«ΟΛΟΚΛΗΡΑ
ΨΕΜΑΤΑ, ΜΙΣΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ», της Σούλας Παπαλάμπρου –
Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη
Εκδόσεις:
Άνεμος
Σελίδες:
360
Τιμή:
15,28 €
Είναι κοινό μυστικό πιστεύω, για
όλους εμάς τους λάτρεις του βιβλίου, το γεγονός πως κάποιες φορές ορισμένα
βιβλία μάς κεντρίζουν το ενδιαφέρον από τον τίτλο τους και μόνο, πριν ακόμα
διαβάσουμε την υπόθεσή τους στο οπισθόφυλλο. Όταν δε, προστεθεί στον
σαγηνευτικό τίτλο και ο υπότιτλος "μια
αληθινή ιστορία" τότε το ενδιαφέρον μας κεντρίζεται ακόμα περισσότερο
και όχι άδικα νομίζω. Αυτό ακριβώς αισθάνθηκα αντικρίζοντας το συγκλονιστικό
βιβλίο της Σούλας Παπαλάμπρου από την Άνεμος Εκδοτική και διαβάζοντας τον πολλά
υποσχόμενο τίτλο του «Ολόκληρα Ψέματα,
Μισές Αλήθειες». Ένας τίτλος που μας βάζει σε σκέψεις καθώς, προσωπικά,
θεωρώ πως κάθε ψέμα είναι ένα "ολόκληρο"
ψέμα, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι αυτό, ενώ μια αλήθεια είναι κάποιες φορές
δυνατό να μην μας αποκαλύπτεται ολόκληρη αλλά μόνο η "μισή", έτσι δεν είναι; Σκόπιμα μπορεί ένα μέρος της να
αποκρύπτεται από φόβο να μην πληγωθεί αυτός που θα την μάθει, ή να μην υποστεί τις
συνέπειες αυτός που θα την πει. Πόσο πρωτότυπος και βαρυσήμαντος τίτλος για ένα
βιβλίο που βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία, την ιστορία της ίδιας της συγγραφέως,
η οποία αν και αληθινή ξεπερνά ακόμα και την πιο ευρηματική φαντασία.
Η συγγραφέας μέσα από μία μυθιστορηματική
βιογραφία μας αφηγείται την απίστευτη, συγκλονιστική, αληθινή ιστορία δύο
ανθρώπων ανώριμων και ανεύθυνων, του Άρη και της Ελπίδας, που έφεραν στον κόσμο
τρία κορίτσια των οποίων η μοίρα ήταν προδιαγεγραμμένη από την γέννησή τους
ακόμα, απλώς και μόνο εξαιτίας του φύλου τους. Ο ανεύθυνος και εγωκεντρικός
πατέρας δεν δεχόταν ότι μπορεί ένα παιδί δικό του να είναι κορίτσι, κατά
συνέπεια δεν υπήρχε καν στο μυαλό του η πιθανότητα να το αναγνωρίσει και να
αναλάβει το μεγάλωμά του, όπως θα όφειλε. Από την άλλη, η ανώριμη και ανασφαλής
νεαρή μητέρα, βιώνοντας τον απόλυτο έρωτα και την αρρωστημένη εξάρτηση στο
αρρενωπό πρόσωπο του ερωτικού της συντρόφου, δεν δίσταζε να βάζει σε δεύτερη
μοίρα κάθε ένα από τα νεογέννητα παιδιά της, προκειμένου να απολαμβάνει τα
ψήγματα της ανειλικρινούς και φειδωλής αγάπης του. Τα κοινωνικά και οικονομικά
υπόβαθρα των δύο νέων ήταν τελείως διαφορετικά και ασυμβίβαστα μεταξύ τους, όπως
και οι οικογένειές τους, κάτι που δεν βοηθούσε ώστε να υπάρξει κάποια
συμβιβαστική, δίκαιη λύση, παρά μόνο η αναγκαστική προσφυγή στην υιοθεσία των
βρεφών.
Υπάρχει μια έκφραση που λέει «το χάσιμο του ενός είναι κέρδος του άλλου»
και στην περίπτωση της ιστορίας μας αυτό ίσχυε απόλυτα, καθώς και τα τρία νεογέννητα
κορίτσια υιοθετήθηκαν από άτεκνες οικογένειες που ήθελαν διακαώς να αποκτήσουν
δικό τους παιδί αλλά δεν μπορούσαν. Έτσι, μέσα στην ατυχία τους τα τρία βρέφη
στάθηκαν τυχερά καθώς βρήκαν θετούς γονείς, "γονείς
της καρδιάς" όπως πολύ σωστά τους αποκαλεί η συγγραφέας, που τα λάτρεψαν,
τα έβαλαν στη ζωή και στην καρδιά τους και τους παρείχαν πολύ περισσότερα σε
υλικό και ψυχικό επίπεδο από όσα θα μπορούσαν ποτέ να λάβουν από τους "ακατάλληλους" βιολογικούς
γονείς τους. Ταυτόχρονα με την πράξη υιοθεσίας, φυσικά, διαγράφηκε οποιαδήποτε
σχέση των παιδιών με τους γεννήτορές τους και οι θετοί γονείς τους προσπάθησαν
να κρατήσουν το γεγονός επτασφράγιστο μυστικό. Για όλους τους ανθρώπους που
μεγαλώνουν με τους βιολογικούς τους γονείς κάποια σχόλια τετριμμένα, χιλιοειπωμένα
και φαινομενικά ασήμαντα – όπως η κλασσική ερώτηση ή διαπίστωση σε ποιόν μοιάζει
το παιδί, ή η περιπέτεια της γέννησής του – δεν τυγχάνουν ιδιαίτερης προσοχής. Όταν,
όμως, αυτά τα πολύ συνηθισμένα για άλλους σχόλια απουσιάζουν συστηματικά και
επιμελώς από μια οικογένεια, όπως και η οποιαδήποτε φυσιογνωμική ομοιότητα με τους
γονείς και το συγγενικό περιβάλλον, τότε μπορούν να εγείρουν δίκαια ερωτήματα
και επικίνδυνες απορίες σε ένα εύστροφο παιδικό μυαλό. Και επειδή ισχύει απόλυτα
το ρητό «ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον»
κάποια φορά, με κάποιο τρόπο και σε ανύποπτη χρονική στιγμή το επτασφράγιστο
μυστικό της υιοθεσίας θα αποκαλυφθεί. Πώς, όμως, είναι προτιμότερο να γίνει αυτή
η αποκάλυψη ώστε να προστατευτεί όσο το δυνατόν περισσότερο η αθώα και ευαίσθητη
παιδική ψυχή; Και ποιά θα είναι η αντίδραση του υιοθετημένου παιδιού προς τους γονείς
της καρδιάς του και προς τους βιολογικούς του γονείς, αν τελικά τους ανακαλύψει;
Πολλά τα ερωτήματα και οι
προβληματισμοί που δημιουργούνται σε μία τέτοια περίπτωση και η Σούλα Παπαλάμπρου
μας παρουσιάζει με περισσή ευαισθησία και ακρίβεια τις διάφορες περιπτώσεις
αποκάλυψης ενός τέτοιου μυστικού και τις συνέπειες που μπορούν να υπάρξουν στο ίδιο
το παιδί και τους γονείς του, θετούς και βιολογικούς. Μέσα από την δική της επώδυνη
εμπειρία, αλλά και την βαθιά αίσθηση δικαιοσύνης και ανταπόδοσης της αγάπης προς
εκείνους που της την χάρισαν απλόχερα, μας ξεναγεί στους ψυχισμούς, τις σκέψεις,
τους φόβους και τις αγωνίες όλων των ηρώων του βιβλίου της. Άνθρωποι πραγματικοί
οι οποίοι άλλοτε επιδεικνύουν σθένος, δύναμη, αποφασιστικότητα, δικαιοσύνη και μεγαλοψυχία,
άλλοτε επικεντρώνονται μόνο στον εαυτό τους και το ανεύθυνο και εγωκεντρικό "σύμπαν" μέσα στο οποίο επιμένουν να στροβιλίζονται, άλλοτε πεισμώνουν, θυμώνουν και
αγνοούν οτιδήποτε πέρα από τον προστατευμένο μικρόκοσμό τους και άλλοτε μετανιώνουν,
ψέγουν τον εαυτό τους, τα πάθη, τις αδυναμίες και τα ασυγχώρητα λάθη τους και
αποτραβιούνται για να γλείψουν τις ανίατες "πληγές" τους.
Η συγγραφέας, μέσα από τον δικό της προσωπικό
αγώνα αναζήτησης των ριζών της, μας παρασύρει σε ένα υπέροχο, αληθινό και
συγκινητικό ταξίδι, μας διηγείται ανθρώπινες περιπέτειες που αν και μοιάζουν με
μυθεύματα είναι απόλυτα αληθινές και μας αποδεικνύει πως ένα παιδί μπορεί να είναι
ο πιο αδέκαστος κριτής με το αλάθητο ένστικτό του, το οποίο γνωρίζει πως την άδολη
αγάπη, την συνεχή φροντίδα και την αληθινή ευτυχία δεν μπορεί ποτέ κανείς να
την αγνοήσει, να την λησμονήσει, να την αντικαταστήσει ή να την διαγράψει από
την μνήμη και την καρδιά του. Αξίζουν
πολλά και θερμά συγχαρητήρια στην Σούλα Παπαλάμπρου για το εξαιρετικό βιβλίο της
«Ολόκληρα Ψέματα, Μισές Αλήθειες»,
για την πορεία του οποίου της εύχομαι καλή επιτυχία και, κυρίως, να εκπληρώσει
τον σκοπό για τον οποίο γράφτηκε, να συμβάλλει ώστε να "φτάσει" η αστείρευτη αδερφική αγάπη τον τελικό "προορισμό" της!
Υπόθεση
Οπισθόφυλλου:
«Ο
Άρης, ένας ανεύθυνος άντρας, και η Ελπίδα, μια ανώριμη γυναίκα, έγιναν γονείς
τριών παιδιών, που για κακή τους τύχη ήταν και τα τρία κορίτσια. Το φύλο τους
ήταν αυτό που καθόρισε το μέλλον τους.
Τρεις
οικογένειες, έχοντας περίσσευμα αγάπης, αγκάλιασαν αυτά τα παιδιά, καθεμία
χωριστά, και τα μεγάλωσαν όσο πιο καλά μπορούσαν. Τα άδεια μέχρι τότε σπίτια
τους γέμισαν παιδικές φωνές και χαμόγελα.
Όσο
τα χρόνια περνούσαν χαρούμενα και ευτυχισμένα τόσο ο φόβος της αποκάλυψης του
μυστικού της υιοθεσίας μεγάλωνε. Τίποτα όμως δεν μένει κρυφό.
Η
Μαρίνα, το τρίτο παιδί, ξεκινά να ενώσει τα χαμένα κομμάτια του παζλ της ζωής
της. Πολλά τα κομμάτια, όμως το πιο σημαντικό δεν το έχει ακουμπήσει ακόμη, κι
ας βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής. Θα της επιτραπεί να το ολοκληρώσει ή θα
μείνει το παζλ μισοτελειωμένο;
Είναι
κακό να πεις σε ένα παιδί «δεν σε γέννησα εγώ»; Θα σε απορρίψει; Ποιος λέει πως
όταν μεγαλώνεις με αγάπη εγκαταλείπεις τους θετούς σου γονείς; Ποιος λέει πως η
γυναίκα που σε μεγάλωσε όλα αυτά τα χρόνια σταματάει να είναι η μητέρα σου αν
γνωρίσεις την αλήθεια;
Θα
σου το πω εγώ, ένα υιοθετημένο παιδί: ποτέ! Η αλήθεια λυτρώνει…»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου