«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ», του Σταμάτη Σουφλέρη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ», του Σταμάτη Σουφλέρη – Γράφει η Κλειώ Τσαλαπάτη

Εκδόσεις: Άνεμος

Σελίδες: 386

Τιμή με έκπτωση: 13,80€

          Όσοι από εμάς θεωρούν εαυτούς «βιβλιοσκώληκες», γνωρίζουμε καλά αυτή την ατέρμονη λαχτάρα που νιώθουμε για καινούριο «συγγραφικό αίμα». Δεν έχει σημασία εάν ο νέος συγγραφέας που θα ανακαλύψουμε είναι όντως νέος στον χώρο ή εάν εμείς τον μαθαίνουμε τώρα. Σημασία έχει πως αισθανόμαστε τεράστια ικανοποίηση και πληρότητα ως αναγνώστες, επειδή ανακαλύψαμε έναν «νέο τεχνίτη του λόγου», ο οποίος μας προσφέρει ένα ακόμα αλησμόνητο αναγνωστικό ταξίδι. Στη δική μου περίπτωση είχα την τύχη, όχι μόνο να ικανοποιήσω αυτή την ακόρεστη επιθυμία μου για κάτι νέο στη λογοτεχνία, αλλά και να λάβω μέρος στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος αναλαμβάνοντας την επιμέλεια του νέου, εξαιρετικού μυθιστορήματος του Σταμάτη Σουφλέρη, που κυκλοφορεί από τις αγαπημένες εκδόσεις Άνεμος με τίτλο «Για Πάντα». Πρόκειται για ένα βιβλίο το οποίο, τελικά, θεωρώ πως ήταν μοιραίο να έρθει στα χέρια μου, αφού στη μακρόχρονη αναγνωστική μου πορεία δεν έχω ταυτιστεί ποτέ άλλοτε τόσο πολύ με γεγονότα, μέρη και καταστάσεις όσο στο βιβλίο του Σταμάτη. Ίσως είναι καθαρά θέμα τύχης ή ηλικίας, βιωμάτων και ψυχοσύνθεσης, αλλά το μυθιστόρημα αυτό μίλησε κατευθείαν στην ψυχή μου για πολλούς λόγους και γι’ αυτό δεν πρόκειται να το λησμονήσω ποτέ.

          Ο Σταμάτης Σουφλέρης, μέσα από το νέο του βιβλίο, μας παρασύρει σε ένα μαγευτικό ταξίδι σε μέρη γνωστά και αγαπημένα ή άγνωστα και γοητευτικά, ενώ ταυτόχρονα καταφέρνει να μας ξεναγήσει και στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής. Οι τρεις βασικοί ήρωές του, των οποίων παρακολουθούμε τη ζωή εκ των έσω, η Ελένη, η Μάρω και ο Πέτρος, είναι και αυτοί που θα μας γοητεύσουν περισσότερο από όλους τους άλλους με τις προσωπικές εμπειρίες και τα βιώματά τους, με τη δυνατή φιλία που τους συνδέει άρρηκτα και με τις πράξεις και τα όνειρά τους. Άνθρωποι συνηθισμένοι και ταυτόχρονα ξεχωριστοί, που επιδιώκουν να βρουν την ευτυχία μέσα στην καθημερινότητά τους, που άλλοτε αποπνέει χαρά και ολοκλήρωση, κάθε φορά που πραγματώνονται τα όνειρά τους, και άλλοτε πλήξη, απογοήτευση, δυστυχία και απώλεια, κάθε φορά που πληγώνονται ή χάνουν ένα μικρό κομμάτι της ψυχής τους.

          Η Ελένη είναι αρχαιολόγος, διορισμένη στην αντίστοιχη δημόσια υπηρεσία, και παρόλο που τα επαγγελματικά της καθήκοντα δεν έχουν τίποτα το συναρπαστικό, έχει τουλάχιστον την ευτυχία να ασχολείται με το αντικείμενο που λατρεύει από παιδί: την αρχαιολογία και τους χαμένους στα βάθη των αιώνων πολιτισμούς. Παρά το γεγονός, όμως, πως γνωρίζει τα πάντα πάνω στο επάγγελμά της, στην προσωπική της ζωή πασχίζει να βρει την πολυπόθητη ευτυχία, κάνοντας όχι πάντα τις σωστές επιλογές. Προσπαθεί, ενθουσιάζεται, απογοητεύεται, απέχει και μαραζώνει καθώς αγωνίζεται να φτάσει το ιδανικό, συχνά αγνοώντας πως αυτό δεν υπάρχει στην πραγματικότητα. Το μόνιμο και σταθερό καταφύγιό της είναι οι δύο αδελφές-ψυχές της, η Μάρω και ο Πέτρος, με τους οποίους τη συνδέει μακρόχρονη και ουσιαστική φιλία.

          Η Μάρω, από την άλλη, είναι οικονομολόγος και εργάζεται σε μια ασφαλιστική εταιρεία. Από τη φύση της πιο ρεαλίστρια και πραγματίστρια από την κολλητή της Ελένη, εργάζεται με ζήλο για να βγάζει τα προς το ζειν, χωρίς να είναι ιδιαίτερα «ερωτευμένη» με το αντικείμενό της, όπως η φίλη της. Συνειδητοποιεί απόλυτα ποια είναι η θέση της και έχει συγκεκριμένους στόχους τους οποίους και κυνηγά απαρέγκλιτα. Οι σχέσεις για εκείνη είναι εργαλεία, τα οποία δεν παίρνει και πολύ στα σοβαρά, αφού φροντίζει να μη δίνεται σε αυτές με την ψυχή της. Τις χρησιμοποιεί αδίστακτα για να συλλέγει εμπειρίες και «στατιστικές». Ξεπερνάει τα πάντα με αξιοθαύμαστη αντοχή, δύναμη και στωικότητα, χωρίς να αφήνει να την αγγίζουν οι αναποδιές και οι απογοητεύσεις από όσους συναναστρέφεται, ακριβώς διότι γνωρίζει πως το ιδανικό δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.

          Τέλος, το τρίτο μέρος αυτής της αδιάσπαστης, φιλικής συντροφιάς είναι ο Πέτρος, ο οποίος είναι συλλέκτης από χόμπι αρχικά και κατ’ επάγγελμα στη συνέχεια. Είναι ένας άνθρωπος ασυνήθιστα χαρισματικός, με ιδιαίτερα γούστα, βαθιά καλλιεργημένος και από ευκατάστατη οικογένεια. Γνωρίζει τι είναι ακριβώς, ποιες είναι οι επιθυμίες και οι στόχοι του, όπως επίσης και ποιες είναι οι αδυναμίες και οι ιδιομορφίες του. Αυτή η ανεπτυγμένη αυτογνωσία του είναι και ο λόγος που λειτουργεί στην παρέα των τριών φίλων ως «η φωνή της λογικής», ως συμβουλάτορας και μέντορας για τις δύο κοπέλες, πέρα από επιστήθιος φίλος τους.

          Ο συγγραφέας, μέσα από το ημερολόγιο της μίας εκ των τριών ηρώων, μας παρασύρει σε ένα ταξίδι στις περασμένες δεκαετίες, με αφετηρία αυτήν του ’80 και κατάληξη την εμβληματική δεκαετία του 2000, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Όσοι από εμάς γεννηθήκαμε λίγο νωρίτερα ή στις αρχές του ’70, μπορούμε να νιώσουμε απόλυτα όλα όσα βιώνουν οι τρεις φίλοι: από τη μουσική, τον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία, μέχρι τη διασκέδαση, τις εμπειρίες, τα ταξίδια, τις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες των δεκαετιών αυτών. Η Ελένη, η Μάρω και ο Πέτρος ζουν, διασκεδάζουν, συνάπτουν σχέσεις ερωτικές ή φιλικές με τρίτους, ταξιδεύουν και αντιμετωπίζουν αναρίθμητες καταστάσεις, εξελίσσονται και μεστώνουν, ενίοτε μαλώνουν και λένε ασυναίσθητα λόγια πικρά χωρίς να τα εννοούν, κυνηγούν διαρκώς τα όνειρά τους και τους στόχους, προσπαθώντας να τους εκπληρώσουν, έχοντας πάντοτε ως αμετάκλητη σταθερά την αληθινή, αναλλοίωτη και ουσιαστική φιλία τους.

          Θα μπορούσα, ειλικρινά, να γράψω αμέτρητες σελίδες για να εκφράσω όλα όσα μου άφησε αυτό το υπέροχο, συγκινητικό βιβλίο του Σταμάτη Σουφλέρη. Με άγγιξε στα βάθη της ψυχής μου, όχι μόνο εξαιτίας της άκρως ενδιαφέρουσας ιστορίας του και των ολοζώντανων ηρώων του, ούτε εξαιτίας του άμεσου, μεστού τρόπου γραφής του συγγραφέα. Το «Για Πάντα» μου θύμισε δικά μου βιώματα, δικές μου αναμνήσεις, δικά μου ταξίδια και πολλές από τις πτυχές του χαρακτήρα των ηρώων καθρέφτιζαν στην ουσία τη δική μου ψυχοσύνθεση. Τους αισθάνθηκα σαν δικούς μου αγαπημένους φίλους, ταξίδεψα μαζί τους σε μέρη από τα οποία έχω παρόμοιες αναμνήσεις και περιπλανήθηκα στο κοινό μας παρελθόν. Πάνω απ’ όλα όμως, ένιωσα πως ξαναβρήκα το νόημα της ζωής και της αληθινής ευτυχίας, η οποία δεν κρύβεται ούτε μέσα στον πλούτο και τη χλιδή ούτε στους ιδανικούς, εφήμερους έρωτες ούτε στο αέναο κυνηγητό και την πραγμάτωση των στόχων μας. Η ευτυχία βρίσκεται μέσα στις αξιομνημόνευτες αναμνήσεις και τις πολύτιμες στιγμές που ζούμε με ανθρώπους με τους οποίους μας συνδέει αληθινή και ανιδιοτελής αγάπη. Γι’ αυτές τις λίγες, δυσεύρετες στιγμές που διαρκούν «για πάντα» αξίζει να παλεύουμε μια ολόκληρη ζωή. Πολλά και θερμά συγχαρητήρια στον Σταμάτη Σουφλέρη και σας προτείνω ανεπιφύλακτα να το διαβάσετε, Φίλοι μου!

Υπόθεση Οπισθόφυλλου:

«Τρεις άνθρωποι εντελώς διαφορετικοί αλλά και τόσο όμοιοι μεταξύ τους, σαν τα κομμάτια ενός περίτεχνου ψηφιδωτού:

Η αρχαιολόγος Ελένη, η οικονομολόγος Μάρω και ο συλλέκτης Πέτρος ζουν, παθιάζονται, μαλώνουν, συμφιλιώνονται, εξελίσσονται και λυτρώνονται κυνηγώντας τα όνειρα και τους στόχους τους.

Τρία ανθρώπινα νήματα ζωής άρρηκτα δεμένα μεταξύ τους με στιγμές πολύτιμες, με αναμνήσεις αλησμόνητες, με εμπειρίες μοναδικές και συναισθήματα αναλλοίωτα στον χρόνο που, παρά τις αναμενόμενες αντιθέσεις, τις απρόσκλητες έριδες και τις επιφανειακές διαφορές τους, συμπορεύονται αμετάβλητα διαχρονικά σαν μία ψυχή, με εφόδια τη βαθιά φιλία και την αμείωτη αγάπη τους.

Μέχρι το ένα από τα τρία νήματα να κοπεί απρόσμενα, άδικα και πρόωρα.

Ένα σαγηνευτικό χρονικό περιπλάνησης και ταξιδιών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, μέσα σε μια πραγματικότητα που μεταβάλλεται διαρκώς, από την ανεμελιά της δεκαετίας του ’80 μέχρι την εξέλιξη και την ωρίμανση της δεκαετίας του 2000, αλλά κυρίως στα κατάβαθα της ανθρώπινης ψυχής και των πιο κρυφών και ανεκπλήρωτων πόθων της.»