«ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΟΙΝΟΣ», της Ιωάννας Θεοδωράτου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΟΙΝΟΣ», της Ιωάννας Θεοδωράτου – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Ωκεανίδα

Σελίδες: 320

Τιμή: 10,80 €

            Πάντα θεωρούσα τον μήνα Αύγουστο "σημαδιακό". Κάτι το γεγονός ότι όταν εκείνος έφτανε είχαν ήδη περάσει τα δύο τρίτα του καλοκαιριού, κάτι το γεγονός ότι ήταν ο πιο δροσερός και "πολύβουος" μήνας μια και ο εσωτερικός και εξωτερικός τουρισμός βρισκόταν στην κορύφωσή του, ενώ τα μελτέμια έδιωχναν μακριά την κάψα του θερμού προκατόχου του, κάτι ότι ακριβώς επειδή ήταν ο τελευταίος μήνας καλοκαιρινής ξεγνοιασιάς πριν τον ερχομό του φθινοπώρου πάντα φροντίζαμε να τον απολαύσουμε στο μέγιστο βαθμό… Όλα αυτά μαζί, αλλά και πολλά άλλα, μικρά και ασήμαντα, προσωπικά και υποκειμενικά στοιχεία, τοποθετούσαν τον μήνα Αύγουστο σε μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, μία θέση που ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο μετά από την ανάγνωση αυτού του υπέροχου, νοσταλγικού, ολόδροσου βιβλίου, του πρώτου της Ιωάννας Θεοδωράτου, με τίτλο «Αύγουστος Οίνος», το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ωκεανίδα. Ένα βιβλίο που διαβάζεται απνευστί, καθώς μας θυμίζει τους Αύγουστους που πέρασαν σαν "νεράκι" από την παιδική μας ηλικία μέχρι την ενηλικίωσή μας, τους Αύγουστους του παρόντος που, ίσως, ζούμε κάποιοι από εμάς ή θα θέλαμε να ζήσουμε, καθώς και τους Αύγουστους του μέλλοντος που θα θέλαμε να έχουμε την ευκαιρία να ζήσουμε στην μετέπειτα ζωή μας, έτσι ώστε να μπορούμε να τους αναπολούμε με νοσταλγία στα βαθιά μας γεράματα.

            Η κεντρική ηρωίδα του βιβλίου, η Μαρίνα, στα τριάντα πέντε της είναι πια μια γυναίκα μορφωμένη, καλλιεργημένη, έμπειρη και κατασταλαγμένη. Όμως ένα αυγουστιάτικο δειλινό προς το τέλος του καλοκαιριού, με το μελτέμι να κάνει επιτακτική την αναζήτηση μιας ελαφριάς ζακετούλας και τη θέα προς το απέραντο γαλάζιο από την βεράντα του σπιτιού στην άκρη του βράχου στο οποίο βρίσκεται εκείνη να κόβει την ανάσα, η αναπόληση παρουσιάζεται ως μοναδική επιλογή της. Ατενίζοντας τον ουρανό να σκουραίνει και να παρασύρει την αεικίνητη θάλασσα να ακολουθεί τους χρωματισμούς του, η Μαρίνα "ανατρέχει" στις αναμνήσεις των προηγούμενων καλοκαιριών της ζωής της και στα πιο αξιοσημείωτα γεγονότα τους τα οποία την σημάδεψαν, την διαμόρφωσαν ως άνθρωπο, την στιγμάτισαν, την πλήγωσαν, την παρέσυραν ή της καθόρισαν την μοίρα αμετάκλητα. Μαζί με την αναπόληση του παρελθόντος από την ηρωίδα, βιώνουμε κι εμείς ξανά κάποιες από τις αξέχαστες καλοκαιρινές εμπειρίες της ζωής της που, ακόμα και αν είναι τοποθετημένες σε διαφορετικούς τόπους, δεν παύουν να είναι εντυπωσιακά οικείες.

            Τα ανέμελα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων που τα περνούσαμε με μόνη έγνοια ποιά παρέα θα βρούμε για να ενσωματωθούμε, να γνωρίσουμε καινούριους επιστήθιους ή άσπονδους φίλους, να ξαναβρούμε τους παλιούς από τους οποίους ήταν σαν να μην απομακρυνθήκαμε ούτε μία μέρα, να κολυμπήσουμε και να "ξεροψηθούμε" στον ήλιο έως ότου το μόνο έντονο λευκό επάνω μας να είναι το ασπράδι των ματιών μας και τα δόντια μας, να παίξουμε και να εξερευνήσουμε κάθε σπιθαμή του νησιού ή της παραλιακής περιοχής όπου ξοδεύαμε το καλοκαίρι μας και τέλος να νιώσουμε τα πρώτα αθώα σκιρτήματα της νεανικής μας καρδιάς για το αντικείμενο του εκάστοτε πόθου μας. Καθώς τα χρόνια περνάνε οι υποχρεώσεις μας αλλά και οι συνθήκες που διαμορφώνουν τα πλαίσια των καλοκαιρινών μας διακοπών αλλάζουν, το ίδιο το καλοκαίρι μοιάζει να συρρικνώνεται και οι μέρες να μετράνε αντίστροφα από τη στιγμή κιόλας που αυτό ξεκινά στην πράξη. Οι προτεραιότητές μας αλλάζουν, ο τρόπος που βλέπουμε, αντιδρούμε και ανταποκρινόμαστε στα ερεθίσματα από το περιβάλλον μας είναι πλέον διαφορετικός και η ανυπομονησία μας να ανακαλύψουμε ό,τι πιο σημαντικό για την σύντομη και ανεπανάληπτη εφηβική ζωή μας κορυφώνεται. Το ίδιο και ο ενθουσιασμός, το ασυγκράτητο πάθος αλλά και η βαθιά απογοήτευση όταν οι προσδοκίες μας τυγχάνει να διαψευσθούν. Τέλος, όταν πια ενηλικιωθούμε και ο χαρακτήρας μας έχει λίγο-πολύ διαμορφωθεί οριστικά, αρχίζουμε την αναζήτηση γύρω μας για όλα όσα θεωρούμε ότι θα ικανοποιήσουν τις βαθύτερες επιθυμίες μας και θα πραγματοποιήσουν τα όνειρά μας. Διαφορετικός πλέον ο τρόπος με τον οποίο βιώνουμε τα ελληνικά καλοκαίρια, ο χρόνος μας περιορισμένος, η συμπεριφορά μας πιο συγκρατημένη και λιγότερο ανέμελη, αλλά ίσως ακριβώς επειδή είναι τόσο "πεπερασμένα" τα καλοκαίρια αυτά ανυπομονούμε να τα ζήσουμε πιο έντονα και να απομυζήσουμε κάθε δυνατή ευχαρίστηση και ικανοποίηση από αυτά.

            Στο εξαιρετικό αυτό πρώτο μυθιστόρημά της η Ιωάννα Θεοδωράτου μας συμπαρασύρει σε ένα υπέροχο, αλησμόνητο και τρυφερό ταξίδι συναισθηματικής ενηλικίωσης μαζί με την ηρωίδα της η οποία ασυμβίβαστη, ανεξάρτητη, παθιασμένη και ισχυρογνώμων γαλουχείται κάθε ηλιόλουστο, μυρωδάτο, αλμυρό, μοναδικό ελληνικό καλοκαίρι που περνά, ανδρώνεται, ενθουσιάζεται και απογοητεύεται, όμως σίγουρα γίνεται πιο σοφή και πιο δυνατή, φτάνοντας στην αυτογνωσία αλλά αγγίζοντας και το δικό της όνειρο, έτσι όπως το έχουν "σμιλέψει" οι πόθοι, οι εμπειρίες, οι προσδοκίες και οι απογοητεύσεις της. Ο «Αύγουστος Οίνος» είναι ένα δροσερό, εύγεστο, μοναδικό "κρασί", αυτό της ζωής, που μας μεθάει σιγά σιγά μέσα από τις σελίδες του αφήνοντάς μας την πιο εξαίσια, ανεξίτηλη γεύση. Πολλά συγχαρητήρια στην συγγραφέα και διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η Μαρίνα, μια σύγχρονη γυναίκα στα τριάντα πέντε της χρόνια, μετρά τα καλοκαίρια της. Σ' ένα χώρο αυθεντικά νησιώτικο κι ελληνικό, στο φως και στη θάλασσα, ξεδιπλώνει το χαρακτήρα της, μαθαίνει τους ανθρώπους, ανδρώνεται, και φτάνει στην αυτογνωσία. Μέσα από περιστατικά κωμικοτραγικά και από αναποδιές ήδη απ' την πρώιμη εφηβική της ηλικία, από την άρνηση και την αναδίπλωση, την εμμονή και τον πόνο, ξεκινά τη δική της αγωνιώδη πορεία αναζητώντας τον έρωτα έτσι όπως τον έχει πλάσει στην ψυχή της: Απόλυτο και μοναδικό. Όλη αυτή η διαδρομή τη βοηθά να ωριμάσει, να γνωρίσει τον εαυτό της και τελικά να μεθύσει από το κρασί της ζωής. Μιας ζωής που όσο κι αν προσπαθείς να την ορίσεις, που όσο ενδεχομένως σ' έχει απογοητεύσει, τελικά θα σε πάει εκεί που θέλει και -γιατί όχι;- θα σε λυτρώσει.»