Συνέντευξη με την ΣΟΥΖΑΝΑ ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΑΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Σουζάνα Χατζηνικολάου

            Την εξαίρετη κ. Σουζάνα Χατζηνικολάου είχα την χαρά και την τιμή να γνωρίσω από κοντά εξαιτίας μιας ευτυχούς συγκυρίας. Οι εντυπώσεις που μου άφησε ήταν οι καλύτερες, καθώς διαπίστωσα πως πρόκειται για μία χαρισματική συγγραφέα, μία νέα επιστήμονα που ενεργοποιείται σε έναν από τους πιο σοβαρούς και απαιτητικούς κλάδους της Ιατρικής αλλά και για έναν άνθρωπο εξαιρετικά προσιτό, ευγενή και μετριόφρονα όσον αφορά στο εντυπωσιακό συγγραφικό της έργο. Όσοι έχουν διαβάσει τα δύο μυθιστορήματα της συγγραφέως και, ειδικότερα, το πιο πρόσφατο βιβλίο της με τίτλο «Το Αυγό Του Θεού» από τις εκδόσεις Κέδρος, κατανοούν ακριβώς γιατί χαρακτηρίζω το έργο της εντυπωσιακό. Η λογοτεχνία του φανταστικού στην χώρα μας είναι ακόμα στα πρώτα της βήματα αλλά με εξαιρετικά αξιόλογους εκπροσώπους. Σπάνια, όμως, διεθνώς υπάρχει κάποιο μυθιστόρημα φαντασίας που να βασίζεται σε πρωτότυπες ιδέες, βγαλμένες απευθείας από το μυαλό του συγγραφέα, όπως για παράδειγμα μια ολόκληρη θεογονία, μία φανταστική χώρα με λεπτομερέστατο χάρτη, τραγούδια, γρίφους και μία περιπέτεια που να πλησιάζει στην γνησιότητα και την πρωτοτυπία το έργο του αξεπέραστου Τόλκιν. Όταν, λοιπόν, εμφανιστεί αυτή η σπάνια περίπτωση ενός πηγαίου, πρωτότυπου, νέου συγγραφικού ταλέντου, τότε δεν μπορείς παρά να το αναγνωρίσεις, να το παραδεχτείς και να θελήσεις να μάθεις περισσότερα για τον ίδιο τον συγγραφέα και τις απόψεις του για την λογοτεχνία. Ευχαριστώ θερμά την αγαπητή συγγραφέα για τον χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας», της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία σε κάθε έργο της και σας προσκαλώ να διαβάσετε  τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Σουζάνα Χατζηνικολάου!

1) Αγαπητή κ. Χατζηνικολάου, μας έχετε ήδη χαρίσει δύο εξαιρετικά έργα σας, με πιο πρόσφατο το επικό, πολυσέλιδο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος με τίτλο «Το Αυγό Του Θεού» Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Κυρία Τσαλαπάτη, καταρχήν σας ευχαριστώ για αυτή τη συνέντευξη καθώς και για τη φιλοξενία στο εξαιρετικό ιστολόγιό σας. Συγχαρητήρια για την υπέροχη δουλειά σας στον τομέα της λογοτεχνίας, ελληνικής και ξένης.

Θα έλεγα ότι το έναυσμα δεν ήταν άλλο από την ανάγνωση, την οποία ξεκίνησα από πολύ μικρή ηλικία, καθώς και τη συνειδητοποίηση ότι τα βιβλία είναι στην πραγματικότητα "μαγικά αντικείμενα" που αφηγούνται ιστορίες. Από τις ομορφότερες περιόδους της ζωής μου ήταν εκείνες κατά τις οποίες κάποιο ξεχωριστό βιβλίο με είχε τραβήξει στον κόσμο του και με ταξίδευε μέσα από τις λέξεις. Συχνά επέστρεφα σε ένα βιβλίο που μου άρεσε και το ξαναδιάβαζα πολλές φορές, μόνο και μόνο για να ξαναζήσω την ιστορία. Κάποια στιγμή θέλησα να γράψω κι εγώ ένα παραμύθι δικό μου, θυμάμαι ήμουν γύρω στα 8 και είχα ζητήσει από τους γονείς μου να μου αγοράσουν ένα τετράδιο στις διακοπές για να γράφω. Από τότε δε σταμάτησα ποτέ. Ίσως εν μέρει να ήταν έμφυτο, σίγουρα όμως βοήθησαν τα πολλά αναγνώσματα.

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε γεγονότα, τόπους, θρύλους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση μπορεί να προέλθει από οπουδήποτε. Μπορεί να φανεί παράδοξο, αλλά συνήθως οι ιδέες εμφανίζονται με αφορμή κάποιο γεγονός ή κάποια σκέψη της καθημερινότητας. Από κάποιο βιβλίο, κόμικ, ταινία, ηλεκτρονικό παιχνίδι, από κάποια συζήτηση με φίλους, από κάποιο ασυνήθιστο καθημερινό συμβάν, από εμπειρίες της δουλειάς. Η πραγματικότητα γεννάει την ιδέα και στη συνέχεια αυτή ανάγεται στη σφαίρα της φαντασίας μέσα από τις προσωπικές μου εμπειρίες σχετικά με το είδος. Οι ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι άτομα αληθινά, πραγματικά, που μπορεί κανείς να συναντήσει οπουδήποτε, απλά τυγχάνει να έχουν μεταφερθεί στο ανάλογο πλαίσιο του φανταστικού. Δε θα ήταν υπερβολή να πω ότι ορισμένοι χαρακτήρες στο «Αυγό του Θεού» είναι αληθινά πρόσωπα που έχω γνωρίσει.

Όσον αφορά τη συγκέντρωση πληροφοριών, είναι αρκετά εύκολο με τη χρήση του διαδικτύου, το οποίο χρησιμοποιώ αρκετά. Επειδή πρόκειται για κόσμο αμιγώς φανταστικό, δεν είναι απαραίτητη κάποια εκτεταμένη έρευνα, εκτός από περιπτώσεις που αφορούν σε δέντρα, φυτά, ζώα κ.λ.π όπως, για παράδειγμα, η λεβάντα.

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους, όπως εσείς που είστε ιατρός. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Η ιατρική είναι πολύ ιδιαίτερη σαν επάγγελμα. Καταρχήν, έχει ιδεαλισμό. Όσο κι αν υφίσταται επιθέσεις και κριτικές, όσο κι αν έχει "διαβρωθεί" από κάποιους, εξακολουθεί να διαθέτει ιδέα και ηθική. Έρχεσαι αντιμέτωπος με ασυνήθιστες καταστάσεις που για τον υπόλοιπο κόσμο είναι άγνωστες, έως και τρομακτικές. Ευθύνη, άγχος, συμπόνια, φόβος, χαρά, λύπη, θυμός, έντονα συναισθήματα που σε κατακλύζουν. Γνωρίζεις τους ανθρώπους από την καλή κι απ’ την ανάποδη, είσαι δίπλα τους σε στιγμές αγωνίας, βλέπεις τις αντιδράσεις τους σε συνθήκες πίεσης, κάτι που δε συμβαίνει σε άλλα επαγγέλματα. Βλέπεις υπομονή και απέραντη αγάπη που σε κάνουν να νιώθεις σεβασμό και δέος. Βλέπεις την εξουθένωση αλλά και την απεριόριστη πίστη, το θυμό, την αγανάκτηση και την αλαζονεία αλλά και την αποφασιστικότητα, την τεράστια ψυχική δύναμη, την ανιδιοτέλεια. Βλέπεις τη χαρά και την απόγνωση στα μάτια. Ακόμα και τη χαζομάρα και την παντελή άγνοια, την αδιαφορία, την προδοσία, την κακία. Την ευγνωμοσύνη, την τρυφερότητα, την αισιοδοξία. Αντιμετωπίζεις την αληθινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης. Όλα αυτά από μόνα τους σε γεμίζουν απέραντη έμπνευση, σε κάνουν να θέλεις να τα περιγράψεις για να βγουν από μέσα σου, για να ξαλαφρώσεις κι εσύ ο ίδιος. Εξάλλου, η ιατρική με έχει βοηθήσει στη συγγραφή γιατί μπορώ να περιγράψω εύκολα καταστάσεις που αφορούν αρρώστιες, τραύματα, φάρμακα, συμπτώματα κούρασης/πείνας/δίψας/φόβου κ.λ.π, κάτι που ανακάλυψα στην πορεία. Παλιότερα, που δεν είχα τις σχετικές γνώσεις ήταν πιο δύσκολο.

Το μόνο αρνητικό με τη δουλειά είναι η έλλειψη χρόνου για συγγραφή, ο οποίος έχει πλέον περιοριστεί στο ελάχιστο.

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Εννοείται ότι έχω συμπεριλάβει και μάλιστα πολλά, κυρίως όσον αφορά τους διάφορους χαρακτήρες οι οποίοι, όπως προανέφερα, έχουν επηρεαστεί από αληθινά άτομα που είχα την τύχη ή την ατυχία να γνωρίσω. Ως προς το τελευταίο, δεν ήταν επώδυνο, μάλλον εύκολο θα το χαρακτήριζα, γιατί τα άτομα που αποδείχθηκαν αρνητικές εμπειρίες για τη ζωή μου πλέον τα έχω αναγνωρίσει και ξεπεράσει, ενώ κατέληξαν να με διδάξουν πολύ σημαντικά μαθήματα. Για τον λόγο αυτό και ήταν μάλλον αντικειμενική η προσέγγισή τους.

Επίσης, διάφορες τοποθεσίες και μέρη στα βιβλία δεν είναι παρά "αντικατοπτρισμοί" πραγματικών περιοχών που έχουν εντυπωθεί στο μυαλό μου. Για παράδειγμα, το Μοναστήρι της Ανελμπόα στο «Αυγό του Θεού» είναι απεικόνιση συγκεκριμένου πραγματικού μοναστηριού, ενώ ο Σελέτικ και η Άσα-Καράια, το Χάνι του Ανάποδου, το Δάσος Λόρογκ και το Γριγάλ είναι αληθινές εικόνες από αληθινά μέρη που έχω επισκεφθεί.

Όσον αφορά τις καταστάσεις της πλοκής, δεν θα έλεγα ότι έχω παρόμοια προσωπικά βιώματα με κάποια από αυτές, είναι ως επί το πλείστον φανταστικές. Με εξαίρεση φυσικά ό,τι αφορά τη θρησκεία της Νεβάντε και τη λατρεία του Γκνοφόσιρ που έχει επηρεαστεί από τις δικές μου σχετικές εμπειρίες.

5) Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί κυρίως με την λογοτεχνία φαντασίας. Θεωρείτε, ίσως, ότι το κύριο ενδιαφέρον σας είναι και θα παραμείνει η σφαίρα της φαντασίας ή πιθανότατα θα αναζητήσετε και κάποια διαφορετική "πηγή ιδεών" στο μέλλον;

Ποτέ δεν ξέρεις, δεν το θεωρώ, όμως, πολύ πιθανό. Υπήρξε κάποια στιγμή μετά από πολλαπλά αναγνώσματα τρόμου, που είχα σκεφτεί να δοκιμάσω μια αλλαγή προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω όμως ότι θα παραμείνω στο χώρο του fantasy, για τον απλούστατο λόγο ότι αυτό το είδος μου αρέσει να γράφω.

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Εξαρτάται από το είδος του βιβλίου. Εάν πρόκειται για επιστημονικό, ιστορικό, φιλοσοφικό, σίγουρα απαιτείται επιστημονικό υπόβαθρο, έρευνα, ανάλογες σπουδές. Για τα υπόλοιπα είδη θεωρώ ότι αρκούν αυτά που προαναφέρατε. Το έχει αποδείξει άλλωστε η ίδια η ιστορία της λογοτεχνίας. Φυσικά, όσο περισσότερα γνωρίζει κανείς για το είδος με το οποίο ασχολείται, τόσο το καλύτερο. Για παράδειγμα, ακόμα και στο fantasy υπάρχουν κανόνες τους οποίους καλό είναι να γνωρίζει κανείς. Όχι για άλλο λόγο, αλλά για να τους παραβιάζει έντεχνα και εν γνώσει του. J

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Πόσο θα ήθελα να ήταν έτσι! Δυστυχώς, όχι. Δεν μπορείς να ξέρεις πότε θα έρθει η έμπνευση. Μπορεί να είναι οποιαδήποτε στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος, όποια διάθεση κι αν έχεις, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, και πρέπει να την περιμένεις υπομονετικά όσο κι αν αργήσει. Το παν είναι να είσαι έτοιμος, ανοιχτός σε μια νέα ιδέα, να ελλοχεύεις και να την ακούσεις να έρχεται. Από τη στιγμή που θα έρθει όμως, είναι σαν ν’ ανοίγει ένα φράγμα και να ξεχύνεται καταρράχτης, και όλα παίρνουν το δρόμο τους. Είναι σαν την εγκυμοσύνη· το παν είναι η σύλληψη, που δεν γνωρίζεις όμως πότε θα γίνει. Άπαξ και γίνει, στη συνέχεια ακολουθούν όλα με τον πιο φυσικό τρόπο. Η ιδέα διαπλάθεται αργά και σταθερά, σχεδόν από μόνη της. Το έργο ουσιαστικά δημιουργείται αφ’ εαυτού και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να του είσαι αφοσιωμένος και να το παρατηρείς. Μεγαλώνει λίγο από ‘δω, μικραίνει λίγο από ‘κει, αναδιαμορφώνεται, εξελίσσεται, αλλάζει πολλές μορφές μέχρι να βρει την τελική του. Θέλει το χρόνο του για να δημιουργηθεί, θέλει την προσοχή σου, την έγνοια σου, τη φροντίδα σου. Κι όταν ολοκληρωθεί πια και ξεπηδήσει από το μυαλό σου στην πραγματικότητα, είναι ένας αυτόνομος ανεξάρτητος οργανισμός. Η δημιουργία ενός έργου είναι ό,τι κοντινότερο στην κύηση.

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Την αναζητώ. Άλλο το μάτι του συγγραφέα και άλλο του αναγνώστη. Άπειρα λάθη μπορούν να ξεφύγουν όταν όλα – χαρακτήρες, πλοκή, περιγραφές, λεπτομέρειες – βρίσκονται στο μυαλό σου σαν κουβάρι, κι ένας «καθαρός» νους μπορεί να τα επισημάνει ώστε να διορθωθούν. Είναι σημαντική η γνώμη κάποιου με εμπειρία στο είδος και ανάλογες γνώσεις γιατί μου δείχνει αδυναμίες που μου έχουν ξεφύγει. Πιστεύω, όμως, στη δουλειά μου και λαμβάνω υπόψιν μου τις όποιες παρατηρήσεις  μέχρι το σημείο με το οποίο συμφωνώ. Δε θα άλλαζα ποτέ κάτι που αρέσει σε μένα όσο κι αν άκουγα αντίθετες απόψεις. Ο συγγραφέας παίρνει την τελική απόφαση για ό,τι αφορά στο έργο.

9) Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για το κάθε βιβλίο σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του καθενός;

Ξεχωρίζω το «Αυγό του Θεού» γιατί με δίδαξε πολλά. Γράφτηκε σε μια περίοδο με ιδιαίτερη σημασία για μένα, εκείνη της εγκυμοσύνης, και η αίσθηση της δημιουργίας τότε ήταν σχεδόν μεθυστική. Κατά τη συγγραφή του ανακάλυψα πολλά τόσο για τον εαυτό μου όσο και για τους γύρω μου, για τις απόψεις μου σχετικά με τη θρησκεία και την πίστη, ήρθα πιο κοντά στο Θεό, αναθεώρησα "πιστεύω" μου και ανακάλυψα πράγματα που αναδύθηκαν από το παρελθόν και το υποσυνείδητό μου για να μου εξηγήσουν καταστάσεις και εμπειρίες ως δια μαγείας. Γράφοντάς το έγινα πιο δυνατή, αναγνώρισα για μια ακόμα φορά τις πραγματικές αξίες της ζωής, ένιωσα αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση, ήταν σαν να ακολουθούσα έναν φωτεινό δρόμο. Πιστεύω ότι είναι ό,τι καλύτερο έχω γράψει ποτέ. Η «Ίριδα» θα είναι πάντα ξεχωριστή για μένα γιατί αφορά μια άλλη περίοδο της ζωής μου, όμως το «Αυγό» είναι η αδυναμία μου.

Η ιστορία εμπνεύστηκε από το ενδιαφέρον μου για την εποχή της Ιεράς Εξέτασης και του κυνηγιού των μαγισσών. Πάντα με έλκυε το όλο γεγονός και πίστευα ότι θα μπορούσε να ειπωθεί μια ιστορία σχετική με τη θρησκεία και τις παρεκκλίσεις της, η γνώμη μου για τις οποίες διαφαίνεται στο βιβλίο. Δημιούργησα εξαρχής μια νέα θρησκεία ώστε να μπορώ να μιλήσω για το θέμα ελεύθερα, χωρίς να προκύψουν παρεξηγήσεις και αβάσιμα συμπεράσματα. Διανθίσματα και λεπτομέρειες αφορούν προσωπικές εμπειρίες και χαρακτηριστικά, όπως η λεβάντα και η μανόλια που μου αρέσουν ιδιαίτερα, ή το μοβ που είναι από τα αγαπημένα μου χρώματα. Από την άλλη, η «Ίριδα» βασίστηκε στην αναστροφή του κλασικού μοτίβου παραμυθιού στο οποίο ένας πρίγκιπας σώζει μια πριγκίπισσα από μια απειλή – αφορά την αναστροφή των ρόλων των φύλων και συμβολίζει την ισότητα.

10) Η συγγραφέας Σουζάνα Χατζηνικολάου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Χρόνος, δυστυχώς, δεν υπάρχει ούτε για γράψιμο ούτε για διάβασμα, λόγω δουλειάς και προσωπικών υποχρεώσεων. Προσπαθώ, όμως, να βρίσκω έστω και λίγες ώρες για την μαγική εμπειρία της ανάγνωσης. Μου αρέσουν όλα τα είδη λογοτεχνίας και διαβάζω με ευχαρίστηση οτιδήποτε μου εξάπτει το ενδιαφέρον, αλλά τρέφω ιδιαίτερη αγάπη για το φανταστικό. Τελευταία ανακαλύπτω με ενθουσιασμό τους Έλληνες συγγραφείς του είδους και μπορώ να πω ότι η εμπειρία είναι εκπληκτική. Διαβάζω, επίσης, ιστορικά μυθιστορήματα και κλασσική λογοτεχνία, ανάλογα με τη στιγμή. Πολλές φορές διαβάζω δύο ή και τρία βιβλία ταυτόχρονα.

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Σίγουρα έχω δεχτεί επιρροές από αναγνώσματα, κυρίως όσον αφορά τη θεματολογία, καθώς έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του συγκεκριμένου είδους. Έχω πολλούς αγαπημένους συγγραφείς και δυσκολεύομαι να πω ποιος ακριβώς με έχει επηρεάσει. Θεωρώ όμως ότι ο τρόπος γραφής και το ύφος είναι ως επί το πλείστον ανεξάρτητα χαρακτηριστικά.

Αυτό που σίγουρα με έχει εμπνεύσει είναι γενικά τα παραμύθια, τα οποία πιστεύω ότι περιέχουν πανανθρώπινες αλήθειες και διαχρονικές αξίες με τρόπο που περνά άμεσα στο υποσυνείδητο.

Αγαπημένοι μου συγγραφείς είναι πολλοί, από διάφορα είδη λογοτεχνίας. Η Κέιτ Μόρτον αλλά και ο Lewis Carroll. O Άγγελος Τερζάκης αλλά και ο Τόλκιν. Ο Στρατής Μυριβήλης, η Πηνελόπη Δέλτα, αλλά και ο Έκτωρ Μαλό και η Φράνσις Μπάρνετ. Η Ζυράννα Ζατέλη αλλά και η Άρτεμις Βελούδου, ο Τζέιμς Μπάρι και η Victoria Hislop. Ιδιαίτερα αγαπημένα μου βιβλία είναι το «Παραμύθι χωρίς Όνομα», το «Lord of the Flies», η «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ», η «Παναγία των Παρισίων», ο «Πήτερ Πάν».

12) Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Το «Lord of the Flies» του William Golding, το οποίο θεωρώ πραγματικό αριστούργημα. Επίσης, την «Πριγκιπέσσα Ιζαμπώ» του Τερζάκη.

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Όσον αφορά τη λογοτεχνία του φανταστικού δεν είναι απαραίτητο, αλλά βοηθάει πάρα πολύ. Δίνει αληθοφάνεια στις περιγραφές, την ατμόσφαιρα, τους χαρακτήρες. Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο στην πράξη. Ευτυχώς, όμως, μπορεί να γίνει σχεδόν η ίδια δουλειά από το σπίτι, μέσω του διαδικτύου, χωρίς τα βιώματα βέβαια, αλλά μπορεί κανείς να γνωρίσει τα μέρη που τον ενδιαφέρουν έστω και από μακριά.

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Πρόκειται για εντελώς προσωπική επιλογή και εξαρτάται από τον ίδιο τον συγγραφέα και μόνο. Εφόσον νιώθει την ανάγκη να "πειραματιστεί" και να ασχοληθεί με κάποιο διαφορετικό είδος, θα πρέπει να το πράξει. Δεν υπάρχουν στεγανά και όρια, η συγγραφή είναι μια εμπειρία τόσο ατομική όσο και συλλογική, που προσδίδει ευχαρίστηση στον συγγραφέα ανεξάρτητα από τον αναγνώστη. Το γεγονός ότι οι περισσότεροι παραμένουν στο είδος με το οποίο έχουν ασχοληθεί από την αρχή οφείλεται στο ότι, πολύ απλά, αυτό είναι που τους αρέσει και τους εκφράζει.

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Είναι πολύ όμορφο να έχεις κάτι να πεις πέρα από την ιστορία. Θα μπορούσε βέβαια ένα βιβλίο να έχει ως μόνο του σκοπό την ψυχαγωγία, να θέλει απλά να προσφέρει μερικές ώρες χαλάρωσης και ταξιδιού. Όταν όμως μέσα από αυτό προβάλλονται ερωτήματα που κεντρίζουν τον αναγνώστη και κινητοποιούν τη σκέψη, η ομορφιά του πολλαπλασιάζεται και η αίσθηση της ολοκλήρωσης του συγγραφέα είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη.

Θα ήθελα να πιστεύω ότι τα βιβλία μου αφορούν όλο τον κόσμο και οποιοδήποτε αναγνωστικό κοινό. Δε νομίζω ότι η λογοτεχνία του φανταστικού απευθύνεται μόνο σε συγκεκριμένο είδος αναγνωστών. Έχει τύχει να διαβάσουν το «Αυγό» άτομα που δεν έχουν ξαναδιαβάσει τέτοιου είδος βιβλία και να έχουν ενθουσιαστεί. Όσο για τα μηνύματα που θα ήθελα να περάσω, δεν είναι άλλα από τα ιδανικά που, παρά τον κυνισμό και την αλλοτρίωση της εποχής μας, εξακολουθούν να μας γοητεύουν όλους. Η αγάπη, η φιλία, η αλληλεγγύη, η πίστη, η ελπίδα, η αφοσίωση, το θάρρος και το κουράγιο, η αισιοδοξία ότι το τέλος κάθε περιπέτειας θα είναι καλό. Νομίζω ότι όλοι μας το έχουμε ανάγκη αυτό.

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα, ιδιαίτερα μέσα από κόσμους μυθικούς;

Δε μπορεί να είναι και τα δύο; Από πού θα εμπνευστεί κανείς αν όχι από την πραγματικότητα και την καθημερινή ζωή; Οι μυθικοί κόσμοι δεν είναι διαφορετικοί από τον δικό μας, είναι απλά ένας αντικατοπτρισμός όσων συμβαίνουν γύρω μας μέσα από ένα άλλο πρίσμα, που έχει ταυτόχρονα το στοιχείο του ταξιδιού. Η λογοτεχνία του φανταστικού μπορεί να έχει το παραπέτασμα της "φυγής", αλλά στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται αιώνιες αξίες που είναι πάντοτε επίκαιρες γιατί βρίσκονται ριζωμένες βαθιά στον ανθρώπινο ψυχισμό. Κινείται, δηλαδή, στο ίδιο μοτίβο με τα παραμύθια. Δεν θα πάψει ποτέ να μας ελκύει γιατί μέσα από αυτές τις φανταστικές πραγματικότητες απελευθερωνόμαστε και τολμάμε να ανακαλύψουμε αλήθειες για τον εαυτό μας και τη ζωή μας.

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή; Πόσο πρόσφορο είναι το "έδαφος" για το fantasy στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό;

Φυσικά και είχα ενδοιασμούς, είχα όμως και την περιέργεια να ακούσω την κριτική κάποιου με εμπειρία και ανάλογη γνώση, ώστε να ανακαλύψω περισσότερα για τον εαυτό μου και τη δυνατότητα εξέλιξης του τρόπου γραφής μου. Αυτό που ήθελα πραγματικά ήταν να μοιραστώ την ιστορία και τον κόσμο μέσα στον οποίο είχα ζήσει τόσον καιρό, και να συνομιλήσω γι΄ αυτά με άτομα που θα τα έβρισκαν ενδιαφέροντα. Αγωνία υπάρχει πάντα, όπως υπάρχει ακόμα και τώρα, με την καλή έννοια, γιατί κάθε νέος αναγνώστης μπορεί να έχει κάτι διαφορετικό να πει, κάτι να σχολιάσει που μπορεί να μην είχα προσέξει, να δώσει τη δική του προέκταση στο θέμα. Έχω πάντοτε μεγάλη ανυπομονησία να μάθω τη γνώμη κάποιου που έχει αφιερώσει το χρόνο να διαβάσει αυτό που έγραψα.

Σίγουρα η θεματολογία μου επηρεάζει την αποδοχή του ευρέως κοινού καθώς στην Ελλάδα εξακολουθεί να υπάρχει "ρατσισμός" ως προς το είδος της φανταστικής λογοτεχνίας. Παρόλα αυτά, τελευταία διαφαίνεται μια αχτίδα φωτός καθώς είναι ένα είδος ζωντανό, ταχέως εξελισσόμενο, με αρκετούς αντιπροσώπους στη χώρα μας που μας έχουν δώσει εξαίρετα έργα – προσπαθώ να διαβάζω όσο το δυνατόν περισσότερα και έχω καταφέρει να σχηματίσω ευρεία άποψη σχετικά. Πιστεύω ότι η νέα σκηνή του Ελληνικού φανταστικού είναι πραγματικότητα και θα ενθάρρυνα κάθε αναγνώστη που ενδιαφέρεται για το είδος να μη διστάσει να εμπιστευθεί Έλληνες συγγραφείς, δε θα απογοητευθεί καθόλου. Δε θα αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα, αλλά πραγματικά με λίγο ψάξιμο θα ανακαλύψει διαμάντια.

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Καταρχήν, θα ήθελα να πω ότι θεωρώ συγγραφέα οποιονδήποτε γράφει άσχετα αν το έργο του έχει εκδοθεί ή όχι. Από τη στιγμή που αποφασίζει να διαθέσει χρόνο και ψυχή σε μια ενασχόληση όπως το γράψιμο αντί να κάνει οτιδήποτε άλλο, είναι συγγραφέας. Αυτό θα πρέπει να το πιστεύουν όλοι βαθιά μέσα τους και να μην απογοητεύονται από τυχόν απορρίψεις, αλλά να συνεχίζουν την προσπάθεια με επιμονή και, πάντα, να προσπαθούν να γίνουν καλύτεροι. Σίγουρα η οικονομική κρίση δε βοηθάει, αλλά θέλω να πιστεύω ότι δε θα κρατήσει για πάντα. Κάτι που είναι πραγματικά καλό θα βρει το δρόμο του για το βιβλιοπωλείο με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Και εν τέλει, την "ετυμηγορία" θα τη βγάλουν οι αναγνώστες.

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στα βιβλία σας αλλά, ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Το Αυγό Του Θεού», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Κι εγώ σας ευχαριστώ πολύ. Πιστεύω ότι θα συνεχίσω να γράφω γιατί είναι κομμάτι του εαυτού μου και δε μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτό. Δυστυχώς αυτή την περίοδο ο ελεύθερός μου χρόνος είναι λιγοστός και κάτι τέτοιο φαντάζει δύσκολο. Είμαι σίγουρη, όμως, ότι κάποια στιγμή θα γεννηθεί μια ιστορία που θα ζητάει να ειπωθεί, και ανυπομονώ να δω ποιο θα είναι το επόμενό μου ταξίδι.

Βιογραφία Σουζάνας Χατζηνικολάου:

Η Σουζάνα Χατζηνικολάου μεγάλωσε στο Χαλάνδρι και μένει στην Παλλήνη Αττικής. Είναι παιδίατρος στο Νοσοκομείο Παίδων Πεντέλης. Γράφει ιστορίες φαντασίας και παραμύθια από μικρή. Το πρώτο της μυθιστόρημα με τίτλο «Ίριδα, η πόλη της ψυχής μας» κυκλοφόρησε το 2012 από τις εκδόσεις Πατάκη, ενώ το δεύτερο μυθιστόρημά της με τίτλο «Το Αυγό Του Θεού» κυκλοφόρησε το 2015 από τις εκδόσεις Κέδρος. Έχει μια κόρη, τη Νεφέλη.

Βιβλιογραφία Σουζάνας Χατζηνικολάου:

«ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ» (2015)

Εκδόσεις: Κέδρος

Σελίδες: 872

Τιμή: 22,50 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Στη θεοκρατική κοινωνία της Νεβάντε και της πρωτεύουσάς της, Βαγιαμόρεν, η αμφισβήτηση του Αρχιερέα και του ιερατείου ισοδυναμεί με θανάσιμη αμαρτία. Οι αμαρτωλοί θεωρούνται καταραμένοι από τον Θεό Γκνοφόσιρ και εξορίζονται σημαδεμένοι με τη Σφραγίδα, το σύμβολο των δαιμόνων. Η ποινή ισοδυναμεί με καταδίκη σε θάνατο, καθώς οι εξόριστοι έρχονται αντιμέτωποι με τον ακραίο φανατισμό και την προκατάληψη της Νεβάντε, και ελάχιστοι από αυτούς επιβιώνουν πάνω από δώδεκα μήνες. Ύστερα από τέσσερα σκληρά χρόνια εξορίας και βαριά άρρωστος, ο Φίλκε επιστρέφει στη Βαγιαμόρεν. Συναντά τον παλιό του φίλο Σίντρο κι εκείνος πηγαίνει μαζί του. Παρέα με τον Ίλυ και τον Άνικ, δυο αδέρφια από εξόριστη μητέρα, θα ξεκινήσουν ένα ταξίδι για κάποιο μοναστήρι στο Βορρά. Η πίστη όλων στον Θεό έχει κλονιστεί, και το μίσος για τον τύραννο Αρχιερέα Ζεσπίλκα είναι κοινό. Όμως κάποια στιγμή οι αληθινοί δαίμονες θα ξυπνήσουν και θα ψάξουν για συμμάχους ανάμεσα στους εξορίστους. Και τότε ο Φίλκε θα πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη συγχώρεση και στην εκδίκηση. Και θα ανακαλύψει ότι η Σφραγίδα στον κρόταφό του είναι κάτι περισσότερο από μια απλή ζωγραφιά.»

Διαβάστε ολόκληρη την κριτική για «Το Αυγό Του Θεού» στον ακόλουθο σύνδεσμο:
http://filoithslogotexnias.blogspot.gr/2016/02/blog-post_5.html

«ΙΡΙΔΑ, Η Πόλη Της Ψυχής Μας» (2012)

Εκδόσεις: Πατάκη

Σελίδες: 808

Τιμή: 8,72 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Η μοίρα της Λίλλυ αρχίζει να γράφεται τη μέρα που συναντάει τον μελαγχολικό Σον. Όταν αυτός θα εξαφανιστεί αφήνοντας πίσω μόνο το μικρό του όνομα, η Λίλλυ θα ξεκινήσει ένα ταξίδι αναζήτησης με μοναδικά εφόδια την αγάπη και την πίστη της. Δίχως να το ξέρει, ο δρόμος της θα διασταυρωθεί με την τραγική ιστορία της Ίριδας, της πανέμορφης πρωτεύουσας του βασιλείου Αρίλιον που αφανίστηκε τρία χρόνια πριν. Η Λίλλυ θα έρθει αντιμέτωπη με έναν ανείπωτο εφιάλτη. Όμως εκείνη αγαπά και πιστεύει. Απέναντι στη μαγεία του Κακού και τη μανία της εκδίκησης, θα αντιτάξει την επιμονή της αγάπης της.»