«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ», του Σπύρου Πετρουλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ», του Σπύρου Πετρουλάκη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Μίνωας

Σελίδες: 520

Τιμή: 15,30 €

            Έχοντας διαβάσει και αγαπήσει το προηγούμενο βιβλίο του Σπύρου Πετρουλάκη, την εξαιρετική «Εξομολόγηση», είχα ήδη μια πρώτη ιδέα του τί να περιμένω από το νέο του βιβλίο. Αυτό, όμως, που δεν περίμενα ήταν πως «Η Παναγιά Της Φωτιάς» θα με ενθουσίαζε ακόμα πιο πολύ και από την «Εξομολόγηση» και, ας μην με παρεξηγήσει ο αγαπητός συγγραφέας, αυτό το νέο του βιβλίο το λάτρεψα περισσότερο, ευθύς εξαρχής. Δεν είναι ακριβώς η συνέχεια του προηγούμενού του, αλλά μάλλον η συμπλήρωση όλων των "κενών" του πρώτου βιβλίου, υπό την έννοια ότι εδώ εξιστορούνται όλα τα διαστήματα της ζωής των ηρώων της «Εξομολόγησης» τα οποία είτε δεν αναφέρθηκαν, είτε ήταν κάπως σκιώδη και θολά. Οι αγαπημένοι μας ήρωες "ξαναζωντάνεψαν" για να μας θυμίσουν γιατί ακριβώς τους αγαπήσαμε στο προηγούμενο μυθιστόρημα του συγγραφέα, αλλά και να μας μαγέψουν εκ νέου με όλα όσα έζησαν και τα οποία δεν μας είχαν, έως τώρα, αποκαλυφθεί. Ο συγγραφέας, με έξυπνο και αριστοτεχνικό τρόπο, ενώνει το προηγούμενο βιβλίο του με αυτό, αναφέροντας μόνο εκείνα τα γεγονότα που είναι απολύτως απαραίτητα ώστε ο παλαιός αναγνώστης, ο οποίος έχει διαβάσει ήδη την «Εξομολόγηση» και έχει ξεχάσει κάποιες λεπτομέρειες, να τις ξαναθυμηθεί ώστε να κάνει τους απαραίτητους συσχετισμούς, αλλά και ο νέος αναγνώστης, ο οποίος αγνοεί όλα τα τεκταινόμενα του πρώτου βιβλίου, να μπορέσει να παρακολουθήσει την πλοκή του δεύτερου απρόσκοπτα.

            Χρησιμοποιώντας σχετικά μικρά κεφάλαια και μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παλινδρόμηση στο χρόνο, ο Σπύρος Πετρουλάκης ξεδιπλώνει όλες τις πτυχές της ζωής των ηρώων που αγαπήσαμε στο πρώτο του βιβλίο. Η πολύπαθη Ελένη, η γερόντισσα Μαρκέλλα, ο βασανισμένος Κωνσταντής, ο αινιγματικός Δημήτριος, ο πράος πατέρας Θεόφιλος, ο αξεπέραστος ηρωικός Μανούσος, η αδίστακτη Ντιλέκ, ο διεστραμμένος και ανήθικος Οσμάν, αλλά και τόσοι άλλοι πολυάριθμοι ήρωες μάς παρασύρουν μέσα σε μια σαγηνευτική πλοκή που μας απορροφά ολότελα. Ταξιδεύουμε σε όλη την πανέμορφη Ελλάδα και τη μυστηριώδη Κωνσταντινούπολη αλλά και την Άγκυρα από εποχή σε εποχή και φτάνουμε ακόμα και στην εξωτική σημερινή Σομαλία με τα πρωτόγονα και βάρβαρα έθιμα, ακολουθώντας την πορεία των αλησμόνητων χαρακτήρων που έπλασε ο συγγραφέας με μαεστρία και πειστικότητα.  

Ξαναζωντανεύει μπροστά στα μάτια μας το έπος του ’40 στην Ήπειρο και η ηρωική αντίσταση των Ελλήνων απέναντι στην ιταλική απειλή και την μετέπειτα αδυσώπητη γερμανική κατοχή. Αισθανόμαστε γνήσια υπερήφανοι που ένα κομμάτι της Ελλάδας, ίσως το πιο μοναδικό και ιδιόμορφο, ονομάζεται Κρήτη και μας κάνει να νιώθουμε ευλογημένοι για την ξακουστή ανδρεία, το θάρρος και την αυταπάρνηση που επέδειξαν οι κάτοικοί της Μεγαλονήσου στο πέρασμα του χρόνου. Μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές που έχω ποτέ "ζήσει" μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου ήταν η δίκη των δοσίλογων, με πιο μισητό όλων τον Ανδρέα Τζουνά, το 1945 στο Ηράκλειο, που αποδεικνύει ότι η αυτοδικία κάποιες φορές όχι μόνο δικαιολογείται αλλά, πραγματικά, επιβάλλεται από την θεία και την ανθρώπινη δικαιοσύνη. Το γεγονός δε, ότι πολλά από αυτά τα περιστατικά που αναφέρει ο συγγραφέας σχετικά με εκείνη την εποχή βασίζονται σε πραγματικά γεγονότα και μαρτυρίες, κάνει ακόμα πιο αξιοθαύμαστη την γενναία κρητική ψυχή!

Όμως, οι ήρωες που υπάρχουν μέσα σε αυτό το συναρπαστικό μυθιστόρημα δεν περιορίζονται μόνο στα χρόνια του Β’ παγκοσμίου πολέμου, αλλά επεκτείνονται ακόμα και σε ένα μικρό παιδί που με περίσσιο θάρρος βουτάει τα χέρια του στις φλόγες για να σώσει ένα ιερό εικόνισμα από την καταστροφή, ή στα χέρια ενός δόκιμου που αποφασίζει να κάνει σκοπό της ζωής του την διάσωση της ψυχής ενός στρατιώτη με σκοτεινό παρελθόν, είτε ακόμα στα αθώα χέρια του μικρού αγοριού που αποφασίζει να γίνει δολοφόνος για να υπερασπίσει τον μοναδικό δικό του άνθρωπο που του έχει απομείνει. Άρτια σκιαγραφημένοι ήρωες που η πένα του συγγραφέα τους ζωντανεύει πειστικά και αναπαράσταση καταστάσεων, γεγονότων, εθίμων και ντοπιολαλιάς, ακόμα και ντόπιων θρύλων, όπως οι Δροσουλίτες του Φραγκοκάστελλου στην Κρήτη, που πείθει ακόμα και τον πιο δύσπιστο αναγνώστη ότι όλα αυτά που διάβασε στην «Παναγιά Της Φωτιάς» τα παρακολούθησε ιδίοις όμμασι, κρυμμένος σε κάποια "γωνιά" του εκάστοτε σκηνικού.

Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον Σπύρο Πετρουλάκη για ένα μυθιστόρημα συγκλονιστικό που συναρπάζει, καθηλώνει και μαγεύει τον αναγνώστη από την αρχή μέχρι το τέλος του. Διαβάστε το, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Θεσπρωτία, 30 Οκτώβρη 1940
Οι οβίδες σφύριζαν με μανία πάνω από τα κεφάλια τους και εκείνοι, τρομοκρατημένοι, δεν ήξεραν πώς να αντιδράσουν. […]
Η Μάρω, πανιασμένη από τη φωτιά της κόλασης που ξετρύπωνε από τα μαύρα σύννεφα του ουρανού, κρατούσε σφιχτά τον Κωνσταντή στην αγκαλιά της.
Είχε κουρνιάσει σαν το πουλάκι κάτω από ένα δέντρο και προσπαθούσε να προφυλάξει τον εαυτό της και το κατατρομαγμένο παιδί.
Του χάιδευε τα μαλλιά μέσα από την κάπα του και του ψιθύριζε απαλά: «Σ’ αγαπώ, Κωνσταντή μου, σ’ αγαπώ, παιδί μου. Μη φοβάσαι».
Όμως στο μυαλό της ερχόταν και τρύπωνε ο τρόμος· ο τρόμος και η αδικία.
Σκέφτηκε ότι αυτή την ώρα η Ελένη θα είχε σηκωθεί από το κρεβάτι, πετώντας τα σκεπάσματά της. Θα έβγαινε έξω και θα αντίκριζε ένα έρημο και άδειο χωριό. «Της άξιζε!» είπε φωναχτά, δίχως να τη νοιάζει που την άκουγε το παιδί της.
Ωστόσο, μέσα της γνώριζε ότι αυτό που είχαν κάνει στη δύσμοιρη γυναίκα ισοδυναμούσε με θάνατο, ψυχικό και σωματικό.
Ήταν από τις λίγες φορές που η Μάρω επικαλούνταν τη βοήθεια του Θεού: «Θεέ μου, κάνε να μην πέσει το κακό πάνω στο κεφάλι μου.
Δεν έφταιγα μόνον εγώ» παρακάλεσε και στην προσευχή της προσπαθούσε να δικαιολογήσει τον εαυτό της – και τις πράξεις της.»

Το ψηφιδωτό της Εξομολόγησης αποκαλύπτεται και καθηλώνει…