχταρούσε να γλιτώσει από τη μιζέρια και να σώσει τα αδέρφια της. Η μοίρα τούς ένωσε και αγαπήθηκαν δυνατά, αν και ανήκαν σε άλλους κόσμους.

Πορεύτηκαν μαζί, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής.

Η Μαρία και η Χριστίνα, απόγονοί τους, επιστρέφουν σήμερα στην Ελλάδα. Ο έρωτας τις αγκαλιάζει και μέσα από αυτόν κερδίζουν το χαμογελαστό πρόσωπο της ζωής.

Στο θεσσαλικό κάμπο, ένα μυστήριο δένει το μεγαλοκτηματία Λάμπη με τους κληρονόμους του. Ποια η σχέση της νεαρής Ελληνοαυστραλέζας με τον Νίκο; Τι φοβούνται; Ποια κρυμμένα μυστικά τούς κυνηγούν; Τι έψαχνε ο Λάμπης τρέχοντας πάνω στο άλογό του; Ποια είναι η Ελένη και το πέπλο μυστηρίου που τη σκεπάζει; Το άγνωστο και τα δυνατά πάθη κυριαρχούν στον κάμπο, εκεί όπου η γη έχει ανάσα, έχει ψυχή...

Το βλέμμα της Σοφίας αγρίεψε. Ανακατεύτηκαν τα σωθικά της και υψώνοντας τα μάτια στον ουρανό έσφιξε τις γροθιές, ενώ μια βουβή κραυγή βγήκε από τα στήθη της.

«Εσύ εκεί πάνω δε μας βλέπεις; Δε μας λυπάσαι;» Έμπηξε τα νύχια στις παλάμες και αποφάσισε.

«Θα βγω σώα από αυτό το πλοίο, δε θα χάσω τα λογικά μου, θα νικήσω τη ζωή».

Έτσι όπως ατένιζε ψηλά, είδε στο πάνω κατάστρωμα έναν νέο να κοιτάζει προς τα κάτω. Φορούσε λευκό σακάκι και στο χέρι κρατούσε ένα πούρο.

Ήταν ψηλός, απόλυτα ξεχωριστός, όμορφος! «Οπτασία είναι», σκέφτηκε, «δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι...»

Προχωρούσε με το άλογο και το κορμί της είχε γίνει ένα με το ζώο. Το φεγγάρι τούς συντρόφευε.

– Είσαι μαζί μου; τη ρώτησε. Δίπλα μου; Στα λάθη και στις επιτυχίες; Ήταν γεννημένος αρχηγός και εκείνη θα θυσίαζε τα πάντα για την αγάπη του.

– Κατάλαβα, έκανε ειρωνικά ο Λάμπης, θέλεις να σε παρακαλέσουν. Χάσιμο χρόνου! Κρίμα, νόμιζα πως ήσουν πιο ειλικρινής και ντόμπρα. Θα δείξει ποιος λοιπόν θα παρακαλέσει ποιον...

Ψηλά, μέσα στ’ αστέρια, ένα τρεμόπαιξε και έλαμψε.

Ο αέρας που κατέβαινε από την πλαγιά πήρε τα λόγια που αντιλάλησαν και τα ταξίδεψε...»