Συνέντευξη με την ΚΑΘΡΙΝ ΓΚΑΟΥΤΣΙ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη / Interview with KATHRYN GAUCI - By Clio Tsalapati

ΚΑΘΡΙΝ ΓΚΑΟΥΤΣΙ - KATHRYN GAUCI

Αυτή είναι μία από τις στιγμές που είμαι πραγματικά ευγνώμων για την σύγχρονη τεχνολογία και, ειδικότερα, για το Ίντερνετ. Αυτή η σημαντικότατη εφεύρεση μας έχει φέρει τόσο πολύ κοντά που κάνει δυνατή την ταχύτατη επικοινωνία με ανθρώπους που μέχρι χθες δεν γνώριζες καν, οι οποίοι βρίσκονται στην άλλη πλευρά του πλανήτη και διαφορετικά δεν θα μπορούσες να συνομιλήσεις ποτέ μαζί τους. Αυτό μου συνέβη με την εξαίρετη, γλυκύτατη και πολύ αξιόλογη συγγραφέα του ιστορικού μυθιστορήματος «Η Κεντήστρα Της Σμύρνης», Kάθριν Γκάουτσι, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό από τις εκδόσεις Ωκεανός.

Η αγαπητή συγγραφέας, προσιτή και ευγενέστατη, προθυμοποιήθηκε να απαντήσει στο ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» με τον δικό της μοναδικό τρόπο και να μας μυήσει στον κόσμο του αριστουργηματικού πρώτου της μυθιστορήματος, αλλά και να μας μιλήσει για τις απόψεις της για την συγγραφή και την λογοτεχνία. Την ευχαριστώ θερμά για το χρόνο της, της εύχομαι καλή επιτυχία και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την εξαίρετη Κάθριν Γκάουτσι!

[This is one of those moments that I’m truly grateful for modern technology and, especially, for the Internet. This extremely important invention has brought us so close that makes fast communication possible, even with people that you didn’t even know until yesterday, who live in the opposite side of the planet and with whom it wouldn’t be possible to speak otherwise. This is what happened with me and the exceptional, sweet and very distinguished writer of the historical novel “The Embroiderer”, Mrs. Kathryn Gauci, whose book has been published recently in our country by Oceanos Publications.

Dear Kathryn Gauci, approachable and kind, was willing to answer the questionnaire of “Friends of Literature” in her own, unique way and introduce us to the world of her first exquisite novel, but also to talk to us about her viewpoints on writing and literature. I warmly thank her for the time she spared, I wish her all the best and I invite you to read her answers so that you may get acquainted with the excellent author a little better!]

1) Αγαπητή κ. Γκάουτσι, το νέο σας μυθιστόρημα «Η Κεντήστρα Της Σμύρνης» έχει μεταφραστεί και εκδοθεί πρόσφατα στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ωκεανός. Ποιο ήταν το ερέθισμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και της συγγραφής;

Σας ευχαριστώ για τη φιλοξενία στο ιστολόγιό σας, Κλειώ. Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ μαζί σας. Εάν προσπαθούσα να προσδιορίσω μια συγκεκριμένη χρονική περίοδο, θα έλεγα στα τελευταία χρόνια της καριέρας μου ως σχεδιάστρια χαλιών (δέκα χρόνια πριν). Ένα τμήμα της δουλειάς μου ήταν να αναδείξω τις τελευταίες κατευθύνσεις της μόδας για τους αγοραστές. Καθώς οι διάφορες τάσεις διαδέχονταν η μία την άλλη – tribal (φυλετικές), Ινδιάνων της Νότιας Αμερικής, έθνικ κ.λ.π. – ήταν αναγκαίο "βυθίσω" τον εαυτό μου – και τους πελάτες μου – σε έναν άλλο κόσμο· να μπορέσω να τους μεταφέρω στον Δρόμο του Μεταξιού, να μυρίσουν τα αρώματα της αγοράς των μπαχαρικών, να οραματιστούν τα χρώματα κ.λ.π. Μου άρεσε πολύ να το κάνω αυτό και αυτά τα "εικονογραφημένα σενάρια" πετύχαιναν το επιθυμητό αποτέλεσμα και σύντομα οι πελάτες μου ανυπομονούσαν όσο κι εγώ για να πραγματοποιήσουν το επόμενο "ταξίδι". Ήταν τότε που αποφάσισα να εγκαταλείψω το σχεδιασμό για να γίνω συγγραφέας πλήρους απασχόλησης.

[Dear Mrs. Gauci, your new novel “The Embroiderer” has been translated and recently published in Greek by Oceanos-Enalios Publications under the title “The Embroiderer Of Smyrna”. What was the stimulus for your entering the world of literature and the scope of writing?

Thank you for having me on your blog, Clio. It’s a pleasure to be here with you. If I try to pinpoint a time, I would have to say during the last few years of my textile designing career. (Ten years ago). A part of my work was to put out the latest fashion directions for the buyers. As various trends came along – tribal, North American Indian, Ethnic, etc. I needed to immerse myself – and my customers – in another world; to be able to transport them along the Silk Road, smell the aromas of the spice market, visualize the colors, etc. I loved doing this and the storyboards achieved the desired effect and my clients soon looked forward to being taken on a journey as much as I did. That was when I decided to give up designing to become a full-time writer.]

2) Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να  συγκεντρώσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευση βρίσκεται παντού, αλλά όσο αφορά την «Κεντήστρα Της Σμύρνης» προήλθε σαφώς από τα χρόνια που έζησα κι εργάστηκα στην Αθήνα, από το 1972 έως το 1978, και τη ζωή μου ως σχεδιάστρια. Η εξεύρεση πληροφοριών δεν με δυσκόλεψε, αν και συνεπαγόταν πολύ μελέτη και διασταύρωσή τους, ιδιαίτερα όταν κάποια βιβλία είτε εξέφραζαν απόψεις προκατειλημμένες, είτε επειδή την εποχή που γράφτηκαν δεν υπήρχε πρόσβαση σε άλλες πηγές πληροφοριών. Το σύνολο της βιβλιογραφίας μου για το μυθιστόρημα γεμίζει μια μεγάλη βιβλιοθήκη και κάποια από τα βιβλία είναι πολύ σπάνια. Ορισμένα τα απόκτησα στην Αθήνα την δεκαετία του ‘70. Ως οπτικός τύπος, θεωρώ ότι οι παλιές φωτογραφίες είναι μία σπουδαία πηγή έμπνευσης. Συγκεκριμένα, μία συλλογή μου που αποτελείται από δύο τόμους, με τίτλο «Οι Φωτογράφοι της Κωνσταντινούπολης» του Bahattin Oztuncay, παρέχει μία άποψη των τελευταίων χρόνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και, συγκεκριμένα, της Ευρωπαϊκής περιοχής του Πέρα. Οι παλιοί φωτογράφοι είχαν τα δικά τους φωτογραφεία στην μεγάλη Λεωφόρο του Πέρα – ανεκτίμητα. Ένα άλλο απίστευτα σημαντικό βιβλίο προήλθε από την Κοινότητα των Χιωτών της Νέας Υόρκης. «Η Έξοδος των Ελλήνων», γραμμένο από τον Χριστόφορο Πλάτωνα Καστάνη αφηγείται την εμπειρία του ως οκτάχρονο αγόρι στην Χίο την περίοδο της Καταστροφής της. Οδυνηρό!

[From where do you derive inspiration for your books and how hard is it to find and collect all the necessary information, when needed, to potentially combine historical facts, sites and fiction?

Inspiration is everywhere but for “The Embroiderer of Smyrna” it definitely came from my years of living and working in Athens, 1972-78, and my life as a designer. I didn’t find it difficult to source information but it did mean a lot of reading and cross-referencing, especially when some books were written with a biased viewpoint or because the authors simply didn’t have access to other sources of information at the time. My reference library for the novel fills a large bookcase and some of the books are quite rare. Several were acquired in Athens in the seventies. As a visual person, I find old photographs a great source of inspiration. One in particular is a two volume collection, “The Photographers of Constantinople” by Bahattin Oztuncay, gives a peek into the last years of the Ottoman Empire and in particular, the European area of Pera. The early photographers had their studios in the Grande Rue de Pera – invaluable. Another hugely important book was sourced from The Chian Society in New York. “The Greek Exile” written by Christophorus Plato Castanis accounts his experience as an 8-year old boy on Chios at the time of the Massacres of Chios. Harrowing.]

3) Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα, αλλά και τις σπουδές τους. Πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Η «Κεντήστρα Της Σμύρνης» είναι το αποκορύφωμα των δικών μου εμπειριών· "βυθίστηκα" με την καρδιά μου στον ελληνικό τρόπο ζωής, όχι μόνο όταν ζούσα στην Ελλάδα, αλλά και αργότερα με την γνώση της νεότερης Ελληνικής και Οθωμανικής Ιστορίας, τα ταξίδια σε όλη την Τουρκία και το υπόβαθρό μου στα υφάσματα. Θαυμάζω εκείνους τους συγγραφείς που επιχειρούν να γράψουν για κόσμους διαφορετικούς από την καθημερινή τους ζωή, αλλά για μένα ισχύει περισσότερο το «γράψε για ό,τι γνωρίζεις» από το να βουτάω στο άγνωστο. Νομίζω πως βοηθάει να γνωρίζεις κάποια πράγματα για το αντικείμενό σου ώστε να έχει περισσότερη αληθοφάνεια.

[Usually, most authors have been educated on a complete different object than the one they are employed in their everyday life, or the topics they choose to write about. How easy do you believe is the combination of all these properties and how could they affect each other?

“The Embroiderer of Smyrna” is really a culmination of my own experiences; immersing myself whole-heartedly into Greek life not only when I lived there, but afterwards, a knowledge of modern Greek and Ottoman history, travels around Turkey, and my background in textiles. I admire those authors who successfully venture into a world different from their everyday life but for me it’s a case of “write what you know” rather than leaping into an unknown. I think it helps to have some knowledge of your subject for it to ring true.]

4) Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Πόσο εύκολο, ή επώδυνο ήταν αυτό και πόσο εφικτή ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Οπωσδήποτε. Εκτός από τις φράσεις που προέρχονται από τα χρόνια που πέρασα στην Αθήνα, υπάρχουν και αρκετά σκηνικά στα οποία πέρασα μεγάλο διάστημα, ιδιαίτερα στην Αθήνα. Όπως οι σκηνές όπου οι πρωταγωνιστές μου περπατούν στους δρόμους του Μοναστηρακίου, κάθονται σε έναν βράχο της Αγοράς ή πίνουν ούζο σε μια ταβέρνα δίπλα στον Πύργο των Ανέμων. Βρισκόμουν μαζί τους σε κάθε βήμα της διαδρομής τους και ήταν πολύ συγκινητικό. Υπάρχει, επίσης, ένα άλλο περιστατικό το οποίο μου συνέβη στην πραγματικότητα και το οποίο έχω συμπεριλάβει στο τελευταίο μέρος του βιβλίου. Η ηρωίδα μας στην σύγχρονη εποχή, η Ελένη, έχει επιστρέψει στην Κωνσταντινούπολη και βρίσκεται σε ένα μαγαζί με κεντήματα στο Μεγάλο Παζάρι. Ο μαγαζάτορας της προσφέρει τσάι σε ένα ποτήρι σε σχήμα τουλίπας, κλειδώνει την πόρτα και αρχίζει να της δείχνει πόσο έχει μεταβληθεί το κέντημα διαχρονικά.

«"Βλέπεις", της λέει αφού είχαν συγκρίνει μία σχετικά μοντέρνα πετσέτα με ένα παρόμοιο σχέδιο κεντημένο περίπου εκατό χρόνια νωρίτερα, "ελάχιστες γυναίκες έχουν αυτή την επιδεξιότητα πλέον. Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι πρόθυμοι να υφάνουν εξαιρετικής ποιότητας χαλιά, αλλά τέτοιου είδους ποτέ. Η ζωή έχει αλλάξει για τις γυναίκες. Αυτό που κοιτάς είναι μία τέχνη που έχει εκλείψει."

Πόσο αλήθεια είναι αυτό!

[Have you ever included in your writing any personal experiences and how easy, painful or harmless was approaching them in a completely objective way?

Definitely. Besides phrases which reach back to my years in Athens, there are several scenes that I have spent a lot of time in, especially in Athens. As my protagonists walk the streets of Monastiraki, sit on a rock in the Agora, or drink ouzo at a taverna by the Tower of the Winds. I was with them every step of the way and it was quite emotional. There is also another incident which actually happened to me and which found its way into the last part of the book. Our modern day protagonist, Eleni, has gone back to Istanbul and finds herself in an embroidery shop in the Grand Bazaar. The owner offers her a tulip-shaped glass of tea, locks the door and proceeds to show her how much embroidery has changed over the years.

            ‘So you see,’ he said, after they had compared a relatively modern napkin with one of a similar design embroidered almost a hundred years earlier, ‘very few women have this skill any more. There will always be people willing to weave fine carpets, but this sort of thing, never. Life has changed for women. What you are looking at is a lost art’

           

How true that is.]

5) Πιστεύετε πως τα ιστορικά γεγονότα παίζουν σημαντικό ρόλο στην μυθοπλασία του έργου σας; Θεωρείτε, ίσως, ότι η Ιστορία αποτελεί μια ανεξάντλητη "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Εάν γράφεις ιστορική μυθοπλασία τότε πιστεύω πως τα γεγονότα πρέπει να είναι σωστά. Εάν όχι, η ιστορία σου δεν θα είναι αληθοφανής και, εγώ η ίδια ως αναγνώστρια του είδους, δεν θέλω να έχω την εντύπωση ότι έχω παραπλανηθεί. Η Ιστορία είναι ανεξάντλητη πηγή ιδεών για τους συγγραφείς, όμως πρέπει να την χρησιμοποιούν συνετά. Δεν είμαστε ακαδημαϊκοί και πασχίζουμε να δημιουργήσουμε μία εικόνα του πώς ήταν η ζωή στο παρελθόν από άποψη συναισθημάτων και γεγονότων – να ζωντανέψουμε το παρελθόν.

[Do you believe that historical facts play an important role in your writing’s fiction? Do you consider History to be a limitless "source of ideas" for a novelist?

If you are writing historical fiction I believe the facts must be correct. If not, the story doesn’t ring true and as a reader of the genre myself, I don’t want to think I’ve been misled. History is a limitless source of ideas for novelists but it must be treated wisely. We are not academics and endeavor to give a glimpse into what life was like in the past from an emotional viewpoint as well as factual – to bring the past alive.]

6) Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Εξαρτάται από το λογοτεχνικό είδος και από τον τύπο της ιστορίας. Ένας συγγραφέας αστυνομικών μπορεί να χρειάζεται να γνωρίζει πολλά σχετικά με την εγκληματολογική έρευνα και η Mary Shelley πολύ πιθανόν να γνώριζε για τα επιστημονικά πειράματα που διεξάγονταν την εποχή που έγραφε το «Φράνκενσταϊν». Η φαντασία, δηλαδή η ικανότητα να αφηγείσαι μια καλή ιστορία με την υποστήριξη έρευνας, και το να εμπλέκεις συναισθηματικά τον αναγνώστη σε αυτήν, είναι πιθανότατα τα σημαντικότερα συστατικά των περισσοτέρων μυθιστορημάτων. Όσο για το ταλέντο, χμ… πιστεύω ότι ελάχιστοι άνθρωποι γεννιούνται ταλαντούχοι. Συνήθως, πρόκειται για τον συνδυασμό σκληρής δουλειάς και επιμονής με το ένστικτο του τί λειτουργεί καλύτερα.

[Do you regard scientific background as essential for writing a book, or all a writer needs is talent, imagination and personal experiences?

It depends on the genre and the type of story. A crime writer may need to know about forensics and Mary Shelley most likely had a knowledge of the scientific experiments conducted at the time she wrote “Frankenstein”. Imagination, the ability to tell a good story backed up with research, and to emotionally engage the reader are probably the most important ingredients for most novels. As for talent, hmm – I think very few people are born talented. It’s usually a case of hard work and perseverance combined with an instinct of what works.]

7) Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Μπορεί να μην γράφω καθημερινά, αλλά ποτέ δεν σταματώ εντελώς. Δεν είμαι προσκολλημένη στην αρχή του «κάθομαι κάτω και γράφω τόσες λέξεις την ημέρα». Ξέρω ότι κάποια στιγμή θα το ολοκληρώσω. Όταν γράφω είναι συνήθως στο γραφείο του στούντιό μου, περιτριγυρισμένη από βιβλία. Έχω πάντα μαζί μου ένα σημειωματάριο και μπορώ να σημειώνω βιαστικά ιδέες οπουδήποτε, όμως πάντοτε σε αυτό το δωμάτιο θα τις φέρω σε λογαριασμό.

[Is there a certain pattern your "writing inspiration" follows? Is there a specific time of the day, a mood, a place perhaps that urges you to write, or is it something that "pours out" of you at all times?

I might not write every day but I never turn off. I am not one for adhering to the ‘sit down and write so many words per day’ principle. I know I will get there in the end. When I do write, it’s usually at my desk in my studio, surrounded by books. I always carry a notebook and can scribble ideas down anywhere but it’s always in this room that I pull it together.]

8) Όταν ολοκληρώνετε ένα μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου ατόμου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Τα γραπτά μου τα κρατώ για τον εαυτό μου μέχρι αυτά να ολοκληρωθούν – εκτός από την ανάγνωση στον σύζυγό μου, ο οποίος μπορεί να μην είναι κριτικός όσο αφορά το εκδοτικό κομμάτι, αλλά είναι ένα καλό "φερέφωνο" όσο αφορά τον συναισθηματικό αντίκτυπο. Γενικά, εμπιστεύομαι το ένστικτό μου ως προς το αν είμαι ευχαριστημένη ή όχι. Μετά το δίνω στα χέρια ενός αξιόλογου εκδότη. Δεν μου αρέσουν οι συγγραφικές ομάδες· με αποδιοργανώνουν πολύ.

[When you finish a novel do you feel that your personal opinion and evaluation is enough, or do you ask for the opinion of a person whom you trust?

I keep my writing to myself until it’s finished – apart from reading to my husband who may not be a critique on the editorial side but is a good sounding board for the emotional pull. Generally I trust my instincts as to whether I’m happy or not. Then I put it into the hands of a respected editor. I’m not one for writing groups; too many distractions for me.]

9) Πόσα μυθιστορήματα έχετε συγγράψει; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την «Κεντήστρα Της Σμύρνης» και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" του;

Η «Κεντήστρα Της Σμύρνης» είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα και βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα που διαδραματίστηκαν μέσα σε 150 χρόνια, από το 1822 έως το 1944, ενώ υπάρχει και μία σύγχρονη περίοδος στο 1972. Είναι ένα οικογενειακό έπος ειπωμένο μέσα από την οπτική διαφόρων γενεών Ελληνίδων γυναικών – η άνοδός τους στην φήμη και σε μια ζωή προνομίων κατά την διάρκεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έως την πτώση τους το 1922 και αργότερα το 1944. Η Καταστροφή της Σμύρνης είναι κεντρικό γεγονός σε αυτή την ιστορία και βασίζεται σε αληθινές διηγήσεις που άκουσα όταν δούλευα με τους πρόσφυγες και τους απογόνους τους στη Νέα Ιωνία και την Καλογρέζα τη δεκαετία του ’70. Πρόκειται για ένα βιβλίο που γράφτηκε με μεγάλη συναισθηματική ένταση και, παρόλο που είναι γραμμένο μέσα από τα μάτια μιας Ελληνικής οικογένειας, είναι επίσης και μια Τουρκική ιστορία. Προσπάθησα να μην πάρω το μέρος κανενός και πιστεύω ότι δεν θα έπρεπε ο συγγραφέας να κάνει κάτι τέτοιο. Οι καιροί εκείνοι ήταν τόσο ταραχώδεις που απέκτησαν την δική τους "ζωή". Άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονταν καθόλου για την πολιτική αναγκάστηκαν να διαλέξουν πλευρά. Όλοι υπέφεραν.

Το κέντημα είναι το νήμα που συνδέει τα διάφορα κομμάτια της ιστορίας μεταξύ τους. Τα παλιά χρόνια οι γυναίκες ζούσαν πολύ απομονωμένη ζωή και το κέντημα ήταν ένα από τα ελάχιστα πεδία στα οποία ενθαρρύνονταν να διακριθούν. Λόγω του κεντήματος, μπορούσαν να μετακινούνται από το ένα σπίτι στο άλλο και έτσι να δουν εκ των έσω έναν κόσμο πέρα από το δικό τους σπιτικό. Κατά τη διάρκεια του τελευταίου μέρους του 19^ου αιώνα, οι Οθωμανές γυναίκες αναζητούσαν στην Ευρώπη τις νέες τάσεις μόδας. Γι’ αυτό διάλεξα να τοποθετήσω ένα σημαντικό κομμάτι του βιβλίου σε αυτό τον λαμπερό κόσμο και ένας από τους κεντρικούς ήρωές μου είναι ένας επιτυχημένος σχεδιαστής μόδας στην Κωνσταντινούπολη.

[How many novels have you written? Would you like to tell us something more about “The Embroiderer of Smyrna”, like "the story behind the story", perhaps?

“The Embroiderer of Smyrna” is my debut novel and is based on real events spanning 150 years from 1822 – 1944 with a modern day section in 1972. It is a family saga told through the eyes of several generations of Greek women –their rise to fame and a life of privilege during the dying days of the Ottoman Empire to their demise in 1922 and later in 1944. The Smyrna Catastrophe is central to this story and is based on actual stories that I heard when working with the refugees and their descendants in Nea Ionia/Kalogreza in the seventies. It was an emotional roller-coaster of a book to write and although it is written through the eyes of a Greek family, it is also a Turkish story. I tried not to take sides as I don’t believe a writer should do that. These were tumultuous times which took on a life of their own. People who had no interest in politics were forced to take sides. Everyone suffered.

Embroidery is the thread that binds the story together. In earlier years, women led a cloistered existence and embroidery was one of the few areas in which they were encouraged to excel. Through embroidery, they moved about from house to house, gaining an insight into a world beyond their own home. During the later part of the 19th century, Ottoman women looked towards Europe for the new fashion trends. Therefore I chose to set an important part of the book in this glittering world and one of my protagonists is a successful couturier in Constantinople.]

10) Η συγγραφέας Κάθριν Γκάουτσι βρίσκει το χρόνο να διαβάζει και για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Θα ήθελα πολύ να έχω τον χρόνο να διαβάζω περισσότερο και, όταν το κάνω, διαβάζω γενικά σύγχρονη Ιστορία, γεγονότα και μυθοπλασία, μυθιστορήματα που τοποθετούνται σε εξωτικά μέρη, θεατρικά για τους δύο Παγκοσμίους Πολέμους, κατασκοπευτικά και περιστασιακά αστυνομικά. Νομίζω πως είναι μία περίοδος που μου είναι πολύ οικεία. Μου αρέσει, επίσης, να απασχολώ τα χέρια μου και να διατηρώ το ταλέντο μου με τον σχεδιασμό και τη δημιουργία γυάλινων κοσμημάτων.

[Does the writer Kathryn Gauci find the time to read for her own pleasure and not only for research concerning some future book of hers? If that happens, what sort of literature do you prefer to read and why?

I would love to have the time to read more and if I do, it’s generally modern history, both fact and fiction, novels with an exotic setting, WWI and II drama, spies and the occasional crime. I think it’s a period I am familiar with. I also like to keep my hand in design through glass jewelry making.]

11) Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Πολλά τα αγαπημένα μου βιβλία που πρέπει να απαριθμήσω. Λατρεύω τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη, ιδιαίτερα τον «Καπετάν Μιχάλη» και το «Ο Χριστός Ξανασταυρώνεται». Όλα τα έργα των Ορχάν Παμούκ, Πάτρικ Λη Φέρμορ, Ντ. Χ. Λόρενς, Τζάιλς Μίλτον, Σεμπάστιαν Φοκς, Κούρμπαν Σαΐντ και Λουΐ Ντε Μπερνιέρ. Κι ένα πολύ αγαπημένο μου βιβλίο είναι «Το Γεφύρι Του Δρίνου», του Νομπελίστα Ίβο Άντριτς. Δεν νομίζω πως έχω επηρεαστεί από κάποιον από αυτούς – ίσως υποσυνείδητα. Είναι δύσκολο να πω συγκεκριμένα.

[Which are your favorite books and writers? Do you think that you have been influenced by some other novelists in your way of writing, style or topics?

Too many favourites to list. I love the works of Nikos Kazantzakis, especially “Freedom or Death” and “Christ Recrucified”. Any Orhan Pamuk, Patrick Leigh Fermor, D.H. Lawrence, Giles Milton, Sebastian Faulks, Kurban Said, and Louis de Bernieres. And a great favourite is “The Bridge over the Drina” by the Nobel Prize writer, Ivo Andric. I don’t think I’ve been influenced by any of them – perhaps subconsciously. It’s hard to tell.]

12) Υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Το «Πουλιά Χωρίς Φτερά» του Λουΐ Ντε Μπερνιέρ. Είναι ένας εξαίρετος παραμυθάς. Σπαραχτικός και χιουμοριστικός την ίδια στιγμή και είναι ένα θέμα που έχω κοντά στην καρδιά μου.

[Is there any novel that you admire so much that makes you a little "jealous" of its writer and makes you wish you had written it?

Louis de Bernieres’s “Birds Without Wings”. He’s a superb storyteller. Poignant and humorous at the same time, and it’s a subject close to my heart.]

13) Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Πιστεύω πως βοηθάει. Δεν θα μπορούσα να είχα συγγράψει την «Κεντήστρα Της Σμύρνης» χωρίς να έχω επισκεφτεί την Ελλάδα και την Τουρκία και κατανοώντας τον πολιτισμό τους. Δεν πρόκειται μόνο για τις σαρωτικές παραστάσεις που προσφέρει το ταξίδι, αλλά για τις μικρές λεπτομέρειες όπου κυρίως φαίνεται.

[Do you believe that authors should travel a lot, in order to gather authentic information about the places they write about, and how feasible is that, especially nowadays? Do you consider travelling necessary for a writer even only to "keep an open mind"?

I think it helps. I couldn’t have written “The Embroiderer of Smyrna” without visiting Greece and Turkey and understanding the culture. It’s not just about the sweeping vistas that travel provides, it comes out in the small details.]

14) Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Δεν βρίσκω τίποτα το μεμπτό στον πειραματισμό. Μπορεί να οδηγήσει σε κάτι καινούριο. Εξαρτάται από την αυτοπεποίθηση του κάθε συγγραφέα. Πάνω απ’ όλα ο συγγραφέας πρέπει να γράφει για αυτά τα οποία λαχταράει να πει.

[Do you think writers should experiment in trying to write different kinds of literature, risking losing their already existing faithful readers, or should they stick to what they know how to write best and they are famous for?

I don’t see anything wrong in experimenting. It may lead to something new. It depends on the writer’s confidence. Most of all a writer must write what he/she yearns to say.]

15) Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "κεντρίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι καθαρά και μόνο ψυχαγωγικός; Πόσο εύκολο είναι συνδυαστούν και τα δύο; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Μου αρέσει να διαβάζω ένα μυθιστόρημα στο οποίο να εμπλέκομαι συναισθηματικά. Με τον ίδιο τρόπο γράφω. Μπορεί κάτι να με κάνει να σταματώ και να το σκέφτομαι αλλά θεωρώ πως αυτό μπορεί να είναι ταυτόχρονα και ψυχαγωγικό. Είναι δυνατόν να συνδυαστούν και τα δύο, όμως, ορισμένοι αναγνώστες δεν θέλουν να έρθουν αντιμέτωποι με οτιδήποτε βαθύ και δυσνόητο. Θέλουν απλά να ενθουσιαστούν με απλή ψυχαγωγία. Ο συγγραφέας πρέπει να γνωρίζει σε ποιό κοινό στοχεύει. Θέλω να πιστεύω ότι αφήνω στον αναγνώστη εικόνες οι οποίες θα τον συντροφεύουν για πολύ καιρό.

[Do you believe authors should try to intrigue readers’ minds by urging them to think more and deeper, or should they only offer them "pure reading entertainment"? How easy is it to combine both? Which are the messages that you aim to pass on to your readers through your work and what kind of "reading audience" do you address to?

I like to read a novel that engages me emotionally. That is how I write. Something that makes me stop and think but is still entertaining. It is possible to do both however certain readers don’t want to be confronted with anything too deep. They just want to be swept off their feet with pure entertainment. The author must know their target audience. I like to think I have left the reader with images that will stay with them for a long time.]

16) Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για ένα συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Όπως είπα και νωρίτερα, η έμπνευση υπάρχει παντού. Κάποια από τα πιο αξιόλογα έργα λογοτεχνίας και κινηματογράφου δημιουργήθηκαν μέσα σε αντιξοότητες (το Χόλλυγουντ είναι πασίγνωστο για τις "τάσεις φυγής του" κατά την διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου). Τώρα σκέφτομαι και «Τα Σταφύλια Της Οργής» του Τζων Στάινμπεκ. Η ανθρωπότητα ακμάζει κάτω από όλες τις συνθήκες και μπορεί ακόμα και τότε να δημιουργεί απολαυστικά αναγνώσματα.

[Do you consider the difficulties of today’s reality could inspire an author to write a novel, especially these extremely difficult situations we experience in Greece nowadays? Or do you think what readers really look for is the very same "escape from reality"?

As I said earlier, inspiration is everywhere. Some of the finest literature and films were created in adversity.  – Hollywood was well-known for escapism during the Great Depression and WWII). Here I’m thinking of “The Grapes of Wrath” by John Steinbeck. Humanity thrives in all circumstances and it can still be an enjoyable read.]

17) Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των περισσοτέρων βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Μπορεί να ακουστεί παράξενο, αλλά πάντοτε είχα πίστη στην «Κεντήστρα Της Σμύρνης». Ήταν μία ιστορία την οποία έπρεπε να πω. Την έγραψα για όλους εκείνους που τους ενδιέφερε η σύγχρονη Ελληνοτουρκική Ιστορία, αλλά κυρίως, την έγραψα για τους ίδιους τους Έλληνες. Τα γεγονότα τα οποία οδήγησαν στην Καταστροφή Της Σμύρνης, και τις συνέπειες αυτής, διαμόρφωσαν το Ελληνικό και το Τουρκικό έθνος. Αυτή είναι η ιστορία τους.

[Did you have any reservations when you gave your novel to be first published? Were you anxious about its acceptance by the readers? Do you think that the topic of your book play an important part in this acceptance?

It might sound strange, but I always believed in “The Embroiderer of Smyrna”. It was a story I just had to tell. I wrote it for all those who were interested in modern Greek/Turkish history, but most importantly, I wrote it for the Greek people themselves. The events leading up to the Smyrna Catastrophe, and the aftermath, shaped both the Greek and Turkish nations. This is their story.]

18) Εσείς, με  την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Να πιστεύετε στον εαυτό σας και στην ιστορία σας. Να την οραματιστείτε, όχι μόνο το τέλος της αλλά κάθε κομμάτι της – κινηματογραφικά. Η συγγραφή είναι δύσκολη δουλειά. Δεν προκύπτει εύκολα. Να διαβάζετε πολύ. Η επιμονή και η υπομονή είναι οι λέξεις κλειδιά. Βάλτε τα δυνατά σας και μην σας απασχολεί η τελειότητα – είναι "άπιαστη". Ο άνθρωπος που πουλούσε κεντήματα στο παζάρι μου είπε όταν τον ρώτησα γιατί ένα κυκλικό σχέδιο στο κέντρο ενός πολύ παλαιού κλινοσκεπάσματος φαινόταν ατελές: «Αχ, μόνον ο Αλλάχ είναι τέλειος».

[With your writing experience up to now, what piece of advice would you offer to all the new writers-to-be, who dream to see their books featuring on the bookshelves of a bookshop one day, especially in this difficult economic state our country is in?

Believe in yourself and your story. Visualize it, not only the ending but every part of it – cinematically. Writing is hard work. It doesn’t come easily. Read a lot. Perseverance and patience are the keywords. Do your best and don’t worry about perfection – it’s elusive. The man selling the embroideries in the bazaar said to me when I asked him why a circular design in the center of a very old bedcover appeared unfinished. “Aghhh”, he replied “Only Allah is perfect”.]

19) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία στο εξαιρετικό μυθιστόρημά σας «Η Κεντήστρα Της Σμύρνης», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τί να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Εγώ σας ευχαριστώ, Κλειώ. Την απόλαυσα. Προς το παρόν ολοκληρώνω τα τελευταία κεφάλαια ενός μυθιστορήματος που διαδραματίζεται στην Γαλλία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Πολλή από την έρευνα προήλθε από την προηγούμενη έρευνα για την «Κεντήστρα Της Σμύρνης» - όπως δίκτυα κατασκοπείας, η Αντίσταση κ.λ.π. Μετά από αυτό θα επανέλθω στην Ελληνοτουρκική θεματική και έχω ήδη αρχίσει να κρατώ σημειώσεις. Ελπίζω να κατορθώσω να το ολοκληρώσω μέσα στο 2017. Η Ελλάδα θα είναι πάντοτε το "πνευματικό μου σπίτι", έτσι είναι αναπόφευκτο να επιστρέφω σε αυτό.

As a closure, I would like to thank you very much for giving me this interesting interview, to wish you all the best for your exquisite historical novel “The Embroiderer of Smyrna”, and ask you about your future writing plans. What should we expect from you in the near future?

Thank you, Clio. I’ve enjoyed it. At the moment I’m completing the final chapters of a novel set in France during WWII. Much of the research evolved from earlier research for “The Embroiderer of Smyrna” – spy networks, the Resistance, etc. After this I will be back into the Greek/Turkish theme and I’ve already started making notes. I hope to get that out in 2017. Greece will always be my spiritual home so it’s inevitable that I will return to it.]

Η ΚΑΘΡΙΝ ΓΚΑΟΥΤΣΙ στο Παλάτι του Πέρα
Kathryn Gauci at Pera Palace

Βιογραφία Κάθριν Γκάουτσι:

Η Kάθριν Γκάουτσι γεννήθηκε στο Λέστερσιρ, στην Αγγλία και σπούδασε Σχέδιο Υφάσματος στο Loughborough College of Art και αργότερα στο Kidderminster College of Art and Design, όπου ειδικεύτηκε στον σχεδιασμό και στην τεχνολογία παραγωγής χαλιών. Όταν αποφοίτησε, έζησε έναν χρόνο στη Βιέννη πριν μετακομίσει στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε για έξι χρόνια ως σχεδιάστρια χαλιών στην Αθήνα. Ακολούθησε μια σύντομη περίοδος διαμονής και εργασίας στη Νέα Ζηλανδία, πριν εγκατασταθεί τελικά στη Μελβούρνη. Πριν γίνει συγγραφέας αποκλειστικής απασχόλησης, η Kάθριν διηύθυνε το δικό της στούντιο σχεδιασμού υφασμάτων στη Μελβούρνη για περισσότερα από δεκαπέντε χρόνια. Ήταν ένα επάγγελμα που λάτρευε, αφού είχε την πολυτέλεια να ταξιδέψει σε ολόκληρο τον κόσμο, συχνά μακριά από τουριστικούς προορισμούς, για να εξερευνήσει ξένους πολιτισμούς. Η "Κεντήστρα της Σμύρνης" είναι το πρώτο της μυθιστόρημα· αποτελεί το καταστάλαγμα όλων εκείνων των υπέροχων χρόνων που σχεδίαζε και ταξίδευε, ιδίως της όμορφης εποχής της νιότης της, όταν ζούσε και εργαζόταν στην Ελλάδα - έναν τόπο που είναι υπερήφανη να τον αποκαλεί πνευματική της πατρίδα.

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για την Κάθριν  και το έργο της, επισκεφτείτε το www.kathryngauci.com

Biography of Kathryn Gauci:

Kathryn Gauci was born in Leicestershire, England, and studied textile design at Loughborough College of Art and later at Kidderminster College of Art and Design where she specialized in carpet design and technology. After graduating, Kathryn spent a year in Vienna, Austria before moving to Greece where she worked as a carpet designer in Athens for six years. There followed another brief period in New Zealand before eventually settling in Melbourne, Australia.

Before turning to writing full-time, Kathryn ran her own textile design studio in Melbourne for over fifteen years, work which she enjoyed tremendously as it allowed her the luxury of travelling worldwide, often taking her off the beaten track and exploring other cultures. The Embroiderer is her first novel; a culmination of those wonderful years of design and travel, and especially of those glorious years in her youth living and working in Greece – a place that she is proud to call her spiritual home.

If you wish to learn more about Kathryn and her work visit:  www.kathryngauci.com

Author’s Note:

The seeds of The Embroiderer were sown during my years working as a carpet designer in Greece, 1972-78. The company was situated in a suburb of Athens populated by refugees from The Asia Minor Catastrophe, 1922-23. Working amongst these people, many of the older generation of whom still conversed in Turkish, I grew to understand the impact of the disaster and the intense yearning these people still held for Turkey, the land of their forefathers and a land in which they are still unable to reside. Significantly they shared a separate sense of identity, so much so that fifty years after the Catastrophe, many of them still referred to themselves as Mikrasiates (Asia Minor people) and still chose to intermarry.

The Asia Minor Catastrophe was a pivotal turning point in Greek/ Turkish relations which began a century earlier with the Greek War of Independence. The Ottoman Empire was at a turning point and for both Greeks and Turks, ultimately resulting in a war of attrition on both sides. Millions lost their lives and out of the ashes emerged two new nations – the Turkish Republic under the soldier statesman, Ataturk, and the Hellenic Republic – modern Greece.

Today, most of the white-washed prefabricated homes in the refugee neighborhoods in Athens have been replaced by apartment blocks but the street names still bear testament to their origins: Byzantium Street, Pergamum St, Anatolia St, Bouboulina St, and Misolonghi St. to name just a few. And whilst women no longer spill out of their doorways sitting on rush-bottomed chairs chatting to their neighbours whilst embroidering cloth for their daughter’s dowry, and basement shops selling bric-a-brac and musical instruments from the ‘old world’ are few and far between, if we look closer, the history and the spirit of these people still resonates in their everyday lives; in their music, their food, the plethora of Turkish words and phrases that punctuate the Greek language, and the ancient belief in the evil eye. Most important of all, it is through the time-honored tradition of storytelling that their memories are kept alive.

The Embroiderer is as much their story as it is mine.

«Η ΚΕΝΤΗΣΤΡΑ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ», της Κάθριν Γκάουτσι

Εκδόσεις: Ωκεανός

Σελίδες: 688

Τιμή: 16,60 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

« Ήταν Απρίλης του 1822, όταν άρχισε η φοβερή σφαγή της Χίου... Στο μοναστήρι της Νέας Μονής Χίου, μια αποφράδα ημέρα εκείνου του μηνός, μια Χιώτισσα μυθικής ομορφιάς γεννά ένα παιδί που θα σωθεί  σαν από θαύμα από την τρομερή σφαγή.
     Στις δεκαετίες που θα κυλήσουν, η σκληρή αναμέτρηση μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων, ο τιτάνιος αγώνας των πρώτων να απελευθερωθούν από τον τυραννικό οθωμανικό ζυγό, συνεχίζεται χωρίς σταματημό, μέχρι την εκστρατεία των Ελλήνων και την εισβολή του ελληνικού στρατού στην Μικρά Ασία το 1919.
     Η Δήμητρα Λαμαρτέν μια κόρη της Σμύρνης έχει αποκτήσει φήμη και περιουσία ως η επίσημη κεντήστρα της υψηλής οθωμανικής κοινωνίας.  Στην εγγονή της τη Σοφία θα μεταδώσει την άριστη τέχνη της κι εκείνη θα  συνεχίσει την παράδοση με ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία, ώς τη στιγμή που θα δει τον κόσμο της να καταρρέει με το ξέσπασμα των Βαλκανικών Πολέμων, το 1912-13.
     Το 1922 η Σοφία θα ξεκινήσει μια καινούργια ζωή στην Αθήνα, αλλά η ανάμνηση μιας ολέθριας προφητείας που δόθηκε κάποτε στη γιαγιά της για ένα κορίτσι με κόκκινα, σαν τη φωτιά, μαλλιά, την κατατρύχει με τρομαχτικές συνέπειες...
     Πολλά χρόνια αργότερα, το 1972, η Ελένη Στίφενσον πηγαίνει να επισκεφθεί την ετοιμοθάνατη θεία της στην Αθήνα. Εκεί θα ακούσει μια ιστορία που θα ανατρέψει τον κόσμο της… θα της αποκαλύψει την τραγική αλήθεια πίσω από το άγνωστο παρελθόν της οικογένειάς της…»