Συνέντευξη με την ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΕΚΟΥ - Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

κ. Ιφιγένεια Τέκου

          Με αφορμή το τελευταίο μυθιστόρημα της εξαίρετης Ιφιγένειας Τέκου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα με τίτλο «Να Ονειρευτώ Ξανά», είχα την ευκαιρία να απευθύνω στην αγαπητή συγγραφέα το ερωτηματολόγιο των «Φίλων Της Λογοτεχνίας» ώστε να μας εκθέσει τις απόψεις της για τη Λογοτεχνία και όχι μόνο. Την ευχαριστώ ιδιαίτερα για την προθυμία της και τον χρόνο που διέθεσε για να απαντήσει στις ερωτήσεις μου, αλλά και για τις μεστές, ειλικρινείς και πηγαίες απαντήσεις της. Της εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία στο σύνολο του συγγραφικού έργου της, και ιδιαίτερα στο πιο πρόσφατο μυθιστόρημά της, και σας προσκαλώ να διαβάσετε τις απαντήσεις της, ώστε να γνωρίσετε κι εσείς λίγο καλύτερα την αγαπητή Ιφιγένεια Τέκου!

1)      Αγαπητή κ. Τέκου, τις θερμές μας ευχές για το νέο μυθιστόρημά σας που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα, με τίτλο «Να Ονειρευτώ Ξανά». Ποιό ήταν το έναυσμα για την ενασχόλησή σας με τον κόσμο της λογοτεχνίας και το αντικείμενο της συγγραφής;

Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σας κυρία Τσαλαπάτη. Η πιο συνειδητοποιημένη σχέση μου με την συγγραφή δεν ξεκίνησε από τα παιδικά μου χρόνια αλλά περίπου στο τέλος των μεταπτυχιακών σπουδών, όταν πλέον κατάλαβα πόση δύναμη έχουν οι λέξεις αφού κρύβουν μνήμες και όνειρα και χάρη σε αυτές, διατηρείς την έκπληξη για την ίδια τη ζωή. Υπάρχει καλύτερος λόγος για να ασχοληθεί κάποιος με κάτι τόσο συναρπαστικό;

2)      Από πού αντλείτε την έμπνευση για κάθε έργο σας και κάθε χαρακτήρα και πόσο δύσκολο είναι να σταχυολογήσετε τις απαραίτητες πληροφορίες, όταν αυτές απαιτούνται, ώστε να συνδυάσετε τυχόν ιστορικά γεγονότα, τόπους και μυθοπλασία στα βιβλία σας;

Η έμπνευσή μου πηγάζει από ποικίλα ερεθίσματα κάθε φορά. Μπορεί να είναι κάτι που διάβασα, μια ταινία, κάτι που άκουσα, ο ιδιαίτερος χαρακτήρας ενός γνωστού μου ή στοιχεία του δικού μου χαρακτήρα, το χαμόγελο ενός ηλικιωμένου στην καλή του, κάποιο ιστορικό γεγονός που με ιντρίγκαρε, η επικαιρότητα… Ως λάτρης της Ιστορίας καταφεύγω για βοήθεια σε ιστορικές πηγές που αναζητώ σε βιβλία ή στο διαδίκτυο και αντλώ τις πληροφορίες που χρειάζομαι ώστε το χρονικό πλαίσιο στο οποίο θα εντάξω τους ήρωές μου να συνάδει με την ιστορική αλήθεια.

3)      Συνήθως, οι περισσότεροι συγγραφείς είτε έχουν σπουδάσει κάποιο αντικείμενο, είτε ασκούν ως επάγγελμα κάτι εντελώς διαφορετικό από την συγγραφική τους ιδιότητα. Θα θέλατε να μας μιλήσετε σχετικά με αυτό και να μας πείτε πόσο αρμονικός είναι ο συνδυασμός όλων αυτών και κατά πόσο αλληλοεπηρεάζονται οι επιμέρους ιδιότητές σας;

Θεωρώ πως το αντικείμενο που σπούδασα, δηλαδή η γαλλική γλώσσα και φιλολογία, είναι συναφές με την συγγραφή. Η επαφή μου με την άκρως ενδιαφέρουσα λογοτεχνία της Γαλλίας μού άνοιξε πολλούς ορίζοντες δημιουργώντας μια ολοένα αυξανόμενη πείνα γενικότερα για την πεζογραφία αλλά και την ποίηση.  Η γνωριμία μου με τον Καμύ, τον Προυστ, τον Μπυκνέρ, τον Φλωμπέρ, τον Σταντάλ, τον Γκι ντε Μοπασάν, τον Νερβάλ και τον Μπωντλέρ σίγουρα υπήρξε καταλύτης στην μετέπειτα συγγραφική μου ενασχόληση και πορεία.

4)      Έχετε συμπεριλάβει ποτέ στα βιβλία σας κάποια προσωπικά σας βιώματα; Εάν έχει συμβεί αυτό ποτέ, πόσο εύκολη, ή επώδυνη ήταν η αντικειμενική προσέγγισή τους συγγραφικά;

Νομίζω πως κάθε συγγραφέας, έστω κι άθελά του, χρησιμοποιεί  τα προσωπικά του βιώματα  στις ιστορίες που δημιουργεί καθώς αποτελούν το «οπλοστάσιό» του. Γι’ αυτό άλλωστε είναι αρκετοί εκείνοι που υποστηρίζουν πως για να αρχίσεις να γράφεις με μεστότητα και ωριμότητα σκέψης  πρέπει να έχεις μπει στην τέταρτη δεκαετία της ζωή σου μια και νωρίτερα δεν έχεις προλάβει να αποκτήσεις εμπειρίες. Βέβαια όλα αυτά είναι σχετικά, εξαρτώνται από διάφορους παράγοντες κι εγώ αποφεύγω να είμαι απόλυτη.

5)      Στα βιβλία σας έχετε καταπιαστεί με πολλά θέματα, ακόμα και με τη νεανική λογοτεχνία, ενώ συνήθως η μυθοπλασία σας πλαισιώνεται από ιστορικό φόντο. Ποιά θεωρείτε ως την πιο σημαντική, ίσως και ανεξάντλητη, "πηγή ιδεών" για έναν συγγραφέα;

Γενικά μου αρέσει να καταπιάνομαι με διάφορα θέματα και είδη καθώς επιδιώκω να δοκιμάζω διαρκώς τα όριά μου και, εν τέλει, μέσω της δοκιμής να προσδιορίσω την συγγραφική μου ταυτότητα.  Είναι αλήθεια πως όσα βιβλία μου έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα έχουν ένα ιστορικό υπόβαθρο που πάντα διαφαίνεται διακριτικά μέσα από την καθημερινότητα των ηρώων. Όπως πολύ σωστά αναφέρατε έγραψα και ένα βιβλίο που ανήκει στην νεανική λογοτεχνία. Νιώθω ευτυχής που το αποτόλμησα γιατί συνειδητοποίησα πως αυτό το είδος με εκφράζει με έναν αναπάντεχο τρόπο, ίσως γιατί κρύβω μία έφηβη μέσα μου, ίσως γιατί μεγαλώνω ένα αγόρι που μπαίνει στην εφηβεία. Ως την πιο σημαντική πηγή ιδεών για έναν συγγραφέα θεωρώ την ίδια τη ζωή. Όπως έγραψε και ο Δημόκριτος «ο κόσμος σκηνή, ο βίος πάροδος». Ο συγγραφέας απλά παρατηρεί, εμπνέεται και καταγράφει.

6)      Πιστεύετε πως το επιστημονικό υπόβαθρο είναι απαραίτητο για τη συγγραφή ενός βιβλίου, ή αρκεί το έμφυτο συγγραφικό ταλέντο, η φαντασία και οι εμπειρίες του συγγραφέα;

Θεωρώ ότι μια γενική μόρφωση και παιδεία είναι απαραίτητες για ένα συγγραφέα και για να το πω πιο απλά, όσο περισσότερες γνώσεις έχεις τόσο καλύτερα. Αποκεί και πέρα δεν φτάνουν μονάχα τα γνωστικά εφόδια. Είναι απαραίτητη η  αυτογνωσία για να μην μπλοκάρεται η εξέλιξη, διαρκές διάβασμα και γράψιμο και οπωσδήποτε το έμφυτο ταλέντο που αν το διαθέτεις, σε οδηγεί ταχύτερα και πιο επιτυχημένα στον στόχο σου.

7)      Υπάρχει κάποιο μοτίβο ως προς το πότε σας "επισκέπτεται" η συγγραφική σας  έμπνευση; Υπάρχει κάποια συγκεκριμένη ώρα, διάθεση, ή τόπος ίσως, που να σας προδιαθέτει να γράψετε, ή είναι κάτι που "ρέει" αβίαστα από μέσα σας συνέχεια;

Η έμπνευση  δεν είναι μια υπερφυσική οντότητα που σου κάνει τη χάρη να σε επισκεφτεί όποτε το αποφασίσει εκείνη. Αν βρίσκεσαι στο γραφείο σου και σκέφτεσαι, τότε είναι σίγουρο πως θα "περάσει" να σε δει. Το γράψιμο μόνο γράφοντας έρχεται.  Προσωπικά, δεν έχω κάποια προτίμηση ως προς την ώρα και τον τόπο, αλλά οπωσδήποτε δεν θα αντιστεκόμουν σε μια βεράντα με θέα στη θάλασσα και το καλοκαιρινό αεράκι να μου δροσίζει το πρόσωπο.

8)      Όταν ολοκληρώνετε ένα νέο μυθιστόρημά σας αρκείστε στη δική σας μόνο γνώμη και αξιολόγηση, πριν προχωρήσετε στην έκδοσή του, ή αναζητάτε πρώτα την άποψη κάποιου οικείου σας προσώπου την κρίση του οποίου εμπιστεύεστε;

Μερικές φορές ζητώ τη γνώμη κάποιων δικών μου ανθρώπων που αγαπώ και εμπιστεύομαι, ωστόσο εγώ θα πάρω την τελική απόφαση και ευθύνη.

9)      Από τα μυθιστορήματά σας  υπάρχει κάποιο το οποίο ξεχωρίζετε, στο οποίο ίσως έχετε μεγαλύτερη αδυναμία και γιατί; Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα βιβλία σας και, γιατί όχι, την ιστορία "πίσω από την ιστορία" κάποιων από αυτά;

Αγαπώ εξίσου όλα μου τα πνευματικά παιδιά ως περήφανη δημιουργός τους γιατί μέσα από αυτά εξελίσσομαι συγγραφικά και μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου.  Όσο για την ιστορία "πίσω από την ιστορία", θα μιλήσω για το νεανικό μου μυθιστόρημα «Αγάπα Το ή Παράτα Το» που έχει σαν βασικό του θέμα τον σχολικό εκφοβισμό. Έχοντας πέσει κι εγώ η ίδια θύμα bullying στο γυμνάσιο αισθάνθηκα την επιτακτική ανάγκη να μιλήσω για αυτό το φαινόμενο που έχει γίνει πλέον μάστιγα.

10)    Η συγγραφέας Ιφιγένεια Τέκου βρίσκει το χρόνο να διαβάζει για δική της ευχαρίστηση και όχι μόνο για έρευνα πάνω σε κάποιο μελλοντικό βιβλίο της; Εφόσον συμβαίνει αυτό, ποιό είδος λογοτεχνίας προτιμάτε περισσότερο ως αναγνώστρια και γιατί;

Πάντα βρίσκω το χρόνο να διαβάζω βιβλία με σκοπό την ευχαρίστηση και όχι την άντληση πληροφοριών για κάποιο επόμενο έργο μου. Απολαμβάνω όλα τα είδη αρκεί να έχουν πλούσια καλοδουλεμένη γλώσσα και χαρακτήρες. Η πλοκή και οι όποιες ανατροπές της, δεν αποτελούν για μένα  κίνητρο για να επιλέξω κάποιο ανάγνωσμα.

11)    Θυμάστε το πρώτο σας ανάγνωσμα το οποίο σας "παρέσυρε" στον κόσμο της λογοτεχνίας; Θεωρείτε ότι έχετε δεχθεί επιρροές από κάποιους ομότεχνούς σας, Έλληνες ή ξένους, σύγχρονους ή κλασσικούς, στο δικό σας τρόπο γραφής, ύφους ή θεματολογίας;

Διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Θυμάμαι όταν πήγαινα στο δημοτικό πώς όρμαγα στα βιβλιοπωλεία και μύριζα τα βιβλία καθώς τα ξεφύλλιζα. Ασφαλώς και έχω δεχτεί επιρροές αφού ό,τι γράφω σήμερα είναι το απαύγασμα όλων όσων διάβαζα από μικρή. Ξεκίνησα κι εγώ όπως πολλά παιδιά της γενιάς μου με Ιούλιο Βερν, Άλκη Ζέη, Ζωρζ Σαρρή και στην πορεία έκανα μια εισαγωγή στα έργα του Μ. Λουντέμη. Το βιβλίο του «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» ήταν εκείνο που με παρέσυρε σαν χείμαρρος στον όμορφο κόσμο της λογοτεχνίας.

12)    Ποιά είναι τα αγαπημένα σας βιβλία και συγγραφείς; Από την ελληνική και παγκόσμια λογοτεχνία υπάρχει κάποιο βιβλίο το οποίο έχετε λατρέψει,  το οποίο "ζηλεύετε" ως λογοτεχνικό έργο και θα θέλατε, ή ονειρεύεστε να έχετε συγγράψει εσείς;

Πολλοί οι αγαπημένοι συγγραφείς τόσο  από την ελληνική όσο και από την παγκόσμια λογοτεχνία όπως  Καζαντζάκης, Λουντέμης, Παπαδιαμάντης, Καραγάτσης, Γονατάς, Παπαγιώργης, Χένρι Τζέιμς, Ναθάνιελ Χόθορν, Τζέιμς Τζόις, Καμύ, Πολ Όστερ, Φουέντες, Σολ Μπέλοου, Τ. Χάρντι, Μπόρχες, Κορτάσαρ και πολλά τα βιβλία που έχω θαυμάσει σε σημείο παραγωγικής ζήλειας όπως οι «Ερωτοτροπίες» του Μαρίας και «η Έρημος των Ταρτάρων» του Ντίνο Μπουτζάτι.

13)    Πιστεύετε πως ο συγγραφέας πρέπει να ταξιδεύει ώστε να έχει κάποια βιώματα από τις χώρες και τις τοποθεσίες τις οποίες, τυχόν, περιγράφει στα βιβλία του και πόσο εφικτό είναι αυτό στην πράξη κατά τη γνώμη σας; Είναι απαραίτητο κάτι τέτοιο, απλά και μόνο, για την "διεύρυνση των οριζόντων" του;

Αν ο συγγραφέας έχει την οικονομική άνεση να κάνει ταξίδια και να έρχεται σε επαφή με τους τόπους που περιγράφει στα βιβλία του ακόμα καλύτερα, δεν το συζητώ, ωστόσο για πολλούς δημιουργούς μια τέτοια πολυτέλεια δεν είναι εφικτή στις μέρες μας. Ευτυχώς υπάρχει και το διαδίκτυο και μπορούμε εύκολα και οικονομικά να πλοηγούμαστε ακόμα και στα πιο απόμακρα μέρη της γης.

14)    Θεωρείτε ότι ο συγγραφέας θα πρέπει να ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας και να "πειραματίζεται" θεματολογικά, ρισκάροντας το υπάρχον αναγνωστικό του κοινό, ή θα όφειλε να εμμένει στο είδος που τον έχει καθιερώσει;

Κατά τη γνώμη μου πρέπει ο συγγραφέας να πειραματίζεται εφόσον βέβαια το επιθυμεί και ο ίδιος, όμως κατανοώ όσους αρνούνται να ρισκάρουν το αναγνωστικό κοινό που τους έχει γνωρίσει και συνηθίσει μέσα από κάποιο συγκεκριμένο είδος. Εγώ προσωπικά σαν αναγνώστρια βαριέμαι να διαβάζω την ίδια θεματολογία από τον αγαπημένο μου συγγραφέα και ως δημιουργός η ίδια, επιχειρώ να ανταποκρίνομαι σε διαφορετικές προκλήσεις κάθε φορά. Με λίγα λόγια, υποστηρίζω τον μυθιστοριογράφο που δουλεύει χωρίς δίχτυ ασφαλείας και κάθε φορά κινδυνεύει εκ νέου να σπάσει τη ραχοκοκαλιά του (Αντόνιο Ταμπούκι).

15)    Πιστεύετε πως οι συγγραφείς οφείλουν να προβληματίζουν τους αναγνώστες "αφυπνίζοντας" τη σκέψη τους, ή ο σκοπός των βιβλίων τους θα έπρεπε να είναι απλά και μόνο ψυχαγωγικός; Εσείς, ποιά μηνύματα επιδιώκετε να "περάσετε" στους αναγνώστες σας και σε ποιό είδος αναγνωστικού κοινού, συνήθως, απευθύνεστε μέσα από το συγγραφικό έργο σας;

Υπάρχουν συγγραφείς που έχουν σαν σκοπό τους να περνάνε μηνύματα στους αναγνώστες, που εγκιβωτίζουν τις αντιλήψεις και την κοσμοθεωρία τους, είναι και άλλοι συγγραφείς που επιδιώκουν πρωτίστως να ψυχαγωγήσουν το κοινό, να το βοηθήσουν να δραπετεύσει για λίγο από την άνοστη, για να μην πω ζοφερή, πραγματικότητα. Για μένα το ιδανικό είναι -και αυτό προσπαθώ να επιτύχω- να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα στις δύο αυτές τάσεις όποτε είναι εφικτό και το επιτρέπει το θέμα που έχω επιλέξει να αναπτύξω.

16)    Θεωρείτε πως η σύγχρονη πραγματικότητα μπορεί να αποτελέσει  πηγή έμπνευσης για έναν συγγραφέα και, ειδικότερα, οι τόσο δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε τελευταία στην πατρίδα μας; Ή μήπως το ζητούμενο από τους αναγνώστες είναι ακριβώς η "φυγή" από αυτήν την ζοφερή πραγματικότητα;

Από τις συχνές βόλτες που κάνω στα βιβλιοπωλεία, παρατηρώ ότι η σύγχρονη πραγματικότητα έχει ήδη γίνει πηγή έμπνευσης πάμπολλων συγγραφέων ακόμα κι εκείνων που γράφουν βιβλία που απευθύνονται σε παιδιά. Δύσκολο πια να βρεις βιβλίο που να μην έχει τη λέξη «κρίση» μέσα. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι αυτό το θέμα προξένησε αίσθηση όταν πρωτοχρησιμοποιήθηκε ως υλικό έμπνευσης, όμως πλέον, ύστερα από δέκα χρόνια που οι Έλληνες ζούμε στην ίδια κατάσταση, κάπου μας έχει κουράσει. Έτσι, σαν αναγνώστρια κι εγώ, πλέον προτιμώ τα αντι-κρισικά (ας μου επιτραπεί ο όρος) βιβλία.

17)    Στην σύγχρονη πραγματικότητα και στην εποχή της άκρατης τεχνολογίας ποιά θεωρείτε πως είναι η θέση του λογοτεχνικού βιβλίου; Περνάει τελικά το βιβλίο κρίση στη χώρα μας ή διεθνώς και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε ώστε να γίνει πιο προσιτό στο αναγνωστικό κοινό και ιδιαίτερα στους νέους;

Μεγάλη και πονεμένη η ιστορία που καταδεικνύει τη σχέση που διατηρεί ο Έλληνας αναγνώστης με το βιβλίο. Νομίζω πως δεν υπήρχε ποτέ μια "πραγματική" σχέση, ούτε καν αν την αναζητήσουμε ανατρέχοντας στα "καλά χρόνια" πριν την κρίση. Πιστεύω πως η πλειονότητα των Ελλήνων δεν βρίσκει διέξοδο στην ανάγνωση κάποιου βιβλίου και μάλλον όλα ξεκινάνε από την παιδική ηλικία, από το πρώτο παραμύθι που θα μας πει η γιαγιά ή η μητέρα συνήθως. Τότε γίνεται η πρώτη επαφή με το χαρτί, την μυρωδιά του, την ιστορία που το ντύνει. Τόσο η οικογένεια όσο και το σχολείο μπορούν και οφείλουν να μυήσουν το παιδί στην λογοτεχνία εισάγοντάς το σιγά σιγά στον μαγικό κόσμο του βιβλίου. Ίσως η δημιουργία σχολικών λεσχών ανάγνωσης να είναι το πρώτο βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση ενός μακριού δρόμου.

18)    Είχατε κάποιους "ενδοιασμούς" όταν αποφασίσατε να δώσετε το πρώτο σας βιβλίο προς έκδοση; Αγωνιούσατε ως προς την αποδοχή που θα τύχαινε αυτό από το αναγνωστικό κοινό; Η θεματολογία των βιβλίων σας, πιστεύετε πως παίζει τον δικό της ρόλο στην αποδοχή αυτή;

Έστειλα αποφασισμένη το βιβλίο μου προς αξιολόγηση στους εκδοτικούς, σίγουρα όμως αγωνιούσα  για την αποδοχή του από το κοινό. Το γεγονός ότι το έργο σου εκτίθεται ξαφνικά σε χιλιάδες μάτια είναι μια αγχωτική και ταυτόχρονα συναρπαστική διαδικασία.  Όσον αφορά στην θεματολογία των βιβλίων μου, δεν ξέρω αν έπαιξε κάποιο ρόλο στην όποια αποδοχή των αναγνωστών και για να πω την αλήθεια πάντα ακολουθώ πιστά την έμπνευσή μου και όχι την λογική των ευπώλητων.

19) Εσείς, με την έως τώρα πείρα σας στον χώρο της συγγραφής, τί θα συμβουλεύατε όλους τους νέους επίδοξους συγγραφείς, που ονειρεύονται να δουν κάποτε ένα βιβλίο τους στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και, ιδιαίτερα, εν μέσω αυτής της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας;

Δεν ξέρω αν έχω φτάσει σε εκείνο το επίπεδο που θα μπορούσα να δίνω συμβουλές, ωστόσο με όλη την καλή μου διάθεση θα έλεγα τα εξής σε κάποιον νέο άνθρωπο που διψά να γίνει συγγραφέας. Διάβαζε πολλά βιβλία που θα σε ανεβάσουν πρώτα αναγνωστικά και μοιραία και συγγραφικά, γράφε διαρκώς όσα έχεις στο μυαλό σου, κάνε αυτοκριτική, ακόμα κι αν εκδοθεί το βιβλίο σου δεν πρέπει ποτέ να πάψεις να βελτιώνεσαι, μην επαναπαύεσαι στις δάφνες σου γιατί αν το κάνεις σημαίνει πως σταμάτησες να προχωράς. Γράψε γιατί δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά, γιατί είναι εσωτερική σου ανάγκη και όχι γιατί πρωτίστως επιθυμείς τη δόξα και το χρήμα που πιστεύεις ότι συνοδεύουν τη συγγραφή. Δώσε όλη σου την ενέργεια και τη σκέψη προς αυτή την κατεύθυνση χωρίς να περιμένεις τίποτα, έχοντας κατά νου πως ο δρόμος είναι μοναχικός και όχι στρωμένος με ροδοπέταλα…

20) Κλείνοντας και, αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή της παραχώρησης  αυτής της συνέντευξης, θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα καλή επιτυχία σε όλα σας τα βιβλία και ειδικότερα, στο νέο  μυθιστόρημά σας «Να Ονειρευτώ Ξανά», και να σας ρωτήσω για τα άμεσα συγγραφικά σας σχέδια. Τι να περιμένουμε από εσάς στο μέλλον;

Ευχαριστώ κι εγώ για τις ερωτήσεις σας που μου έδωσαν τροφή για σκέψη και ευχαριστώ θερμά για τις ευχές σας. Όσο για το μέλλον, δεν έχω ιδέα τι μου επιφυλάσσει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα συνεχίσω να γράφω  και οπωσδήποτε θα συνεχίσω να καταστρώνω σχέδια. Το πιο πρόσφατο μότο μου είναι «κοιμόμαστε με όνειρα και ξυπνάμε με σχέδια» κι αποκεί και πέρα έχει ο Θεός.

Βιογραφία Ιφιγένειας Τέκου:

Η Ιφιγένεια Τέκου γεννήθηκε και μεγάλωσε στις όμορφες γειτονιές της Άνω Κυψέλης. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αργότερα πήρε μεταπτυχιακό τίτλο από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Εργάστηκε ως διοικητική υπάλληλος για αρκετά χρόνια σε διάφορες πολυεθνικές εταιρείες, έκανε μεταφράσεις και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά. Το πρώτο της βιβλίο κυκλοφόρησε το 2014 με τίτλο «Μνήμες χαμένες στην Άμμο» (Κέδρος). Το 2015, κυκλοφόρησε το βιβλίο της «Αγάπα το ή Παράτα το» (Λιβάνης). Από τις Εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα βιβλία της «Θάλασσες μας Χώρισαν» (2015) και «Να Ονειρευτώ Ξανά» (2016).

Επικοινωνία με τη συγγραφέα στο Facebook:

https://www.facebook.com/ifigeniatekou

Ενδεικτική Εργογραφία Ιφιγένειας Τέκου:

«ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ ΞΑΝΑ» (2016)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 352

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Ξέρεις τι θα ’θελα, Ρουμπίνα; Να κάνω όνειρα ξανά.

Όχι τίποτα μεγάλα κι εντυπωσιακά.

Από κείνα τ’ άλλα έστω, τα όνειρα «δεύτερης ευκαιρίας».

Αυτά που δεν σε απογειώνουν, όμως σε συντηρούν.

Να τι θα ήθελα, αν γινόταν. Να ονειρευτώ ξανά!»

«ΚΕΡΚΥΡΑ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 1943. Ανήμερα της εορτής του Σταυρού το νησί σημαδεύεται με φωτιά, καταστροφές και απώλειες. Δύο νέοι, άγνωστοι μεταξύ τους μέχρι χθες, τρέχουν να σωθούν από τα γερμανικά βομβαρδιστικά. H μοίρα, όμως, θα τους ενώσει μονάχα για λίγο και μπροστά στη γερμανική κατοχή, τα όνειρά τους θα πάρουν μια απρόβλεπτη τροπή. Δίπλα τους άνθρωποι που τους αγάπησαν και τους μίσησαν πολύ σε ένα περίεργο γαϊτανάκι ανατροπών.

Άραγε είναι εφικτή μια δεύτερη ευκαιρία ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα, ακόμα κι όταν το κακό παραμονεύει ενώ ο έρωτας μοιράζει τις υποσχέσεις του;

Μια ιστορία γεμάτη όνειρα, προσδοκίες και την ελπίδα πως τελικά όλα είναι πιθανά στη ζωή. Γιατί τα όνειρα δεν είναι για να τα φυλακίζεις ούτε για να τα δαμάζεις, μα για να τ’ αφήνεις λεύτερα να πετάνε από καρδιά σε καρδιά.»

«ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΑΝ» (2015)

Εκδόσεις: Διόπτρα

Σελίδες: 376

Τιμή: 13,95 €

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

"Περίμενε, μη φεύγεις. Δεν σε κατηγορώ. Σκέψεις κάνω, προσπαθώντας να καταλάβω αν με αγάπησες ποτέ. Με αγάπησες; Την ένιωσα την αγάπη σου τόσες φορές να μ’ αγκαλιάζει σαν ζεστό πανωφόρι, δεν μπορεί να έκανα τόσο λάθος. Ίσως με αγάπησες διαφορετικά, με τον τρόπο τον δικό σου, ίσως να έπρεπε να δεχτώ αυτό το είδος έρωτα που μου πρόσφερες και να μην ψάχνω κάτι περισσότερο".

«Δύο αδελφές, η Παρασκευούλα και η Ελπίδα, βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση από τα παιδικά τους χρόνια. Η μία όμορφη, λαμπερή, πάντα να κλέβει τις εντυπώσεις, η άλλη χαμηλών τόνων και εσωστρεφής, περνά απαρατήρητη. Το πένθος που θα ξεσπάσει στην οικογένειά τους, σε συνδυασμό με την ιταλική κατοχή στη Σύμη, θα τις οδηγήσει στην Κωνσταντινούπολη. Για μια στιγμή θα έρθουν κοντά, αλλά σύντομα ο ανταγωνισμός τους θα αναζωπυρωθεί. Η Παρασκευούλα θα γνωρίσει τον Παύλο και θα αγαπηθούν ολοκληρωτικά. Το ζευγάρι θα μετακομίσει στην Αλεξάνδρεια, ενώ η Ελπίδα θα βρεθεί παράφορα ερωτευμένη με τον άντρα της αδελφής της. Θα προσπαθήσει να ξεχαστεί σε μια τακτοποιημένη ζωή, όπου θα αγαπηθεί αλλά δεν θα αγαπήσει, καθώς το μυαλό της θα ταξιδεύει συνεχώς στον Παύλο, και στη φαντασία της θα βιώνει τον απόλυτο έρωτα μαζί του. Η μοίρα όμως, μέσα από συμβάντα σημαδεμένα με τρέλα, απόρριψη, καταπιεσμένους πόθους, καταστροφικά αισθήματα, θα μπλέξει τις ζωές τους σε ένα κουβάρι, και στο τέλος θα τις ξεβράσει σε μια θάλασσα δακρύων και τύψεων, με την ανάγκη για συγχώρεση αμοιβαία, προκειμένου να αντέξουν το βάρος των πράξεών τους.»